The analysis of Ed Milliband about the riots

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Kodo Kodo

Ook deze constatering kan best wat politieker gemaakt worden: waaraan ligt het dat deze grootste bandieten hun gang kunnen gaan? Doordat zij de overheid kunnen beïnvloeden. Er is weliswaar veel fraude, maar het grootste probleem vormt toch de legale roofbouw op de economie. En wat maakt die legale roofbouw legaal, wie doet dat?

Gedeeltelijk doen wij dat met z'n allen door onze macht te delegeren aan mensen die het allemaal wel ff voor ons zullen organiseren. We mogen dat "voor ons" niet vertrouwen!

Waar denk je hoofdzakelijk aan bij "legale roofbouw"?

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

Geen van beide is aanvaardbaar maar ik vind het véél gevaarlijker dat een bankier met zijn pollen in de kas zit dan dat hij met zijn pollen aan een zich prostituerende kamermeid zit.

En wat als de kas zich legaal prostitueert? Zoals Kodo Kodo beweert.

[Boa]

Waarom werden er geen bank kantoren aangevallen, of staatsgebouwen?


Denk je nu echt dat deze mensen (de meeste zelfs onder de 18) iets geven om politiek? Of om dat bankier X zoveel pond/euro/dollar opslag kreeg?

Het gaat hier om mensen die geen opvoeding gehad hebben omdat ze vanaf dat ze konden lopen op straat gedumt werden. Net zoals hier in onze verijkte multi kulti steden. Steek de schuld eens waar het zit, bij de ouders/gemeenschap.


En als het hier toch zo slecht is, dat ze zoooo arm zijn dat ze maar een 40" full HD tv kunnen kopen ipv een 50". Dan mogen ze altijd terug gaan naar het mooie warme afrika.

[kelt]

Wat was nu het probleem met eerdervermelde "reaktie" van meneer Milliband?
Wel.....

Hij beziet dat vanuit het standpunt Meerderheid-Oppositie ,terwijl die rellen helemaal NIET politiek waren....

Door er iets "politiek" van te maken (namelijk het insinueren dat Labour er niks mee te maken had dat mensen massaal beginnen zot doen ,terwijl de huidge Britse Regering daar dan wel mee te maken zou hebben) verdeelt hij,geeft mensen een soort "argumenten" (Er is bezuinigd in onze buurt DUS zal ik nemen wat ik wil)....


Hij had beter zijn bek gehouden...nog eens ,die rellen ZIJN geen politiek probleem,mogen dat ook niet worden!


Soms (en dat geldt ook alhier) moeten politici beseffen dat hun mening even niet telt....dat er andere mensen zijn die motoren doen draaien,ordehandhaving doen,kinderen moeten opvoeden.....

Ik moet toegeven dat Premier Cameron de vinger,eventjes op de echte wonde legde: er is een moraliteitsprobleem gegroeid! (en dat is NIET een puur politiek probleem)

[eno2]

Ik heb al toegegeven dat Milliband geen analyse gaf, mijn titel was verkeerd, maar ik vond geen andere.

De analyse is (misschien) onderweg. Die van Cameron is ongeloofwaardig oa vanwege te simplistisch en te te opportunistisch en eigenlijk ook geen analyse.

Het is niet omdat de doelen van de rellen niet politiek waren (wat dat ook betekent), dat ze geen politiek belang hebben.

De oorzaak van de rel-bereidheid kan wel degelijk te maken hebben met de cuts, met het ontweven van het sociaal weefsel. Dat verslechtert altijd de sociale cohesie. De mate waarin moet onderzocht worden.

Ik hoop dat Milliband zijn comité krijgt.

Hier volgt een deel van de huidige "standpunten" van Cameron en zijn ministers:

De armen zijn zelf de oorzaak van hun armoede, ze leven in een cultuur van armoede
Culltuur van armoede is een term uitgevonden door Cameron. This analysis is one that regards the chaotic lives of poor people as cause, not symptom, of the collapse of their communities
Ministers zeggen dat de armen werkschuw zijn. Schaamtelozen die betaald worden om niet te werken.



Dat belooft. Misschien krijgen we dan toch politieke rellen met zo’n standpunten...

[eno2]

Schitterende commentaar van Naomi Klein in The guardian

Ik zou dat wèl een analyse durven noemen


Titel:

Looting with the lights on

We keep hearing England's riots weren't political – but looters know that their elites have been committing daylight robbery

Naomi Klein
Naomi Klein
guardian.co.uk, Wednesday 17 August 2011 10.37 BST
Article history



I keep hearing comparisons between the London riots and riots in other European cities – window-smashing in Athens or car bonfires in Paris. And there are parallels, to be sure: a spark set by police violence, a generation that feels forgotten.

But those events were marked by mass destruction; the looting was minor. There have, however, been other mass lootings in recent years, and perhaps we should talk about them too. There was Baghdad in the aftermath of the US invasion – a frenzy of arson and looting that emptied libraries and museums. The factories got hit too. In 2004 I visited one that used to make refrigerators. Its workers had stripped it of everything valuable, then torched it so thoroughly that the warehouse was a sculpture of buckled sheet metal.

Back then the people on cable news thought looting was highly political. They said this is what happens when a regime has no legitimacy in the eyes of the people. After watching for so long as Saddam Hussein and his sons helped themselves to whatever and whomever they wanted, many regular Iraqis felt they had earned the right to take a few things for themselves. But London isn't Baghdad, and the British prime minister, David Cameron, is hardly Saddam, so surely there is nothing to learn there.

How about a democratic example then? Argentina, circa 2001. The economy was in freefall and thousands of people living in rough neighbourhoods (which had been thriving manufacturing zones before the neoliberal era) stormed foreign-owned superstores. They came out pushing shopping carts overflowing with the goods they could no longer afford – clothes, electronics, meat. The government called a "state of siege" to restore order; the people didn't like that and overthrew the government.

Argentina's mass looting was called el saqueo – the sacking. That was politically significant because it was the very same word used to describe what that country's elites had done by selling off the country's national assets in flagrantly corrupt privatisation deals, hiding their money offshore, then passing on the bill to the people with a brutal austerity package. Argentines understood that the saqueo of the shopping centres would not have happened without the bigger saqueo of the country, and that the real gangsters were the ones in charge. But England is not Latin America, and its riots are not political, or so we keep hearing. They are just about lawless kids taking advantage of a situation to take what isn't theirs. And British society, Cameron tells us, abhors that kind of behaviour.

This is said in all seriousness. As if the massive bank bailouts never happened, followed by the defiant record bonuses. Followed by the emergency G8 and G20 meetings, when the leaders decided, collectively, not to do anything to punish the bankers for any of this, nor to do anything serious to prevent a similar crisis from happening again. Instead they would all go home to their respective countries and force sacrifices on the most vulnerable. They would do this by firing public sector workers, scapegoating teachers, closing libraries, upping tuition fees, rolling back union contracts, creating rush privatisations of public assets and decreasing pensions – mix the cocktail for where you live. And who is on television lecturing about the need to give up these "entitlements"? The bankers and hedge-fund managers, of course.

This is the global saqueo, a time of great taking. Fuelled by a pathological sense of entitlement, this looting has all been done with the lights on, as if there was nothing at all to hide. There are some nagging fears, however. In early July, the Wall Street Journal, citing a new poll, reported that 94% of millionaires were afraid of "violence in the streets". This, it turns out, was a reasonable fear.

Of course London's riots weren't a political protest. But the people committing night-time robbery sure as hell know that their elites have been committing daytime robbery. Saqueos are contagious. The Tories are right when they say the rioting is not about the cuts. But it has a great deal to do with what those cuts represent: being cut off. Locked away in a ballooning underclass with the few escape routes previously offered – a union job, a good affordable education – being rapidly sealed off. The cuts are a message. They are saying to whole sectors of society: you are stuck where you are, much like the migrants and refugees we turn away at our increasingly fortressed borders.

Cameron's response to the riots is to make this locking-out literal: evictions from public housing, threats to cut off communication tools and outrageous jail terms (five months to a woman for receiving a stolen pair of shorts). The message is once again being sent: disappear, and do it quietly.

At last year's G20 "austerity summit" in Toronto, the protests turned into riots and multiple cop cars burned. It was nothing by London 2011 standards, but it was still shocking to us Canadians. The big controversy then was that the government had spent $675m on summit "security" (yet they still couldn't seem to put out those fires). At the time, many of us pointed out that the pricey new arsenal that the police had acquired – water cannons, sound cannons, teargas and rubber bullets – wasn't just meant for the protesters in the streets. Its long-term use would be to discipline the poor, who in the new era of austerity would have dangerously little to lose.

This is what Cameron got wrong: you can't cut police budgets at the same time as you cut everything else. Because when you rob people of what little they have, in order to protect the interests of those who have more than anyone deserves, you should expect resistance – whether organised protests or spontaneous looting. And that's not politics. It's physics.

[kelt]

Nadat politici,en ook een aantal commentatoren,al de zeer zware fout gemaakt hebben de rellen enigszins te "vegoelijken"(doordat ze het "plaatsen" in een bredere context van sociale achterstand en zo,een regelrechte belediging aan minstens 10 miljoen Britten die feitelijk "arm" zijn,maar er niet aan zouden denken dan ook maar crimineel te worden en al zeker niet tegen hun eigen buren),komen inmiddels al de eerste kritieken binnen op zware straffen,door rechtbanken uitgesproken in recente dagen...

Bij de LDP (coalitiepartner binnen de Britse regering) heeft men het er al over dat er "gerechtighied" moet uitgesproken worden,geen "wraak"...
En dan is er de doelbewuste poging om de "kleine criminelen" te mengen met de "grote criminelen",iets waar enkel advocaten garen uit zullen spinnen(de enigen die BETAALD worden om juridische wanorde te bestendigen!)

Belachelijk natuurlijk....

Wat die "grote criminelen" betreft :

Doen ze iets ONWETTELIJKS?
nee?
wel,dat politici dan hun bek houden met veralgemeningen.
ja?
Dat ze dan stappen ondernemen om de "grote criminelen" voor de rechter te brengen..........
Buiten de wet?(hetgeen mag in een Westerse democratie!)
Dat ze dan wetten maken.

Wat de "kleine criminelen" betreft:
De individuele rechten van hier en daar een schoftje moeten vederlicht wegen in vergelijking met de boodschap die overgebracht wordt aan anderen.....
(trouwens,ook in het Britse systeem is het niet noodzakelijkerwijze zo dat iemand die 4 jaar krijgt,persé 4 jaar zal zitten.Als maatschappij echter moet en mag een langdurige "off-time" opgelegd worden,plus een manier om een zekere schadevergoeding te bekomen..


Politici hoeven niet altijd "politiek" te doen ,en al zeker niet met ergens een "frame of mind" uit de bloemetjesjaren '90.We zijn 2011,hardere tijden zijn gekomen!

[eno2]

Eens afwachten wat er van deze deze belachelijke politiek geïnspireerde zich buiten alle proporties bewegende uitzonderings-vonnissen nog zal blijven staan na beroep.

De top is ziek en de bottom is ziek, de genezing zal in het midden liggen.

Op die manier komt de coalitie erg onder druk te staan. Terecht.
Er gaan barsten vallen.

[eno2]

Cameron zei dat de riots niets met armoede te maken hebben.

The gUardian heeft 1000 gevallen bekeken (die al voor d e rechter kwamen)

Researchers found that in almost all of the worst-affected areas, youth unemployment and child poverty were significantly higher than the national average while education attainment was significantly lower.

[kelt]

http://www.independent.co.uk/opinion...d-2341163.html

Groot-Brittanie heeft toegestaan dat een komplete klasse geboren en opgegroeid is(nota bene onder Labour-tijden ) die ,zoals de commentator in de independent schrijft,"gevangen zit in clangeest,tekort aan nuttige bezigheden en slecht voedsel...

Of anders gezegd,de natie heeft nu al voor zeker 1 miljoen jongeren geen toekomst.....
Het helpt natuurlijk niet dat Groot-Brittanie verder de-industrialiseert.

Een ganse generatie ouders (bij ons bekend als de "Johny en Marinas" )heeft het ondertussen duidelijk getoond,ze hebben er geen flauw idee van hoe kinderen op te voeden....en al zeker geen jongetjes

Ik begrijp ook wel dat het geen nuttige oefening is om sneller gevangenisplaatsen te creeren dan arbeidsplaatsen.....een levensgroot risisco

Niettemin:
Laat men maar beginnen met een "Ethisch Reveil" (yep Koot en Bie hadden het lang geleden al door ).....Voor mij mogen de ouders van minderjarigen die zich momenteel nog "in custody" bevinden eens hard aangesproken worden.Wie kinderen op de wereld zet MOET verantwoordelijkheid nemen .Het gaat niet aan alles op "de staat" ,dus uw medemensen,te steken ....

Op ieder ogenblik zijn tienduizenden dompelaars van over de ganse wereld aan het proberen om Groot-Brittanie te bereiken.Maar ondertussen helpen nog veel grotere aantallen ingezetenen van het VK hun eigen kansen om zeep....

[eno2]

dubbel

[eno2]

Blair heeft ondertussen ook zijn analyse gegeven. Hij gaat in tegen zowel Cameron als –minder hard- tegen Milliband. Zo te zien voert hij het allemaal terug niet op broken society maar op broken families. Zelf uit een broken family komende,en na mijn eigen broken family gemaakt te hebben, ben ik geneigd daar het destructieve belang van in te zien. Maar wat kan daar gericht veel tegen gedaan worden? Ik plaats zijn tekst hieronder.

[D'ARTOIS]

Er zijn twee belangrijke - misschien 3 - die Engeland de afgelopen na-oorlogse jaren naar de afgrond hebben geholpen.
1) Het bijna maniakale leegzuigen door het (bank)kapitaal, de idioot hoge rentes op hypotheek en verder geleend geld aan de ene kant;
2) De daaruit voortvloeiende matige tot non-inevesterende partijen in een sterk verouderde industrie met kwantitatieve inferieure producten;
3) De daarbij optredende factor van slechte arbeidsprestaties op de werkvloer en de alomtegenwoordige stakingen vanwege feitelijke onnozelheden.

Tot in de 90er jaren bestellingen die nooit of maar mondjesmaat werden uitgeleverd, eindeloze wachttijden voordat een bank een rekening had geïncasseerd en er tot levering kon worden overgegaan, kortom een economisch klimaat om van te kotsen.

Het resultaat: Staalindustrie zo goed als weg; idem met dito ster voor auto-industrie en textiel industrie, twee pijlers van de Britse economie.
Het stuivertje wisselen tussen Labour- en Tory heeft niets maar dan ook niets opgeleverd anders dan een land dat een hopeloos verouderde infrastructuur heeft met de daarbij behorende traditionele onthouding van ieder degelijk onderhoud aan wegen en spoorlijnen, gevolgd door een belachelijk aandoende bureaucratie.

Een verzameling armoede dat zich destilleert in een bevolking die hopeloos drankzuchtig en relzuchtig is omdat er feitelijk geen werk voor is.
Het Rome uit de tijd van Marius.
Een muliticulturele bevolking met geen enkele onderlinge samenhang in een samenleving die niets te bieden heeft.

Dat zoiets een keer scheef gaat moet toch de grootste idioot kunnen begrijpen.
En de schuld van dit alles? Zowel het politieke systeem als de non-prestaties op de economische werkvloer. Een land dat een Schip als de QM2 in Frankrijk laat bouwen moet volledig van de pot zijn gerukt.
Maar het is wel een indicatie hoever het is weggezakt in het moeras van de vakbonden en politiek.

[eno2]

England's riots shouldn't be blamed on 'moral decline', says Tony Blair
Former prime minister gives verdict on unrest and says that politicians are 'missing the point' talking about a broken society
Tony Blair has launched a fierce attack on widespread claims that this summer's riots showed that British society is in "moral decline". The former prime minister warns that rash talk of a broken society threatens to harm the country's reputation abroad.
While admitting that he was guilty of a similar reaction to the murder of two- year-old Jamie Bulger in 1993, he calls for the government not to play politics with the crisis and mounts an impassioned defence of Labour's legacy after 13 years in power.
Writing in the Observer, in his first public verdict on the riots, Blair says: "In 1993, following the Bulger case, I made a case in very similar terms to the one being heard today about moral breakdown in Britain. I now believe that speech was good politics but bad policy. Focus on the specific problem and we can begin on a proper solution.
"Elevate this into a highfalutin wail about a Britain that has lost its way morally and we will depress ourselves unnecessarily, trash our own reputation abroad, and worst of all, miss the chance to deal with the problem in the only way that will work."
During a speech on Monday, David Cameron said that he was determined to tackle a "slow-motion moral collapse" in Britain and mend the country's "broken society". He attacked the influence of human rights legislation and claimed that some of the worst aspects of human nature had been "tolerated, indulged – sometimes even incentivised – by a state and its agencies that in parts have become literally demoralised".
But in a rare intervention into British politics since he left Downing Street, Blair defends the society Labour helped to build and says he believes this generation is more respectable, responsible and hard-working than his own.
While commending parts of both Cameron's and Labour leader Ed Miliband's speeches, in a thinly veiled attack on the prime minister, he adds: "I think we are in danger of the wrong analysis leading to the wrong diagnosis, leading to the wrong prescription".
Amid tensions between Downing Street and Scotland Yard over the early handling of the riots, Blair also calls for the government to support the police. "The police need to know they have strong support," he writes. "They need to feel it from politicians and public alike."
He also rails against the "muddled thinking" of those on both the left and the right who, he claims, "miss the point" about the cause of the riots two weeks ago.
Blair, who was prime minister from 1997 to 2007, says that neither social deprivation nor a lack of personal responsibility is at the root of the problem. Instead, he says, Britain, like "virtually all" developed nations, needs to deal with a group of people who are beyond the pale.
"The big cause is the group of alienated, disaffected youth who are outside the social mainstream and who live in a culture at odds with any canons of proper behaviour. And here's where I simply don't agree with much of the commentary. In my experience they are an absolutely specific problem that requires a deeply specific solution.
"The left says they're victims of social deprivation, the right says they need to take personal responsibility for their actions; both just miss the point. A conventional social programme won't help them; neither – on its own – will tougher penalties.
"The key is to understand that they aren't symptomatic of society at large. Failure to get this leads to a completely muddle-headed analysis of what has gone wrong. Britain as a whole is not in the grip of some general 'moral decline'."
He adds: "This is a hard thing to say, and I am of course aware that this too is generalisation. But the truth is that many of these people are from families that are profoundly dysfunctional, operating on completely different terms from the rest of society, either middle class or poor.
"This is a phenomenon of the late 20th century. You find it in virtually every developed nation. Breaking it down isn't about general policy or traditional programmes of investment or treatment."
Blair writes that at the end of his time in government he realised that the solution was intervention family by family, a reform of criminal justice around antisocial behaviour, organised crime, persistent offenders and gangs.
But in a dig directed towards Gordon Brown, his successor in 10 Downing Street, he adds: "The agenda that came out of this was conceived in my last years of office, but it had to be attempted against a constant backdrop of opposition, left and right, on civil liberty grounds and on the basis we were 'stigmatising' young people.
"After I'd left, the agenda lost momentum. But the papers and the work are all there."

[eno2]

d'Artois

Het Rome uit de tijd van Marius.

Dit is geen burgeroorlog tussen twee generaals, kampioenen van
elite-facties

It's not about an all-out struggle for power

Het is gewoon een frustratie-verschijnsel