Is de vlaamse beweging vandaag de dag progressief en moet het gesteund worden?

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door toccata

Ik heb daar nog geen bewijs van gezien hoor Pelgrim

Het is nochtans heel logisch. Het enige dat Belgique nog bijeen houdt is de klasse die er de baas is. En die klasse behoren socialisten sowieso te bestrijden. Als die klasse eenmaal weg is, is ook Belgique definitief voorbijgestreefd in historisch materialistische zin. Een socialistisch Belgique valt uit elkaar.

Wat ik wel weet is dat als VL op dit moment onafhankelijk wordt, dat het het VOKA-achtige staat zal worden

En nu leven we in een VBO staat, dus dat argument valt al weg.

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Het is nochtans heel logisch. Het enige dat Belgique nog bijeen houdt is de klasse die er de baas is. En die klasse behoren socialisten sowieso te bestrijden. Als die klasse eenmaal weg is, is ook Belgique definitief voorbijgestreefd in historisch materialistische zin. Een socialistisch Belgique valt uit elkaar.



En nu leven we in een VBO staat, dus dat argument valt al weg.

U vergeet dat de belangrijkste kracht in de samenleving de arbeidersbeweging is en die arbeidersbeweging is georganiseerd in nationale vakbonden. Op een aantal uitzonderingen na is de vakbeweging tegen meer autonomie voor de regio's (omdat de eisen afkomstig zijn uit patronale middens) om nog maar te zwijgen van Vlaamse onafhankelijheid. Veruit de voornaamte kracht achter meer autonomie voor Vlaanderen en Vlaamse onofhankelijkheid is rechts tot extreem rechts en wordt gesteund vanuit Vlaamse patronale middens. Als u het eisenbundel leest dat op tafel ligt is zeer duidelijk wat en waarom met meer Vlaamse autonomie wenst.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

U vergeet dat de belangrijkste kracht in de samenleving de arbeidersbeweging is

Dat kan best zijn ja. Maar de arbeidersbeweging is niet gelijk aan unitaristische klein-linkse partijen.

en die arbeidersbeweging is georganiseerd in nationale vakbonden.

Vakbonden die, zoals we weten, met handen en voeten aan het establishment gebonden zijn.

Op een aantal uitzonderingen na is de vakbeweging tegen meer autonomie voor de regio's (omdat de eisen afkomstig zijn uit patronale middens) om nog maar te zwijgen van Vlaamse onafhankelijheid.

Is daar ooit een enquete over geweest? Mij lijkt het eerder dat degenen die het niet eens zijn met de Belgicistische rethoriek niet durven spreken uit vrees voor gevolgen, of überhaupt helemaal niet aan de bak geraken in de echelons van de 'vakbonden'. Net zomin als mensen die het niet eens zijn met het sociaal-democratische 'gecorrigeerde kapitalisme' er niet geraken.

Veruit de voornaamte kracht achter meer autonomie voor Vlaanderen en Vlaamse onofhankelijkheid is rechts tot extreem rechts en wordt gesteund vanuit Vlaamse patronale middens. Als u het eisenbundel leest dat op tafel ligt is zeer duidelijk wat en waarom met meer Vlaamse autonomie wenst.

Als we de voornaamste krachten voor het behoud van Belgique bekijken zie ik ook vooral rechtse en neoliberale krachten hoor. Zoals ik al zei: VOKA Vlaanderen of VBO België, dat argument valt dus al weg.

[Txiki]

Examens gedaan, dus gaan we hier eens even komen kijken. Er is al heel wat gepost, maar ik ga daar nu even niet op ingaan en terugkeren naar de eerste vraag. Ik ga proberen uiteen te zetten hoe ik dat allemaal zie.

Geschiedenis speelt een belangrijke rol om inzicht te krijgen in de manier waarop de hedendaagse samenleving tot stand is gekomen. Daarbij is het belangrijk te beseffen en te erkennen dat geschiedenis iets veelzijdigs is en verschillende kroniekschrijvers, met elk een eigen bril op, er een verschillende perceptie aan geven. Om het hedendaagse te begrijpen, is het daarom belangrijk regelmatig eens een andere bril te proberen om te zien welke zinvolle bijdragen geleverd worden door verschillende invalshoeken.
Van gebeurtenissen in de geschiedenis kunnen bovendien lessen getrokken worden voor de toekomst.

Dit gaat ook op in de discussies over de politieke, economische en sociale vraagstukken, die uiteraard niet los staan van elkaar en waarmee we vandaag geconfronteerd worden. Om te begrijpen waar die vandaan komen, waar de kiemen ervan liggen, moeten we in het verleden gaan kijken.

Om een antwoord op die vraagstukken te formuleren volstaat dat echter niet. Er zijn heel wat interessante aanzetten geformuleerd die als basis, als vertrekpunt, kunnen aangewend worden om tot een oplossing voor de hedendaagse vraagstukken te komen.

Voor ons, sociaal-flaminganten, zijn dat in de eerste plaats de analyses van Antoon Roossens, waarin hij het Vlaamse vraagstuk als dusdanig benadert vanuit een marxistische visie, en meer bepaald vanuit een Gramsciaanse invulling ervan.

Het is op die analyses dat wij vandaag verder bouwen en zoeken naar een antwoord op de politieke, economische en sociale vraagstukken. Kort samengevat is ons antwoord dat van een Vlaamse Socialistische Republiek.

Dit antwoord bevat drie cruciale woorden: Vlaams, socialistisch en republiek. Die termen moeten één voor één ingevuld en uitgelegd worden: gedefiniëerd worden. Dit kan niet anders gebeuren dan in vrij algemene bewoordingen. Uitdieping ervan is noodzakelijk, maar dit valt buiten het bestek, buiten de bedoeling, van deze tekst.
Voor de omschrijving van de termen draai ik de volgorde om: ik begin met republiek, daarna socialistisch en tenslotte kijk ik naar Vlaams.

Republiek

Een republiek als staatsvorm heeft een aantal basiskenmerken: ten eerste wordt de macht door het volk of het parlement in handen gegeven van één of meer personen. Ten tweede gaat het om een staat waarbij erfopvolging voor de staatsleider(s) niet geldt, dus een staat die geen monarchie is.

Voor ons, sociaal-flaminganten zijn deze twee basiskenmerken cruciaal: een parlementaire democratie die een mandaat geeft aan de staatsleider(s) om gedurende een termijn een beleid te voeren waarvoor die beloond of bestraft kan worden.

Eveneens cruciaal is het besef dat aan een staatsvorm, en bijgevolg ook aan een republiek, verschillende invullingen gegeven kunnen worden. Hieruit volgt dat een staatsvorm meer is dan louter een politiek-juridische structuur. Het is ook een veruiterlijking van een geheel van waarden. Wanneer we dan beginnen na te denken over wélke republiek we willen, dan zetten we een immens grote en niet te onderschatten stap.

Een eerste waarde kan omschreven worden als die van de rede en het debat. Waarmee bedoeld wordt dat, tijdens de opbouw van die republiek, elke bouwsteen ervan onderwerp moet kunnen zijn van een open en pluralistisch debat en getoetst moet kunnen worden aan de rede enerzijds, en aan de wil van het volk anderzijds. Dit impliceert meteen ook de waarde van het publieke debat en de deelname van de bevolking eraan, en dit op alle besluitvormingsniveaus. Een derde intrinsieke waarde is vrijheid, in een zeer brede betekenis van het woord. Ten vierde de waarde van gelijkheid. Politieke, sociale én economische gelijkheid.

Het is fundamenteel in te zien dat deze waarden niet enkel zouden moeten gelden eens die republiek er is, maar ook in de strategieën ernaartoe.

Socialistisch

Inherent aan een kapitalistische maatschappij is ongelijkheid, van verschillende graad en in verschillende vormen: tussen personen en klassen, in materiële en niet-materiële kansen.
Een sociale agenda binnen een dergelijke maatschappij kan nooit tegemoetkomen aan de eis voor gelijkheid tussen personen en klassen, gelijkheid van kansen.

Aangezien voor de sociaal-flaminganten de sociale strijd voor gelijkheid tussen personen en klassen en voor gelijke kansen onlosmakelijk verbonden is met de nationale strijd, zou het tegenstrijdig zijn een kapitalistische maatschappij te aanvaarden en te verdedigen. Ongeacht of deze kapitalistische maatschappij binnen een Belgische staat gevormd wordt, dan wel binnen een Vlaamse staat. Zelfs niet met een wazig discours over een derde weg, dat eerder aan symptoombestrijding doet.

Een socialistische maatschappij heeft het doel die ongelijkheden zoveel mogelijk weg te werken door de oorzaken ervan aan te pakken. Dit houdt in dat de macht van de dominerende klasse gebroken wordt en dat het volk de centrale machtsfactor wordt.

Voor de sociaal-flaminganten is dit cruciaal in de emancipatiestrijd van het volk, waarvan het hoofddoel volkssoevereiniteit is. Wat betekent dat het volk alle instrumenten in handen heeft om zijn noden, rechten en eisen als basis van het beleid te doen gelden.

Vlaams

De Belgische staat is de lokale agent van een op mondiaal niveau georganiseerd netwerk met een kapitalistische en neo-liberale agenda. De Belgische staat en zijn politieke en economische elites zijn in die mate ermee verweven dat ze er ook alle belang bij hebben dat er niet aan de kern van de machtsverhoudingen geraakt wordt. Ten gevolge van deze diepgaande verwevenheid kán de Belgische staat niet anders dan een sociaal afbraakbeleid voeren.

Deze staat ontmantelen door bevoegdheden over te hevelen naar de gemeenschappen en gewesten is een eerste mogelijke stap als verzet tegen dit sociaal afbraakbeleid. Verdere stappen zijn evenwel noodzakelijk. Het is ondertussen immers duidelijk welke richting de Vlaamse politieke partijen op willen gaan: de inbedding van Vlaanderen in datzelfde kapitalistische en neo-liberale netwerk. Waardoor het sociaal afbraakbeleid louter van niveau verschuift, niet gestopt wordt, maar net verder gezet kan worden.
Het doel is dan niet een soeverein Vlaanderen, maar wel een andere lokale agent, een andere slippendrager van het kapitalistische en neo-liberale mondiale netwerk.
Voor de sociaal-flaminganten heeft zo'n Vlaanderen geen enkele meerwaarde.

In schril contrast hiermee stellen wij dat Vlaanderen een agent moet zijn in het verzet tégen dit netwerk en dus tégen het sociaal-afbraakbeleid. Cruciale voorwaarde daarvoor is dat Vlaanderen zijn soevereiniteit weet te doen gelden. Politieke soevereiniteit en dus het recht om zelf te beslissen over zijn toekomst. Economische soevereiniteit en dus het recht om een economie op te bouwen die voldoet aan de behoeften, rechten en eisen van het volk. Volkssoevereiniteit en dus het recht om als volk deel te nemen aan de besluitvorming, aan het beleid, waarbij de noden, rechten en eisen van het volk centraal staan.
Dit betekent ook dat Vlaanderen in alle soevereiniteit beslist in welke mate en op welke terreinen samenwerking met andere staten noodzakelijk en wenselijk is.

Zo'n Vlaanderen heeft wél een meerwaarde voor de sociaal-flaminganten.

Breuken

Deze keuze houdt een aantal duidelijke breuken in.

Ten eerste de breuk met het klassieke discours van de Vlaamse Beweging in het algemeen: voor de sociaal-flaminganten is het Vlaams-Waalse confrontatie-discours nefast en zelfs contraproductief. Voor ons is het duidelijk dat Vlaanderen en Wallonië dezelfde belangen hebben en dat de Belgische staat daartoe net een hindernis vormt. Samenwerking tussen Vlaanderen en Wallonië om het Belgische juk te breken, is een cruciaal element.

Vervolgens is er de breuk met het uitgangspunt en het doel om tot een Vlaamse staat te komen zoals een aantal Vlaamse politieke partijen die stellen. Zij hanteren een typisch kapitalistisch en neo-liberaal uitgangspunt: een economische minder aantrekkelijk gebied als een blok aan het been. Het uitgangspunt van de sociaal-flaminganten, daarentegen, gaat uit van de noodzaak van een soeverein Vlaanderen en een soeverein Wallonië om een beleid te voeren dat afgestemd is op de noden, rechten en wil van hun bevolkingen en om op een genormaliseerde manier tot samenwerking te komen.
Het doel van deze Vlaamse politieke partijen is de inbedding van Vlaanderen in het mondiale kapitalistische en neo-liberale netwerk. Het doel van de sociaal-flaminganten is de inbedding van Vlaanderen in het verzet daartegen en in het streven naar een maatschappij die opgebouwd wordt vanuit de noden, rechten en wil van het volk.

Een derde duidelijk breuk is die met een staatshoofd dat aangesteld wordt via erfopvolging. De sociaal-flaminganten kiezen resoluut voor een staatsvorm waarvan het staatshoofd door het volk of door het parlement verkozen wordt voor een beperkte termijn.

Ten vierde is er de breuk met de tendens naar sociale afbraak: daar waar vandaag, en meer en meer, de economische waarde van een bevolkingsgroep, van een regio, van een sector, een centrale rol speelt in beslissingen in de sociale beleidsvoering op verschillende niveaus, staan voor de sociaal-flaminganten de sociale noden, rechten en eisen van het volk als dusdanig centraal. Tegenover de idee dat sociale diensten vandaag financiële winst moeten maken, stellen de sociaal-flaminganten dat deze diensten sociale winst moeten maken.

Alternatief: Vlaamse Socialistische Republiek

De politieke crisis, de economische crisis en de sociale crisis zijn geen drie afzonderlijke crises. Zij hangen samen.

De politieke crisis is het inherente gevolg van de structuur van de Belgische staat. Deze structuur heeft gefaald.
De economische crisis is het inherente gevolg van de kapitalistische en neoliberale economie. Dit economisch model heeft gefaald.
De sociale crisis is het inherente gevolg van het beleid vanuit sociaal-democratische invalshoek dat aan symptoombestrijding doet. De sociaal-democratie heeft gefaald.

Daarom leggen de sociaal-flaminganten een alternatief op tafel als antwoord: een Vlaamse Socialistische Republiek.

Specifiek wat economie betreft, luidt één van de argumenten voor meer Vlaanderen sinds jaren dat we er economisch sterk genoeg voor staan. Vanuit sociaal-flamingantische hoek waarschuwen wij al even lang dat die ballon niet opgaat. De economie in Vlaanderen mag misschien wel sterk zijn, de Vlaamse economie is dat niet. De crisis en recessie die het kapitalistische economische model nu doormaakt, tonen aan dat we die opmerking terecht maken.

Is er wel een crisis en recessie? Ja, die is er als we ervan uitgaan dat de motor tot winstmaximalisatie en uitpersing van de werknemer begint te sputteren. Nee, als we ervan uitgaan dat de geldhonger van de werkgevers en aandeelhouders decadent egoïsme is op kap van de werknemers en van de mensen die dreigen te verdrinken door allerhande programma's en voorwaarden om hen koste wat het kost toch in te schakelen in de poppenkast.

Noch de symptoombestrijding door de sociaal-democratie met haar programma's, noch een overheveling van bevoegdheden over werkgelegenheid naar Vlaanderen zonder meer, kunnen een structureel antwoord bieden. Beiden dienen één en hetzelfde doel. Namelijk het in stand houden van de neo-liberale economie die op alle terreinen winstmaximalisatie nastreeft door uitpersing van de werknemers.

Er is nood aan een ander economisch model. Eén waarin de belangen, rechten en eisen van de werknemers, van het volk, centraal staan, en waarin winst nastreven moet dienen om de bedrijven levensvatbaar te houden. De Vlaamse overheid moet daartoe zélf een economische politiek kunnen uittekenen, los van de dictaten van multinationale bedrijven en internationale instellingen allerhande.

Soevereiniteit is dé voorwaarde om het volk zijn rechten te garanderen, om de werknemers hun rechten te garanderen, Alle andere alternatieven geraken niet verder dan één of andere vorm van ondergeschiktheid. Aan de Belgische staat of aan de Europese Unie en allerhande internationale instellingen. Zij breken niet met het neo-liberale model, zij willen enkel de namen en evenwichten verschuiven.

Enkel als socialistische republiek kan Vlaanderen als een volwassen natie zij aan zij met alle andere volkeren in de wereld een agent worden in de strijd voor een andere wereld.

Een vraag die dan gesteld kan worden, is deze: waarom kan dit dan niet op Belgisch niveau? Wie het hogerstaande gelezen heeft, begrijpt waarom het volgens ons niet mogelijk is om dit België om te vormen naar een socialistische staat. Daartoe zou die staat eerst afgebroken moet worden.
Wat echter wél mogelijk is, is dat een socialistisch Vlaanderen en een socialistisch Wallonië in alle soevereiniteit ertoe beslissen een overkoepelend niveau te installeren en daaraan de naam België geven. Die staat zou dan op heel andere fundamenten rusten.

Ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben. Laat de discussie maar verder gaan!

groeten,
Txiki

[Pelgrim]

Voor ons, sociaal-flaminganten zijn deze twee basiskenmerken cruciaal: een parlementaire democratie die een mandaat geeft aan de staatsleider(s) om gedurende een termijn een beleid te voeren waarvoor die beloond of bestraft kan worden.

Hier ben ik toch niet helemaal mee hoor, de inspraak van de bevolking mag niet gereduceerd worden tot om de x jaar eens naar een stemhokje strompelen.

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Hier ben ik toch niet helemaal mee hoor, de inspraak van de bevolking mag niet gereduceerd worden tot om de x jaar eens naar een stemhokje strompelen.

als ge goed leest, Pelgrim, ziet ge in die tekst ook staan dat die inspraak daartoe niet gereduceerd blijft...

[styllo_ben]

ik ga wel later nog ingaan op de argumenten van Txiki.

maar eerst nog een simpel vraagje aan de VSB'ers: mag in een socialistisch vlaamse staat een vrouwelijke islamitische ambtenaar een hoofddoek dragen bij het uitoefenen van haar werk?

Of de vraag op een meer theoretische manier stellen: hoe zal die vlaamse staat omgaan met de etnische, culturele en religieuze minderheden?

Want ik vraag mij af, als jullie het volksnationalisme als hoogste goed stellen en dan komt er zo'n pipo (bv. Abou Jahjah) die vraagt om de Arabische minderheid in het Arabisch onderwijs te laten volgen.

Hoe ga je ermee omgaan? Is uw volksnationalisme meer waard dan iemand anders zijn volksnationalisme?

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

ik ga wel later nog ingaan op de argumenten van Txiki.

maar eerst nog een simpel vraagje aan de VSB'ers: mag in een socialistisch vlaamse staat een vrouwelijke islamitische ambtenaar een hoofddoek dragen bij het uitoefenen van haar werk?

Of de vraag op een meer theoretische manier stellen: hoe zal die vlaamse staat omgaan met de etnische, culturele en religieuze minderheden?

Want ik vraag mij af, als jullie het volksnationalisme als hoogste goed stellen en dan komt er zo'n pipo (bv. Abou Jahjah) die vraagt om de Arabische minderheid in het Arabisch onderwijs te laten volgen.

Hoe ga je ermee omgaan? Is uw volksnationalisme meer waard dan iemand anders zijn volksnationalisme?

probleem: volksnationalisme stel ik helemaal niet als hoogste goed... en ik stel ook geen ranking of hiërarchie van beteren en slechteren op. Dat Vlaams is voor mij eerder een geografische indicator.

Maar om toch effe te antwoorden op de vraag in verband met die hoofddoek: ja, die mag dat dragen.

Dus, algemener, hoe zou die Vlaamse staat omgaan met etnische, culturele en religieuze minderheden: op de eerste plaats zoals met al de rest van de Vlaamse bevolking: gelijke rechten en plichten. Dat deze mensen, en bij uitbreiding alle mensen, hun identiteit en eigenheid beleven zoals het zelf willen, zolang er geen sprake is van "symbolisch geweld".

Wanneer dan iemand komt vragen om bv onderwijs in het Arabisch in te richten, wil dat nog niet zeggen dat het Arabisch een officiële taal zou moeten zijn in Vlaanderen.

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

ik ga wel later nog ingaan op de argumenten van Txiki.

Ik heb eigenlijk nog niet direct geantwoord op je eerste vraag: persoonlijk vind ik de Vlaamse Beweging en de Vlaamse zaak zoals we die gewoonlijk te zien en te horen krijgen, de-gou-tant... En hoe langer hoe meer bovendien...

[Pelgrim]

We moeten ook wel praktisch kijken en vragen stellen of iets nuttig is. Neem bijvoorbeeld arabischtalig onderwijs, ik zie niet in hoe dat de samenleving hier zou vooruithelpen, volgens mij houdt het de segregatie net in stand, net als bij de joodse gemeenschap in Antwerpen die ook altijd maar op zichzelf terugplooit.

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

Politieke soevereiniteit en dus het recht om zelf te beslissen over zijn toekomst. Economische soevereiniteit en dus het recht om een economie op te bouwen die voldoet aan de behoeften, rechten en eisen van het volk. Volkssoevereiniteit en dus het recht om als volk deel te nemen aan de besluitvorming, aan het beleid, waarbij de noden, rechten en eisen van het volk centraal staan.
Dit betekent ook dat Vlaanderen in alle soevereiniteit beslist in welke mate en op welke terreinen samenwerking met andere staten noodzakelijk en wenselijk is.

Betekent dat opnieuw douaniers aan de grenzen?
Houden we de euro?
Wordt Vlaanderen ongevoelig voor een soort van kredietcrisis?
Mogen immigranten Vlaanderen nog binnen of gaat het in principe op slot?

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Betekent dat opnieuw douaniers aan de grenzen?
Houden we de euro?
Wordt Vlaanderen ongevoelig voor een soort van kredietcrisis?
Mogen immigranten Vlaanderen nog binnen of gaat het in principe op slot?

Staat er ergens dat er rond Vlaanderen een letterlijke en figuurlijke muur gebouwd zou worden?

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Betekent dat opnieuw douaniers aan de grenzen?

Wat mij betreft zou er wel wat meer controle mogen zijn op een aantal zaken. Een einde aan het kapitalisme betekent ook een einde aan de ongebreidelde import van producten gemaakt onder bedenkelijke omstandigheden die hier de eigen productie komen wegconcurreren.
Ook de ongeremde bewegingsvrijheid van kapitaal moet afgeblokt worden.

Soevereinisme betekent ook recht op protectionisme en dat is wat het letterlijk zegt: zich beschermen.

Houden we de euro?

Wat mij betreft mag die zo snel mogelijk weg, soevereiniteit betekent ook zelf een monetair beleid kunnen bepalen.

Wordt Vlaanderen ongevoelig voor een soort van kredietcrisis?

veel ongevoeliger ja. De kredietcrisis is immers een direct gevolg van de vrijmaking van de kapitaalmarkten.

Mogen immigranten Vlaanderen nog binnen of gaat het in principe op slot?

Wat mij betreft: ja aan de migrant, neen aan de massamigratie.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Valt die kritiek op dat artikel door Praetorian ook ergens te lezen?

'k vind het oorspronkelijke artikel nogal vreemd eigenlijk. Pakweg: "Opdat de menselijke arbeid waarde zou creëren, is in de eerste plaats vereist dat deze arbeid gericht is op de transformatie van de natuur tot een voor de mens (meer) bruikbare materie. Deze omvorming van de natuur heeft slechts plaats wanneer de arbeid gericht is op een onderdeel van de natuur, op een object.", hoe valt dat serieus te nemen?

Pakweg een nieuwe wetenschappelijke theorie over perceptie zou dus niet waardevol kunnen zijn omdat ze zich focust op een subject en niet op een object?

Ook een Theory of Everything zou dan nooit waardevol kunnen zijn omdat deze zich niet focust op een onderdeel van de natuur, maar op alle fysieke fenomenen.

Ik snap dat niet.

Verder lezen.

Verder stelt hij dat dier en mens ook tot de natuur behoren.
(Toen ik het eerst las, vond ik het ook vreemd)

[Alamoet]

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

De Belgische staat is de lokale agent van een op mondiaal niveau georganiseerd netwerk met een kapitalistische en neo-liberale agenda. De Belgische staat en zijn politieke en economische elites zijn in die mate ermee verweven dat ze er ook alle belang bij hebben dat er niet aan de kern van de machtsverhoudingen geraakt wordt. Ten gevolge van deze diepgaande verwevenheid kán de Belgische staat niet anders dan een sociaal afbraakbeleid voeren.

De Luxemburgse staat is de lokale agent van een op mondiaal niveau georganiseerd netwerk met een kapitalistische en neo-liberale agenda. De Luxemburgse staat en zijn politieke en economische elites zijn in die mate ermee verweven dat ze er ook alle belang bij hebben dat er niet aan de kern van de machtsverhoudingen geraakt wordt. Ten gevolge van deze diepgaande verwevenheid kán de Luxemburgse staat niet anders dan een sociaal afbraakbeleid voeren.

Splits Luxemburg?

[Alamoet]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Mij lijkt het eerder dat degenen die het niet eens zijn met de Belgicistische rethoriek niet durven spreken uit vrees voor gevolgen, of überhaupt helemaal niet aan de bak geraken in de echelons van de 'vakbonden'.

Noot gehoord van Herwig Jorissen?

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Alamoet

De Luxemburgse staat is de lokale agent van een op mondiaal niveau georganiseerd netwerk met een kapitalistische en neo-liberale agenda. De Luxemburgse staat en zijn politieke en economische elites zijn in die mate ermee verweven dat ze er ook alle belang bij hebben dat er niet aan de kern van de machtsverhoudingen geraakt wordt. Ten gevolge van deze diepgaande verwevenheid kán de Luxemburgse staat niet anders dan een sociaal afbraakbeleid voeren.

Splits Luxemburg?

Ik heb het over België...

[Alamoet]

Oorspronkelijk geplaatst door Alamoet

De Luxemburgse staat is de lokale agent van een op mondiaal niveau georganiseerd netwerk met een kapitalistische en neo-liberale agenda. De Luxemburgse staat en zijn politieke en economische elites zijn in die mate ermee verweven dat ze er ook alle belang bij hebben dat er niet aan de kern van de machtsverhoudingen geraakt wordt. Ten gevolge van deze diepgaande verwevenheid kán de Luxemburgse staat niet anders dan een sociaal afbraakbeleid voeren.

Splits Luxemburg?

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

Ik heb het over België...

Wat is dan het verschil tussen België en Luxemburg?

Is de Luxemburgse staat niet de lokale agent van een op mondiaal niveau georganiseerd netwerk met een kapitalistische en neo-liberale agenda?

Zijn de Luxemburgse staat en zijn politieke en economische elites niet in die mate ermee verweven dat ze er ook alle belang bij hebben dat er niet aan de kern van de machtsverhoudingen geraakt wordt?

Kan de Luxemburgse staat ten gevolge van deze diepgaande verwevenheid wel anders dan een sociaal afbraakbeleid voeren?

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Alamoet

Wat is dan het verschil tussen België en Luxemburg?

Is de Luxemburgse staat niet de lokale agent van een op mondiaal niveau georganiseerd netwerk met een kapitalistische en neo-liberale agenda?

Zijn de Luxemburgse staat en zijn politieke en economische elites niet in die mate ermee verweven dat ze er ook alle belang bij hebben dat er niet aan de kern van de machtsverhoudingen geraakt wordt?

Kan de Luxemburgse staat ten gevolge van deze diepgaande verwevenheid wel anders dan een sociaal afbraakbeleid voeren?

Het gaat er om dat de aanpak die België nodig heeft niet per definitie copy-paste dezelfde hoeft te zijn als die van Luxemburg of eender welke andere staat. Menen dat die wel zo is, lijkt me toch een steriele visie.

[Alamoet]

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

Het gaat er om dat de aanpak die België nodig heeft niet per definitie copy-paste dezelfde hoeft te zijn als die van Luxemburg of eender welke andere staat. Menen dat die wel zo is, lijkt me toch een steriele visie.

Wat maakt België dan anders?