Ziekenhuis veroordeeld na redden baby: hoe ver mag je gaan om een leven te redden?

[420yeahbaby]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maar dat is toch ongehoord ? Ofwel ben je "te gehandicapt om te leven" en dan moet je maar dood, he. Ofwel ben je een leven waard, zelfs als gehandicapte, en dan zie ik niet in waarom er hier iets ergs is.

Wat van belang is, en dat is de stommiteit van dat vonnis, is de TOESTAND van die kleine, en niet de fysische wijze van hoe die toestand tot stand gekomen is. Ofwel vinden we dat allemaal jammer dat die kleine leeft, en dan moeten we die maar dood doen, ofwel "hoe meer leven hoe meer vreugde" en dan slaat het vonnis nergens op.

Als "leven als een plant" mensonwaardig is, moeten we die plant maar dood doen, he.

Maar blijkbaar, en dat vind ik het hypocriete, verwijt men aan die dokters van niet van de MOGELIJKHEID geprofiteerd te hebben om die kleine te laten sterven zonder dat men hem moest "doden" (wadist verschil ??), en nu, gezien ons hypocriet verbod op euthanasie, zitten we hier met die gebakken peren (plant).



Heeft dat nu enige zin welke de fysische oorzaak is van de handicap ? Als die kleine dus zuurstoftekort in de hersenen heeft gehad in de buik van zijn moeder, dan moeten we die laten leven, maar als die kleine zuurstoftekort heeft gehad in een reanimatie eenheid, dan moeten we die laten sterven ???

Ok you got me. Dat is wel een wakkerschudder, bravo...

En ik vind het dus voorbarig van me om nu op uw eindvraag te beantwoorden. Ik moet daar eens een nachtje bezinnig op verrichten.

Toch denk ik langs ene kant liever niet over zulke dingen.
Ik zou het echt niet weten, hoe beleeft een "plant" het leven? Is er nu echt op lange termijn niets aan te doen zodat het brein toch kan herstellen?

Ik doelde vooral op de handicappen zoals down-syndroom, doof, autisme, etc etc etc...
Een kind dat verder moet als plant is inderdaad een ander paar mouwen waar ik dus in mijn eerste posting al nadruk op legde.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door 420yeahbaby

Maar dan moete al eerst zo'n accupuntuur (of whatever het noemt) laten doen, en dat kan schadelijk zijn voor de baby.

Een vruchtwaterpunctie bedoel je? Hoe zou dat schadelijk kunnen zijn voor de baby?

Oorspronkelijk geplaatst door 420yeahbaby

Komaan jongens... Laat ons toch niet zo licht over leven gaan.
LEVEN he!!! I'm talking about consiousness!!!!!!!!!!!!!!

'Consciousness' zelfs. Precies. Daar gaat het om. Niet om koste wat het kost een vegetatief leven in stand te houden.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Of erna...

Mja... Maar dat brengt dan weer zoveel rotzooi mee... Ervoor is handiger.

[420yeahbaby]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Een vruchtwaterpunctie bedoel je? Hoe zou dat schadelijk kunnen zijn voor de baby?

Er is geen bewijs voor. Toch vind ik dat een onnatuurlijke zaak.

Consciousness' zelfs. Precies. Daar gaat het om. Niet om koste wat het kost een vegetatief leven in stand te houden.

Touché!
Ik dacht vooral dat u doelde op alle gehandicapte pasgeborenen.
Daar wou ik dus even bij Goldband polsen of er nog onderscheid gemaakt werd.

[Goldband]

Oorspronkelijk geplaatst door 420yeahbaby

Beste goldband, er is echter hopelijk wel een verschil tussen gehandicapt geboren worden en verdergaan als plant doordat het brein te lang zonder zuurstof was he.

Een gehandicapt geboren kind zou nooit maar dan ook nooit het leven ontnomen moeten worden. Wie is een ander om over het lot van een ander ziel te bepalen?
Wie is machtig genoeg? Ik voel me alleszins niet geroepen.

Akkoord, er is een grensprobleem: welke handicaps zorgen voor aanvaardbare levenskwaliteit en welke niet? En nog meer: krijgen de ouders inspraak in het bepalen van die grens? Dat blijft altijd moeilijk.

Maar gewoon NIET ingrijpen is geen optie vind ik. Er worden onder het idee van 'wie zijn wij om te beslissen' gewoon dagelijks zwaar gehandicapte kinderen geboren. Niemand is daarbij gebaat, wel integendeel. En dat idee van die "heilige zieltjes" blijft maar in de weg zitten hé. Terwijl je zelfs je buikgevoel kunt volgen om te weten dat een zwaar gehandicapte mens er beter nooit was geweest. Ik vind het vreselijk dat mensen omwille van dat taboe een heel leven moeten opofferen aan hun kind. En natuurlijk doen die dat, het is namelijk hun kind. En voor ons is het een theoretische discussie, maar voor hen is het pampers verversen en kwijl wegvegen.

Terwijl een doorgedreven prenatale screening dat had kunnen vermijden. Waarom gebeurt dat niet?

Terwijl het niet hardnekkig reanimeren van een boreling in de problemen dat had kunnen vermijden.
Waarom gebeurt dat niet?

Ik dacht vooral dat u doelde op alle gehandicapte pasgeborenen.
Daar wou ik dus even bij Goldband polsen of er nog onderscheid gemaakt werd.

Waarmee ik dus meteen duidelijkheid schep: ook pasgeboren gehandicapt leven moet KUNNEN vermeden worden.

[420yeahbaby]

Ik vind het vrij onmenselijk.

Alles dat is, is. En iets dat niet is, kan niet zijn.
Dus als iets is, laat het zijn. Even the ugly.

Edit:
los van dat reanimatie gedoe dan

[IronChef]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Da's juist. Het zou moeten geaborteerd worden vóór het geboren wordt.

2

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maar dat is toch ongehoord ? Ofwel ben je "te gehandicapt om te leven" en dan moet je maar dood, he. Ofwel ben je een leven waard, zelfs als gehandicapte, en dan zie ik niet in waarom er hier iets ergs is.

Wat van belang is, en dat is de stommiteit van dat vonnis, is de TOESTAND van die kleine, en niet de fysische wijze van hoe die toestand tot stand gekomen is. Ofwel vinden we dat allemaal jammer dat die kleine leeft, en dan moeten we die maar dood doen, ofwel "hoe meer leven hoe meer vreugde" en dan slaat het vonnis nergens op.

Als "leven als een plant" mensonwaardig is, moeten we die plant maar dood doen, he.

Maar blijkbaar, en dat vind ik het hypocriete, verwijt men aan die dokters van niet van de MOGELIJKHEID geprofiteerd te hebben om die kleine te laten sterven zonder dat men hem moest "doden" (wadist verschil ??), en nu, gezien ons hypocriet verbod op euthanasie, zitten we hier met die gebakken peren (plant).



Heeft dat nu enige zin welke de fysische oorzaak is van de handicap ? Als die kleine dus zuurstoftekort in de hersenen heeft gehad in de buik van zijn moeder, dan moeten we die laten leven, maar als die kleine zuurstoftekort heeft gehad in een reanimatie eenheid, dan moeten we die laten sterven ???

De realiteit is wel dat we steeds betere medische technieken hebben, ook betere reanimatietechnieken. Zonder al die technieken doe je gewoon wat je kan, maar mét die technieken ga je echt soms "knutselen" aan een mensenleven. Het is dan ook niet meer dan normaal dat de vraag "hoe ver kunnen we gaan" zich stelt. We hebben die technologie en kennis nu, gelukkig maar, maar ondertussen kunnen we wel meer dan soms ethisch verantwoord is. Wat ethisch verantwoord is, is natuurlijk helemaal niet duidelijk.

Soms moet je afscheid kunnen nemen, ook al is er misschien nog een manier om het hart toch nog aan het pompen te krijgen. De zus van m'n vroegere beste vriendin lag op haar achtste een hele tijd aan de beademingsmachine - tot de beslissing is gevallen van die toch uit te zetten. Niemand die weet wat er was gebeurd als ze dat niet hadden gedaan. Misschien was er toch nog beterschap geweest (wat iedereen sterk betwijfelt, klinisch dood), misschien lag ze daar nu nog aan die machine. In ieder geval pompte er bloed door haar lijf toen ze aan die machine lag.
Mijn oma is gestorven aan de indirecte gevolgen van een slecht werkend hart. Ze hadden haar eerder nog kunnen opereren, maar zij, noch de familie, wenste dat. Genoeg operaties gehad, en deze zou haar naar alle waarschijnlijkheid in vegetatieve status gebracht hebben tot haar dood.
In het geval uit Frankrijk gaat het om een kind dat al dood was verklaard maar waar men toch heeft verder gedaan. Het is nog wakker geworden. Hoe veel langer had men moeten proberen als het na 30 minuten nog niet was wakker geworden? Wanneer stop je? Op 30 minuten? 31 minuten? 45 minuten? Een uur? Misschien lukt het wel nog op 61 minuten en kan dat kind toch nog een leven hebben - eentje aan allerlei machines en draadjes natuurlijk, maar toch, een leven.
Je hoeft niet tot het bittere eind door te gaan als betrokkene, ook niet als arts. Je zal moeten afscheid nemen soms, en ermee moeten leren leven dat je nooit zult weten wat de situatie was als je wél was doorgegaan. Anders kan je evengoed 3u nadat iemand dood verklaard is nog staan reanimeren. Er zou eens een wonder kunnen gebeuren.

[Goldband]

Oorspronkelijk geplaatst door 420yeahbaby

Ik vind het vrij onmenselijk.

Alles dat is, is. En iets dat niet is, kan niet zijn.
Dus als iets is, laat het zijn. Even the ugly.

Edit:
los van dat reanimatie gedoe dan

1. Ik vind NIET dat een gehandicapt geboren kind zomaar mag gedood worden. in sommige gevallen wel (vegetatief level e.d.) maar dus meestal niet, vooral dan omwille van het grensprobleem: wie wel en wie niet? De ouders mogen voor mijn part beslissen, maar ook dat schept natuurlijk nieuwe problemen.

2. Ik vind juist daarom dat gehandicapt leven moet vermeden worden, veel gerichter dan vandaag gebeurt. Prenatale screening verplichten en veel uitgebreider maken. Vandaag worden nog gehandicapte kinderen geboren met 'Oops, brute pech, in de natuur gebeurt dat ook' als reden. Vervolgens is je leven naar de kloten. Ik vind dat hallucinant, omdat het anders kan.

De reden: zwaar gehandicapte mensen hebben een zware impact op ouders, broers en zussen en de maatschappij in het algemeen. Er zijn allerlei mechanismen om ermee om te gaan "het is MIJN kind", "het is gelukkig op zijn manier", "het zijn ook mensen", "wie zijn wij om ...", "we moeten toch niet in een perfecte wereld leven", "we zijn als koppel dichter naar elkaar toegegroeid", "het maakte ons leven zoveel rijker" enzovoort.

Toch is er niemand die een gehandicapt kind wil, hé.

[420yeahbaby]

Moest mijn dochter een mongool zijn, of een afwijking hebben, en dus geklasseerd als handicap.... Ik zou ze nog met evenveel liefde en zorg behandelen.
Ik ben dan ook een vrij egoloos mens, dus egoïsme is wereldvreemd in mijn bestaan.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door 420yeahbaby

Moest mijn dochter een mongool zijn, of een afwijking hebben, en dus geklasseerd als handicap.... Ik zou ze nog met evenveel liefde en zorg behandelen.
Ik ben dan ook een vrij egoloos mens, dus egoïsme is wereldvreemd in mijn bestaan.

Het gaat hier wel niet over een kind met Down of een kind met "een afwijking". Het gaat hier over een kind waarvan je medisch gezien kan voorspellen dat het zeer zware hersenschade heeft opgelopen. Dat kan zich in allerlei vormen uiten: ernstige disfunctie van de organen, in ieder geval een mentale handicap (wellicht te situeren op het niveau matig tot diep), problemen met communicatie en zintuigen,... allez, eigenlijk �*lles dat kan mis gaan, kan men hier voorspellen, en je kan er ook vanuit gaan dat dit kind niet één handicap zal hebben, maar meerdere. In de dagelijkse omgang met je kind is de kans groot dat je nooit tot communicatie komt en dat je iedere dag zal denken: "zou ze nu pijn hebben? ze kan het niet zeggen. hoeveel ziet ze af?". De kans is groot dat na een paar jaar van afzien en in het ziekenhuis liggen, het kind toch komt te sterven.

Dat niét willen, heeft niets te zien met egoïsme.

Zoiets is in gevallen als deze te voorkomen door een kind dat al dood is niet meer verder opnieuw tot leven te proberen wekken.

En héél misschien, we kunnen het enkel maar heel hard hopen, komt het nog redelijk in orde met dit kind, heeft het enkel een niet al te zware mentale handicap, en geen pijn.

Maar het leven is geen spelletje of experiment waarbij je denkt: "laten we het toch nog eens proberen en zien wat het geeft, er is een waterkansje dat het ergens nog een beetje meevalt".

[420yeahbaby]

Sorry nynorsk,

Maar mij komt het hier over dat sommige gehandicapte kinderen helemaal niet geboren willen laten worden.
Men sprak hier ook al over "voor de geboorte" he...
Dat is een heel ander paar mouwen dan een kind te reanimeren tot na de minuten van hersenschade he.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door 420yeahbaby

Sorry nynorsk,

Maar mij komt het hier over dat sommige gehandicapte kinderen helemaal niet geboren willen laten worden.
Men sprak hier ook al over "voor de geboorte" he...
Dat is een heel ander paar mouwen dan een kind te reanimeren tot na de minuten van hersenschade he.

Sommige gehandicapte kinderen laat men inderdaad beter niet geboren worden. Een kind dat zijn hele leven blind zou zijn: sorry, ander en beter. We moeten het aandurven om een aantal minimumeisen vast te leggen waaraan een kind moet voldoen om geboren te worden. Ook als het kind kort na de geboorte een blijvende handicap krijgt die het zijn hele leven zal meedragen, moet het nog geëuthanaseerd kunnen worden. Open tenminste het debat hierover.

[Goldband]

Oorspronkelijk geplaatst door 420yeahbaby

Moest mijn dochter een mongool zijn, of een afwijking hebben, en dus geklasseerd als handicap.... Ik zou ze nog met evenveel liefde en zorg behandelen.
Ik ben dan ook een vrij egoloos mens, dus egoïsme is wereldvreemd in mijn bestaan.

Als mijn dochter een mongool was, ik zou ze ook met alle liefde en zorg behandelen. Iemand die iets anders zou doen moesten ze opsluiten en dat heeft niets met egoloosheid te maken, dat is gewoon je verdomde plicht als vader/moeder.

Tegelijk zou ik tekeergaan tegen alles en iedereen die er mede verantwoordelijk voor is dat mijn dochter niet werd geaborteerd voordat ze mijn dochter werd. Snap je?

Nu zijn er vandaag wel nekplooimetingen en vruchtwaterpuncties die downsyndroom opsporen, maar voor honderden andere handicaps is het gewoon 'hopen op het beste', terwijl die óók genetisch kunnen opgespoord worden.

En d�*t zit me vreselijk dwars.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Goldband

Als mijn dochter een mongool was, ik zou ze ook met alle liefde en zorg behandelen. Iemand die iets anders zou doen moesten ze opsluiten en dat heeft niets met egoloosheid te maken, dat is gewoon je verdomde plicht als vader/moeder.

Tegelijk zou ik tekeergaan tegen alles en iedereen die er mede verantwoordelijk voor is dat mijn dochter niet werd geaborteerd voordat ze mijn dochter werd. Snap je?

Nu zijn er vandaag wel nekplooimetingen en vruchtwaterpuncties die downsyndroom opsporen, maar voor honderden andere handicaps is het gewoon 'hopen op het beste', terwijl die óók genetisch kunnen opgespoord worden.

En d�*t zit me vreselijk dwars.

Kijk, het draait hier allemaal om hetzelfde. Er zijn er hier die vinden (en ik spreek me daar zelfs niet eens over uit, ik wil gewoon de inconsistentie en de hypocrisie aanduiden) dat sommige vormen van handicap een zodanige belasting vormen voor de ouders, en een vermoedelijk lijden van het kind in kwestie (of gewoon een afwezigheid van enige vorm van menselijk bewustzijn misschien zelfs), dat die "er beter niet waren" wat een eufemisme is voor "die waren beter dood".

En dan verwijten ze aan bepaalde technieken en geneesheren en zo dat die niet geprofiteerd hebben van een of andere natuurlijke mogelijkheid om die laten dood te wezen.

Met andere woorden, mochten die toch wel "vanzelf" gestorven zijn, dan ware dat voor iedereen beter geweest (en dan waren "wij" het niet geweest, maar "de natuur", he, en dan konden we er hypocriet over staan te snotteren, maar eigenlijk kontent dat die kleine dood is). Maar hoela, ZELF iets doen om die te doden, dat gaat toch niet, dat is egoistisch, dat is moord, dat is schandalig, zo een mensen moesten ze opsluiten.

Wat die dokters, en die technieken, gewoon doen, is ons met onze neus op de problematiek duwen: nee, we kunnen niet altijd "op de natuur hopen" dat die het vuile werk voor ons zal doen.

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

De realiteit is wel dat we steeds betere medische technieken hebben, ook betere reanimatietechnieken. Zonder al die technieken doe je gewoon wat je kan, maar mét die technieken ga je echt soms "knutselen" aan een mensenleven. Het is dan ook niet meer dan normaal dat de vraag "hoe ver kunnen we gaan" zich stelt. We hebben die technologie en kennis nu, gelukkig maar, maar ondertussen kunnen we wel meer dan soms ethisch verantwoord is. Wat ethisch verantwoord is, is natuurlijk helemaal niet duidelijk.

Soms moet je afscheid kunnen nemen, ook al is er misschien nog een manier om het hart toch nog aan het pompen te krijgen. De zus van m'n vroegere beste vriendin lag op haar achtste een hele tijd aan de beademingsmachine - tot de beslissing is gevallen van die toch uit te zetten. Niemand die weet wat er was gebeurd als ze dat niet hadden gedaan. Misschien was er toch nog beterschap geweest (wat iedereen sterk betwijfelt, klinisch dood), misschien lag ze daar nu nog aan die machine. In ieder geval pompte er bloed door haar lijf toen ze aan die machine lag.
Mijn oma is gestorven aan de indirecte gevolgen van een slecht werkend hart. Ze hadden haar eerder nog kunnen opereren, maar zij, noch de familie, wenste dat. Genoeg operaties gehad, en deze zou haar naar alle waarschijnlijkheid in vegetatieve status gebracht hebben tot haar dood.
In het geval uit Frankrijk gaat het om een kind dat al dood was verklaard maar waar men toch heeft verder gedaan. Het is nog wakker geworden. Hoe veel langer had men moeten proberen als het na 30 minuten nog niet was wakker geworden? Wanneer stop je? Op 30 minuten? 31 minuten? 45 minuten? Een uur? Misschien lukt het wel nog op 61 minuten en kan dat kind toch nog een leven hebben - eentje aan allerlei machines en draadjes natuurlijk, maar toch, een leven.
Je hoeft niet tot het bittere eind door te gaan als betrokkene, ook niet als arts. Je zal moeten afscheid nemen soms, en ermee moeten leren leven dat je nooit zult weten wat de situatie was als je wél was doorgegaan. Anders kan je evengoed 3u nadat iemand dood verklaard is nog staan reanimeren. Er zou eens een wonder kunnen gebeuren.

De stem van hart en rede tezamen. Zoals altijd.

[Goldband]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Kijk, het draait hier allemaal om hetzelfde. Er zijn er hier die vinden (en ik spreek me daar zelfs niet eens over uit, ik wil gewoon de inconsistentie en de hypocrisie aanduiden) dat sommige vormen van handicap een zodanige belasting vormen voor de ouders, en een vermoedelijk lijden van het kind in kwestie (of gewoon een afwezigheid van enige vorm van menselijk bewustzijn misschien zelfs), dat die "er beter niet waren" wat een eufemisme is voor "die waren beter dood".

En dan verwijten ze aan bepaalde technieken en geneesheren en zo dat die niet geprofiteerd hebben van een of andere natuurlijke mogelijkheid om die laten dood te wezen.

Met andere woorden, mochten die toch wel "vanzelf" gestorven zijn, dan ware dat voor iedereen beter geweest (en dan waren "wij" het niet geweest, maar "de natuur", he, en dan konden we er hypocriet over staan te snotteren, maar eigenlijk kontent dat die kleine dood is). Maar hoela, ZELF iets doen om die te doden, dat gaat toch niet, dat is egoistisch, dat is moord, dat is schandalig, zo een mensen moesten ze opsluiten.

Wat die dokters, en die technieken, gewoon doen, is ons met onze neus op de problematiek duwen: nee, we kunnen niet altijd "op de natuur hopen" dat die het vuile werk voor ons zal doen.

Met alle respect, ik vind niet dat je de kern van de zaak hier goed samenvat. Integendeel, het probleem is net omgekeerd!

Onder het idee van 'in de natuur worden ook gehandicapten geboren' wordt er slechts een beperkte screening uitgevoerd, waardoor de beslissing tot abortus (die ik met volle overtuiging zou nemen) gewoon niet k�*n genomen worden.

Daarnaast is het doden van 'reeds geboren' gehandicapten geen kwestie van 'durven' of hypocrisie hoor, het is een moreel probleem.

Het aborteren van een gehandicapte foetus vormt (voor mij) geen moreel probleem.

Zeggen dat gehandicapten er beter niet waren geweest is echt iets anders dan ze willen doden, hoor.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door Goldband

Ok, ik vroeg het maar omdat je leek te zeggen dat je ook 'gewoon' het kind van een brug kan gooien nadat de dokters het hadden gereanimeerd. Of was dat om te lachen?

Deze mensen klagen het ziekenhuis aan omdat ze het niet goed vinden dat hun kind het heeft overleefd, ze vinden dat het beter dood had kunnen zijn. Als je dat echt vindt, als je daar diep van binnen van overtuigd bent, ga je niet het ziekenhuis lopen aanklagen in de hoop geld binnen te harken, dan doe je er wat aan. Inderdaad, dat doet niemand, kennelijk vinden wij mensen, inclusief de ouders, toch dat het kindje mag blijven leven. Het is zielig dat het kind gehandicapt is, maar dit geklaag lost daar niks aan op.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Deze mensen klagen het ziekenhuis aan omdat ze het niet goed vinden dat hun kind het heeft overleefd, ze vinden dat het beter dood had kunnen zijn. Als je dat echt vindt, als je daar diep van binnen van overtuigd bent, ga je niet het ziekenhuis lopen aanklagen in de hoop geld binnen te harken, dan doe je er wat aan. Inderdaad, dat doet niemand, kennelijk vinden wij mensen, inclusief de ouders, toch dat het kindje mag blijven leven. Het is zielig dat het kind gehandicapt is, maar dit geklaag lost daar niks aan op.

Da's inderdaad het punt dat ik wilde aanklagen. Het is niet de schuld van die dokters dat het kind gehandicapt is, ze hebben gedaan wat ze konden. De keuze van de dokters was op een zeker ogenblik:
een levend gehandicapt kind, of een dood gehandicapt kind. En volgens de rechtbank hebben ze de verkeerde keuze gemaakt.
Ik zou het begrijpen dat men dokters aanklaagt die een fout hebben gemaakt waardoor het kind gehandicapt is. Dan was de keuze geweest: een gezond kind of een gehandicapt kind. Daar is de keuze duidelijk.

Maar nu is de keuze geweest: een levend gehandicapt kind of een dood gehandicapt kind, en blijkbaar worden de dokters veroordeeld om de eerste keuze gemaakt te hebben. Volgens de rechtbank moet men dus, op straffe van veroordeling, als men voor de keuze staat "levend gehandicapt kind" of "dood gehandicapt kind", kiezen voor dat laatste. ... tenminste als de natuur je daar een mogelijkheid toe geeft zodat je niet "schuldig" bent aan hun dood of dat toch zo kan laten overkomen...
Het is de "schuld" van die dokters dat het gehandicapte kind nog leeft. Als je dat niet goed vindt, als je dus vindt dat die dokters daar een fout hebben begaan (ttz ervoor gezorgd dat het kind leeft = niet dood is), wil dat zeggen dat je liever had dat het kind dood ware geweest. Wel, dat kan heel gemakkelijk gedaan worden. Maar DAT, dat kan dan weer niet.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Goldband

Zeggen dat gehandicapten er beter niet waren geweest is echt iets anders dan ze willen doden, hoor.

Leg dat eens uit...