Ploetermoeders zagen en klagen

[Morduk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Euhm ...
misschien is die keuze wel veel beperkter dan je jezelf graag wil doen geloven?

Beperkt of beperkend? Elke keuze is beperkt (oneindige mogelijkheden zijn louter theoretisch) en beperkend (zodra je je keuze hebt gemaakt, ben je er door beperkt).

Misschien is wat wij geven als de reden(en) van onze keuze slechts het topje van de ijsberg, en wordt die in werkelijkheid door veel meer en heel andere factoren bepaalt? Misschien zet een bepaald maatschappelijk systeem wel een bepaalde norm uit die geïnternaliseerd wordt, en al wie niet voldoet aan deze norm een zwakkeling noemt, iemand met de angst om een sloof te worden of iemand die meedoet aan het modernistisch geweeklaag?
Misschien fulmineer ik daar wel tegen?

Heb je het interview gelezen? Dringend doen. Ploetermoeders bestaan hoor, ik ken er minstens één, en die ploetert omwille van een 'deadbeat dad'. Dat is pas schrijnend, want zij heeft gewoon geen adem meer over om te klagen.

Maar waarover de vrouwen het in dit interview hebben zijn de ontgoochelingen die ze hebben opgelopen door zich een verkeerde voorstelling van de zaken te maken. En laat dat nu juist het leven zijn: je maakt een voorstelling van wat het zou moeten zijn en dan draait het anders uit. Hoewel niemand Axelle ooit gevraagd heeft een gevierde zangeres met drie kinderen te worden, is er blijkbaar plots een 'maatschappelijke norm' (opgedrongen door media, feministen en weet ik wie nog allemaal) die haar dat wijsgemaakt/aangepraat heeft? Beg yr. pardon, maar dat klinkt als een kettingroker die roept: nee, krijg je daar dan kanker van?

Als 'de maatschappij' een beeld heeft van hoe mijn gezin er zou moeten uitzien en dat beeld staat hun geluk in de weg, dan volgen wij dat beeld niet. Dat is ook wat wij onze kinderen proberen door te geven: het is niet omdat de hele klas het leuk vindt, dat jij het ook leuk moet vinden. Tegen de stroom inroeien is nooit makkelijk, maar soms noodzakelijk als individu. Sociaal gedrag impliceert geen conformisme.
Wat zullen 'de anderen' van mij denken? De dag dat het antwoord je gestolen kan worden, ben je eindelijk vrij. Ik hoop echt dat die dag ook voor jou eens aanbreekt, want voor mij was ze een bron van geluk, en begon mijn leven pas echt.

Een mes snijdt altijd aan twee kanten iig, en je kan niets waardevols winnen, zonder iets anders waardevols te verliezen.

Wat je hier zegt is dat keuzes hard kunnen zijn. Als algemene regel is het trouwens niet waar, je kan evengoed iets waardevol verliezen, door voor iets te kiezen dat nog veel waardevoller is. Dan deed ik namelijk toen ik mijn vrouw tegenkwam.

[Morduk]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Dit gaat over superdeluxe vrouwen die geen tekorten kennen en op allerlei superdeluxe hulpmiddelen kunnen beroep doen die minder begoede uithuis hardwerkende huissloven zich niet kunnen veroorloven en die dan toch maar een grote klaagkeel opzetten, terwijl ze anderzijds zeer romantische tekstjes
over de grote onthaasting door en voor de grote liefde kwelen ganse dagen.

eigenlijk idd. wel een beetje ontluisterend...

[eno2]

On a besoin de temps...besoin de temps...

[Edina]

De essentie is volgens mij dat de werksituatie nog steeds volledig afgestemd is op mannen en meer specifiek op gezinnen waar enkel de man gaat werken voor de kost (terwijl anderzijds de maatschappij ondertussen volledig afgestemd is op gezinnen waar beiden gaan werken). Het is nogal belachelijk om daarvoor met een beschuldigende vinger te wijzen naar "het feminisme". Het toont gewoon aan dat er nog heel wat moet gebeuren op dat vlak. Trouwens, ook voor mannen stelt zich dat probleem. Het wordt mannen, die bijvoorbeeld ouderschapsverlof willen nemen, vaak niet in dank afgenomen door hun werkgever.

Dat uitgerekend iemand als Axelle Red daarover klaagt, is natuurlijk wel een beetje belachelijk. Ik denk niet dat er veel vrouwen zijn, die zo vrij zijn in de hoeveelheid werk die ze doen...

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Edina

De essentie is volgens mij dat de werksituatie nog steeds volledig afgestemd is op mannen en meer specifiek op gezinnen waar enkel de man gaat werken voor de kost (terwijl anderzijds de maatschappij ondertussen volledig afgestemd is op gezinnen waar beiden gaan werken). Het is nogal belachelijk om daarvoor met een beschuldigende vinger te wijzen naar "het feminisme". Het toont gewoon aan dat er nog heel wat moet gebeuren op dat vlak. Trouwens, ook voor mannen stelt zich dat probleem. Het wordt mannen, die bijvoorbeeld ouderschapsverlof willen nemen, vaak niet in dank afgenomen door hun werkgever.

Dat uitgerekend iemand als Axelle Red daarover klaagt, is natuurlijk wel een beetje belachelijk. Ik denk niet dat er veel vrouwen zijn, die zo vrij zijn in de hoeveelheid werk die ze doen...

Bedankt om me even op de essentie te wijzen.
Eigenlijk ben ik nog kwader op Axelle omdat ze Bob Dylan beschrijft als een meedogenloze egoïst omdat hij altijd voorkeur gaf aan zijn carrière boven zijn relatie.
Maar om op onze feministische schaapjes terug te keren:
kijk, we zijn zover geraakt door twee wereldoorlogen waarin de vrouwen zichzelf op het thuisfront naar voor hebben kunnen schuiven, terwijl de mannen naar het echte front vertrokken waren (en dikwijls niet meer terugkeerden).

Misschien hebben we, om deze bevrijdende ontwikkeling helemaal op zijn ideaalst af te ronden, weer eens zo'n goeie ouwe derde wereldoorlog nodig?

Het gevaar is dan natuurlijk, niet alleen dat er niemand meer terugkeert, maar dat ook het thuisfront niet meer bestaat, om naar terug te keren.

Neen, dan maar liever de permanente oorlog binnen de huisgezinnen...

Om wie de vaat doet, de luiers, de vloeren, het eten, de was...

Ik zou in elk geval de mannen, die carrièrestress ontwijken door huisman te worden, aanraden voordien even 'La Femme Rompue' te lezen van Simonne de Beauvoir', waarin te lezen staat, wat er met je gebeurt als je de
economische scepter uit handen geeft en als vervolgens je kostwinner je dumpt, waarna je je dan La femme Rompue kan gaan voelen...

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Deze zijn allemaal een gevolg van tijdsgebrek, en het feit dat de vrouw nu ook volledig uitgemolken mag worden door de arbeidsmarkt, als ik het even zo grof mag verwoorden.

Van mij mag je, maar het is onzin.
Wil je niet uitgemolken worden door ( ) de arbeidsmarkt, ga dan niet werken.
Simple comme bonjour.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Misschien zet een bepaald maatschappelijk systeem wel een bepaalde norm uit die geïnternaliseerd wordt, en al wie niet voldoet aan deze norm een zwakkeling noemt, iemand met de angst om een sloof te worden of iemand die meedoet aan het modernistisch geweeklaag?
Misschien fulmineer ik daar wel tegen?

Met dit soort mentaliteit kom je nergens. Eigen verantwoordelijkheid, eigen keuzes, eigen schuld, dikke bult, zo gaat het.

[Stratcat]

En Axelle Red... ach, alsof ze ooit al iets interessants heeft gezegd.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door Edina

De essentie is volgens mij dat de werksituatie nog steeds volledig afgestemd is op mannen en meer specifiek op gezinnen waar enkel de man gaat werken voor de kost

Is dat zo?
Kun je daar een paar voorbeelden van geven?

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Stratcat

Van mij mag je, maar het is onzin.
Wil je niet uitgemolken worden door ( ) de arbeidsmarkt, ga dan niet werken.
Simple comme bonjour.

Sommige vrouwen weten heel goed de arbeidsmarkt uit te melken, waaronder onze zeurpiet Axelle.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Stratcat

Is dat zo?
Kun je daar een paar voorbeelden van geven?

Voorbeeld één: Axelle
Voorbeeld twee: Fiona

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Stratcat

En Axelle Red... ach, alsof ze ooit al iets interessants heeft gezegd.

On a besoin de temps, besoin de temps....

[DaS]

Een volwassen Staat wordt gekenmerkt door een evenwaardig respect voor beide geslachten. Respect dat bestaat uit aanvaarding, bevestiging en erkenning van beider typische karakteristieken.
Vrouwen hebben een lange strijd achter de rug om gelijke rechten te krijgen. Onze maatschappij gaat er prat op om dit feit, vrouwenrechten dus, verwezenlijkt te hebben. Wat ze er evenwel niet bij zegt, is dat er een keerzijde is aan die medaille. Vrouwen hebben dezelfde rechten gekregen als mannen, maar er wordt van hun wel verwacht dat ze ook voldoen aan dezelfde plichten als mannen. Dit komt zeer duidelijk tot uiting in het beleid gevoerd door bedrijven en, door extrapolatie, in het bereiken van een bepaalde status op de sociale ladder. Iedereen kan zich opwerken binnen het geheel. Iedereen kan rekenen op erkenning en promotie. Iedereen kan stijgen in aanzien en positie. Deze positie, en het bijbehorende aanzien, worden enkel en alleen bepaald door wat men bezit. De immer wederkerende geldvoorwaarde is ook hier van toepassing. Het opwerken in het bedrijf, met bijbehorende toename van verloning, is essentieel ter vergroting van het persoonlijke aanzien in en door de maatschappij. Het staat iemand dus vrij om zich in te zetten om deze doelstelling te bereiken. Losgekoppeld van verschillende eigenheid, wordt van iedereen verwacht dat hij of zij zich ten dienste stellen van de arbeid teneinde het door hun betrachte niveau van materieel bezit te kunnen bereiken. Man of vrouw maakt in deze niet uit. Voor beiden zal dit het probleem van afwezigheid binnen het gezin veroorzaken, maar dat werd al eerder behandeld. Voor de vrouw is er evenwel nog een bijkomstigheid die een aanval op haar vrouwelijkheid inhoud. Indien een vrouw voldoende tijd wilt kunnen investeren in haar carrière, zal ze geen tijd kunnen vrijmaken om zich ten volle te kunnen bezig houden met haar moederschap. Het moederschap is een natuurlijke roep die door het systeem verlaagt is tot een onbeschikbaarheidsperiode. Al kan het systeem de moederwens niet onderdrukken, het is er wel in geslaagd om het beantwoorden eraan uit te stellen. Dit uitstel zorgt ervoor dat vrouwen langer ter beschikking staan van de bedrijven. Laat deze periode net diegene zijn waarin vrouwen,lichamelijk gezien, op hun hoogtepunt zijn om kinderen ter wereld te krijgen. De energie eigen aan deze periode in het leven, wordt daardoor geconsumeerd door de industrie. Dat de vrouw daardoor op latere leeftijd bijkomstige obstakels moet overwinnen teneinde haar moederschap te voltooien, is een verwaarloosbaar bezwaar.
De gave van het leven-geven wordt ondergeschikt gemaakt aan de maatschappelijke positie. Het bezit wordt gepropageerd. Om voldoende afleiding aan te bieden, wordt de vrouw overstelpt met tot haar gerichte informatie. De eisen die aan jonge vrouwen gesteld worden, worden kunstmatig hoog en onbereikbaar gehouden zodat er steeds een drijfveer is om niet toe te geven. Ze worden voortgestuwd in een stroom waaruit moeilijk te ontsnappen valt. De alomtegenwoordigheid van de boodschap, de afleiding en de daarmee gepaard gaande sociale druk, verhogen de uitstapdrempel. In plaats van een erkenning van de eigenheid van de vrouw en haar natuurgegeven unieke gave, komt een klimaat waarin vrouwen beschouwd en behandeld worden als mannen. Waarin van hen hetzelfde verwacht wordt. Waarin verwacht wordt dat zij verzaken aan hun eigenheid.
De enige manier waarop een vrouw als vrouw nog aandacht krijgt in deze maatschappij, is door invulling van haar rol als lustobject. Gereduceerd tot een voorwerp, zal zij alzo de aandacht proberen te vestigen op haar vrouwelijkheid. Onbewust van de gevolgen van dit gedrag op de beeldvorming door jongeren, draagt zij bij tot een zichzelf versterkend proces.

[eno2]

Quel cercle vicieux...