EU is de nieuwe USSR??

[Voltian]

Oorspronkelijk geplaatst door Kodo Kodo

De afdrachten van de lidstaten vormen de hoofdmoot, gevolgd door een percentage van de BTW. Daarna volgen nog wat douanerechten, landbouwheffingen en uiteindelijk inhoudingen op ambtenarensalarissen.

De meeste EU-critici zijn beducht voor "EU-belastingen". Ik zou het echter democratischer vinden als elk bestuursniveau zijn eigen belastingen heft. Nu is jouw stem voor het EP niet van invloed op het voor kiezers waarneembare niveau van de belastingen en bestaat er dus ook weinig animo om daarover bij de kiezer verantwoording af te leggen.



Als je iets aan de nationale parlementaire procedure onttrekt en onder de Europese medebeslissingsprocedure laat ressorteren, verzwak je de democratie. En dat doet Lissabon ook. Het effect daarvan is volgens mij veel groter.



Ik heb met velen contact gehad, en ben van menige kale reis teruggekomen.



In werkelijkheid is veel werk van de Raad eigenlijk van de Commissie afkomstig, die de Raad "advies verleent". Van scheiding der machten is geen sprake. Dat is al een eerste en belangrijke gelijkenis met "het Kremlin", en niet alleen op dit puntje.

Heb jij toevallig niets gemerkt van de wijze waarop in Europa het volk wordt geraadpleegd? Ik ken te veel symptomen van wat er misgaat om hier op te schrijven; het zou ook riskant zijn. Maar d�*e symptomen, die heeft toch iedereen kunnen zien?

Mja, deel van BTW of bijdrage, uiteindelijk komt het op hetzelfde neer. Punt is, er is geen directe Europese belasting.
Als je de subsidiariteit strikt neemt, zou in principe ook op EU vlak belasting moeten kunnen, voor die aspecten waar het EU-beleidsniveau het meest geschikt is (ik zeg maar wat, defensie, buitenlandse zaken). Maar, ik weet niet, ik heb niet de indruk dat het niet werkt zoals het nu is.
Maar de noodzaak voor verantwoording heeft toch niets te maken met de invloed van de parlementarier op belastingen?

"
Als je iets aan de nationale parlementaire procedure onttrekt en onder de Europese medebeslissingsprocedure laat ressorteren, verzwak je de democratie. En dat doet Lissabon ook. Het effect daarvan is volgens mij veel groter.
"

Da's toch niet per se waar; vind jij de Europese medebeslissingsprocedure dan minder democratisch dan de parlementaire procedures?,...

En dit...
"Van scheiding der machten is geen sprake"
is niet waar. EP en raad zijn heel jaloers op het initiatiefrecht van de Commissie en dat kan niet omzeild worden.

"
Heb jij toevallig niets gemerkt van de wijze waarop in Europa het volk wordt geraadpleegd? Ik ken te veel symptomen van wat er misgaat om hier op te schrijven; het zou ook riskant zijn. Maar d�*e symptomen, die heeft toch iedereen kunnen zien?
"

Nee, ik weet niet, wat bedoel je?; Ok, het is allemaal ingewikkeld, maar ligt de onwetendheid ook niet deels aan de diepe desinteresse van het volk voor politiek in het algemeen?

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door Kodo Kodo

Pet af, Sjaax, je bent voor een buitenstaander heel goed op de hoogte, maar ja, wel van publiek toegankelijke info.

ik ga ervan blozen.

Maar er is heel veel publiek toegankelijke info. Zo veel dat je heel goed moet zoeken wil je iets relevants vinden. Het is meestal niet het gebrek aan info dat fnuikend is, maar de overdonderende hoeveelheid.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Voltian

Ik betwijfel of de belasting op loon meer bijdraagt dan enkel de verzekering voor het personeel. maar soit, doet niet ter zake.

Ik heb geen fláuw benul.

ivm parlementarier vs minister. Ben je het niet eens dat een verkozen parlementarier meer democratisch is dan een benoemde minister of president? Ik denk dat de eerste toch net iets meer verantwoording heeft af te leggen, nee?

Uiteraard, daar ben ik het met je eens. Maar die ministers die er zitten komen niet zomaar in een kaasbokaal af, ze hebben nationale parlementen achter zich.

Ik vind dit allemaal dubieus. Ik ben geen voorstander van de Europese Raad zoals ze nu is. Maar voor een internationale organisatie is iets dergelijk onontbeerlijk - paradoxaal genoeg dus zeker voor de landen die het meest hun "nationale democratische onafhankelijkheid" willen bewaren.

Ben jij zelf betrokken in het beleid (coreper vergaderingen e.d.) of zit je eerder een interne dienst?

Nee, zoals ik eerder zei ben ik niet actief in een beleidsterrein. Ik ben aangesteld als archivaris. Niet bij de "interne dienst" OIB-AH, maar bij een "algemene dienst": directoraat generaal COMM.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Kodo Kodo

Ik ben het wel eens met zijn omschrijving van de EU als bureaucratie, omdat degenen die aan de top staan al te vaak zijn aangewezen op ambtenaren onder hen die de touwtjes stevig in handen houden. Waarschijnlijk vang jij van dat soort manipulaties tussen je archiefstukken niet vaak een glimp op, en zou ik je eens mijn eigen archief moeten laten zien, als ik je echt wilde overtuigen.

Alles wat ik aantref wordt (al moet ik er "pro forma" bijzeggen) behandeld met zowel de interne ethische code voor stafleden als de internationale deontologische code voor archivarissen in het achterhoofd.

Je begrijp wel waarom ik de haakjes gebruiken moet.

Die EU-belastingen zijn een vestzak-broekzak-operatie, en dus een publicitaire stunt om te kunnen zeggen dat jullie belastingen betalen.

Ik ken de hele discussie rond ambtenaren die "belastingen" betalen en ik vind dat eveneens onzinnig. In principe zou voor een ambtenaar het nettoloon het brutoloon moeten zijn, want dat betaksen is absurd. Ik begrijp dat.

Je overdrijft ook het percentage; ik zal het eens opzoeken. In afwachting wens ik je veel genoegen met je archieven (niet ironisch).

Ik overdrijf het percentage wel degelijk niet. Nettosalaris is ongeveer 60% voor een functionaris.

Ik weet dat, omdat mijn nettosalaris momenteel rond de 75% is en ik dus zal moeten inleveren als ik zo'n EPSO-concourstje win.

[Adam Smith]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Idd

Ik wil zeker niet als slechts kritiek gevend overkomen. Daarom vind ik de formulering van een prioriteitenlijstje nodig om tot een democratischer EU te komen.
Drie punten zal ik noemen. Dat zullen misschien niet de gemakkelijkste of de beste zijn, maar ik denk dat ze veel burgers in Europa zullen aanspreken.

1. Een verkozen Europese president (ter vervanging van de huidige benoemde Commissievoorzitter);
2. Een Europees Parlement dat ook het buitenlands beleid van de EU controleert. (In het Verdrag van Lissabon heeft het EP daar niets over te zeggen. Dat is het exclusieve terrein van de nieuwe "minister van Buitenlandse Zaken", de Commissie en de Europese Raad.);
3. Eén Europese residentie. (Geen reizend circus tussen Brussel en Straatsburg.)

Mooie idee-en die de EU zeker democratischer zouden maken, maar in ieder geval momenteel op korte termijn niet haalbaar. Zeker binnen een aantal lidstaten bestaat de angst dat ze te veel macht moeten inleveren, aan de ondemocratische EU. Paradoxaal genoeg zijn het vaak juist die lidstaten die klagen over het democratische gehalte van de EU, die vaak tegen voorstellen zijn om de EU democratischer te maken. Zeker aangezien een deel van die voorstellen bij verstokte Eurosceptici 'bewijs' zijn van een vermeende 'superstaat'. Vermoedelijk zal de koers van de EU blijven schommelen tussen Eurosceptici en Euroielen.

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Ik vind dit allemaal dubieus. Ik ben geen voorstander van de Europese Raad zoals ze nu is. Maar voor een internationale organisatie is iets dergelijk onontbeerlijk - paradoxaal genoeg dus zeker voor de landen die het meest hun "nationale democratische onafhankelijkheid" willen bewaren.

De Europese Raad is een gevolg van vroegere economische crises. In 1973 en 1979 beroerden twee economische crises de wereld. De olieprijzen stegen enorm. De economieën reageerden daarop flink negatief, ook die in de EG. De interne markt werkte niet goed genoeg en de besluitvorming binnen de EG was veel te traag. Een eerste initiatief was de oprichting van de Europese Raad in 1974. Die zou met enige kracht politieke druk kunnen uitoefenen.

Maar het overleg alleen in de Europese Raad bleek niet voldoende. De EG bleef uiterst moeilijk tot overeenstemming te bewegen. Van onverwachte kant kwam er een nieuw initiatief. Een groep leidende zakenlieden, captains of industry, vormde de Europese Ronde Tafel. Geen ronde tafel van koning Arthur deze keer, maar van industriëlen.
Het lijkt merkwaardig dat het bedrijfsleven relatief weinig was betrokken bij het eerste begin van de Europese integratie. De machinerie van de Europese eenwording en de belangrijkste richting van haar activiteiten waren economisch van aard. Toch werd het bedrijfsleven op afstand gehouden in die eerste jaren. Jean Monnet was hier vrij openhartig over. Hij beschouwde de grote ondernemingen als te nationalistisch in hun zienswijze.
De horizon van de grote Europese ondernemingen was intussen verbreed tot de wereldeconomie. Ze zagen de onbevredigende stand van zaken in hun achtertuin met lede ogen aan. De wijze waarop de Gemeenschap economische vraagstukken behandelde, was ontoereikend en de ondernemers kwamen tot het besef dat dit deels hun eigen schuld was. Als de concurrenten van de Europese markt zijn gevestigd in landen als de Verenigde Staten, Japan, of China, landen met één economisch systeem, één markt, één munt, één juridische basis, één overheidsapparaat, dan hebben zij een enorm voordeel. Hun administratieve rompslomp is eenvoudiger, hun kosten zijn lager, zij hebben een voordeel in termen van concurrentievermogen en flexibiliteit. Daarom pleitten zij voor concurrentievermogen in Europa. Wat was er tot dan toe in Europa? Een ratjetoe aan achterhaalde juridische, commerciële, financiële en politieke systemen, opgebouwd in het belang van natiestaten wier economische relevantie inmiddels al lang voorbij is.

Met name de Duitse bondskanselier Helmut Kohl en de Franse president François Mitterand konden zich vinden in de aanbevelingen van de Ronde Tafel Groep. Er was versterking van de Europese besluitvormingscapaciteit nodig. Hoe krijg je dat echter voor elkaar? Middels consensus in de Europese Raad is de meest aangewezen weg. Je zit in een patstelling tussen Commissie en Raad van Ministers. De Commissie heeft te weinig macht en het gaat de bevoegdheden van de vakministers in de Raad van Ministers te boven. Uiteindelijk resulteerde Kohls en Mitterands inzet in de Europese Akte of ook wel Europese Eenheids Akte. Deze voorzag op een groot aantal gebieden in besluitvorming middels gekwalificeerde meerderheidsstemming (QMV) in de Raad van Ministers. Eindelijk kon de verlammende werking van de unanimiteit, van het uitbrengen van ene veto-stem grotendeels worden doorbroken.

Door de vereenvoudigde besluitvorming die mogelijk was met QMV, konden een groot aantal hervormingen met betrekking tot de interne markt relatief snel worden doorgevoerd. Het resulteerde uiteindelijk in 1992 in het Verdrag van Maastricht. Als belangrijkste zorgde Maastricht ervoor dat het Europees Parlement en daarmee de burgers van Europa eindelijk wat te zeggen invloed kregen op het Europese beleid middels de medebeslissingsprocedure. Het is achteraf godgeklaagd: pas vijfendertig jaar na de eerste verdragen van Rome kreeg het Europees Parlement serieus invloed.

De geschetste ontwikkelingen vertellen de belangrijke rol van de Europese Raad in het verbeteren en het democratiseren van de Europese besluitvormingsprocedure. Waar de Europese Raad eerst een stimulerende rol speelde, is ze na de democratisering langzamerhand een remmende factor geworden. De besluiten in de Europese Raad zijn in de verste verte niet democratisch controleerbaar. Ze krijgt de contouren van een Opperste Sovjet. Zoals de rol van de Opperste Sovjet een bepaald moment uitgespeeld was, zo moet er langzamerhand een eind komen aan de rol van de Europese Raad. Zij moet haar plaats afstaan aan een democratische structuur die als basis het samenspel tussen de Commissie (regering) en het Europees Parlement heeft. Eventueel kan de Raad van Ministers als een soort van senaat zorgen voor een extra zekering, zodat belangen van vooral kleine landen niet met de voeten worden getreden.

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door Adam Smith

Mooie idee-en die de EU zeker democratischer zouden maken, maar in ieder geval momenteel op korte termijn niet haalbaar. Zeker binnen een aantal lidstaten bestaat de angst dat ze te veel macht moeten inleveren, aan de ondemocratische EU. Paradoxaal genoeg zijn het vaak juist die lidstaten die klagen over het democratische gehalte van de EU, die vaak tegen voorstellen zijn om de EU democratischer te maken. Zeker aangezien een deel van die voorstellen bij verstokte Eurosceptici 'bewijs' zijn van een vermeende 'superstaat'. Vermoedelijk zal de koers van de EU blijven schommelen tussen Eurosceptici en Euroielen.

Het gaat er niet om wat 'lidstaten' er van vinden. 'Landen' zijn geen mensen, zijn slechts constructies. Het gaat erom wat jij ervan vindt. En niet alleen jij, maar alle burgers in Europa. Als er een meerderheid achter de ideeën staat, kan er wat veranderen. Als een meerderheid het 'stomme' ideeën vindt, dan blijft de huidige situatie. Zo simpel is het in principe. Maar verschuil je niet achter: "iig momenteel op korte termijn niet haalbaar." Iedere burger kan zich uitspreken, doe dat dan ook. Ik heb een bloedhekel aan wegduikers.

[Kodo Kodo]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Alles wat ik aantref wordt (al moet ik er "pro forma" bijzeggen) behandeld met zowel de interne ethische code voor stafleden als de internationale deontologische code voor archivarissen in het achterhoofd.

Je begrijp wel waarom ik de haakjes gebruiken moet.

Lichtjes off topic: wat je tussen haakjes schrijft moet je zien in het licht van de jurisprudentie van het Hof van Justitie. Dat Hof verifieert alleen de formele kant van de zaak, behalve in (zéér flagrante, niet te verstoppen) gevallen van misbruik van bevoegdheid. Ook hanteert het Hof, in navolging van Franse ambtenarenrecht, eigenlijk uitsluitend de "letter van de wet", en niet de geest (statuant en droit et non en équité) - dit is voor juristen, geloof ik, eerder Romeins recht en juist geen Frans (niet-administratief) recht. De slotsom luidt wel dat de gerechtelijke controle, en dus de naleving van de ethische code zelf, niet veel voorstelt.

Dit geldt voor zo'n detail, maar een zo wezenlijk begrip als "democratie" wordt met zoveel legalisme en rituelen ingevuld, dat een argeloze toeschouwer geen idee meer heeft, wat hij ziet. Dat is de bedoeling.

Ik ken de hele discussie rond ambtenaren die "belastingen" betalen en ik vind dat eveneens onzinnig. In principe zou voor een ambtenaar het nettoloon het brutoloon moeten zijn, want dat betaksen is absurd. Ik begrijp dat.

Het zou de transparantie vergroten, maar slechts wat een detail betreft. Belangrijker is bij voorbeeld, dat de EU haar eigen belastingen heft: dan ziet de kiezer hoeveel ze hem kost, en kan hij beter beoordelen of hij waar naar geld heeft gekregen.

Wat de salarissen van EU-personeel betreft: die mogen niet te laag zijn, maar als ambtenaren te veel van hun levensstandaard dreigen in te boeten wanneer ze uittreden of uit hun ambt worden ontzet, is de motivatie van ambtenaren om te verzwijgen wat daar werkelijk gebeurt en dus doofpotje te spelen heel, heel groot. Dan dienen zij de belangen van het apparaat, en niet die van de burger die met zijn belastingen hun salaris betaalt.

Onderzoek heeft uitgewezen dat de nazi's hun macht vooral dankten aan de vrees van de Duitsers en vooral de leden van hun apparaat, hun baan te verliezen of te verarmen. Weinig of geen andere dictaturen zijn zo grondig onderzocht, maar het zal wel in alle dictaturen hetzelfde zijn. Daarom beschouw ik redelijke maar niet al te hoge salarissen als een element dat het goede functioneren van de instellingen en de democratische controle ten goede zou komen.

[Kodo Kodo]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Alles wat ik aantref wordt (al moet ik er "pro forma" bijzeggen) behandeld met zowel de interne ethische code voor stafleden als de internationale deontologische code voor archivarissen in het achterhoofd.

Je begrijp wel waarom ik de haakjes gebruiken moet.

Lichtjes off topic: wat je tussen haakjes schrijft moet je zien in het licht van de jurisprudentie van het Hof van Justitie. Dat Hof verifieert alleen de formele kant van de zaak, behalve in (zéér flagrante, niet te verstoppen) gevallen van misbruik van bevoegdheid. Ook hanteert het Hof, in navolging van Franse ambtenarenrecht, eigenlijk uitsluitend de "letter van de wet", en niet de geest (statuant en droit et non en équité) - dit is voor juristen, geloof ik, eerder Romeins recht en juist geen Frans (niet-administratief) recht. De slotsom luidt wel dat de gerechtelijke controle, en dus de naleving van de ethische code zelf, niet veel voorstelt.

Dit geldt voor zo'n detail, maar een zo wezenlijk begrip als "democratie" wordt met zoveel legalisme en rituelen ingevuld, dat een argeloze toeschouwer geen idee meer heeft, wat hij ziet. Dat is de bedoeling.

Ik ken de hele discussie rond ambtenaren die "belastingen" betalen en ik vind dat eveneens onzinnig. In principe zou voor een ambtenaar het nettoloon het brutoloon moeten zijn, want dat betaksen is absurd. Ik begrijp dat.

Het zou de transparantie vergroten, maar slechts wat een detail betreft. Belangrijker is bij voorbeeld, dat de EU haar eigen belastingen heft: dan ziet de kiezer hoeveel ze hem kost, en kan hij beter beoordelen of hij waar naar geld heeft gekregen.

Wat de salarissen van EU-personeel betreft: die mogen niet te laag zijn, maar als ambtenaren te veel van hun levensstandaard dreigen in te boeten wanneer ze uittreden of uit hun ambt worden ontzet, is de motivatie van ambtenaren om te verzwijgen wat daar werkelijk gebeurt en dus doofpotje te spelen heel, heel groot. Dan dienen zij de belangen van het apparaat, en niet die van de burger die met zijn belastingen hun salaris betaalt.

Onderzoek heeft uitgewezen dat de nazi's hun macht vooral dankten aan de vrees van de Duitsers en vooral de leden van hun apparaat, hun baan te verliezen of te verarmen. Weinig of geen andere dictaturen zijn zo grondig onderzocht, maar het zal wel in alle dictaturen hetzelfde zijn. Daarom beschouw ik redelijke maar niet al te hoge salarissen als een element dat het goede functioneren van de instellingen en de democratische controle ten goede zou komen.

[Adam Smith]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Het gaat er niet om wat 'lidstaten' er van vinden. 'Landen' zijn geen mensen, zijn slechts constructies. Het gaat erom wat jij ervan vindt. En niet alleen jij, maar alle burgers in Europa. Als er een meerderheid achter de ideeën staat, kan er wat veranderen. Als een meerderheid het 'stomme' ideeën vindt, dan blijft de huidige situatie. Zo simpel is het in principe. Maar verschuil je niet achter: "iig momenteel op korte termijn niet haalbaar." Iedere burger kan zich uitspreken, doe dat dan ook. Ik heb een bloedhekel aan wegduikers.

In plaats van lidstaten had ik het allicht beter kunnen hebben over de publieke- en politieke opinie in bepaalde lidstaten. Verder is het niet verschuilen, maar eerder een vaststelling. Ik ben het namelijk in grote lijnen met uw voorstellen eens, ik vrees alleen dat het op de korte termijn niet zo ver komt. In tegenstelling tot veel van mijn landgenoten (Nederlanders) ben ik namelijk altijd pro-Europees gebleven, maar ik heb wel gemerkt dat Euroscepticisme in Nederland sterk is toegenomen. Ik ben nog steeds eigenwijs Pro Europa, maar ik houd tegenwoordig meer een slag om de arm als het om de snelheid van grote hervormingen gaat.

[Kodo Kodo]

Oorspronkelijk geplaatst door Adam Smith

In tegenstelling tot veel van mijn landgenoten ben ik altijd pro-Europees gebleven, maar ik heb wel gemerkt dat Euroscepticisme in Nederland sterk is toegenomen.

Is het niet jammer dat het pro-Europese standpunt en de euroscepsis een tegenstelling vormen? De kritiek van de Eurosceptici is grotendeels gericht tegen de manier waarop de EU wordt georganiseerd, en hoeft niet tot de conclusie te leiden dat we de EU dan maar beter afschaffen.

Wie de huidige machthebbers en hun juridisch en bestuurlijk apparaat zéér kritisch bekijkt, bewijst Europa en de EU daarmee een dienst, want de grootste vijand van de EU zijn de machthebbers en hun apparaat. Zij zijn het die Europa ten gronde richten. Als de kritiek zo ver gaat dat de slotsom luidt: "liever geen EU dan deze EU", dan is er sprake van euroscepsis. Zo ver mag en moet de kritiek wat mij betreft wel gaan.

De machthebbers hebben ons een aantal verdragen doen slikken - om me tot het primaire recht te beperken - met het argument dat wie ertegen was, tegen Europa was.

Het is heel jammer dat de tegenstanders van het regime die redenering hebben overgenomen.