Intelligentie is een stoornis, research dewanism

[Chrisnach]

Oorspronkelijk geplaatst door Zantiax

Wat betekent dit nu weer?

Er is een vraag gesteld, iemand heeft me de definitie van stoornis gegeven, en ik heb eruit afgeleid dat inteligentie geen stoornis is.
Over wat wil je misschien nog discussiere? Wil je dat dan even DUIDELIJK zeggen?

Onze vriend heeft dat ondertussen verduidelijkt dus loop je achter de feiten aan.

[Chrisnach]

Oorspronkelijk geplaatst door dewanand

hi nexer,
hoe kan jij dit nu denken? check eens mijn IP nummer en check eens mijn site. Denk je nou echt zo naief? Zelfde persoon, hahhaha, misschien zijn dat de accounts van mijn hindoe kat, Wieroe he, als ik slaap en hij op mijn computer postings doet. je ziet echt spoken. Controleer de schrijfstijl en links.

of denk je nu dat er een complot is tegen jou? Hoog tijd voor een psychiatrisch consult he, kan bij mijn Hindoe kat, want die is de beste therapeut uit Delft. Tarieven Wieroe: per uur een bakje kattenbrokjes.

bye

dewanand

Ik lig nog steeds plat, hahhahahahhahhahahha

[Zantiax]

Oorspronkelijk geplaatst door Chrisnach

Watteee , harie .... tis wel Jezus chrisnach. Harry pffffttt. das al oude koek zene, of denk je dat je de eerste woord speller bent, bully.

Harriechristus was een lid van het forum (of gewoon ff weg?) die een hele eigen theorie in elkaar had geknutseld met atomen en ruimteschepen en waarmee NIET te discussiëren viel.

[Zantiax]

Oorspronkelijk geplaatst door Chrisnach

Onze vriend heeft dat ondertussen verduidelijkt dus loop je achter de feiten aan.

Wat heeft hij dan verduidelijkt?

De DSM-IV (het meest gebruikte classificatiesysteem binnen de psychiatrie) heeft alvast 3 criteria om van "gestoord" te kunnen spreken.

-In de eerste plaats betreft het een "abnormaal" verschijnsel in de zin dat het afwijkt van een sociale norm of van wat in de betreffende cultuur als "normaal" geldt.
-Dit abnormaal verschijnsel wordt een teken van een stoornis als het bovendien ongemak, lijden of bezorgdheid teweegbrengt bij de betrokkene en/of de omgeving. Een abnormaal gedrag is dus pas een "stoornis" als het een duidelijke subjectieve of objectieve hinder betekent ("storend" is) voor de betrokkene en/of de omgeving.
-Men kan slechts spreken van een psychiatrische stoornis wanneer een aantal kenmerken van het gestoord gedrag ook bij andere personen als "storend" is ervaren en - op grond van een overeenkomstig patroon - is te beschrijven en te ordenen binnen het begrippenkader van de psychopathologie.

En in de eerste plaats is intelligentie niet abnormaal, dus is het per definitie geen stoornis.

[Dieter_dc]

Zowel intelligentie als de dsm-iv zijn gecontesteerde dingen. Waarbij ik niet zeg dat ze nutteloos zijn ofzo, het zijn wel menselijke constructies die binnen een bepaalde menselijke context zijn onststaan. Ik bedoel maar: wat test je en waarom test je net dat bij het bepalen van intelligentie? Je test wat in jouw cultuur als belangrijk wordt gezien. Bij ons is dat heel materialistisch, beetje 'denken als een machine' (beetje kort door de bocht, ik weet het, maar kom). Ik ga ervan uit dat je te veel fixeren op/in één soort denken (en misschien wel denken op zich), wat het westen in mijn ogen wel doet (en intelligentie past hierin perfect), tot een wereld leidt die uit balans is en dus culturele stoornissen produceert.

Ook de dsm-iv is niet zonder zijn tegenstanders hé, dus gebruik die dingen, alsook concepten, niet als bijbels maar als dingen in ontwikkeling met voor en nadelen.

Aan de andere kant, afgeleid van je 'dsm-wat-is-een-stoornis' - definitie:

Als je de community van levende wezens op aarde als je populatie beschouwt en de biosfeer als de cultuur met zijn heersende normen dan is de mens wel een soort die qua gedrag afwijkt van de culturele norm EN anderen (dus andere diersoorten etc.) FERME schade toebrengt, ten gevolge van zijn geëvolueerde cognitieve eigenschappen die tot de cultural turn hebben geleid.

Dus is intelligentie - ik blijf geen fan van het concept - (en mss nog andere cognitieve functies) (en bij uitvergroting de mens) WEL een stoornis binnen het natuurlijke geheel, de gemeenschap van alle leven dat we nu kennen, de biosfeer.

[Jeronimo]

Oorspronkelijk geplaatst door Dieter_dc

Zowel intelligentie als de dsm-iv zijn gecontesteerde dingen. Waarbij ik niet zeg dat ze nutteloos zijn ofzo, het zijn wel menselijke constructies die binnen een bepaalde menselijke context zijn onststaan. Ik bedoel maar: wat test je en waarom test je net dat bij het bepalen van intelligentie? Je test wat in jouw cultuur als belangrijk wordt gezien. Bij ons is dat heel materialistisch, beetje 'denken als een machine' (beetje kort door de bocht, ik weet het, maar kom). Ik ga ervan uit dat je te veel fixeren op/in één soort denken (en misschien wel denken op zich), wat het westen in mijn ogen wel doet (en intelligentie past hierin perfect), tot een wereld leidt die uit balans is en dus culturele stoornissen produceert.

Over wat intelligentie is zijn er in het Westen heel wat verschillende theorieën waarvan er een heel aantal cultureel neutraal of "ruimer dan de anderen" pretenderen te zijn.

Op welke soort van denken denk je dat het Westen zich te veel fixeert en hoe denk je dat dat tot stoornissen leidt?

Ook de dsm-iv is niet zonder zijn tegenstanders hé, dus gebruik die dingen, alsook concepten, niet als bijbels maar als dingen in ontwikkeling met voor en nadelen.

Dat klopt natuurlijk dat zoiets niet bijbels is, ik gaf het maar als een - niet onbelangrijke - kijk op "gestoord".

Aan de andere kant, afgeleid van je 'dsm-wat-is-een-stoornis' - definitie:

Als je de community van levende wezens op aarde als je populatie beschouwt en de biosfeer als de cultuur met zijn heersende normen dan is de mens wel een soort die qua gedrag afwijkt van de culturele norm EN anderen (dus andere diersoorten etc.) FERME schade toebrengt, ten gevolge van zijn geëvolueerde cognitieve eigenschappen die tot de cultural turn hebben geleid.

Ik weet niet of je die redenering van "normaliteit" zomaar mag doortrekken naar de biosfeer. Daarbij is het misschien wat pretentieus om te zeggen dat we qua gedrag (intelligentie?) zo zwaar afwijken van de rest, ik denk dat het verschil tussen en mens en een aap, varken, dolfijn, hond wat betreft intelligentie heel wat minder groot is dan het verschil tussen bovenstaanden en amoebes, planten en bacterieën.

Die ethische kijk op de "ferme schade" lijkt me ook niet erg nuttig. Evolutionair is het enige wat belang heeft dat DNA zichzelf in stand houdt. En zelfs dat klopt niet helemaal, beter nog is te zeggen dat dit het mechanisme achter het leven is, zonder daarbij een ethische uitspraak zoals "leven = goed" te doen. Wat dit in stand houden van het DNA betreft is de mens niet slechter bezig dan andere soorten. Dat daarbij een aantal andere soorten het loodje moeten leggen heeft nog nooit een soort gestoord.

Misschien kan je in die zin wel zeggen dat ons "geweten" een stoornis is. Dat we het ons te veel aantrekken dat soorten verdwijnen door toedoen van andere soorten (de normaalste zaak van de wereld) en dat we het ons te veel aantrekken dat onze eigen "leden" sterven (ook de normaalste zaak van de wereld).

Dus is intelligentie - ik blijf geen fan van het concept - (en mss nog andere cognitieve functies) (en bij uitvergroting de mens) WEL een stoornis binnen het natuurlijke geheel (de gemeenschap) van alle leven dat we nu kennen, de biosfeer.

[Chrisnach]

Oorspronkelijk geplaatst door Zantiax

Wat heeft hij dan verduidelijkt?

De DSM-IV (het meest gebruikte classificatiesysteem binnen de psychiatrie) heeft alvast 3 criteria om van "gestoord" te kunnen spreken.

-In de eerste plaats betreft het een "abnormaal" verschijnsel in de zin dat het afwijkt van een sociale norm of van wat in de betreffende cultuur als "normaal" geldt.
-Dit abnormaal verschijnsel wordt een teken van een stoornis als het bovendien ongemak, lijden of bezorgdheid teweegbrengt bij de betrokkene en/of de omgeving. Een abnormaal gedrag is dus pas een "stoornis" als het een duidelijke subjectieve of objectieve hinder betekent ("storend" is) voor de betrokkene en/of de omgeving.
-Men kan slechts spreken van een psychiatrische stoornis wanneer een aantal kenmerken van het gestoord gedrag ook bij andere personen als "storend" is ervaren en - op grond van een overeenkomstig patroon - is te beschrijven en te ordenen binnen het begrippenkader van de psychopathologie.

En in de eerste plaats is intelligentie niet abnormaal, dus is het per definitie geen stoornis.

Wat ist gast wer ni slim genoeg om zelf te denken, dat ge moet zien wat ander mensen er over hebben gezegd, die hun eigen theorieke dan maar hebben neergepend, de rest is waarschijnlijk dan te lomp om daar fouten in te zien en de mensen geloven dat wer.
Eigenlijk staat er wer dezelfde zever met in het achterhoofd dat andere mensen dat gaan lezen.

[Dieter_dc]

Owkay, dit wordt een poging om iets grotere thema's duidelijk te verwoorden :

Qua gebruik van onze cognitieve functies verschillen we van andere dieren, omdat wij er andere hebben, deze andere kunnen dus wel de afwijking zijn waar het hier om gaat (kunnen hé . Ik heb nergens gezegd dat we zwaar afwijken! Ik weet dat we lijken op andere dieren op dit gebied, toch is het gepast te zeggen dat we er toch nog van verschillen. Verder moet ik hierbij kwijt dat ik biocentrisme en biofilie wel genegen ben. De mens niet boven maar tussen het andere leven en eraan gelijkwaardig. Ik ben er zelfs soms van overtuigd dat mijn kat veel snuggerder is dan ik

Je gaat verder uit van de mens als norm, niet het geheel (wat ik dus als biosfeer of gaia zou durven bestempelen). Je gaat uit van de uitzondering, die op zich nooit een norm kan bepalen want het is de uitzondering (tezij je als uitzondering biocentrisch gaat denken dus).

Dat onze 'stoornis' ervoor zorgt dat een andere soort sterft stoort de soort die het loodje legt. Het leed dat daardoor word aangedaan stoort hen ook, het stoort de hele food chain, het kan de hele biosfeer verstoren. En leed stoort ook mij persoonlijk, omdat ik weet dat een groot deel van mezelf krak hetzelfde is dan het dier dat lijdt. En er zijn op aarde een paar levensvormen die echt niet mogen verdwijnen bijvorbeeld, of het is done. En hoewel dit op zich niets uitmaakt hou ik toch genoeg van het leven (het blijft een 'wonder' (bij gebrek aan toepasselijk woord )) om dit niet te laten gebeuren.

Laten we je 'dat de soort doodgaat door onze stoornis boeit niet' - redenering ff terug naar de mens koppelen. Een mens die een stoornis vertoone mag diegenen die hij stoort afmaken zodat zijn stoornis geen stoornis meer is omdat hij na zijn killing spree niemand meer stoort? Dit zou je onbekommerd laten? Hij zou echter gestopt worden, net zoals volgens sommige voorspellingen de natuur ons zal stoppen. De biosfeer is een homeodynamisch systeem: doorheen fluctuaties toch een soort van evenwicht bewaren. Dit is een niveau hoger denken dan enkel de 'strijd tussen soorten, het is wat ze samen constitueren. Dat is het geheel. Daarvan wijkt de mens af door het evenwicht (vb co2 in de atmosfeer) te verstoren. Dus blijkt hij een afwijking, een stoornis. Ik zeg niet dat dit nog nooit eerder is gebeurd (een uitzondering die de norm beïnvloedt), maar het blijft de uitzondering, niet de norm.

Ik weet dat dna zich zogezegd enkel wil voortplanten maar ik ga ook daar niet helemaal mee akkoord. Ik vind het een héél eezijdig beeld van leven, ook weer in een Westerse, wetenschappelijke,... context geboren.

Om hier even op door te gaan: Welke soort denken in het Westen: het cartesiaans-technologisch-industrieel-logisch-positivistisch... complex, dat de huidige westerse cultuur is vanwaaruit globalisatie heeft plaatsgevonden.

Wat 'ontbreek' er, is naar de achtergrond (het onbewuste) verdrongen? Religie (niet godsdienst maar mentale ontwikkeling, cf. buddhisme, zen, de kern van taoisme, jezus als mysticus, George Campbell, Jung...). Deze zelfontwikkeling (en mogelijk ontwikkeling van de soort) overstijgt het materialistische en vult de existentiële wonde (neemt haar ontstaansgrond weg) die ons vatbaar maakt voor de stoornissen waar het om gaat (durf ik neurosen zeggen?) zoals bijvoorbeeld de focus op groei, de overbenadrukking van competitie (verdeel en heers...), onze overdreven afhankelijkheid van technologie en resources, de gerichtheid op het materiële, de vereenzaming, individualisering, medicalisering, afhankelijkheid, weigering van zelfverantwoordelijkheid, een overdreven focus op slimheid en intelligentie vs wijsheid, het oppervlakkige vs het diepere etc. etc.

In een ander topic staat dat in Ndl bijv. er 1.000.000 mensen antidepressiva nemen, een paar jaar geleden zaten we in België aan 800.00. Laten we zeggen dat ik echt geloof dat ons huidige wereldbeeld (ff terug een link naar 'intelligentie' wat ik daat dus mee binnen zet) onevenwichtig is en stoornissen produceert die negatieve gevolgen hebben.

Dit bestrijkt een groot verhaal en vele thema's, mijn optekening ervan hier vertoont zeker mankementen Maar k hoop dat het algemene beeld en gevoel erachter duidelijk is.

[Zantiax]

Oorspronkelijk geplaatst door Chrisnach

Wat ist gast wer ni slim genoeg om zelf te denken, dat ge moet zien wat ander mensen er over hebben gezegd, die hun eigen theorieke dan maar hebben neergepend, de rest is waarschijnlijk dan te lomp om daar fouten in te zien en de mensen geloven dat wer.
Eigenlijk staat er wer dezelfde zever met in het achterhoofd dat andere mensen dat gaan lezen.

Amai, u eerste woorden spreken al meteen van veel intelligentie
Wa ist gast wer ni slim XD

Gestoord is een door de mens uitgevonden begrip en ik weet dat jij graag over alles doorzeurt, maar het is nu eenmaal zo simpel.

[Chrisnach]

Oorspronkelijk geplaatst door Zantiax

Amai, u eerste woorden spreken al meteen van veel intelligentie
Wa ist gast wer ni slim XD

Gestoord is een door de mens uitgevonden begrip en ik weet dat jij graag over alles doorzeurt, maar het is nu eenmaal zo simpel.

Wie weet heeft de uitvinder van het begrip gestoord, ook een kat.
Al de menselijke dingen vinden ze dan blijkbaar geen stoornis.
Maar per definitie is het allemaal dus wel een stoornis, want ik stoor me aan al jullie falingen.

[(petitio principii)]

Oorspronkelijk geplaatst door dewanand

Hierom geloof ik nu dat onze hoge intelligentie een stoornis is. Vertel eens hier hoe je dit vindt en hoe het aanvoelt om gestoord te zijn.

Uiteraard leeft een hoog intelligent individu die daar openlijk voor uitkomt binnen een normale (beperkte) groep met een stoornis. Het is namelijk de groep die bepaald wat een stoornis is, en dat zelfs op het randje van willekeurigheid af. Wat ervaren wordt als een stoornis is vooral afhankelijk van de verdraagzaamheid van de groep. Elke stoornis is daarmee een tijdelijk verschijnsel.

Vandaag wordt quasi alles dat boven het maaiveld uitkomt afgeschoten.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Chrisnach

Wie weet heeft de uitvinder van het begrip gestoord, ook een kat.
Al de menselijke dingen vinden ze dan blijkbaar geen stoornis.
Maar per definitie is het allemaal dus wel een stoornis, want ik stoor me aan al jullie falingen.

Ik heb daar geen last van, dus volgens mij heeft u een stoornis.

[Jeronimo]

Oorspronkelijk geplaatst door Dieter_dc

Owkay, dit wordt een poging om iets grotere thema's duidelijk te verwoorden :

Qua gebruik van onze cognitieve functies verschillen we van andere dieren, omdat wij er andere hebben, deze andere kunnen dus wel de afwijking zijn waar het hier om gaat (kunnen hé . Ik heb nergens gezegd dat we zwaar afwijken! Ik weet dat we lijken op andere dieren op dit gebied, toch is het gepast te zeggen dat we er toch nog van verschillen. Verder moet ik hierbij kwijt dat ik biocentrisme en biofilie wel genegen ben. De mens niet boven maar tussen het andere leven en eraan gelijkwaardig. Ik ben er zelfs soms van overtuigd dat mijn kat veel snuggerder is dan ik

Ok.

Je gaat verder uit van de mens als norm, niet het geheel (wat ik dus als biosfeer of gaia zou durven bestempelen). Je gaat uit van de uitzondering, die op zich nooit een norm kan bepalen want het is de uitzondering (tezij je als uitzondering biocentrisch gaat denken dus).

Je gaat er dus van uit dat de mens een uitzondering is in de biosfeer. Daaruit leidt ik toch af dat je de mens eerder als iets "naast" de rest van de biosfeer dan als een gewoon element ervan beschouwt.

Daarbij is nog de vraag waarin we zo van de rest verschillen. Welke kenmerken hebben daarbij belang en op welke grond beschouw je dezen als belangrijk? Als je het daarbij hebt over zaken zoals intelligentie, communicatie, het vermogen om dingen te construeren dan denk ik dat je die toch eens in perspectief moet bekijken.

Ik denk dat het niet mogelijk is om objectieve verschillen in waarde (want je zou gestoord kunnen zien als een waardeoordeel) vast te stellen tussen soorten. Gestoord zien als een lagere evolutionaire efficiëntie lijkt mij het meest "vruchtbaar" en volgens die zienswijze betwijfel ik of je de mens als gestoord kan zien.

Dat onze 'stoornis' ervoor zorgt dat een andere soort sterft stoort de soort die het loodje legt. Het leed dat daardoor word aangedaan stoort hen ook, het stoort de hele food chain, het kan de hele biosfeer verstoren. En leed stoort ook mij persoonlijk, omdat ik weet dat een groot deel van mezelf krak hetzelfde is dan het dier dat lijdt.

Dat k�*n een soort storen. Maar of de menselijke soort nu negatieve gevolgen gaat ondervinden van het uitsterven van walvissen, tijgers of dodo's durf ik sterk te betwijfelen. Uiteraard mogen bepaalde soorten voor ons overleven niet verdwijnen, maar dat gebeurt dan ook niet direct. Het enige probleem met het uitsterven van deze wezens is dat de mens er waarde aan hecht. Subjectief zou dit dus een nadeel kunnen zijn, maar evolutionair gezien is het dat niet.

En er zijn op aarde een paar levensvormen die echt niet mogen verdwijnen bijvorbeeld, of het is done. En hoewel dit op zich niets uitmaakt hou ik toch genoeg van het leven (het blijft een 'wonder' (bij gebrek aan toepasselijk woord )) om dit niet te laten gebeuren.

Klopt dat bepaalde soorten niet mogen verdwijnen. Ik denk dat Einstein ooit zei "als het gedaan is met de bijen is het gedaan met de mens". Maar deze "kritieke" soorten zijn niet degenen die we in groot gevaar brengen.

Laten we je 'dat de soort doodgaat door onze stoornis boeit niet' - redenering ff terug naar de mens koppelen. Een mens die een stoornis vertoone mag diegenen die hij stoort afmaken zodat zijn stoornis geen stoornis meer is omdat hij na zijn killing spree niemand meer stoort?

"Mogen" en "niet mogen" zijn ethische oordelen en dus subjectief. Daarenboven lijkt die situatie me nogal absurd. Manie is een voorbeeld van een stoornis die de gestoorde zelf niet stoort (die vindt dat leuk genoeg). Indien een manisch persoon de mensen die hij stoort (zijn familie, vrienden, omgeving) afmaakt zal dit wel degelijk negatieve effecten op hemzelf hebben.

Dit zou je onbekommerd laten?

Wat mij bekommerd is volledig subjectief en wat betreft evolutionaire efficiëntie dus ook volledig irrelevant.

Hij zou echter gestopt worden, net zoals volgens sommige voorspellingen de natuur ons zal stoppen. De biosfeer is een homeodynamisch systeem: doorheen fluctuaties toch een soort van evenwicht bewaren.

Dit evenwicht is helemaal niet zo absoluut. Soorten overleven maar omdat ze constant veranderen. Daarbij worden evenwichten regelmatig verstoord door interne (ziekten) en externe (komeetinslag) factoren. Uiteindelijk ontstaan hieruit gewoon nieuwe evenwichten. Als de mens evenwichten verstoord zal dat hierop geen uitzondering zijn.

Dit is een niveau hoger denken dan enkel de 'strijd tussen soorten, het is wat ze samen constitueren. Dat is het geheel. Daarvan wijkt de mens af door het evenwicht (vb co2 in de atmosfeer) te verstoren.

Evenwichten veranderen constant, waarom denk je anders dat soorten constant evolueren? Indien de aarde opwarmt zullen bepaalde varianten van organismen hier voordeel uit halen, business as usual.

Daarbij is er nog een verschil tussen zeggen "evenwichten bestaan" en "evenwichten zijn moreel goed". "You can't derive an ought from an is."

Dus blijkt hij een afwijking, een stoornis. Ik zeg niet dat dit nog nooit eerder is gebeurd (een uitzondering die de norm beïnvloedt), maar het blijft de uitzondering, niet de norm.

Ik weet dat dna zich zogezegd enkel wil voortplanten maar ik ga ook daar niet helemaal mee akkoord. Ik vind het een héél eezijdig beeld van leven, ook weer in een Westerse, wetenschappelijke,... context geboren.

Om hier even op door te gaan: Welke soort denken in het Westen: het cartesiaans-technologisch-industrieel-logisch-positivistisch... complex, dat de huidige westerse cultuur is vanwaaruit globalisatie heeft plaatsgevonden.

Dat is inderdaad een eenzijdig beeld. Het is wel het dichtste dat we bij de objectiviteit geraken. Daarmee wil ik natuurlijk niet zeggen dat enkel objectiviteit telt. Eerder het tegendeel, enkel onze subjectieve interpretatie van de werkelijkheid telt voor ons. Maar we moeten er ons wel bewust van blijven dat deze subjectief is. (Ja, ik ben een nihilist )

Wat 'ontbreek' er, is naar de achtergrond (het onbewuste) verdrongen? Religie (niet godsdienst maar mentale ontwikkeling, cf. buddhisme, zen, de kern van taoisme, jezus als mysticus, George Campbell, Jung...). Deze zelfontwikkeling (en mogelijk ontwikkeling van de soort) overstijgt het materialistische en vult de existentiële wonde (neemt haar ontstaansgrond weg) die ons vatbaar maakt voor de stoornissen waar het om gaat (durf ik neurosen zeggen?) zoals bijvoorbeeld de focus op groei, de overbenadrukking van competitie (verdeel en heers...), onze overdreven afhankelijkheid van technologie en resources, de gerichtheid op het materiële, de vereenzaming, individualisering, medicalisering, afhankelijkheid, weigering van zelfverantwoordelijkheid, een overdreven focus op slimheid en intelligentie vs wijsheid, het oppervlakkige vs het diepere etc. etc.

Ik volg je hierin, maar je moet je bewust blijven van het verschil tussen subjectiviteit en objectiviteit.

In het gegeven probleem denk ik dat een stoornis opgevat dient te worden als een verminderde aanpassing aan de omgeving. Niet als iets waaraan men subjectief waarde hecht.

In een ander topic staat dat in Ndl bijv. er 1.000.000 mensen antidepressiva nemen, een paar jaar geleden zaten we in België aan 800.00. Laten we zeggen dat ik echt geloof dat ons huidige wereldbeeld (ff terug een link naar 'intelligentie' wat ik daat dus mee binnen zet) onevenwichtig is en stoornissen produceert die negatieve gevolgen hebben.

Hier zit zeker iets in, maar ik zou dit eerder linken aan ons wereldbeeld dan aan intelligentie op zich. Intelligentie komt uiteindelijk zowel voor bij ons als bij niet-westerse personen.

Dit bestrijkt een groot verhaal en vele thema's, mijn optekening ervan hier vertoont zeker mankementen Maar k hoop dat het algemene beeld en gevoel erachter duidelijk is.

Dat is het.

[Zantiax]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Ik heb daar geen last van, dus volgens mij heeft u een stoornis.

Tnx

[Chrisnach]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Ik heb daar geen last van, dus volgens mij heeft u een stoornis.

Deze reactie had ik al verzonnen voor ge ze er hebt gezet, en wederom voorspelbaar gedrag, van jullie in de huidige maatschappij.
En dank u, om te verduidelijken dat ik, volgens uw stelling , de enige normale ben, en u één van diegene met een stoornis, welke je zelf niet wil inzien.

[Chrisnach]

Oorspronkelijk geplaatst door (petitio principii)

Uiteraard leeft een hoog intelligent individu die daar openlijk voor uitkomt binnen een normale (beperkte) groep met een stoornis. Het is namelijk de groep die bepaald wat een stoornis is, en dat zelfs op het randje van willekeurigheid af. Wat ervaren wordt als een stoornis is vooral afhankelijk van de verdraagzaamheid van de groep.

Elke stoornis is daarmee een tijdelijk verschijnsel.
Dit stukje klopt erbij niet, of hoever kijk je voor of achteruit, om deze stelling te verzilveren? Volgens mij spekken ze echter de boeken bij, maar valt er niets weg.

[Chrisnach]

Oorspronkelijk geplaatst door Dieter_dc

Dus is intelligentie - ik blijf geen fan van het concept - (en mss nog andere cognitieve functies) (en bij uitvergroting de mens) WEL een stoornis binnen het natuurlijke geheel, de gemeenschap van alle leven dat we nu kennen, de biosfeer.

Ja een 'cognitieve' functie,hmmhmm, redeneren en problemen oplossen dus, waarbij intelligentie als overkoepelende benaming inpast, wordt gestoord door het egocentrisch gedrag.

[Dieter_dc]

Ik kan nog niet zo mooi antwoorden omdat ik niet kan quoten, maar here goes:

Nergens heb ik intelligentie verantwoordelijk gesteld voor wat ik als stoornissen heb bestempeld (om in de denkoefening van de topicstarter mee te gaan). Wel heb ik verondersteld dat het 'fout gebruiken' ervan tot deze stoornissen kan leiden. Deze stoornissen kunnen op persoonlijk en maatschappekijk vlak spelen (zie mijn opsomming in vorige bericht) alsook op het niveau van de soort, waar de gevolgen van dit foute gebruik inderdaad als stoornissen of idd als 'maladaptatie' zouden kunnen omschreven worden, een niet-synchroon zijn met de globale natuurlijke systemen. Nu is ieder dier wsch wel eens 'niet synchroon', maar wij handelen door onze nieuwe cognitieve kundes nu wel op een 'ander niveau'. Vandaar dat ik ook in een vorig bericht zei: we handelen nog als een dier met weinig macht deed maar doen deze handelingen nu wel met grote macht... Hence 'onvolwassenheid'.

Ik ga er verder niet van uit dat de mens een uitzondering is. Dit heb ik ook nergens gezegd. De mens als soort is even uitzonderlijk als alle andere levende soorten, dus niet. Hij is één van de constituerende delen van de biosfeer, 'lid van de gemeenschap', net als alle andere. Ik heb me ook nergens uitgelaten over de ene meer waard dan de andere... Ik denk dat dat eerder de varkens waren die dit gezegd hebben . De eigenschappen die eigen aan de mens zijn (zonder waardeoordeel) poogt Merlin Donald in zijn 2 boeken te beschrijven. En er zijn er zeker nog.

Ik durf wel te stellen dat in het algemeen het westerse wereldbeeld (ontstaan door dat foute gebruik) de mens wél als naast de biosfeer beschouwt, door zijn 'cultuur' ervan gescheiden. Doorheen de culturele ontwikkeling is zijn relatie met de gemeenschap (biosfeer) veranderd. Wat cru gesteld wil zeggen dat heel veel mensen zichzelf wel als buiten de natuur beschouwen. Als buiten datgene wat evolutionair zijn thuis is dus...

Als geïnteresseerde in biocentrisme laat het verdwijnen van een soort me niet koud. Ik weet dat voor een deel zij mij zijn en ik hen. Nooit meer een tijger kunnen aanschouwen zou een verarming in onze beleving van de wereld zijn. Nooit meer een wild dier kunnen tegenkomen op een wandeling zou een deel van onze ziel ('het wilde' om het met een binnen de steden uitgevonden term te zeggen) dat we nu al hebben opgesloten voorgoed tot de vergeetput veroordelen. Indien je strak utilitaristisch denkt (eigen aan de westerse mens die geen voet meer in de natuurlijke wereld zet en in zijn culturele cocon leeft) stoort dit inderdaad niet en de evolutie zal er ook geen seconde slaap voor laten. Maar ik deel het algemene westerse wereldbeeld (of de variant daarvan die hier populair is) niet (of ik poog dit toch) en hoewel ik evolutie niet ontken is dat nu ook niet iets waar ik me dagelijks mee bezig houd, net zoals ik me niet zo veel bezig houd met 'objectief zijn'. Of met 'overleven'. Ik geloof dat er een manier van zijn bestaat die synchroon is met de natuurlijke systemen waarin we leven én waarin een deel van de (culturele) stoornissen die we nu vertonen gewoon niet zouden bestaan.

"Wat mij bekommert is subjectief." Om de een of andere reden heb ik echt een wrang gevoel bij hoe dat klinkt. Ik ben er nog niet uit waarom. Omdat je er precies van uitgaat dat dat minder belangrijk is dan iets anders (hoewel je zegt dat je eerder subjectivist bent (als dit een woord is ). Minder belangrijk dan wat?

Het mooie aan een homeodynamische biosfeer is dat de onderlinge samenstellingen veranderen (dus 'lagere evenwichten', niveau van soorten etc.) maar het algemene evenwicht hezelfde blijft (de condities voor leven). Dit is (in het héél kort) de gaiatheorie als ik het goed voorheb. Ik heb me btw nergens uitgelaten over evenwichten als goed/niet goed. Inderdaad, duwt de mens het pendulum te ver dan zat het terugzwaaien om het evenwicht te herstellen. Zo gaat het. Panta Rhei, zelfs als wij het loodje leggen. Dit staat los van diersoorten met intrinsieke waarde én inderdaad waarde voor ons (smijt het objectivisme maar in de vuilbak ) bewust te laten eindigen (een (nog steeds onbewust) gevolg van ons huidige gedrag). En de reden waarom ik de link naar stoornis adhv de dsm-definitie heb gemaakt.

Ik geloof inderdaad dat ons huidige zelf- en wereldbeeld asynchroon is ten opzichte van de manier van leven die bij onszelf en de planeet past. Ons gebruik van onze intelligentie, of deze nu per persoon groot of klein is, is hier een aspect van. En ik denk inderdaad dat veel van de stoornissen uit deze asynchroniteit voortkomen.

Ik claim noch objectiviteit, noch absolute waaheid met dit alles :

Human language is like a cracked kettle on which we beat out tunes for bears to dance to, when all the time we are longing to move the stars to pity. -- Flaubert, “Madame Bovary”

Ps: ik ervaar voor de eerste keer de beperktheden van een forum als communicatiemiddel en ga een goed gesprek (als ik het ooit nog eens heb) nu meer appreciëren .

[Jeronimo]

Oorspronkelijk geplaatst door Dieter_dc

Ik kan nog niet zo mooi antwoorden omdat ik niet kan quoten, maar here goes:

Rechts onder het bericht dat je wil quoten op "quote" duwen. Eventueel kan je er dan tussen schrijven door de quote tijdelijk stop te zetten met [/QUOTE*] (zonder *) en de quote terug beginnen met [QUOTE*]

"Wat mij bekommert is subjectief." Om de een of andere reden heb ik echt een wrang gevoel bij hoe dat klinkt. Ik ben er nog niet uit waarom. Omdat je er precies van uitgaat dat dat minder belangrijk is dan iets anders (hoewel je zegt dat je eerder subjectivist bent (als dit een woord is ). Minder belangrijk dan wat?

Het is daarom niet minder belangrijk, maar het is van een andere orde.


Verder ga ik wel akkoord met je redenering.

[Zantiax]

@ Chrisnach
Wil je eens duidelijk verwoorden wat je nu eigenlijk tegen mijn post had?
Je weet wel, die waarop je reageerde met "wa ist gast wer ni slim genoeg etc."