laten we het over ethiek en dergelijke hebben.

[TommyMax2]

"maw voorstander van het hoofddoekenverbod aan de loketten van staatsinstellingen"

In een stad waar het de gemoederen al eens snel verhit raken moet je dat vooral propageren: dat is echt een probleem dat we nu onmiddellijk moeten aanpakken. Dit is dé manier om verschillende bevolkingsgroepen dichter bij elkaar te brengen. Slimme politiekers hebben wij toch.

[StevenNr1]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

ik ben wel voor een strikte scheiding van Staat en Kerk en voor een seculiere samenleving. en maw voorstander van het hoofddoekenverbod aan de loketten van staatsinstellingen.

Ik zie het logisch verband ("en maw") niet

Ivm euthanasie, zomaar roepen voorstander te zijn, vind ik ongepast, je moet mi eerst benadrukken dat het steeds de bedoeling moet zijn om het leven en levenseinde zo 'aangenaam' (beter: on-onaangenaam) mogelijk te maken
Ivm abortus is nuance ook aangewezen lijkt mij, ten eerste vind ik dat anti-conceptiemiddelen gratis moeten zijn, ten tweede vind ik dat abortus slechts mogelijk kan zijn zolang het mensje in wording geen 'bewuste' pijn kan ervaren, ten derde denk ik dat er alles aan gedaan moet worden om socio-economische en pragmatische drijfveren voor een abortus te vermijden
(ik vind trouwens Reagans uitspraak ('iedereen voor abortus is al geboren') zeer terecht)
daarnaast weet ik niet goed wat te doen met kinderen met hoge kans op handicap door te vroege geboorte of vastgestelde afwijking voor geboorte, abortus daar toestaan, goh, ik meen dat er stijds zeer goede begeleiding naar de ouders toe moet zijn, als mensen met ervaring kunnen getuigen dat een bepaald leven echt niet te dragen is tja, maar als het 'gewoon' kleurenblindheid betreft (waarbij E. Vermeersch bijv. het aangewezen vindt om te aborteren) denk ik niet dat dat als argument voor het wegnemen v/e leven mag dienen

[StevenNr1]

Voor drugs lijkt volledig legaliseren en goede controle op producenten en verkopers mij aangewezen
Alhoewel ik ook wel iets heb van dat eerst socio-economische miserie weg moet geraken, zodat druggebruik een zelf gekozen iets is en niet een vlucht van de kansarmoede of v/e marginaal bestaan

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door GaRnaaLBeeR

Wat ik soms echt niet kan begrijpen is het politiek correct opurtunisme waar sommige linksen mee omgaan. Waneer we allemaal tegen de kerk en het de druk van het christendom protesteren moet je maar niet proberen om iets van kritiek te geven op de Islam.

Dat is nu eens mijn voornaamste kritiek op de hypocriete wannabeprogressieven van tegenwoordig. Met paters en nonnekes lachen, allemaal fijn en lekker rebels, maar waag het niet een grap over Mohammed of over een Immam te maken...

[vavli]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

dat is iets dat me blijft verbazen. vechten tegen de macht van de Kerk en ondertussen de Islam opvrijen, dat lijkt me hypocriet.

efkes wel duidelijk stellen: ik heb niets tegen de Islam, laat staan tegen moslims, maar ik ben wel voor een strikte scheiding van Staat en Kerk en voor een seculiere samenleving. en maw voorstander van het hoofddoekenverbod aan de loketten van staatsinstellingen.

In de PvdA zitten naast atheisten zowel gelovige christenen als moslims. We vrijen noch het Kerkapparaat, noch de fundamentalistische moslims op.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

dat is iets dat me blijft verbazen. vechten tegen de macht van de Kerk en ondertussen de Islam opvrijen, dat lijkt me hypocriet.

Wat mij blijft verbazen zijn de veralgemeningen die over 'links' worden rondgestrooid. Alsof iedere linkse 'de islam opvrijt'. Alsof iedere linkse een rabiate haat koestert t.a.v. het christendom. Scheiding van Kerk en Staat is zinvol in een multireligieuze samenleving, juist om verschillende religies de mogelijkheid te geven zich te ontplooien zonder onderdrukking van de ene door de andere en om ze aan verplichtingen te onderwerpen die voortvloeien uit democratische besluitvorming. Dat betekent o.m. dat er geen uitzonderingen kunnen gelden op het vlak van bijvoorbeeld dierenrechten op grond van religieuze overwegingen. Het betekent echter ook dat officiële feestdagen, veelal christelijk van aard, moeten vervangen worden door het recht van iedere werknemer op dagen die voor hem van religieuze betekenis zijn verlof te nemen (vanaf een bepaalde grens onbetaald).

efkes wel duidelijk stellen: ik heb niets tegen de Islam, laat staan tegen moslims, maar ik ben wel voor een strikte scheiding van Staat en Kerk en voor een seculiere samenleving. en maw voorstander van het hoofddoekenverbod aan de loketten van staatsinstellingen.

Het een vloeit niet per definitie voort uit het andere. Zuiver rationeel is die hele zaak een perceptieprobleem, waarbij wordt uitgegaan van de fictie van een 'neutrale' dresscode. Hoewel ik de argumenten voor het verbod maar zus-en-zo vind, kan ik er wel mee leven. Het is beter om knopen door te hakken dan te blijven palaveren in de wetenschap dat je steevast in een welles/nietes-discussie belandt.

Wat mij vooral stoort is dat bepaalde problemen, zoals crimineel gedrag bij sommige jongeren, nodeloos in religieuze termen worden uitgelegd. Alsof dat die gastjes sacochen pikken op verzoek van Allah. Men moet die zaken uit elkaar houden: handtassendiefstal is één probleem, bepaalde onwenselijke religieuze praktijken een ander. Het resultaat van de huidige populaire benadering is dat de positie van joods-orthodoxe vrouwen geen punt van discussie vormt omdat de joden ons niet tot last zijn (ze pikken geen sacochen). Dat is onhoudbaar. In die zin is het wel begrijpelijk dat sommige linksen overreageren en de verdediging van de islam op zich gaan nemen, maar dat mag inderdaad geen afbreuk doen aan de kritische zin.

[vavli]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Wat mij blijft verbazen zijn de veralgemeningen die over 'links' worden rondgestrooid. Alsof iedere linkse 'de islam opvrijt'. Alsof iedere linkse een rabiate haat koestert t.a.v. het christendom. Scheiding van Kerk en Staat is zinvol in een multireligieuze samenleving, juist om verschillende religies de mogelijkheid te geven zich te ontplooien zonder onderdrukking van de ene door de andere en om ze aan verplichtingen te onderwerpen die voortvloeien uit democratische besluitvorming. Dat betekent o.m. dat er geen uitzonderingen kunnen gelden op het vlak van bijvoorbeeld dierenrechten op grond van religieuze overwegingen. Het betekent echter ook dat officiële feestdagen, veelal christelijk van aard, moeten vervangen worden door het recht van iedere werknemer op dagen die voor hem van religieuze betekenis zijn verlof te nemen (vanaf een bepaalde grens onbetaald).



Het een vloeit niet per definitie voort uit het andere. Zuiver rationeel is die hele zaak een perceptieprobleem, waarbij wordt uitgegaan van de fictie van een 'neutrale' dresscode. Hoewel ik de argumenten voor het verbod maar zus-en-zo vind, kan ik er wel mee leven. Het is beter om knopen door te hakken dan te blijven palaveren in de wetenschap dat je steevast in een welles/nietes-discussie belandt.

Wat mij vooral stoort is dat bepaalde problemen, zoals crimineel gedrag bij sommige jongeren, nodeloos in religieuze termen worden uitgelegd. Alsof dat die gastjes sacochen pikken op verzoek van Allah. Men moet die zaken uit elkaar houden: handtassendiefstal is één probleem, bepaalde onwenselijke religieuze praktijken een ander. Het resultaat van de huidige populaire benadering is dat de positie van joods-orthodoxe vrouwen geen punt van discussie vormt omdat de joden ons niet tot last zijn (ze pikken geen sacochen). Dat is onhoudbaar. In die zin is het wel begrijpelijk dat sommige linksen overreageren en de verdediging van de islam op zich gaan nemen, maar dat mag inderdaad geen afbreuk doen aan de kritische zin.

Ben het met alles eens behalve die 'neutrale' dresscode want hoe definieer je wat neutraal is en wie heeft het recht om dat te definieren? Ik vind dat alleen datgene wat expliciet oproept tot haat verboden mag worden in de kledij van ambtenaren- dat geldt dus niet voor hoofddoeken-niemand (behalve de draagster ervan ) heeft daar last van dat geldt dan wel voor bijvoorbeeld een hakenkruis dat refereert naar het nazisme.

[An Arkos]

Het is een fucking hoofddoek, wat maakt het nu uit of iemand die draagt of niet? Waarom is dit eigenlijk een discussie?

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door vavli

Ben het met alles eens behalve die 'neutrale' dresscode want hoe definieer je wat neutraal is en wie heeft het recht om dat te definieren? Ik vind dat alleen datgene wat expliciet oproept tot haat verboden mag worden in de kledij van ambtenaren- dat geldt dus niet voor hoofddoeken-niemand (behalve de draagster ervan ) heeft daar last van dat geldt dan wel voor bijvoorbeeld een hakenkruis dat refereert naar het nazisme.

Vandaar ook dat ik sprak van de fictie van een neutrale dress-code.

Het probleem met jouw voorstel: wanneer roept een symbool expliciet op tot haat? Symbolen hebben op zich geen betekenis. Het zijn mensen die er een betekenis aan geven. De ene ziet in een hoofddoek een verwerping van westerse waarden, de ander ziet er vrouwenonderdrukking in, weer anderen een kledingstuk zonder betekenis of een voorwerp van 'vrije keuze', een culturele, politieke of religieuze uiting, etc. Het is duidelijk dat deze hoofddoek hoe dan ook veel controverse opwekt en dat lijkt me op zich een verantwoorde reden om te zeggen: liever niet. Dat is natuurlijk tamelijk arbitrair: wanneer is er genoeg controverse om het te verbieden? Maar nogmaals: je moet érgens een grens trekken en die grens wordt bij voorkeur getrokken door een democratisch verkozen orgaan. Voor sommige kwesties bestaan ten enenmale geen 'objectieve', 'neutrale' maatstaven.

[Groet]

Ik ben volledig tegen drugs. Geen enkele drugs mag toegestaan worden. Alleen alcohol mits goede controle. Sigaretten mogen ook mja das ni echt drugs. Mensen aansporen om zo veel mogelijk de alcohol en de sigaretten af te zweren is belangrijk. Mensen kunnen niet vrij zijn als ze ziekelijk verslaafd zijn aan producten die hun lichaam kapot maken. Zelf ben ik geheel onthouder op vlak van alchohol en roken doe ik ook volledig niet.

Ik vind dat de abortus alleen in strik noodzakelijke gevallen kan. En vooral de mensen goed informeren.

Waarde en normen mogen blijven. Soms ben ik wel wat conservatief. Maarja. Maar bv hoofddoeken mogen wel voor mij.

[vavli]

Zoals je stelt: het is arbitrair. En ook: een verbod van hoofddoeken werkt de verdere controverse in de hand. Een democratische/verdraagzame houding impliceert dat je minderheidsgroepen hun ding laat doen. Toegeven aan degenen die bijvoorbeeld een hoofddoek als een bedreiging ervaren, brengt ons op een traject naar alsmaar minder verdraagzaamheid en stigmatiseert die minderheidsgroepen nog meer.

[vavli]

Oorspronkelijk geplaatst door Groet

Ik ben volledig tegen drugs. Geen enkele drugs mag toegestaan worden. Alleen alcohol mits goede controle. Sigaretten mogen ook mja das ni echt drugs. Mensen aansporen om zo veel mogelijk de alcohol en de sigaretten af te zweren is belangrijk. Mensen kunnen niet vrij zijn als ze ziekelijk verslaafd zijn aan producten die hun lichaam kapot maken. Zelf ben ik geheel onthouder op vlak van alchohol en roken doe ik ook volledig niet.

Ik vind dat de abortus alleen in strik noodzakelijke gevallen kan. En vooral de mensen goed informeren.

Waarde en normen mogen blijven. Soms ben ik wel wat conservatief. Maarja. Maar bv hoofddoeken mogen wel voor mij.

Ik ben ook tegen drugs maar de vraag is: wat is de meest efficiente aanpak? De drooglegging in de VSA toonde aan dat het verbod op alcohol de maffia groot en rijk maakte en er werd even stevig door gedronken.
Overigens: alcohol en sigaretten zijn verslavende producten en erg slecht voor de gezondheid : het is dus pure willekeur dat die wel zijn toegestaan en cannabis niet.

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

dat is iets dat me blijft verbazen. vechten tegen de macht van de Kerk en ondertussen de Islam opvrijen, dat lijkt me hypocriet.

efkes wel duidelijk stellen: ik heb niets tegen de Islam, laat staan tegen moslims, maar ik ben wel voor een strikte scheiding van Staat en Kerk en voor een seculiere samenleving. en maw voorstander van het hoofddoekenverbod aan de loketten van staatsinstellingen.

Wat is dat nu voor absurd standpunt! Scheiding van Kerk en Staat & dus verbod op kledingstukken om de diversiteit in onze multiconfessionele samenleving toch maar zoveel mogelijk te verstoppen. Gelukkig zijn er binnen de SP.A verschillende stemmen opgegaan om dit absurde verbod te veroordelen.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door vavli

Zoals je stelt: het is arbitrair.

Ja, in die zin dat het van de beslissing afhangt van de politieke elite van het moment. Kun jij een minder arbitrair criterium aanvoeren, rekening houdend met de kritiek die ik eerder gaf op jouw voorstel ?

En ook: een verbod van hoofddoeken werkt de verdere controverse in de hand.

Er zal altijd controverse over bestaan, net zoals de tegenstelling tussen werknemers en werkgevers een blijvend spanningsveld creëert. Toch staat die spanning een zekere orde niet in de weg, op voorwaarde dat de actoren bereid zijn de discussie tijdelijk te laten rusten en de genomen beslissing pas op termijn te evalueren. En dat lijkt me ook de beste optie, juist omdat er geen 'one best way' bestaat. Sta de hoofddoek toe en ook dan blijft de controverse voortleven.

Een democratische/verdraagzame houding impliceert dat je minderheidsgroepen hun ding laat doen.

Dat stel ik op zich niet in vraag. De vraag is alleen tot waar die vrijheid reikt. Een democratische houding betekent ook dat je rekening houdt met diegenen die wél een probleem maken van de hoofddoek.

Toegeven aan degenen die bijvoorbeeld een hoofddoek als een bedreiging ervaren, brengt ons op een traject naar alsmaar minder verdraagzaamheid en stigmatiseert die minderheidsgroepen nog meer.

Verdraagzaamheid mag ook geen alibi zijn voor onverschilligheid. Veel meisjes en vrouwen die in een westerse context een hoofddoek dragen, doen dat niet altijd van harte of uit vrije wil. De hoofddoek moet je zien in de context van een verwantschapsstelsel dat radicaal verschilt van het onze: de seksualiteit van de vrouw moet streng gecontroleerd worden om de man ervan te verzekeren dat hij het monopolie behoudt op haar (en dus zeker weet dat de kinderen die zij baart de zijne zijn). Een huwelijk is in de eerste plaats een verbintenis tussen twee families.

De individuele vrijheid stelt dus een stuk minder voor dan in onze cultuur. Als je de vrijheid verdedigt om een hoofddoek te dragen (een westers concept van vrijheid), fnuik je dan niet tegelijkertijd de vrijheid van de vrouw in kwestie? Want laat ons elkaar geen kool verkopen: de hoofddoek is geen kledingstuk waar men individueel voor kiest. Als dat zo was, zou het ook niet zo'n offer zijn om van het dragen ervan af te zien. Hou je dan - en dit is bijna een marxistische analyse - geen patriarchale machtsstructuur in stand die juist ingaat tegen jouw ideaal van vrijheid?

Omwille van die vragen kan ik dus wel achter het verbod staan, zonder het echt toe te juichen. Ik zie een cultuur die vrijheden insnoert, maar tegelijkertijd wil ik die cultuur ook niet dusdanig radicaal ontwrichten dat haar leden alle houvast verliezen. Dat is een dilemma dat om voorzichtigheid vraagt, maar als vrijheid je ernst is, moet je wel stappen durven zetten, zonder te blijven haken aan tradities.

[TommyMax2]

Ik denk niet dat "het Westen" aan anderen lessen te geven heeft in vrijheid. Maar naar anderen kijken vanuit de hoogte is nu eenmaal een Westerse ziekte.

Mijn standpunt blijft dat je het verbieden van hoofddoeken nu niet kan doen. Je stelt er nog maar eens de moslims mee in een slecht daglicht. En dat moet je vooral doen: mensen die al zeer dikwijls met de rug tegen de muur staan nog wat verder pushen: dat is om problemen en verzet vragen. Als we eenmaal van die maatschappelijke 'onderdrukking' af zijn, dan zal zo'n debat niet tot spanningen leiden.

Wat is trouwens dat idee dat de linksen vroeger wel tegen de katholieken waren en nu niet tegen de moslims en dat dit dus niet klopt? In het algemeen maakten (en maken) 'De katholieken' deel uit van de heersende klasse. In België maken 'de moslims' in het algemeen deel uit van de arbeidersklasse.

[guerin]

‘De mens als onsterfelijk wezen’ RECENSIE De ethiek, Essay over het besef van het Kwaad, door Alain Badiou, vert. Rokus Hofstede, uitg. IJzer, Utrecht 2005, 129 blz., € 17,50 Door: Florentijn van Rootselaar Met de vertaling van De ethiek van Alain Badiou is nu een belangrijk en controversieel denker voor Nederland toegankelijk. Badiou pleit tegen de mensenrechten, maar voor de mens. Of het nu om links of rechts gaat, mensenrechten worden door beide kampen gevierd als nieuw ideaal. Rechts kan een land binnenvallen 'vanuit humanitaire motieven' onder verwijzing naar 'de mensenrechten die worden geschonden'. Zelfs als links een dergelijke inval afwijst, gebeurt dat vaak vanuit een sterke verbondenheid met diezelfde mensenrechten: is het land wel binnengevallen vanwege die rechten, is hun vraag, of gaat het om machtspolitiek of gewoon olie? En worden door een dergelijke inval die gepaard gaat met zoveel collateral damage - lees: mensenlevens - de mensenrechten niet eerder geschonden dan verdedigd? Het vergt moed om in een dergelijke eensgezindheid de ideologie van de mensrechten op de korrel te nemen. Want, zegt de Franse filosoof Alain Badiou, 'de kracht van deze doctrine is op het eerste gezicht de evidentie ervan.' Toch is er onder filosofen een groeiend aantal dat kritiek levert. Badiou, een van de meest uitgesproken critici, was in Nederland alleen bekend in kleine kring. De vertaling van zijn meest toegankelijke en bondige werk, De ethiek. Essay over het besef van het kwaad, is een belangrijke gebeurtenis omdat zijn werk nu ook wordt ontsloten in het Nederlands. Waarom richt Badiou zich tegen de mensenrechten? Net als andere critici ervan wijst hij erop dat ze naar believen tot uitgangspunt worden uitgeroepen, maar even snel weer vergeten worden. Een land binnenvallen kan verdedigd worden door te verwijzen naar de mensenrechten. Maar ondertussen wordt de honger in Afrika nog steeds niet afdoende bestreden, terwijl het toch een mensenrecht is om voldoende voedsel te hebben. Diezelfde lacune is ook kenmerkend voor andere vormen van ethisch denken. Denk aan de 'nationale ethische commissies', denk aan een arts die zich over elke mens zou moeten ontfermen, terwijl het voor illegalen en mensen zonder verzekering moeilijk wordt gemaakt de arts te consulteren. 'Zo zal de arts die zich bekent tot de "ethische" ideologie in vergaderingen en commissies allerlei overwegingen en mijmeringen aangaande "de zieken" ten beste geven, die precies hetzelfde zijn in zijn ogen als de haveloze massa van slachtoffersin die van de voorvechter van de mensenrechten: een "menselijke" totaliteit van Untermenschen.' Badiou wil aantonen dat de ethiek - de mensenrechten - de mens louter als slachtoffer beschouwen en hem daarmee reduceren tot een dier. Zeker, zegt Badiou, de mens is wel een diersoort, maar de reductie tot dier ontkent de menselijke mogelijkheid om anders te zijn dan een dier, om zich niet te laten bepalen door de omstandigheden. De mens kenmerkt zich echter door de 'koppige volharding om te blijven wat hij is, dat wil nu juist zeggen iets ánders dan een slachtoffer (…) Het feit dat we uiteindelijk allemaal doodgaan en dat er alleen stof overblijft, doet niets af aan de identiteit van de Mens als onsterfelijk wezen, op het moment waarop hij bevestigt wat hij is tégen de wens-een-dier-te-zijn waaraan de omstandigheden hem blootstellen.' Wie tegenwoordig meer wil dan de mensenrechten, zegt Badiou, krijgt al snel het verwijt dat een dergelijk utopisch verlangen alleen maar tot kwaad kan leiden (die critici refereren aan de 'totalitaire nachtmerries' van de eenentwintigste eeuw), en dat hij daarom genoegen moet nemen met een reductie van het kwaad in plaats van het goede te willen. Vanwege die wens beticht Badiou de ethiek-aanhangers van nihilisme, van de onwil de wereld te verbeteren. Hij beticht ze daarom ook van een 'taai conservatisme'. En, als uitsmijter stelt hij dat als de mens verboden wordt zich met het goede bezig te houden, hem eenvoudigweg wordt verboden mens te zijn. Menselijkheid ontstaat volgens Badiou pas door je in te zetten voor het goede. Dat werkt hij op een bijzonder eigenzinnige wijze uit. Tegenover de algemeenheid van de ethiek die bij voorbaat alles onderbrengt in termen van mensenrechten, stelt Badiou de bijzonderheid van een situatie waardoor iemand aangesproken wordt. Dat kan betrekking hebben op de arts die zich ondanks het ontbreken van een budget inzet voor de patiënt, maar het speelt ook in andere domeinen die traditioneel niet in verband worden gebracht met ethiek: bijvoorbeeld liefde, wetenschap en kunst. Denk aan het aangesproken worden in de liefde, of het volgen van een wetenschappelijke passie. Badiou noemt ook nog 'Haydns uitvinding van de klassieke muzikale stijl'. Badiou noemt dit soort gebeurtenissen 'evenementen'. Kenmerkend daarvoor is dat ze ontwrichtend zijn, dat ze het bestaande leven, de bestaande opvattingen doorbreken, en dat ze niet afgeleid kunnen worden uit het voorgaande. Dan handelt de mens op een manier waartoe hij zich van tevoren niet in staat had geacht.Badious opvatting over het goede kan makkelijk aanleiding geven tot misverstanden: staat hij soms een leven voor dat van bevlieging naar bevlieging gaat? Nee, pas door trouw te zijn aan een dergelijk evenement, zegt Badiou, wordt de mens mens. Door een leven anders in te richten na de verliefdheid, door de 'consequenties' daarvan te aanvaarden. Badiou stelt tegenover de heersende ethiek een ethiek die gekenmerkt wordt door een veel grotere rigueur, en ook door de wens om de wereld werkelijk te veranderen.

[Kallikles]

Zeer interessante bijdrage.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door Groet

Ik ben volledig tegen drugs. Geen enkele drugs mag toegestaan worden. Alleen alcohol mits goede controle. Sigaretten mogen ook mja das ni echt drugs.

Tot zover je geloofwaardigheid.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door TommyMax2

In het algemeen maakten (en maken) 'De katholieken' deel uit van de heersende klasse. In België maken 'de moslims' in het algemeen deel uit van de arbeidersklasse.

Mensen indelen in klassen schaadt je intellect.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door guerin

‘De mens als onsterfelijk wezen’ RECENSIE De ethiek, Essay over het besef van het Kwaad, door Alain Badiou, vert. Rokus Hofstede, uitg. IJzer, Utrecht 2005, 129 blz., € 17,50 Door: Florentijn van Rootselaar Met de vertaling van De ethiek van Alain Badiou is nu een belangrijk en controversieel denker voor Nederland toegankelijk. Badiou pleit tegen de mensenrechten, maar voor de mens. Of het nu om links of rechts gaat, mensenrechten worden door beide kampen gevierd als nieuw ideaal. Rechts kan een land binnenvallen 'vanuit humanitaire motieven' onder verwijzing naar 'de mensenrechten die worden geschonden'. Zelfs als links een dergelijke inval afwijst, gebeurt dat vaak vanuit een sterke verbondenheid met diezelfde mensenrechten: is het land wel binnengevallen vanwege die rechten, is hun vraag, of gaat het om machtspolitiek of gewoon olie? En worden door een dergelijke inval die gepaard gaat met zoveel collateral damage - lees: mensenlevens - de mensenrechten niet eerder geschonden dan verdedigd? Het vergt moed om in een dergelijke eensgezindheid de ideologie van de mensrechten op de korrel te nemen. Want, zegt de Franse filosoof Alain Badiou, 'de kracht van deze doctrine is op het eerste gezicht de evidentie ervan.' Toch is er onder filosofen een groeiend aantal dat kritiek levert. Badiou, een van de meest uitgesproken critici, was in Nederland alleen bekend in kleine kring. De vertaling van zijn meest toegankelijke en bondige werk, De ethiek. Essay over het besef van het kwaad, is een belangrijke gebeurtenis omdat zijn werk nu ook wordt ontsloten in het Nederlands. Waarom richt Badiou zich tegen de mensenrechten? Net als andere critici ervan wijst hij erop dat ze naar believen tot uitgangspunt worden uitgeroepen, maar even snel weer vergeten worden. Een land binnenvallen kan verdedigd worden door te verwijzen naar de mensenrechten. Maar ondertussen wordt de honger in Afrika nog steeds niet afdoende bestreden, terwijl het toch een mensenrecht is om voldoende voedsel te hebben. Diezelfde lacune is ook kenmerkend voor andere vormen van ethisch denken. Denk aan de 'nationale ethische commissies', denk aan een arts die zich over elke mens zou moeten ontfermen, terwijl het voor illegalen en mensen zonder verzekering moeilijk wordt gemaakt de arts te consulteren. 'Zo zal de arts die zich bekent tot de "ethische" ideologie in vergaderingen en commissies allerlei overwegingen en mijmeringen aangaande "de zieken" ten beste geven, die precies hetzelfde zijn in zijn ogen als de haveloze massa van slachtoffersin die van de voorvechter van de mensenrechten: een "menselijke" totaliteit van Untermenschen.' Badiou wil aantonen dat de ethiek - de mensenrechten - de mens louter als slachtoffer beschouwen en hem daarmee reduceren tot een dier. Zeker, zegt Badiou, de mens is wel een diersoort, maar de reductie tot dier ontkent de menselijke mogelijkheid om anders te zijn dan een dier, om zich niet te laten bepalen door de omstandigheden. De mens kenmerkt zich echter door de 'koppige volharding om te blijven wat hij is, dat wil nu juist zeggen iets ánders dan een slachtoffer (…) Het feit dat we uiteindelijk allemaal doodgaan en dat er alleen stof overblijft, doet niets af aan de identiteit van de Mens als onsterfelijk wezen, op het moment waarop hij bevestigt wat hij is tégen de wens-een-dier-te-zijn waaraan de omstandigheden hem blootstellen.' Wie tegenwoordig meer wil dan de mensenrechten, zegt Badiou, krijgt al snel het verwijt dat een dergelijk utopisch verlangen alleen maar tot kwaad kan leiden (die critici refereren aan de 'totalitaire nachtmerries' van de eenentwintigste eeuw), en dat hij daarom genoegen moet nemen met een reductie van het kwaad in plaats van het goede te willen. Vanwege die wens beticht Badiou de ethiek-aanhangers van nihilisme, van de onwil de wereld te verbeteren. Hij beticht ze daarom ook van een 'taai conservatisme'. En, als uitsmijter stelt hij dat als de mens verboden wordt zich met het goede bezig te houden, hem eenvoudigweg wordt verboden mens te zijn. Menselijkheid ontstaat volgens Badiou pas door je in te zetten voor het goede. Dat werkt hij op een bijzonder eigenzinnige wijze uit. Tegenover de algemeenheid van de ethiek die bij voorbaat alles onderbrengt in termen van mensenrechten, stelt Badiou de bijzonderheid van een situatie waardoor iemand aangesproken wordt. Dat kan betrekking hebben op de arts die zich ondanks het ontbreken van een budget inzet voor de patiënt, maar het speelt ook in andere domeinen die traditioneel niet in verband worden gebracht met ethiek: bijvoorbeeld liefde, wetenschap en kunst. Denk aan het aangesproken worden in de liefde, of het volgen van een wetenschappelijke passie. Badiou noemt ook nog 'Haydns uitvinding van de klassieke muzikale stijl'. Badiou noemt dit soort gebeurtenissen 'evenementen'. Kenmerkend daarvoor is dat ze ontwrichtend zijn, dat ze het bestaande leven, de bestaande opvattingen doorbreken, en dat ze niet afgeleid kunnen worden uit het voorgaande. Dan handelt de mens op een manier waartoe hij zich van tevoren niet in staat had geacht.Badious opvatting over het goede kan makkelijk aanleiding geven tot misverstanden: staat hij soms een leven voor dat van bevlieging naar bevlieging gaat? Nee, pas door trouw te zijn aan een dergelijk evenement, zegt Badiou, wordt de mens mens. Door een leven anders in te richten na de verliefdheid, door de 'consequenties' daarvan te aanvaarden. Badiou stelt tegenover de heersende ethiek een ethiek die gekenmerkt wordt door een veel grotere rigueur, en ook door de wens om de wereld werkelijk te veranderen.

Typisch Frans.