Sociaal aanvoelen ontstaat niet uit respect

[kiko]

Het is een interessante theorie, maar niet meer dan dat. De bewering dat altruïsme ingebakken zit bij de mens, vind ik moeilijk te slikken. Bij sommigen misschien, maar verder ga ik niet.

Het altruïsme uitte zich, volgens de antropologen, in het opvoeden van kinderen en de zorg voor de naaste en het stelde ons in staat om in groepen te leven en voor de zwakkeren in de samenleving te zorgen, kortom, het maakt ons beschaafd.

Het is voor discussie vatbaar of het bovenvermelde wel echt altruïsme is. Het organiseren van het leven in de eigen groep is immers in de meeste gevallen in het voordeel van iedereen. Er is dus eigenbelang, en dat vloekt met de meeste definities van altruïsme.

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Het is een interessante theorie, maar niet meer dan dat. De bewering dat altruïsme ingebakken zit bij de mens, vind ik moeilijk te slikken. Bij sommigen misschien, maar verder ga ik niet.


Het is voor discussie vatbaar of het bovenvermelde wel echt altruïsme is. Het organiseren van het leven in de eigen groep is immers in de meeste gevallen in het voordeel van iedereen. Er is dus eigenbelang, en dat vloekt met de meeste definities van altruïsme.

Het sociaal geheugen:


Een belangrijke voorwaarde, om als soort te kunnen overleven, is het vertonen van sociaal gedrag.
De hormonen vasopressine en oxytocine zorgen voor de goede werking van het sociale geheugen, een malfunctie in de productie van deze hormonen kan tot slecht sociaal gedrag leiden en wordt deels veroorzaakt door een tekort aan een stukje DNA, het DNA stuurt de productie van hormonen.
Mensen met een normale productie van oxytocine hebben minder angst om bedrogen te worden en hebben meer vertrouwen in de medemens.
Sociaal contact stimuleert de productie van endorfine en geeft mede op die manier een goed gevoel.

Sociaal gedrag:

Damasio stelt zelfs dat het vertonen van sociaal gedrag een fundamentele vereiste is.
Welnu, interessant, maar wat heeft dit alles met management te maken?

Stelt u zich eens voor dat de mens van nature niet zou beschikken over een ‘sociaal’ geheugen, niet zou beschikken over een individueel bewustzijn om er te zijn voor elkaar.

Al deze:

Het collectieve bewustzijn en de voorzorg zouden zich waarschijnlijk niet ontwikkeld hebben.
De mens zou teruggeworpen worden op zichzelf en had waarschijnlijk de prehistorie niet eens overleefd!

Het collectieve bewustzijn:

Wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie, opvoeding van kinderen, studies, ethische en morele waarden, sporten, reizen, even ontheemen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, wellness, feesten, dansen, tijd besteden aan familie en vrienden, rechtssystemen, syndicaten enz.

De voorzorg voor:

Werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld, invaliditeit en het laatste vangnet eventueel OCMW.

Niet te vergeten:

Het leven van de mens wordt mogelijk door de arbeid en door de verwezenlijkingen van de vele miljoenen mensen in het verleden en het heden.
Mensen zijn van nature (door de genen voorgeprogrammeerde) sociale wezens met bepaalde, ingebouwde en natuurlijke vaardigheden voor het oplossen van problemen van sociale samenwerking en het opstellen van morele regels “om individuele keuze te beperken”.
Ze zullen, zonder veel aansporing, spontaan orde scheppen, eenvoudig door hun dagelijkse individuele doelen na te streven en op andere mensen te reageren.

Samenwerking:

Deze gebaseerd op sociaal gedrag, het zoeken naar evenwicht en welbevinden voor alle leden schijnt dus essentieel te zijn om als soort te kunnen overleven en te kunnen evolueren.
Je kunt je dan ook afvragen wat de toekomst is van een competitief systeem dat zich voornamelijk focust op de welvaart van het individu of een (zeer) specifieke groep, in tegenstelling tot de evolutionair/biologische regels van de natuur die het welzijn beogen!
Indien er nergens een aanzet tot coöperatief gedrag wordt gegeven is de mens tot uitsterven gedoemd.
Voldoende en goede sociale contacten zijn tevens de sleutel tot oud worden en bevorderen de immuniteit, op deze wijze zijn onze genen voorgeprogrammeerd, aldus wetenschappers die een grondige studie maakte over de plaatsen op onze planeet waar mensen het oudst worden.

Taal:

Taal is daarvoor een sociaal communicatiemiddel en geen exacte wetenschap. Communicatiestoornissen zijn veel de oorzaak van een te weinig ontwikkeld sociaal geheugen.

Individualisme, angst en uitbuiting:

Individualisme gaat nogal eens dikwijls gepaard met eenzaamheid, wat tot één van de meest slepende ziekte op planeet wordt aanzien.
In een geïndividualiseerde samenleving is de angst om uitgebuit te worden door anderen een belangrijke factor om niet samen te werken, deze angst is groter dan de neiging om voordeel te halen uit het werk van anderen.
De angst en onveiligheid die we aanvoelen zijn dus de belangrijkste factoren om zich niet sociaal te gedragen.
Misschien is het daarom wel dat velen zich niet thuis voelen in dit systeem, simpel omdat het niet ‘biologisch’ is!

Vertrouwen:

Tevens is het gebrek aan vertrouwen in de medemens een gevolg van een onderontwikkeld ‘sociaal’ geheugen.
Preventief een samenleving creëren met meer vertrouwen in de medemens is zeer belangrijk.
In de eerste plaats kunnen we een samenleving creëren waar het minder nodig is om de mens te controleren, dit duidt op volwassenheid.
De verantwoordelijkheid die ieder mens moet nemen om een ander individu te respecteren is vanzelfsprekend, anders is elke vorm van samenleving onmogelijk.
Het zogenaamde “gnoe effect”, m.a.w“ bruggen bouwen op de lijken van andere” dit is natuurlijk puur individualisme, egoïsme en eigenbelang.
Wetten worden gemaakt door gebrek aan vertrouwen in de medemens, wetten worden tevens gemaakt door het misbruik van enkelen.
Vertrouwen en respect moet men verdienen, dit kan men niet zomaar krijgen.
Het vrijwillig toestaan van controle op vertrouwen en respect is wijsheid.
Misbruik van vertrouwen is dat wat de intelligente mens verafschuwt, dit is een levensfilosofie die de intelligente mens kenmerkt.
Door veelvuldig misbruik te maken van het vertouwen van de samenleving loopt men het risico dat er een overdreven controle organisme ontstaat dat enkel nog wantrouwen schept en daardoor het samenleven in zijn geheel onmogelijk maakt.

Samenwerken en de vruchten daarvan:

Samenwerken aan een project om achteraf samen het project zelf of de vruchten van dit project te kunnen delen.
Mensen die toch samenwerken zonder er voor zichzelf voordeel uit te halen, dit heeft alles te maken met de structuur van het interactienetwerk.
Juist het feit dat “niet iedereen” in een samenleving evenveel contacten heeft, niet over evenveel kennis beschikt, opent de weg naar coöperatief gedrag.
De mate van gasvrijheid is een middel om te meten hoever het sociaal geheugen van de mens geëvolueerd is, er zijn er nog vele andere systemen.

Beperkte sociale voeling:

Wanneer de sociale voeling zich enkel beperkt tot de naaste familieleden, dan is er totaal geen respect voor mensen buiten de eigen kring.
Deze tegenstellingen vinden we ook terug bij het uitbuiten van mens door mens.
In de psychiatrie worden deze mensen geklasseerd onder de noemer: asociaal, psychopaat enz.
Wanneer als laatste ook de sociale voeling voor naaste familieleden is weggevallen, dan is de samenleving in verval, wat nu het geval is.
Tien jaar terug telde België 2,5 miljoen gezinnen, nu zijn er meer dan 4 miljoen, deze is een gevolg van de stijgende éénoudergezinnen.
De oorzaak is hier duidelijk, het individualisme dat zich hier te veel en op een verkeerde manier ontplooide en daardoor elke vorm van evenwichtig denken verstoorde, het zogenoemde “doorgeschoten individualisme”.

Het huwelijk:

Trouwen is de rechten halveren en plichten verdubbelen, de prachtige vruchten daaruit verhonderdvoudigen zichzelf.
Vele eenoudergezinnen zijn het gevolg van misgelopen huwelijken, anderen kiezen bewust voor éénoudergezinnen.
Ieder wil zijn gelijk hebben, zonder water in de wijn te doen, nul tolerantie wordt dit genoemd, ook al bekent niemand dit.
Kinderen van gescheiden ouders zijn statisch gezien armer, minder sociaal, emotioneel instabieler en ongelukkiger dan van gehuwde ouders.
Deze eenoudergezinnen hebben duidelijk veel minder financiële draagkracht, daardoor ook een veel slechter consumptie gedrag.
De financiële mogelijkheden van eenoudergezinnen beperken zich tot de noodzaak en de voorzorg, aan de zin van het leven kan meestal geen gevolg gegeven worden, dit door gebrek aan mogelijkheden.
De tijd die men nodig heeft om zichzelf en of de kinderen te voorzien in de materiële noodzakelijkheden is maximaal, de essentie van het leven gaat verloren.
De tijd die nodig is om kinderen degelijk op te voeden is meestal minimaal, tijd is de grootste luxe in een mensenleven.
Wat men zaait zal men oogsten is het volgende probleem, totaal vergeten dat het gezin het fundament van de samenleving was.
De volgende egoïstische generaties die daaruit ontstaan schuwen elke vorm van samenhorigheid, tolerantie en consensus.
Het individualisme heeft zich hier totaal overontwikkeld tot extreem of doorgeschoten individualisme en verdringt hierdoor het sociale geheugen, dit met traumatische gevolgen, de samenleving betaald uiteraard nogmaals het gelag, meer misdaad enz enz.

Doorgeschoten individualisme:

Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.
In een geautomatiseerde samenleving kan het individualisme zich meer ontplooien, zoals nu ook de vrouw de fysische kracht van de man niet meer nodig heeft, zo kunnen nu ook alle andere
fysisch minder sterken in deze geautomatiseerde samenleving overleven, enkel de intelligentie van het individu bepaald zijn kunnen.
In niet gemechaniseerde primitieve samenlevingen van 500 jaar terug werden individualisten verstoten, ze waren een blok aan het been van de groep, een belemmering.
Extreem individualisme komt voor in alle ideologische strekkingen en is van alle tijden.
Het extreem individualisme is een handicap die niet alleen belastend is voor het individu zelf, maar ook voor zijn omgeving, de last voor de omgeving is rede genoeg om aan onszelf te sleutelen.
Het asociaal zijn is tevens een gevolg van het niet verder evolueren van het basis instinkt als kind, sociale voeling verkrijgt men door degelijke ouderlijke opvoeding, schooleducatie, cultuur, noodsituaties, enig kinderen zijn meer gevoelig voor dit syndroom.
Op oudere leeftijd het basis instinkt verder laten evolueren is niet eenvoudig, extreemindividualisme remt in grote mate het sociaal zijn af.

Extreem individualisme is een psychose (geestesziekte waarbij de persoonlijkheid diepgaand is aangetast) die ontstaat:

Ofwel uit opvoeding ofwel uit erfelijkheid of beide.
Volgens statistisch onderzoek komt extreem individualisme veel meer voor bij enig kinderen.
De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.
Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen.
Het individuele en het collectieve bewustzijn van de mens moeten dezelfde ontwikkeling kennen en deze mogen elkaar niet verdringen.
Het “collectivisme” heeft geen rode kleur en het “individualisme” heeft geen blauwe kleur, beide moeten ze onszelf “de mens” dienen.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)

De 6 trappen van vergelijking betreffende eigenbelang en sociale voeling:

1. Individu + eigenbelang.
2. Individu + eigenbelang + gezinsbelang.
3. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang.
4. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang.
5. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang.
6. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang + anderen of het belang van de mensheid en het biologisch evenwicht.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door Steben

Stelling.

Sociaal aanvoelen, inzetten voor de anderen, ideologie en altruisme vertrekken vanuit een diep ontbreken van respect en een tint van superioriteitsgevoel.

Bijzonder domme, eenzijdige, beperkte stelling.

Sociaal aanvoelen, ideologie, inzet voor anderen, altruïsme zijn totaal verschillende zaken, en ontstaan vaak vanuit verschillende oorzaken, al naargelang het type persoon.

De vier opgesomde zaken kunnen hun eigen weg gaan en zijn dus niet altijd met elkaar verbonden.

Sociaal aanvoelen en altruïsme is puur. Je voelt het aan, het zijn emotie's die je meestal niet kunt sturen, ze zijn er gewoon en hoeven zich daarom nog niet direct te uiten in daden. En indien deze zich wel uit in daden, omdat men er de mogelijkheid toe heeft, dan zijn ze echt puur en zuiver. Op sociaal aanvoelen en altruïsme staat geen geldsom.

Inzet voor anderen zijn effectieve daden, die vaak, meestal hun oorzaak hebben vanuit het sociaal aanvoelen en altruïsme.
Soms kan 'inzet voor anderen' idd juist vanuit egoïstische overwegingen zijn ontstaan vinden, omdat daar voordeel uit kan gehaald worden. En het waarschijnlijk dat waarop je het hebt, dit is maar een wijze waarop het kan gaan, en waarop het vaak gaat, maar het is niet dé wijze waarop hét gaat. Totaal verschil.

Ideologie, is een heel ruim vaag begrip en je kan er alle kanten mee op. Vlaams belangers hangen in feite ook een ideologie aan. Een ideologie hoeft dus niet positief te zijn, en heeft vaak helemaal niks met sociaal aanvoelen, inzet, altruïsme te maken.
De bolsjevieken hingen ook hun ideologie aan, en we weten allemaal hoe catastrofaal deze uiteindelijk bleek te zijn voor de mens.

Ik persoonlijk stel me soms ook vragen over de ideologie van de socialistische middens. Vaak ontstaan hun standpunten en handelen niet uit sociaal aanvoelen, maar net uit jaloezie. Denk maar aan de vele vakbondsmannen (die jaloers kunnen zijn op de rijkdom en almacht van de patron), aan eerder opgesomde radicaal socialisme die vaak gewettigd de rijkeren pluimen. Niet zozeer om de armen te helpen, maar vaak net om de rijkeren te pluimen, en zichzelf te verrijken.

Vaak kan sociale inzet een vreselijk masker zijn om jaloezie, haat, hebzucht te verdoezelen. Maar het is bijlange niet altijd zo. En dat was min of meer je stelling.

[Sywen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Hierboven heb ik al mijn bedenkingen tegen het begrip altruïsme vermeld. Het begrip veronderstelt namelijk het bestaan van een standenmaatschappij. Alleen de bevoorrechte klasse die in welstand leeft, kan altruïstisch zijn. Een voorbeeld hiervan is vrijwillig ontwikkelingswerk 'be more' noemen. Het ego van de be more club groeit ervan. Zij vertrekken naar Afrika met behoud van hun rechten in hun thuisland en komen met waardevolle aantekeningen op hun C.V. terug.
Zie: http://www.be-more.nl/ en kijk daar op forum.

De altruïst denkt dat zijn superieure positie in de maatschappij hem toekomt en dat zijn altruïsme een normale menselijk eigenschap is. Het ontgaat hem dat de onfortuinlijken deze eigenschap missen omdat zij weinig of niets bezitten om anderen te helpen. Altruïsme gedijt op onrechtvaardigheid.

Verwar altruïsme niet met gemeenschapszin. Want de altruïst wordt geen deel van de gemeenschap die hij ondersteunt.

fout

een bedelaar met 10 euro, en die geeft 5 euro aan iemand die 0 euro heeft is volgens mij toch meer altruist dan een rijke met 1 miljoen euro die 50000 euro geeft.

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Inderdaad, ik beperk de definitie want ik sta sceptisch tegenover altruïsme, dat zie je al in mijn eerste post over dit onderwerp. Je mag het negeren als je wilt, of kijk mee terug. Dan begin ik nu bij de stelling.



Ik weet niet waar Steben dit vandaan haalt. Heeft hij het gelezen?
In andere woorden: volgens de stelling is altruïsme gebaseerd op ontbreken van respect en een tint van superioriteitsgevoel. Correct?

De stelling lijkt mij paradoxaal, want we menen dat altruïsme (onzelfzuchtigheid of onbaatzuchtigheid) een goede eigenschap is en een deugd, terwijl respectloosheid een ondeugd is. Of een superioriteitsgevoel een ondeugd is hangt misschien van de situatie af.

Mijn definitie van altruïsme past aardig in deze paradox. Ik stelde dat altruïsme gedijt op ongelijkheid en dat we het toeschrijven aan gefortuneerde personen. Die personen kunnen een onzelfzuchtige daad doen en toch, onderliggend, respectloos zijn en zich superieur voelen aan het voorwerp van hun barmhartigheid.

Mijn probleem met de betekenis van het woord altruïsme ontstond op het moment waarop ik er mee kennismaakte. Dat is al lang geleden, ik kwam het tegen in het populair wetenschappelijk antropologisch boekje 'De mensheid een complot'. Altruïsme werd daarin niet voorgesteld als een deugd, maar als een kenmerkende menselijke eigenschap. De mens zou altruïstisch van aard zijn, het zou in de genen zitten. Het altruïsme uitte zich, volgens de antropologen, in het opvoeden van kinderen en de zorg voor de naaste en het stelde ons in staat om in groepen te leven en voor de zwakkeren in de samenleving te zorgen, kortom, het maakt ons beschaafd.

Als het altruïsme in de genen zit kunnen we het geen deugd meer noemen en hoeven we ons ook niet druk te maken over de stelling. Als iemand altruïstisch handelt hoeven we daar ook geen ophef van te maken, hij kan niet anders. Maar, dan kunnen we hem er ook niet van betichten dat hij dit doet omdat hij zich daarbij superieur voelt en omdat hij het voorwerp van onbaatzuchtigheid minacht.

Alleen als we altruïsme zien als een 'deugd' en niet als een kenmerkende menselijke eigenschap, kunnen we er de negatieve connotaties van de stelling aan verbinden. Het wordt dan wel een deugd met voorzien van enige hypocrisie. Ik zie in altruïsme dus iets van decadentie. Jij hoeft dit van mij niet zo te zien.

De twee overige deugden uit de stelling, sociaal aanvoelen en inzetten voor anderen, zijn volgens mij vrij van hypocrisie. Deze deugden zijn wel degelijk gebaseerd op respect voor de ander en ze getuigen van een gevoel van gelijkheid en broederschap (egalité, fraternité). Of ze in onze genen zitten is weer een ander verhaal.

De maakbaarheid van de mens.


De mens is in de eerste plaats een creatie van de natuur, niet meer en niet minder, zijn karakter is deels de erfelijke eigenschappen (8 %) en deels de omgeving en opvoeding (92 %)

Iedere mens wordt geboren met een leeg geheugen, een rein onbevlekt wit blad dat moet worden beschreven, ook wel eens “het zelf” of de individuele ziel genoemd.
De problematiek van “het bewustzijn” bevind zich niet in de technieken van de weg daarheen, maar veelmeer in de kwalitatieve absorptie en de verwerking van informatie op zich.
De structuur, samenstelling, kwaliteit, basissubstantie en vormgeving van het DNA is de erfelijkheid zelf.

De erfelijkheid een minimale invloed:

Volgens de laatste wetenschappelijke gegevens zou de erfelijkheid een minimale invloed hebben (maximaal 8%) op de kennis van de mens die hij in zijn latere leven zal vergaren.
Ieder mens is daardoor dus een klein beetje de gevangene van zijn eigen karakter, deze door de erfelijkheid gevormd of vervormd.

Sociale omgeving:

Zijn sociale omgeving echter die goed is voor ongeveer 92% van de kennis van de mens, deze is de belangrijkste factor voor informatieopslag en kennis, de mens is dus grotendeels het product van zijn opvoeding en omgeving, maar hij is tevens een individu dat gedurende duizenden jaren gebonden is aan culturen, religies, tradities, families, eigenheid en gewoonten, deze kunnen nu van het DNA worden afgelezen.

Preventie:

Het preventief voorkomen van onwetendheid door degelijke opvoeding, educatie en weten is een betere levensvorm dat die van het wilde, primitieve en onwetende denken.
De capaciteiten die in iedere jonge mens sluimeren komen zonder opleiding nooit naar boven.
Hij die opvoedt, (niet hij die verwekt is de vader), zij die opvoedt, (niet zij die het kind op de wereld zet is de moeder).
In de opvoedingsperiode van jonge mensen of kinderen is zelfontplooiing in principe de opvoedingsproblematiek doorschuiven naar derde of andere, dit uit gemakzucht of onkunde.

De onwetende mens:

Dikwijls is progressie en halsstarrigheid het product van een gebrek aan opvoedingskwaliteit en kwantiteit, hier is de zogenoemde progressieve mens de onwetende mens.
De mens leren denken is niet hem verplichten te denken, het is zoals een kind leren lopen, schrijven, lezen, fietsen enz, deze zijn geen verplichting maar een noodzaak.

Leren:

De éérste levensjaren van een kind zijn het belangrijkste om te leren “hoe te leren” dit door de nieuwsgierigheid te stimuleren en fantasie op te wekken en later te leren hoe de fantasie om te zetten naar inspiratie en daarna van inspiratie naar werkelijkheid of realiteit, dit is de ware kunst van het leven.
Het bewust of onbewust achterhouden van kennis, weten of informatie is schadelijk voor elk individu en daardoor voor de samenleving, dit creëert een verloren generatie die de positieve evolutie afremt.
Iedere mens op onze planeet is afhankelijk van de kwaliteit van de opvoeding:

Iedere mens op onze planeet is afhankelijk van de kwaliteit van de opvoeding, zelfontplooiing is grotendeels gebaseerd op de instincten van de mens.
Het kunnen gebruik maken van andermans onwetendheid is geen vrijheid maar misbruik, onwetendheid is de oorzaak van bijna al onze problemen.
Onwetendheid is als een drug, we mogen blij zijn dat niet iedereen er aan verslaafd is!
Kennisoverdracht, nieuw kennis, onderzoek, ontwikkeling en ervaring waarborgen onze toekomst.
Leer van andermans fouten, want het leven is te kort om ze allemaal zelf te maken.
Ongemanipuleerde kennis en verbeelding is de beste software voor ons geheugen, wat we weten is een druppel, wat we niet weten is een oceaan.

De capaciteiten van de mens zijn afhankelijk van zijn kennis, de onwetendheid van de mens komt voort van:

Slechte of geen educatie, gebrek aan opvoeding, demotivatie, echtscheiding bij opvoeding, manipulatie, indoctrinatie, verwaarlozing, armoede enz.Laten we vooral niet vergeten ook deze creatie is een mens en verdient alle respect, ook de primitieve mens kan over degelijke morele intelligentie en morele waarden beschikken, dit tevens door overdracht van kennis.
De politieke, religie, ambtelijke en economische heersende klasse van iedere samenleving wordt gemaakt op privaat elite scholen en universiteiten.
Deze nomenclatuur of geprivilegieerde klasse, deze zijn de happy few, de bevoorrechte, één jaar studie op de Yail universiteit in de USA kost 50.000 Dollar.
Voor hen blijft de rest liefst dom, zodat ze zich gemakkelijker laten gebruiken, misbruiken, manipuleren en uitbuiten, dit om deze geprivilegieerde elite te dienen.
Alle systemen waarbij privilegies en voorrechten erfelijk worden overgedragen zijn ondemocratisch en benadelen op deze manier de andere leden van de samenleving.

Democratie is voorlopig iets waarvan we denken dat het bestaat maar wat nog steeds in een embryonale fase vertoeft, de ontwikkeling van het sociale geheugen zal dit op termijn veranderen:

In een moderne open vrije samenleving moet men leren bewuste keuzes te maken.
De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.
Het bewust “niet” maakbaar maken van de mens is de meest subtiele vorm van dictatuur, dit kan door elke heersende klasse gebruikt worden om de mens dom te houden, om zo zijn sociaal gedrag te controleren en manipuleren, om uiteindelijk de mens te kunnen uitbuiten, dit is valse vrijheid.
Het uitbuiten van mens door mens wordt op deze manier legaal, het zichzelf niet als een gelijke zien is fundamenteel fout.
De uitbuiter verknecht andermans vrijheid ten gunste van zijn eigen vrijheid.
Superioriteit altijd aan andere toekennen is een minderwaardigheidscomplex dat uitbuiting mogelijk maakt, dit door gebrek aan kennis, zelfzekerheid, eigenwaarde en eergevoel.
Het ondergaan van ongedwongen slavernij is geen product van de vrije wil, het is bij vele mensen een gedwongen noodzaak om te leven en te overleven, de valse vrijheid die daardoor ontstaat is pure dubbel moraal.
Zich laten uitbuiten is in de eerste plaats een gebrek aan kennis, zelfrespect en eergevoel.
De enige en enkele manier om onsterfelijk te kunnen zijn is door je kennis te delen en ze door te geven.
Onze kinderen zijn het bewijs dat we bestaan, want ook mijn DNA zit in hen, het is zoals een vingerafdruk, uniek en authentiek.
Onze kinderen kennis doorgeven, degelijk opvoeden en waarden doorgeven, dit vormt ondermeer de zin van ons bestaan.
De emancipatie, automatisering en maakbaarheid van de mens zal op termijn uitbuiting onmogelijk maken.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)

Kinderen zijn meestal nooit schuldig:

Tieners, jeugd of kinderen zijn praktisch nooit schuldig aan iets.

Het zijn in de eerste plaats de ouders die verzuimen hun verantwoordelijkheid in de opvoeding op te nemen:

Ouders die beide volledige dagen werken, met als resultaat de zogenaamde sleutel onder de deurmat kinderen, “in de greep van het consumentisme”, welvaart gaat hierboven welzijn en de samenleving betaalt het gelag.

Om het grotendeels nutteloze, verkwistende en ongecontroleerde consumentisme te bevorderen worden culturele identiteiten, natuurlijke rijkdommen, ecosystemen, sociale gemeenschappen en gezinnen platgewalst.

Kinderen die enkel onderwijsopvoeding krijgen en geen ouderopvoeding:

De school is tegenwoordig voor veel kinderen de enige plaats waar beperkte opvoeding gegeven wordt.
Het probleem van de afwezige ouder is nog groter, aangezien drie op vijf gescheiden zijn.
Kinderen van gescheiden ouders zijn statisch gezien armer, minder sociaal, emotioneel instabiel en ongelukkiger dan van gehuwde ouders.

Kinderen worden ook teveel overgelaten aan het televisietoestel.
De uitzendingen en media figuren voldoen niet direct aan het criterium 'degelijk'.

Wellicht is het nog nooit eerder gebeurd in onze geschiedenis dat door de media dergelijke negatieve informatie in zulke hoge dosissen werd aanboden:

Geweld, seks, overbodige gemanipuleerde brainwash “reclame”, het opdringen van consumentisme enz.
Hoe kunnen deze kinderen, die geen morele en ethische waarden kennen een eigen oordeel vormen.
Deze kinderen zijn geen progressieve, ze zijn het product van een tekort of geen opvoeding.
Laat ons hopen, dat deze kinderen die ook ouders zullen worden, geen verloren generatie zijn.
Marktfundamentalisme veroorzaakt onbegrensde verkwisting en onbegrensde armoede, dus extreem rijk en extreem arm, dit is totale vrijheid en chaos!
Het ongecontroleerde consumentisme van vandaag staat niet ten dienste van de mens maar ten dienste van de economiemachine, het is een doel op zich.
De huidige economische samenleving is een bos waar vele mensen de bomen niet meer zien staan. Daardoor worden noodzakelijkheden zoals educatie, kennis, wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie en tijd maken voor goede opvoeding van kinderen zeer dikwijls verdrongen.

Hier enkele morele en ethische waarden:

Seksualiteit, in zijn schoonste vorm:
De bekroning op de liefde en gaat altijd gepaard met liefde, in zijn slechtste vorm gaat deze niet gepaard met liefde en is het een dubbel moraal van: partnerbedrog, hoerenlopen, verkrachting, pedofilie, incest, instinkt enz, onder het animus/anima-principe verstaat men de aanwezigheid in elke mens van mannelijke en vrouwelijke elementen die normalerwijze in evenwicht dienen te zijn.
Monogamie is het motto, de prachtigste vorm van leven, monogamie is een product van de intelligentie en niet van het instinkt, in onze voorgeschiedenis waren zoals de meeste dieren de mensen ook polygaam, sociale evolutie en beschaving bracht ons tot monogamie, monogamie is de basis van iedere goedwerkende samenleving, de oude Grieken hebben monogamie als wet ingevoerd, honderden jaren van vendetta en andere conflicten werden zo vermeden.
In Arabische en andere landen lijden nog vele mensen onder de poligame samenleving, monogamie echter is tevens het enige middel tegen de dodelijke ziekte AIDS.
Economie: is een middel en mag geen doel op zich zijn, het is een werktuig voor onze samenleving met als functie de mensheid te dienen, economie moet het welzijn van ieder mens verbeteren en de toekomst verzekeren, de verdiensten van de economie moeten ten voordele van de totale bevolking staan, een 24 uur economie en een meer dan 30 jaar werken economie is niet menswaardig.

De vraag is dus:

Als de ouders het niet eens zijn, waar moeten hun kinderen dan een voorbeeld aan nemen.

Laat ons, als volwassenen het eerst eens worden, dit wat betreft de morele waarde van bijvoorbeeld:

Seksualiteit, monogamie en economie en dan tijd nemen om onze kinderen in deze zin op te voeden.
Laten we de rol van de grootouders hierbij niet vergeten, zij beschikken meestal over een enorme bagage aan ervaring die met de nodige goedwil positief kan worden gebruikt en anders totaal verloren gaat, kinderen die door vier personen worden opgevoed zijn stukken vooruit op andere, een privilege dat veel voordelen bied.
Nu ook de senioren langer moeten werken zal ook de opvang door de grootouders wegvallen, daardoor wordt dat probleem nog groter.
Gevolg zal zeker een nieuw soort mens zijn, die niet geïnteresseerd is in werken en welvaart, maar alleen in snel en gemakkelijk succes, met alle middelen te behalen, de misdaden zullen nogmaals stijgen, we gaan gevaarlijke tijden tegemoet.
Je kan natuurlijk makkelijk zeggen het is de schuld van de ouders, maar die ouders waren zelf ook eerst kinderen van andere ouders die hen ook geen waarden en opvoeding hebben meegegeven, omdat ze misschien zelf ook.……….
En zo krijg je een vicieuze cirkel waar je ofwel héél sterk of slim voor moet zijn om er zelf uit te geraken of je hebt heel veel hulp en begeleiding nodig, de samenleving betaalt nogmaals het gelag, maar het is een investering op lange termijn.

Je zal als kind maar in een kansarm gezin geboren worden, je had geen keuze!

Wat zijn mijnmogelijkheden als nieuwgeborene, (A.welstellend) en (B.niet welstellend)

§ Ik ben bij toeval in een vrije markt systeem geboren, ik had geen keuze.
§ Door cultuur, familie, vrienden, taal enz. breng ik mijn leven door in dit systeem.
§ Zijn mijn ouders welstellend of niet?

A) Ja, mijn ouders zijn welstellend en hebben veel levensmogelijkheden in dit economisch systeem:

§ Het grootste gedeelte van mijn problemen is opgelost.
§ Mijn moeder werkt niet en zorgt voor mijn opvoeding, indien ze wel werkt is er een
Babysit of degelijke onthaalmoeder aanwezig.
§ Ik kan verder studeren er wordt gekneed en gemanipuleerd voor het systeem.
§ Voor dit economisch systeem heb ik niet uit vrije wil gekozen, maar mijn ouders gaat het financieel goed en ik aanvaard dit systeem, ik heb veel levensmogelijkheden.
§ Er is nog ruim voldoende geld over voor de essentie van het leven.

B) Nee, mijn ouders zijn niet welstellend en hebben weinig levensmogelijkheden in dit economisch systeem:

§ De kans op scheiding en op een éénoudergezin is groter. (4 op 5 zijn gescheiden)
§ Vader en moeder werken in de fabriek of zijn werkloos, ze moeten zich veel ontzeggen voor mijn opvoeding.
§ Er is nog zeer weinig geld over voor de essentie van het leven.
§ Ik kan niet verder studeren en wordt gemanipuleerd om te werken.
§ Voor dit economisch systeem heb ik niet uit vrije wil gekozen, mijn ouders gaat het financieel niet zo goed, ik vind dit systeem ondemocratisch, ik heb weinig levensmogelijkheden.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Het sociaal geheugen:


Een belangrijke voorwaarde, om als soort te kunnen overleven, is het vertonen van sociaal gedrag.
De hormonen vasopressine en oxytocine zorgen voor de goede werking van het sociale geheugen, een malfunctie in de productie van deze hormonen kan tot slecht sociaal gedrag leiden en wordt deels veroorzaakt door een tekort aan een stukje DNA, het DNA stuurt de productie van hormonen.
Mensen met een normale productie van oxytocine hebben minder angst om bedrogen te worden en hebben meer vertrouwen in de medemens.
Sociaal contact stimuleert de productie van endorfine en geeft mede op die manier een goed gevoel.

Sociaal gedrag:

Damasio stelt zelfs dat het vertonen van sociaal gedrag een fundamentele vereiste is.
Welnu, interessant, maar wat heeft dit alles met management te maken?

Stelt u zich eens voor dat de mens van nature niet zou beschikken over een ‘sociaal’ geheugen, niet zou beschikken over een individueel bewustzijn om er te zijn voor elkaar.

Al deze:

Het collectieve bewustzijn en de voorzorg zouden zich waarschijnlijk niet ontwikkeld hebben.
De mens zou teruggeworpen worden op zichzelf en had waarschijnlijk de prehistorie niet eens overleefd!

Het collectieve bewustzijn:

Wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie, opvoeding van kinderen, studies, ethische en morele waarden, sporten, reizen, even ontheemen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, wellness, feesten, dansen, tijd besteden aan familie en vrienden, rechtssystemen, syndicaten enz.

De voorzorg voor:

Werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld, invaliditeit en het laatste vangnet eventueel OCMW.

Niet te vergeten:

Het leven van de mens wordt mogelijk door de arbeid en door de verwezenlijkingen van de vele miljoenen mensen in het verleden en het heden.
Mensen zijn van nature (door de genen voorgeprogrammeerde) sociale wezens met bepaalde, ingebouwde en natuurlijke vaardigheden voor het oplossen van problemen van sociale samenwerking en het opstellen van morele regels “om individuele keuze te beperken”.
Ze zullen, zonder veel aansporing, spontaan orde scheppen, eenvoudig door hun dagelijkse individuele doelen na te streven en op andere mensen te reageren.

Samenwerking:

Deze gebaseerd op sociaal gedrag, het zoeken naar evenwicht en welbevinden voor alle leden schijnt dus essentieel te zijn om als soort te kunnen overleven en te kunnen evolueren.
Je kunt je dan ook afvragen wat de toekomst is van een competitief systeem dat zich voornamelijk focust op de welvaart van het individu of een (zeer) specifieke groep, in tegenstelling tot de evolutionair/biologische regels van de natuur die het welzijn beogen!
Indien er nergens een aanzet tot coöperatief gedrag wordt gegeven is de mens tot uitsterven gedoemd.
Voldoende en goede sociale contacten zijn tevens de sleutel tot oud worden en bevorderen de immuniteit, op deze wijze zijn onze genen voorgeprogrammeerd, aldus wetenschappers die een grondige studie maakte over de plaatsen op onze planeet waar mensen het oudst worden.

Taal:

Taal is daarvoor een sociaal communicatiemiddel en geen exacte wetenschap. Communicatiestoornissen zijn veel de oorzaak van een te weinig ontwikkeld sociaal geheugen.

Individualisme, angst en uitbuiting:

Individualisme gaat nogal eens dikwijls gepaard met eenzaamheid, wat tot één van de meest slepende ziekte op planeet wordt aanzien.
In een geïndividualiseerde samenleving is de angst om uitgebuit te worden door anderen een belangrijke factor om niet samen te werken, deze angst is groter dan de neiging om voordeel te halen uit het werk van anderen.
De angst en onveiligheid die we aanvoelen zijn dus de belangrijkste factoren om zich niet sociaal te gedragen.
Misschien is het daarom wel dat velen zich niet thuis voelen in dit systeem, simpel omdat het niet ‘biologisch’ is!

Vertrouwen:

Tevens is het gebrek aan vertrouwen in de medemens een gevolg van een onderontwikkeld ‘sociaal’ geheugen.
Preventief een samenleving creëren met meer vertrouwen in de medemens is zeer belangrijk.
In de eerste plaats kunnen we een samenleving creëren waar het minder nodig is om de mens te controleren, dit duidt op volwassenheid.
De verantwoordelijkheid die ieder mens moet nemen om een ander individu te respecteren is vanzelfsprekend, anders is elke vorm van samenleving onmogelijk.
Het zogenaamde “gnoe effect”, m.a.w“ bruggen bouwen op de lijken van andere” dit is natuurlijk puur individualisme, egoïsme en eigenbelang.
Wetten worden gemaakt door gebrek aan vertrouwen in de medemens, wetten worden tevens gemaakt door het misbruik van enkelen.
Vertrouwen en respect moet men verdienen, dit kan men niet zomaar krijgen.
Het vrijwillig toestaan van controle op vertrouwen en respect is wijsheid.
Misbruik van vertrouwen is dat wat de intelligente mens verafschuwt, dit is een levensfilosofie die de intelligente mens kenmerkt.
Door veelvuldig misbruik te maken van het vertouwen van de samenleving loopt men het risico dat er een overdreven controle organisme ontstaat dat enkel nog wantrouwen schept en daardoor het samenleven in zijn geheel onmogelijk maakt.

Samenwerken en de vruchten daarvan:

Samenwerken aan een project om achteraf samen het project zelf of de vruchten van dit project te kunnen delen.
Mensen die toch samenwerken zonder er voor zichzelf voordeel uit te halen, dit heeft alles te maken met de structuur van het interactienetwerk.
Juist het feit dat “niet iedereen” in een samenleving evenveel contacten heeft, niet over evenveel kennis beschikt, opent de weg naar coöperatief gedrag.
De mate van gasvrijheid is een middel om te meten hoever het sociaal geheugen van de mens geëvolueerd is, er zijn er nog vele andere systemen.

Beperkte sociale voeling:

Wanneer de sociale voeling zich enkel beperkt tot de naaste familieleden, dan is er totaal geen respect voor mensen buiten de eigen kring.
Deze tegenstellingen vinden we ook terug bij het uitbuiten van mens door mens.
In de psychiatrie worden deze mensen geklasseerd onder de noemer: asociaal, psychopaat enz.
Wanneer als laatste ook de sociale voeling voor naaste familieleden is weggevallen, dan is de samenleving in verval, wat nu het geval is.
Tien jaar terug telde België 2,5 miljoen gezinnen, nu zijn er meer dan 4 miljoen, deze is een gevolg van de stijgende éénoudergezinnen.
De oorzaak is hier duidelijk, het individualisme dat zich hier te veel en op een verkeerde manier ontplooide en daardoor elke vorm van evenwichtig denken verstoorde, het zogenoemde “doorgeschoten individualisme”.

Het huwelijk:

Trouwen is de rechten halveren en plichten verdubbelen, de prachtige vruchten daaruit verhonderdvoudigen zichzelf.
Vele eenoudergezinnen zijn het gevolg van misgelopen huwelijken, anderen kiezen bewust voor éénoudergezinnen.
Ieder wil zijn gelijk hebben, zonder water in de wijn te doen, nul tolerantie wordt dit genoemd, ook al bekent niemand dit.
Kinderen van gescheiden ouders zijn statisch gezien armer, minder sociaal, emotioneel instabieler en ongelukkiger dan van gehuwde ouders.
Deze eenoudergezinnen hebben duidelijk veel minder financiële draagkracht, daardoor ook een veel slechter consumptie gedrag.
De financiële mogelijkheden van eenoudergezinnen beperken zich tot de noodzaak en de voorzorg, aan de zin van het leven kan meestal geen gevolg gegeven worden, dit door gebrek aan mogelijkheden.
De tijd die men nodig heeft om zichzelf en of de kinderen te voorzien in de materiële noodzakelijkheden is maximaal, de essentie van het leven gaat verloren.
De tijd die nodig is om kinderen degelijk op te voeden is meestal minimaal, tijd is de grootste luxe in een mensenleven.
Wat men zaait zal men oogsten is het volgende probleem, totaal vergeten dat het gezin het fundament van de samenleving was.
De volgende egoïstische generaties die daaruit ontstaan schuwen elke vorm van samenhorigheid, tolerantie en consensus.
Het individualisme heeft zich hier totaal overontwikkeld tot extreem of doorgeschoten individualisme en verdringt hierdoor het sociale geheugen, dit met traumatische gevolgen, de samenleving betaald uiteraard nogmaals het gelag, meer misdaad enz enz.

Doorgeschoten individualisme:

Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.
In een geautomatiseerde samenleving kan het individualisme zich meer ontplooien, zoals nu ook de vrouw de fysische kracht van de man niet meer nodig heeft, zo kunnen nu ook alle andere
fysisch minder sterken in deze geautomatiseerde samenleving overleven, enkel de intelligentie van het individu bepaald zijn kunnen.
In niet gemechaniseerde primitieve samenlevingen van 500 jaar terug werden individualisten verstoten, ze waren een blok aan het been van de groep, een belemmering.
Extreem individualisme komt voor in alle ideologische strekkingen en is van alle tijden.
Het extreem individualisme is een handicap die niet alleen belastend is voor het individu zelf, maar ook voor zijn omgeving, de last voor de omgeving is rede genoeg om aan onszelf te sleutelen.
Het asociaal zijn is tevens een gevolg van het niet verder evolueren van het basis instinkt als kind, sociale voeling verkrijgt men door degelijke ouderlijke opvoeding, schooleducatie, cultuur, noodsituaties, enig kinderen zijn meer gevoelig voor dit syndroom.
Op oudere leeftijd het basis instinkt verder laten evolueren is niet eenvoudig, extreemindividualisme remt in grote mate het sociaal zijn af.

Extreem individualisme is een psychose (geestesziekte waarbij de persoonlijkheid diepgaand is aangetast) die ontstaat:

Ofwel uit opvoeding ofwel uit erfelijkheid of beide.
Volgens statistisch onderzoek komt extreem individualisme veel meer voor bij enig kinderen.
De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.
Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen.
Het individuele en het collectieve bewustzijn van de mens moeten dezelfde ontwikkeling kennen en deze mogen elkaar niet verdringen.
Het “collectivisme” heeft geen rode kleur en het “individualisme” heeft geen blauwe kleur, beide moeten ze onszelf “de mens” dienen.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)

De 6 trappen van vergelijking betreffende eigenbelang en sociale voeling:

1. Individu + eigenbelang.
2. Individu + eigenbelang + gezinsbelang.
3. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang.
4. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang.
5. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang.
6. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang + anderen of het belang van de mensheid en het biologisch evenwicht.

Kort en krachtig geantwoord, en volledig to the point !

[Goldband]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Als u tegen de buurvrouw die de was ophangt zegt dat ze altruïstisch is zal ze u misschien niet begrijpen. Als u zegt dat ze een goede buur is of dat dit onbaatzuchtig of onzelfzuchtig is dan zal ze dat waarderen.

Ziet u geen verschil tussen onbaatzuchtig en altruïstisch?

Ik reserveer het etiket altruïstisch liever voor goede daden van personen die bovenmatig hebben weten te profiteren van de al dan niet vrijwillige arbeid van anderen en die van hun altruïsme niet minder worden. Ik leg ook een relatie met mecenaat en filantropie.

Je bezondigt je dus aan een textbook circelredenering. Begging the question meerbepaald.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Goldband

Je bezondigt je dus aan een textbook circelredenering. Begging the question meerbepaald.

Kan je dit in het Nederlands herhalen?
Een cirkelredenering in de definitie van een woord lijkt mij een novum.

[Goldband]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Kan je dit in het Nederlands herhalen?
Een cirkelredenering in de definitie van een woord lijkt mij een novum.

Wel, nochtans niet zo moeilijk.

1. Je start een discussie over "altruïsme" en je geeft jouw positie: "altruïsme is neerbuigend en wordt door een elite gebruikt om hun hogere status te bevestigen, precies door een 'helpende hand' te reiken aan sukkelaars (of iets in die aard).

2. Mensen reageren op de discussie, o.a. met deze opmerking: je ziet "altruïsme" te eng, het begrip is ook van toepassing op andere situaties (zonder elitaire vernedering dus).

3. Jij bent niet akkoord en gebruikt dit als argument:

k reserveer het etiket altruïstisch liever voor goede daden van personen die bovenmatig hebben weten te profiteren van de al dan niet vrijwillige arbeid van anderen en die van hun altruïsme niet minder worden. Ik leg ook een relatie met mecenaat en filantropie.

Dat jij dat etiket vooraf hebt 'gereserveerd' betekent niet dat je de betekenis van 'altruïsme' zomaar naar eigen believen kunt invullen. Doe je dat wel, dan heb je jezelf gelijkgegeven een cirkelredenering. Met zoiets wegkomen zou dan een 'novum' zijn.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Goldband

2. Mensen reageren op de discussie, o.a. met deze opmerking: je ziet "altruïsme" te eng, het begrip is ook van toepassing op andere situaties (zonder elitaire vernedering dus).

3. Jij bent niet akkoord en gebruikt dit als argument:

Dat jij dat etiket vooraf hebt 'gereserveerd' betekent niet dat je de betekenis van 'altruïsme' zomaar naar eigen believen kunt invullen. Doe je dat wel, dan heb je jezelf gelijkgegeven een cirkelredenering. Met zoiets wegkomen zou dan een 'novum' zijn.

Bedankt voor je toelichting. Ik heb dat woord niet vooraf gereserveerd. Ik ben tot een conclusie gekomen dat het woord niet eenduidig werkt en ik vond het niet verkeerd van Steben om in de stelling van deze draad o.a. de betekenis van altruïsme ter discussie te stellen. Nietzsche zei dat elk woord een vooroordeel bevat. Neem het woord islamitisch, dat heeft voor verschillende mensen andere en tegenstrijdige connotaties. Die verschillende opvattingen hoeven niet het gevolg te zijn van cirkelredeneringen. Het gaat om verschillende opvattingen over de mens en zijn oorsprong, omstandigheden en zijn toekomst.

In mijn eerste post in deze draad, post 3, merkte ik al op dat dit woord gebruikt werd door antropologen en dat Auguste Comte het bedacht heeft als een woord naast 'onbaatzuchtig'.

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Altruïsme is een handeling, een gewoonte. Het woord is voor het eerst gevormd in 1851 door de filosoof Auguste Comte (1798 - 1857), afgeleid van het Latijnse woord "alter" (een ander) in de betekenis van onbaatzuchtig in tegenstelling tot het veel oudere woord egoïsme.

Van belang is de vraag: Waarom introduceerde August Comte dit woord? >>

http://nl.wikipedia.org/wiki/Auguste_Comte
[...] Comte heeft de wet van de vooruitgang geherformuleerd als de wet van de drie stadia. Als programmaverklaring voor de nieuwe wetenschap (de sociologie), schoof Comte het doorgronden en formuleren van de wetten die de sociale werkelijkheid beheersen naar voren.
[...]
Uiteindelijk is Comtes ideaal van maatschappelijke orde zijn werk zo sterk gaan beheersen dat het religieuze trekken kreeg. Hij ontwierp een Religie der Mensheid en kroonde zichzelf tot hogepriester. De Religie Der Mensheid kaderde zijn streven in naar maatschappelijke orde, dat op treffende wijze uitgedrukt wordt in zijn devies "Orde en vooruitgang".
[...] Voor velen is het verschijnen van Religie der Mensheid het punt waarop ze het werk van Comte, dat in academische kringen lange tijd niet erg populair is geweest, links lieten liggen. Toch genoot Comte in Engeland enige bekendheid, vooral dankzij zijn vriend en weldoener John Stuart Mill, wat ook de reden is waarom Herbert Spencer later van zijn ideeën gebruik kon maken bij het ontwikkelen van zijn sociaal-evolutionistische maatschappijvisie.

Comte legde dus de basis voor een (positivistische) sociaal-evolutionistische maatschappijvisie en dat was 'een ethische doctrine'. Zijn opvatting dat de mens altruïstisch is, of wel, gedetermineerd onbaatzuchtig, paste in deze visie, maar dit wordt niet meer (algemeen) aanvaard. Die opvatting was ook in strijd met de leer van de kerk die stelde dat de mens van nature geneigd is tot het slechte.

Wat betekent dit voor het gebruik van het woord altruïsme? Volgens mij heeft het woord zijn betekenis verloren en is het, zoals ik in mijn eerste post stelde, verouderd. Alleen overtuigde socialisten zouden het woord nog steeds kunnen gebruiken in de betekenis van Comte en Spencer. Iemand die vanuit een positie van welstand iets over heeft voor minderbedeelden, terwijl hij anderszins de ongelijkheid in de maatschappij in stand houdt, en zich altruïst noemt, is volgens mij hypocriet, en dit vooral als zijn daad van sociale bewogenheid erg in het oog loopt. Ik meen dat het socialisme in Europa niet wordt gepraktiseerd.

Omdat het woord dus, volgens mij, niet in de zin van Comte gebruikt kan worden, en omdat het soms gebruikt wordt in situaties waarbij er sprake is van 'elitaire vernedering' zou ik elk gebruik afraden. De mens heeft het het tot 150 jaar geleden zonder dit woord kunnen stellen. Er valt natuurlijk nog veel meer over te zeggen. Voor de diehards alleen nog het volgende;

http://www.spiriwiki.com/index.php?title=Altru%C3%AFsme
Niezink vergeleek ook verschillende onderzoeken naar empathie en concludeert dat de meetmethodes nogal verschillen. ‘Er wordt niet over hetzelfde concept gepraat. Dit bemoeilijkt het onderzoek naar altruïsme.’ Niezink heeft vervolgens het ‘altruïstisch keuzemodel’ ontwikkeld. Dit model gaat als volgt: Je ziet het leed van anderen. Dat leidt tot empathie. Hier heb je geen invloed op. Vervolgens kun je aantal verschillende emotionele responsen krijgen: meevoelen/meeleven met het slachtoffer, ongerustheid of ‘teerhartigheid’ (zachtaardige, tedere gevoelens). Op deze responsen heb je wel invloed. Deze verschillende responsen kunnen weer leiden tot compassie en altruïsme (het begrijpen van andermans leed en de wil om dat op te heffen). Niezink stelt: ‘Altruïsme is een keuze en kan actief gecultiveerd worden tijdens het waarnemen van andermans leed.’

Hier blijkt volgens mij in wat voor moeras je terecht komt als je probeert de term koste wat het kost een betekenis te geven. De laatste conclusie van Niezink, 'altruïsme is een keuze', is in strijd met wat Niezink daar voor stelt: 'het zien van leed leidt tot empathie. Hier heb je geen invloed op'. Waarom zou je dan wèl op het vervolg invloed hebben? En zijn notie dat altruïsme een keuze is is strijdig met de bedoeling van Comte, die zei dat het in de aard van het beestje zat.