Verhuizen + bilocatie

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

In de echtscheidingspapieren laten opnemen dat niet de ouders maar het kind beslist waar het wil wonen en leven.Een ouder die zijn/haar kind wegtrekt uit zijn leefmilieu en het dwingt om zijn/haar vriendjes achter te laten, is de naam ouder niet waardig.

Niet wie er wanneer in je bed ligt en hoever die van jou vandaan woont is belangrijk, maar dat kleine wezen waar jij het leven aan hebt geschonken en waarvan jij in het verleden het beslist dat het mocht bestaan is belangrijk.

Toen je besliste om ouder te worden, besliste je immers ook al jou rechten naar achter te zetten en dat kleine wezen op de eerste plaats te laten komen.

Hol dus minder achter wat er in je kut gaat, maar draag zorg voor wat er uit is gekomen.

Een goede raad van een alleenstaande gescheiden vader met kinderen die hun moeder zelfs als niet meer dan een slet beschouwen enkel omdat ze haar nieuwe vriend belangrijker vond dan hen.

Wat als het kind verandert van gedachte? Een kind kan onmogelijk zelf beslissen wat het beste is voor hem over een periode van 5 jaar of meer. Als hem/haar de vraag wordt gesteld, is het best mogelijk dat hij op dat moment denkt dat hij van papa iedere dag een paar uur met zijn gameboy mag spelen terwijl mama het hem net verboden had om één of andere reden.
Het kind moet gehoord worden, maar de beslissing enkel en alleen van hem laten afhangen is niet zo'n goed idee.

[COCHINILLO]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Inderdaad. De stabiele omgeving voor het kind moet het belangrijkste zijn voor de twee ouders. Dat co-ouderschap waar op de éne plaats andere regels gelden dan op de andere is heel verwarrend voor een kind. En als één van de ouders dan om wat voor reden ook moet verhuizen...
Er zijn voldoende verlofperiodes en weekends om te voorkomen dat het kind het contact met de andere ouder verliest.

volledig mee eens.
De bilocatie regeling komt dan ook uit het brein van PS madame Onkelinx. die werken ginder niet, dus moeten ook niet verhuizen voor hun werk.

[COCHINILLO]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Hol dus minder achter wat er in je kut gaat, maar draag zorg voor wat er uit is gekomen.

Een goede raad van een alleenstaande gescheiden vader met kinderen die hun moeder zelfs als niet meer dan een slet beschouwen enkel omdat ze haar nieuwe vriend belangrijker vond dan hen.

ik mag toch veronderstellen dat die vader sinds de echtscheiding geen enkel relatie meer is aangegaan of steekt die zijn instrument zo'n beetje in gelijkewelke opening die hij tegenkomt?

een vrouw die een (1) nieuwe vriend heeft na een echtscheiding lijkt me uit een kindermond geen "slet" ! dat woordje is er door een hoerenpoeper ingestopt.

En blijkbaar vindt U het enkel belangrijk dat de eigenaars van een "kut" letten op wat eruit komt, maar de eigenaars van een "liefdespenseel" hun kwakje blijkbaar gelijk waar kunnen deponeren? ik merk anders een serieus aandeel chagrijn in uw tekst. Dacht u dat U er vanaf zou geweest zijn als de "kut" haar "plicht" had gedaan?

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Wat als het kind verandert van gedachte? Een kind kan onmogelijk zelf beslissen wat het beste is voor hem over een periode van 5 jaar of meer. Als hem/haar de vraag wordt gesteld, is het best mogelijk dat hij op dat moment denkt dat hij van papa iedere dag een paar uur met zijn gameboy mag spelen terwijl mama het hem net verboden had om één of andere reden.
Het kind moet gehoord worden, maar de beslissing enkel en alleen van hem laten afhangen is niet zo'n goed idee.

Hoe gek het ook klinkt, uit ervaring weet ik dat kinderen niet steeds voor de ouder kiezen die hem het meeste zijn zin laat doen, doch in de meeste gevallen kiest voor de rechtvaardige ouder met een rechtlijnige houding.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Hoe gek het ook klinkt, uit ervaring weet ik dat kinderen niet steeds voor de ouder kiezen die hem het meeste zijn zin laat doen, doch in de meeste gevallen kiest voor de rechtvaardige ouder met een rechtlijnige houding.

Ik vind het verschrikkelijk dat je kinderen wil pushen om een keuze te maken tussen beide ouders. De meeste kinderen zien hun beide ouders graag. Kinderen zien ook al redelijk snel in dat ze één ouder heel erg gaan pijn doen bij een keuze, en dat willen ze helemaal niet. Ze moeten daarna de ouder die ze afgewezen hebben ook nog onder ogen komen eh.
Ik vind het goed dat kinderen de kans hebben om hun mening daarover te uiten, maar je kan dat gewoon niet forceren.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door COCHINILLO

ik mag toch veronderstellen dat die vader sinds de echtscheiding geen enkel relatie meer is aangegaan of steekt die zijn instrument zo'n beetje in gelijkewelke opening die hij tegenkomt?

een vrouw die een (1) nieuwe vriend heeft na een echtscheiding lijkt me uit een kindermond geen "slet" ! dat woordje is er door een hoerenpoeper ingestopt.

En blijkbaar vindt U het enkel belangrijk dat de eigenaars van een "kut" letten op wat eruit komt, maar de eigenaars van een "liefdespenseel" hun kwakje blijkbaar gelijk waar kunnen deponeren? ik merk anders een serieus aandeel chagrijn in uw tekst. Dacht u dat U er vanaf zou geweest zijn als de "kut" haar "plicht" had gedaan?

Nu die vader heeft wel andere relaties gehad!!!!
Doch hield in die relaties steeds op de eerste plaats rekening met zijn kinderen en dan pas met de relatie.

En nee, ook een vader heeft niet het recht zijn nageslacht uit zijn/haar leefmilieu te rukken.
Die is even goed verplicht om in de eerste plaats te kijken naar dat wat zijn lul heeft geproduceerd en niet naar waar hij zijn lul kan insteken.

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Niet wie er wanneer in je bed ligt en hoever die van jou vandaan woont is belangrijk, maar dat kleine wezen waar jij het leven aan hebt geschonken en waarvan jij in het verleden het beslist dat het mocht bestaan is belangrijk.

Toen je besliste om ouder te worden, besliste je immers ook al jou rechten naar achter te zetten en dat kleine wezen op de eerste plaats te laten komen.

Deze regel telt voor iedereen die beslist ouder te worden, dus zowel voor de vader als voor de moeder.
En die beslissing word niet door 1 persoon alleen genomen, maar door een koppel. En dat koppel moet dus beseffen dat hun leven door die beslissing totaal veranderd.

Ouder worden is een gunst, maar ouder zijn een grote kunst.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik vind het verschrikkelijk dat je kinderen wil pushen om een keuze te maken tussen beide ouders. De meeste kinderen zien hun beide ouders graag. Kinderen zien ook al redelijk snel in dat ze één ouder heel erg gaan pijn doen bij een keuze, en dat willen ze helemaal niet. Ze moeten daarna de ouder die ze afgewezen hebben ook nog onder ogen komen eh.
Ik vind het goed dat kinderen de kans hebben om hun mening daarover te uiten, maar je kan dat gewoon niet forceren.

Je moet die kinderen niet laten kiezen tussen hun ouders, want dat is niet de keuze die ze moeten maken, een keuze waarvan de ouders zelfs geen recht hebben om ze in de plaats van het kind te maken.

De keuze die het kind moet maken, is namelijk met wie en waar het wil opgroeien.

[DolceValentina]

Hallo,

Ik heb als beginpost een paar vraagjes gesteld maar ik zal nu eens even duidelijk schrijven wat de situatie eigenlijk is.
Man en vrouw gaan uiteen midden augustus en gaan bij bemiddelaar om regeling te treffen voor 3 jarig kindje.
Regeling wordt week week met goedkeuring van beide partijen.
Vader is vragende partij om die regeling op papier te zetten voor rechtbank maar moeder wil dit niet omdat het nog te vroeg is.
Moeder gaat tegen alle afspraken in toch naar rechtbank en 'toevallig' ontvangt vader aangetekende zending van rechtbank niet.
Vader was dus niet op hoorzitting en vonnis wordt uitgesproken in maart 2010. Vader krijgt verstekvonnis in de bus, neemt contact op met rechtbank en wat blijkt, oproepingsbrief zit in dossier op rechtbank.
Resultaat: kind komt nog om de 14 dagen in weekend na 8 maanden week-week regeling.
Vader neemt advocaat die contact opneemt met advocaat moeder en wat blijkt, advocaat was niet op de hoogte van de 8 maanden week week.
Beide advocaten spreken af om nieuwe regeling op poten te zetten.
Beide partijen komen uiteindelijk samen eind juni en moeder wil van geen nieuwe regeling weten.
Midden augustus komt vader te weten dat moeder sinds midden juni al verhuist is naar West-Vlaanderen bij haarn nieuwe vriend die ze 2 maanden kent (60km van vader) en dat kindje ingeschreven is ginder in andere school.
Vader dient nieuw verzoekschrift in wegens gewijzigde omstandigheden en vraagt dat kindje in de week bij vader komt en in het weekend bij de moeder omdat het kind weggenomen is uit zijn vertrouwde omgeving.
Details (moeder is Russische en heeft hier geen familie dus kindje heeft ook totaal geen contact meer met zijn enige familie)
Zitting was voorzien voor oktober maar is 3,5 maanden uitgesteld tot gisteren.
Gisteren werd de zaak doorgestuurd naar Kortrijk omdat kindje nu in West-Vlaanderen valt en dus tot rechtbank Kortrijk behoort..
Ik hoop dat jullie het nu een beetje meer begrijpen..

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Inderdaad. De stabiele omgeving voor het kind moet het belangrijkste zijn voor de twee ouders. Dat co-ouderschap waar op de éne plaats andere regels gelden dan op de andere is heel verwarrend voor een kind. En als één van de ouders dan om wat voor reden ook moet verhuizen...
Er zijn voldoende verlofperiodes en weekends om te voorkomen dat het kind het contact met de andere ouder verliest.

Awel ik heb zo'n stabiele thuis gehad, ik mocht bij mijn vader niet komen omdat hij geen onderhoudsgeld betaalde, ik heb hem dus nooit gekend, hij overleed toen ik vijftien was.

O wat heeft me dat plezier gedaan, dat stabiele thuis, overladen met armoe.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door DolceValentina

Hallo,

Ik heb als beginpost een paar vraagjes gesteld maar ik zal nu eens even duidelijk schrijven wat de situatie eigenlijk is.
Man en vrouw gaan uiteen midden augustus en gaan bij bemiddelaar om regeling te treffen voor 3 jarig kindje.
Regeling wordt week week met goedkeuring van beide partijen.
Vader is vragende partij om die regeling op papier te zetten voor rechtbank maar moeder wil dit niet omdat het nog te vroeg is.
Moeder gaat tegen alle afspraken in toch naar rechtbank en 'toevallig' ontvangt vader aangetekende zending van rechtbank niet.
Vader was dus niet op hoorzitting en vonnis wordt uitgesproken in maart 2010. Vader krijgt verstekvonnis in de bus, neemt contact op met rechtbank en wat blijkt, oproepingsbrief zit in dossier op rechtbank.
Resultaat: kind komt nog om de 14 dagen in weekend na 8 maanden week-week regeling.
Vader neemt advocaat die contact opneemt met advocaat moeder en wat blijkt, advocaat was niet op de hoogte van de 8 maanden week week.
Beide advocaten spreken af om nieuwe regeling op poten te zetten.
Beide partijen komen uiteindelijk samen eind juni en moeder wil van geen nieuwe regeling weten.
Midden augustus komt vader te weten dat moeder sinds midden juni al verhuist is naar West-Vlaanderen bij haarn nieuwe vriend die ze 2 maanden kent (60km van vader) en dat kindje ingeschreven is ginder in andere school.
Vader dient nieuw verzoekschrift in wegens gewijzigde omstandigheden en vraagt dat kindje in de week bij vader komt en in het weekend bij de moeder omdat het kind weggenomen is uit zijn vertrouwde omgeving.
Details (moeder is Russische en heeft hier geen familie dus kindje heeft ook totaal geen contact meer met zijn enige familie)
Zitting was voorzien voor oktober maar is 3,5 maanden uitgesteld tot gisteren.
Gisteren werd de zaak doorgestuurd naar Kortrijk omdat kindje nu in West-Vlaanderen valt en dus tot rechtbank Kortrijk behoort..
Ik hoop dat jullie het nu een beetje meer begrijpen..

Ik krijg daar een punthoofd van.

[DolceValentina]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik krijg daar een punthoofd van.

Wij hebben daar al een punthoofd van.
Het verstekvonnis dateert dus al van maart 2010 en we zijn ondertussen februari 2011. Ondertussen is partij al eens verhuist, zat er gerechterlijk verlof tussen, 2 maanden wachten op zitting die dan 3.5 maanden uitgesteld is door moeder en dan nu rechter die niet bevoegd is.
En ondertussen gaat het leven van het kindje door en ziet hij zijn papa en enige familie bijna niet.
Fantastische moeder toch..

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door DolceValentina

Wij hebben daar al een punthoofd van.
Het verstekvonnis dateert dus al van maart 2010 en we zijn ondertussen februari 2011. Ondertussen is partij al eens verhuist, zat er gerechterlijk verlof tussen, 2 maanden wachten op zitting die dan 3.5 maanden uitgesteld is door moeder en dan nu rechter die niet bevoegd is.
En ondertussen gaat het leven van het kindje door en ziet hij zijn papa en enige familie bijna niet.
Fantastische moeder toch..

Mijn ex heeft mij de coëdicatie geweigerd.
Toen kwamen mijn kinderen (zestien en achtien) bij mij inwonen in de week (en in het week-end bij haar).

En dat terwijl ik achtduizend frank in de maand tekort kwam om mezelf in leven te houden.

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Hoe gek het ook klinkt, uit ervaring weet ik dat kinderen niet steeds voor de ouder kiezen die hem het meeste zijn zin laat doen, doch in de meeste gevallen kiest voor de rechtvaardige ouder met een rechtlijnige houding.

Kinderen zijn impulsief en kunnen niet begrijpen wat de keuze die ze op een bepaald moment (moeten) maken precies inhoudt. Dat hun keuze betekent dat ze jarenlang in een bepaalde situatie zitten is voor een kind onmogelijk te vatten.

[DolceValentina]

Inderdaad, en in hoeverre beseft een kind van (in mijn geval) 4 jaar de situatie?
Ze weten wel dat ze soms bij papa zijn en meestal bij mama maar ze hebben nog geen besef van tijd, wat de beste plaats is om op te groeien, het belang van familie enz.
Normaal gezien moeten de ouders dit samen beslissen maar als je dan een moeder hebt die al haar eigen belangen laat voorgaan op dat van haar kind dan ben je wel heel ver van huis he.

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Awel ik heb zo'n stabiele thuis gehad, ik mocht bij mijn vader niet komen omdat hij geen onderhoudsgeld betaalde, ik heb hem dus nooit gekend, hij overleed toen ik vijftien was.

O wat heeft me dat plezier gedaan, dat stabiele thuis, overladen met armoe.

Mijn kinderen mochten wel naar hun vader zelfs tijdens de jaren toen hij geen onderhoudsgeld meer betaalde.
Alleen was vader het na een jaartje al beu om zich één dag in de week bezig te houden met zijn kinderen...

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Mijn kinderen mochten wel naar hun vader zelfs tijdens de jaren toen hij geen onderhoudsgeld meer betaalde.
Alleen was vader het na een jaartje al beu om zich één dag in de week bezig te houden met zijn kinderen...

Wat een onwaardige vader, de mijne probeerde nog wel mij te ontvoeren tenminste.

Als dat gelukt was, dan was ik in een hoerenkot grottgebracht. Wel wat luxueuzer dan bij mijn moeder dus.