Religies zijn slecht

[Dave Brocatus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

Zich onderwerpen aan dogma's kan nooit goed zijn voor je geestelijke gezondheid. Daarbij staat religie haaks op rationeel denken.

Op welk wetenschappelijk bewijs zijn die 2 uitspraken gebaseerd?

[solon]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Beweren dat het geven van een katholieke opvoeding aan een kind erger is dan het seksueel misbruiken van een kind, lijkt me ook niet bepaald een teken van rationaliteit. Nochtans is dat wel wat Dawkins doet (bron).

Dawkins is even dogmatisch als de gelovigen die hij wil bekeren.

Toch wel eerst even hoofdstuk 9 "Kinderjaren, misbruik en het ontsnappen aan religie" van Dawkins ' boek lezen..Dan wordt wel duidelijk wat de auteur precies bedoeld..

Voornoemd hoofdstuk begint met een historische anecdote uit het Italië van de 19de eeuw. In 1858 werd Edgardo Mortara, het zesjarig zoontje van joodse ouders die in Bologna woonden, van rechtswege van zijn ouders afgenomen door de pauselijke politie op last van de Inquisitie..Het kind was eerder in zijn leven door het (katholieke) kindermeisje in het geheim gedoopt ...en dus onherroepelijk omgevormd tot katholiek..Daar de joodse ouders niet de juiste (lees katholieke) opvoeding konden geven, was het uitgesloten dat het kind bij zijn ouders kon blijven..

Misschien vindt u een dergelijke interventie dan wel rationeel ???

[Uh-Huh]

Oorspronkelijk geplaatst door solon

Toch wel eerst even hoofdstuk 9 "Kinderjaren, misbruik en het ontsnappen aan religie" van Dawkins ' boek lezen..Dan wordt wel duidelijk wat de auteur precies bedoeld..

Voornoemd hoofdstuk begint met een historische anecdote uit het Italië van de 19de eeuw. In 1858 werd Edgardo Mortara, het zesjarig zoontje van joodse ouders die in Bologna woonden, van rechtswege van zijn ouders afgenomen door de pauselijke politie op last van de Inquisitie..Het kind was eerder in zijn leven door het (katholieke) kindermeisje in het geheim gedoopt ...en dus onherroepelijk omgevormd tot katholiek..Daar de joodse ouders niet de juiste (lees katholieke) opvoeding konden geven, was het uitgesloten dat het kind bij zijn ouders kon blijven..

Misschien vindt u een dergelijke interventie dan wel rationeel ???

Een uitzondering, uit de 19e eeuw, bevestigt de regel? Geef toe dat Dawkins ferm overdrijft met z'n bewering(en).

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door Esperanza

Het geloven van de verhaaltjes over bvb. Jezus als een zoon van een godheid, geboren uit een gehuwde maagd of bvb. Mohammed die herhaaldelijke bezoekjes heeft gehad van een engel die hem, in opdracht van al dan niet dezelfde godheid, allerlei zaken influisterde, lijken me niet bepaald een teken van rationaliteit.

Het verwerpen van deze zaken daarentegen, met de huidige kennis waarover de mensheid beschikt, is dat wel. Er komt zelfs niet eens dogmatiek aan te pas, eerder het tegendeel.

Ervan uitgaan dat mensen "geloven in de verhaaltjes" over Jezus of Mohammed, zonder je erin te verdiepen hoe mensen die verhaaltjes plaatsen vind ik niet van bijster veel rationaliteit getuigen.

Het komt kennelijk niet eens bij je op hoezeer mensen die "verhaaltjes" als echo herkennen van datgene wat uit hun eigen ziel opborrelt, en dat in het geheel niet door wie of wat dan ook werd opgelegd!

Elk menselijk individu is met rede begiftigd. Maar daarnaast is er ook de gevoelswereld. En die laat zich niet in redelijke terminologie vatten.

Een kunstenaar die plots inspiratie vindt kan dit niét op redelijke wijze duiden.

Jij kan niét op redelijke wijze duiden waarom jij precies met dié partner een relatie bent aangegaan.

Ik kan niét op redelijke wijze duiden wat uit het diepste van mijn emotionaliteit opborrelt. Maar ik herken wel de echo ervan in de "verhaaltjes".

Heb jij ooit in de kleuterschool gezeten? Ik wel. De zuster vertelde ons over Roodkapje, Sneeuwwitje en Doornroosje; over de Gelaarsde Kat en de Baron van Münchhausen. En wij, kleine kinders, herkenden - toen nog onbewust - véél echo's van datgene waarmee onze kinderlijke zielen zich zoals bezighielden.

Pas met het volwassen worden ben ik me daarvan welbewust geworden.

Kortom: we zitten beiden op totaal verschillende golflengten. Wanneer jij het woord "geloven" in de mond neemt, dan spreek je wel degelijk over iets héél anders dan ik, wanneer ik het over "geloven" heb.

Ik troost me ermee dat er wel degelijk niet-gelovigen zijn, met wie ik wél op dezelfde golflengte zit.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door solon

Toch wel eerst even hoofdstuk 9 "Kinderjaren, misbruik en het ontsnappen aan religie" van Dawkins ' boek lezen..Dan wordt wel duidelijk wat de auteur precies bedoeld..

Voornoemd hoofdstuk begint met een historische anecdote uit het Italië van de 19de eeuw. In 1858 werd Edgardo Mortara, het zesjarig zoontje van joodse ouders die in Bologna woonden, van rechtswege van zijn ouders afgenomen door de pauselijke politie op last van de Inquisitie..Het kind was eerder in zijn leven door het (katholieke) kindermeisje in het geheim gedoopt ...en dus onherroepelijk omgevormd tot katholiek..Daar de joodse ouders niet de juiste (lees katholieke) opvoeding konden geven, was het uitgesloten dat het kind bij zijn ouders kon blijven..

Misschien vindt u een dergelijke interventie dan wel rationeel ???

Als katholiek veroordeel ik ten strengste wat hier gebeurd is. Ook de persoonlijke inmenging van paus Pius IX, die het kind zelfs een tijdje bij hem liet inwonen, is een bijzonder laakbaar feit.

Néén, dat is niét rationeel. Dat is zelfs niet goed te keuren.

Ik weet niet of de katholieke Kerk ooit haar excuses heeft aangeboden, of vergeving hiervoor gevraagd aan de (inderdaad joodse) familie Mortara. Ik zou het tenzeerste toejuichen mocht de paus een signaal in die richting geven, liever vandaag nog dan morgen (voor zover dit al niet eerder geschiedde).

Wél weet ik dat de Kerk vergiffenis heeft gevraagd aan de joden voor het eeuwenlange latente antisemitisme - de joden als "godsmoordenaars" - dat ten lange leste op de holocaust uitdraaide.

Welke andere wereldwijde organisatie heeft zelf maar haar excuses aangeboden voor wat er in haar naam verkeerd werd gedaan?

[solon]

Oorspronkelijk geplaatst door Uh-Huh

Een uitzondering, uit de 19e eeuw, bevestigt de regel? Geef toe dat Dawkins ferm overdrijft met z'n bewering(en).

Het spijt mij, maar ik ben het helemaal niet met u eens. Natuurlijk geeft Dawkins in dit fameuze hoofdstuk, dat een 30-tal paginas telt, alleen "markante" voorbeelden aan, dit uiteraard zoals men het doorgaans uitdrukt "om de gedachte te vestigen".
Naar mijn mening zijn zijn beweringen wel degelijk gegrond..Het is amper een goede vijftig jaar geleden, dat in België bvb. een schooloorlog ontketend werd "terwille van de ziel van het kind", een aanduiding dat toen het Belgisch Episcopaat enorm veel belang hechtte aan een ,uitsluitend katholiek geïnspireerd, primair en secundair (en zelfs universitair) onderwijs..en dit in wezen nog altijd doet.
Het is trouwens overduidelijk dat alle godsdiensten (bvb. Koranscholen..)willen beslag leggen op de "ziel van het kind", wat Dawkins in zijn boek uitvoerig belicht..

De kernvraag die Dawkins ons stelt is de volgende :

"Hebben wij wel het recht om onze kinderen onze (religieuze) leefwijze op te dringen , om erop te staan dat zij de smalle paadjes volgen van onze eigen geloofsovertuigingen, om hun horizon van kennis van jongsaf te beperken, om ze groot te brengen in een klimaat van dogma's en lichtgelovigheid ???"

Zelf heb ik mij indertijd ook deze vraag gesteld en beslist dat ik dit recht helemaal niet had..Mijn kinderen zijn mij later erg dankbaar geweest, dat zij nooit enig godsonderricht hebben gekregen of aan een of andere religieuze manifestatie hebben moeten deelnemen..

[solon]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Als katholiek veroordeel ik ten strengste wat hier gebeurd is. Ook de persoonlijke inmenging van paus Pius IX, die het kind zelfs een tijdje bij hem liet inwonen, is een bijzonder laakbaar feit.

Néén, dat is niét rationeel. Dat is zelfs niet goed te keuren.

Ik weet niet of de katholieke Kerk ooit haar excuses heeft aangeboden, of vergeving hiervoor gevraagd aan de (inderdaad joodse) familie Mortara. Ik zou het tenzeerste toejuichen mocht de paus een signaal in die richting geven, liever vandaag nog dan morgen (voor zover dit al niet eerder geschiedde).

Wél weet ik dat de Kerk vergiffenis heeft gevraagd aan de joden voor het eeuwenlange latente antisemitisme - de joden als "godsmoordenaars" - dat ten lange leste op de holocaust uitdraaide.

Welke andere wereldwijde organisatie heeft zelf maar haar excuses aangeboden voor wat er in haar naam verkeerd werd gedaan?

Het siert u, dat u -als katholiek- deze handelwijze in de zaak Mortara, waarbij inderdaad de paus-zelf betrokken was, afkeurt..
Maar ,zoals ik het in een voorgaand schrijven aan Uh-huh reeds aangaf, kaart Dawkins in werkelijkheid een ernstig probleem aan met name ..het behoeden van kinderen tegen geestelijk, religieus geweld...
En dat is heel wat anders dan verhaaltjes vertellen over Roodkapje, de Gelaarsde Kat en dito..die inderdaad van wezenlijk belang zijn om de fantasie van het kind te prikkelen en te stimuleren..

Om deze reden alleen al is, naar mijn mening, het boek van Dawkins het lezen waard, ofschoon deze auteur zich een beetje teveel het imago en aureool van "wetenschapper" toekent.
Sommige van zijn wetenschappelijke stellingen o.m. aangehaald in een van zijn meest bekende boeken "The selfish Gen" zijn aanvechtbaar om niet te zeggen verkeerd..In elk geval het blijft een boeiende auteur..

[ElFlamencoLoco]

Waarde Solon,

Als Dawkins dan toch zo bezorgd is voor die arme kindertjes, en hen per sé wil vrijwaren van alle (fysieke én mentale) geweld...

... waarom dramt hij dan zo door op het religieuze vlak?

En waarom hoor je hem niet over alle andere vlakken waarop kinderen fysiek en mentaal het hard te verduren krijgen?

Sorry, maar ik blijf hem selectieve verontwaardiging aanwrijven. Een vader die zijn zoon meeneemt naar een risicomatch zou om identiek dezelfde reden aangepakt moeten worden, mochten we Dawkins redenering eventjes logisch doortrekken. Het joch zou toch maar eens kunnen betrokken raken in relletjes...

... of zwaargewond of gedood worden wanneer de voetbalmeute in paniek raakt in een stadion dat bij nader inzien toch niet zo veilig blijkt. (Denk maar aan wat er op de Heizel indertijd gebeurd is.)

Als ouder maak je keuzes inzake het kleurenpalet waarmee je je kinderen wil opvoeden. Met de ene kleur breng je hen in aanraking, van de andere scherm je ze juist af. En alles heeft te maken met des ouders persoonlijke voorkeur voor deze of gene kleur.

Waarom Dawkins, als je zijn redenering doortrekt, wel ouders op de korrel neemt, omdat zij toevallig wel graag de kleur "religie" of "geloof" zien, maar niet omdat zij bvb. graag in snelle sportbolides rondtoeren, en hun vrije tijd doorbrengen in dancings met véél te luide muziek - hoeveel procent van onze schoolgaande jeugd heeft er geen gehoorproblemen? - is me nog altijd een raadsel.

Wat Dawkins béter op de korrel zou nemen - en dan zo hij me oprechter overkomen - is de intentie waarmee ouders de door henzelf gekozen kleuren aan hun kinderen aanbieden. Blijft het gewoon bij een aanbod, dan is er m.i. geen vuiltje aan de lucht. Wordt de kleur het kind echter opgedrongen, dan zit er stront aan de knikker.

En dergelijke problemen - waar ouders hun eigen verwachtingspatronen projecteren op hun kinderen - doen zich op alle vlakken in onze samenleving voor. Jazeker, óók op het religieuze. Maar daarnaast tevens op alle andere.

Ik herinner me mijn middelbareschooljaren, hoe ik als arbeiderszoon Grieks-Latijnse volgde (terwijl mijn vader in eigen dorp hiervoor bijna voor gek werd versleten) en de klas deelde met enkele sukkelaars die zo nodig in vaders voetsporen moésten treden - het ging dan om vaders met beroepen als dokter, notaris, advocaat...

Dáár ligt de échte discussie. En Dawkins verschuift dit pijnpunt om godweetwelke reden naar religie. Mij nog steeds een raadsel.

[Dave Brocatus]

Oorspronkelijk geplaatst door solon

Toch wel eerst even hoofdstuk 9 "Kinderjaren, misbruik en het ontsnappen aan religie" van Dawkins ' boek lezen..Dan wordt wel duidelijk wat de auteur precies bedoeld..

Voornoemd hoofdstuk begint met een historische anecdote uit het Italië van de 19de eeuw. In 1858 werd Edgardo Mortara, het zesjarig zoontje van joodse ouders die in Bologna woonden, van rechtswege van zijn ouders afgenomen door de pauselijke politie op last van de Inquisitie..Het kind was eerder in zijn leven door het (katholieke) kindermeisje in het geheim gedoopt ...en dus onherroepelijk omgevormd tot katholiek..Daar de joodse ouders niet de juiste (lees katholieke) opvoeding konden geven, was het uitgesloten dat het kind bij zijn ouders kon blijven..

Misschien vindt u een dergelijke interventie dan wel rationeel ???

Als Dawkins op dergelijke gevallen kritiek geeft, kan ik hem volgen.
Maar hij gaat veel verder en beweert dat een kind een katholieke opvoeding geven erger is dan een kind seksueel misbruiken.

Aangezien Dawkins moet doorgaan voor één van de grote voorstanders van het rationele denken, verwacht ik meer van hem dan (historische) andekdotes om zijn bewering hard te maken.

[Dave Brocatus]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

...
Waarom Dawkins, als je zijn redenering doortrekt, wel ouders op de korrel neemt, omdat zij toevallig wel graag de kleur "religie" of "geloof" zien, maar niet omdat zij bvb. graag in snelle sportbolides rondtoeren, en hun vrije tijd doorbrengen in dancings met véél te luide muziek - hoeveel procent van onze schoolgaande jeugd heeft er geen gehoorproblemen? - is me nog altijd een raadsel.
...

Misschien is Dawkins niet zozeer bezorgd om die kinderen, maar "gebruikt" hij ze enkel in zijn strijd tegen godsdienst?

[Dave Brocatus]

Oorspronkelijk geplaatst door solon

...
"Hebben wij wel het recht om onze kinderen onze (religieuze) leefwijze op te dringen , om erop te staan dat zij de smalle paadjes volgen van onze eigen geloofsovertuigingen, om hun horizon van kennis van jongsaf te beperken, om ze groot te brengen in een klimaat van dogma's en lichtgelovigheid ???"

...

Een leefwijze die zegt dat we we God moeten liefhebben, een leefwijze die zegt dat we respect moeten hebben voor onze medemens: Wat is daar verkeerd mee? Waarom zouden we die waarden niet mogen doorgeven aan onze kinderen?

[Phrea|K]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Een leefwijze die zegt dat we we God moeten liefhebben, een leefwijze die zegt dat we respect moeten hebben voor onze medemens: Wat is daar verkeerd mee? Waarom zouden we die waarden niet mogen doorgeven aan onze kinderen?

Niet meer verkeerd dan ouders die atheîsme doorgeven. Het is moeilijk te vermijden (niemand kan echt neutraal zijn in opvoeding), maar het zou veel schelen moesten zowel gelovige als ongelovige ouders meer tijd besteden aan de juist manier van denken (kritisch & zelfstandig dus) te stimuleren in hun kinderen dan aan de eigen waarheden in die hoofdjes te stampen vooraleer ze in staat zijn om zelf te denken. Geloof of ongeloof moeten niet als onbetwistbare waarheden verkocht worden, maar als opinies als een ander.

[Esperanza]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Ervan uitgaan dat mensen "geloven in de verhaaltjes" over Jezus of Mohammed, zonder je erin te verdiepen hoe mensen die verhaaltjes plaatsen vind ik niet van bijster veel rationaliteit getuigen.

Hoe jij, of iemand anders, die verhaaltjes "plaatst" is irrelevant. Ze maken niet alleen integraal deel uit van de respectievelijke godsdiensten, ze vormen zelfs een uiterst belangrijke pijler ervan. Een katholiek die niet gelooft dat ondermeer Maria een maagd is/was die een kind van een godheid heeft gebaard of een moslim die niet gelooft dat Mohammed geen bezoekjes heeft gehad van een engel is respectievelijk noch een katholiek, noch een moslim. Draai en kronkel zoveel je wilt, maar je kunt er niet van tussen.

Het komt kennelijk niet eens bij je op hoezeer mensen die "verhaaltjes" als echo herkennen van datgene wat uit hun eigen ziel opborrelt, en dat in het geheel niet door wie of wat dan ook werd opgelegd!

Echo? Echo van wat? Het blindelings geloven in een godsdienst die stelt dat een maagd het leven heeft geschonken aan een zoon van een god omschrijf jij als een "opborrelen vanuit de eigen ziel"? En jij hebt het lef te spreken over rationaliteit? Laat me niet lachen, hé.

Elk menselijk individu is met rede begiftigd. Maar daarnaast is er ook de gevoelswereld. En die laat zich niet in redelijke terminologie vatten.Een kunstenaar die plots inspiratie vindt kan dit niét op redelijke wijze duiden.Jij kan niét op redelijke wijze duiden waarom jij precies met dié partner een relatie bent aangegaan.

Irrelevante vergelijking. Heeft geen uitstaans met het geloof in een godheid en met de ermee gepaard gaande regeltjes.

Heb jij ooit in de kleuterschool gezeten? Ik wel. De zuster vertelde ons over Roodkapje, Sneeuwwitje en Doornroosje; over de Gelaarsde Kat en de Baron van Münchhausen. En wij, kleine kinders, herkenden - toen nog onbewust - véél echo's van datgene waarmee onze kinderlijke zielen zich zoals bezighielden.

Nogmaals een irrelevante vergelijking. Sprookjes maken deel uit van het kind-zijn en stimuleren de fantasie. Naargelang je opgroeit vermindert de behoefte om onder je bed te kijken om te zien of er zich geen Grote Boze Wolf heeft verborgen, klaar om je op te peuzelen. Het grootbrengen van kinderen in het geloof dat er weg degelijk een godheid bestaat, meer bepaald specifieke 1 god - de rest van de goden en godinnen zijn uiteraard verzinsels, is evenwel geen sprookje meer, maar bittere realiteit.

Kortom: we zitten beiden op totaal verschillende golflengten. Wanneer jij het woord "geloven" in de mond neemt, dan spreek je wel degelijk over iets héél anders dan ik, wanneer ik het over "geloven" heb.

Onzin. Geloven is geloven. Je gelooft in een god of een godin of je gelooft er niet in. Je bent een aanhanger van een religie of je bent het niet.

Ik troost me ermee dat er wel degelijk niet-gelovigen zijn, met wie ik wél op dezelfde golflengte zit.

Och ja? Waarom zou dat een troost moeten zijn? Je bent toch aanhanger van een godsdienst die de enige echte en ware god aanbidt en die pretendeert als enige over De Waarheid beschikt? Mij zal het eerlijk gezegd een zorg wezen of ik, inzake religieuze kwesties, (belangrijke nuance) - op dezelfde golflengte zit als een gelovige. Jij hebt Grieks-Latijnse gedaan, het zal je dus maar weinig problemen geven om mijn onderschrift te vertalen...

[Esperanza]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Een leefwijze die zegt dat we we God moeten liefhebben, een leefwijze die zegt dat we respect moeten hebben voor onze medemens: Wat is daar verkeerd mee? Waarom zouden we die waarden niet mogen doorgeven aan onze kinderen?

De typische arrogantie van een katholiek die botweg weigert in te gaan op de geponeerde stelling inzake het blindelings opleggen van en geloven in religieuze dogma's en die vervolgens, om de aandacht af te leiden, begint te leuteren over liefde voor een god en respect voor de medemens.

De typische arrogantie van een katholiek om in één en dezelfde zin te spreken over liefde voor god en respect voor de medemens.

De typische arrogantie van een katholiek die het enorme onderscheid tussen beide zaken niet kan of niet wil inzien.

Een religieuze leefwijze die zegt dat je op je knieën dient te vallen voor een welbepaalde goddelijke entiteit en deze bijgevolg dient te aanbidden - de rest van de andere goden en godinnen zijn uiteraard verzinsels - is géén waarde, maar wel het opdringen van een bepaalde geloofsovertuiging aan kinderen die niet zelfstandig kunnen denken en er zich bijgevolg geen eigen mening kunnen over vormen.

Vrijheid van godsdienst? Uiteraard eisen wij dit, mijnheer!

Vrijheid van godsdienst voor onze kinderen? Geen sprake van, mijnheer!

[lombas]

Ouders zijn de voogden van hun kinderen, weet je wel. Mijn vader en moeder zijn niet gelovig. Mijn vader en moeder hebben andere politieke gedachten.

Mij is wel geleerd altijd met mes en vork te eten. Waar is mijn "vrijheid" nu? Ik zit voor m'n ganse leven aan die gewoonte vast.

&c.

Je kunt niet eenzijdig spreken van "beïnvloeding", dat noemt men nu juist opvoeding.

[Wautd]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Een leefwijze die zegt dat we we God moeten liefhebben, een leefwijze die zegt dat we respect moeten hebben voor onze medemens: Wat is daar verkeerd mee? Waarom zouden we die waarden niet mogen doorgeven aan onze kinderen?

Daar is niets verkeerd mee, maar waarom zou je daar een geloof in een god voor nodig hebben?

[Uh-Huh]

Oorspronkelijk geplaatst door Wautd

Daar is niets verkeerd mee, maar waarom zou je daar een geloof in een god voor nodig hebben?

Maar waarom ook niet?

Alle kinderen worden sowieso toch volgens één of andere overtuiging, geloof of religie opgevoedt.

[Uh-Huh]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Misschien is Dawkins niet zozeer bezorgd om die kinderen, maar "gebruikt" hij ze enkel in zijn strijd tegen godsdienst?

Jep, dat denk ik ook.

[jurgen79]

Oorspronkelijk geplaatst door Uh-Huh

Maar waarom ook niet?

Alle kinderen worden sowieso toch volgens één of andere overtuiging, geloof of religie opgevoedt.

Yup yup...hebben ze in mijn geval ook willen doen...gedoopt worden, eerste communie...en al die zever.
Minstens een keer per week naar de kerk worden meegesleurd enz enz enz...

Happy joy...één wijze les voor iedereen : laat uw kinderen gerust met al die zever en laat ze later zelf kiezen ipv ze te dwingen of dingen liggen wijs te maken.

[Dave Brocatus]

Oorspronkelijk geplaatst door Esperanza

De typische arrogantie van een katholiek die botweg weigert in te gaan op de geponeerde stelling inzake het blindelings opleggen van en geloven in religieuze dogma's en die vervolgens, om de aandacht af te leiden, begint te leuteren over liefde voor een god en respect voor de medemens.

Er werd geen stelling geponeerd, maar een aantal vragen gesteld. Eén van die vragen was:

Oorspronkelijk geplaatst door solon

"Hebben wij wel het recht om onze kinderen onze (religieuze) leefwijze op te dringen

Ik heb daarop de kern van de christelijke (en katholieke) leefwijze gegeven, met daarop de vraag wat er verkeerd is aan die leefwijze.
Dat heeft niets te maken met de aandacht af te leiden, maar wel met het voeren van een discussie.

Ouders hebben m.i. het recht om hun kinderen bepaalde zaken op te dringen. Dat lijkt me niet meer dan normaal wanneer men kinderen opvoedt. Ouders die hun kind in alles de vrije keuze laten, schieten in mijn ogen ernstig te kort. Tenzij u mij kunt overtuigen dat een katholieke opvoeding (waarin liefde voor God en de medemens centraal staan) werkelijk kindermisbruik is, ga ik er van uit dat het niet verkeerd is om kinderen een dergelijke opvoeding te geven.

Oorspronkelijk geplaatst door Esperanza

De typische arrogantie van een katholiek om in één en dezelfde zin te spreken over liefde voor god en respect voor de medemens.

Wat is daar nu arrogant aan?

Oorspronkelijk geplaatst door Esperanza

De typische arrogantie van een katholiek die het enorme onderscheid tussen beide zaken niet kan of niet wil inzien.

Dawkins beweert, los van enige wetenschappelijke basis, dat het geven van een katholieke opvoeding een ernstige vorm van kindermishandeling is. Als ik mij dan oprecht afvraag waarom, beschuldigt u mij van arrogantie.

Op welke manier mishandelen ouders hun kind als ze aan hun kind vertellen dat Jezus geboren is uit een maagd? U kan zeggen dat u dat onzin vindt, mij niet gelaten, u doet maar. Maar als u en Dawkins zeggen dat dat kindermishandeling is, dan verwacht ik op z'n minst enige vorm van bewijsmateriaal.

Oorspronkelijk geplaatst door Esperanza

Een religieuze leefwijze die zegt dat je op je knieën dient te vallen voor een welbepaalde goddelijke entiteit en deze bijgevolg dient te aanbidden - de rest van de andere goden en godinnen zijn uiteraard verzinsels - is géén waarde, maar wel het opdringen van een bepaalde geloofsovertuiging aan kinderen die niet zelfstandig kunnen denken en er zich bijgevolg geen eigen mening kunnen over vormen.

Zeggen dat de mens zich niet mag onderwerpen aan dogma's, dat de mens zelf bron is van moraliteit is dan ook een bepaalde geloofsovertuiging aan kinderen opdringen die niet zelfstandig kunnen denken en er zich bijgevolg geen eigen mening kunnen over vormen. Hebt u daar ook problemen mee? Of beperkt uw afkeer zich enkel tot theïstische geloofsovertuigingen?