het neo-conservatisme is dood

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Ik houd mij niet bezig met het "écht kapitalisme" uit het rijk der ideeën, wél met het reële kapitalisme.

dat is nu precies het argument dat we altijd gebruiken als de liberaaltjes hun axiomas komen verkondigen. Vrije samenwerking is onmogelijk in het kapitalisme, tenzij je poen hebt.

[Heftruck]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Ik houd mij niet bezig met het "écht kapitalisme" uit het rijk der ideeën, wél met het reële kapitalisme.

Met "écht kapitalisme" bedoel ik wat kapitalisme is en wat het beoogt, niet wat anderen ervan maken.

[Heftruck]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

dat is nu precies het argument dat we altijd gebruiken als de liberaaltjes hun axiomas komen verkondigen. Vrije samenwerking is onmogelijk in het kapitalisme, tenzij je poen hebt.

Wat voor onzin is dat nu, alsof vrije samenwerking enkel om geld draait. Trouwens, een werkloze is volledig vrij om in of uit loondienst te stappen, een zelfstandige te worden, etc.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Heftruck

Wat voor onzin is dat nu, alsof vrije samenwerking enkel om geld draait. Trouwens, een werkloze is volledig vrij om in of uit loondienst te stappen, een zelfstandige te worden, etc.

eum nee, een werkloze is volledig vrij om zonder geld op straat te gaan leven. Tenzij er natuurlijk een deftige sociale zekerheid bestaat.

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Heftruck

Met "écht kapitalisme" bedoel ik wat kapitalisme is en wat het beoogt, niet wat anderen ervan maken.

Kapitalisme beoogt niets. Kapitalisme is het economisch systeem waarin we leven, love it or hate it. Maar kom niet af met idealistische verhaaltjes over wat het "échte", "ideale" kapitalisme zou kunnen zijn.

[Jazeker]

Afgaande op de beginposter:

Ik denk niet dat je de neocons dood kan beschouwen. Een zware afgang wel door hun stupiede blunder mbt. Irak. Maar intussen is de VS (buiten de grote steden) een flink pak religieuzer geworden. Het neo-con gedachtegoed is verankerd geworden.

[Heftruck]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Kapitalisme beoogt niets. Kapitalisme is het economisch systeem waarin we leven, love it or hate it. Maar kom niet af met idealistische verhaaltjes over wat het "échte", "ideale" kapitalisme zou kunnen zijn.

Fout! Dit is een corporatistisch systeem!

[Heftruck]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

eum nee, een werkloze is volledig vrij om zonder geld op straat te gaan leven. Tenzij er natuurlijk een deftige sociale zekerheid bestaat.

Ach ja, natuurlijk, een werkloze kan enkel dat doen.

[Metternich]

Oorspronkelijk geplaatst door Heftruck

Fout! Dit is een corporatistisch systeem!

Ik weet niet in welk systeem jij leeft, maar dit is allesbehalve corporatisme . Dit is maximaal pseudo-corporatisme of poging tot corporatisme.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Heftruck

Ach ja, natuurlijk, een werkloze kan enkel dat doen.

inderdaad. Zonder loon of uitkering kan je geen eten kopen noch huishuur betalen dus: de goot. Leve het liberalisme! De beste oplossing voor het overbevolkingsprobleem.

[Heftruck]

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Ik weet niet in welk systeem jij leeft, maar dit is allesbehalve corporatisme . Dit is maximaal pseudo-corporatisme of poging tot corporatisme.

Bij gebrek aan een betere benaming dan.. Wat is het volgens jou?

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Heftruck

Fout! Dit is een corporatistisch systeem!

Kapitalisme is een algemeen aanvaarde term voor een economisch systeem waarin de kapitalistische productiewijze dominant is. De kapitalistische productiewijze is gekenmerkt door:

- privé-bezit van de productiemiddelen
- productie door loonarbeid
- productie van waren voor een markt met als oogmerk winst en accumulatie van kapitaal (vandaar ook de term kapitalisme)

Dat betekent niet dat onder het kapitalisme geen niet-kapitalistische bedrijven bestaan, zoals kleine zelfstandigen, coöperatieven, de non-profit-sector, overheidsbedrijven, enzovoort. Onder het kapitalisme zijn die echter van ondergeschikt economisch belang t.o.v. de kapitalistische bedrijven.

Jij bedoelt waarschijnlijk met "kapitalisme" een systeem van perfecte concurrentie. Zeg dan "perfecte concurrentie" en niet "kapitalisme". En dan heb je gelijk natuurlijk, het huidige systeem is helemaal niet "perfect concurrentieel" en een zulk systeem heeft nooit bestaan.

En dan is het aan jou om ons te proberen overtuigen dat dit systeem beter zou zijn dan wat we nu hebben... Veel succes, want het gaat hier om zeer ingewikkelde materie en gecontroleerde experimenten zijn onmogelijk in de economie!

[Frans Oghtendlicht]

Neo-conservatisme heeft me altijd een tegenstrijdige ideologie toegeschenen. Als we naar de twee basispeilers kijken, namelijk economisch liberalisme en ethisch conservatisme, dan vraag ik me af hoe die twee kunnen verzoend worden. De vrije markt, zoals die door het neocon-gedachtengoed wordt naar voren geschoven, heeft immers net de neiging om culturele, ethische en morele grenzen en taboes te doorbreken. Wie de vrije markt aanhangt zal moeten toestaan dat 'moreel verwerpelijke' producten ook zullen verhandeld worden (alcohol, tabak, wapens, drugs), dat voorbehoedsmiddelen op de markt te vinden zijn, dat de 'religieuze markt' ook openstaat voor andere ideeën en geloofsbeleidenissen dan het conservatief christelijke. De neoconservatieve ideologie is met andere woorden een ideologie die zichzelf onmogelijk maakt.

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door ministe van agitatie

De neo-conservatieve droom werd in 2006 een nachtmerrie

Het neo-conservatieve "Project for the New American Century" bestaat enkel nog uit een antwoordapparaat en een spookachtige website. Eén werknemer blijft over om het gehele project in te pakken.

De ambities die het licht zagen in 1997 en werden verwoord in het PNAC zijn verworden tot ontgoochelingen. Dankzij de oorlog in Irak en in het bijzonder door het gewapende verzet daar.

Het betekent dat de gewapende strijd van een bevolking tegen het imperialisme van het grootste rijk en het sterkste leger aan de ambities en pretenties van dat rijk een einde kan stellen.

Dat is bijzonder goed nieuws.

bron

Het neoconservatisme is verzwakt, zeker, maar niet dood. De PNAC was nooit meer dan een tijdelijk project. De American Enterprise Institute is nog steeds alive and kicking.

Voor de geïnteresseerden, een stuk uit mijn thesis.

De opkomst van de neoconservatieve beweging in de Verenigde Staten heeft de traditionele breuklijnen op het gebied van de buitenlandse politiek doorbroken. Sinds Woodrow Wilson werd idealisme geassocieerd met progressieven en liberalen (in de V.S. vertegenwoordigd door de Democratische partij), de realisten waren eerder conservatief (in de V.S. Republikeinen). Neoconservatieven zijn moeilijker te situeren. Enerzijds is er geen twijfel over hun ideologische oriëntatie: velen behoren tot de top van de Republikeinse partij, in hun publicaties spotten ze met de liberals, ze steunen actief de Israelische rechterzijde en ze dragen de “traditional American values” hoog in het vaandel. Anderzijds zijn hun strategische voorstellen inzake buitenlands beleid soms ronduit revolutionair te noemen. Er wordt niet langer gedacht in termen als “machtsevenwicht”, “containment” of stabiliteit. V.S.-bondgenoten als Egypte en Saudi-Arabië worden aangespoord tot democratische hervormingen. De verschillende democratische revoluties in Servië, Georgië, Oekraïne en Libanon worden losgemaakt van hun lokale historische context en gezien als een golf van democratisering naar westers model. In het Midden-Oosten worden de verkiezingen in Irak gezien als een eerste stap in een democratische dominotheorie. Het neoconservatisme wordt gekenmerkt door exceptionalisme en unilateralisme. Historisch gezien heeft de stroming haar wortels in het trotskisme.[i] Dit uit zich in haar internationalisme. Men kan de tegenstelling tussen enerzijds de conservatieven en realisten en aan de andere kant de neoconservatieven en de liberaal-internationalisten vergelijken met de tegenstelling tussen Stalin en Trotsky[ii]. De realisten zijn als het ware voorstander van “democratie in één land”, terwijl de neoconservatieven de democratie willen exporteren.
De neoconservatieven baseren zich op de liberaal-internationalist Woodrow Wilson, maar interpreteren zijn theorie als een legitimatie voor regime change. De belangrijkste vertegenwoordigers zijn Robert Kagan, Robert Kaplan, Lawrence Kaplan, Richard Perle, Douglas Feith, Paul Wolfowitz, William Kristol, Michael Joyce, Karl Zinsmeister en Joshua Muravchik. Voorlopers van het neoconservatisme zijn de anti-liberale politiek filosoof Leo Strauss en de voormalige trotskisten Irving Kristol en Stephen Schwartz. De belangrijkste neoconservatieve denktanken zijn The Project for a New American Century en The American Enterprise Institute. Deze organisaties wegen sterk door op het buitenlands beleid van de Bush-administratie. Het American Enterprise Institute for Public Policy Research bestaat al sinds 1943 en was vroeger een conservatieve denktank.



[i]McCARTHY, Daniel, “Springtime for Trotsky”, Op: http://www.lewrockwell.com/dmccarthy/dmccarthy23.html, 6 nov. 2001
[ii] VANDYCK, Tom, Interview met Seymour M. Hersh, In: Humo, nr. 3362-06, 8 februari 2005, pp. 36-42

[Dr. Strangelove]

En voor wie zin heeft in een lagere tekst:

[FONT='Times New Roman']2.2. De neoconservatieven.[/FONT][FONT='Times New Roman'][/FONT]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]2.2.1.De democratische domino-theorie.[/SIZE][/FONT]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De neoconservatieven staan sinds 11 september 2001 in het middelpunt van de belangstelling. Zowel in de V.S. als in Europa worden heftige debatten gevoerd tussen voor- en tegenstanders van deze ideologie. De discussie spitst zich vooral toe op Irak en de zogenaamde “democratische domino-theorie” voor het Midden-Oosten. Volgens de aanhangers van deze theorie zou een democratisering van de voornaamste staten in de Arabische wereld leiden tot vooruitgang in het vredesproces tussen Israëli’s en Palestijnen. Men gaat uit van de stelling dat de autoritaire regimes in het Midden-Oosten de spanningen met Israël gebruiken als een soort ventiel om de interne maatschappelijke overdruk te laten ontsnappen. In landen als Syrië, Saudi-Arabië en Egypte bestaan weinig burgerlijke vrijheden.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][i][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Er zijn weinig gelegenheden om via betogingen ongenoegen te uiten, zeker niet als de manifestanten zich willen richten tegen de overheid. Betogingen tegen Israël worden wel getolereerd, soms zelfs aangemoedigd of georganiseerd. Zo kunnen heetgebakerde jongemannen een beetje stoom afblazen, zonder dat het regime zelf in gevaar komt. Deze analyse behoort niet tot het exclusieve domein van de neocons, maar vertrekkende van de premisse wordt een hypothese opgebouwd die meer gecontesteerd wordt. De neoconservatieven denken dat men de huidige autoritaire regimes in het Midden-Oosten eerst moet vervangen door democratieën (ofwel via regime change zoals in Irak, ofwel via diplomatieke druk zoals de Caïro-speech van Condoleezza Rice in juni 2005[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][ii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]). Dan zullen de democratisch verkozen regeringen in de regio tegenover Israël een minder vijandig standpunt innemen. In zekere zin is deze theorie het verlengstuk van de Kantiaanse theorie over democratic peace[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][iii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] (zie ook 2.5.1).[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]In het voorjaar van 2005, na de redelijk geslaagde eerste verkiezingen in Irak en de democratische evolutie in Libanon, werd op neoconservatieve internetsites[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][iv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] de democratische domino-theorie bewezen geacht. Men ging ervan uit dat de inval in Irak als katalysator zou fungeren en een heuse transformatie van de regio zou teweegbrengen. In deze periode werd trouwens door de V.S. meer en meer de nadruk gelegd op democratische verkiezingen als doelstelling van de invasie van Irak. Dit kwam hen goed uit, aangezien de formele redenen die Bush en Blair hadden gebruikt om hun volk, hun parlement en de internationale publieke opinie te overtuigen van de legitimiteit van de Irak-oorlog niet bleken te kloppen. Er werden geen weapons of mass destruction gevonden[/SIZE][/FONT][FONT=Symbol][FONT=Symbol][SIZE=3]*[/SIZE][/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3], het verhaal over de uraniumverkoop van Niger aan Irak bleek een verzinsel[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][v][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] en het verband tussen Al Qaeda en Saddam Hoessein bleek enkel in de hoofden van de Bush-administratie te bestaan. Hun grootste bewijs voor deze vermeende band was het verblijf van Al Zarqawi in Irak, nadat hij uit Afghanistan was gevlucht. Zarqawi verbleef echter in het Koerdische noorden, dat door de Brits-Amerikaanse no-fly zone niet binnen de invloedssfeer van Saddam in Bagdad lag. Het bergachtig stukje Koerdistan waar Zarqawi verbleef, stond onder de controle van de islamistische Al-Ansar-beweging.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][vi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] De verdedigers van de oorlog waren dus verplicht om voortaan de nadruk te leggen op de democratisering van Irak als legitimatie voor de invasie. Formeel-legalistisch is dit echter moeilijk , aangezien regime change wordt gezien als een inbreuk op het Handvest van de Verenigde Naties (doelstellingsartikel 1 paragraaf 2 en artikel 55), dat de soevereiniteit van staten waarborgt.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][vii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Zeker in het Verenigd Koninkrijk kreeg de regering Blair veel kritiek op de illegale oorlog, ook van belangrijke rechtsgeleerden. Democratisering als legitimatie van de Irak-oorlog is dan ook vooral gericht op de bredere publieke opinie, en is niet bedoeld voor specialisten in internationaal recht. Die brede publieke opinie is meestal niet zo goed geïnformeerd, zeker niet in de V.S. waar weinig mensen belangstelling hebben voor wat buiten de landsgrenzen gebeurt. Een groot deel van de Amerikanen gelooft nog steeds dat Saddam verantwoordelijk was voor de aanslagen van 11 september[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][viii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]. Volgens een recente opniepeilingen wordt dit ook geloofd door 85 % van de Amerikaanse troepen in Irak.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][ix][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De grondslagen van de neoconservatieve theorie zijn echter ouder dan 11 september 2001. In de jaren ’90, ten tijde van de Clinton-administratie, werd door de neoconservatieve denktank Project for the New American Century al gepleit voor een invasie van Irak, in het essay “Rebuilding America’s defenses”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][x][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] In dit document wordt een oproep gedaan voor Amerikaanse werelddominantie, “de handhaving van een wereldwijde Amerikaanse superioriteit, ter voorkoming van de opkomst van een grote machtsrivaal en ter vorming van een internationaal veiligheidsregime overeenkomstig Amerikaanse principes en belangen.”[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Hier legt men dus eerder de nadruk op het belang van zwakke staatjes in het Midden-Oosten, en niet op democratische staten. Het voornaamste doel van het buitenlands beleid van de V.S. moet volgens de P.N.A.C. het verdedigen van de nationale belangen zijn en dus moet ten allen prijze worden voorkomen dat er opnieuw een regionale macht opkomt in het Midden-Oosten, zoals Irak in 1990. De bezetting van Irak heeft dus als doel om “het werk af te maken”, en om een permanente aanwezigheid van V.S.-militairen in de Perzische Golf te verzekeren. Zo worden de strategische- en oliebelangen veilig gesteld. Veel critici menen dan ook dat de democratische domino-theorie een constructie achteraf is. De werkelijke reden van de invasie is immers het beschermen van de strategische en economische belangen van de V.S. in de regio. Het zou een groot gevaar zijn voor de V.S. als de Iraakse, de Saudische en de Koeweitse olievelden onder de heerschappij van één Arabische leider kwamen te staan. Deze drie landen beschikken samen over meer dan 40 % van de bewezen olie-reserves.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] De troepen die na de Golfoorlog van 1991 in Saudi-Arabië werden gestationeerd vormen het doelwit van islamistische woede. Bin Laden en zijn sympathisanten reageerden furieus op de aanwezigheid van “ongelovigen” in het Heilige Land. Dit veroorzaakte de definitieve breuk tussen Bin Laden en de Saudische prinsen. In 1995 was er een bomaanslag van Al Qaeda in Ryad, de hoofstad van Saudi-Arabië, gericht tegen Amerikaanse huurlingen. Deze huurlingen behoorden tot de Vinnell Corporation, ze gaven militaire training aan de Saudische Nationale Garde.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xiii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Vinnell is een onderdeel van de Carlyle Group, een invloedrijke holding die zich vooral toelegt op defensie-opdrachten. De Carlyle Group wordt geholpen bij het lobbywerk doordat verschillende invloedrijke ex-politici lid zijn van de Raad van Bestuur: o.a. James A. Baker III, Secretary of State onder Bush sr., John Major, Brits ex-premier voor de Conservative Party, en Frank Carlucci, ex-minister van defensie onder Reagan en Bush sr.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xiv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Het kwam dus goed uit om de Amerikaanse troepen te kunnen verplaatsen van Saudi-Arabië naar Irak. In het “Heilige Land” wekten ze immers niet alleen de woede op van Bin Laden, maar ook van conservatieve prinsen zoals prins Nayef. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Zowat alle waarnemers zijn het erover eens dat het V.S.-beleid in het Midden-Oosten op twee pijlers berust: olie en Israël. Het is geen geheim dat de neoconservatieven zeer goede banden hebben met de Israëlische rechterzijde, vooral met de Likoed-partij[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]. Wanneer de Amerikanen spreken over een oplossing voor het Palestijns-Israëlisch conflict dan bedoelen ze een oplossing die gunstig is voor Israël. Dit betekent dat alle buurlanden van Israël de Joodse staat moeten erkennen (wat Egypte en Jordanië onder Amerikaanse druk al hebben gedaan), dat de veiligheid van Israël moet gewaarborgd zijn en tenslotte dat Israël een Joodse staat moet blijven, dus kan er geen sprake zijn van een recht op terugkeer voor de vluchtelingen van 1948. De V.S. vindt niet, in tegenstelling tot Europa, dat de staat Israël zich moet houden aan de grenzen van 1967. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De democratische domino-theorie zorgde voor een koppeling van idealisme in de stijl van Woodrow Wilson aan hard realisme in de oude traditie van het negentiende eeuwse machtsevenwicht. Met de inval in Irak hoopte men twee vliegen in één klap te slaan. Enerzijds werden de realisten in de republikeinse partij (zoals vice-president Dick Cheney) aangelokt door de verdediging van de Amerikaanse vital interests. Anderzijds ging men uit van de idealistische veronderstelling dat de val van Saddam zou leiden tot een democratisch Irak, dat als een baken van freedom and democracy alle andere landen in de regio zou aanmoedigen om ook democratische hervormingen door te voeren. Dit zou dan weer moeten leiden tot vrede met Israël en het niet langer steunen van milities als Hamas, Islamitische Jihad en Hezbollah door de Arabische landen. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Men kan zich echter de vraag stellen of meer democratie in het Midden-Oosten op korte termijn niet eerder een versterking van het islamisme betekent?[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xvi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Het wordt algemeen aanvaard dat de huidige autoritaire regimes verantwoordelijk zijn voor de opkomst van het islamfundamentalisme. Doordat er geen ruimte wordt gelaten voor politieke meningsverschillen in de publieke sfeer en oppositiepartijen vaak zwaar worden aangepakt, blijft enkel de moskee over als verzamelpunt voor opposanten van het regime. Het ineenstorten van het communistisch alternatief en de oorlog in Afghanistan hebben deze tendens nog versterkt. Tegenwoordig zijn de islamisten de enige echte oppositie in het Midden-Oosten. Seculiere democratische politieke partijen bestaan enkel in Libanon (zoals de Progressieve Socialistische Partij van Walid Jumblatt), Iraaks Koerdistan (de K.D.P. en de P.U.K.)[/SIZE][/FONT][FONT=Symbol][FONT=Symbol][SIZE=3]*[/SIZE][/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] en in Egypte (de al-Ghad-partij van Ayman Nour)[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xvii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]. In dit laatste land heeft een beweging als de Moslimbroederschap[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xviii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] echter een veel groter electoraal potentieel. Indien het regime van Mubarak ooit werkelijk democratische verkiezingen zou organiseren, dan zouden de Moslimbroeders de grootste partij kunnen worden. Dit zou de Egyptisch-Israëlische relaties zeker geen goed doen.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]In Algerije in 1991, toen het Front Islamique du Salut (F.I.S.) een verpletterende overwinning boekte in de eerste ronde van de verkiezingen, besloten de generaals om de democratie op te schorten. Dit werd aanvaard door het Westen. Men wenste de Algerijnse gasvoorrraden niet in handen van de islamisten te laten vallen. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Het probleem van democratie is natuurlijk dat de kiezers zich kunnen vergissen. In de negentiende eeuw stemden de Fransen voor Louis Napoleon, die zich daarna tot keizer uitriep. Hitler werd democratisch verkozen met 39 % van de stemmen. Nog veel grotere percentages behaalden de nazi’s bij de referenda over de Anschluss van Oostenrijk en over de Sudeten-Duitsers. Dit laatste referendum was nochtans de verwezenlijking in de praktijk van de Wilsoniaanse democratisch-idealistische idee dat volkeren recht hebben op zelfbeschikking. Het gaf echter rechtstreeks aanleiding tot Wereldoorlog II. Ook de recente successen van extreem-rechtse partijen in Europa tonen aan dat partijen die op een democratische manier verkozen worden, daarom nog geen democratische partijen zijn (evenmin is een auto die snel gemaakt wordt per definitie een snelle auto). Dit is dus geen exclusief Arabisch of Islamitisch probleem. In tegenstelling tot wat Lewis[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xix][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] en Scruton[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xx][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] beweren is democratie niet enkel mogelijk in een cultuur met de unieke christelijke Westerse wortels. Ook de problemen van democratie zijn universeel en niet cultureel-specifiek van aard.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]


[FONT=Times New Roman]Hamas:de definitieve doodsteek voor de democratische domino-theorie?[/FONT]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De verkiezingsoverwinning van Hamas op 23 januari 2006 in de Palestijnse gebieden was een nieuwe klap voor de verdedigers van de democratische domino-theorie. De overwinning van de islamisten kwam nochtans niet uit de lucht vallen.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] De Fatah-partij van Arafat en Abbas heeft gebruik gemaakt van de Oslo-akkoorden om in de Palestijnse gebieden een corrupt, autocratisch en nepotistisch regime te installeren. Vooral in de Gaza-strook groeide de macht van Hamas, mee in de hand gewerkt door de isolatie van Arafat in zijn hoofdkwartier in Ramallah op de Westbank. De dood van Arafat werd door de neoconservatieven gezien als een goede zaak voor het vredesproces. De V.S.beschouwde Arafat immers als een obstakel voor de vrede, wat ook de mening van Ariel Sharon was. Ze zagen niet in dat Arafat de enige Palestijn met voldoende morele en politieke autoriteit was die zijn volk de noodzakelijke toegevingen zou kunnen doen slikken. In de zomer van 2000 waren Barak en Arafat, onder impuls van Clinton die zijn ambtstermijn in schoonheid wilde eindigen, zeer dicht bij een akkoord. Maar de top op Camp David[/SIZE][/FONT][FONT=Symbol][FONT=Symbol][SIZE=3]*[/SIZE][/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] mislukte wegens de twee grote struikelblokken: Oost-Jeruzalem en de vluchtelingen van ’48 en ’67. Arafats weigering om het compromis van Clinton te ondertekenen zorgde ervoor dat de V.S. (ook de Democraten) het vertrouwen in hem verloor. Om toch nog een onderhandelingspartner te hebben toen de tweede Intifada losbarste (na het bezoek van Sharon aan de Tempelberg), werd onder Westerse druk het ambt van Palestijns premier ingesteld. Mahmoud Abbas (ook Abu Mazen genoemd) trad al vlug af na een machtsstrijd met Arafat over de controle over de veiligheidstroepen. Hij werd opgevolgd door Ahmed Qurei. Toen Abbas na de dood van Arafat tot president werd verkozen, leek de opvolging binnen de Fatah-partij verzekerd. Maar Abu Mazens overwinning zou minder vanzelfsprekend zijn geweest als Marwan Barghouti zich kandidaat had gesteld. Barghouti, die in een Israëlische cel zit, is ook een lid van Fatah, maar behoort niet tot de zogenaamde “Club van Tunis”. Zo worden de P.L.O.-kopstukken genoemd die in de jaren ’80, na de vlucht uit Beiroet, vanuit villa’s in Tunis de P.L.O. leidden, terwijl jongeren als Barghouti op straat in de Bezette Gebieden met stenen tegen de Israëlische bezetters vochten tijdens de eerste Intifada. Bij de jongere generatie Palestijnen is Barghouti veel populairder dan Abbas, en zeker dan Qurei, die er van beschuldigd wordt zichzelf te hebben verrijkt door met zijn cementfirma mee te werken aan de bouw van de omstreden “veiligheidsmuur/afscheidingsmuur”.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De overwinning van Hamas werd dus veroorzaakt door:[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]- het falen van het Oslo-vredesproces[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]- de onvrede van de Palestijnen met de corruptie van het Fatah-bestuur[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]- het wegvallen van de charismatische leidersfiguur Yasser Arafat[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]-de armoede, werkloosheid en algemene economische uitzichtloosheid in de Palestijnse gebieden (verergerd door de Israëlische wegversperringen)[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]-het gebrekkig functioneren van de sociale voorzieningen (ondanks de buitenlandse steun), die beconcurreerd worden door de islamitische liefdadigheidsorganisaties[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]-de beslissing van Israël om Arafat te isoleren en zelfs aan te vallen, en de infrastructuur van de Palestijnse politie te vernietigen[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]-het niet vrijlaten door Israël van Barghouti, waarschijnlijk de enige die de radicalen uit de handen van Hamas had kunnen houden[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]-de verkeerde interpretaties door de V.S. van de situatie, waarbij men weinig oog had voor de Palestijnse realiteit[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De reactie van het Westen op de overwinning van Hamas was het stopzettten van de financiële hulp zolang de nieuwe regering van premier Ismail Haniyeh Israël niet erkent. Dit gaf aanleiding tot scherpe kritiek bij Arabische commentatoren. Wanneer bleek dat het opschorten van de kredieten het leven van nierpatiënten in gevaar bracht, besloot men te zoeken naar een andere oplossing.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Rusland steunt de Hamas-regering wel.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxiii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Het imago van het Westen is zodanig aangetast dat er zelfs Franse en Zwitserse hulpverleners werden ontvoerd. De directe aanleiding was de bestorming van een Palestijnse gevangenis door Israëlische troepen. Vlak voor de aanval verlieten de Britse en Amerikaanse waarnemers hun post, wat door de Palestijnen wordt gezien als medeplichtigheid.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxiv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Op dit ogenblik (zomer 2006) heeft de democratie in Israël en Palestina de vrede zeker niet dichterbij gebracht, integendeel. De Palestijnse president voert nu een machtsstrijd met zijn Hamas-premier.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Hij probeert deze via een referendum te omzeilen.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxvi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Het Westen slaagt er niet in om het vredesproces opnieuw op gang te brengen. Het Kwartet ( de V.S., de E.U., de Russische Federatie en de V.N.) zijn onderling verdeeld over de positie die men moet innemen t.o.v. de Hamas-regering. Het Amerikaans imago in de regio is slechter dan ooit, en de Europeanen delen in de klappen. De Deense cartoonrel was in dit opzicht olie op het vuur.[/SIZE][/FONT][FONT=Symbol][FONT=Symbol][SIZE=3]*[/SIZE][/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] De nieuwe Israëlische regering van Olmert (Kadima-Labour-Shas-Partij v.d. Gepensioneerden) heeft ondertussen besloten om eenzijdig de definitieve grenzen van Israël vast te leggen[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxvii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3], zonder onderhandelingen met de Palestijnen, zelfs niet met de Fatah-president. Volgens de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni is Abbas “irrelevant”[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxviii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]2.2.2 Joshua Muravchik: democratisch idealisme[/SIZE][/FONT]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Reeds in 1991 publiceerde het American Enterprise Institute het boek “Exporting Democracy: Fulfilling America’s Destiny” van Joshua Muravchik, één van de belangrijkste neoconservatieve ideologen. Hij is Adjunct Professor aan de World Politics Institute en Adjunct Scholar aan de Washington Institute for Near East Politics. Hij is ook lid van het Council on Foreign Relations.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxix][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Muravchik gelooft dat het einde van de Koude Oorlog, de New World Order, moet worden aangegrepen om de wereld te transformeren in “a world made in our own image, a world of American-inspired democratic states”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxx][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Hij vindt dat Amerika de democratie moet exporteren, omwille van zowel egoïstische als morele redenen, uit empathie voor de medemens, maar ook “because a world that looks like us will also be safer for us”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxxi][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman] Dit noemt hij democratic idealism. Ben Watterberg, een andere neoconservatief, spreekt van neo-manifest destinarianism. Opponenten spreken meestal van democratic imperialism.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]De twee historische voorbeelden van het succesvol exporteren van de democratie zijn volgens Muravchik (West-) Duitsland en Japan na de Tweede Wereldoorlog. Hij gelooft echter dat geweld en bezetting niet noodzakelijk zijn voor een geslaagde democratie-export. Andere middelen zijn “the pen, the radio and the pamphlet – through the United States Information Agency, the National Endowment for Democracy[FONT='Times New Roman'][xxxii][/FONT], the Agency for International Development, cultural and educational exchanges, foreign aid and better use of diplomacy.”[FONT='Times New Roman'][xxxiii][/FONT]De auteur vindt dus dat ontwikkelingshulp ondergeschikt moet worden gemaakt aan de doelstelling van het verspreiden van de democratie.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Muravchik verwerpt het realisme van Kennan en Kissinger. Hij hecht geen geloof aan de idee dat “states behave as geography and human nature ordain they must”. [/FONT][FONT=Times New Roman]Immers, “if everything is determined, then why criticize and why prescibe?”[/FONT][FONT='Times New Roman'][xxxiv][/FONT][FONT=Times New Roman][/FONT][FONT=Times New Roman]Hij is duidelijk een voluntarist en geen determinist. Zijn voornaamste punt van kritiek op het realisme is de onvoorspelbaarheid: “Realism is an uncertain guide to foreign policy because its advocates can never reach a consensus on what constitutes vital interests, and therefore, because interests shift, a foreign policy based on realpolitik is variable and unpredictable. Democratic idealism has no such failings. It is based on a few simple principles that have universal implication, and therefore no shifting interests.”[FONT='Times New Roman'][xxxv][/FONT]Hij erkent dat de groei van democratie afhankelijk is van bepaalde culturele, intellectuele, sociale en politieke omstandigheden. Maar deze factoren zijn volgens hem onderhevig aan externe invloeden. [/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Het probleem met democratic idealism is dat het ook “realistisch” moet zijn, dit wil zeggen dat de beleidsmakers in Washington de afweging moeten maken waar ze hun limited resources zullen inzetten ter promotie van de democratie, en waar niet. Democratisch idealisme wordt dus discriminerend. Daardoor is het ook vatbaar voor beschuldigingen van dubbele standaarden en inconsistentie, net als het realisme.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxxvi][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]In juni 2006 verscheen een artikel van Muravchik in de Washington Post, getiteld “A Democracy Policy in Ashes”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xxxvii][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman] Hij verwijt de Bush-administratie dat ze het democratiseringsbeleid niet doorzetten. In Egypte zet men Hosni Mubarak en zijn zoon en kandidaat-opvolger Gamal onvoldoende onder druk. [/FONT][FONT=Times New Roman]Oppositiekandidaat Ayman Nour werd hard aangepakt: “Gameela Ismail said she was going to collect the ashes and deliver them to the U.S. Embassy. Ismail is the wife of Ayman Nour, who ran second to Hosni Mubarak in Egypt's presidential election last year. The ashes were what was left of the Nour Cultural Center in the poor Cairo neighbourhood of Bab El-Shariya, gutted by a suspicious fire on June 1. This was apparently a further act of vindictiveness by a regime that had already dispatched the diabetic Nour to five years of hard labor for challenging Mubarak.”[/FONT][FONT='Times New Roman'][xxxviii][/FONT][FONT=Times New Roman][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]In Irak heeft de Bush-administratie geprobeerd om de fondsen voor democracy-building, via organisaties als de National Endowment for Democracy en partijgebonden organisaties, op te zeggen, maar de Senaat kon dit verhinderen. Muravchik vraagt zich af welke motieven men in het Witte Huis heeft. “Clearly, the strong electoral performances of Hamas in Palestine and the Muslim Brotherhood in Egypt have sown worry about the consequences of democratization. The dilemma is that Middle Eastern liberals usually spring from the educated elite and have little resonance at the grass roots, while Islamists command substantial popular appeal. But this makes our actions toward Egypt all the more foolhardy, for the victims of today's repression represent a possible alternative to both the Islamists and the regime. Alone among Egypt's liberal politicians, Nour has demonstrated a populist touch. He also matched the Islamists' tactic of furnishing social services to poor constituents. That was the purpose of the center in Bab El-Shariya, now destroyed.”[/FONT][/SIZE][FONT='Times New Roman'][xxxix][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]2.2.3 The Project for a New American Century[/SIZE][/FONT]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]De neoconservatieve beweging publiceerde in september 2000 een rapport getiteld “Rebuilding America’s Defenses. Strategy, Forces and Resources for a New Century”[FONT='Times New Roman'][xl][/FONT]. Het rapport werd uitgegeven door de neoconservatieve denktank Project for the New American Century (P.N.A.C.). Het begrip “New American Century” refereert aan een beroemd artikel uit 1941 van Henry Luce, hoofdredacteur van Time. Hij schreef: “The 20th century is the American century.”[/FONT][/SIZE][FONT='Times New Roman'][xli][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman] [/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Het P.N.A.C.-rapport werd geschreven door onder meer Thomas Donnelly, Gary Schmitt, John Bolton (huidig V.N.-ambassadeur), Paul Wolfowitz, Robert Kagan, Donald Kagan, I. Lewis Libby, en William Kristol. De oproep kreeg de steun van onder andere Elliot Abrams, Francis Fukuyama (die zich ondertussen distantieerde van de neocons), Donald Rumsfeld en Richard Perle (“the prince of darkness”).[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xlii][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman] De nadruk wordt gelegd op de noodzaak om ook in de 21ste eeuw het Amerikaanse machtsoverwicht te behouden. Daarom pleiten de neocons voor een forse verhoging van de defensieuitgaven. De V.S. moet de mogelijkheid hebben om op elk moment twee overzeese ooorlogen terzelfdertijd te kunnen voeren. Het rapport stelt openlijk dat de doelstelling van het V.S.-beleid het promoten van het Amerikaanse leiderschap moet zijn. De neoconservatieven zijn dan ook tegen elke vorm van Europese interne militaire samenwerking. Ze schrijven: “It is important that NATO not be replaced by the European Union, leaving the United States without a voice in European security affairs.”[FONT='Times New Roman'][xliii][/FONT][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Het rapport getuigt ook van weinig respect voor hun trouwe bondgenoten de Britten, die werden omschreven als “the most effective and efficient means of exercising American global leadership”. In het Brits parlement noemde Tom Dlyell M.P. de voorstellen “a blueprint for US world domination - a new world order of their making.These are the thought processes of fantasist Americans who want to control the world.”[FONT='Times New Roman'][xliv][/FONT][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Over de regio van de Perzische Golf wordt duidelijk gesteld dat zelfs na het verdwijnen van Saddam Hoessein in Irak de militaire basissen toch moeten blijven. [/FONT][FONT=Times New Roman]In de eerste plaats tegen een eventuele dreiging uit Iran, maar “even should US-Iranian relations improve, retaining forward-based forces in the region would still be an essential element in US security strategy given the longstanding American interests in the region”.[/FONT][FONT='Times New Roman'][xlv][/FONT][FONT=Times New Roman][/FONT][FONT=Times New Roman]Uitspraken als deze ondersteunen natuurlijk de kritiek dat de V.S. de 3de Golfoorlog niet voerde wegens de massavernietigingswapens of uit humanitaire redenen, en ook niet om de democratie te promoten, maar louter uit strategisch eigenbelang.[/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Er wordt ook gewaarschuwd voor China. Als één van de mogelijke toekomstige oorlogen wordt een conflict tusssen China en de V.S. over Taiwan voorspeld. Daarom pleiten de schrijvers van het rapport voor een nieuwe manier om het nucleaire evenwicht te bepalen. De V.S. moet niet enkel streven naar een nucleaire dominantie t.o.v. Rusland, maar tegenover alle andere nucleaire machten samen. Clinton wordt bekritiseerd omdat hij het Anti-Ballistic Missile-verdrag niet wil opzeggen[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xlvi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]. De P.N.A.C. ijvert ook voor een militarisering van de ruimte.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xlvii][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De P.N.A.C. werd opgericht in 1997 met als voorzitter William Kristol, één van de belangrijkste neoconservatieve ideologen, die ook hoofdredacteur van de Weekly Standard is.[/SIZE][/FONT][FONT=Symbol][FONT=Symbol][SIZE=3]*[/SIZE][/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Donald Kagan (Yale University) is vice-voorziter, zijn zoon Robert Kagan (Carnegie Endowment for International Peace, schrijver van “Power and Weakness” waarin hij de V.S. met Mars en Europa met Venus vergelijkt[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xlviii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]) is director, net als John Bolton (eerst vice-minister onder Bush II, daarna aangesteld tot ambassadeur bij de Verenigde Naties). Gary Schmidt is de uitvoerend directeur van de P.N.A.C..Een andere belangrijke medewerker is I. Lewis “Scooter” Libby. Deze Witte Huis-medewerker raakte in opspraak voor zijn rol in het schandaal rond het lekken van de naam van een CIA-agente die getrouwd is met Joseph Wilson, ex-ambassadeur in Irak en Niger.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xlix][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Wilson was gevraagd om de geruchten te controleren als zou Saddam uranium gekocht hebben in Niger. Zijn onderzoek verwees dit verhaal naar het rijk der fabeltjes, maar toch besloot de Bush-administratie in de aanloop naar de Irak-oorlog het uraniumverhaal te gebruiken om de angst aan te wakkeren.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Ook Paul Wolfowitz is een stafmedewerker van de P.N.A.C.. Deze neoconservatief wordt gezien als de meest uitgesproken voorstander van een inval in Irak binnen de Bush-administratie. Na de oorlog werd hij gepromoveerd van vice-minister voor defensie naar de post van voorzitter van de Wereldbank. Vice-president Dick Cheney, minister van Defensie Donald Rumsfeld en Jeb Bush, de broer van de president en gouverneur van Florida, steunen eveneens het project.[/SIZE][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]De National Security Strategy van september 2002 bewees hoe groot de invloed van de P.N.A.C. op de Bush-administratie was in de aanloop van de Irak-oorlog. [/FONT][FONT=Times New Roman]Daarin stond: “The United States will require bases and stations within and beyond Western Europe and Northeast Asia – as well as temporary access arangements for the long-distance deployment of U.S. troops”.[/FONT][FONT='Times New Roman'][l][/FONT][FONT=Times New Roman][/FONT][FONT=Times New Roman]Het defensiebudget steeg dan ook van 350 miljard $ per jaar naar 500 miljard $ per jaar.[/FONT][/SIZE][FONT='Times New Roman'][li][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman] [/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]2.2.4. James Glassman: hoop in Irak[/SIZE][/FONT]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]In het artikel “Still hope in Iraq”[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lii][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman] (november 2004) tracht deze resident fellow van het American Enterprise Institute de (vooral Europese) kritiek op de invasies van Irak en Afghanistan te weerleggen. Zoals altijd bij dergelijke discussies, begint Glassman onmiddellijk over de Tweede Wereldoorlog. [/FONT][FONT=Times New Roman]Hij zegt: “Our interest in defeating the Nazis was the same as our interest in defeating the Taliban and Saddam Hussein: in the short term, to free oppressed people, in the medium term, to build democracy, in the long term, to make America safer.”[/FONT][FONT='Times New Roman'][liii][/FONT][FONT=Times New Roman][/FONT][FONT=Times New Roman]Vreemd genoeg zijn het altijd Amerikanen van de rechterzijde die de analogie met W.O. II maken, terwijl als het van rechts Amerika had afgehangen, de V.S. misschien nooit de oorlog aan Hitler had verklaard. Zelfs na de Japanse aanval op Pearl Harbour, toen de Amerikaanse belangen in de Stille Oceaan en op de Filippijnen rechtstreeks werden bedreigd, ondervond de Democratische president F.D. Roosevelt nog steeds veel oppositie van isolationistisch rechts.[/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De auteur van dit artikel gaat echter niet dieper in op de aanloop van de Amerikaanse betrokkenheid bij W.O.II, maar concentreert zich op de naoorlogse jaren. Glassman citeert verschillende bronnen uit 1946 om te bewijzen dat er ook toen veel kritiek was op de Amerikaanse aanpak van de bevrijding/bezetting.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][liv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De auteur beweert dat weinig Europeanen er op hebben gelet dat er in 2004 vrije verkiezingen in Afghanistan zijn geweest[/SIZE][/FONT][FONT=Symbol][FONT=Symbol][SIZE=3]*[/SIZE][/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3], die volgens hem gewonnen zijn door een “pro-American democrat”. In hoeverre Karzai aan deze omschrijving voldoet valt echter nog af te wachten. Glassman geeft ook het voorbeeld van de verkiezingen van 20 oktober 2004 in Indonesië, de natie met de grootste moslimpopulatie in de wereld. Hij zegt er echter niet bij op welke manier Amerika zou hebben bijgedragen aan de democratisering van Indonesië. Voor wie enigszins vertrouwd is met de geschiedenis van dit land, met de de bloedige massamoord door generaal Soeharto op tienduizenden communisten en linkse sympathisanten in 1965-66[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3], met de steun van de V.S., lijkt het vreemd om iemand van de Amerikaanse rechterzijde te zien pronken met de democratie in Indonesië. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Wanneer Glassman een verklaring tracht te vinden voor zoveel Europees onbegrip, vervalt hij in karikaturen en scheldproza. [/FONT][FONT=Times New Roman]Hij schrijft: “… the heart of Europe, for all its cultural virtues, has become politically decadent. The French and the Germans, especially, are unable to stand on any principle in world affairs, except a kind of sentimental marxism, myopic pacifism and goofy environmentalism.”[/FONT][FONT='Times New Roman'][lvi][/FONT][FONT=Times New Roman][/FONT][FONT=Times New Roman]Hij herhaalt ook de stelling die door Robert Kagan (zie 3.3) wordt verdedigd in “Power and Weakness”[/FONT][/SIZE][FONT='Times New Roman'][lvii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3], over de Europeanen die van Venus zouden komen en de Amerikaanse Marsmannetjes. “If the United States is the only military power today, it is in large part because the Europeans- who have greater economic output and a greater population- want us to be. They also believe, however, that we should serve as their mercenaries, using our troops and our resources only when Europe wants them used. Without military power Europeans believe they can bully us, through moral superiority.”[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lviii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]Als voorbeeld van dit laatste noemt hij de studie in het Brits medisch tijdschrift The Lancet over het aantal burgerdoden in Irak, met als ondertitel “The Cost of Democratic Imperialism”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lix][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]Zijn besluit is dat de V.S. niet moet luisteren naar Europa, want anders zullen de tirannen in Syrië, Iran, Egypte en Saudi-Arabië nooit van hun voetstuk vallen.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lx][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Hij zegt er niet bij dat de regimes in de twee laatstgenoemde landen vooral door de V.S. worden gesteund, iets wat andere neoconservatieven wel aanklagen, zoals Stephen Schwartz.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Schwartz is een tot de soefistische islam bekeerde ex-trotskist, die in zijn boek “The Two Faces of Islam” pleit voor een gematigde islam en het wahabisme veroordeelt.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxii][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Wanneer we nu dieper ingaan op de kritiek op Europa, dan kunnen we een paar bedenkingen maken. Vele federalistische Europese politici, zoals Pascal Lamy[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxiii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3], Guy Verhofstadt, Louis Michel[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxiv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] en Jean-Luc Dehaene[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] zijn het eens met de stelling dat de militaire slagkracht van Europa niet in overeenstemming is met haar economische macht. Zij zien als oplossing in de eerste plaats de versterking van de politieke samenwerking, om de versnippering van militaire uitgaven te beperken. Op termijn moet werk worden gemaakt van een echt Europees leger, los van de Navo, en van de afbouw van het vetorecht op de domeinen buitenlands beleid en veiligheid. De voorstanders van een sterk Europa vinden het dan ook vreemd dat de V.S. deze evolutie tracht tegen te werken. Als de Amerikanen vinden dat Europa in Joegoslavië bvb. haar eigen boontjes moet doppen, waarom zijn ze dan tegen een volwaardig Europees defensiebeleid?[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxvi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] De top die in 2003 door Verhofstadt hierover werd georganiseerd, werd door Amerikaanse commentatoren smalend de “pralinetop” genoemd. Waarschijnlijk wordt deze contradictorische positie veroorzaakt door de angst dat een E.U.-leger een concurrent voor de Navo zou worden, waardoor de V.S. minder invloed zou hebben in Europa. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De stelling dat Europa de V.S.-militairen als huurlingen gebruikt, is vreemd gezien het feit dat de militaire opperbevelhebber van alle Navo-troepen altijd een Amerikaan is. Momenteel wordt Generaal Bantz J. Craddock voorgedragen, de man onders wiens bevel het door Europa verafschuwde Guantanmo Bay-gevangeniskamp stond. Na de zelfmoord van drie gevangenen deed hij niet aan zelfkritiek, maar zei hij dat sommigen tot alles bereid zijn om een martelaar te worden.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxvii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] De voorstelling van zaken als zou Europa de “bully” (bullebak) zijn, en Amerika het gepeste jongetje van de klas, wordt waarschijnlijk zelfs in Amerika op opgetrokken wenkbrauwen onthaald. Wie dit gelooft, moet al bijna van een andere planeet komen (Mars bijvoorbeeld).[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]2.2.5. Karl Zinsmeister: een Nieuwe Wereld in het Midden-Oosten[/SIZE][/FONT]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Zinsmeister is de hoofdredacteur van The American Enterprise Magazine.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxviii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Het artikel “In the Middle East, a New World”, werd gepubliceerd na de voor de V.S. gunstige politieke ontwikkelingen in het voorjaar van 2005. De verkiezingen in Irak waren relatief succesvol verlopen, en in Libanon waren er anti-Syrische en pro-democratische betogingen, als direct gevolg van de moord op ex-premier Hariri.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxix][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] De auteur opent zijn artikel met een citaat van de Libanese Druzenleider en socialist Walid Jumblatt: “It is strange for me to say, but this process of change has started because of the American invasion of Iraq. I was cynical about Iraq. But when I saw the Iraqi people voting, 8 million of them, it was the start of a new Arab world. The Syrian People, the Egyptian people, all say that something is changing. the Berlin Wall has fallen. We can see it”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxx][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]Jumblatt is nochtans geen aanhanger van de neoconservatieve beweging. [/SIZE][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]Zinsmeister zet dit nog eens extra in de verf met een ander citaat: “When an Iraqi hotel was rocketed a year and a half ago while U.S. Undersecretary of Defense Paul Wolfowitz was sleeping in it, Jumblatt remarked that it was too bad Wolfowitz escaped”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxi][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman] Zinsmeister typeert de man als “not a man most Americans would want their daughter to marry. [/FONT][/SIZE][SIZE=3][FONT=Times New Roman]But that’s not the right test. A new generation of elected Middle Eastern leaders doesn’t have to love us. We can be thrilled that they will simply leave us alone, and (by treating their own people better than today’s despots) stop turning out young men so homicidally frustrated with their lot in life as to become killers”.[/FONT][/SIZE][FONT='Times New Roman'][lxxii][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Hij citeert ook een column van Jackson Diehl in de Washington Post: “ As thousands of Arabs demonstrated for freedom and democracy… it was hard not to wonder whether the regional transformation that the Bush administration hoped would be touched off by its invasion of Iraq is beginning to happen… Those who have declared the war an irretrievable catastrophe have been gloating for at least a year over the supposed puncturing of what they portray as President Bush’s fanciful illusion that democracy would take root in Iraq and spread through the region… Clearly the Arab autocrats don’t regard the Bush dream of democratic dominoes as fanciful… Less than two years after Saddam Hussein was deposed… Arabs are marching for freedom and shouting slogans against tyrants in the street of Beirut and Cairo – and regimes that have endured for decades are visibly tottering. Those who claimed that U.S. intervention could never produce such events have reason to reconsider.”[/FONT][/SIZE][FONT='Times New Roman'][lxxiii][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Nu zijn we opnieuw een jaar later en de rollen zijn weer omgedraaid. De dagelijkse doden in Irak zijn niet echt goede propaganda voor de democratisering in het Midden-Oosten. De verkozen regering van Irak, onder leiding van radicale sjiiëten, wordt ervan beschuldigd doodseskaders te hebben opgericht om soennieten te vermoorden, als vergelding voor de vele sjiïtische burgerslachtoffers door aanslagen.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxiv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] De hervormingsplannen van Mubarak in Egypte zijn niet meer dan image-building . Het is waarschijnlijk wel zo dat bepaalde Arabische leiders op hun hoede waren voor een Amerikaanse invasie. Syrië heeft zich uiteindelijk teruggetrokken uit Libanon. De Libische leider Khaddafi heeft zijn plannen voor de ontwikkeling van massavernietigingswapens opgegeven. Maar indertussen is de situatie veranderd. De V.S.-troepen zitten vast in het Iraakse moeras, en het land is momenteel niet in staat om een nieuwe grootschalige invasie op te zetten. De Arabische tirannen hoeven zich voorlopig niet al te veel zorgen te maken, zeken niet diegenen die de leider zijn van een olie-exporterend land (zoals de Golfstaten of Libië). De onrust in het Midden-Oosten, in combinatie met de toegenomen vraag naar olie uit China, heeft de olieprijs tot op recordhoogte gebracht. Net als Poetin en Chavez zitten de autocratische leiders van oliestaten in het Midden-Oosten zeer stevig in het zadel dankzij de toegenomen inkomsten. Bij de analyse door de neoconservatieven van de ontwikkelingen in Libanon wordt trouwens weinig rekening met lokale factoren, zoals de moord op Rafiq Hariri, en evenmin met het voorbeeld van de Oranje Revolutie in Oekraïne.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Zinsmeister grijpt het tijdelijk optimisme over het Midden-Oosten in de lente van 2005 aan om een harde tegenaanval in te zetten op de critici van links en van rechts. De linkerzijde wordt omschreven als “enemies”, “the lunatic Left” en “hysterically opposed to the push for Middle Eastern democracy”[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxvi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]. Conservatieven als Buchanan en realisten als Brent Scowcroft, Zbigniew Brzezinski en Richard Clarke noemt hij “right-wing pundits”, “sunshine patriots” en “grumps”. Hij bekritiseert hun “don’t rock the boat”-attitude. Hij gelooft niet in de stelling dat welvaart een voorwaarde is voor politieke vrijheid (zoals Fareed Zakaria schrijft[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxvii][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman]). Volgens Zinsmeister is het precies andersom: “It is liberty that creates peace, stability and decency in a nation – not the reverse. If you wait until a country is serene and prosperous before introducing political and economic freedom, you will wait forever.”[FONT='Times New Roman'][lxxviii][/FONT][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]Nochtans is Zinsmeister geen antipode van culturalisten als Huntington en Lewis. [/FONT][FONT=Times New Roman]Hij omschrijft de Arabische mentaliteit als gekenmerkt door “pervasive dishonesty and graft, shortage of altruism, destructive paranoia, widespread passivity and sloth, a weak ethic of personal responsibility, an attraction to strongmen.”[/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxix][/FONT][FONT=Times New Roman][/FONT][FONT=Times New Roman]Ondanks de “incivility” in het Midden-Oosten is Zinsmeister toch optimistisch. Hij geeft toe dat er problemen zijn met de democratie, zoals in Libanon. Daar heeft de Hezbollah een grote aanhang bij de sjiïeten in het zuiden en is ze de belangrijkste oppositiepartij in het parlement. De V.S. beschouwt de Partij van God echter als een terroristische organisatie en zet Europa onder druk om dit ookte doen. Zijn optimisme baseert hij op een opiniepeiling uitgevoerd in Irak door The American Enterprise in augustus 2003. Daaruit bleek dat tweederde van de Iraki’s geen islamitische theocratie wensten, dat drievierde van de populatie de Baathisten gestraft wilden zien, dat Osama Bin Laden meer tegenstanders dan voorstanders had, en dat het favoriete model voor een nieuwe regering de Verenigde Staten was. [/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Zinsmeister is er gerust in, Irak wordt geen theocratie naar Iraans model. Niet alleen omdat de Koerden zich hiertegen zouden verzetten, maar ook omdat de Iraki’s weten wat een zootje de mollahs in Iran ervan gemaakt hebben.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxx][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Al-Sistani, de “gematigde” sjiïtische ayatollah van Irak, koos een zekere Hussein Shahrestani om de kandidaten te recruteren voor de sjiïtische lijst (United Iraqi Alliance). Deze man is een nucleair fysicus, wat voor Zinsmeister een bewijs is dat hij niet anti-modern is en dus niet anti-westers. Nochtans is de Pakistaanse dr. Khan niet bepaald pro-westers.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxxi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[SIZE=3][FONT=Times New Roman]De auteur tracht de verwachtingen over democratie in het Midden-Oosten enigszins te temperen: “Introducing democracy does not mean that other people must remake themselves in our image. Beyond respecting basic human dignities, Iraqis should have the right to shape their society as they see best – including basing it on traditional Islamic precepts if they choose. We in the West must not anathematize Islamic law; our goal should instead be to housebreak islamic fundamentalism… The first Islamic democracies are not likely to be places where we would be tempted to take our kids for vacation. Even the friendliest ones will sometimes be rhetorically quite anti-American. Then again, so is France. We don’t need affection from Middle Easterners; we need only peace.”[FONT='Times New Roman'][lxxxii][/FONT][/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Zinsmeister vindt het niet problematisch dat islamitische naties pornografie verbieden of andere “patterns of family life” verkiezen. Hij is tegen internationale druk om bijvoorbeeld vrouwenrechten te promoten. Hij gelooft dat de Amerikaanse delegatie op de V.N.-Vrouwenconferentie (Beijing 1995) heeft geprobeerd om hun zusters uit de Derde Wereld te initiëren “into the joys of gay sex”[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxxiii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]. Volgens de auteur had deze delegatie dus niet de bedoeling om te strijden tegen de uitbuiting van de vrouwen of om gezinsplanning te bevorderen, maar om homosexualiteit te propageren in de Derde Wereld. Soms zitten rechtse Amerikanen op dezelfde golflengte als het Vaticaan, de Saudische Wahabieten en andere fundamentalisten. Dit is gebleken tijdens verschillende internationale debatten en conferenties over bijvoorbeeld AIDS-bestrijding.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Over het algemeen echter, zo stelt de auteur, kan de V.S. trots zijn op het cultureel imperialisme in het Midden-Oosten de voorbije jaren: “We have brought political freedom to places that had never tasted such in 10,000 years of local history.”[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxxiv][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman][/FONT][FONT=Times New Roman]Om deze stelling kracht bij te zetten citeert hij Salameh Nematt van de Arabische krant Dar Al-Hayat: “It is outrageous and amazing that the first free and general elections in the history of the Arab nation are to take place in Iraq, under the auspices of the American occupation, and in Palestine under the auspices of the Israeli occupation.”[/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxxv][/FONT][FONT=Times New Roman][/FONT][FONT=Times New Roman]De verkiezingen in Afganistan, Irak, en de daarop volgende gebeurtenissen in Palestina, Libanon, Egypte, Saudi-Arabië, zijn volgens Zinsmeister het gevolg van “enormous acts of American will”. Hij verklaart iedereen gek die gelooft dat deze doorbraken zouden hebben plaatsgevonden onder een Commander in Chief die minder dapper en koppig was dan George W. Bush. De neoconservatief Zinsmeister gelooft niet in diplomatie, V.N.-programma’s, buitenlandse hulp, toegenomen handel of multilaterale onderhandelingen. De nieuwe hoop in het Midden-Oosten is volgens hem het resultaat van Amerikaanse militaire kracht, de volharding bij de gewone Amerikaan en de persoonlijke kwaliteiten van de president en zijn staf. Met andere woorden niet de carrot maar de stick. De schrijver vindt dat de boodschap van Amerika eenvoudig moet zijn: “Make Peace Or Die”, naar het motto van het Eerste Bataljon van het Vijfde Marinierskorps. De realisten verwijt hij dat ze timide zijn, geen vertrouwen hebben en geen zicht hebben op de menselijke realiteit. Inzake de kwestie van democratie in het Midden-Oosten hebben ze volgens hem een fundamenteel verkeerde visie wegens een onverdiend vertrouwen in de opinies van de Arabische elites.[/FONT][/SIZE][FONT='Times New Roman'][lxxxvi][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De Amerikaanse strijdmachten zijn, volgens Zinsmeister, de belangrijkste helden van de democratie in het Midden-Oosten. “Some good men with rifles” zijn de belangrijkste voorwaarde voor democratie. De auteur acht ze veel belangrijker dan verkiezingswaarnemers, televisiecommentatoren, politici en parlementen. “Let us not forget that peace and freedom start with superior firepower” .[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxxvii][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman]Op dit punt verschilt hij van mening met zijn collega bij het A.E.I. Joshua Muravchik, die wel gelooft in de mogelijkheid van een niet-gewelddadige democratisering.[/FONT][/SIZE][FONT='Times New Roman'][lxxxviii][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]2.2.6. Victor Davis Hanson: Democratie is de realistische oplossing[/SIZE][/FONT]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Hanson is een medewerker van het American Enterprise Institute. In april 2005 reageerde hij verheugd[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][lxxxix][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] op de inaugaral speech van president Bush ter gelegenheid van zijn tweede ambtstermijn. In deze redevoering in januari had de herkozen president verklaard dat “the survival of liberty in our land increasingly depends on the success of liberty in other lands”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xc][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman] Daarom is het de politiek van de Verenigde Staten om de groei van democratische bewegingen en instituties te ondersteunen in elke natie en elke cultuur, met als ultieme doel het beëindigen van alle tirannie in de wereld, zo zei de president. “All who live in tyranny and hopelessness can know: the United States will not ignore your oppression, or excuse your oppressors. When you stand for your liberty, we will stand with you.”[/FONT][/SIZE][FONT='Times New Roman'][xci][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Deze passages zijn volgens Hanson duidelijk idealistisch geïnspireerd. Hij bespreekt de kritieken op deze visie, afkomstig van realisten, isolationisten, liberals en pacifisten. De realisten zijn natuurlijk niet opgezet met de grote plannen van Bush. Zij vinden dat machtsevenwicht en afschrikking volstaan. Ze gaan uit van de wereld zoals die is, niet zoals we denken dat hij zou moeten zijn. De isolationisten huiveren bij het idee om bloed en geld uit de schatkist te besteden voor een “open-ended commitment to spread our values”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xcii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Ook van de liberals kan niet worden verwacht dat ze het nieuwe idealisme op applaus onthalen, meent de neoconservatief Hanson. Nochtans waren zij in de jaren ’60 voorstander van een “ethical foreign policy”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xciii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Maar het linkse multiculturalisme maakte een einde aan de idee dat de V.S. het recht had om Westerse politieke idealen te verkiezen boven inheemse praktijken. Andere progressieven zijn de facto pacifisten, voor hen is elk gebruik van geweld een verraad van de werelddiplomatie, schrijft Hanson. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Het A.E.I. is tevreden met de toespraak van Bush, maar wil nog verder gaan. Het verwijt de “old-style” medewerkers van het State Department dat ze nog geen lijst en typologie hebben opgesteld van slechte regimes, slechtere regimes en de allerergsten. Iran, Syrië, Noord-Korea en Cuba zijn de gemakkelijke targets. Maar zal men China en Rusland loven of isoleren? Zijn er zaken die onze democratische kruistocht mogen temperen? Hanson denkt aan de olie van de wahabitische Saudi’s en van Venezuela, dat pro-Castro is, aan de Mubarak-dynastie die beloofde om geen oorlog met Israël te voeren, of aan Pakistan, dat sporadisch hulp biedt bij de arrestatie van terroristen.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xciv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Maar ondanks deze valkuilen is Hanson van mening dat het nieuwe idealisme van Bush het Amerikaans buitenlands beleid meer samenhangend en voorspelbaar kan maken. Illiberale regimes zullen zich uiteidelijk realiseren dat er geen vriendschap met de V.S. kan zijn tenzij ze hervormingen doorvoeren en hun volk vrijlaten. In de toekomst zullen de Amerikaanse buitenlandse betrekkingen gebaseerd zijn op principes, en niet op olie, persoonlijke “chemistry” of chantage.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xcv][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]De realpolitik die nodig was om Sovjet-hegemonie tegen te werken, heeft afgedaan. Franco, de Sjah, Pinochet, Somoza en Papa Doc waren “artifacts of the Cold War”.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xcvi][/FONT][SIZE=3][FONT=Times New Roman]Als het hypocriet was voor het land van Jefferson en Madison om deze dictators te steunen, dan is het nu zeker de juiste beslissing om dit niet langer te doen, nu het Zwaard van Damocles er niet meer hangt. Het promoten van democratie mag dan idealistisch zijn, schrijft Hanson, het is niet naïef. Democratie voorkomt oorlog, zo bewijzen de voorbeelden van Europa en Japan. Op de Verenigde Naties kan men volgens de A.E.I. zeker niet rekenen, en vliegdekschepen alleen zijn onvoldoende. [/FONT][/SIZE]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]In het Midden-Oosten heeft men al alles geprobeerd, schrijft Hanson. “We have already tried averting our eyes, subsidies, passive-aggressive lectures, outright hostility, everything but principled and consistent promotion of constitutional government.”[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xcvii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] Ondanks de vele variaties in de Amerikaanse appeasement-politiek[/SIZE][/FONT][FONT=Symbol][FONT=Symbol][SIZE=3]*[/SIZE][/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3], creëren de Arabische monarchieën, het Baathisme, het Nasserisme, het pan-Arabisme en het islamfundamentalisme allemaal “spillover effects” die niet te tolereren vallen voor de V.S.[/SIZE][/FONT][FONT='Times New Roman'][xcviii][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3]. De moslims in het democratische Indië, Indonesië en Turkije vormen in zijn ogen geen bedreiging voor de Verenigde Staten.[/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman][SIZE=3]Victor Davis Hanson is een zeer idealistische neoconservatief. Hij sluit beter aan bij Muravchik dan bij Zinsmeister. Tegen zijn analyse van het Koude-oorlogsrealisme en de daarbijhorende hypocrisie valt weinig in te brengen. Maar zijn vertrouwen in de heilzame effecten van democratisering is misschien te groot. Ook in het democratische Indië, Turkije en Indonesië zijn al verschillende zware terroristische aanslagen geweest, uitgevoerd door islamistische fundamentalisten. [/SIZE][/FONT]

[FONT=Times New Roman][SIZE=3][/SIZE][/FONT][FONT=Symbol][FONT=Symbol]*[/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman] Democratisch is hier wel een relatief begrip. Walid Jumblatt is de zoon van Kamal Jumblatt, oprichter van de Nationale Beweging, de pro-Palestijnse factie in de Libanese burgeroorlog in de jaren ’70. Walid volgde zijn vader op als leider van de Druzen. Ook Masoud Barzani, de leider van de Koerdische Democratische Partij trad in de voetstappen van zijn vader Mustafa Barzani. Kinderen die hun ouders opvolgen in politieke functies is echter een wijdverspreid fenomeen, ook in de Verenigde Staten en België. Op zich is dit gegeven niet noodzakelijk ondemocratisch.[/FONT]

[FONT=Symbol][FONT=Symbol]*[/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman] Camp David is meer dan enkel het zomerverblijf van de Amerikaanse president. Sinds het vredesakkoord dat door Israëlisch premier Begin en Egyptisch president Sadat in 1978 werd afgesloten, met de bemiddeling van Carter, heeft deze plaats in het Midden-Oosten een symbolische betekenis. Voor de enen is het een symbool van hoop, voor anderen een bewijs van het verraad van de Palestijnse zaak door Sadat. [/FONT]

[FONT=Symbol][FONT=Symbol]*[/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman] Men kan zich echter wel de vraag stellen in hoeverre de straatprotesten tegen Denemarken in de Gaza-strook een authentieke uiting van volkswoede waren. Het is op zijn minst merkwaardig dat zoveel arme Palestijnse inwoners van vluchtelingenkampen over Deense vlaggen beschikten om te verbranden.[/FONT]

[FONT=Symbol][FONT=Symbol]*[/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman] Hij is tevens de zoon van Irving Kristol, één van de grondleggers van het neoconservatisme.[/FONT]

[FONT=Symbol][FONT=Symbol]*[/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman] Glassman spreekt zich niet uit over hoeveel Amerikanen hierop gelet hebben. Voor 11 september wisten veel inwoners van de V.S. niet eens waar Afghanistan lag. Sommige critici beweren dat men aan president Bush duidelijk moest maken dat Afghanistan en Pakistan twee verschillenden landen zijn.[/FONT]

[FONT=Symbol][FONT=Symbol]*[/FONT][/FONT][FONT=Times New Roman] Hanson alludeert hier op de Britse premier Chamberlain en zijn appeasement van Hitler. [/FONT]



[FONT=Times New Roman][/FONT][FONT='Times New Roman'][i][/FONT][FONT=Times New Roman] http://www.freedomhouse.org/research/survey2005.htm[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][ii][/FONT][FONT=Times New Roman] “Rice makes forceful case for democracy in Mideast”, In: The Daily Star, 21 juni 2005, op: http://www.dailystar.com.lb/printabl...16109&cat_ID=2[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][iii][/FONT][FONT=Times New Roman] KANT, Immanuel, “De Eeuwige Vrede”, In: AKKERMAN, Tjitske ,(red.), De kwetsbare democratie. Sleutelteksten uit de politieke theorie. Amsterdam, Aksant, 2001, pp. 205-210 [/FONT]
[FONT=Times New Roman]en COOLSAET, Rik, Theorie van de internationale betrekkingen. Onuitgegeven cursus. Gent, vakgroep politieke wetenschappen, UGent, 2002, p. 214 en GRAYSON, Kyle, Democratic Peace Theory as Practice: (Re)Reading the Significance of Liberal Representations of War and Peace. Department of Political Science, York University. YCISS Working Paper n° 22, maart 2003, 19 p.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][iv][/FONT][FONT=Times New Roman] http://www.aei.org en http://www.taemag.com[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][v][/FONT][FONT=Times New Roman] WILSON, Joseph, In dienst van de waarheid. Achter de schermen van Amerika’s buitenlandpolitiek.[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Amsterdam, Antwerpen, Uitgeverij De Arbeiderspers, 2004, 432 p. [/FONT]

[FONT='Times New Roman'][vi][/FONT][FONT=Times New Roman] “Van straatschooiertje tot superterrorist, met dank aan de V.S.”, In: De Morgen, 8 april 2006.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][vii][/FONT][FONT=Times New Roman] COGEN, Marc, Handboek Internationaal Recht.Gent, Mys en Breesch, 1998, pp.46-53[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][viii][/FONT][FONT=Times New Roman] http://www.prnewswire.com/cgi-bin/st...04240417&EDATE[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][ix][/FONT][FONT=Times New Roman] http://www.mail-archive.com/robslist.../msg00096.html[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][x][/FONT][FONT=Times New Roman] DONNELY, Thomas, KAGAN, Donald, SCHMITT, Gary, Rebuilding America’s Defenses. Strategy, Forces and Resources For a New Century. A report of The Project for a New American Century. Washington, September 2000, p. 17[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xi][/FONT][FONT=Times New Roman] UNGER, Craig, De familie Bush en het Huis Saud. De verborgen betrekkingen tussen de twee machtigste dynastieën ter wereld. Brussel, Globe, 2004, p. 99[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xii][/FONT][FONT=Times New Roman] (anon.), “Olie als onrustbarometer”, In: De Standaard, 18 juli 2006[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xiii][/FONT][FONT=Times New Roman] UNGER, Craig, De familie Bush en het Huis Saud. De verborgen betrekkingen tussen de twee machtigste dynastieën ter wereld. Brussel, Globe, 2004, p. 175[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xiv][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 161 en p. 285[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xv][/FONT][FONT=Times New Roman] TODD, Emmanuel, Wereldmacht Amerika. Essay over het verval van het Amerikaanse systeem.[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Amsterdam, Uitg. Bert Bakker, 2003, p.153-162 en LAURENT, Eric, Het geheim van Bush. De machtige lobby achter George W. Bush.Amsterdam, Van Gennep, 2003, pp. 70-83[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xvi][/FONT][FONT=Times New Roman] ZAKARIA, Fareed, De toekomst van de vrijheid. De paradoxen en schaduwzijden van democratie.[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Amsterdam, Antwerpen, uitg. Contact, 2004, pp. 128-144[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xvii][/FONT][FONT=Times New Roman] BRABANT, Malcolm, “Jailed Nour tests Egypt’s democracy”, Op: http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/4328353.stm, 8 maart 2005[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xviii][/FONT][FONT=Times New Roman] “Gevreesde Broeders klinken nu gematigd”, In: De Morgen, 5 september 2005[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xix][/FONT][FONT=Times New Roman] LEWIS, Bernard, De crisis van de Islam. Jihad en de wortels van de woede.[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Utrecht, Het Spectrum, 2003, 158 p.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xx][/FONT][FONT=Times New Roman] SCRUTON, Roger, Het Westen en de Islam. Over globalisering en terrorisme.[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Antwerpen, Amsterdam, Houtekiet, 2003, 190 p.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxi][/FONT][FONT=Times New Roman] International Crisis Group, Enter Hamas: the challenges of political integration. Gepubliceerd rapport. Amman/Brussel, 18 jan. 2006, 46 p.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxii][/FONT][FONT=Times New Roman] (anon), “Hulp aan Palestijnen deels hervat”, In: De Morgen, 11 mei 2006[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxiii][/FONT][FONT=Times New Roman] (anon), “Hamas op officieel bezoek bij Poetin”, In: De Morgen, 4 mei 2006[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxiv][/FONT][FONT=Times New Roman] (anon), “Israël bestormt Palestijnse gevangenis”, In: De Morgen, 15 mei 2006[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxv][/FONT][FONT=Times New Roman] (anon), “Palestijnse president Abbas op confrontatiekoers met Hamas”, In: De Morgen, 26 april 2006[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxvi][/FONT][FONT=Times New Roman] (anon), “Abbas geeft Hamas extra tijd”, In: De Standaard, 7 juni 2006[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxvii][/FONT][FONT=Times New Roman](anon),[SIZE=3] [/SIZE]“Nieuwe regering-Olmert wil werk maken van Israëlische grenzen”, In: De Morgen, 6 mei 2006[SIZE=3] [/SIZE][/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxviii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxix][/FONT][FONT=Times New Roman] HAASS, Richard N., MURAVCHIK, Joshua, ALBRIGHT, Madeleine, e.a., In support of Arab Democracy: Why and How. Report of an Independent Task Force. Council on Foreign Relations, juni 2005, p. 47[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxx][/FONT][FONT=Times New Roman]ABBAJAY, Stephanie,“To shape a world like us. Joshua Muravchik. Exporting Democracy: Fulfilling America’s Destiny”, In: The Washington Times, 1 jan 2000, Op: http://www.aei.org/publications/pubI...pub_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxxi][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxxii][/FONT][FONT=Times New Roman] http://www.ned.org/[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxxiii][/FONT][FONT=Times New Roman] ABBAJAY, Stephanie,“To shape a world like us. Joshua Muravchik. Exporting Democracy: Fulfilling America’s Destiny”, In: The Washington Times, 1 jan 2000, Op: http://www.aei.org/publications/pubI...pub_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxxiv][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxxv][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxxvi][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxxvii][/FONT][FONT=Times New Roman] MURAVCHIK, Joshua, “A Democracy Policy in Ashes”, In: The Washington Post, 27 juni 2006, Op: http://www.aei.org/publications/filt...pub_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxxviii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xxxix][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xl][/FONT][FONT=Times New Roman] DONNELY, Thomas, KAGAN, Donald, SCHMITT, Gary, e.a., Rebuilding America’s Defenses. Strategy, Forces and Resources For a New Century. A report of The Project for a New American Century. Washington, September 2000, 78 p.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xli][/FONT][FONT=Times New Roman] VAN DEN DOEL, H.W., Europa en het Westen. Amsterdam, uitg. Bert Bakker, 2004, p. 78[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xlii][/FONT][FONT=Times New Roman] http://www.newamericancentury.org/st...principles.htm[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xliii][/FONT][FONT=Times New Roman]. DONNELY, Thomas, KAGAN, Donald, SCHMITT, Gary, e.a., Rebuilding America’s Defenses. Strategy, Forces and Resources For a New Century. A report of The Project for a New American Century. Washington, September 2000, p. 16[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xliv][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] [/SIZE]VELDMAN, Hans, PARLEVLIET, Theo, Spierballentaal & cowboylaarzen. Reagan, Bush I en Bush II in de context van het Amerikaanse conservatisme. Soesterberg, Uitg. Aspekt, 2003, p.212.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xlv][/FONT][FONT=Times New Roman] DONNELY, Thomas, KAGAN, Donald, SCHMITT, Gary, Rebuilding America’s Defenses. Strategy, Forces and Resources For a New Century. A report of The Project for a New American Century. Washington, September 2000, p. 17[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xlvi][/FONT][FONT=Times New Roman] ibid., p. 53[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xlvii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibid., pp. 54-57[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xlviii][/FONT][FONT=Times New Roman] KAGAN, Robert, “Power and Weakness”, In: Policy Review, juni/juli 2002, nr.113, Op: http://www.policyreview.org/JUN02/kagan_print.html[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xlix][/FONT][FONT=Times New Roman][SIZE=3] [/SIZE]WILSON, Joseph, In dienst van de waarheid. Achter de schermen van Amerika’s buitenlandpolitiek.[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Amsterdam, Antwerpen, Uitgeverij De Arbeiderspers, 2004, p. 398[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][l][/FONT][FONT=Times New Roman] CIRINCIONE, Joseph, “No More Exits for Colin Powell”, In: The Globalist, 13 feb 2003, Op: http://www.theglobalist.com/DBWeb/St...x?StoryId=2956, pp. 4-5[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][li][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 5[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lii][/FONT][FONT=Times New Roman] GLASSMAN, James K., “Still hope in Iraq”, In: The Washington Times, 3 nov 2004,[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Op: http://www.aei.org/publications/pubI...pub_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][liii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][liv][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lv][/FONT][FONT=Times New Roman]DOOM, Rudy, Structuur en conflict van de Derde Wereld. Onuitgegeven cursus[SIZE=3]. [/SIZE][/FONT]
[FONT=Times New Roman]Gent, vakgroep Studie van de Derde Wereld, UGent, 2003, p.121[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lvi][/FONT][FONT=Times New Roman] GLASSMAN, James K., “Still hope in Iraq”, In: The Washington Times, 3 nov 2004,[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Op: http://www.aei.org/publications/pubI...pub_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lvii][/FONT][FONT=Times New Roman] KAGAN, Robert, “Power and Weakness”, In: Policy Review, juni/juli 2002, nr.113, Op: http://www.policyreview.org/JUN02/kagan_print.html[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lviii][/FONT][FONT=Times New Roman] GLASSMAN, James K., “Still hope in Iraq”, In: The Washington Times, 3 nov 2004,[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Op: http://www.aei.org/publications/pubI...pub_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lix][/FONT][FONT=Times New Roman] BIRD, Sheila M., “The War in Iraq: civilian casualties, political responsabilities”, In: The Lancet, vol.364, 20 nov. 2004, pp. 1831-1833[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lx][/FONT][FONT=Times New Roman] GLASSMAN, James K., “Still hope in Iraq”, In: The Washington Times, 3 nov 2004,[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Op: http://www.aei.org/publications/pubI...pub_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxi][/FONT][FONT=Times New Roman] UNGER, Craig, De familie Bush en het Huis Saud. De verborgen betrekkingen tussen de twee machtigste dynastieën ter wereld. Brussel, Globe, 2004, p. 89[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxii][/FONT][FONT=Times New Roman] http://www.islamicpluralism.org/pres...hwartztfic.htm[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxiii][/FONT][FONT=Times New Roman] LAMY, Pascal, Europa als wereldmacht.Rotterdam, Lemniscaat, 2004, 168 p.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxiv][/FONT][FONT=Times New Roman] MICHEL, Louis, De As van het Goede.Antwerpen, Amsterdam, Hautekiet, 2003, p. 48 [/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxv][/FONT][FONT=Times New Roman] DEHAENE, Jean-Luc, De Europese uitdaging. Van uitbreiding tot integratie.[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Leuven, Van Halewyck, 2004, pp. 163-197[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxvi][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 187[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxvii][/FONT][FONT=Times New Roman] “Generaal Bantz J Craddock nieuwe opperbevelhebber Navo”, In: De Standaard, 12 juli 2006[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxviii][/FONT][FONT=Times New Roman] http://www.taemag.com[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxix][/FONT][FONT=Times New Roman] International Crisis Group, Syria after Lebanon, Lebanon after Syria. Gepubliceerd rapport. Amman/Brussel, 12 april 2005, 45 p. en International Crisis Group, Lebanon: managing the gathering storm. Gepubliceerd rapport. Amman/Brussel, 5 dec. 2005, 33 p.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxx][/FONT][FONT=Times New Roman] ZINSMEISTER, Karl, “In the Middle East, a New World”, ”, In: The America Enterprise Magazine, Democracy Breaks Out in the Middle East, april/mei 2005, Op: http://www.taemag.com/issues/article...cle_detail.asp, 7 p.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxi][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 3[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 3[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxiii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 1[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxiv][/FONT][FONT=Times New Roman] International Crisis Group, The next Iraqi war? Sectarianism and civil conflict. Gepubliceerd rapport. Amman/Brussel, 27 feb. 2006, p. 3[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxv][/FONT][FONT=Times New Roman] http://yalibnan.com/site/yalibnanpolitics.php[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxvi][/FONT][FONT=Times New Roman] ZINSMEISTER, Karl, “In the Middle East, a New World”, ”, In: The America Enterprise Magazine, Democracy Breaks Out in the Middle East, april/mei 2005, [/FONT]
[FONT=Times New Roman]Op: http://www.taemag.com/issues/article...cle_detail.asp, p. 2[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxvii][/FONT][FONT=Times New Roman] ZAKARIA, Fareed, De toekomst van de vrijheid. De paradoxen en schaduwzijden van democratie.[/FONT]
[FONT=Times New Roman]Amsterdam, Antwerpen, uitg. Contact, 2004, p.139[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxviii][/FONT][FONT=Times New Roman] ZINSMEISTER, Karl, “In the Middle East, a New World”, [/FONT]
[FONT=Times New Roman]Op: http://www.taemag.com/issues/article...cle_detail.asp, p. 2[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxix][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 2[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxx][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 4[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxxi][/FONT][FONT=Times New Roman] KOCH, Egmont R., Atoombomen voor Al-Qaeda. Hoe Nederland en de CIA Pakistan aan een atoombom hielp. Antwerpen / Amsterdam, Houtekiet, 2005, 335 p.[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxxii][/FONT][FONT=Times New Roman] ZINSMEISTER, Karl, “In the Middle East, a New World”, ”, In: The America Enterprise Magazine, Democracy Breaks Out in the Middle East, april/mei 2005, [/FONT]
[FONT=Times New Roman]Op: http://www.taemag.com/issues/article...cle_detail.asp, p. 4[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxxiii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 5[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxxiv][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 5[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxxv][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 5[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxxvi][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 6[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxxvii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem, p. 7[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxxviii][/FONT][FONT=Times New Roman] ABBAJAY, Stephanie,“To shape a world like us. Joshua Muravchik. Exporting Democracy: Fulfilling America’s Destiny”, In: The Washington Times, 1 jan 2000, Op: http://www.aei.org/publications/pubI...pub_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][lxxxix][/FONT][FONT=Times New Roman] HANSON, Victor Davis, “Democracy is Now the Realistic Policy”, In: The American Enterprise Magazine, Democracy Breaks Out in the Middle East, april/mei 2005, Op: http://www.taemag.com/issues/article...cle_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xc][/FONT][FONT=Times New Roman] JENKINS, Loren, “An Inaugural Speech to Ponder”, Op: http://www.npr.org/templates/story/s...toryId=4466336, 27 jan 2005 [/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xci][/FONT][FONT=Times New Roman] HANSON, Victor Davis, “Democracy is Now the Realistic Policy”, In: The American Enterprise Magazine, “Democracy Breaks Out in the Middle East”, april/mei 2005, Op: http://www.taemag.com/issues/article...cle_detail.asp[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xcii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xciii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xciv][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xcv][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xcvi][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xcvii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[FONT='Times New Roman'][xcviii][/FONT][FONT=Times New Roman] ibidem[/FONT]

[Dr. Strangelove]

Sorry voor die storende vierkante haakjes. Ik zou graag weten hoe ik die kan vermijden bij het copiëren van teksten.