Een Nederlandse journalist getuigt: Vlaanderen en Nederland gaan niet samen. - Pagina 200

quercus · 16 januari 2010, 09:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door job
Natuurlijk is hij een Nederlander, net zoals jij en ik.
En daar bedoel ik mee : inwoner van de Nederlanden, inwoner van de Lage Landen. Enkel staatkundig woont ie in België, net zoals jij en ik.

Bullshit

Toch merkwaardig dat het bij jou altijd draait rond uitwerpselen. Je moet dringend op consultatie bij een psychiater.

Ernst Niessen · 16 januari 2010, 10:04

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

'Gij' is niet oudbollig ...

Gij (ge) is een persoonlijk voornaamwoord van de tweede persoon enkelvoud en meervoud. Naast jij/jou/je/jullie en u (aanspreekvormen in de standaardtaal) is 'gij' een vorm die nu alleen nog gebruikt wordt in de spreektaal in het zuiden van het Nederlandse taalgebied (Brabant, Limburg en Vlaanderen). 'Gij' heeft dan wat gevoelswaarde betreft een tussenpositie tussen het (te) strenge 'u' en het (te) familiaire, als geaffecteerd aangevoelde 'jij'. In andere Nederlandstalige gebieden wordt 'gij' soms nog in (katholieke en protestantse) kerken gebruikt als aanspreekvorm voor het Opperwezen. Daarbuiten wordt het als archaïsch opgevat.

Oorspronkelijk is 'gij' in de zestiende eeuw ontstaan als de beleefdsheidsvorm van de tweede persoon meervoud. Nog in dezelfde eeuw werd de vorm ook voor een tweede persoon enkelvoud gebruikt, als alternatief voor het toen al wegkwijnende en als grof aagevoelde du, dij en dijn. Noordelijker werd 'jij' gebruikt als gereduceerde vorm van 'gij'. 'U' kwam aanvankelijk als accusatief en datief voor van beide. In de periode dat 'gij' en 'jij' niet meer werden gebruikt als beleefdsheidsvorm, was er geen alternatieve beleefdsheidsvorm. Deze is sinds de zeventiende en achttiende eeuw gevormd uit 'Uedele' (uwe edelheid). Dit werd later afgekort tot 'U.E.' (uitgesproken als Uwe). Weer later werd 'Uwe' geschreven en zo ontstond 'u'.

De flexie van 'gij'

- nominatief: gij (beklemtoond) of ge (onbeklemtoond); Gij komt te laat.
- genitief: uwer; Gij zijt elders en toch moet ik uwer gedenken.
- datief: u; Weet ge zeker dat dit u toebehoort?
- accusatief: u; Als ge hard werkt, zal ik u belonen.
- reflexief: u; Gij vergist u.
- possessief: uw; Drinkt ge uw glas niet leeg?

De conjugatie van de werkwoorden met 'gij'

Vervoegen met het voornaamwoord gij is moeilijk omdat de meeste Nederlandstaligen hiervoor het gevoel zijn kwijtgeraakt. In het presens van de indicatief is de vervoeging meestal dezelfde als met 'jij'. Uitzonderingen vormen de hulpwerkwoorden zijn en mogen:

Gij jaagt
Gij wacht
Gij hebt
Gij kunt
Gij zijt
Gij moogt

In het imperfectum van de indicatief is de vervoeging van zwakke werkwoorden zoals met jij. De vervoeging van sterke werwoorden bestaat uit de stam van het imperfectum met de uitgang -t. De klinker a wordt daarbij verdubbeld tot aa, behalve bij gij hadt. Zijn is onregelmatig:

Gij speelde (spelen)
Gij wachtte (wachten)
Gij zongt (zingen)
Gij liept (lopen)
Gij mocht (mogen)
Gij kwaamt (komen)
Gij zaagt (zien)
Gij waart (zijn)
Gij hadt (hebben)
Gij zoudt (zullen)

Ernst Niessen · 16 januari 2010, 10:07

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Toch merkwaardig dat het bij jou altijd draait rond uitwerpselen. Je moet dringend op consultatie bij een psychiater.

Ja, merkwaardig, hè? Ik heb Henri1 eveneens diverse malen betrapt op een buitenissige vorm van fecale obsessies.

Leo · 16 januari 2010, 10:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Een woordenboek hoeft ook niet dikker te worden. Of moet dat 'groeien' zoals de economie verondersteld wordt te doen. Ik aprecieer het juist als je met weinig woorden iets kan duidelijk maken. Het voorstellen alsof het verzinnen van nieuwe woorden en ervoor te zorgen dat ze in een woordenboek terecht komen, op een of andere manier iets is om fier op te zijn vindt ik belachelijk. Als dat zo verder gaat zitten we binnen een paar eeuwen met een woordenencyclopedie op de boekenrek en een toren van Babel op straat.

P.S. Bestaat 'woordenencylopedie' al ? ('t is gelukkig een Vlaams woord, en aldus heeft het minder kans de Van Daele te bezoedelen)

http://gtb.inl.nl/?owner=WNT

Leo · 16 januari 2010, 10:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

De overheid is de lakei van de Taalunie en/of richt zich daarnaar.

Dit is een flagrante onwaarheid en dat kan je zelf natrekken, bijvoorbeeld in het spellingdossier.

De Nederlandse Taalunie heeft in 1994 een konsekwente en konsistente spelling opgesteld en openbaar gemaakt in deel I van Voorzetten 44 (ISBN 90 12 08138 6).
Het is die spelling die ik zelf hanteer, gebruik makend van het recht van iedere Nederlandstalige om te spellen zoals hij zelf wil zolang het niet om ambtelijke of onderwijsteksten gaat.

Het is de overheid geweest, bij monde van de onderwijs- en kultuurministers, die voor de ambtenarij en het onderwijs de huidige knoeiboel verplicht gemaakt heeft.

system · 16 januari 2010, 11:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Leo

Dit is een flagrante onwaarheid en dat kan je zelf natrekken, bijvoorbeeld in het spellingdossier.

De Nederlandse Taalunie heeft in 1994 een konsekwente en konsistente spelling opgesteld en openbaar gemaakt in deel I van Voorzetten 44 (ISBN 90 12 08138 6).
Het is die spelling die ik zelf hanteer, gebruik makend van het recht van iedere Nederlandstalige om te spellen zoals hij zelf wil zolang het niet om ambtelijke of onderwijsteksten gaat.

Het is de overheid geweest, bij monde van de onderwijs- en kultuurministers, die voor de ambtenarij en het onderwijs de huidige knoeiboel verplicht gemaakt heeft.

Goed, maar vanwaar kwam initieel heel die knoeiboel?

system · 16 januari 2010, 11:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Gij (ge) is een persoonlijk voornaamwoord van de tweede persoon enkelvoud en meervoud. Naast jij/jou/je/jullie en u (aanspreekvormen in de standaardtaal) is 'gij' een vorm die nu alleen nog gebruikt wordt in de spreektaal in het zuiden van het Nederlandse taalgebied (Brabant, Limburg en Vlaanderen). 'Gij' heeft dan wat gevoelswaarde betreft een tussenpositie tussen het (te) strenge 'u' en het (te) familiaire, als geaffecteerd aangevoelde 'jij'. In andere Nederlandstalige gebieden wordt 'gij' soms nog in (katholieke en protestantse) kerken gebruikt als aanspreekvorm voor het Opperwezen. Daarbuiten wordt het als archaïsch opgevat.

Oorspronkelijk is 'gij' in de zestiende eeuw ontstaan als de beleefdsheidsvorm van de tweede persoon meervoud. Nog in dezelfde eeuw werd de vorm ook voor een tweede persoon enkelvoud gebruikt, als alternatief voor het toen al wegkwijnende en als grof aagevoelde du, dij en dijn. Noordelijker werd 'jij' gebruikt als gereduceerde vorm van 'gij'. 'U' kwam aanvankelijk als accusatief en datief voor van beide. In de periode dat 'gij' en 'jij' niet meer werden gebruikt als beleefdsheidsvorm, was er geen alternatieve beleefdsheidsvorm. Deze is sinds de zeventiende en achttiende eeuw gevormd uit 'Uedele' (uwe edelheid). Dit werd later afgekort tot 'U.E.' (uitgesproken als Uwe). Weer later werd 'Uwe' geschreven en zo ontstond 'u'.

De flexie van 'gij'

- nominatief: gij (beklemtoond) of ge (onbeklemtoond); Gij komt te laat.
- genitief: uwer; Gij zijt elders en toch moet ik uwer gedenken.
- datief: u; Weet ge zeker dat dit u toebehoort?
- accusatief: u; Als ge hard werkt, zal ik u belonen.
- reflexief: u; Gij vergist u.
- possessief: uw; Drinkt ge uw glas niet leeg?

De conjugatie van de werkwoorden met 'gij'

Vervoegen met het voornaamwoord gij is moeilijk omdat de meeste Nederlandstaligen hiervoor het gevoel zijn kwijtgeraakt. In het presens van de indicatief is de vervoeging meestal dezelfde als met 'jij'. Uitzonderingen vormen de hulpwerkwoorden zijn en mogen:

Gij jaagt
Gij wacht
Gij hebt
Gij kunt
Gij zijt
Gij moogt

In het imperfectum van de indicatief is de vervoeging van zwakke werkwoorden zoals met jij. De vervoeging van sterke werwoorden bestaat uit de stam van het imperfectum met de uitgang -t. De klinker a wordt daarbij verdubbeld tot aa, behalve bij gij hadt. Zijn is onregelmatig:

Gij speelde (spelen)
Gij wachtte (wachten)
Gij zongt (zingen)
Gij liept (lopen)
Gij mocht (mogen)
Gij kwaamt (komen)
Gij zaagt (zien)
Gij waart (zijn)
Gij hadt (hebben)
Gij zoudt (zullen)

U maakt er een karikatuur van. Wij ervaren de 'gij' in Limburg helemaal niet als ouderwets. En de uitdrukking bijvoorbeeld 'gij waart er gisteren niet' wordt dagdagelijks gebruikt. En niet alleen in Limburg. Meer nog, ik zou bijna durven zeggen dat wij de 'je' vaak als vreemd ervaren. Eerder als 'Hollands'

Ernst Niessen · 16 januari 2010, 11:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

U maakt er een karikatuur van. Wij ervaren de 'gij' in Limburg helemaal niet als ouderwets. En de uitdrukking bijvoorbeeld 'gij waart er gisteren niet' wordt dagdagelijks gebruikt. En niet alleen in Limburg. Meer nog, ik zou bijna durven zeggen dat wij de 'je' vaak als vreemd ervaren. Eerder als 'Hollands'

O, alwetende Wispelturigheid. U spreekt in majestatis pluralis als u zegt dat gij niet ouderwets is, want dat wordt door een meerderheid van de Nederlandstaligen wél als zodanig opgevat. Slechts in liturgische teksten en religieuze (katholieke en protestantse) kringen wordt gij, niet zelden met een kapitaal geschreven, gebruikt ter aanduiding van het Opperwezen om juist daarmee distantie te creëren, omdat gij zo heerlijk archaïsch en niet dagdagelijks klinkt, vooral met die buitenissie conjugatie. In kringen van Zuid-Nederlandse dialectsprekers wordt 'je' dikwijls - maar niet altijd! - als vreemd ervaren.

Alboreto · 16 januari 2010, 11:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Gij (ge) is een persoonlijk voornaamwoord van de tweede persoon enkelvoud en meervoud.
...

Lijkt me wel ongeveer te kloppen.

Bron?

Ernst Niessen · 16 januari 2010, 11:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Lijkt me wel ongeveer te kloppen.

Bron?

Mijn eigen kennis betreffende de neerlandistiek.

Alboreto · 16 januari 2010, 11:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door job

Natuurlijk is hij een Nederlander, net zoals jij en ik.
En daar bedoel ik mee : inwoner van de Nederlanden, inwoner van de Lage Landen. Enkel staatkundig woont ie in België, net zoals jij en ik.

Nee,

Hij is een Belg, net zoals jij en ik.
Wij zijn geen Nederlanders.

Jou zou kunnen argumenteren dat een Nederlander een inwoner was een kunstmatig land in het verleden dat slechts 16 jaar heeft bestaan, maar dat is voltooid verleden tijd en heeft niets meer te maken met het huidig gebruik van het woord 'Nederlander'.

Alboreto · 16 januari 2010, 11:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Mijn eigen kennis betreffende de neerlandistiek.

Je krijgt nog 1 kans.
Bron?

Alboreto · 16 januari 2010, 11:27

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

O, alwetende Wispelturigheid. U spreekt in majestatis pluralis als u zegt dat gij niet ouderwets is, want dat wordt door een meerderheid van de Nederlandstaligen wél als zodanig opgevat. Slechts in liturgische teksten en religieuze (katholieke en protestantse) kringen wordt gij, niet zelden met een kapitaal geschreven, gebruikt ter aanduiding van het Opperwezen om juist daarmee distantie te creëren, omdat gij zo heerlijk archaïsch en niet dagdagelijks klinkt, vooral met die buitenissie conjugatie. In kringen van Zuid-Nederlandse dialectsprekers wordt 'je' dikwijls - maar niet altijd! - als vreemd ervaren.

Dat is niet correct.
Slechts een minderheid spreekt zoals de Nederlanders.
De overgrote meerderheid gebruikt nog altijd de ge/gij/uw vorm en dat wordt helemaal niet als oudbollig aanzien.

Ernst Niessen · 16 januari 2010, 11:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Dat is niet correct.
Slechts een minderheid spreekt zoals de Nederlanders.
De overgrote meerderheid gebruikt nog altijd de ge/gij/uw vorm en dat wordt helemaal niet als oudbollig aanzien.

Dat is niet correct. Bron?

system · 16 januari 2010, 11:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

O, alwetende Wispelturigheid. U spreekt in majestatis pluralis als u zegt dat gij niet ouderwets is, want dat wordt door een meerderheid van de Nederlandstaligen wél als zodanig opgevat. Slechts in liturgische teksten en religieuze (katholieke en protestantse) kringen wordt gij, niet zelden met een kapitaal geschreven, gebruikt ter aanduiding van het Opperwezen om juist daarmee distantie te creëren, omdat gij zo heerlijk archaïsch en niet dagdagelijks klinkt, vooral met die buitenissie conjugatie. In kringen van Zuid-Nederlandse dialectsprekers wordt 'je' dikwijls - maar niet altijd! - als vreemd ervaren.

Kruip eens vanonder uw Hollandse stolp in plaats van baarlijke nonssens te debiteren.

Ernst Niessen · 16 januari 2010, 11:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Nee,

Hij is een Belg, net zoals jij en ik.
Wij zijn geen Nederlanders.

Jou zou kunnen argumenteren dat een Nederlander een inwoner was een kunstmatig land in het verleden dat slechts 16 jaar heeft bestaan, maar dat is voltooid verleden tijd en heeft niets meer te maken met het huidig gebruik van het woord 'Nederlander'.

Wij zijn Nederlanders. Punt. Bij de een staat dat in het paspoort, bij de ander (nog) niet.

Ernst Niessen · 16 januari 2010, 11:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

Kruip eens vanonder uw Hollandse stolp in plaats van baarlijke nonssens te debiteren.

Als - en ik herhaal: als ik weer in mijn stolp zou kruipen, dan kruip ik in mijn Gelderse stolp.

En aanvaardt u eens nuchtere uitleg, ook al strookt deze niet met uw vreselijke vooringenomenheid.

Alboreto · 16 januari 2010, 11:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Wij zijn Nederlanders. Punt. Bij de een staat dat in het paspoort, bij de ander (nog) niet.

Wel, wanner het bij de ander niet op de identiteitskaart staat (kaart die de identiteit weergeeft) is hij of zij een Belg.

Je mag wensen en hoop niet voor realiteit nemen.

Ernst Niessen · 16 januari 2010, 11:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Wel, wanner het bij de ander niet op de identiteitskaart staat (kaart die de identiteit weergeeft) is hij of zij een Belg.

Je mag wensen en hoop niet voor realiteit nemen.

Noord- en Zuid-Koreanen: Koreanen;
Oost- en West-Duitsers: Duitsers;
Texanen en New Yorkers: Amerikanen;
Nederlanders en Vlamingen: Nederlanders.

Alboreto · 16 januari 2010, 11:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Noord- en Zuid-Koreanen: Koreanen;

Klopt, zij zijn dan ook nog zo lang niet gescheiden (1945)[/quote]

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Oost- en West-Duitsers: Duitsers;

Klopt zij zijn ook niet lang gescheiden geweest (45-89)

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Texanen en New Yorkers: Amerikanen;

Volgens die redenering zijn we Europeanen.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Nederlanders en Vlamingen: Nederlanders.

We zijn 180 jaar geleden slechts 16 jaar (kunstmatig) samen geweest, dus weinig relevant om Nederlander genoemd te worden.

Face it.
Vraag aan 100 mensen in de straat wat hun nationaliteit is, en tenzij je heel toevallig shadowke tegen het lijf zou lopen antwoordt iedereen ofwel Belg ofwel Vlaming.
Niemand zal 'Nederlander' antwoorden.