Gratis een miljoen jobs. Het kan.

[dorus]

Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat er iets fundamenteels fout zit in heel die redenering van E.V.

Gaat hij niet uit van perfecte compatibiliteit van vraag en aanbod op de arbeidsmarkt.
Waar is de ondernemer die jobs zal creëren omdat er goedkope arbeidskrachten voorradig zijn?
Zo werkt dat niet.
De analyse van de toestand zal wel accuraat zijn, maar de voorgedragen oplossing gaat uit van een aantal praemissen, die niet zomaar aanwezig en actief zijn.

Een fundamentele herstructurering van de ondernemingsstructuur an sich lijkt mij veel meer aangewezen.
De industriële revolutie heeft dat in het verleden noodzakelijk gemaakt, de doorgedreven automatisering ook. De trend die toen is ingezet naar grote bedrijven met massaproductie kan niet eindeloos doorgetrokken.
Ik vrees dat nu de tijd gekomen is om die om te buigen.
Er is een onmiddellijke en uiterst dringende nood aan nieuwe initiatieven.
Weg met die zinloze globalisering. Die is nu al aan het vastlopen.
Nieuwe originele initiatieven zijn gewenst.

Een eerste stap moet daarom de afschaffing van alle barrières zijn die verhinderen dat die initiatieven tot stand komen.
Weg alle reglementeringen van beroepen. Weg obstakels voor nieuwe bedrijven allerhande.
Om 10 geslaagde nieuwe ondernemingen te hebben moeten er waarschijnlijk 100 starten. Geef die 100 een kans.

[Eric Verhulst]

Ik ben zelf sinds 20 jaar ondernemer en zo werkt dat wel, akkoord vooral voor groeibedrijven.
Je analyse is anderzijds juist. Er moet een fudamentele verandering komen. Even wel niet zozeer bij de onderneminsgstruktuur, maar wel bij onze sociale struktuur. Ik zie eerder aan het wegvallen van alle onderscheid tussen managers, arbeiders, bedienden en zelfstandigen. Iedereen die wil mag werken. Zou ook opteren voor daglonen. Iedereen bepaalt in onderling overleg hoeveel hij werkt. Geen opgelegde uren. Als de loonbelasting dan redelijk is, dan is de rest een kwestie van vraag en aanbod.

[dorus]

Oorspronkelijk geplaatst door Eric Verhulst

Ik ben zelf sinds 20 jaar ondernemer en zo werkt dat wel, akkoord vooral voor groeibedrijven.
Je analyse is anderzijds juist. Er moet een fudamentele verandering komen. Even wel niet zozeer bij de onderneminsgstruktuur, maar wel bij onze sociale struktuur. Ik zie eerder aan het wegvallen van alle onderscheid tussen managers, arbeiders, bedienden en zelfstandigen. Iedereen die wil mag werken. Zou ook opteren voor daglonen. Iedereen bepaalt in onderling overleg hoeveel hij werkt. Geen opgelegde uren. Als de loonbelasting dan redelijk is, dan is de rest een kwestie van vraag en aanbod.

Dat, beste man, is erg idealistisch en allang uitgeprobeerd, o.a. in Frankrijk.
En het heeft nog gewerkt ook. Eén voorwaarde echter: de patroon moet de macht hebben eventuele rotte appels onmiddellijk te verwijderen.
Maar het is een modeverschijnsel. Nu focust iedereen op de e-commerce. bij bosjes gaan ze failliet.

Wat ik bedoel is heel wat anders.
Het is een betaalbare loodgieter. Een goede klusjesman. M.a.w. terugplooien op de basis. Kleine actieve, creatieve bedrijfjes, die een paar personen tewerkstellen met een meewerkende patroon. Een hele mierennest ervan. Dat geeft een nieuw elan aan de samenleving. En dat is het dat nodig is.

Uw 16-urenplan jaagt mij schrik aan.
Uit persoonlijk ervaring kan ik zeggen, dat d�*t zinloos is.

Als je zeker wil zijn slechte beslissingen te nemen, werk dan 16 uur per dag. Gegarandeerd 'succes'.
Rust en ontspanning zijn even belangrijk als werk.

P.S. Ik heb tot 1994 ook mijn eigen bedrijf geleid, en geen kleintje.

[Eric Verhulst]

Ik merk een belangerijk nadeel aan zo'n forum voor een dergelijke lange tekst met veel punten. Men moet alle bijdragen lezen om de draad niet te verliezen.
Het verdwijnen van een betaalbare loodgieter is voor mij ook een typisch gevolg van ons huidig model. Weinigen voelen zich nog geroepen om dit beroep te doen en als ze werken volgens het boekje moeten ze inderdaad een vrij hoog loon vragen om uit de kosten te komen.
16-uren plan. Vooreerst dit is vrijwillig. Dit is eerder bv. 2x8, of 6+6+3. Er is nu een pool van 2 miljoen mensen die aan de kant staan. Die terug inschakelen geeft ruimte om met meer flexibiliteit te werken, en gemiddeld iedereen aan minder uren per week. Glabaal kan de ouptput van de bedrijven stijgen zonder extra investeringen. Toegegeven, ook de managers moeten dan meer delegeren en niet noodzakelijk als laatste het licht willen uitdoen. Punt is dat dit nu allemaal zo goed als onmogelijk gemaakt wordt en dat geeft niet noodzakelijk betere service en betere levenskwaliteit. Bel maar eens een supportlijn op en wees voorbereid op een halfuur muziekjes of een boodschapje dat na 16.30 de burelen gesloten zijn.
Ik ben overigens grotendeels met u eens. Er moet terug ruimte komen voor een meer evenwichtig leven van werken en ontspanning. Dit kan door een proces in gang te steken dat het werk en de loon belasting terug herverdeeldt over iedereen (en dit kan op vrijwillige basis zionder dat het de gemeenschap iets kost).

[skippy]

Grote bedrijven gaan blijven delocaliseren ivm met loonkost en afzetmarkten. Het zijn de kleine bedrijven hier die blijven die nu superdringend een hoge loonlastverlaging nodig hebben om de economie aan te zwengelen, de multinationals zouden hiervan ook profiteren en hun huidige productieplaatsen hier openhouden.
Waarom 35 euro per uur aan een bouwfirma betalen als het voor 4 euro in het zwart kan?

[ancapa]

Oorspronkelijk geplaatst door skippy

Grote bedrijven gaan blijven delocaliseren ivm met loonkost en afzetmarkten. Het zijn de kleine bedrijven hier die blijven die nu superdringend een hoge loonlastverlaging nodig hebben om de economie aan te zwengelen, de multinationals zouden hiervan ook profiteren en hun huidige productieplaatsen hier openhouden.
Waarom 35 euro per uur aan een bouwfirma betalen als het voor 4 euro in het zwart kan?

zet de deuren en grenzen maar open...

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Eric Verhulst

Bedrijven willen en moeten groeien

Hmm.
Is dat wel zo ?
En wat is groeien ?

Streven bedrijven niet eerder naar winstmaximalisatie of hogere produktiviteit ?

Hogere produktiviteit wordt meestal makkelijker bereikt door dure mensen te vervangen door goedkope machines.
Je zou dus machines heel hoog moeten belasten, om jobs te creëren

Winstmaximalisatie ook door de 'prijs te zetten'.
Denk bvb aan de compact disc, produktieprijs 1 euro, in de winkel 15 euro. Men zou er veel meer kunnen verkopen aan 10 euro, maar de winst is maximaal bij 15.

In die optiek streven bedrijven niet naar groei, maar naar grotere greep op de markt ! Exclusieve produkten bvb !
Of naar 'kartels'.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door dorus

Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat er iets fundamenteels fout zit in heel die redenering van E.V.

Het eerste wat je zou moeten doen is kijken hoeveel E.V.achtige incentives nu al bestaan om bedrijven aan te moedigen meer mensen aan te werven.
Ik vermoed dat er heel wat dergelijke incentives zijn.
Maar ik zie weinig resultaat.

Intuïtief denk ik dat er andere randvoorwaarden zijn , die én ontbreken in de regeringsvisie én in het verhaal van E.V.

[Knipp]

Het E.V. voorstel is eigenlijk ook nogal vormelijk - het stelt de bedrijfswereld voor als iets dat werkt door het draaien aan een paar knoppen. Tunen e.d.

Maar is het niet eerder de inhoud die ontbreekt ??
En de motivatie !??

Om een analogie te maken : in de wereld van de mobiele telefonie
heb je nu met de zoveelstegeneratie toestellen mogelijkheden zat,
maar de content ontbreekt.

Ik denk dat er eigenlijke voldoende 'loonlastverlagende' mogelijkheden of andere fiskale incentives bestaan, maar dat we doodgewoon creatieve ondernemers missen.

Ik denk meer in psychologische termen

1 dat wie een job heeft er zich aan vastklampt ( omwille van de poen,
de firmawagen, de status, de anciënniteit, de groepsverzekering,
de routine, inertie, en de angst er niet makkelijk een andere te vinden,
of het gebrek aan verbeelding om een betere te bedenken )

2 en dat wie er geen heeft ...

2a het best leuk vindt zo, want veel tijd en dank zij de 'herverdeling'
ook een eigen huis en een auto

2b het niet leuk vindt maar toch niet echt zin heeft in de sociale economie
en liever geen koffiemadam of klusjesman is, alhoewel dat het enige is, waarvoor hij/zij deugt

2c het niet leuk vindt maar geen zin heeft in de papierwinkel en het risico
van het eigen bedrijfje waar hij/zij eigenlijk wel van droomt

2d het niet leuk vindt maar toch geen zin heeft te gaan werken 'beneden zijn nivo', terwijl dat nochtans het enige actief alternatief is voor 2c,
gezien het geklamp van 1 alle betere jobs bezet houdt

[Eric Verhulst]

Dat klopt maar de drempel ligt ook verschillend voor een klein bedrijf.
En vandaag is het eerder good common economic sense om serie-produktie (met minder toegevoegde waarde) in lage loon landen uit te voeren. Globalisatie is op die manier ook vorm van wereldwijd economische ontwikkeling bevorderen en een echte vorm van solidariteit waar iedereen beter van kan worden. De uitdaging voor de westerse landen blijft evenwel de hoge loonlast (en dus de hoge loonbelasting). Die heeft tot gevolg dat ook aktiviteiten met hoge toegevoegde waarde niet meer competitief hier kunnen. Een vb.: 2 jaar geleden hadden we een project om een complex electronisch bord te ontwikkelen. Kostprijs (indien er geen problemen zouden opduiken die al snel de kostprijs kunnen verveelvoudigen): 150 000 euro. We hebben problemen gehad. Op het einde kregen we van een Indische firma een proposal om de ontwikkeling tegen 50 000 euro uit te voeren, met alle risiko's aan hun zijde (dus betaling bij levering). De tweede uitdaging is dus nieuwe economische activiteiten te ontwikkelen (in parallel met de balans terug wat in evenwicht te krijgen) met meer toegevoegde waarde. En niet alles kan in het zwart ook al is het dit wat vele economien nog overeind houdt.

[Eric Verhulst]

De overheid kan inderdaad de grenzen ook sluiten. En dan kunnen we met ze'n allen terug naar een nieuwe DDR. gaan aanschuiven voor ons maandelijks rantsoen WC-papier.

[Eric Verhulst]

Het eerste wat je zou moeten doen is kijken hoeveel E.V.achtige incentives nu al bestaan om bedrijven aan te moedigen meer mensen aan te werven.
Ik vermoed dat er heel wat dergelijke incentives zijn.
Maar ik zie weinig resultaat.

Intuïtief denk ik dat er andere randvoorwaarden zijn , die én ontbreken in de regeringsvisie én in het verhaal van E.V.

Een fundamenteel principe om echte verandering te krijgen is dat veranderingen ver genoeg gaan om kristische massa te bereiken. Daarenboven heeft het weinig zin de verandering te ondergraven met allerlei beperkende maatregelen. Een goed systeem is simpel en doorzichtig. Allerlei diensten cheques maken het geheel niet eenvoudiger en zijn infeite globaal erg inefficient als je alles in rekening brengt.

Het klopt natuurlijk wel dat er mensen nu van het systeem grondig gebruik maken en liever achterover gaan liggen en dat de doelstellingen van een bedrijf op verschillende vlakken liggen. Voor sommige is het alleen geld maken (best als men in de handel gaat), innovatief zijn (high-tech bedrijf), winst (hangt af van de aandeelhouders) enz. Een goede economie heeft voor elk wat wils. Dit is een belangerijk stuk van de 'psychologische' motivatie. Werken is niet alleen geld verdienen, maar ook bijleren, netwerken, iets verwezenlijken, zich specialiseren in iets dat men echt graag doet, enz. Er zit een grote faktor van risiko nemen in, ook als werknemer-intrapreneur. Maar hoe meer inspanning en frustratie dat dit kost, hoe minder het zal gebeuren en dan krijg je brain-drain en ontmoediging, vooral als er weining fallback positions zijn.

Ik vraag me wel af of die discussie nu niet teveel begint af te wijken en verwatert en er niet beter een nieuwe thread opgestart wordt. Vb. wat is die randvoorwaarde die we niet zien ?

[dorus]

Er wordt hier 't een en 't ander door mekaar gehaald en met geleerde woorden gejongleerd.
Altijd een teken van onkunde.

De basisvraag is: is de werknemer betrokken bij de zaak?

Antwoord NEEN.

De werknemer gaat 's morgens werken zoals een huisvrouw de afwas gaat doen, tegen haar goesting. Daarom moeten allerlei voordelen uitgevonden om hem toch nog enig plezier te verschaffen. Duur en inefficiënt.

Oplossing: maak kleine eenheden, waar de mens met plezier en betrokkenheid naar toe komt.
Weg die grote mastodonten. De tijd van de dino's is in de economie definitief voorbij. Het aandeelhoudersverhaal is een allerlaatste stuiptrekking.

[Eric Verhulst]

De KMOs zijn al altijd de grootste bron ven tewerkstelling geweest. Trek nu evenwel de redenering door. De grootste mastodonten in dit land zitten in de schoot van de overheid. En de kleinste eenheid is het individu. Ik zie trouwens meer en meer mensen vanuit een zelfstandig statuut bezig al is dit tendele omdat ze geen andere keuze meer hebben.
Vanaf uw 50ste wordt ge uit den boom geschud. De wet loopt hier evenwel dik achter want de administratieve overlast (zie vorige replies) voor zelfstandigen is proportioneel vrij groot.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door dorus

Er wordt hier 't een en 't ander door mekaar gehaald en met geleerde woorden gejongleerd.
Altijd een teken van onkunde.
De basisvraag is: is de werknemer betrokken bij de zaak?
Antwoord NEEN.
De werknemer gaat 's morgens werken zoals een huisvrouw de afwas gaat doen, tegen haar goesting. Daarom moeten allerlei voordelen uitgevonden om hem toch nog enig plezier te verschaffen. Duur en inefficiënt.
Oplossing: maak kleine eenheden, waar de mens met plezier en betrokkenheid naar toe komt.
Weg die grote mastodonten. De tijd van de dino's is in de economie definitief voorbij. Het aandeelhoudersverhaal is een allerlaatste stuiptrekking.

Het probleem is (nu reeds verscheidene keren gezegd!) de hoge werkdruk, die komt door het streven naar minimum personeel omdat dit personeel door de door de staat opgelegde belastingsdruk teveel kost en arbeidsplaatsen elimineren is véél effectiever dan nog maar eens materiaal goedkoper te maken door metalen vijskes door plastieken te vervangen en dergelijke, wat trouwens ook verklaart waarom huishoudtoestellen van nu een veel kortere levensduur hebben dan die van vroeger (wegwerp).
Het absurde verschil tussen hetgeen de werkgever betaalt en hetgeen de werknemer krijgt zorgt ervoor dat deze materiaalbesparingen het niet halen van personeelsbesparingen, ook al omdat je uiteindelijk een toestel niet van lucht kunt beginnen maken.

Jan moet overuren kloppen (die ook al belast worden) en/of rapper werken, Bert werkt halftijds en Piet, Pol en Peter zouden kunnen werken maar niemand kan ze gebruiken omdat ze teveel kosten.
Dat is de situatie hier.

Het beeld dat jij schetst van de ongemotiveerde afwasser is maar voor een relatief klein percentage waar, met als hoofdreden dat de staat bitter weinig doet om hem te motiveren.

Vroeger werkten Belgen in de Kempense steenkoolmijnen, en niettegenstaande al het negatieve over dit soort werk bericht is, ze deden het toch maar, er was geen alternatief, en de enige manier waarop je ermee tevreden kon zijn was door het positieve te zien, door kameraadschap en wie weet wat nog allemaal. En dat lukte toch ook?
Nu is het echter totaal anders, door de werkdruk/tijdsdruk krijgen mensen het gevoel als een machine ingedeeld te worden, en er is ook geen tijd meer voor bovenstaande manieren om iets te accepteren.

Zoals reeds geantwoord, dit vormt ook een reden om het als zelfstandige te proberen, omdat je dan je eigen werkdruk kunt bepalen en soms ook omdat het kiezen is tussen een werkloosheidsinkomen of dit.
En ze maken zelfs de drempel daarvoor al hoog, door het aan een hele resem procedures te onderwerpen, trouwens, wat nut is er aan het bestaan van statuten bediende, arbeider, zelfstandige, enz? We zijn ernaartoe geëvolueerd in een stelsel van verzuiling, waar elke zuil voor zijn eigen belangen opkwam, concurreerde met elkaar en al de rest als ondergeschikt beschouwd werd. Ze passen niet meer in onze tijd en het enige wat die resem statuten doen is onze maatschappij op kosten jagen.

[Knipp]

De vraag is natuurlijk of we hier nog 'huishoudtoestellen' moeten maken.
Kunnen we die niet beter kopen van die landen waar ze wel nog 'met metalen vijskes' worden gemaakt en idd stukken goedkoper dan hier ?

De vraag is : is er voldoende andere 'content' om op over te schakelen.

Of moeten we onze technologische koppositie opgeven,
en 'sociale economie' worden ?

Het is natuurlijk ook een denkpiste : maak de inventaris van alles wat een samenleving nodig heeft om duurzaam happy te zijn.
Kijk wat er nog ontbreekt, realiseer het, duurzaam, en schaf nadien alle werk en alle belastingen af

[Eric Verhulst]

Ga ne keer naar 'The Beach' kijken (of beter: lees het boek), daar hadden ze ook zo'n paradijs.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

De vraag is natuurlijk of we hier nog 'huishoudtoestellen' moeten maken.
Kunnen we die niet beter kopen van die landen waar ze wel nog 'met metalen vijskes' worden gemaakt en idd stukken goedkoper dan hier ?

De vraag is : is er voldoende andere 'content' om op over te schakelen.

Of moeten we onze technologische koppositie opgeven,
en 'sociale economie' worden ?

Het is natuurlijk ook een denkpiste : maak de inventaris van alles wat een samenleving nodig heeft om duurzaam happy te zijn.
Kijk wat er nog ontbreekt, realiseer het, duurzaam, en schaf nadien alle werk en alle belastingen af

Wat hier nu met ons gebeurt is dat de hoge kost van human resources de wetenschap en onderzoek belemmert, waardoor we, naast geen sociale economie door het verband werkdruk/werklozen, onze concurrentiepositie juist verzwakken omdat ze het elders met mindere technische knowhow toch goedkoper kunnen produceren, en waar staan we dan met onze efficiëntie en ons niveau van automatisatie?
Sluiten een sociale economie en technische koppositie elkaar uit?
Het zijn de vermelde werkingskosten van de overheid die beide aan het uitsluiten zijn.

En dit is wat ernstiger dan jouw karikaturaal sprookje.

[dorus]

Laat ik het zo stellen.
Deel het werk op in fasen.
Een fase waar automatisatie de beste oplossing is
Een fase waar handenarbeid primeert
Een fase R&D

Onderzoek dan hoe alles 'am besten' kan gerealiseerd worden.
De vraag blijft dan waar bestelt de klant? Bij de grote fabriek of bespreekt hij zijn noden met een vakman, die dan de onderdelen verzamelt en in mekaar zet naar de wens van de klant.

Er zijn produkten waar dit niet voor werkt, maar er zijn er genoeg waar dat wel kan.

Als we maar 20% van onze materiële behoeftes zo kunnen opvangen, geeft dit al een explosie van kleine ateliers, die dan weer hun ervaring kunnen delen met R&D, die voor de feedback naar de fabrieken zorgt.

Lijkt kinderlijk, maar is het niet!

Werkt onze gezondheidszorg niet zo?

Enfin, als men het al eens overwoog.
Zelfs de grote merken zouden er belang bij hebben.

[Vlaamse Leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Eric Verhulst

Ga ne keer naar 'The Beach' kijken (of beter: lees het boek), daar hadden ze ook zo'n paradijs.

U bedoelt toch de film waarin Australië - tenminste nog veel eventjes - het enige bewoonbare continent is, omdat er verschillende kernbommen zijn ontlplof op aarde.