de gedachtengang van een 50+er

[Reza]

Ik begrijp je wel, ik ben zelf oook wel zo hoor.

Maar door je dan op te jagen ga je echter niet sneller vooruit.
Nu zet ik dan de radio wat luider op en ga meezingen met een liedje. Bespaart je een hartkwaal en doordat je je amuzeert gaat de tijd vlugger voorbij.

[elabiad]

Vroeger hoorde je ook vroeger, he en zo gaan we verder
vroeger waren we verdraagzaam ,? minder egoist wel behulpzaam ,nu elk voor zich zelf ? ik denk alles is zo meer beetje gewoonte , jammer maar nu zijn er zoveel weelde probleemen een ieder is druk bezig met wat zij zo belangrijk vinden maar die binnen x aantal jaren geen enkel belang meer zal hebben ?
maar steeds, was en is het ,men oost wat er gezaaid is
men verliest wel echte waarden maar wie ze nooit kende ???? is er geen verlies in hun ogen net wie niet echt gelukkig kan zijn zal ook niet echt ongelukkig zijn
het zit in kleine dingen als je even het wil zien
,,





















,


















,


,

[circe]

Ik denk dat we vooral vroeger véél minder prikkels hadden. Geen keuze tussen "in welk restaurant gaan we nu eten"? of "Waar gaan we dit weekend naartoe?"

Keuzes maken is in feite voor de meeste mensen een zeer energieslopende bezigheid. Bovendien verhindert het om van één ding tenvolle te genieten.

Ik vrees dat we dat niet meer terug kunnen schroeven.

Toen ik zo'n jaar of twintig was las ik in Reader's Digest graag die quotes onderaan de artikelen.
Eéntje ervan heb ik steeds onthouden (blijkbaar had ik het toen al in de gaten). Het klonk als:

" We werken een gans jaar om dan gedurende onze drie weken verlof ergens in een bos in een tentje tot rust te kunnen komen".

Het is niet volledig juist, maar daar kwam het wel op neer hoor.

[Bhairav]

Oorspronkelijk geplaatst door BitterSweet

Soms vraag ik mij af waarom het niet mogelijk is om terug te gaan in de tijd,ha die mooie kinderjaren 50 en 60 die onwetendheid en die onschuld u niks aantrekkend van wat de toekomst zou brengen,leven in harmonie en overeenstemming met uw leeftijd en tijdsgeest,mijmeringen komen dan terug en toveren een glimlach op mijn gelaat.
Soms vraag ik mij af of kind zijn in deze tijd niet erg belastend is,of hebben zij in deze drukke tijden hetzelfde gevoel dat ik had als kind of jongere.
Het wereldbeeld is drastisch omgeslagen,de toekomst oogt onzeker en dan vraag ik mij af ze hebben nu veel meer,maar zijn ze even gelukkig als ik was toen?

[Rr00ttt]

Oorspronkelijk geplaatst door BitterSweet

Soms vraag ik mij af waarom het niet mogelijk is om terug te gaan in de tijd,ha die mooie kinderjaren 50 en 60 die onwetendheid en die onschuld u niks aantrekkend van wat de toekomst zou brengen,leven in harmonie en overeenstemming met uw leeftijd en tijdsgeest,mijmeringen komen dan terug en toveren een glimlach op mijn gelaat.
Soms vraag ik mij af of kind zijn in deze tijd niet erg belastend is,of hebben zij in deze drukke tijden hetzelfde gevoel dat ik had als kind of jongere.
Het wereldbeeld is drastisch omgeslagen,de toekomst oogt onzeker en dan vraag ik mij af ze hebben nu veel meer,maar zijn ze even gelukkig als ik was toen?

Ik denk dat hét grote verschil is dat jullie opgroeiden in een wereld waar het alle dagen een beetje beter werd. Wij daarentegen zitten in een wereld waar gewoon behouden wat je hebt voor heel veel mensen al een aartsmoeilijke opgave is geworden.

Daarnaast hadden jullie een positief toekomstbeeld, dat is momenteel helemaal omgeslagen. Er is het economische doembeeld van delokalisatie, vergrijzing enz en er zijn zware maatschappelijke problemen (groeiende confrontaties tussen autochtonen en allochtonen, tussen walen en vlamingen, verval van basiswaarden en normen, falen van de overheid in essentiële taken)

[Chipie]

En de mensen, die zo rustig leven als hier tijdens de jeugd van BitterSweet, wagen hun hachtje om in het westen te (mogen) leven...

Later gaan ze natuurlijk ook klagen...

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Da's waar.
Vroeger ik weet niet bij jullie maar bij ons hadden we bijna allemaal een katapult, een machete (rimboemes), een loodjespistool of geweer en konden we bijna allemaal goed bijlsmijten op doel en messenwerpen. Piraatbommen kochten we langs alle kanten en ze vlogen ook langs alle kanten. Blaaspijpen en dergelijk allooi dus was onze uitrusting. Nog vergeten onze slingers.

Tegenwoordig steken ze u daar voor in het verbeteringsgesticht en doen ze daar een stille mars voor.

Om niet te vergeten de munitie en springstoffen die we in de grachten vonden.
Daar werd iets meer dan een piraat mee gemaakt. Gevaarlijke speeltjes waar er wl en paar een vinger of meer mee kwijt raakten.
Trouwens geweren .22 LR en enkelschot pistolen waren toen vrij te koop.

[carlgustaaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

In de "vroegere" jaren was het zeker veel plezanter als kind. Je had waarschijnlijk veel meer vrijheden en vooral we liepen allen veel meer op straat en kenden de ganse buurten. Dat zie ik ze tegenwoordig niet meer doen.
Misschien mede daarom dat er toen weinig dikke kinderen waren ook trouwens? + dat we alleen maar vers eten kregen!
We liepen altijd, of fietsten overal naartoe zelfs naar de zee desnoods.
Langs de andere kant in die jaren was het nog de koude oorlog en hadden we altijd het gedacht dat de "rus" eens met zijn tanks in de straat zouden staan.
Dat gedacht zullen de kinderen nu wel niet meer hebben denk ik.

Het was wel beter vroeger. Voor de kinderen toch.

ik herinner mij eens één keer, toen ik een jaar of 8 was, dat moest dus in '67 geweest zijn, dat ik de volwassenen ongerust over oorlog heb horen spreken.De superette van op de hoek was uitverkocht .Géén suiker, bloem, konserven enz enz. meer.Hamsteren.Lang heeft de ongerustheid niet geduurd, en ikzelf, en de andere kinderen, hadden helemaal geen schrik... Voor de rest heb ik over oorlog enkel in verleden tijd horen praten. Dat was de minste van mijn zorgen...

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door Reza

Vooral het opgejaagde van deze tijd stoort mij het meest.
Ik kan dat misschien niet vergelijken met vroeger, mar wel met andere plekken op de wereld waar men nog niet zo opgefokt is.

Sta je hier aan de kassa een praatje te slaan met de mooie jobstudent kassierster, dan rijd diegene achter je met de winkelkar tegen je enkel om zijn opgefokt gevoel met je te delen.
Als zo'n kassierster een fout begaat, hoor je de hele rij klanten al zuchten en puffen alsof ze maar ene long hebben en lijden aan een gezamelijke astma aanval.

Hetzelfde in't verkeer. als je niet op de seconde vertrekt als het licht op groen springt, toetert de hele stoet achter je en wil diegene achte je je een duwtje vooruit helpen.
Rij trouwens een op aangewezen snelheid, dat heeft iedereen al gemerkt dat dan velen je bumper van dichtbij willen bewonderen. Zelfs op een voetpad lopen ze je bijna omver.

Daarmee winnen ze touwens geen tijd want ze kweken een vroeg hartinfarct met al dat gestress en opgejaagd zijn, waardoor hun tijd alleen maar korter wordt.

ja, van rode lichten hadden we geen last wat die waren er niet.
Evenmin als de rijen aan de kassa want we hadden geen geld om veel te kopen.
Levensnoodzakelijke zaken als melk en brood werden aan huis gebracht.
Hartinfarcten waren er ook minder.
De meesten werden niet oud genoeg om die te krijgen.

[Flippend Rund]

Oorspronkelijk geplaatst door BitterSweet

Soms vraag ik mij af waarom het niet mogelijk is om terug te gaan in de tijd,ha die mooie kinderjaren 50 en 60 die onwetendheid en die onschuld u niks aantrekkend van wat de toekomst zou brengen,leven in harmonie en overeenstemming met uw leeftijd en tijdsgeest,mijmeringen komen dan terug en toveren een glimlach op mijn gelaat.
Soms vraag ik mij af of kind zijn in deze tijd niet erg belastend is,of hebben zij in deze drukke tijden hetzelfde gevoel dat ik had als kind of jongere.
Het wereldbeeld is drastisch omgeslagen,de toekomst oogt onzeker en dan vraag ik mij af ze hebben nu veel meer,maar zijn ze even gelukkig als ik was toen?

We leven in ontzettend drukke en haastige tijden, en de kinderen van deze tijd lijden daar alleszins wel onder. Het is de enige reden waarom vandaag zoveel kinderen aan ADHD lijden.

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

En vroeger had U mss zelfs meer aantrekkingskracht op de maskes... Alhoewel.. nu met al uw geld..

Veel had je dan ook niet nodig om succes bij de maskes te hebben, en fiets was al voldoende..

[BitterSweet]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

wel bhairav dat is nu een een goede vergelijking se,alleen hadden we geen prof.Gobelijn.

[BitterSweet]

Oorspronkelijk geplaatst door Flippend Rund

We leven in ontzettend drukke en haastige tijden, en de kinderen van deze tijd lijden daar alleszins wel onder. Het is de enige reden waarom vandaag zoveel kinderen aan ADHD lijden.

Geen plaats meer om te spelen,te fietsen,te ravotten.
De fysieke conditie is ook niet meer dat,ongezond eten,teveel verkeer enz..
Maar ja,er zijn andere dingen voor in de plaats gekomen,en iedereen zal zijn jeugd wel de beste vinden zeker.

[BitterSweet]

Oorspronkelijk geplaatst door Bobke

ja, van rode lichten hadden we geen last wat die waren er niet.
Evenmin als de rijen aan de kassa want we hadden geen geld om veel te kopen.
Levensnoodzakelijke zaken als melk en brood werden aan huis gebracht.
Hartinfarcten waren er ook minder.
De meesten werden niet oud genoeg om die te krijgen.

Den biersteker,de melkboer,de bakker,de lustral(voedingsmiddelen)de scheeresliep,zelfs voor konijnenvellen kwamen ze aan de deur(grootvader was boer).
Tv was er niet en de radio was van de radiodistributie dat 3 kanalen had.
En s'avonds werd er vertelde men van vroeger of zat men buiten op straat met de buren.

[BitterSweet]

Oorspronkelijk geplaatst door Rr00ttt

Ik denk dat hét grote verschil is dat jullie opgroeiden in een wereld waar het alle dagen een beetje beter werd. Wij daarentegen zitten in een wereld waar gewoon behouden wat je hebt voor heel veel mensen al een aartsmoeilijke opgave is geworden.

Daarnaast hadden jullie een positief toekomstbeeld, dat is momenteel helemaal omgeslagen. Er is het economische doembeeld van delokalisatie, vergrijzing enz en er zijn zware maatschappelijke problemen (groeiende confrontaties tussen autochtonen en allochtonen, tussen walen en vlamingen, verval van basiswaarden en normen, falen van de overheid in essentiële taken)

Daar zit waarheid in,wij hadden inderdaad vooruitzichten die positief waren.

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door BitterSweet

Den biersteker,de melkboer,de bakker,de lustral(voedingsmiddelen)de scheeresliep,zelfs voor konijnenvellen kwamen ze aan de deur(grootvader was boer).
Tv was er niet en de radio was van de radiodistributie dat 3 kanalen had.
En s'avonds werd er vertelde men van vroeger of zat men buiten op straat met de buren.

Kon je ook zo genieten van de (gekleurde) verhalen van de ouderen ?

[BitterSweet]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Ik denk dat we vooral vroeger véél minder prikkels hadden. Geen keuze tussen "in welk restaurant gaan we nu eten"? of "Waar gaan we dit weekend naartoe?"

Keuzes maken is in feite voor de meeste mensen een zeer energieslopende bezigheid. Bovendien verhindert het om van één ding tenvolle te genieten.

Ik vrees dat we dat niet meer terug kunnen schroeven.

Toen ik zo'n jaar of twintig was las ik in Reader's Digest graag die quotes onderaan de artikelen.
Eéntje ervan heb ik steeds onthouden (blijkbaar had ik het toen al in de gaten). Het klonk als:

" We werken een gans jaar om dan gedurende onze drie weken verlof ergens in een bos in een tentje tot rust te kunnen komen".

Het is niet volledig juist, maar daar kwam het wel op neer hoor.

T'ja vroeger was een dag naar zee een avontuur, nu een marteling

[BitterSweet]

Oorspronkelijk geplaatst door Bobke

Kon je ook zo genieten van de (gekleurde) verhalen van de ouderen ?

Ik herinner mij de oorlogsverhalen uit de eerste en de tweede wereldoorlog,mijn grootouders waren van rond 1900,de verhalen van mensen uit de buurt die allemaal wel een bijnaam hadden,hun fratsen en hun kuren,de verhalen van mijne pa,die jaren coureur geweest is,de fratsen van de cafegangers(kermissen vol zatte mensen)de seriueze wandeling op de kermis waar iedereen zich verkleede,de volksspelen enz..
Mooi toch om eens op terug te kijken Bobke.

[BitterSweet]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Een troostertje:

Het Dorp
Wim Sonneveld

prachtige tekst van Friso Wiegersma (Toen onder pseudoniem Hugo Verhage)"

Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk, een kar met paard
Een slagerij J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
Maar het is waar ik geboren ben

Dit dorp, ik weet nog hoe ’t was
De boerenkinderen in de klas
Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor
Een zandweg tussen koren door
Het vee, de lage boerderijen

En langs het tuinpad van mijn vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan

Wat leefden ze eenvoudig toen
In simp’le huizen tussen groen
Met boerenbloemen en een heg
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd
Het dorp is gemoderniseerd
En nou zijn ze op de goeie weg

Want ziet, hoe rijk het leven is
Ze zien de televisiequiz
En wonen in betonnen dozen
Met flink veel glas, dan kun je zien
Hoe of het bankstel staat bij Mien
En d’r dressoir met plastic rozen

En langs het tuinpad van mijn vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan

De dorpsjeugd klit wat bij elkaar
In mini rok en beatlehaar
En joelt wat mee met beatmuziek
Ik weet wel, ’t is hun goeie recht
De nieuwe tijd, net wat u zegt
Maar het maakt me wat melancholiek

Ik heb hun vaders nog gekend
Ze kochten zoethout voor een cent
Ik zag hun moeders touwtje springen
Dat dorp van toen het is voorbij
Dit is al wat er bleef voor mij
Een ansicht en herinneringen

Toen ‘k langs het tuinpad van mijn vader
De hoge bomen nog zag staan
Was ik een kind hoe kon ik weten
Dat dat voorgoed voorbij zou gaan

mooi toch!

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door BitterSweet

Ik herinner mij de oorlogsverhalen uit de eerste en de tweede wereldoorlog,mijn grootouders waren van rond 1900,de verhalen van mensen uit de buurt die allemaal wel een bijnaam hadden,hun fratsen en hun kuren,de verhalen van mijne pa,die jaren coureur geweest is,de fratsen van de cafegangers(kermissen vol zatte mensen)de seriueze wandeling op de kermis waar iedereen zich verkleede,de volksspelen enz..
Mooi toch om eens op terug te kijken Bobke.

Inderdaad, we herinneren ons vooral de mooie momenten.
Zelfs de ijsbloemen op mijn raam lijken mij nu sprookje. De keren dat ik lag te huilen van de koude wil ik liefst vergeten.