Europa stuurt geen waarnemers naar de Rwandese presidentsverkiezingen?

[D'ARTOIS]

Je kunt zwart niet wit maken - dus zo opzienbarend is deze actie niet.

[zebrapad]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

De tribal warfare tussen Hutu's en Tutsi's maakt een redelijk vergelijk tussen beide stammen volstrekt onmogelijk.
Dankzij de verscheidene interventies van achtereenvolgens Duitsland, België en de UK is het een politieke spaghettiberg geworden, maar vast staat dat de massale moord op de 10%Tutsi's door de 90% Hutu meerderheid werd uitgevoerd.
De voorgaande kolonisatoren, Duitsland en België hebben weinig tot niets in het werk gesteld deze slachting(en) te voorkomen.
Het onstaan van het hele gebeuren is gehuld in Duisternis maar naar blijkt hebben hier de Tutsi's een stevige hand gehad. Ze hebben als het ware hun eigen onheil afgeroepen. Off dit ook werkjelijk zo zwart/wit ligt, zal zeker niet zo zijn, wel dat er een hoop politiek activisme plaats vond waarbij men de heer Martens zeker geen dank zal zeggen.
Blauwhelmen aldaar, zeker die van Afrikaanse origine, richten weinig uit en hun aanwezigheid doet derhalve niet veel.
In alle ernst, wat wil je daar nu gaan waarnemen.
het enige dat zou kunnen helpen is het land verdelen tussen de twee
partijen. Afrika kennende zal dat echter niet gebeuren dus blijft de situatie zoals die is.
Er is inmiddels een hoop weggesloopt, hout, mineralen en is de ecocultuur volledig naar de ratskemedee.

Het is niet zo simpel als hutu en tutsi stammen...

[D'ARTOIS]

Correct. Maar ik ben niet van plan er boeken over te schrijven. Vgl Baluba vs Luala en zo zijn er nog talloze voorbeelden te noemen.

[zebrapad]

Daarom zou het ook geen oplossing zijn om het land op te delen tussen 2 partijen.

De stelling blijft dat het een schijnvertoning is als de EU en andere donorlanden, het verkiezingsproject subsidiëren, zonder ook maar enige voorwaarde in de opvolging van dit project realiseren.

East African Law Society Communications Officer Bobi Odiko says although there has been no official statement by EAC member-states, there are already fears Rwanda is slipping back into the dark days that precipitated the 1994 genocide.

http://www.standardmedia.co.ke/Insid...012548&cid=289

[D'ARTOIS]

O, maar dat ben ik volledig met je eens. Bij de verzelfstandiging aanvang '60 wist men dat de autochtone stammen in hun bizarre slachtpartijen terug zouden vallen.
De Congo dat zo groot is als west-europa kent nog veel meer van dat soort animositieten tussen de Bantoe stammen onderling - de Pygmeeën in Noord Congo die nagenoeg uitgeroeid zijn - daar hoort in feite niemand iets over want wie zou zo iets al kunnen, willen en mogen schrijven.
De EU moet een paar harde lijnen trekken. Een daarvan is de terugtrekking van iedere vorm van financiële steun zolang aan een aantal basis voorwaarden niet is voldaan met achterlating van inspecteurs die erop toezien dat de geldkraan direct wordt dichtgedraaid bij gebreke van uitvoering.
Op dat moment zul je zien dat wanneer de zwarte bewindvoerders geen kans meer krijgen geld in eigen zak te steken - de hele interesse in EU inmenging niet meer aanwezig zal zijn - alsmede financiële ontwikkelings hulp.

[zebrapad]

Op 9 augustus vinden in Rwanda presidentsverkiezingen plaats. Die worden haast zeker door president Paul Kagame gewonnen. Ondanks de toenemende politieke repressie acht de EU het niet nodig om verkiezingswaarnemers naar Rwanda te sturen. ‘Wij hebben de voorbije maanden sterk gelobbyd voor zo'n EU-missie', zegt Carina Tertsakian. ‘Het antwoord dat we kregen, was dat er dit jaar al te veel verkiezingen in Afrika worden gehouden.'

Europa stuurt geen waarnemers, maar wel vier ‘experts' naar Kigali, en stopt Rwanda voor deze verkiezingen ook wat zakgeld toe. De Rwandese verkiezingscommissie richtte een fonds op, dat door Europa met maximaal 1,5 miljoen euro wordt gestijfd. Rwanda kreeg daarvan al 1 miljoen euro.

België is tijdelijk voorzitter van de EU, maar buitenlands beleid valt daarbuiten en is de bevoegdheid van Catherine Ashton. Rwanda is wel een bevoorrecht partnerland van de Belgische ontwikkelingssamenwerking. In de periode 2007-2010 krijgt Rwanda 140 miljoen euro van België. Vorig jaar stortte België naar schatting 50 miljoen euro aan Rwanda.

http://www.standaard.be/artikel/deta...kelid=112SSVQM

[Nexer]

Ik meen in de krant gezien te hebben dat een leider van een oppositiepartij onthoofd teruggevonden is?

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Nexer

Ik meen in de krant gezien te hebben dat een leider van een oppositiepartij onthoofd teruggevonden is?

Wanneer je zulk soort berichten meldt is het beter daar een bron bij te vermelden.

[zebrapad]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Wanneer je zulk soort berichten meldt is het beter daar een bron bij te vermelden.

Staat vermeld in het artikel van de Standaard.

En je vind het ook op de website van de politieke vereniging

http://rwandagreendemocrats.org/spip.php?article83

[D'ARTOIS]

Het bericht lijkt juist te zijn, het stond ondermeer in De Telegraaf van Do 15 juli 2010.
De conflicten in dat gebied gaan decennia zo niet eeuwen terug en zijn stamvetes die nu met vuurwapens en masse worden beslecht. De waarde van een mensenleven in Afrika is zero.
Politiek gezien is hier niets te veranderen dus waarom moeten daar Europeanen heen? Het is een zinloos verhaal.

[Nexer]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Wanneer je zulk soort berichten meldt is het beter daar een bron bij te vermelden.

Ik kon het dus niet terugvinden. Dat kan je best afleiden uit mijn zinsstructuur. Vragende wijs en al dat.

Dus ofwel weet je dat maar al te goed en zeg je het opzettelijk om het idee te ridiculiseren.

Ofwel besef je het niet... wat best wel erg is.


Gelukkig vond zebrapad een bron.

[zebrapad]

The Spanish prime minister, José Luis Rodr�*guez Zapatero, pulled out of a scheduled meeting with Kagame on Friday after receiving a petition alleging he had violated human rights. The meeting in Spain was the first to be held by a group of experts named last month by Ban to supervise the UN's Millenium Development Goals, which aim to halve extreme poverty by 2015. Ban had prompted protests by naming Kagame and Zapatero as his co-chairmen.

http://www.guardian.co.uk/world/2010...ion-un-warning

[zebrapad]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

Politiek gezien is hier niets te veranderen dus waarom moeten daar Europeanen heen? Het is een zinloos verhaal.

Timothy Kalyegira vertaald zeer treffend de sociale dimensies voorbij de verantwoordelijkheden van een rechtstaat. Hoe hij het vergelijk maakt met Europese gebeurtenissen, spreekt boekdelen....

Het lijkt mij de moeite waard om de volledige opinie eens te laten inwerken

Much has been made of the small central African nation of Rwanda since it emerged dazed from genocide in 1994. It would get a government headed by the Rwandan Patriotic Front, formed in Uganda and dominated by English-speaking Tutsi.

This Rwanda would go on to win much praise from a guilt-ridden western world. In 1994, South Africa attained Black majority rule and, like Rwanda that same year, would go on to be praised profusely in much of the world.

Most of the praise directed at Rwanda and South Africa centred on something to do with having achieved successful reconciliation between formerly bitter enemies. Since 2009 and with increasing frequency in 2010, this optimism about Rwanda has started to be questioned.

Any random check up on Internet search engines today brings up reports of journalists or top political and military figures fleeing the country, the opposition parties and leaders being suffocated. On Thursday, June 17, the U.S. Secretary of State Hilary Clinton in a speech in Washington warned, in carefully chosen diplomatic language, that Rwanda was in danger of losing all the gains it had made since 1994.

Whatever the reason, in 2010 Rwanda has started making news and attracting attention more for what is usually associated with repressive police states than with rapid economic growth and good governance.

I visited the Rwandan capital Kigali in May 2006 and had two days of touring the city, the housing complexes, and roads and other sights and sites of Kigali. My impression was of a small city, quieter and more orderly than Kampala, the capital of Uganda.

I grew up in Entebbe town in the 1970s under the Idi Amin regime. Street lights worked, public gardens well maintained, and the first time I experienced potholes on Ugandan roads was after the 1979 war when Tanzanian battle tanks destroyed them. Entebbe was a quiet, orderly and decent town in the 1970s.

So when I visited Kigali, it did not make a special impression on me since I had seen that in my childhood. It puzzles me to see Ugandan journalists constantly praising Rwanda because street lights work and the roundabouts along the Kigali city network have flowers.

I have a photo collection of shots taken of streets in various African cities. Windhoek, Namibia; Antananarivo, Madagascar; Asmara, Eritrea; Port Louis, Mauritius; Victoria, Seychelles; Rabat, Morocco; Tripoli, Libya; Khartoum, Sudan; Abidjan, Ivory Coast; Cape Verde, and so on. It is taken as basic that these African capital cities should have street lights, zebra crossings, a drainage system, traffic lights, parking zones and a public transport system.

By constantly rating Rwanda alongside Uganda or other failed states, Ugandan journalists compare the normal with the dysfunctional and so describe what should be normal as being visionary and almost revolutionary.

In my view, there are many other considerations to make in assessing Rwanda. In the 1990s, we witnessed states that had lasted decades start to disintegrate. First was the Soviet Union and more dramatically, Yugoslavia.

Although Europe is generally, with North America, one of the world’s most stable continents, over the last 20 years, we have seen civil, border, and secessionist wars rage in Yugoslavia, Azerbaijan, Armenia, Chechnya, Ingushetia, Croatia, Macedonia, Kosovo, and in recent weeks, clashes along the border between Kyrgyzstan and Uzbekistan.

These wars that have displaced tens of thousands, broken up states and reshaped the geographical map were a reminder that a state is not just about buildings, street lights or a functional civil service.

From the way it emphasises a rapid pace of Internet connectivity, managing public infrastructure and a certain amount of economic growth, the Rwandan government gives the impression that economic and material growth and well being can resolve all or most questions of a state.

But as we saw in Central and Eastern Europe since 1990, identity, self-determination, a feeling of exclusion from the political theatre, disputed borders and even deeply-held religious beliefs can be just as emotive reasons for a part of the population to reject the centre of power and rise up in rebellion.

The way I would assess Rwanda is the way I would differentiate between a wedding and a marriage. For all the fine wine, nice cake, decorations and music at a wedding party, it’s resolving differences, balancing needs and preferences and compromises that are the core of a marriage and upon them rest the chances of success or failure of the marriage.

If Rwanda witnessed a mass exodus of part of its population in 1959 and a horrendous genocide in 1994, it follows that we should evaluate Rwanda’s progress not in the abundance of WiFi Internet connections, clean streets and laptop computers available in every home, but in how far these deep-rooted Hutu-Tutsi ethnic tensions have been resolved or addressed.

In Rwanda, there has been a strained effort since 1994 to blot out in total any reference to ethnicity, emphasise nationhood and focus on economic growth and management. This approach does not make sense.

If religion and ethnicity have been the driving force behind the raging civil wars and violence in the breakaway regions of Europe and the Caucuses in and since the 1990s - places that, presumably, had been turned into wholly secular and Socialist in belief for 45 to 74 years - how realistically can we claim that in the much more agrarian and rural African society, just 16 years from an appalling genocide, tensions between Tutsi and Hutu have eased?

Rwanda’s top priority and the image it projects to the world should be over matters of reconciliation and the attainment of real harmony between the Hutu and Tutsi. Ethnic tensions had lain hidden for decades in Europe, only to erupt in the 1990s. Between 1959 and 1994, there seemed to be a stable situation in Rwanda.

What is to prevent this ethnic hostility going underground for another 20 years, only to erupt again? Facing up to this aspect of the country’s history is what matters the most, not the mechanical, policy, administrative, logistical side. Certainly not beautiful flowers or street lights or nice pavements.

http://www.independent.co.ug/index.p...success-story-

[D'ARTOIS]

@ Zebrapad

Begin '90 ben ik uit Afrika weggegaan maar desalniettemin nog wel contact gehouden totdat de tijd de contacten wegnam en ik bepaald niet gemotiveerd ben om ooit nog terug te gaan. Ik heb uiteraard mijn eigen ervaringen en het feit dat ik vertegenwoordiger was van een aantal topmerken bracht me toch wel in contact met de politieke bovenlaag die uiteraard over de rug van mijn principalen hun zakgeld wilde binnenhalen. Ik kan man en paard noemen en derhalve ook politieke figuren in B, NL en UK die links en rechts met smeergeld hebben geslingerd. Ook die bedrijven die ze hebben betaald.

Maar daar hebben we het niet zozeer over, het is alleen om te schetsen dat ik Afrika ken en zeker de Congo en omliggende landen.
Als je het bovenstaande artikel nauwkeurig leest dan zien we dat de schrijver een ruwe vergelijking maakt met de uiteenval van het communisme en de nasleep daarvan voor de politieke wereld - de herindeling van de landen voor het communistische tijdperk - nu, zo iets zou in Afrika ook moeten gebeuren - het terugbrengen naar de staat van het prekoloniale tijdperk. Met uitzondering van Zuid-Afrika want dan zouden alle Zulu's het land moeten verlaten. (ga hierover niet in discussie).
Dan gaan we de Congo opdelen in het prekoloniale territorium van de stammen onderling: Luala, Baluba, de pygmeeën enzovoorts.
Maar? Zou dit wat veranderen?
In het geheel niet. Misschien nog heviger dan in het prekoloniale tijdperk zouden er op grote schaal oorlogen uitbreken en zou in no time het hele continent in een grote oorlog verwikkeld zijn.
Net zoals de VS nog steeds met hun 'koude oorlog' syndroom kampen, hebben de Afrikanen hun stamvetes. Voor het vuurwapentijdperk waren dat kleinschalige en kortdurende conflicten maar nu zijn ze ontaard in volwassen burgeroorlogen door het op grote schaal beschikbaar zijn van gemakkelijk te hanteren vuurwapens.
Her en der partijen die de conflicterende partijen aanmoedigen en van wapens en munitie voorzien in ruil voor grondstoffen.
China heeft op veel plaatsen de oude koloniale verhoudingen doorgesneden en marcheert nu volop voorwaarts. Wapens en voedsel in ruil voor ivoor, waardevolle ertsen en mineralen en niet te vergeten hout. Meubelhout.
De ontbossing in Afrika is ronduit alarmerend met name die in Rwanda want dat geld hebben ze nodig voor vuurwapens en toebehoren.
En slachten maar!
Dit is de reële situatie van vandaag.
Als je in staat bent de toevoerwegen naar het verkrijgen van wapens af te snijden heb je een kans dat de rust in Afrika terugkeert. Zo niet, vergeet het dan maar en laat je vooral niets wijs maken want het verhaal dat ze je met alle geweld willen vertellen klopt gewoon niet, getuige het feit dat er gewoon niets verandert en de machtigste persoon het langste zal blijven zitten.
Moord en doodslag is een cultuur, geen gedwongen noodzaak.

De beschreven opinie is aardig maar is zoiets als het vergelijken van appels en peren.