Hoe verwerkt men het beste verdriet?

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door LastMohican

Mmmm..nee.

Het zijn de stoere schreeuwers die al zo veel miserie meegemaakt hebben dat ze beseffen dat in een hoekje zitten grienen niks uithaalt.

Je moet vooruit. Verdriet hebben en triestig zitten doen lost niks op.

Het helpt natuurlijk van een ongevoelige klootzak te zijn.

Toch heeft Lastmohican gelijk hoor. Vooruit denken is de beste manier om een verlies bvb te verwerken. Als je een ouder of grootouder kwijt raakt is het erg goed om eens te kijken naar de dingen die je nog hebt, kinderen, familie....allez, zo denk ik er over.

[Groentje-18]

't Is een torenhoog cliché, maar mijn ervaring is ook dat het slijt. Met het voortschrijden van de tijd kan je dat beter plaatsen denk ik, en krijg je je emoties en gevoelens ook beter onder controle. Het verdwijnt niet volledig denk ik, zeker de herinnering eraan niet, maar de 'gevoelslading' wordt wel minder hevig. En ooit wordt het een gekoesterde herinnering.

In het kader van de post hierboven: als het gaat om verdriet door het verliezen van een overledene ... in het begin neemt dat heel veel plaats in in je leven. Dat is ook niet meer dan normaal. Een mens moet een rouwperiode meemaken om het te verwerken en te plaatsen. Maar met het voortschrijden van de tijd wordt het minder hevig...
Wat wel niet goed is, is denk ik piekeren, of zelfmedelijden krijgen. Maar daar zal ieder van ons wel eens last van hebben denk ik.

Het is ook enorm belangrijk dat je bevredigende sociale contacten hebt, voor je algemene psychisch welzijn.

Edit: nog even dit: het hangt natuurlijk ook van de situatie af en het ontstaan van een verdriet. Verdriet binnen een depressie bv vergt een andere 'aanpak' (depressie proberen verhelpen) dan verdriet door een overlijden ofzo.

[Duupje]

Duvel, toen mijn vader stief, heb ik denk ik weken onophoudelijk geweend en het leek wel of mijn leven aan mij voorbijging zonder het echt te beleven.
Ik was niet alleen mijn vader kwijt, maar ook mijn beste vriend en toeverlaat.
Stilaan ben ik beginnen inzien dat hij niet helemaal weg was. Ik had maar aan hem te denken en de vele fijne herinneringen kwamen naar boven en gaven mij een heel warm gevoel.

Verdriet is menselijk. Je mag verdrietig zijn, het is zelfs een natuurlijk verwerkingsproces. Je moet alleen weten voor jezelf dat je na een periode terug je eigen leven in de hand moet nemen, zodat het niet alles gaat overschaduwen.

[eno2]

Hoe verwerkt men het beste verdriet?

Fluiten en/of mediteren.