Een interessant economisch vraagstuk

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Dank, begrijpelijk. En hoe sta je tegenover de oefening van waaruit rekenkundig blijkt dat het rendement van die intrest nog veel hoger kan zijn ?

1.Situatie vandaag

• Geld : 100 €
• Brood : 2 €
• Koopkracht : 50

2.Verlaging van de prijs

• Geld : 100 €
• Brood : 1 €
• Koopkracht : 100

3.Verschil

Bij een verlaging van de prijs kan ik het vrijgekomen geld (ic 50) aanwenden om (1) andere en meer dingen te kopen, (2) te investeren in economie of (3) het geld op de bank plaatsen waar ik dan in de vorm van intrest geld krijg voor het risico dat ik hiermee neem om het anderen te geven.

We nemen even aan dat 50 broden (ic 1. situatie vandaag) als referentie kan gezien worden voor een welvarend leven. Dit laatste zal/kan naar ieders smaak of conditionering verschillend zijn maar neemt niet weg dat er dan 50 € vrijkomt, de geldhoeveelheid blijft immers constant. Het rendement is dan relatief veel hoger dan een intrest van bvb. 10 %. Jouw mening ?

De religie van de neoliberale “vrije markt” is ontmaskerd:

· De vrije markt saneert zich nu op kosten van de belastingsbetaler.
· Vele jaren heeft de economische elite reuzenwinsten gemaakt zonder participatie, zonder belasting op 24u machinerie en arbeidsduurvermindering, nu moet de gemeenschap vermijden dat ze bankroet gaan door financiële steun, flexibiliteit en ontslagen van arbeiders.
· Jobs worden weggesneden en inkomens verminderd omdat het hogere bonussen, absurde aftrekbare voordelen, extreme aandeelhouderuitkeringen en dividenden oplevert.
· Het mondiale uitzendkantoor van de economische elite had vrij spel gekregen om de wereld rond op jacht te gaan naar de goedkoopste arbeidskrachten, met delokalisatie van bedrijven, sociale kerkhoven en volksverhuizingen als gevolg.
· De elite, omdat zij nog steeds de meeste vruchten plukken van onze collectieve inspanningen voor onderwijs, infrastructuur, onderzoek enz, deze moeten uiteraard belast worden, verantwoording afleggen en onder strenge controle staan, en zonodig bestraft worden, liefst met dwangarbeid.
· De elite (jetset), slechts 0,2 procent van de bevolking verkrijgt 50% van de totale inkomens in ons land, deze parasieten zijn de oorzaak van een wereldcrisis die zijn gelijke niet kent.

[corse]

Schandalige beelden:
Het brugpensioen wordt afgeschaft!
Wij willen geen brugpensioen, wij willen op 52 jaar in volledig pensioen, de politiekers geven reeds het voorbeeld! (En 4.000 Euro pensioen)
(Zie laatste partijvoorzitter op deze film)
http://www.youtube.com/watch?v=-95x-...layer_embedded

Echt arm zijn is: mensenverwildering in de VS in 2010:
http://www.youtube.com/watch?v=9QHGBVftsTA
http://www.youtube.com/watch?v=jZZt6gv8eOw

[MIS]

Volgens de Oostenrijkse School is deflatie het inkrimpen van de geldhoeveelheid. Het gevolg daarvan is dalende prijzen. Deflatie is geen gevaar voor de economie. Ten eerste wordt geld meer waard, zo ook de loon en het spaargeld. De mensen worden welvarender met hetzelfde nominale loon, omdat ze daarvan meer kunnen kopen. Ten tweede stimuleert het mensen om te sparen, zodat er kapitaal wordt opgebouwd. Hieruit kunnen weer investeringen worden gedaan in productiviteitsverbetering. Er kunnen meer goederen worden geproduceerd en tegen een lagere prijs. Hierdoor neemt de welvaart nog meer toe. Ten derde zullen de schommelingen in de economie kleiner worden. Inflatie bevordert het maken van schulden. De kredietexpansie neemt toe en er zullen zeepbellen ontstaan of vergroot worden. Tijdens een zeepbel worden met krediet waninvesteringen gedaan, die uiteindelijk verliesgevend zullen zijn de welvaart zullen verlagen. Ook zal deflatie na het klappen van een zeepbel mensen dwingen om snel hun schulden af te bouwen en te gaan sparen. Met het kapitaal dat dan wordt opgebouwd, kunnen dan weer investeringen worden gedaan.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Deflatie

Als we de maatschappij beschouwen die een eenzijdig inflatoire economie blijkbaar verkiest boven het toepassen van het symbiotische spel van inflatie en deflatie, dan is het op zich verbazingwekkend dat we ook de alternatieven kunnen lezen in bovenstaand stukje tekst, gewoon op internet en toegankelijk voor ons allen. Wat ik persoonlijk niet onmiddellijk begrijp is onderstaande zinsnede.

Volgens de Oostenrijkse School is deflatie het inkrimpen van de geldhoeveelheid.

Mijn vraag hierbij is wat de Oostenrijkse school dan exact bedoelt met ‘inkrimpen van de geldhoeveelheid’ ? Ik mijmer gewoon wat, graag uw deskundige reactie

1. De inkrimping van de geldhoeveelheid is de geldverschuiving van de actieve kas naar de inactieve kas, hierdoor ontstaat de perceptie dat de geldhoeveelheid ‘inkrimpt’ aangezien er minder geld rolt in het economische circuit. De geldhoeveelheid zelf krimpt echter niet aangezien deze gelijk is aan M1 (actieve kas) + M2 (inactieve kas) = M (geldhoeveelheid).
2. De Oostenrijkse school gaat er vanuit dat we de nominale en relatieve geldcreatie zoals die bij deflatie spontaan ontstaat verbranden waardoor de geldhoeveelheid inkrimpt.
3. Nog anders, de spontane geldcreatie die bij deflatie ontstaat heeft een onpersoonlijk karakter en wordt ‘vrij’ geld, op dat moment in de tijd is de geldhoeveelheid nominaal minder en vermeerdert pas wanneer ze terug wordt verdeeld of verpersoonlijkt.

Wat bedoelt de Oostenrijkse school nu juist, nog een andere mogelijkheid ?

[Bebob]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Dank, begrijpelijk. En hoe sta je tegenover de oefening van waaruit rekenkundig blijkt dat het rendement van die intrest nog veel hoger kan zijn ?

De drie mogelijke verklaringen voor interest die ik gaf doen helemaal geen uitspraak over de hoogte van de interest. Bvb stel dat ik met inzicht investeer en daardoor een succesvolle therapie tegen kanker wordt ontwikkeld, dan is punt 3 (de beloning voor het uitzoeken van de beste investeringen) heel erg belangrijk. Omdat ik via mijn investering kanker mee hielp genezen, kan mijn vergoeding voor deze investering best 20% zijn of 150% of 10000%,...

Hoe weet je wat het niveau van de rente moet zijn? Rente is een contract tussen 2 personen, de investeerder en de lener. De investeerder weegt af hoeveel hij er minstens voor terugwil als hij afstand moet doen van zijn geld. De lener weegt af hoeveel hij er maximum wil geven om nu al over dat geld te kunnen beschikken. Daarbij houden ze rekening met het risico, tijdsvoorkeur, verwachte opbrengst van investeren,... Komen ze beide overeen over een rente die ze allebei fair vinden, dan is er een deal.

De rente die dan tot stand is een goede rente want zij draagt de goedkeuring van beide belanghebbende partijen en ze weerspiegelt de economische realiteit.

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Als we de maatschappij beschouwen die een eenzijdig inflatoire economie blijkbaar verkiest boven het toepassen van het symbiotische spel van inflatie en deflatie, dan is het op zich verbazingwekkend dat we ook de alternatieven kunnen lezen in bovenstaand stukje tekst, gewoon op internet en toegankelijk voor ons allen. Wat ik persoonlijk niet onmiddellijk begrijp is onderstaande zinsnede.

Mijn vraag hierbij is wat de Oostenrijkse school dan exact bedoelt met ‘inkrimpen van de geldhoeveelheid’ ? Ik mijmer gewoon wat, graag uw deskundige reactie

1. De inkrimping van de geldhoeveelheid is de geldverschuiving van de actieve kas naar de inactieve kas, hierdoor ontstaat de perceptie dat de geldhoeveelheid ‘inkrimpt’ aangezien er minder geld rolt in het economische circuit. De geldhoeveelheid zelf krimpt echter niet aangezien deze gelijk is aan M1 (actieve kas) + M2 (inactieve kas) = M (geldhoeveelheid).
2. De Oostenrijkse school gaat er vanuit dat we de nominale en relatieve geldcreatie zoals die bij deflatie spontaan ontstaat verbranden waardoor de geldhoeveelheid inkrimpt.
3. Nog anders, de spontane geldcreatie die bij deflatie ontstaat heeft een onpersoonlijk karakter en wordt ‘vrij’ geld, op dat moment in de tijd is de geldhoeveelheid nominaal minder en vermeerdert pas wanneer ze terug wordt verdeeld of verpersoonlijkt.

Wat bedoelt de Oostenrijkse school nu juist, nog een andere mogelijkheid ?

De hoeveelheid geld dat aanwezig is in een land bij hoog of laagconjunctuur is praktisch altijd hetzelfde.

§ Bij hoogconjunctuur (economische welvaart) is de hoeveelheid geld van een land verdeeld over de totale samenleving.
§ Bij laagconjunctuur (economische malaise) is de hoeveelheid geld van een land niet verdeeld over de totale samenleving.

Extreme concentraties van geld en rijkdom enerzijds veroorzaken extreme concentraties aan geldgebrek anderzijds, daardoor armoede en criminaliteit.
De politiek heeft als doel extreem slechte verdeling van geld en rijkdom in onze samenleving te verwerpen en deze extreem slechte verdeling zeker niet te promoten, scholen en universiteiten kunnen dit in hun programma opnemen.

Extreme concentraties van geld en rijkdom in onze samenleving verlammen en destabiliseren de economie.

Op lange termijn valt ons fijngevoelig economisch rad stil en is niet meer in gang te krijgen.
Het herverdelen van geld en rijkdom heeft als gevolg hoogconjunctuur en economische stabiliteit, de wet van oorzaak en gevolg.
Zij die over extreme hoeveelheden geld en rijkdom beschikken geven dat nu eenmaal niet graag af, een eeuwenoud zeer.
Hoe groter de kloof tussen rijk en arm, hoe hardnekkiger de rijken zich aan hun macht en rijkdom vastklampen en hoe minder kans de arme hebben om er bovenop te geraken, een altijd maar moeilijker te doorbreken vicieuze cirkel.

Wanneer er in het verleden geen herverdeling van geld en rijkdom mogelijk was, dan had dit oorlogen en revoluties tot gevolg.

De verbinding tussen het heden en het verleden is onze toekomst, zij die het verleden niet herinneren zullen het opnieuw moeten beleven, deze oerwet is nog steeds geldig.

Door 2 soorten geld in onze samenleving te creëren kunnen we de herverdeling van geld en rijkdom bespoedigen.

1. Economisch geld: (economische Euro) dit geld wordt gebruikt om te ondernemen en dit zonder beperkingen.
2. Privaat geld: (privaat Euro) dit geld wordt enkel gebruikt voor privaat doeleinden en dit met beperkingen.

Bonussen en participaties kunnen onder controle toegestaan worden en ingeruild voor privaat geld, en dit binnen de grens van de maximum uitkeringen.

Met de huidige banktechnologie zonder contant geld is het mogelijk om privaat uitkeringen 100% te controleren.

Voor te beginnen heeft iedereen recht op een minimumuitkering aan privaatgeld:

Deze afhankelijk van zijn of haar inzet voor de samenleving, inzet kan zich niet vererven.
Rekening gehouden met de huidige toestand is dit ongeveer 1.250 Euro minimum per maand.

De uitkering aan privaatgeld kan maximum:

Deze afhankelijk van zijn of haar inzet voor de samenleving, inzet kan zich niet vererven.
Rekening gehouden met de huidige toestand is dit ongeveer 12.500 Euro maximum per maand.
Het onderscheid tussen deze privaat uitkeringen is nog te extreem groot, ongeveer één op 10, maar dat kan na verloop van tijd verminderen, door totaal automatisering van onze economie kunnen deze verschillen kleiner worden.
De verschillen van één op tien zijn al een immense verbetering ten opzichte van de huidige verschillen.
De huidige meest extreme verschillen bedragen ongeveer gemiddeld één op 3.000, m.a.w: diegenen met het laagste inkomen in Europa moeten 3.000 jaar werken voor wat diegenen met het hoogste inkomen op één jaar verdienen.

Democratie in de private verdiensten is:

Een vorm van globalisering die voor onze samenleving een enorme stap voorwaarts zou zijn, te beginnen met Europa.
Voor de huidige generatie met een extreem groot privaat inkomen zal dit systeem niet zo gemakkelijk zijn, maar de volgende generaties plukken daar de vruchten van.
Het zou de herverdeling van geld en rijkdom in Europa bespoedigen en de Europese economie grondig verbeteren.

Zonder eigenbelang:

De echte dynamische ondernemers worden op deze manier gescheiden van diegenen die enkel ondernemen omwille van hun privaatdoeleinden, echte dynamische ondernemers hebben als doel de samenleving te verbeteren zonder eigenbelang.

Voorkomen:

Dit is één van de vele mogelijkheden om een meer evenwichtige vorm van samenleving te bekomen.
Om te voorkomen dat in de nabije toekomst (vermoedelijk het jaar 2025) minder dan 0,2 % van onze samenleving beschikt over 95% van onze volledig geautomatiseerde economie, rijkdom, wetenschap en grondstoffen en daardoor beschikt over een enorme rijkdom die enkel voor privaat doeleinden wordt gebruikt, daarvoor moeten we onze huidige wetgeving aanpassen.

Flexibel:

De eigenaars van onze totale vrije markt economie moeten leren flexibel zijn, zoals iedereen, herverdeling van rijkdom en kapitaal leren aanvaarden in onze moderne samenleving.
Het maken van misbruik van onze democratische open samenleving kan niet, elke samenleving op onze planeet heeft spelregels, om een open samenleving te garanderen moet men het brengen van democratie in de private verdiensten respecteren.
De inzet van vele eigenaars van onze totale vrije markt economie is extreem klein, en de beloning daarvoor: al verschillende generaties te extreem groot.
In onze moderne tijden is extreme privaat rijkdom en armoede taboe, dit extremisme moet vermeden worden, het remt elke vorm van beschavingsgroei af en heeft enkel eigenbelang tot doel.

[MIS]

De drie mogelijke verklaringen voor interest die ik gaf doen helemaal geen uitspraak over de hoogte van de interest. Bvb stel dat ik met inzicht investeer en daardoor een succesvolle therapie tegen kanker wordt ontwikkeld, dan is punt 3 (de beloning voor het uitzoeken van de beste investeringen) heel erg belangrijk. Omdat ik via mijn investering kanker mee hielp genezen, kan mijn vergoeding voor deze investering best 20% zijn of 150% of 10000%,...

Begrijpelijk, elke uitvinding die ten goede komt van de totale mensheid mag beloond worden aangezien ze dan ook heel die wereldbevolking dient. Maar dat is niet de vraag, de vraag is waarom we überhaupt intrest zouden aanrekenen wanneer we ook weten dat volgens het gegeven voorbeeld iedereen rijker kan worden. Het maakt het aanrekenen van intrest overbodig, zeker wanneer we ook weten dat het mensen in problemen brengt. Thans lijkt het de wereld op z’n kop, langs de ene kant gaan we mensen pijnigen en depressie bevorderen, langs de andere kant krijgt diegene die er een medicijn voor uitvindt een beloning. Het is op zich rekenkundig helemaal geen probleem om een 'intrest' uit te keren van 100 %, het krijgt alleen een andere naam.

Hoe weet je wat het niveau van de rente moet zijn? Rente is een contract tussen 2 personen, de investeerder en de lener. De investeerder weegt af hoeveel hij er minstens voor terugwil als hij afstand moet doen van zijn geld. De lener weegt af hoeveel hij er maximum wil geven om nu al over dat geld te kunnen beschikken. Daarbij houden ze rekening met het risico, tijdsvoorkeur, verwachte opbrengst van investeren,... Komen ze beide overeen over een rente die ze allebei fair vinden, dan is er een deal. De rente die dan tot stand is een goede rente want zij draagt de goedkeuring van beide belanghebbende partijen en ze weerspiegelt de economische realiteit.

De economische realiteit is een relatief begrip naarmate de situatie waarin een persoon zich kan bevinden. We stellen ons dus niet langer de vraag hoe hoog die rente moet zijn, we stellen ons de vraag waarom deflatie buiten gebruik is geraakt. Ook dat is een economisch basisbeginsel dat relatief gezien geldscheppend is, het verschil is enkel dat het voor iedereen ‘rente’ schept, plus dat de aflossing van de schulden veel sneller kan verlopen, zelfs zonder intrest. De door de schuldeiser verwachtte intrest komt dan in de vorm van de verpersoonlijking van een initieel onpersoonlijke kapitaalsinjectie die hierdoor spontaan ontstaat. Het is over dit dat ik je mening vroeg, niet zozeer over de spanningen die ontstaan als gevolg van de soms zwaarwegende schuldvorderingen. Zie graag je mening hierover.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Naar uw perceptie ...

1.Situatieschets, mondiaal realistisch en representatief

1. Martine (M) heeft spaargeld ter waarde van 10.000
2. Quinten (Q) heeft spaargeld ter waarde van 1.000
3. De Bank (B) heeft een schuld jegens Martine en Quinten ter waarde van 11.000
4. Piet (P) heeft geen spaargeld en een lening bij de bank ter waarde van 11.000
5. De Bank (B) heeft een vordering op Piet (P) ter waarde van 11.000

2. Intrest

Eenvoudig voorgesteld kunnen we intrest beschouwen als de tegenprestatie voor het ter beschikking stellen van verworven kapitaal of de gerealiseerde accumulatie van waardepapier in het verleden. De hoogte van de intrest is variabel en sterk afhankelijk van de duurtijd dat het kapitaal ter beschikking wordt gesteld, het kapitaal is voor de bezitter (ic Martine (M) en Quinten (Q)) op dat moment niet beschikbaar en krijgt in ruil intrest die het kapitaal verhoogt, ter waarde van die intrest zelf. Om deze intrest te garanderen, dient de Bank (B) op haar beurt intrest aan te rekenen aan diegene die verzoekt om kapitaal (ic Piet (P)). Het verschil tussen de ontvangen en betaalde intrest verschaft de Bank (B) haar werkingsmiddelen om deze administratie te financieren. De ontlener (Piet (P)) draagt zorg voor een correcte afbetaling van het ontleende kapitaal, verhoogt met de intrest in verhouding tot de intrest en het kapitaal dat aan Martine (M) en Quinten (Q) dient terugbetaald te worden. Het geld in omloop blijft in principe onveranderd en Piet (P) draagt er zorg voor dat zowel het kapitaal als de intrest afgedragen wordt aan de Bank (B), die het aan Martine (M) en Quinten (Q) overhandigd.

In functie van de oefening veronderstellen we gemakshalve dat de bank een neutrale rol heeft in dien verstande dat ze zelf – en initieel - geen deel van de intrest tot zich neemt, ze fungeert dan als doorgeefluik en/of administratief centrum die schulden en vorderingen registreert, en ook een correcte afbetaling hiervan opvolgt. Door deze veronderstelling wordt de oefening transparanter en is de door Martine (M) en Quinten (Q) ontvangen intrest gelijk aan de door Piet (P) betaalde intrest. Zoals verondersteld fungeert de Bank (B) enkel als doorgeefluik en we veronderstellen een intrest ad. 10 %. Piet (P) dient op één of andere manier 11.000 + 10 % terug te betalen, zijnde 12.100. Wanneer we deze intrest reeds boeken als vordering en schuld, ontstaat volgende voorstelling :

1. Martine (M) heeft een vordering op Piet (P) ter waarde van 10.000 +10 % = 11.000
2. Quinten (Q) heeft een vordering op Piet (P) ter waarde van 1.000 + 10 % = 1.100
3. Piet (P) heeft een schuld jegens M en Q ter waarde van 11.000 + 10 % = 12.100

3.Vragen

1. Waar kan Piet (P) deze 10 % intrest vandaan halen, de geldvoorraad (= de actieve + inactieve kas) blijft principieel ongewijzigd ter waarde van 11.000 (ic ceteris paribus conditie).
2. Welke opties heeft Piet (P) in de gegeven omstandigheden ?
3. Wat zijn de gevolgen hiervan voor onze economie en leven ?

Ik heb alvast één opmerking... je vergelijkt onafgezien je die bank enkel als doorgeefluik ziet wel appelen met citroenen.
Het één zijn spaargelden en die kan je op ieder moment terugvragen.
Het ander betreft een lening bij de bank en daar is een aflossingsplan voorzien... de bank kan niet zomaar effe dat uitgeleend geld terugvragen indien ze het nodig zou hebben.

[MIS]

Ik heb alvast één opmerking... je vergelijkt onafgezien je die bank enkel als doorgeefluik ziet wel appelen met citroenen. Het één zijn spaargelden en die kan je op ieder moment terugvragen. Het ander betreft een lening bij de bank en daar is een aflossingsplan voorzien... de bank kan niet zomaar effe dat uitgeleend geld terugvragen indien ze het nodig zou hebben.

Als de Bank (B) dat geld niet zomaar kan terugvragen, hoe zou ze het dan plots kunnen teruggeven aan Martine (M) en Quinten (Q) ? Dat is toch hetzelfde geld, of zie je dat anders ? De geldhoeveelheid (G) blijft constant, zijnde de optelsom van de zgn actieve kas en inactieve kas.

Er zijn in de oefening enkel de participanten Piet (P), Martine (M) en Quinten (Q). En deze participanten kan je zowel als individuen beschouwen als bevolkingsklassen. Volgens het voorbeeld :

1. Martine (M) = rijk
2. Quinten (Q) = middenstand
3. Piet (P) = arm
4. Bank B) = bemiddelaar, regulerend en beslissingsgerechtigd

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Ben ik het mee eens, we kunnen veel meer produceren dan 10 jaar geleden. Bij een gelijkblijvende wereldbevolking zou dan logischerwijs de arbeidstijd kunnen dalen. Een en ander op voorwaarde dat die productiemiddelen ook duurzaam gemaakt worden en in verhouding minder arbeidstijd vergen.

Zal niemand ontkennen, het lijkt me echter niets over die intrest te zeggen. Je voorbeeld vind ik nochtans heel bruikbaar om dit aan te geven. Je ziet dan rekenkundig mooi het resultaat :

1.Situatie vandaag

• Geld : 100
• Brood : 2
• Koopkracht : 50

2.Verhoging van de prijs

• Geld : 100
• Brood : 4
• Koopkracht : 25

3.Verlaging van de prijs

• Geld : 100
• Brood : 1
• Koopkracht : 100

4.Verschil

Wellicht naargelang ieders smaak of behoefte ontstaan er dan verschillende opties, probeer even een verschillenanalyse, de geldvoorraad M blijft in beide omstandigheden hetzelfde

a. Bij een verhoging van de prijs, krijg ik in het beste geval ook opslag opdat m’n koopkracht hetzelfde blijft. Als mijn loon niet in verhouding stijgt kan ik niet sparen of geld op de bank zetten, noch kan ik in mijn behoeften voorzien (ic 50 broden).
b. Bij een verlaging van de prijs kan ik het vrijgekomen geld (ic 50) aanwenden om (1) andere en meer dingen te kopen, (2) te investeren in economie of (3) het geld op de bank plaatsen waar ik dan in de vorm van intrest geld krijg zonder prestatie.


Lijkt me logisch en begrijpelijk, volgens deze gedachtegang kan er dus inderdaad van enig geldtekort absoluut geen sprake zijn. Het overschot (ic 50) kan op verschillende manieren aangewend worden, in de veronderstelling dat we eerst alles op de bank zetten maakt het aanrekenen van intrest overbodig, zo lijkt me. Immers, bij de gegeven data (ic 3.verlaging van de prijs) is er een rendement dat ver voorbij gaat aan gebruikelijke intrestvoeten (ic veel hoger). Wat is dan nog het nut van die intrest ?

Daar zit nu juist de noodzaak van interest.
Als je loon niet stijgt verliest ge koopkracht, dus als de waarde van uw gespaard geld niet stijgt ook.

[MIS]

Daar zit nu juist de noodzaak van interest. Als je loon niet stijgt verliest ge koopkracht, dus als de waarde van uw gespaard geld niet stijgt ook.

Zal niemand kunnen ontkennen, je spaargeld en koopkracht stijgt echter wel bij een verlaging van de prijzen. Je voorbeeld geeft dat mooi aan.

[MIS]

Daar zit nu juist de noodzaak van interest. Als je loon niet stijgt verliest ge koopkracht, dus als de waarde van uw gespaard geld niet stijgt ook.

Naargelang de hoogte van die intrest, lijkt het dus enkel een inflatiedekking. Als ik dat enkel op het einde van het jaar krijg, dan lijkt dat alleen anders omwille van het bedrag dat er op m’n rekening komt, niet dan ?

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Zal niemand kunnen ontkennen, je spaargeld en koopkracht stijgt echter wel bij een verlaging van de prijzen. Je voorbeeld geeft dat mooi aan.

Dat zou zo zijn maar ik ken weinig voorbeelden dan prijsdalingen.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Interessant, en hoeveel heeft Bart dan ? Waar is de intrest gebleven ?

Awel naar Bart hé
Toch leuk hé .... eindresultaat is dat de rijke nog wat rijker geworden is op de kap van de arme

[MIS]

Dat zou zo zijn maar ik ken weinig voorbeelden dan prijsdalingen

Op zich vreemd te noemen, het is nochtans een economisch basisbeginsel. Zelfs wanneer ook de lonen in dezelfde verhouding zouden dalen, dan blijft in eerste instantie koopkracht ongewijzigd en toch wordt er geld gegenereerd. En deze geldcreatie kan je in zekere zin vergelijken met ‘intrest’. Het verschil is dat je dan ook met deze geldcreatie schulden kan afbetalen. Uiteraard is dit laatste afhankelijk van hoe men dit geld aanwendt.

[MIS]

Awel naar Bart hé. Toch leuk hé .... eindresultaat is dat de rijke nog wat rijker geworden is op de kap van de arme

Niet noodzakelijk, de rijke investeert in een duurzame en menswaardige economie. We zouden dus beter de rijken nog rijker maken opdat hij z’n doel kan realiseren en wij er ook bij gebaat zijn. Tenslotte is het dat, zo hoor ik, wat iedereen wil.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Als de Bank (B) dat geld niet zomaar kan terugvragen, hoe zou ze het dan plots kunnen teruggeven aan Martine (M) en Quinten (Q) ? Dat is toch hetzelfde geld, of zie je dat anders ? De geldhoeveelheid (G) blijft constant, zijnde de optelsom van de zgn actieve kas en inactieve kas.

Dát kan als je met een grote aantallen rekent.
Het zal nooit voorkomen dat iedere spaarder zijn geld op hetzelfde moment komt terughalen.
btw in de praktijk zie je dat ook al min of meer... voor grote bedragen af te halen ( ongeacht of dat nu van u is en op uw rekening staat ) vragen de banken of je hen daar vooraf van verwittigd.

Er zijn in de oefening enkel de participanten Piet (P), Martine (M) en Quinten (Q). En deze participanten kan je zowel als individuen beschouwen als bevolkingsklassen. Volgens het voorbeeld :

1. Martine (M) = rijk
2. Quinten (Q) = middenstand
3. Piet (P) = arm
4. Bank B) = bemiddelaar, regulerend en beslissingsgerechtigd

Awel in de praktijk zal het nooit voorkomen dat Martine ( die representant staat voor de hele bevolkingsklasse rijk ) die volledige 10000 van de één op de andere dag zal ophalen.
Idem dito voor Quinten.
En het geld dat de bank B van Piet moet komt met stukjes en brokjes binnen en verhoogd met een interest hoger dan de rente die ze geeft aan M en Q

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Niet noodzakelijk, de rijke investeert in een duurzame en menswaardige economie. We zouden dus beter de rijken nog rijker maken opdat hij z’n doel kan realiseren en wij er ook bij gebaat zijn. Tenslotte is het dat, zo hoor ik, wat iedereen wil.

Ja en neen.
Uiteindelijk is het zo dat de lener wat heeft verwezenlijkt met dat geld zoals bv een huis en uiteindelijk die prijs + interest terugbetaalt aan de ontlener.
De eindsom is dus een win-win situatie voor beiden maar de ontlener in dat voorbeeldje kan achteraf wel zowat 2 ( even niet met meerwaarde ed gerekend ) van die huizen kopen waar die in het begin maar 1 kon kopen.
In dat simplistische voorbeeld kan je dus zeggen dat de welvaart van het hele systeem erop vooruit gegaan is maar de kloof tussen arm en rijk des te groter is geworden.

ps.
Allez dat laatste is relatief... mits beiden dezelfde investeringsmogelijkheden zouden hebben evenredig met hun vermogen kan je zelfs stellen dat ze kleiner is geworden.... maar in de praktijk kan die ontlener dat gewoon nooit op dezelfde manier investeren... daar is verdienen eerder een zaak van overleven.

[MIS]

Dát kan als je met een grote aantallen rekent. Het zal nooit voorkomen dat iedere spaarder zijn geld op hetzelfde moment komt terughalen. Btw in de praktijk zie je dat ook al min of meer... voor grote bedragen af te halen ( ongeacht of dat nu van u is en op uw rekening staat ) vragen de banken of je hen daar vooraf van verwittigd.

Dat begrijp ik, het ging enkel om de oefening volgens de data zoals gegeven. Het blijft hetzelfde principe, net daarom dat de bank hier enkel als doorgeefluik fungeert en zelf geen vruchten plukt van het verschil tussen de te betalen intrest en te ontvangen intrest.

Awel in de praktijk zal het nooit voorkomen dat Martine ( die representant staat voor de hele bevolkingsklasse rijk ) die volledige 10000 van de één op de andere dag zal ophalen. Idem dito voor Quinten. En het geld dat de bank B van Piet moet komt met stukjes en brokjes binnen en verhoogd met een interest hoger dan de rente die ze geeft aan M en Q.

Lijkt inderdaad zo te zijn, de vraag blijft dan nog steeds waar Piet (P) nu die intrest gaat halen. Moet hij dat geld dan eerst van Martine (M) of Quinten (Q) afnemen ?

[MIS]

Ja en neen. Uiteindelijk is het zo dat de lener wat heeft verwezenlijkt met dat geld zoals bv een huis en uiteindelijk die prijs + interest terugbetaalt aan de ontlener. De eindsom is dus een win-win situatie voor beiden maar de ontlener in dat voorbeeldje kan achteraf wel zowat 2 ( even niet met meerwaarde ed gerekend ) van die huizen kopen waar die in het begin maar 1 kon kopen. In dat simplistische voorbeeld kan je dus zeggen dat de welvaart van het hele systeem erop vooruit gegaan is maar de kloof tussen arm en rijk des te groter is geworden.

Begrijpelijk, ik doe er dus goed aan om zoveel mogelijk geld naar me toe te trekken om niet armer te worden in of door het systeem ? Bebob liet me echter weten dat die intrest in principe een risicopremie is voor het ter beschikking stellen van het geld. Overigens, je voorbeeld lijkt me niet simplistisch maar eenvoudig, lijkt me een nuance te zijn.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Dat begrijp ik, het ging enkel om de oefening volgens de data zoals gegeven. Het blijft hetzelfde principe, net daarom dat de bank hier enkel als doorgeefluik fungeert en zelf geen vruchten plukt van het verschil tussen de te betalen intrest en te ontvangen intrest.

Lijkt inderdaad zo te zijn, de vraag blijft dan nog steeds waar Piet (P) nu die intrest gaat halen. Moet hij dat geld dan eerst van Martine (M) of Quinten (Q) afnemen ?

Neen hij zal dat moeten verdienen.
Dat wilt zeggen dat hij dat geld zal moeten kunnen krijgen van iemand die als werkgever kan fungeren.... M of Q dus.
Maar in ruil voor die arbeid zal er een meerwaarde gecreëerd worden ( producten bv ).