80 % van de libanese Christenen STEUNT Hezbollah

[Philips Inc.]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

De steun van de bevolking is volgens mij toegenoemen de laatste paar dagen... .
En wat kinderen en baby's gedaan hebben weet ik niet, maar als ze platgebombardeerd worden, dan begrijp ik wel dat er 'gejankt' wordt.
Omgekeerd kan je evengoed zeggen dat de Joden daar maar geen land moeten afpakken van de moslims en niet moeten janken als ze eens een raketje in hun hof krijgen... .
En vrede, mij best, en als ze oorlog willen ook goed, maar er bestaat zoiets als internationaal recht enzo, en het niet doden van onschuldige burgers en al.
Bovendien, vergelijk eens met Servië, die moslimterreur bestrafte, en de reactie van Amerika/de Joden.

De recente aanval van israel op Libanon is gerechtvaardigd door het internationaal recht en door een VN-resolutie die Libanon verplichtte om de Hessbollah te ontwapenen.

Dat Israel land heeft afgepakt is nergens bewezen. Dat is weer het slachtofferrol van de Palestijnen: eerst uw grond verkopen en dan achteraf zeggen dat het is afgepakt.

Dat Israel een veiligheidszone heeft bezet, en nog altijd bezet, is iets anders. Zolang er geen vrede is, moet men zich verdedigingen.

In een oorlog vallen er steeds onschuldige slachtoffers. Jammer genoeg.

Wat heeft Servie hier nu mee te maken?

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door Philips Inc.

De recente aanval van israel op Libanon is gerechtvaardigd door het internationaal recht en door een VN-resolutie die Libanon verplichtte om de Hessbollah te ontwapenen.

Als er een land is in die regio die VN resoluties aan haar laars lapt en dus (?) mag aangevallen worden...

Dat Israel land heeft afgepakt is nergens bewezen. Dat is weer het slachtofferrol van de Palestijnen: eerst uw grond verkopen en dan achteraf zeggen dat het is afgepakt.

Bwa, ik ga geen geschiedkunige discussie starten, noch de verdediging van de palestijnen op mij nemen, maar dat muurtje daar die ze een tijdje terug geplaatst hebben was ook niet mooi op het lijntje he.

Dat Israel een veiligheidszone heeft bezet, en nog altijd bezet, is iets anders. Zolang er geen vrede is, moet men zich verdedigingen.

Vrede, in de zin van andere landen niet meer plat schieten?

In een oorlog vallen er steeds onschuldige slachtoffers. Jammer genoeg.

Dooddoener

Wat heeft Servie hier nu mee te maken?

Gelijkaardig geval, tegengestelde reactie

[Philips Inc.]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Als er een land is in die regio die VN resoluties aan haar laars lapt en dus (?) mag aangevallen worden...

Bwa, ik ga geen geschiedkunige discussie starten, noch de verdediging van de palestijnen op mij nemen, maar dat muurtje daar die ze een tijdje terug geplaatst hebben was ook niet mooi op het lijntje he.

Vrede, in de zin van andere landen niet meer plat schieten?
Dooddoener

Gelijkaardig geval, tegengestelde reactie

Dat muurtje staat er goed want het werkt. Het staat inderdaad niet op Israelische grond. Maar als je wil discussieren over een paar vierkante meter, blijven we bezig.

Israel lapt inderdaad resoluties aan zijn laars. Wat wil je: meerderheid van de VN-leden zijn pro-palestijns. Alleen de VS verdedigt Israel. De resolutie over Libanon werd wel gerespecteerd door Israel: ze hebben zich teruggetrokken, omdat ze vrede wouden met Libanon. Maar Libanon niet, blijkbaar, want de Hessbollag is er alleen sterker geworden de laatste 6 jaar.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door max4westland

Dit is uiteraard terecht. Zelfs theologisch zijn er minder verschillen tussen het Christendom en de Islam, dan tussen het Christendom en de Joodse godsdienst. Immers de Joodse leer beschouwd Jezus als een leugenaar, terwijl de Islam Jezus als een profeet erkend.

Trouwens wie was er altijd op de middernachtvieringen in Bethlegem. Inderdaad, de PALESTIJNSE Autoriteit. De Heilige Kerk dient dan ook de kant te kiezen van het Palestijnse en Libanese volk, tegenover de zionistische agressors, die het volk waartussen Christus is opgegroeid ten schande maakt (immers zeker niet alle joden zijn slecht).

Een Christen en vooral een volgeling van Jezus kiest gewoon voor de zwakkere en niet voor de agressor. Heel simpel eigenlijk.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Philips Inc.

Dat muurtje staat er goed want het werkt. Het staat inderdaad niet op Israelische grond. Maar als je wil discussieren over een paar vierkante meter, blijven we bezig.

Israel lapt inderdaad resoluties aan zijn laars. Wat wil je: meerderheid van de VN-leden zijn pro-palestijns. Alleen de VS verdedigt Israel. De resolutie over Libanon werd wel gerespecteerd door Israel: ze hebben zich teruggetrokken, omdat ze vrede wouden met Libanon. Maar Libanon niet, blijkbaar, want de Hessbollag is er alleen sterker geworden de laatste 6 jaar.

Alleen extreem-rechts verdedigt Israël. Ze passen de wet van de sterkste toe in eigen land en in het land van anderen, dat verklaart de groei van Hezbollah.

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door Philips Inc.

Dat muurtje staat er goed want het werkt. Het staat inderdaad niet op Israelische grond. Maar als je wil discussieren over een paar vierkante meter, blijven we bezig.

Het is wel illustratief voor het conflict.

Israel lapt inderdaad resoluties aan zijn laars.

Ah, dus niet afkomen met het argument dat libanon dat ook deed en Israel dus mocht aanvallen...

Wat wil je: meerderheid van de VN-leden zijn pro-palestijns.

Nie janken he. Als je in een internationale organisatie zit moet je je aan de regels houden.

De resolutie over Libanon werd wel gerespecteerd door Israel: ze hebben zich teruggetrokken, omdat ze vrede wouden met Libanon. Maar Libanon niet, blijkbaar, want de Hessbollag is er alleen sterker geworden de laatste 6 jaar.

Ik denk dat ze sinds het offensief van Israel nog sterker geworden zijn...

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Alleen extreem-rechts verdedigt Israël. Ze passen de wet van de sterkste toe in eigen land en in het land van anderen.

Extreem-rechts wil Israel van de kaart vegen.
Geen woorden gebruiken die je niet begrijpt.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Extreem-rechts wil Israel van de kaart vegen.
Geen woorden gebruiken die je niet begrijpt.

Ik leer graag, geef je me dan een woordje uitleg ?

[Sinistra!]

Oorspronkelijk geplaatst door max4westland

Dit is uiteraard terecht. Zelfs theologisch zijn er minder verschillen tussen het Christendom en de Islam, dan tussen het Christendom en de Joodse godsdienst. Immers de Joodse leer beschouwd Jezus als een leugenaar, terwijl de Islam Jezus als een profeet erkend.

Trouwens wie was er altijd op de middernachtvieringen in Bethlegem. Inderdaad, de PALESTIJNSE Autoriteit. De Heilige Kerk dient dan ook de kant te kiezen van het Palestijnse en Libanese volk, tegenover de zionistische agressors, die het volk waartussen Christus is opgegroeid ten schande maakt (immers zeker niet alle joden zijn slecht).

De katholieke kerk en de Islam hebben veel gemeen. Vandaar dat ook de nazi's zo goed konden opschieten met de Islamistische radikalen. De SS-handschar divisie was 1 van de bekendste.

http://www.multikulkrant.net/pivot/e..._multikulkrant

[Gentenaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Ik persoonlijk ben niet afkerig van Israël maar deze keer sta ik toch ook helemaal achter Libanon. Als ik Lebanees zou zijn (en moslim) zou ik toch eens dringend beginnen overwegen om militant te worden van Hezbollah...

kom in mijn armen, metternich!

maar haal dat verfoeilijke nsv uit je avatar.

[kingtiger]

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Ik persoonlijk ben niet afkerig van Israël maar deze keer sta ik toch ook helemaal achter Libanon. Als ik Lebanees zou zijn (en moslim) zou ik toch eens dringend beginnen overwegen om militant te worden van Hezbollah...

Libanon is een kunstmatig land waarvoor alle sympathie misplaatst is.

[kingtiger]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

De steun van de bevolking is volgens mij toegenoemen de laatste paar dagen... .
En wat kinderen en baby's gedaan hebben weet ik niet, maar als ze platgebombardeerd worden, dan begrijp ik wel dat er 'gejankt' wordt.
Omgekeerd kan je evengoed zeggen dat de Joden daar maar geen land moeten afpakken van de moslims en niet moeten janken als ze eens een raketje in hun hof krijgen... .
En vrede, mij best, en als ze oorlog willen ook goed, maar er bestaat zoiets als internationaal recht enzo, en het niet doden van onschuldige burgers en al.
Bovendien, vergelijk eens met Servië, die moslimterreur bestrafte, en de reactie van Amerika/de Joden.

In elke oorlog worden er burgers gedood.De muslims hebben terzake ook al een mooi palmares.Burgers doden is niet in strijd met het internationaal recht als ze niet het doelwit zijn.Ge hebt blijkbaar een obsessie met de joden en de vs .

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door kingtiger

Libanon is een kunstmatig land waarvoor alle sympathie misplaatst is.

en Israël ni ?

[Vorenus]

Geschiedenis Israel

De Israëlieten kwamen weer aan in Kanaän, maar raakten slaags met andere stammen waaronder de Filistijnen, een volk vechtlustige zeerovers. Er volgden vele oorlogen tussen de Filistijnen en de Israëlieten.



In ca. 1020 v.C. kreeg Israël zijn eerste koning. Het was koning Saul.

In die tijd was het de schaapsherder David die de Filistijnse reus Goliath wist te verslaan.

Koning David (ca. 1000-965 v.C.) wist de Filistijnen te verslaan en maakte Jeruzalem tot de hoofdstad van Israël.



De zoon van David, Salomon, volgde zijn vader op in 965 v.C.

Salomon liet een Tempel bouwen op wat nu de Tempelberg heet, in Jeruzalem.

Deze Tempel vormt het hart van het joodse volk en zijn verbond met G'd.





Vele oorlogen volgden



Israël was omringd door machtige rijken en er liepen vele belangrijke handelsroutes door het land.

Dit had tot gevolg dat er steeds weer buitenlandse heersers waren die het land wilden veroveren.

De Assyriërs veroverden Israël in 722 v.C.

De Babyloniërs versloegen vervolgens de Assyriërs in 630 v.C.

Israël werd veroverd door de Babyloniërs en in 587 v.C. werd de Tempel verwoest.

In 539 v.C. veroverden de Perzen het Babylonische rijk.

De verbannen joodse elite en priesters mochten terugkeren naar Jeruzalem en de 2e Tempel werd gebouwd.





Romeinse overheersing en diaspora



In 70 n.C. heroverden de Romeinen Jeruzalem en maakten het met de grond gelijk.

Van de 2e Tempel blijft alleen de Westelijke Muur, de Klaagmuur, overeind.

De meeste joden worden uit Israël verbannen.

Het begin van de diaspora, verstrooiing, van de joden over de wereld.

Om het land te ontdoen van de joodse identiteit veranderden de Romeinen de naam van Judea in Palestina, afgeleid van de Filistijnen.

Een groot misverstand is dat de Joden na de verwoesting van de 2e Tempel werden verstrooid over de wereld en pas weer 1800 jaar later opeens terugkeerden om hun land terug te eisen.
Zelfs na de verwoesting van de 2e Tempel en het begin van de diaspora ging het Joodse leven in Palestina door en maakte het zelfs een bloeiende tijd door.




Arabische tijd en de kruistochten



In 570 n.C. werd in Mekka, Mohammed geboren.

Zijn volgelingen veroverden Palestina op de Byzantijnen in 638, zes jaar na de dood van de Mohammed.

In het begin hadden de joden in Israël het nog redelijk goed, maar zij kregen steeds meer restricties en het leven van de joden werd bijna onmogelijk gemaakt.

Kalief Abd el-Malik wilde van zijn gebied een bedevaartsoord maken en bedacht dat de Tempelberg de plek was waar Mohammed na zijn nachtelijke reis ten hemel was gegaan.

Rond 700 n.C. werd op de fundamenten van de Tweede Tempel de Rotskoepel gebouwd en later de Al Aqsa-moskee.

Copyright: Hasbara Nederland (2004)

In 1099 trokken duizenden christenen naar Israël om de heilige plaatsen te "redden" en het land te ontdoen van de ongelovigen. Deze kruistochten duurden tot 1291.



Verovering van het land door de Mammelukken, bevrijde slaven van de Egyptenaren, in 1291.

En verdrijving van de kruisvaarders in 1291.



Ottomaanse (Turkse) verovering van 1517 tot 1917.





Opkomend antisemitisme en eerste aliyah



In 1880 begint een nieuwe golf van anti-joodse stemming in Europa.

In Rusland beginnen de pogroms, afschuwelijke jodenvervolgingen. Ook in de rest van Europa neemt het antisemitisme verschrikkelijke vormen aan. Als gevolg van de pogroms in Oost-Europa ontstaat in 1882 een massa-immigratie van joden naar Israël, de eerste aliyah.





Zionisme



De roep om een eigen joodse staat wordt door het groeiend antisemitisme steeds luider.

Er ontstaat een Zionistische beweging onder leiding van Theodor Herzl.

In 1897 begint de Eerste Zionistische Conferentie in Basel, Zwitserland.

Er worden plannen gemaakt voor de stichting van een joods tehuis in Palestina.

En het Joods Nationaal Fonds werd belast met de aankoop van land.

Aan het begin van de 1e Wereldoorlog had Israël een joodse populatie van 85.000.

Chaim Weizmann, een belangrijke Zionist, weet de Britse minister van Buitenlandse Zaken over te halen voor zijn strijd om een eigen staat.

In 1917 wordt de Balfour-declaratie getekend waarin de minister de Britse steun toezegt voor de totstandkoming van een joods nationaal tehuis voor het joodse volk in Palestina.

Tegelijkertijd worden er door anderen ook beloften gedaan aan Arabische volken die onder de Ottomaanse vlag leefden. Het was dus duidelijk dat er moeilijkheden zouden komen als de joden hun oude land weer terug zouden krijgen.





Brits mandaat



In december 1917 bezetten de Britse troepen Palestina en eindigt de Ottomaanse tijd.

In 1920 beslist de Volkenbond dat Palestina onder Brits mandaat wordt geplaatst. Toen begonnen ook de eerste grote anti-joodse opstanden van de Arabieren.

Steeds meer joden arriveerden in Israël en verrichten er wonderen.

Het land dat door de Arabieren slecht was onderhouden werd door de Joden weer leefbaar gemaakt.
Er kwamen scholen, fabrieken en boerderijen. De woestijn werd weer vruchtbaar gemaakt.



Met de komst van het nazisme kwam de 5e aliyah (1931-1940) opgang.

Ca. 180.000 joden vluchten naar Palestina.

Vanaf 1936 keerden de Arabieren zich tegen zowel de joden als de Britten.

Om de Arabieren tevreden te stellen werd besloten de joodse immigratie te beperken.

Dit was natuurlijk in strijd met de Balfour verklaring. Ook probeerden de Britten Hitler te vriend te houden.

In 1937 stelde de Britten voor het land te delen in twee staten, een joodse en een Arabische staat.

Dit ook weer in strijd met de Balfour verklaring.

Toch accepteerden de joodse leiders het verdelingsplan. De Arabieren wezen echter elke vorm van deling af

De Britse onmacht en het verdelingsplan
Klik hier voor een kaartje



De 6e aliyah (1941-1947) bestond uit joden die op de vlucht waren voor de holocaust en enkele overlevenden. De Britten probeerden de Arabieren voor zich te winnen door de immigratie van vluchtende joden naar Israël tegen te houden. De oorlog eindigde in 1945.
Maar ook na de oorlog speelde Groot-Brittannië een dubieuze rol.

In 1947 werd het schip "Exodus", met aan boord 4554 overlevenden van de kampen, teruggestuurd naar Europa.



Het werd duidelijk dat Groot-Brittannië tijdens en vlak na de oorlog vreselijke fouten had gemaakt en nu niet meer instaat was om dat nog goed te maken. De Britten lieten het verder over aan de United Nations General Assembly. Deze richtte een speciale commissie op die zich moest bezig houden met de toekomst van Israël. Dit was de United Nations Special Commission of Palestine, UNSCOP.

Deze kwam met de aanbeveling het land te delen in een Arabische en een joodse staat waarbij de verdeling van het land in overeenstemming was met de verdeling van de bevolkingsgroepen.

Jeruzalem zou onder het gezag van de VN vallen. De joden accepteerden het verdelingsplan (resolutie 181) maar de Arabieren waren fel tegen. Zij hielden vast aan hun eis dat zij aanspraak zouden hebben op geheel Palestina.



Uitroeping van de staat Israël



De United Nations General Assembly stemde op 29 november 1947 over het plan (resolutie 181) van UNSCOP. Het plan werd met de vereiste tweederde meerderheid aangenomen.

Direct daarop begonnen de Arabieren op grote schaal met het plegen van moorden en aanslagen tegen de joodse bevolking. Aanvankelijk leden de joden grote verliezen, maar uiteindelijk kregen zij toch de overhand.

Op 14 mei 1948 kwam het Britse mandaat tot een einde en werd de staat Israël uitgeroepen volgens het VN verdelingsplan. David Ben Goerion werd de eerste premier van Israël.



De Onafhankelijkheidsoorlog en de wapenstilstand



Nog geen 24 uur na de uitroeping van de staat vielen de legers van Egypte, Jordanië, Syrië, Libanon, Saoedi-Arabië en Irak Israël aan.

De oorlog stopte in 1949. Israël kwam als overwinnaar uit de strijd.

Er werd een wapenstilstand getekend met Egypte en deze kreeg de Gazastrook.

Daarna volgde een wapenstilstand met Libanon.

Jordanië sloot ook een wapenstilstand en annexeerde de Westbank.

Jeruzalem werd verdeeld tussen Jordanië en Israël.

Syrië sloot als laatste een wapenstilstand en behield de Golan.

De bedoeling was om te komen tot een vredesovereenkomst van Israël met zijn buurlanden, maar daar wilden de Arabische landen niet aan.
Zij weigerden de joodse staat te erkennen. De Verenigde Naties deden dit wel.



Het vluchtelingenprobleem



Vlak voor, en tijdens de onafhankelijkheidsoorlog zijn vele Palestijnse Arabieren Palestina ontvlucht.

Naar schatting gaat het om 650.000 mensen. Het gaat hierbij om verschillende groepen Arabieren die ieder hun eigen reden hadden om Palestina te verlaten.

Het vluchtelingenprobleem is complex en vormt een groot struikelblok bij de vredesonderhandelingen.

Klik hier voor een gedetailleerde beschrijving van het vluchtelingenprobleem.

De Groot-Moefti van Jeruzalem, die collaboreerde met de nazi's, en de Arabische landen riepen de Palestijnen op om Israël te verlaten en te gaan naar de Arabische buurlanden.



De Suezcrisis (1956)
Klik hier voor een kaartje



De Egyptische president Nasser wilde zijn nederlaag van 1948 ongedaan maken.

In 1955 kreeg Egypte wapens geleverd uit communistische landen.

In 1956 sloot Egypte het Suezkanaal en de Straat van Tiran voor Israëlische schepen.

Dit in strijd met de UN Security Council resolutie van 1951.

Het sluiten van het Suezkanaal had voor Israël grote economische gevolgen.



Steeds vaker waren er aanvallen van terroristen uit de Arabische buurlanden.

Ook deze werden gesteund door Egypte.

Egypte nationaliseerde het Suezkanaal en raakte daardoor in conflict met de Westerse mogendheden.

In de Sinai woestijn van Egypte ontstonden militaire basissen en Egypte sloot een militair verbond met Syrië en Jordanië.

Er was door dit alles een acuut gevaar ontstaan voor het voortbestaan van de staat Israël en Israël was genoodzaakt Egypte aan te vallen.

In acht dagen tijd wist Israël de Gazastrook en de Sinai woestijn op Egypte te veroveren.

In 1957 trok Israël zijn troepen terug maar eiste wel vrije doorgang van het Suezkanaal en de Staat van Tiran. Er werden troepen van de VN gestationeerd (UNEF) langs de grens van Israël en Egypte en in de Gaza strook om de status-quo te handhaven.



De Zesdaagse Oorlog (1967)

en het ontstaan van de "Bezette Gebieden"
Klik hier voor een kaartje



Opnieuw waren er aanvallen van Arabische terroristen langs de Egyptische en Jordaanse grens en vanuit Syrië. Er ontstond een grote troepen opbouw van Arabische legers langs de grenzen met Israël.

Grote troepen van het Egyptische leger stationeerden zich in de Sinai woestijn.

Nasser stuurde de VN troepen weg en sloot opnieuw de Staat van Tiran af.

Dit in strijd met de afspraken die waren gemaakt na 1956.

Voor Israël was het duidelijk dat de Arabische buurlanden op het punt stonden opnieuw een oorlog tegen Israël te beginnen. Israël besloot niet af te wachten en viel op 5 juni 1967 Egypte aan gevolgd door aan tegenaanval op Jordaanse troepen in het oosten en een aanval op Syrische troepen die Israël vanuit het noorden waren binnen gekomen.



Al na zes dagen had Israël de Arabische alliantie verslagen.

Israël veroverde hierbij de Sinai woestijn en de Gaza strook op Egypte, de Westbank op Jordanië (inclusief het Jordaanse deel van Jeruzalem) en de Golan Hoogvlakte op Syrië.

Deze veroverde gebieden zijn de "bezette gebieden" gaan heten.

Bezet door Israël na de oorlog die door de Arabische landen was uitgelokt.



Direct na de oorlog bood Israël aan om de bezette gebieden terug te geven in ruil voor vrede en erkenning van de staat. De Palestijnse leiders en Arabische landen wilden van het begin af aan echter "de joden de zee in drijven" en wezen het aanbod van Israël af.



Resolutie 242 (1967)



Op 22 november 1967 komt de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties met resolutie 242.

De resolutie is gebaseerd op het principe "land in ruil voor vrede".

Er staat onder andere dat Israël zich moet terugtrekken uit bezette gebieden.

Maar ook dat er erkenning, soevereiniteit en territoriale onschendbaarheid moet zijn voor elke staat in het Midden-Oosten en dat elke staat recht heeft op veilige en erkende grenzen, vrij van dreigingen of geweld.



De resolutie is gericht aan zowel Israël als de Palestijnen en de buurlanden.

Beide partijen worden geacht hun deel van de resolutie uit te voeren.

Maar als één van de partijen dit nalaat is ook de andere partij niet meer moreel verplicht zijn deel uit te voeren. Moreel, omdat deze resolutie behoord tot hoofdstuk 6 van de VN Veiligheidsraad en daarmee een "adviserende" resolutie is en geen "bindende" resolutie.



De Uitputtingsoorlog van Egypte (1968)

(War of attrition)



In september 1968 begon Egypte de Uitputtingsoorlog tegen Israël.

President Nasser van Egypte wist dat het grootste deel van het Israëlische leger uit reservisten bestond. En hij dacht dat deze reservisten een langdurige uitputtingsoorlog niet zouden overleven.

De oorlog moest lang duren, economische gevolgen voor Israël hebben en gematigd zijn.

Gematigd omdat Egypte, niet de Westerse landen en Israël wilde uitlokken om een algehele oorlog tegen Egypte te beginnen. Langs het Suez kanaal werden regelmatig Israëlische stellingen bestookt, en zelfs een Israëlisch schip tot zinken gebracht.

Dit resulteerde in zware gevechten waarbij aan beide kanten vele slachtoffers vielen.

Dit eindigde in 1970 met een wapenstilstand.

In hetzelfde jaar stier Nasser en werd opgevolgd door President Anwar Sadat.



De Jom Kippoer Oorlog (1973)



Aan drie jaar van relatieve rust kwam op 6 oktober 1973 abrupt een einde.

Egypte en Syrië kozen de heiligste dag van de joden uit (Jom kipoer) voor een verrassingsaanval op Israël.

Israël was totaal onvoorbereid en het duurde drie weken voordat Israël de oorlog had gewonnen.

De Egyptische troepen waren teruggedreven en Israël was Syrië tot 32 km van de hoofdstad Damascus genaderd.

Na twee jaar van moeizame onderhandelingen sloot Israël een wapenstilstand met Egypte en Syrië.

Israël trok zich vervolgens terug de delen die het tijdens de oorlog had veroverd.



De Camp David-akkoorden

Vrede tussen Egypte en Israël



In november 1977 bracht de Egyptische president Anwar Sadat een vredesbezoek aan Jeruzalem.

Dit resulteerde op 17 september 1978 in de ondertekening van de Camp David-akkoorden door de Egyptische president Sadat en de Israëlische premier Menachem Begin op het gazon van het Witte Huis in Washington. De akkoorden werden getekend in het bijzijn van de Amerikaanse president Jimmy Carter.



De Camp David-akkoorden waren een raamwerk voor vrede in het Midden-Oosten gebaseerd op resolutie 242 en 338. Israël zou in ruil voor vrede de Sinai-woestijn teruggeven aan Egypte en de Palestijnen in de Gaza en Westbank zouden hier na een overgangsperiode van vijf jaar, autonomie krijgen.

Zowel Egypte, Israël en Jordanië hadden hierin een belangrijke taak.



Op 26 maart 1979 werd er vrede gesloten tussen Israël en Egypte.

In overeenstemming met de Camp David-akkoorden gaf Israël hierna de Sinai terug aan Egypte.



De Camp David-akkoorden werden echter door de Arabisch wereld afgewezen en dit leidde tot een tijdelijke uitsluiting van Egypte uit de Arabische Liga. Ook Jordanië wilde niet meewerken met als gevolg dat er van de autonomie voor de Palestijnen niets terecht kwam.



Operatie Vrede voor Galilea



In 1970 wordt de PLO (Palestine Liberation Organization) verbannen uit Jordanië en hergroepeert zich in Zuid Libanon. Van daaruit escaleert de PLO terreur tegen het noorden van Israël.

Dorpen en steden in het noorden worden met raketten bestookt en er worden aanslagen gepleegd.

Hierbij vallen vele Israëlische slachtoffers.

Op 6 juni 1982 vallen Israëlische troepen Zuid Libanon binnen om daar de terroristische infrastructuur van de PLO te vernietigen. De operatie krijgt de naam: "Vrede voor Galilea".



In september 1982 richten christelijke milities een slachting aan in de Palestijnse dorpen Sabra en Chatila in Libanon. Dit gebeurde uit vergelding voor de bloedbaden die de Palestijnen eerder hadden aangericht in de christelijke dorpen waarbij honderden christenen werden vermoord.



De Israëlische troepen waren niet betrokken bij de slachtingen in Sabra en Chatila, maar hadden deze wel moeten voorkomen. Ariël Sharon was in die tijd Minister van Defensie.



1e Intifada



Op 9 december 1987 loopt een rel in Gaza uit op het begin van de 1e Intifada tegen Israël
Israël treedt hard op tegen de Palestijnen maar komt daardoor in een kwaad daglicht te staan.
Op 15 november 1988 roept de Palestijnse Nationale Raad in Algiers een onafhankelijke Palestijnse staat uit. Later dat jaar zegt de PLO onderleiding van Arafat resolutie 242 te aanvaarden. Hiermee erkent Arafat de staat Israël en accepteert Amerika hem als gesprekspartner.



De Golfoorlog en de Oslo-akkoorden



Op 2 augustus 1990 valt Irak Koeweit binnen waarna op 16 januari de 2e Golfoorlog begint.

Irak bestookte Israël met Scud-raketen maar onder druk van Amerika hield Israël zich afzijdig.

De PLO, onder leiding van Yasser Arafat, kiest de kant van Saddam Hoessein.



Op 13 september 1993 ondertekenen Jitschak Rabin en Arafat de "Declaration of Principles" ook wel de Oslo-akkoorden genoemd in het bijzijn van President Clinton.

In de Oslo-akkoorden erkent Israël de PLO en de Palestijnse autonomie in Jericho en Gaza.

De PLO moet de staat Israël erkennen. Over de implementatie van het akkoord moeten Israël en de PLO verder onderhandelen. Netelige kwesties als de status van Jeruzalem en de Palestijnse vluchtelingen komen ook pas in een later stadium aan bod.



Op 26 oktober 1994 sluiten Israël en Jordanië een vredesakkoord op het Witte Huis in Washington


Dus HISTORISCH gezien heeft Israel meer aanspraak op het land dan de arabieren

Bron tekst:http://www.hasbara.nl/Tot%201945.htm

[Flippend Rund]

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

De Israëlieten kwamen weer aan in Kanaän, maar raakten slaags met andere stammen waaronder de Filistijnen, een volk vechtlustige zeerovers. Er volgden vele oorlogen tussen de Filistijnen en de Israëlieten.

De Israelische politiek vanaf dag 1. Het land binnenvallen, het volk dat daar al woonde uitroeien, en het dan achteraf afschilderen als vechtlustig.

En het is allemaal waar, want het staat in het boek dat ze zelf geschreven hebben.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

......

leuk tekstje ... de relevantie ontgaat me volkomen ...dit heeft niets met de geschiedenis van Israël te zien
dit is een stukje ( klein ) stukje van de geschiedenis van dat lapje grond en een stukje ( klein maar blijkbaar met een zéér sterke en wel erg subjectieve betekenis ) van een volk waarvan het nog te zien is wat ze nog met de huidige inwoners te maken heeft

Dus HISTORISCH gezien heeft Israel meer aanspraak op het land dan de arabieren

om met deze flater te eindigen ....
hoe kan een staat waarvan het streven naar pas eind vorige eeuw opkomst kende en die pas later zijn erkenning vond nu aanspraal maken op een lapje grond ?
dat moet jij mij eens duidelijk maken

[Gun]

Oorspronkelijk geplaatst door kingtiger

Libanon is een kunstmatig land waarvoor alle sympathie misplaatst is.

Dit maakt kans op de uitspraak van het jaar8)

Herhaal uw zin eens maar ga eerst na welk het meest kunstmatige land is in de regio

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door 2004gun

Dit maakt kans op de uispraak van het jaar8)

Herhaal uw zin eens maar ga eerst na welk het meest kunstmatige land is in de regio

ach laat 'm ... hij zou zich beter wat gaan verdiepen in de inwendige ballistiek van de strummörser tiger ofzo

[Vorenus]

Vrij simpel

De joden hebben eeuwenlang een bloedopvolging (dit bestaat nog steeds) gehad via moeder

Je kon/kan enkel jood worden via de moeder.

en gezien de de joden via diaspora naar andere landen zijn vertrokken en eij deze opvolging in ere hielden, zijn de meeste joden van vandaag de afstammelingen van de joden die voor de diaspora in Israel woonden
(arabieren bestonden toen nog niet)

Dus via hun geschiedenis en afstamming hebben zij het meeste aanspraak op het land Israel

[Scarabaeida]

Hellfigger heeft rare redeneringen. Wij Germanen moeten dus in Oost-Europa zitten.