Is kunst elitair, of is ieder mens een kunstenaar?

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Sorry, maar dat van Dubuffet is walgelijk lelijk.

Ik heb een ruime smaak. Breugel's werk trekt me veel meer aan dan Dubuffet's voor de duidelijkheid. Dubuffet's werk (niet alles echter) zie ik als een soort van quasi abstracte muur'sculpturen'.

Indien een kind van 7 jaar net hetzelfde zou tekenen of schilderen, zou je het amper bekijken.

Die bewerkte texturen zal je niet vlug zien van een kind.

Ik wil niet nostalgisch doen, maar waar is de tijd dat creativiteit en vakmanschap hand in hand gingen, en op die manier kunst creëerden ?

Dat soort van kunst wordt nog steeds gemaakt. Ik denk zelfs (of hoop misschien eerder) dat het ateliersysteem terug opgang zal maken in de toekomst ten nadele van het academiesysteem en ten nadele van de entertainmentcreaties (verpakte stront is een simpel dicht bij huis voorbeeld daarvan) die nu voornamelijk als kunst gepromoot wordt en 'hedendaags' genoemd wordt. Dit meester leerling systeem ontstond niet toevallig in het verleden. Nu heb je enkelingen die met inzet na vele jaren terug die (of gelijkaardige) methoden recupereren. Odd Nerdrum bijvoorbeeld. En zelfs Aziaten merk ik.

Toch denk ik niet dat het zonder meer goed is het pendulum terug helemaal naar de andere kant te doen zwaaien. Ook uit de hedendaagse kunst kunnen (en zullen) er elementen meegenomen worden naar de toekomst. Het gevaar bestaat dat de te verwachten tegenbeweging reactionair wordt en zich toespitst op technieken. Dan krijg je een periode te vergelijken met de tijden dat het mode was de oude grieken te imiteren. Dat lijkt me evenmin wenselijk als de huidige situatie.

De kunstwereld werkt steeds knechtend op de kunst. Het is nu eenmaal haar aard om kunst te instrumentalisten voor machtsspelletjes en hierdoor blind te blijven voor haar bedreigende kunst. Die bedreiging komt op dit moment in de geschiedenis niet uit de hoek van de hamplakkers en strontverpakkers echter. Nee, dat is de hedendaagse establishmentskunst met haar eeuwige schijnrevolutionaire houding die niet meer is dan een pose.

Bijgevoegd: Odd Nerdrum "Hepatitis"

[Johan Bollen]

*Ik herinner me een keer dat ik naar Galerij Kunstzicht in Gent ging met eean aantal van mijn werken in een van die futiele pogingen wat aandacht voor mijn werk te genereren. De would be kunstkenners van de dag vroegen me "Is het actuele kunst dat u maakt?" na een aantal van mijn werken gezien te hebben die ik mee had (Waaronder de werken "penisring", "sociale angst" en "natuurlijke selectie" herinner ik me). Waarop ik antwoordde, goed wetend waarop ze bedoelden, maar niet hun monopolie op het woord 'actueel' aanvaardend, "Ik leef in deze tijd." Ze keken eens naar elkaar, en ik wist dat ze de kwinkslag niet begrepen hadden maar (typisch) dachten dat ik een van de velen was die de actuele kunstscene 'niet begrijpen' (de 'bekende' slachtofferhouding van het hedendaagse kunstestablishment). Voor hen leefde ik in een verleden, was mijn werk uiting van een voorbijgestreefd kunstparadigma, maar ik vond juist hetzelfde van hun houding. Ik verwerp die 'actuele' kunst niet zoals ze dat dachten en liefst zouden willen om me niet als een bedreiging te moeten zien. Ik doe gewoon niet met de mode mee. En waarom zou ik ook meedoen met iets dat nog steeds als nieuw en actueel beschouwd wordt meer dan een eeuw na Duchamp. Waar zij these en antithese zagen zag ik synthese.

Dat heb ik allemaal niet uitgelegd. Nee, het gesprek was afgelopen na mijn zogezegd dwaze antwoord. Ik kreeg nog een beleefde "We zullen contact met u opnemen..." waarop ik reageerde met "Ik denk dat dat niet nodig zal zijn. Ik denk niet dat mijn werk past in uw galerij.", een beetje de eer bij mezelf houdend in plaats van die beleefdheidsnonsens te avaleren.

Dat is zo'n tien jaar geleden ondertussen en moet een van mijn laatste pogingen geweest zijn aan te kloppen bij de 'kunstwereld'. Een gelijkaardige frustrerende ervaring van een paradigmatisch dovemansgesprek indertijd kreeg ik in "De Zwarte Panter" in Antwerpen, waar een bevriend schilder me naartoe gestuurd had denkend dat mijn werk daar zou thuis horen. Ik botste in die tijd op een paradigmamuur en een commerciële muur. Naderhand heb ik aanvaard dat dit de tijd is van de kunstenaar entertainer en de kunstenaar marketeer.

De kunstgeschiedenis van het heden willen schrijven is dwaasheid.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

*En waarom zou ik ook meedoen met iets dat nog steeds als nieuw en actueel beschouwd wordt meer dan een eeuw na Duchamp. Waar zij these en antithese zagen zag ik synthese.

Ik botste in die tijd op een paradigmamuur en een commerciële muur. Naderhand heb ik aanvaard dat dit de tijd is van de kunstenaar entertainer en de kunstenaar marketeer.

De kunstgeschiedenis van het heden willen schrijven is dwaasheid.

Uiteraard is dat dwaasheid. Dat kan pas over tientallen jaren. Maar verder zijn er sinds de negentiende eeuw steeds meer stromingen gezien en dat is goed.

Waar het in deze draad om gaat is de vraag of de staat iets moet subsidiëren en promoten, wat voor opdrachten de overheid moet verstrekken voor decoratie of monumenten en lay-out van alles wat ze laat drukken.

In elk geval worden in Nederland de podiumkunsten rijk gesubsidieerd en daarbij wordt ook een richting aangegeven. Dat vind ik een probleem. Een aantal vernieuwende ensembles verliezen met de bezuinigingen hun subsidie en stoppen er mee. Dat lijkt mij ook goed. Dat moeten liefhebbers maar bekostigen. Vaak zitten musici overigens in verschillende orkesten of ensembles en ze geven les.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Waar het in deze draad om gaat is de vraag of de staat iets moet subsidiëren en promoten, wat voor opdrachten de overheid moet verstrekken voor decoratie of monumenten en lay-out van alles wat ze laat drukken.

In elk geval worden in Nederland de podiumkunsten rijk gesubsidieerd en daarbij wordt ook een richting aangegeven. Dat vind ik een probleem. Een aantal vernieuwende ensembles verliezen met de bezuinigingen hun subsidie en stoppen er mee. Dat lijkt mij ook goed. Dat moeten liefhebbers maar bekostigen. Vaak zitten musici overigens in verschillende orkesten of ensembles en ze geven les.

Ik dacht dat de draad eerder ging over het concept "kunstenaar".

Over subsidies voor kunst heb ik een eerder genuanceerde mening. Pak het socialisme voor de rijken bij uitstek, de opera. Stop je financiering dan begraaf je die kunstvorm. Willen we dat? Een maatschappij heeft steeds zijn kunst proberen te stimuleren. De vraag in de praktijk is eerder waar we de financiering naar toe willen laten gaan dan of we überhaupt financiering willen. Een hele discussie natuurlijk.

Ik ga ervan uit dat ze niet aan mij zullen besteed worden die subsidies en ik besef dat dat me meer vrijheid geeft om de actuele kunstwereld te bekritiseren. Het principe 'wiens brood men eet diens woord men spreekt' is ook op de kunstwereld en gesubsidieerde kunstenaars van toepassing.

Niet dat ik geen subsidies zou aanvaarden. Plannen en ideeën voor werken heb ik genoeg gehad in het verleden (alhoewel, eens als ik begin te werken begin ik toch te improviseren dus die plannen zijn maar stukjes 'grondstof'). En een gemakkelijkere toegang tot een publiek wens ik mijn werk toe. Het zou leuk zijn echter óók eens op Documenta of zo te kunnen improviseren.

Langs de andere kant wordt doorheen de beperking soms juist kunst geboren. Toch wens ik mezelf niet toe dat die beperking zo groot zou worden dat ik ergens onder een brug woon met afval gemaakte 'dingetjes' aan voorbijgangers verkopend. De prijs voor je eigen weg kan soms hoog zijn. Als er dan een overheid is die een uitweg biedt...graag.

Ik snij mezelf financieel in eigen vlees snij door me te hebben laten innemen door kunst. Het is een beetje van...'zolang het kan'. En als het niet meer kan, moet ik dan beginnen 'producten voor een markt' te produceren? Dat is toch maar een enge opvatting van wat kunst kan zijn hoor. Ik zou nooit gemaakt hebben wat ik nu gemaakt heb moest ik 'comercieel' denken. Kunstenaars zijn voorlopers. Het marktprincipe toepassen maakt van de kunstenaar echter nalopers. Dan krijg je dus een maatschappij waar de bekendste en duurste actuele kunst naloop-kunst wordt. Toch niet zo'n geweldig systeem mijn inziens als we exclusief die weg volgen.

Maar het risico van overheidsfinanciering is dan weer dat de overheid slechts haar eigen idee van voorloperskunst financiert, en ook dat ze kunst instrumentaliseert in functie van haar eigen belangen en die van een machtswellustige kunstwereld. Ook die mazen van het net zijn te wijd voor de voorloperskunst te vangen die zich vaak als een klein onopvallend visje laat zien, niet als een schreeuwerige 'kijk naar mij kunst'.

Dus laten we verschillende paden tegelijk bewandelen eerder dan paden af te sluiten. Dan valt er nog genoeg kunst die de moeite waard is uit de boot meen ik kijkend naar mezelf

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik dacht dat de draad eerder ging over het concept "kunstenaar".

Zeker, maar tevens in de maatschappelijke context.

Over subsidies voor kunst heb ik een eerder genuanceerde mening. Pak het socialisme voor de rijken bij uitstek, de opera. Stop je financiering dan begraaf je die kunstvorm. Willen we dat? Een maatschappij heeft steeds zijn kunst proberen te stimuleren. De vraag in de praktijk is eerder waar we de financiering naar toe willen laten gaan dan of we überhaupt financiering willen. Een hele discussie natuurlijk.

De opera is opgekomen, geëvolueerd en kan weer neergaan. Ik bekijk een aantal opera's louter vanwege hun historisch waarde. En moderne adaptaties kan ik niet altijd waarderen. Is opera amusement of iets anders?

Ik ga ervan uit dat ze niet aan mij zullen besteed worden die subsidies en ik besef dat dat me meer vrijheid geeft om de actuele kunstwereld te bekritiseren. Het principe 'wiens brood men eet diens woord men spreekt' is ook op de kunstwereld en gesubsidieerde kunstenaars van toepassing.

Ik snij mezelf financieel in eigen vlees snij door me te hebben laten innemen door kunst. Het is een beetje van...'zolang het kan'. En als het niet meer kan, moet ik dan beginnen 'producten voor een markt' te produceren? Dat is toch maar een enge opvatting van wat kunst kan zijn hoor. Ik zou nooit gemaakt hebben wat ik nu gemaakt heb moest ik 'comercieel' denken. Kunstenaars zijn voorlopers. Het marktprincipe toepassen maakt van de kunstenaar echter nalopers. Dan krijg je dus een maatschappij waar de bekendste en duurste actuele kunst naloop-kunst wordt. Toch niet zo'n geweldig systeem mijn inziens als we exclusief die weg volgen.

We worden momenteel nogal overvoerd met gecommercialiseerde informatie in beeld en geluid. De cartoonist en Southpark hebben de plaats van de kunstenaar ingenomen. Daarom denk ik dat de functie van de vernieuwende kunstenaar als voorloper of ziener voorbij is.

Maar het risico van overheidsfinanciering is dan weer dat de overheid slechts haar eigen idee van voorloperskunst financiert, en ook dat ze kunst instrumentaliseert in functie van haar eigen belangen en die van een machtswellustige kunstwereld. Ook die mazen van het net zijn te wijd voor de voorloperskunst te vangen die zich vaak als een klein onopvallend visje laat zien, niet als een schreeuwerige 'kijk naar mij kunst'.

Dus laten we verschillende paden tegelijk bewandelen eerder dan paden af te sluiten. Dan valt er nog genoeg kunst die de moeite waard is uit de boot meen ik kijkend naar mezelf

De overheid bedient het publiek en voert een kunstbeleid met instemming van het publiek.
Een goed nieuw initiatief was de zomer-expo in het Haags gemeentemuseum met een selectie uit duizenden geanonimiseerde werken.

http://www.zomerexpo2011.nl/evenemen...heel-nederland
http://www.zomerexpo2011.nl/nieuws/o...noniem-gekozen

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

We worden momenteel nogal overvoerd met gecommercialiseerde informatie in beeld en geluid. De cartoonist en Southpark hebben de plaats van de kunstenaar ingenomen. Daarom denk ik dat de functie van de vernieuwende kunstenaar als voorloper of ziener voorbij is.

Cartoons en animaties zijn toch ook kunstvormen. Ik begrijp niet goed wat je wil zeggen hier.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De opera is opgekomen, geëvolueerd en kan weer neergaan. Ik bekijk een aantal opera's louter vanwege hun historisch waarde. En moderne adaptaties kan ik niet altijd waarderen. Is opera amusement of iets anders?

Opera is een interessant geval. Zou je het als eerste of als laatste schrappen uit het budget? Ik herinner me een vriend van me die naar de opera wou. Ik weet niet of het hem ondertussen gelukt is er eentje te gaan bekijken (in Brussel geloof ik), maar indertijd stootte hij op een muur van uitverkochtheid op voorhand vele opera's op voorhand. Opera is het onderonsje van de elite lijkt het. Niet echt iets wat dient gefinancierd te worden door een overheid op het eerste zicht. Maar als je dat financiert waarom dat geen kunstenaar die anders op de dop zou staan, wat dus ook niet hetzelfde is als rijke strontverpakkers te blijven financieren zodat ze holle torens kunnen bouwen.

Opera lijkt me een draadje op zich waard.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Cartoons en animaties zijn toch ook kunstvormen. Ik begrijp niet goed wat je wil zeggen hier.

Ze zijn onderdeel van instituten en de commercie, leveren volop commentaar op de wereld, vaak als een nar, houden een spiegel voor maar vormen geen organisatie of sociale of filosofische beweging. Er is daarom n.m.m. momenteel geen taak meer voor een avant-garde van kunstenaars om maatschappelijke verstarring en onrecht aan de kaak te stellen.

De filmkunst is vastgelopen in details, in effectbejag in vormgeving, dramatiek en geluidseffecten; belachelijk samengeperst in tot spleet, een brievenbusformaat van 1 bij 3 waarin de wereld allen nog maar bekeken kan worden nadat alles is ingestort, zoals als de Twintowers. Voor een centrum, het verticale, het ronde, het totaal of een illusie van universele harmonie is geen plaats meer.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Opera is een interessant geval. Zou je het als eerste of als laatste schrappen uit het budget? Ik herinner me een vriend van me die naar de opera wou. Ik weet niet of het hem ondertussen gelukt is er eentje te gaan bekijken (in Brussel geloof ik), maar indertijd stootte hij op een muur van uitverkochtheid op voorhand vele opera's op voorhand. Opera is het onderonsje van de elite lijkt het. Niet echt iets wat dient gefinancierd te worden door een overheid op het eerste zicht. Maar als je dat financiert waarom dat geen kunstenaar die anders op de dop zou staan, wat dus ook niet hetzelfde is als rijke strontverpakkers te blijven financieren zodat ze holle torens kunnen bouwen.

Opera lijkt me een draadje op zich waard.

Ik zou het niet volkomen schrappen. Ik zie nog twee of drie opera's per jaar, maar ben erg selectief. Het is inderdaad een draad waard.

[hurricane]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

of kunst is elitair, en niet ieder mens is een kunstenaar.

de twee hebben gewoon geen verband

2

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door hurricane

2

elitair
1) Arrogant 2) Bevoorrecht 3) Bevoorrechte groep 4) Eigen aan de elite 5) Exclusief 6) Geprivilegieerd 7) Hooghartig 8) Keurig 9) Neerbuigend 10) Niet voor het gewone volk 11) Niet voor iedereen 12) Passend 13)
Gevonden op http://www.mijnwoordenboek.nl/puzzelwoordenboek/el

Als ieder mens kunstenaar is dan is kunst niet het domein van een elite.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Ze zijn onderdeel van instituten en de commercie, leveren volop commentaar op de wereld, vaak als een nar, houden een spiegel voor maar vormen geen organisatie of sociale of filosofische beweging. Er is daarom n.m.m. momenteel geen taak meer voor een avant-garde van kunstenaars om maatschappelijke verstarring en onrecht aan de kaak te stellen.

Laat dat maar aan de kunstenaars zelf om te bepalen wat hun motivatie en doel is.

South Park was de eerste seizoenen maatschappijkritisch, nu eerder platvloers en establishment minded m.i.. dit als algemene tendens.

[Johan Bollen]

Ik ben sceptisch tegenover begrippen als originaliteit en genialiteit in de kunst. Het gaat eerder om motivatie, toewijding, uitdieping...mijns inziens. Of iemand een 'kunstenaar' 'is' of kan zijn hangt meer samen met de wil, en in die zin sta ik dus eerder aan de kans van Beuys in de vraag of iedereen een kunstenaar 'is', alhoewel ik dat 'is' dus zie als een potentieel dat niet noodzakelijk uitgewerkt is.

Mensen worden niet als geniën geboren. Het concept genie dient herdacht mijns inziens, tesamen met het aanverwante begrip 'originaliteit' wiens bestaan samenhangt met de idee van 'de vrije wil'. Dit als aanzetje tot discussie.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik ben sceptisch tegenover begrippen als originaliteit en genialiteit in de kunst. Het gaat eerder om motivatie, toewijding, uitdieping...mijns inziens.

Originaliteit is een begrip voor de kunstcriticus. Ook jonge schilders zijn er mee bezig omdat hun wordt voorgehouden dat ze een eigen stijl moeten ontwikkelen. Maar de grote modernen gingen in de leer bij tijdgenoten of keken de kunst af op tentoonstellingen en ontwikkelden ongemerkt hun eigen stijl.

Ik lees al twee jaar af en toe wat in Arturo B. Fallico, Art and Existentialism. In Engeland tweedehands op de kop getikt. Hij zet uiteen dat kunst een spontane uiting is, een geloof in onbeperkte mogelijkheden (52). Kunst toont de waarheid over wat de 'bestaande' (kunstenaar) voelt of wil.

Of iemand een 'kunstenaar' 'is' of kan zijn hangt meer samen met de wil, en in die zin sta ik dus eerder aan de kans van Beuys in de vraag of iedereen een kunstenaar 'is', alhoewel ik dat 'is' dus zie als een potentieel dat niet noodzakelijk uitgewerkt is.

Niet iedereen zoekt bewust naar mogelijkheden van kunstzinnige expressie. Maar onbewust schept iedereen nieuwe werkelijkheden. In elk geval in de droom schept vrijwel iedereen gebeurtenissen en voorstellingen.

Mensen worden niet als geniën geboren. Het concept genie dient herdacht mijns inziens, tesamen met het aanverwante begrip 'originaliteit' wiens bestaan samenhangt met de idee van 'de vrije wil'. Dit als aanzetje tot discussie.

Of iemand een genie is wordt m.i. bepaald door de betekenis van wat hij doet voor de maatschappij. Een erkend genie verliest al snel zijn vrijheid als hij wordt ingekapseld in de maatschappij. Een 'bewezen vrijheid' is geen vrijheid. Toch is ook een kunstenaar die is opgenomen in de kunstscene niet geheel onvrij. Sartre zegt dat een mens is veroordeeld om vrij te zijn. (57), en ik denk dat dit zo is. Ook als wij onze spontaniteit inleveren dan is dat een bewuste keuze. Dan doen we bewust verder alles zo als het hoort en dat verlangen we ook van anderen.