Baarschaamte

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Niet dat ik die conclusie van die vrouw wil verdedigen maar jij lijkt in je denken er nogal vaak vanuit te gaan dat als iets niet in je axiomatiek past het wel 'van de pot gerukt' moet zijn.

Omdat het ook gewoon logisch is. Kijk eens naar die domme gans:


Vanuit dat kind gezien:

1) stel dat ze niet bestaat. Wat kan de wereld haar dan schelen, ze bestaat niet.

2) stel dat ze wel bestaat. Wat kan haar dan schelen is dat haar leven OK is. Ze kan dan wel verwijten dat de toekomstige wereld niet die zal zijn waar ze veel fun zal beleven. Maar dat kan niet (zie puntje 1) ) aan haar eigen bestaan liggen. Zonder haar eigen bestaan zou het totaal onbelangrijk zijn o er fun beleefd wordt.

Vanuit die moeder gezien:

1) stel dat ze geen kind had. Dan is het toch totaal zinloos om wat dan ook te geven om wat er met wildvreemde levende wezens zal gebeuren die zij niet kent of niet mee verwant is. Je kan dan evengoed zorgen maken om een of andere onbekende neger die ergens in Afrika van honger ligt om te komen of een of ander buitenaards levend wezen hier 10 miljard lichtjaar vandaan die van honger lag af te zien 2 miljard jaar geleden, of omwille van een dinosaurus die door een meteoorinslag eraan gaat. Dat is toch zinloos.

2) stel dat ze wel een kind had en zich zorgen maakt voor de wereld van dat kind. Dan kan ze toch onmogelijk de wereld van dat kind verbeteren door dat kind niet laten te bestaan he (zie 1) ).

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Omdat het ook gewoon logisch is. Kijk eens naar die domme gans:


Vanuit dat kind gezien:

1) stel dat ze niet bestaat. Wat kan de wereld haar dan schelen, ze bestaat niet.

2) stel dat ze wel bestaat. Wat kan haar dan schelen is dat haar leven OK is. Ze kan dan wel verwijten dat de toekomstige wereld niet die zal zijn waar ze veel fun zal beleven. Maar dat kan niet (zie puntje 1) ) aan haar eigen bestaan liggen. Zonder haar eigen bestaan zou het totaal onbelangrijk zijn o er fun beleefd wordt.

Vanuit die moeder gezien:

1) stel dat ze geen kind had. Dan is het toch totaal zinloos om wat dan ook te geven om wat er met wildvreemde levende wezens zal gebeuren die zij niet kent of niet mee verwant is. Je kan dan evengoed zorgen maken om een of andere onbekende neger die ergens in Afrika van honger ligt om te komen of een of ander buitenaards levend wezen hier 10 miljard lichtjaar vandaan die van honger lag af te zien 2 miljard jaar geleden, of omwille van een dinosaurus die door een meteoorinslag eraan gaat. Dat is toch zinloos.

2) stel dat ze wel een kind had en zich zorgen maakt voor de wereld van dat kind. Dan kan ze toch onmogelijk de wereld van dat kind verbeteren door dat kind niet laten te bestaan he (zie 1) ).

Het is typisch voor dogmatici dat ze denken dat het nogmaals herhalen van hun axiomatiek de algemene geldigheid daarvan alsnog zou 'aantonen'. (Zonder dat ik daarmee de redenering van de moeder onderschrijf.)

[denkimi]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Het is typisch voor dogmatici dat ze denken dat het nogmaals herhalen van hun axiomatiek de algemene geldigheid daarvan alsnog zou 'aantonen'. (Zonder dat ik daarmee de redenering van de moeder onderschrijf.)

Het is gewoon moeilijk voor emotionele mensen om een zuiver rationele benadering te begrijpen.

En het is voor rationele mensen zoals Patrick ook moeilijk te begrijpen dat er mensen zijn die niet logisch kunnen nadenken en zich compleet irrationeel gedragen.

Een beetje zoals een blinde zich geen beelden kan voorstellen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Het is typisch voor dogmatici dat ze denken dat het nogmaals herhalen van hun axiomatiek de algemene geldigheid daarvan alsnog zou 'aantonen'. (Zonder dat ik daarmee de redenering van de moeder onderschrijf.)

Nee, daar is niks dogmatisch aan. Als ge niet bestaat kunt ge er niet van genieten, van uw bestaan, en meer nog, kunt ge U geen zorgen maken over anderen. Want *ge bestaat niet*. Je kan het draaien en keren zoals je wil, het statement dat iemand die niet bestaat, ook geen zorgen kan hebben voor anderen, is ontegenspreekbaar juist he.

Welnu, het is dan toch idioot om te wensen dat je niet had bestaan, omdat je je zorgen maakt voor anderen door uw bestaan. Immers, je wenst een toestand waarin dat zorgen maken voor die anderen niet zou bestaan. Maar dan kan dat geen reden zijn he, want die reden bestaat dan niet.

Ik begrijp niet dat je die logische contradictie niet ziet. "je zou willen niet bestaan, want je maakt je zorgen om X die last zou hebben van uw bestaan". Welnee, want als je niet bestaat, bestaat het concept "je maakt je zorgen om X" niet. En is het dus ook geen reden om niet te bestaan.

Men heeft het hier immers over wat een NIET-BESTAANDE entiteit zou vinden van andere mensen. Welnu, een niet-bestaande entiteit vindt niks. Niet omdat ze autistisch is, maar omdat ze niet bestaat.

Met andere woorden, dat kind ziet de zaken van de slechte kant. Ze zou bijzonder vrolijk moeten zijn dat ze geen 15 broers en zussen heeft, die allemaal NIET bestaan. Dat die hun bestaan laten vallen hebben voor haar. Meer nog, dat er tientallen miljarden mensen niet geboren zijn. Zie eens hoeveel niet-bestaande mensen er allemaal "zijn" die ervoor zorgen dat het probleem minder erg is...

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door denkimi

Het is gewoon moeilijk voor emotionele mensen om een zuiver rationele benadering te begrijpen.

En het is voor rationele mensen zoals Patrick ook moeilijk te begrijpen dat er mensen zijn die niet logisch kunnen nadenken en zich compleet irrationeel gedragen.

Een beetje zoals een blinde zich geen beelden kan voorstellen.

Het gaat niet over 'emotioneel', of althans: dat hoeft niet. Het is gewoon niet waar dat de motivatie van de mens altijd reduceerbaar is tot strategisch eigenbelang zoals patrickve dat verengt onder het mom van 'rationaliteit' en wat overigens zeer irrationeel blijkt te zijn in vergelijking met een rationele ethiek zoals ik al meermaals heb uiteengezet. Het is niet omdat die vrouw een irrationele draai geeft aan haar ruimere ethische of esthetische bekommernis om een mooie wereld dat die bekommernis an sich onmogelijk of irrationeel is en dat daar niet wél een rationele uitwerking aan zou kunnen worden gegeven. Maar patrickve's 'rationaliteit' is dat van een gesloten circuit dat als je het confronteert met het feit dat het historisch ongefundeerd is, tot destructie leidt (eerst via kleine corruptie en geleidelijk omdat er zich geen orde kan handhaven) en zelfs inherent qua 'plezier' tegendoelmatig is (alleen al doordat de 'winst' in een conflict na de dood van de rivaal zijn imaginaire waarde verliest, naast tal van andere psychologische mechanismen), dan rest hem te zeggen dat dat 'dan maar zo is', omdat een dogmaticus nu eenmaal nooit ernstig overweegt DAT hij binnen een gesloten circuit denkt. En aangezien cynisme nu eenmaal in de mode is en een excuus geeft voor mensen om hun onderliggende platvloersheid niet in vraag te moeten stellen (wat op korte termijn natuurlijk psychisch minder comfortabel is maar wel kan leiden tot groei en via die groei tot meer en betere en diepere en langdurige vreugde) gaat vandaag zoiets makkelijk door voor 'rationeel', bij mensen die ten onrechte denken dat ze zich wezenlijk zouden onderscheiden van de 'naieve schapen'. De rede is dan echter niet integraal rationeel, want ze wordt niet toegepast op de doelen zelf van het handelen: daar heerst net als bij het schaap willekeur, zij het dan niet die van het conformisme maar van de eigen willekeurige waan-'wijsheid' die men zelf evenmin rationeel overziet en beoordeelt met de gave des onderscheids.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Het is niet omdat die vrouw een irrationele draai geeft aan haar ruimere ethische of esthetische bekommernis om een mooie wereld dat die bekommernis an sich onmogelijk of irrationeel is en dat daar niet wél een rationele uitwerking aan zou kunnen worden gegeven.

Nee, een niet-bestaande vrouw kan helemaal geen ethische of esthetische overwegingen hebben, daar gaat het om. Die kan geen irrationele of rationele overwegingen hebben. Ze bestaat niet. Het is dus totaal onzinnig om over de wensen van niet-bestaande mensen te praten.

Zelf niet wensen te bestaan om ethische redenen is dus totaal van de pot gerukt, want je wenst in een toestand te zijn waar uw redenen niet bestaan. Maar dan hebben ze ook geen zin.

Het concept zelf van een mooiere wereld te wensen waar je niet in bestaat is gewoon absurd, want aangezien je daar niet in bestaat, kan je die ook niet mooi vinden.

[denkimi]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Nee, een niet-bestaande vrouw kan helemaal geen ethische of esthetische overwegingen hebben, daar gaat het om. Die kan geen irrationele of rationele overwegingen hebben. Ze bestaat niet. Het is dus totaal onzinnig om over de wensen van niet-bestaande mensen te praten.

Zelf niet wensen te bestaan om ethische redenen is dus totaal van de pot gerukt, want je wenst in een toestand te zijn waar uw redenen niet bestaan. Maar dan hebben ze ook geen zin.

Het concept zelf van een mooiere wereld te wensen waar je niet in bestaat is gewoon absurd, want aangezien je daar niet in bestaat, kan je die ook niet mooi vinden.

Dat klopt volledig, maar dat kan je nu eenmaal niet uitleggen aan mensen die niet zuiver rationeel denken.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Nee, een niet-bestaande vrouw kan helemaal geen ethische of esthetische overwegingen hebben, daar gaat het om. Die kan geen irrationele of rationele overwegingen hebben. Ze bestaat niet. Het is dus totaal onzinnig om over de wensen van niet-bestaande mensen te praten.

Zelf niet wensen te bestaan om ethische redenen is dus totaal van de pot gerukt, want je wenst in een toestand te zijn waar uw redenen niet bestaan. Maar dan hebben ze ook geen zin.

Het concept zelf van een mooiere wereld te wensen waar je niet in bestaat is gewoon absurd, want aangezien je daar niet in bestaat, kan je die ook niet mooi vinden.

Ja, ik zeg ook niet dat ze zinnig redeneert, maar het gaat me om wat je ermee verbindt, bv.

"Als je geen kinderen hebt, moet je al helemaal niet meer aan wat dan ook denken voor de toekomst he. Waarom zou iemand die geen kinderen heeft, zich zorgen maken om de toekomst van anderen hun kinderen ? Dat is toch totaal van de pot gerukt ?"

"stel dat ze geen kind had. Dan is het toch totaal zinloos om wat dan ook te geven om wat er met wildvreemde levende wezens zal gebeuren die zij niet kent of niet mee verwant is."

Die vrouw heeft echter een ethische 'impuls', zij het dat ze er op een verwrongen manier mee omgaat.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

"Als je geen kinderen hebt, moet je al helemaal niet meer aan wat dan ook denken voor de toekomst he. Waarom zou iemand die geen kinderen heeft, zich zorgen maken om de toekomst van anderen hun kinderen ? Dat is toch totaal van de pot gerukt ?"

Wel, er is niks meer van die persoon die in die toekomst bestaat, niet zichzelf, en niet zijn nakomelingen. In welke mate "bestaat" die toekomst dan eigenlijk voor hem/haar ? Daar heeft die toch niks meer mee te zien, op dezelfde manier als mocht die nooit bestaan hebben (en DUS niet kunnen enig ethisch oordeel vellen) ?

In welke mate is die toekomst waar er niks van hem overblijft, en zijn de wezens in die toekomst, van meer belang dan wezens in een ver verleden of op een verre planeet ?

Als je gans het universum ziet over gans het tijdsverloop, waarom zou je je speciaal zorgen maken voor dat precieze kleine tijdsvenstertje van "nabije toekomst op deze planeet" en dan nog enkel maar om "mensenwezens" en niet de katten of de muizen of weet ik veel ? Er is gigantisch veel bewust leven dat in gigantisch veel tijdvakken en planeten zou bestaan, dus waarom juist precies dat kleine vakje ?

"stel dat ze geen kind had. Dan is het toch totaal zinloos om wat dan ook te geven om wat er met wildvreemde levende wezens zal gebeuren die zij niet kent of niet mee verwant is."

Juist, dat is hetzelfde als hierboven. In welke mate is ze dan "verbonden" met DAT specifieke aspectje van het universum, namelijk deze planeet in dat tijdperkje, en niet deze planeet in een ver verleden of een verre toekomst, of een andere planeet, of een ander universum ?

Ik bedoel, er is daar toch geen onderscheid tussen ? Als je eigen nazaten hebt, ja, dan maakt het een verschil, want het is in DIE wereld dat die zitten, en niet in al die andere, en het zijn die nazaten die "tellen". Maar als je die nazaten niet hebt, dan is er toch geen enkel onderscheid tussen "de wereld in de nabije toekomst op deze planeet" of een die veel verder weg is ?

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Wel, er is niks meer van die persoon die in die toekomst bestaat, niet zichzelf, en niet zijn nakomelingen. In welke mate "bestaat" die toekomst dan eigenlijk voor hem/haar ? Daar heeft die toch niks meer mee te zien, op dezelfde manier als mocht die nooit bestaan hebben (en DUS niet kunnen enig ethisch oordeel vellen) ?

In welke mate is die toekomst waar er niks van hem overblijft, en zijn de wezens in die toekomst, van meer belang dan wezens in een ver verleden of op een verre planeet ?

Als je gans het universum ziet over gans het tijdsverloop, waarom zou je je speciaal zorgen maken voor dat precieze kleine tijdsvenstertje van "nabije toekomst op deze planeet" en dan nog enkel maar om "mensenwezens" en niet de katten of de muizen of weet ik veel ? Er is gigantisch veel bewust leven dat in gigantisch veel tijdvakken en planeten zou bestaan, dus waarom juist precies dat kleine vakje ?

Juist, dat is hetzelfde als hierboven. In welke mate is ze dan "verbonden" met DAT specifieke aspectje van het universum, namelijk deze planeet in dat tijdperkje, en niet deze planeet in een ver verleden of een verre toekomst, of een andere planeet, of een ander universum ?

Ik bedoel, er is daar toch geen onderscheid tussen ? Als je eigen nazaten hebt, ja, dan maakt het een verschil, want het is in DIE wereld dat die zitten, en niet in al die andere, en het zijn die nazaten die "tellen". Maar als je die nazaten niet hebt, dan is er toch geen enkel onderscheid tussen "de wereld in de nabije toekomst op deze planeet" of een die veel verder weg is ?

Via de taal en de codering in die taal kunnen wij ons verbonden weten met anderen dan onze eigen nazaten. Wij kunnen de gemeenschap als beleven als een kathedraal waar je mee aan helpt bouwen, als onderdeel van de geschiedenis van de culturele evolutie. Een beetje zoals jouw genot aan machine-nazaten maar dan niet zelfdestructief en niet absurd (want we zijn zelf wezenlijk niet 'machinaal', dat genot aan machinegedoe komt net voort uit een soort psychische fascinatie die los staat van de 'geesteloosheid' van het machinale 'in se'). Een dergelijk plezier aan het bouwen beleef je NU, temeer omdat veel resultaten ervan ook tijdens je leven al merkbaar zijn en je zo een eveneens geesteloze strijd van allen tegen allen vermijdt. Je kan je dan toespitsten op hogere vormen van vreugde, terwijl de lagere en noodzakelijke door de synergie en het verstand dat binnen die synergie wordt ingezet zijn gegarandeerd. Wat geboortebeperking betreft, zien we overigens sowieso dat in een welvarende context kwaliteit boven kwantiteit wordt geplaatst (soms zelfs iets te veel, zou je kunnen zeggen).

[Libro]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

“‘Mama, waarom heb jij, met al je klimaatkennis, mij op deze vervuilende wereld gezet?’

Moederschap in een overbevolkte wereld met voedselschaarste en een ernstige klimaatcrisis is een onverantwoorde keuze.

https://www.hln.be/familie/br-baarsc...arde~a84fd51d/

Mensen die zo redeneren horen in het gekkenhuis.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door N-VA

In theorie misschien wel maar er zijn veel mannen die geen kinderen willen, om welke reden dan ook. Een vrouw heeft echter veel macht, of ze verlaat de onvruchtbare of ze vergeet haar pil.

Of mannen wel of geen kinderen willen, het belet niet dat ze 'par hasard' vader worden. Mannen bepalen juist niets.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Via de taal en de codering in die taal kunnen wij ons verbonden weten met anderen dan onze eigen nazaten. Wij kunnen de gemeenschap als beleven als een kathedraal waar je mee aan helpt bouwen, als onderdeel van de geschiedenis van de culturele evolutie.

Juist, maar dat is een pretje dat in competitie is met andere pretjes. Daar offer je geen daadwerkelijke fun voor op, dat is gewoon een onderdeel van (imaginaire) fun. Met andere woorden, dat is een fantasie waar we pret aan beleven door ze ons in te beelden. Maar dat is natuurlijk vrij beperkt in vergelijking met real-world pret.

Ja, het is plezant om U in te beelden om met leuke meisjes seks te hebben. Maar echt seks hebben staat daar toch nog kilometers boven he. Ik denk niet dat er veel zijn die aan een echte partner een stoeibeurt weigeren, omdat ze er een "betere" aan het beleven zijn in hun fantasie. Maar ja, het is misschien plezanter om U zo een stoeibeurt in te beelden als ge toch maar iets saais aan het doen zijt, zoals in de trein zitten of zo.

Een beetje zoals jouw genot aan machine-nazaten maar dan niet zelfdestructief en niet absurd (want we zijn zelf wezenlijk niet 'machinaal', dat genot aan machinegedoe komt net voort uit een soort psychische fascinatie die los staat van de 'geesteloosheid' van het machinale 'in se').

Ik zie dat ten eerste niet als een soort van genot. Ik denk dat het de logische gang van zaken is die zo goed als onvermijdelijk is, en het past in de evolutie die allang bezig is. Het genot komt eerder van het *begrijpen* van die evolutie, het plezante van het inzicht, het genot van de aha-Erlebnis. En ja, ergens inderdaad ook het idee dat als het aardse leven daarin slaagt, het werkelijk gans het universum kan veroveren, als een soort van "grootheidswaanzin-waar-je-een-stukje-van-bent" plezier, dat misschien dichter aansluit bij wat je denkt.

Een dergelijk plezier aan het bouwen beleef je NU, temeer omdat veel resultaten ervan ook tijdens je leven al merkbaar zijn en je zo een eveneens geesteloze strijd van allen tegen allen vermijdt.

Maar wat als het plezier juist is van die strijd als leuk idee te beschouwen, eerder als een of ander specifiek resultaat ? Wat als je de match als zich leuker vindt, dan de overwinning van uw ploeg ? Als je meer genot hebt van het spel, dan van de uitkomst ?

Je kan je dan toespitsten op hogere vormen van vreugde, terwijl de lagere en noodzakelijke door de synergie en het verstand dat binnen die synergie wordt ingezet zijn gegarandeerd. Wat geboortebeperking betreft, zien we overigens sowieso dat in een welvarende context kwaliteit boven kwantiteit wordt geplaatst (soms zelfs iets te veel, zou je kunnen zeggen).

Maar de vreugde zit hem in het begrijpen van de dynamiek en de bewondering voor het spel, eerder dan voor een of andere toestand van het spel. Het zit hem in de bewondering van de reis, niet van een van de mogelijke doelen.

Het is de pret van naar de match te kijken, eerder dan van de uitkomst te willen kennen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Of mannen wel of geen kinderen willen, het belet niet dat ze 'par hasard' vader worden. Mannen bepalen juist niets.

Inderdaad

[Skobelev]

Oorspronkelijk geplaatst door Libro

Mensen die zo redeneren horen in het gekkenhuis.

Voor hun daad van altruïsme?

[Skobelev]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Of mannen wel of geen kinderen willen, het belet niet dat ze 'par hasard' vader worden. Mannen bepalen juist niets.

Tut tut tut, je kan als man nog steeds zelf bepalen of je uw wietel in een vrouw steekt of niet.

[Libro]

Oorspronkelijk geplaatst door Skobelev

Voor hun daad van altruïsme?

Het is inderdaad wel goed voor ons dat zo'n mensen zich niet voortplanten.

[Skobelev]

Oorspronkelijk geplaatst door Libro

Het is inderdaad wel goed voor ons dat zo'n mensen zich niet voortplanten.

Zijn we met bijna 8 miljard nog niet met genoeg?

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Juist, maar dat is een pretje dat in competitie is met andere pretjes. Daar offer je geen daadwerkelijke fun voor op, dat is gewoon een onderdeel van (imaginaire) fun. Met andere woorden, dat is een fantasie waar we pret aan beleven door ze ons in te beelden. Maar dat is natuurlijk vrij beperkt in vergelijking met real-world pret.

Ja, het is plezant om U in te beelden om met leuke meisjes seks te hebben. Maar echt seks hebben staat daar toch nog kilometers boven he. Ik denk niet dat er veel zijn die aan een echte partner een stoeibeurt weigeren, omdat ze er een "betere" aan het beleven zijn in hun fantasie. Maar ja, het is misschien plezanter om U zo een stoeibeurt in te beelden als ge toch maar iets saais aan het doen zijt, zoals in de trein zitten of zo.

Het gaat om een algemene HOUDING die ook in het nu al de beste resultaten genereert doordat de mimetische chaos erdoor vermeden wordt. Dat laat ruimte voor ongehinderde (of minimaal gehinderde) synergie en dus voor hogere geneugten dan die van vermijdbare strijd met het risico (of eigenlijk de zekerheid) van zelfdestructie op de koop toe. Dat dit ook een uitwerking heeft op de toekomst, is inderdaad maar een aspect ervan, maar dan niet zoals jij het wellicht bedoelt.

Ik zie dat ten eerste niet als een soort van genot. Ik denk dat het de logische gang van zaken is die zo goed als onvermijdelijk is, en het past in de evolutie die allang bezig is. Het genot komt eerder van het *begrijpen* van die evolutie, het plezante van het inzicht, het genot van de aha-Erlebnis. En ja, ergens inderdaad ook het idee dat als het aardse leven daarin slaagt, het werkelijk gans het universum kan veroveren, als een soort van "grootheidswaanzin-waar-je-een-stukje-van-bent" plezier, dat misschien dichter aansluit bij wat je denkt.

Waarbij die machtslust het gevolg is van het gesloten circuit van de beperkte, enkel instrumenteel gedachte rede binnen een destructief conflict. Zoals ook mensen die in een agressieve context opgroeien, zich vaak niets anders kunnen voorstellen bij 'genot' dan de andere overheersen, omdat ze als enige alternatief zelf overheerst worden kennen. Daarnaast is er dus inderdaad een transfiguratie in de waarneming: de machine verschijnt als een vorm van ONGEBROKEN agressie en hardheid, terwijl menselijke strijd altijd van een zekere emotionele ambiguïteit blijk geeft (ook psychopaten hebben doorgaans een grote mate van angst, ik merk dat overigens ook bij jou in je 'berekeningen' en 'prognoses').

Maar wat als het plezier juist is van die strijd als leuk idee te beschouwen, eerder als een of ander specifiek resultaat ? Wat als je de match als zich leuker vindt, dan de overwinning van uw ploeg ? Als je meer genot hebt van het spel, dan van de uitkomst ?

Zie boven, dat is het gevolg van zo'n gesloten circuit. Want anders zou je voortdurend ervaren hoe vermijdbaar conflicten zijn en hoe ze vaak zelf pas de illusies verwekken (en weer vernietigen) waarover gestreden wordt. Mensen denken vaak dat voorkeuren en objecten van strijd zomaar 'gegeven' zijn, dat strijd het gevolg is van mensen die toch wel pardoes hetzelfde willen zeker, maar meer wezenlijk (tenzij in echt primitieve omstandigheden waarin je om een laatste stuk brood strijdt) gaat het om de aard van de betrokkenheid die ofwel complementair-synergetisch is ofwel een mix van fascinatie ('participatie' aan het verlangen van de ander of het verlangen naar het 'zijn' van de ander zelf), haat (het tegendeel van de medaille van de fascinatie) en 'onverschilligheid' (de ander enkel als object, maar die dingen doorkruisen elkaar doorgaans, want wat men 'passionele liefde' noemt, benadert onderliggend de ECHTE ander - die men vaak niet eens zozeer wil zien - ook als een object in functie van het veeleer imaginaire genot aan de Verheven Ander). Enkel op basis van complementair-synergetische relaties kunnen corruptie en zelfdestructie vermeden worden, en komen hogere geneugten binnen bereik: integrale waarheidsliefde, genot aan de materiële uitdrukking van die synergie in kunst die niet gewoon propaganda is, ambacht, dienstbare techniek, hulpvaardigheid zonder slaafsheid, gedeelde vreugde zonder de noodzaak aan een zondebok om op te kloppen (en dus qua samenhorigheid niet echt bestaand) maar daadwerkelijk 'vullend'...

Maar de vreugde zit hem in het begrijpen van de dynamiek en de bewondering voor het spel, eerder dan voor een of andere toestand van het spel. Het zit hem in de bewondering van de reis, niet van een van de mogelijke doelen.

Het is de pret van naar de match te kijken, eerder dan van de uitkomst te willen kennen.

Ja, het intellectuele plezier ken ik natuurlijk ook, en het is in mijn geval mijn voornaamste plezier. Maar het is niet het enige wat bestaat en ook niet het hoogste, en deels is het ook gebaseerd op een illusie: die van de 'onafhankelijke waarnemer' nl. terwijl de waarheid net ook datgene is wat je zelf mee tot stand helpt brengen. Als je natuurlijk 'instemt' met mimetische ontbinding en strijd van allen tegen allen, dan produceer je zelfimplicatief en circulair mee een realiteit die dat 'bevestigt'. Dat is net eigen aan een gesloten circuit. De vraag is of dat de beste keuze is en die vraag valt wel degelijk ook binnen het domein van rationeel beslisbare (althans in theorie: de mate waarin je het in de praktijk zélf ook kan doén, hangt mee af van je persoonlijke geschiedenis etc.).

[fred vanhove]

Oorspronkelijk geplaatst door TheFourHorsemen

Volledig wacko.

Westerlingen moeten zich niet schamen om kinderen op de wereld te zetten. Zij zitten sowieso al op minder dan twee kinderen per vrouw (en dus een dalende bevolking).

Het is niet opdat pakweg de Eskimo's zich niet meer zouden voortplanten dat het probleem van de overbevolking van de baan is

De overbevolking terugdringen is heel waarschijnlijk de grootste uitdaging die ons te wachten staat.

De overbevolking ligt aan de basis van zowat de meeste aardse problemen.

Etienne Vermeersch had het daar meermaals over maar als ik daar over begin zei hij dan luisteren de mensen niet meer