huwelijkse trouw ... tot de dood ons scheidt

[lombas]

Vroeger keek ik anders naar het huwelijk dan nu. Sinds de universiteitsjaren heeft "Het Instituut" toch mijn interesse kunnen vergaren. Nu, wat de invulling betreft, moet je burgerlijk of kerkelijk trouwen om elkaar man en vrouw, echtgenoot en echtgenote te noemen? Dat is een ander paar mouwen.

Kinderen, dat is iets nog zoiets - maar dat verandert blijkbaar niet.

[kadet]

*knip*

hou privé zaken van anderen buiten het forum aub.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

is zo'n eindeloos contract wel realistisch ?

of is dat sowieso een gezamenlijke leugen en telt dat toch maar "tot betere opportuniteiten zich aandienen"

want zeg nu eerlijk welke vrouw gaat haar droomhunk de deur wijzen ... en welke man zijn tettenbabe ?

is dat dan een collectieve vlaag van hypocrisie of hoe zit dat juist ?



ik zal beginnen :

bij mij is t simpel, ik heb nog nooit een opportuniteit gehad, dus ik ben al probleemloos 15 jaar trouw.

en jullie ?

Ik ben 20 jaar samen geweest met mijn ex, waarvan 16 jaar gehuwd.
En ja, zelfs voor de kerk.

Na 20 jaar zijn wij uit elkaar gegaan, dit omdat zij een andere liefde had gevonden.
Nu zijn wij wij +2 jaar uit elkaar en heeft zij 1 1/2 jaar samen gewoond met haar nieuwe liefde.
Maar geloof het of niet, haar nieuwe liefde heeft geen 20 jaar stand gehouden, want de liefde is helemaal verdwenen en hij zet haar zelfs gewoon aan de deur.


En ja, eeuwige liefde is een utopie, de mens is immers een kuddedier dat door geloof in de monogamie word gedwongen.


En ja, ik heb zelf ondertussen ook al een nieuwe tettebabe tegengekomen, maar zoals wel geweten is, zijn mannen in het begrijpen van de vrouwelijke signalen grote sukkelaars en heb ik haar dus aan mijn neus laten voorbij gaan.
Hoewel ik ook geen garantie geef dat deze liefde van mij het 20 jaar zou hebben uitgehouden, ik en zij dragen immers ook nog een verleden mee, waarmee beiden moeten kunnen leven.


Het monogamme huwelijk is enkel een spel van geven en nemen, niet van eeuwige liefde.

[azert]

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door kadet

*knip*

hou privé zaken van anderen buiten het forum aub.

Op mijn 49ste, maak ik dat mee: Ik woon reeds 10 jaar samen met mijn vriend, een hele brave en attente man, is wel 11 jaar jonger maar dat stoort helemaal niet. Samen met mijn zoon vormen wij een gelukkig gezin (Zoon uit huwelijk). Nu heb ik me toch wel laten verleiden door een gast van 28jaar, Het begon met komplimentjes, dat ik een mooie vrouw was enz., was natuurlijk enorm gescharmeerd, en om een lang verhaal kort te maken, k ben er stapelverliefd op geworden. ben op zijn avences ingegaan, en er is een passionele vrijage van gekomen! Met alle gevolgen van dien! Ik voelde mij enorm schuldig tov mijn partner die van niets weet, en kon gewoonweg niet stoppen met dat avontuur! tot verleden week heeft die gast me laten weten dat ik hem niet meer intresseer, en dat hij het meer dan beu is. Natuurlijk gevolg, k ben er helemaal kapot van, verscheurd van verdriet, en ter zelfdertijd, wil ik mijn partner niet verliezen of pijn doen,die verdiend dat niet! Mijn gezond verstand zegt stop, en mijn gevoelens voor die andere gaan maar niet weg! t is dodelijk!

[Diplomatius]

Uit de ervaringen van de laatste weken heeft deze hier besloten om nog maar een tijdje alleen te blijven, of minstens eens iemand tegen te komen die NIET in zo'n gecompliceerde toestanden leeft... Daar komt toch ellende van, en dat stiekeme gedoe en hogere verwachtingen leiden dan toch tot miserie... zoals nu....

Ik geloof anderzijds wel nog in het elkaar-onvoorwaardelijk-graag-zien... maar dat moet dan écht wel wederzijds zijn... en die kans is bijzonder klein... De kans dat twee levens parallel blijven lopen, is ook gewoon bijzonder klein, de kans dat ze uit elkaar lopen is vele keren groter... En dan heb ik het nog niet eens over het uit elkaar lopen in fysieke afstand (véél - weliswaar tijdelijke - afstand in dit geval), maar in 'mentale afstand'. Een goede relatie overleeft ook wel een occasionele verliefdheid, maar de vraag is of die relatie dan wel zo goed was...

Kort gezegd: ik ken bijna niemand in een relatie waarvan ik denk dat ze gemaakt is om 'eeuwig' voort te gaan. Hoe zeer ik er ook in WIL geloven...

[Groentje-18]

bij mij is t simpel, ik heb nog nooit een opportuniteit gehad, dus ik ben al probleemloos 15 jaar trouw.

Gederomantiseerd als ik ben schuilt daar een kern van waarheid.
Ik las ooit ergens de uitspraak dat er niets moeilijkers was in een relatie dan weten dat je gewild wordt door iemand anders (of anderen).
Of het het moeilijkst is weet ik niet, maar na wat levenservaring moet ik toegeven dat die persoon wel een punt had.
Toevallig zei mijn dokter dat nog 'als je maar kunt kiezen uit één persoon dan is het simpel. Maar als je de keuze hebt, begin dan maar eens te kiezen'. Bovendien zal je je, zeker als het wat minder gaat, wel eens afvragen of het de beste keuze was.

Ik denk dus dat het je engagement in een relatie in ieder geval sterk kan verminderen. Waarom heel veel moeite doen voor die ene als je er toch nog anderen kan krijgen die misschien minder gedoe met zich meebrengen?
Daarbij hoeven er waarschijnlijk nog geen anderen op de kade van waar de huwelijksboot is uitgevaren te staan, de perceptie dat er anderen zijn die je 'kan krijgen' is waarschijnlijk genoeg.

[Uh-Huh]

Red het milieu. Blijf bij elkaar!

Een echtscheiding is niet fijn. Niet voor de partners, niet voor de kinderen - als die er zijn - maar ook niet voor het milieu. Dat laatste blijkt uit Amerikaans onderzoek.
Het milieu is wel het laatste waar je aan denkt tijdens of net na een pijnlijke echtscheiding. Toch is de vervuiling die zo'n stap voortbrengt niet gering, schrijven Eunice Yu en Jianguo Liu van de Universiteit van Stanford in Californië (VS) in het tijdschrift PNAS.
Als mensen scheiden delen ze hun bestaande huishouden op in kleine subgroepjes. Het oude gezin, dat eerst gezellig samen in een huis hokte, neemt ineens twee huizen in beslag. Dat betekent vaak dat ieder gezinlid gemiddeld meer ruimte - of kamers - tot zijn beschikking heeft. Maar ook dat er per persoon meer water en elektriciteit wordt verbruikt.

De onderzoekers keken naar twaalf landen waaronder de Verenigde Staten, een aantal landen in Europa en een paar ontwikkelingslanden. Ze rekenen voor dat er zonder gescheiden gezinnen bijna zeveneneenhalf miljoen huishoudens minder zouden zijn. En dat het niet uit elkaar gaan van al die gezinnen in Amerika meer dan 38 miljoen kamers, 73 miljard kWh elektriciteit en 2373 miljard liter water had kunnen uitsparen, in één jaar. Opnieuw trouwen brengt alles weer terug bij het oude, milieutechnisch gezien dan.


Arianne Hinz

Bron: http://noorderlicht.vpro.nl/noorderl...icht/38083500/

Als d�*t geen reden is om niet te scheiden...

[Kim]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Gederomantiseerd als ik ben schuilt daar een kern van waarheid.
Ik las ooit ergens de uitspraak dat er niets moeilijkers was in een relatie dan weten dat je gewild wordt door iemand anders (of anderen).
Of het het moeilijkst is weet ik niet, maar na wat levenservaring moet ik toegeven dat die persoon wel een punt had.
Toevallig zei mijn dokter dat nog 'als je maar kunt kiezen uit één persoon dan is het simpel. Maar als je de keuze hebt, begin dan maar eens te kiezen'. Bovendien zal je je, zeker als het wat minder gaat, wel eens afvragen of het de beste keuze was.

Ik denk dus dat het je engagement in een relatie in ieder geval sterk kan verminderen. Waarom heel veel moeite doen voor die ene als je er toch nog anderen kan krijgen die misschien minder gedoe met zich meebrengen?
Daarbij hoeven er waarschijnlijk nog geen anderen op de kade van waar de huwelijksboot is uitgevaren te staan, de perceptie dat er anderen zijn die je 'kan krijgen' is waarschijnlijk genoeg.

Aan een relatie werk je continu. Als je iemand echt graag ziet, zal het je worst wezen dat hij/zij je af en toe flink op de zenuwen werkt. Niemand is perfect, iedereen heeft z'n slechte kantjes. En waarom blijven bij diegene waar je destijds voor gekozen hebt terwijl er betere te vinden zijn? Hangt ervan af in welke context je de zaak bekijkt. Als je partner totaal geen respect meer voor je opbrengt (lees: je bedriegt terwijl je er zelf bijstaat, je mishandelt e.d.) dan is de keuze snel gemaakt: ander en beter. Maar wanneer je gewoon "een dipje" in de relatie hebt is het m.i. verkeerd om direct de breuk te verkondigen. Er is een reden waarom je destijds voor die persoon gekozen hebt en die reden is er waarschijnlijk nog altijd. Je moet ze op die momenten alleen even terug voor de geest willen halen én erover praten met je partner. (Maar als dat laatste niet lukt, heb je uiteraard wel een probleem.)

[Duupje]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Aan een relatie werk je continu. Als je iemand echt graag ziet, zal het je worst wezen dat hij/zij je af en toe flink op de zenuwen werkt. Niemand is perfect, iedereen heeft z'n slechte kantjes. En waarom blijven bij diegene waar je destijds voor gekozen hebt terwijl er betere te vinden zijn? Hangt ervan af in welke context je de zaak bekijkt. Als je partner totaal geen respect meer voor je opbrengt (lees: je bedriegt terwijl je er zelf bijstaat, je mishandelt e.d.) dan is de keuze snel gemaakt: ander en beter. Maar wanneer je gewoon "een dipje" in de relatie hebt is het m.i. verkeerd om direct de breuk te verkondigen. Er is een reden waarom je destijds voor die persoon gekozen hebt en die reden is er waarschijnlijk nog altijd. Je moet ze op die momenten alleen even terug voor de geest willen halen én erover praten met je partner. (Maar als dat laatste niet lukt, heb je uiteraard wel een probleem.)

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Aan een relatie werk je continu. Als je iemand echt graag ziet, zal het je worst wezen dat hij/zij je af en toe flink op de zenuwen werkt. Niemand is perfect, iedereen heeft z'n slechte kantjes. En waarom blijven bij diegene waar je destijds voor gekozen hebt terwijl er betere te vinden zijn? Hangt ervan af in welke context je de zaak bekijkt. Als je partner totaal geen respect meer voor je opbrengt (lees: je bedriegt terwijl je er zelf bijstaat, je mishandelt e.d.) dan is de keuze snel gemaakt: ander en beter. Maar wanneer je gewoon "een dipje" in de relatie hebt is het m.i. verkeerd om direct de breuk te verkondigen. Er is een reden waarom je destijds voor die persoon gekozen hebt en die reden is er waarschijnlijk nog altijd. Je moet ze op die momenten alleen even terug voor de geest willen halen én erover praten met je partner. (Maar als dat laatste niet lukt, heb je uiteraard wel een probleem.)

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

is zo'n eindeloos contract wel realistisch ?

of is dat sowieso een gezamenlijke leugen en telt dat toch maar "tot betere opportuniteiten zich aandienen"

want zeg nu eerlijk welke vrouw gaat haar droomhunk de deur wijzen ... en welke man zijn tettenbabe ?

is dat dan een collectieve vlaag van hypocrisie of hoe zit dat juist ?



ik zal beginnen :

bij mij is t simpel, ik heb nog nooit een opportuniteit gehad, dus ik ben al probleemloos 15 jaar trouw.

en jullie ?

Zo trouw als een euh... kweetniwa.
Nooit 't vrouwke bedrogen en ik zal dat ook nooit doen.
Zeker van het moment dat je kinderen hebt is het volledig not-done vind ik. Tussen 2 partners kan je altijd nog het argument inroepen van 'het zijn allebei volwassen mensen' maar zodra er bengels bij komen kijken trek je die onvermijdelijk mee in het moeras en dat is wel een erg hoge prijs om eens een keertje je lul in een andere flamoes te soppen

Ik weet et, het zal voor velen triest nieuws zijn, maar nee dames, buiten wat occasioneel geflirt alhier moet je echt niks verwachten...
Sorry maar helaas...

[Andro]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Aan een relatie werk je continu. Als je iemand echt graag ziet, zal het je worst wezen dat hij/zij je af en toe flink op de zenuwen werkt. Niemand is perfect, iedereen heeft z'n slechte kantjes. En waarom blijven bij diegene waar je destijds voor gekozen hebt terwijl er betere te vinden zijn? Hangt ervan af in welke context je de zaak bekijkt. Als je partner totaal geen respect meer voor je opbrengt (lees: je bedriegt terwijl je er zelf bijstaat, je mishandelt e.d.) dan is de keuze snel gemaakt: ander en beter. Maar wanneer je gewoon "een dipje" in de relatie hebt is het m.i. verkeerd om direct de breuk te verkondigen. Er is een reden waarom je destijds voor die persoon gekozen hebt en die reden is er waarschijnlijk nog altijd. Je moet ze op die momenten alleen even terug voor de geest willen halen én erover praten met je partner. (Maar als dat laatste niet lukt, heb je uiteraard wel een probleem.)

Voila!

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Aan een relatie werk je continu. Als je iemand echt graag ziet, zal het je worst wezen dat hij/zij je af en toe flink op de zenuwen werkt. Niemand is perfect, iedereen heeft z'n slechte kantjes. En waarom blijven bij diegene waar je destijds voor gekozen hebt terwijl er betere te vinden zijn? Hangt ervan af in welke context je de zaak bekijkt. Als je partner totaal geen respect meer voor je opbrengt (lees: je bedriegt terwijl je er zelf bijstaat, je mishandelt e.d.) dan is de keuze snel gemaakt: ander en beter. Maar wanneer je gewoon "een dipje" in de relatie hebt is het m.i. verkeerd om direct de breuk te verkondigen. Er is een reden waarom je destijds voor die persoon gekozen hebt en die reden is er waarschijnlijk nog altijd. Je moet ze op die momenten alleen even terug voor de geest willen halen én erover praten met je partner. (Maar als dat laatste niet lukt, heb je uiteraard wel een probleem.)

Daar zit dan ook weer wat in.
Helaas denk ik dat niet iedereen erin slaagt dit in de praktijk om te zetten. Sommige mensen zijn geneigd de weg van de minste weerstand te volgen.
Erover praten kan ook wel eens een probleem zijn. Enfin, het hangt af van de relationele vaardigheden van beide partners.

[The Paulus Experience]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

is zo'n eindeloos contract wel realistisch ?

of is dat sowieso een gezamenlijke leugen en telt dat toch maar "tot betere opportuniteiten zich aandienen"

want zeg nu eerlijk welke vrouw gaat haar droomhunk de deur wijzen ... en welke man zijn tettenbabe ?

is dat dan een collectieve vlaag van hypocrisie of hoe zit dat juist ?



ik zal beginnen :

bij mij is t simpel, ik heb nog nooit een opportuniteit gehad, dus ik ben al probleemloos 15 jaar trouw.

en jullie ?

het contract is niet eindeloos hé!
Tot de dood jullie scheidt.
Daarna kan zij een ander zoeken.

[Kim]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Daar zit dan ook weer wat in.
Helaas denk ik dat niet iedereen erin slaagt dit in de praktijk om te zetten. Sommige mensen zijn geneigd de weg van de minste weerstand te volgen.
Erover praten kan ook wel eens een probleem zijn. Enfin, het hangt af van de relationele vaardigheden van beide partners.

Klopt, tegenwoordig gaan mensen al uit elkaar omdat de partner bij wijze van spreken ietwat te luid snurkt in bed (en na een maand is het dus echt wel genoeg geweest en reden tot echtscheiding!). Enfin, je ziet wel wat ik bedoel...

Onenigheden in een relatie zijn normaal, al hebben heel wat mensen niet het lef om in eigen boezem te kijken en het "probleem" in kwestie op tafel te gooien. Men zwijgt liever, laat alles mooi opstapelen en dan barst de hel natuurlijk los (vele kleine dingen maken één groot).

[lomeanor]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Aan een relatie werk je continu. Als je iemand echt graag ziet, zal het je worst wezen dat hij/zij je af en toe flink op de zenuwen werkt. Niemand is perfect, iedereen heeft z'n slechte kantjes. En waarom blijven bij diegene waar je destijds voor gekozen hebt terwijl er betere te vinden zijn? Hangt ervan af in welke context je de zaak bekijkt. Als je partner totaal geen respect meer voor je opbrengt (lees: je bedriegt terwijl je er zelf bijstaat, je mishandelt e.d.) dan is de keuze snel gemaakt: ander en beter. Maar wanneer je gewoon "een dipje" in de relatie hebt is het m.i. verkeerd om direct de breuk te verkondigen. Er is een reden waarom je destijds voor die persoon gekozen hebt en die reden is er waarschijnlijk nog altijd. Je moet ze op die momenten alleen even terug voor de geest willen halen én erover praten met je partner. (Maar als dat laatste niet lukt, heb je uiteraard wel een probleem.)

Mooi gezegd!

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Je moet ze op die momenten alleen even terug voor de geest willen halen én erover praten met je partner. (Maar als dat laatste niet lukt, heb je uiteraard wel een probleem.)

vooral dat laatste kan om dood te vallen zijn van frustratie.

en soms groei je ook uit elkaar.
ik vind dat eigenlijk geen ramp. een relatie moet niet koste wat kost werken.
het leven is veel te kort om te blijven vasthouden aan een keuze die ooit heel goed was, maar na bijv. 10 jaar gewoon niet meer werkt.
mensen evolueren, enzo.

[Kim]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

vooral dat laatste kan om dood te vallen zijn van frustratie.

en soms groei je ook uit elkaar.
ik vind dat eigenlijk geen ramp. een relatie moet niet koste wat kost werken.
het leven is veel te kort om te blijven vasthouden aan een keuze die ooit heel goed was, maar na bijv. 10 jaar gewoon niet meer werkt.
mensen evolueren, enzo.

Tot die conclusie kom je meestal allebei (dat het niet meer werkt). En ja, dan zit er weinig anders op dan elkaar loslaten.

Maar ik zou het erg vinden als ik het zover zou laten evolueren dat ik op een dag tot de conclusie kom "het werkt niet meer". Heeft toch heel wat te maken met het feit dat je voorgaande signalen negeert, al dan niet bewust?

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

vooral dat laatste kan om dood te vallen zijn van frustratie.

en soms groei je ook uit elkaar.
ik vind dat eigenlijk geen ramp. een relatie moet niet koste wat kost werken.
het leven is veel te kort om te blijven vasthouden aan een keuze die ooit heel goed was, maar na bijv. 10 jaar gewoon niet meer werkt.
mensen evolueren, enzo.

Uit mekaar groeien, wat is dat?
Andere intresses?
Wees blij dat dat zo is. Ik mag er niet aan denken dat je met iemand een heel leven lang moet samenwonen die identiek dezelfde intresses heeft dan jezelf...
Als je als 16-jarige een lief zoekt is dat vaak wel een van de vereisten, maar samenwonen met iemand waar je het praktisch altijd 'mee eens bent' lijkt me een hel. Je versuft dan toch compleet? Discussie is noodzakelijk voor de geest en de relatie.