Het ego is de bron van kwaad, of niet?

[Piero]

De komende weken zal ik beperkt reageren, want ik ben op vakantie in Normandie en met mijn hoofd bij het impressionisme.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Net andersom, maar heb ik me wsl niet voldoende uitgedrukt.
Imo wordt het ego net zintuiglijk geconditioneerd door allerlei ervaringen en externe invloeden die afscheiding benadrukken en worden hierdoor de aspecten van het interne goede ahw afgebogen, verdrongen of ongebruikt gelaten.
Pas na een diep zelf-onderzoek worden we ons mogelijk hiervan bewust en kunnen we die tendens weer richten op het goede in ons naar de buitenwereld toe.
Elk mens en zelfs hogere diersoorten beschikken over mededogen, al zal dit gegeven in een agressief-vijandige omgeving niet altijd tot z'n recht kunnen komen, maar zelfs het grootste crapuul kan zich behulpzaam tonen in bepaalde omstandigheden, die deze ego-loze eigenschap kunnen aanspreken.

Onder het goede in dit verband versta ik sociale vaardigheden. Die zijn niet aangeboren maar ontwikkeld. We worden geconditioneerd om mededogen te tonen en ons in de ander te kunnen verplaatsen. Van nature waren we geneigd het eigenbelang na te streven.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Onder het goede in dit verband versta ik sociale vaardigheden. Die zijn niet aangeboren maar ontwikkeld. We worden geconditioneerd om mededogen te tonen en ons in de ander te kunnen verplaatsen. Van nature waren we geneigd het eigenbelang na te streven.

Dat is gebaseerd op niets.

Mensen waren vroeger op alle gebied een stuk harder, maar het zou me toch verbazen indien zelfs vroeger, bij het ontstaan van de moderne mens, geen mededogen zou bestaan hebben, in om het even welke vorm.

[harriechristus]

Er is niets verkeerd met het Ego.
Als deze maar een eenheid is met God en met de mensheid.

Deze drie: ik, God en de wereld, zijn alle drie even belangrijk en vinden hun ontwikkeling in de geschiedenis.

Fout is alleen als de mens alleen maar aan zijn eigen IK denkt.

Maar even fout is het als de mens zichzelf niet zou kennen als IK en individu en onder gaat in de wereld.

Ook is het fout als de mens zich geheel en al aan God zou offeren en zelf niets meer zijn.

Ja: God zelf bestaat als drie-eenheid van zichzelf, de wereld en dan ook als elk individu.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De komende weken zal ik beperkt reageren, want ik ben op vakantie in Normandie en met mijn hoofd bij het impressionisme.



Onder het goede in dit verband versta ik sociale vaardigheden. Die zijn niet aangeboren maar ontwikkeld. We worden geconditioneerd om mededogen te tonen en ons in de ander te kunnen verplaatsen. Van nature waren we geneigd het eigenbelang na te streven.

Nee: van nature is de mens een eenheid met de moeder waaruit hij geboren wordt.

Dus het sociale is dan al meteen gegeven.

Het ik-bewustzijn daarentegen komt later.

[strelnikov]

vrijdag de .3e,

is het nu het ego of leeg-o


strelnikov.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nee: van nature is de mens een eenheid met de moeder waaruit hij geboren wordt.

Dus het sociale is dan al meteen gegeven.

Het ik-bewustzijn daarentegen komt later.

Dat is van twee kanten niet juist. Zowel de moeder als de baby moeten elkaar leren kennen en verdragen. Dat kan ook helemaal mis gaan en dan moeten anderen helpen bij de gedragsproblemen van moeder en kind. De baby is aanvankelijk alleen geïnteresseerd in het vervullen van de eigen behoeften. De baby moeten leren dat er beperkingen gelden en dat het niet altijd gekoesterd kan worden. Het duurt wel even voordat het kind liefde kan geven en begrip krijgt voor de behoeften van de moeder.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Dat is gebaseerd op niets.

Mensen waren vroeger op alle gebied een stuk harder, maar het zou me toch verbazen indien zelfs vroeger, bij het ontstaan van de moderne mens, geen mededogen zou bestaan hebben, in om het even welke vorm.

De sociale component vinden we ook bij andere zoogdieren. Dus uw visie op de evolutie onderschrijf ik wel. Maar mensenbaby's zijn niet altijd zo lief als de jongen van dieren. Het zijn vaak driftige, onbarmhartige, zelfzuchtige asociale krengen.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De komende weken zal ik beperkt reageren, want ik ben op vakantie in Normandie en met mijn hoofd bij het impressionisme.

Lucky you.

Onder het goede in dit verband versta ik sociale vaardigheden. Die zijn niet aangeboren maar ontwikkeld.

Hmm, sommige kleine kinderen (peuters en kleuters) blijken van nature sociaal heel goed overweg te kunnen met anderen en zelfs hulpvaardigheid betonen, terwijl anderen zich niet veel aantrekken van wat er in hun omgeving afspeelt en hun eigen ding doen.
Maar zolang ze als baby nog geen ego hebben ontwikkeld, ttz als ze hun omgeving nog als een organische verlenging van hun wezen zien, zijn ze hulpbehoevend en zullen daar dmv geschrei of geroep proberen duidelijk te maken.

We worden geconditioneerd om mededogen te tonen en ons in de ander te kunnen verplaatsen. Van nature waren we geneigd het eigenbelang na te streven.

Die overgang van eigenbelang naar het sociale komt stilaan als het onderscheidingsvermogen zich ontwikkeld en daar heeft opvoeding wel wat mee te maken, maar dit is geen sine qua non, want zelfs kids die thuis rotbedorven of zelfs mishandeld geweest zijn, kunnen mededogen betonen tov anderen en al kunnen ouderlijke normen doorslaggevend zijn, ze zijn echter niet zaligmakend.

Echter, je blijft maar hameren op zintuiglijke conditionering, terwijl ik in m'n vorige post die link meegaf van Heartmath en waar de resultaten ervan elke intellectuele conditionering voorafgaan en laten smelten als sneeuw voor de zon.
Alsnog graag je mening hierover als je terugbent.

Verder nog een fijn verlof toegewenst.

[strelnikov]

meester ego staat voor zijn klasje en is bezig :

slimme mensen denken over alles na en twijfelen aan alles.
dommerikken zijn heel zeker van zichzelf, twijfelen aan niets en denken dat ze alles weten;

leerlinkje zero vraagt aan de meester :

meester, zijt u daar zeker van ?

en den ego vooraan : heel zeker !

[Piero]

Het was inderdaad een goed idee van je dat ik je post maar even moest laten liggen tot na mijn vakantie. Ik heb wat meer tijd genomen om mijn mening te vormen. De bedoeling van jou met de heart-brain werkgroep lijkt mij, hoewel op zich sympathiek, volkomen onrealistisch en onpraktisch. Daarover volgt hieronder meer.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Hmm, sommige kleine kinderen (peuters en kleuters) blijken van nature sociaal heel goed overweg te kunnen met anderen en zelfs hulpvaardigheid betonen, terwijl anderen zich niet veel aantrekken van wat er in hun omgeving afspeelt en hun eigen ding doen.
Maar zolang ze als baby nog geen ego hebben ontwikkeld, ttz als ze hun omgeving nog als een organische verlenging van hun wezen zien, zijn ze hulpbehoevend en zullen daar dmv geschrei of geroep proberen duidelijk te maken.

Hiermee ben ik het eens, met de aantekening dat een peuter een kind is van minstens twee jaar oud dat een aantal basale sociale vaardigheden beheerst.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Die overgang van eigenbelang naar het sociale komt stilaan als het onderscheidingsvermogen zich ontwikkeld en daar heeft opvoeding wel wat mee te maken, maar dit is geen sine qua non, want zelfs kids die thuis rotbedorven of zelfs mishandeld geweest zijn, kunnen mededogen betonen tov anderen en al kunnen ouderlijke normen doorslaggevend zijn, ze zijn echter niet zaligmakend.

Dit lijkt mij onvolledig. Kinderen die thuis slecht behandeld worden kunnen alleen goede sociale eigenschappen ontwikkelen en mededogen tonen als zij deze eigenschappen in dat geval van andere personen leren, bijvoorbeeld de grootouders. Een kind dat door apen wordt grootgebracht wordt een (soort) aap en kan zich als tiener niet meer tot een beschaafd mens ontwikkelen.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Echter, je blijft maar hameren op zintuiglijke conditionering, terwijl ik in m'n vorige post die link meegaf van Heartmath en waar de resultaten ervan elke intellectuele conditionering voorafgaan en laten smelten als sneeuw voor de zon. Alsnog graag je mening hierover als je terug bent.

Hier moet ik je toch teleurstellen. Mijn nadruk op zintuiglijke conditionering is on-topic; jouw links naar Heartmath is off-topic en jouw bewering over de betekenis ervan maken zij niet waar. Hun boodschap is verpakt in een pseudo wetenschappelijk verhaal. Zij stellen o.a. dat zij bij hun cursisten 'liefde kunnen produceren'; iets dat niet gedefinieerd kan worden en niet kan worden gemeten. Hun centrale stelling “Cardiac Coherence Increases Heart-Brain Synchronization” is volkomen betekenisloos.

Wat zij menen te bereiken met hun cursus wordt ook gepraktiseerd in kerkdiensten waarbij de aanwezigen elkaar de hand reiken en als zij proberen om met bepaalde handelingen en symbolen een 'communie' met elkaar en God tot stand te brengen. Op bepaalde (reli)popconcerten wordt ook zo een sfeer gekweekt bij het licht van duizenden aanstekers. Ik geloof zonder meer dat dit bij de aanwezigen de stress en de bloeddruk zal doen dalen. Met het meten van neurologische effecten en 'het magnetische veld van het hart' (nonsens) schieten we niets op.

Ook je link http://en.wikipedia.org/wiki/Dukkha lijkt mij niet relevant. Hij beschrijft stress veroorzakende situaties of ervaringen en die hebben inderdaad in heftige gevallen hartritmestoornis tot gevolg. Bij permanente ellendige toestanden kan die stoornis blijvend zijn en dodelijk. Stel dat de teleurstelling (dukkha) het welzijn van het gezin betreft, bijvoorbeeld als iemand zijn baan verliest, wat zegt dit dan van het ego? Moet de werkloze onverschillig zijn en moet hij maar gaan genieten van zijn vrije tijd als hij met vrouw en kinderen uit zijn huis gezet wordt? De negentiende eeuw heeft het Westen op dit gebied wel het een en ander geleerd over de mens als sociaal wezen en wij kunnen het nu nog via de media bij de vluchtelingen en verhongerende mensen elders in de wereld waarnemen.

Daarnaast dunkt mij dat de mens zijn vele tegenstrijdige emoties en eigenschappen allemaal nodig heeft om te evolueren en te overleven. De mens met een te sympathiek ego is gedoemd uit te sterven.

Tenslotte, de literatuur heeft ons enkele voorbeelden van vrijwel egoloze figuren opgeleverd. Ze zijn zonder uitzondering beklagenswaardig. Enkele voorbeelden zijn bij Flaubert, Dussardier in L'Éducation sentimentale, Cathérine Leroux in Madame Bovary en Félicité in Un coeur simple. Mensen die hun lasten dragen in anonieme dienstbaarheid (de tienduizenden werknemers die de cursus bij de Heart-Brain idealisten hebben gevolgd), zullen de wereld niet verbeteren. Ik citeer hier overigens Linda Nochlin in 'Realism – Style and civilization', een zeer aanbevelenswaardig boek om onszelf en onze cultuur te leren begrijpen en waarderen.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Dat is van twee kanten niet juist. Zowel de moeder als de baby moeten elkaar leren kennen en verdragen.

terwijl de baby al daarvoor toch uit de moeder geboren is, dus al één met haar was en niet gescheiden.

Dat kan ook helemaal mis gaan en dan moeten anderen helpen bij de gedragsproblemen van moeder en kind. De baby is aanvankelijk alleen geïnteresseerd in het vervullen van de eigen behoeften.

zou de baby ook niet in de moeder geïnteresseerd zijn, even belangrijk als het vervullen van de eigen behoefte?
Zouden die twee neigingen zich niet gezamenlijk kunnen ontwikkelen?

De baby moeten leren dat er beperkingen gelden en dat het niet altijd gekoesterd kan worden. Het duurt wel even voordat het kind liefde kan geven en begrip krijgt voor de behoeften van de moeder.

Ik denk dat de baby ook van nature al de behoeften van de moeder bevredigt, bijvoorbeeld door op haar te reageren, te lachen, enzovoort.

En dat omdat de baby uit de moeder geboren wordt en al van nature één met haar is.

[harriechristus]

Het ik kan niet bestaan zonder de ander en de ander niet zonder het eigen ik.
Beiden impliceren elkaar en beiden ontwikkelen zich gedurende het leven.

En dat het ene eerder zou komen dan het ander, dat lijkt mij een logische onmogelijkheid.

Of: voor zoverre beiden elkaar kunnen afwisselen, lijkt het mij een toevalligheid waar je wilt beginnen: bij het eigen ik of bij de ander.

[Hot Marijke]

Het ego is de bron van kwaad, of niet?

Wie is die mijnheer Ego? Di Rupo?

[harriechristus]

Het ego is alleen kwaad zolang het zichzelf nog niet begrijpt: Gods eeuwige en oneindige Geest te zijn.

[respublica]

Dit doet me denken aan een videogame, Bioshock 2. De antagonist in het verhaal is een extremistische altruïst (een soort religieuze communist) die het 'ego' of 'the self' of het zelfbewustzijn van de mens ziet als de bron van alle kwaad en het met haar sekte wil uitroeien via genetische manipulatie.

[Amon_Re]

Oorspronkelijk geplaatst door strelnikov

wie heeft NUUUUUUUUUU het grootste ego ?

strelnikov.

Bono van U2?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Idd, de interne en externe ruimte zijn in feite twee kanten van dezelfde natuur, hoewel een derde factor, nl het waarnemen op zich, ook hiervan deel uitmaakt.
Dualiteit wordt dan tripliciteit, samen deel uitmakend van één onlosmakelijk geheel.
Uiteindelijk rest er slechts een zuiver bewustzijn, dat echter wel een zintuiglijk-verstandelijke modus vandoen heeft, om bewust te worden van zichzelf.

Dit kan ik niet helemaal volgen. Bedoel je dat de menselijke natuur een interne en externe ruimte bezit? Waar zou dan het waarnemen plaatsvinden, vanuit de intern of externe ruimte? Dat uiteindelijk het (zuiver?) bewustzijn resulteert lijkt mij juist. Ons bestaan dat wij kennen is alleen het bewust bestaan. Dit bewuste bestaan noem ik het ego dat zichzelf waarneemt als onderscheiden van het externe.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Maar er bestaat echter ook nog zoiets als een intense (op-) offerdrang, waarbij we zelfs het eigenbelang totaal verwaarlozen om de ander te helpen.

Dat is dus niet te verklaren vanuit een louter intellectueel standpunt, maar kan slechts vanuit een ruimer perspectief bekeken worden, nl dat van het hart, daar waar de subtielste intenties ontstaan en voorafgaan aan de (iets) latere gedachten en de daaropvolgende handelingen.
Enkele bevindingen daarover:

Het ego is bijzonder geïnteresseerd in ten eerste zijn interne behoeften en ten tweede in zijn relatie met de externe wereld. Het ego breidt zich uit tot een selectief deel van de externe wereld, namelijk tot zijn gelijken; dat wil zeggen tot mensen waarmee hij bepaalde belangen deelt. Het is zich dan bewust van zichzelf in relatie tot een selectief gezelschap van anderen. Feitelijk zijn er in de maatschappij diverse groepen waarmee wij specifieke belangen delen. Het belang van deze groepen is soms belangrijker voor ons dan ons directe eigen belang. Wij zijn bereid om onszelf geheel of gedeeltelijk voor een gedeeld belang op te offeren. Deze bereidheid zie ik als een dualiteit in het ego. In theorie zou het ego volkomen bepaald kunnen worden door de relatie met een belangengroep. Het individu of ego is dan, afgezien van de primaire zintuiglijke waarnemingen en lichamelijke behoeften, verdwenen.

De bereidheid ons belang ondergeschikt te maken aan een algemeen belang is soms een intellectuele bereidheid, het effect is dan berekend. Het is nooit een intrinsieke bereidheid of eigenschap van het hart. Het is altijd een emotie die voortkomt uit ons zelfbeeld ofwel ons ego. Als wij onszelf herkennen in de persoon die dreigt te verdrinken, of de soldaat die gewond is, of iemand die niet te eten heeft, dan zijn wij geneigd ons lot te verbinden aan het lot van deze ander.

Dat wij in staat zijn onszelf te herkennen in de ander is onbewust aangeleerd. Wij zijn geconditioneerd, mede door de keuzes die we al gemaakt hebben. Deze neiging beperkt onze vrijheid en onze vrije wil. Hetzelfde gebeurt als wij de normen en waarden van een gemeenschap tot onze normen en waarden maken. Wij zien onszelf dan primair subjectief en secundair objectief door de ogen van de gemeenschap, dus dualistisch. Dit is volgens mij niet het resultaat van een autonome subtiele werking van ons hart of onze ziel.

[strelnikov]

winnie,

voor de ego :

" elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last " (niet van mij ).


strelnikov.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

terwijl de baby al daarvoor toch uit de moeder geboren is, dus al één met haar was en niet gescheiden.
zou de baby ook niet in de moeder geïnteresseerd zijn, even belangrijk als het vervullen van de eigen behoefte?
Zouden die twee neigingen zich niet gezamenlijk kunnen ontwikkelen?Ik denk dat de baby ook van nature al de behoeften van de moeder bevredigt, bijvoorbeeld door op haar te reageren, te lachen, enzovoort.

En dat omdat de baby uit de moeder geboren wordt en al van nature één met haar is.

De baby deelt in ieder geval niet het brein met de moeder. Inderdaad, ik denk dat het ego zich gelijktijdig kan ontwikkelen met het begrip voor de ander.

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het ik kan niet bestaan zonder de ander en de ander niet zonder het eigen ik.
Beiden impliceren elkaar en beiden ontwikkelen zich gedurende het leven.

En dat het ene eerder zou komen dan het ander, dat lijkt mij een logische onmogelijkheid.

Of: voor zoverre beiden elkaar kunnen afwisselen, lijkt het mij een toevalligheid waar je wilt beginnen: bij het eigen ik of bij de ander.

Ons zelfbeeld wordt inderdaad gevormd door wat de omgeving van ons vindt en wil.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Hot Marijke

Het ego is de bron van kwaad, of niet?

Wie is die mijnheer Ego? Di Rupo?

Wat is volgens jou het kwaad?