Nederland "vergeten" bij herdenking Slag bij Waterloo:

[Wiley E Coyote]

een musketschot in de schouder. Uit Wellington's Dispatches:

His Royal Highness the Prince of Orange distinguished himself by his gallantry and conduct, till he received a wound from a musket ball through the shoulder, which obliged him to quit the field

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Wat voor verwonding liep hij dan op? In de Nederlandse geschiedschrijving komt het verhaal pas later opduiken.
De mythe vorming wil bij personen in deze posities vaak sterk aangezet worden. Een val van het paard wordt bijv. vertaald als gewond geraakt. Vervolgens wordt later verhaald dat diegene getroffen is door een kogel.

Hoe de geschiedschrijving met de slag bij Waterloo en Willem 1 en z'n Leger omging is overigens bestudeerd. Afhankelijk van het tijdperk wordt hij omhoog geschreven dan weer tot normalere proporties teruggebracht.
Verzinsels en mythevorming werden niet geschuwd.

Sorry schrijffout, de zoon van Willem 1
In de Nederlandse geschiedschrijving zouden zowel hij als z'n paard rond 19.30 getroffen zijn in z'n linkerschouder. Z'n vrouw zou de botsplinters bewaard hebben in een zilveren bokaal.
Probleem van dit soort verhalen is dat ze tot grote mythes worden opgeblazen. Historisch is nauwelijks nog te bepalen in hoeverre de waarheid werd en wordt aangedaan. Aangezien er geen vrijheid van druk was, was vrijwel niemand in staat om ook later met een andere versie aan te komen.

Als hij werkelijk flink gewond is geraakt (in plaats van bijv een lichte verwonding of een schampschot) zou dit moeten blijken uit documentatie over z'n herstel en de artsen die hem nadien in Nederland behandelden. Als wel dat hij een tijd hinder moet hebben gehad van z'n verwonding. Mogelijk bestaat er informatie over, maar mij niet bekend.

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

citaat NRC

In de Slag bij Waterloo deden Nederlandse en Belgische soldaten veel van het vuile werk, zegt historicus Jeroen van Zanten. „Britten hebben zich de Slag bij Waterloo ongestraft toegeëigend.”
DoorTIJN SADÉE13 JUNI 2015
Van alle hoofdrolspelers op het slagveld was er achteraf maar één die de waarheid onder ogen wilde zien: Napoleon zelf. „Als de heldhaftige Prins van Oranje, het genie, er niet was geweest, zou ik de Britten hebben overrompeld”, aldus Napoleon in 1817, twee jaar na zijn definitieve nederlaag bij Waterloo.

Maar over die rol van de jonge Nederlandse prins, tijdens de veldslag slechts 22 jaar oud, kom je in de historische standaardwerken over Waterloo weinig tegen, zegt historicus Jeroen van Zanten.

Door een 22-jarige snotneus uit Nederland als genie te prijzen veegde Napoleon de verdiensten van grote gezagvoerders als Wellington van tafel

Jeroen van Zanten historicus
„Voor Britten is Waterloo de overwinning van hun Iron Duke, de ‘IJzeren’ Hertog van Wellington. Punt uit. Kanttekeningen die daar later bij zijn geplaatst verschenen in het Duits, Frans of Nederlands, daar kunnen de meeste Britse historici weinig mee.”

Aan de vooravond van de viering van de 200ste verjaardag van de Slag bij Waterloo, op 18 juni, publiceert Van Zanten Waterloo – 200 jaar strijd, waarin hij met collega-historici zaken rechtzet. De rol van de prins, en van de 20.000 Nederlandse en Belgische soldaten die in 1815 meevochten, was volgens de auteurs wel degelijk cruciaal.

Verontwaardiging is de motor achter het boek, vandaar de provocerende titel. ‘Waterloo’ is nog altijd goed voor strijd. De botten van de soldaten zijn weliswaar vergruisd, maar historici kruisen ook nu nog de degens in het gevecht om de waarheid. In 1846 ging zelfs het gerucht dat een Britse en een Nederlandse historicus om Waterloo met elkaar wilden duelleren.

http://www.nrc.nl/handelsblad/van/20...pjanus-1507128

https://www.uitgeverijboom.nl/boeken...9789089534743/

Het was niet alleen de prins, maar ook andere leidinggevende militairen van het Nederlandse leger die hun steentje hebben bijgedragen.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Het was niet alleen de prins, maar ook andere leidinggevende militairen van het Nederlandse leger die hun steentje hebben bijgedragen.

Die had hij meer dan hard nodig.
Heeft u wel eens bedacht hoe oud beide heren, Willem II en Frederik, waren?

De één Frederik is 18 jaar en heeft de leiding over de 1e divisie plus de Indische Brigade.
Totaal 10.000 man. Hij staat onder bevel van Lord Hill, IIe Legerkorps

Willem II valt onder Wellington is 22 jaar
Hij heeft de leiding over ±30.000 man
2e Divisie Perponcher (sterkte op 1 juni: 7.700 man):
3e Divisie Chassé (sterkte op 1 juni: 6669 man)
Cavalerie: 3405
Artillerie: 1195
Plus ondersteuning, verzorgingstroepen en burgers als koks, hulpen etc

Twee snotneuzen zonder ook maar enige ervaring. Dat een "brak" van 18 - zonder ook maar enige ervaring -
de capaciteiten zou hebben om 10.000 man geheel zelfstandig te leiden slaat nergens op.
Laat staan met 22 jaar 30.000 man. Het was onmogelijk dat hij de kennis en capaciteiten gehad zou kunnen hebben welke hem toegedicht werd.
Ervan overtuigd dat geen enkele huidige officier met hoge vorming en een flinke dosis ervaring dit zondermeer aanneemt.

Ze kregen deze hoge posities omdat in het licht van de tijd dit nauwelijks anders kon.
Dit gold ook destijds min of meer voor officieren. Al had iemand alle capaciteiten in huis had om tot de beste officier uit te kunnen groeien was zelden tot vrijwel onmogelijk om officier te kunnen worden als diegene de zoon van bijv. een bakker was.
Ook financieel was dit tamelijk moeilijk daar veel geld nodig was voor uitrusting. Het zelfde gold voor een vrijwilligerskorps als de Leidse studenten
Omgerekend naar Euro;s in de huidige tijd, plus verhouding, moest meer dan €30.000 opgehoest worden voor de uitrusting van zoonlief.
Nederlandse officieren in dienst van Napoleon dienden eveneens zelf voor hun uitrusting te zorgen, inclusief het paard

[Wiley E Coyote]

Het was niet ongewoon dat prinsen formeel de commandant waren. Ook in andere legers gebeurde dat (bijv. de Habsburg aartshertogen of gedurende WWI de Duitse adellijke legercommandanten zoals de kroonprins,...). In de praktijk waren het dan de stafchefs die de boel runden. De stafchef van prins Willem, de Constant-Rebecque, was dus eigenlijk de "echte" commandant. Maar Wellington was ook bekend om zijn strakke hand en gebruikte zijn corpscommandanten vaak als louter conduit voor zijn bevelen zonder ze veel autonomie te schenken.

Het Franse revolutionaire en Napoleontische leger daarentegen teerde echter juist op de individuele capaciteiten van de commandanten: daar was promotie van uit de rangen juist een gegeven (vandaar het gezegde van de maarschalksstaf in de rugzak). Logisch aangezien na de revolutie het adellijke officierskorps ofwel onder de guillotine was beland, ofwel emigrés waren geworden.

Zelfs onder het gerestaureerde Bourbon regime en zelfs later bij de Orléans was de ruggengraat van het leger ex-Napoleontische officieren. Zo was de Franse commandant Etienne Gerard die in 1832 de citadel van Antwerpen belegerde een corpscommandant gedurende de Waterloo campagne. En ook in de 1823 campagne in Spanje waren het Napoleontische officieren (Moncey, Oudinot, Molitor) die de Franse corpsen leidden.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Die had hij meer dan hard nodig.
Heeft u wel eens bedacht hoe oud beide heren, Willem II en Frederik, waren?

De één Frederik is 18 jaar en heeft de leiding over de 1e divisie plus de Indische Brigade.
Totaal 10.000 man. Hij staat onder bevel van Lord Hill, IIe Legerkorps

Willem II valt onder Wellington is 22 jaar
Hij heeft de leiding over ±30.000 man
2e Divisie Perponcher (sterkte op 1 juni: 7.700 man):
3e Divisie Chassé (sterkte op 1 juni: 6669 man)
Cavalerie: 3405
Artillerie: 1195
Plus ondersteuning, verzorgingstroepen en burgers als koks, hulpen etc

Twee snotneuzen zonder ook maar enige ervaring. Dat een "brak" van 18 - zonder ook maar enige ervaring -
de capaciteiten zou hebben om 10.000 man geheel zelfstandig te leiden slaat nergens op.
Laat staan met 22 jaar 30.000 man. Het was onmogelijk dat hij de kennis en capaciteiten gehad zou kunnen hebben welke hem toegedicht werd.
Ervan overtuigd dat geen enkele huidige officier met hoge vorming en een flinke dosis ervaring dit zondermeer aanneemt.

Ze kregen deze hoge posities omdat in het licht van de tijd dit nauwelijks anders kon.
Dit gold ook destijds min of meer voor officieren. Al had iemand alle capaciteiten in huis had om tot de beste officier uit te kunnen groeien was zelden tot vrijwel onmogelijk om officier te kunnen worden als diegene de zoon van bijv. een bakker was.
Ook financieel was dit tamelijk moeilijk daar veel geld nodig was voor uitrusting. Het zelfde gold voor een vrijwilligerskorps als de Leidse studenten
Omgerekend naar Euro;s in de huidige tijd, plus verhouding, moest meer dan €30.000 opgehoest worden voor de uitrusting van zoonlief.
Nederlandse officieren in dienst van Napoleon dienden eveneens zelf voor hun uitrusting te zorgen, inclusief het paard

Dat was wel niet meer het geval in het leger van Napoleon. Een leger dat wortels had in de Franse Revolutie. Daar konden ook mensen van de burgerij of van eenvoudige komaf een mooie militaire carrière maken. Zo was Pichegru een zoon van een boer die het tot generaal schopte. Bernadotte was de zoon van een advokaat, die opklom tot maarschalk en later koning van Zweden werd.

[Zucht]

Ik herinner me een documentaire over de Krim oorlog (1853) waar Fransen en Engelsen tesamen tegen Rusland vochten. Bij die oorlog waren verschillende krantenreporters aanwezig ( en soms zelfs ramptoeristen die naar een veldslag kwamen kijken) Een van die Engelse reporters meldde zo dat als je een Engelse soldaat vroeg waar zijn opperbevelhebber was, hij zelfs niet eens wist wie dat wel was en of dat hij in het kamp aanwezig was of elders, terwijl de Fransen allemaal hun generaal kenden en er ook een plakaat hing aan de residentie waar hij verbleef zodat iedereen wist waar hem te bereiken.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Vergeten ?
Daar geloof ik niks van.

Niet alleen uit deze "vergeetachtigheid" laat Belgique, nog maar eens, in zijn anti-Nederlandse kaarten kijken.

Als puntje bij paaltje komt zien de Nederlanders weer eens wat het hen opbrengt dat de troonzitters van beide koningshuizen zoete broodjes bakken met mekaar.

Nochtans zullen ook de toekomstige troonzitters van Belgique hun partner niet zoeken in de koninklijke Nederlandse kringen....

[Wiley E Coyote]

Het officierskorps uit het Britse leger, zeker de hogere officieren, was voornamelijk lid van de oude erfelijke adel en gentry. Hoe maakte men promotie (tot lang onder Victoria): door de hogere rang te kopen, en niet op basis van kwaliteiten.

Wellington was berucht voor zijn minachting voor zijn eigen troepen, die hij als bandieten en crapuul beschouwde.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dat was wel niet meer het geval in het leger van Napoleon. Een leger dat wortels had in de Franse Revolutie. Daar konden ook mensen van de burgerij of van eenvoudige komaf een mooie militaire carrière maken. Zo was Pichegru een zoon van een boer die het tot generaal schopte. Bernadotte was de zoon van een advokaat, die opklom tot maarschalk en later koning van Zweden werd.

Daar veeg je niet mee uit wat Adrian schrijft.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dat was wel niet meer het geval in het leger van Napoleon. Een leger dat wortels had in de Franse Revolutie. Daar konden ook mensen van de burgerij of van eenvoudige komaf een mooie militaire carrière maken. Zo was Pichegru een zoon van een boer die het tot generaal schopte. Bernadotte was de zoon van een advokaat, die opklom tot maarschalk en later koning van Zweden werd.

Voor Nederlandse officieren was destijds vooral geld een enorm probleem in specifiek de tijd van Napoleon. De gehele uitrusting, inclusief wapens en paard moest uit eigen zak betaald worden. Niet elke familie van gegoede huize was voldoende bemiddeld. Er moest soms geleend worden.

Iemand kon dan wel bijvoorbeeld de zoon van een bakker zijn in de tijd van Napoleon maar vader de bakker diende dan wel een zeer goede omzet te hebben om dit op te kunnen brengen.

Zou het weer op moeten zoeken waarin beschreven werd hoe dit in z'n werk ging bij Nederlandse officieren die dienden in meen de garde van Napoleon
In het artikel werd beschreven wat ik hierboven aangaf hoeveel moeite het kostte om aan voldoende geld te komen wanneer een familie minder draagkrachtig was.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

Het officierskorps uit het Britse leger, zeker de hogere officieren, was voornamelijk lid van de oude erfelijke adel en gentry. Hoe maakte men promotie (tot lang onder Victoria): door de hogere rang te kopen, en niet op basis van kwaliteiten.

Wellington was berucht voor zijn minachting voor zijn eigen troepen, die hij als bandieten en crapuul beschouwde.

Verschilde dat dan van het Franse leger?

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Nochtans zullen ook de toekomstige troonzitters van Belgique hun partner niet zoeken in de koninklijke Nederlandse kringen....

Kan ik mij ook wel voorstellen, anders krijg je inteelt. Alles en iedereen in die adellijke families in Europa zijn in mindere of meerdere mate familie van elkaar.

[Wiley E Coyote]

Ja, in het Franse leger gedurende de revolutionaire en Napoleontische periode werd men gepromoveerd uit de rangen. Promotie kwam op basis van dapperheid en successen en niet op basis van afkomst of geld. Napoleon maakte wel een uitzondering voor zijn stiefzoon Eugene, maar dat bleek dat wel een redelijk goede commandant te zijn. Zijn broer Jerome was dan weer een minder geslaagde commandant.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dat was wel niet meer het geval in het leger van Napoleon. Een leger dat wortels had in de Franse Revolutie. Daar konden ook mensen van de burgerij of van eenvoudige komaf een mooie militaire carrière maken. Zo was Pichegru een zoon van een boer die het tot generaal schopte. Bernadotte was de zoon van een advokaat, die opklom tot maarschalk en later koning van Zweden werd.

Het artikel nog niet gevonden, maar komt nog wel.
Voorlopig dit voor u

Bron: Groninger Archieven
Wie niet wilde dienen kon een remplaçant benoemen, maar arme lieden die geen vervanger konden bekostigen, moesten zelf het leger in. Zo vervulden ongeveer 28.000 Nederlanders in de periode 1811-1813 hun dienstplicht in het Franse leger. De helft hiervan behoorde tot de Grande Armée, waarmee Napoleon in 1812 Rusland binnenviel. Voor de terugtocht uit Rusland riep Napoleon mannen op uit de gegoede stand: ruiters die paard en uitrusting zelf moesten bekostigen. Dit waren de Gardes d’ honneur.

http://www.groningerarchieven.nl/ond...aar-militairen

[Wiley E Coyote]

Lotelingen is iets dat tot in 1909 ook in België van toepassing was.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Kan ik mij ook wel voorstellen, anders krijg je inteelt. Alles en iedereen in die adellijke families in Europa zijn in mindere of meerdere mate familie van elkaar.

Je weet maar al te goed dat inteelt niet de reden is dat het een Belgische troonzitter verboden is om voor een koninklijke telg uit Nederland te kiezen.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Het artikel nog niet gevonden, maar komt nog wel.
Voorlopig dit voor u

Bron: Groninger Archieven
Wie niet wilde dienen kon een remplaçant benoemen, maar arme lieden die geen vervanger konden bekostigen, moesten zelf het leger in. Zo vervulden ongeveer 28.000 Nederlanders in de periode 1811-1813 hun dienstplicht in het Franse leger. De helft hiervan behoorde tot de Grande Armée, waarmee Napoleon in 1812 Rusland binnenviel. Voor de terugtocht uit Rusland riep Napoleon mannen op uit de gegoede stand: ruiters die paard en uitrusting zelf moesten bekostigen. Dit waren de Gardes d’ honneur.

http://www.groningerarchieven.nl/ond...aar-militairen

Daar g�*�*t Het Oosten met zijn fraaie voorbeelden.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Voor Nederlandse officieren was destijds vooral geld een enorm probleem in specifiek de tijd van Napoleon. De gehele uitrusting, inclusief wapens en paard moest uit eigen zak betaald worden. Niet elke familie van gegoede huize was voldoende bemiddeld. Er moest soms geleend worden.

Iemand kon dan wel bijvoorbeeld de zoon van een bakker zijn in de tijd van Napoleon maar vader de bakker diende dan wel een zeer goede omzet te hebben om dit op te kunnen brengen.

Zou het weer op moeten zoeken waarin beschreven werd hoe dit in z'n werk ging bij Nederlandse officieren die dienden in meen de garde van Napoleon
In het artikel werd beschreven wat ik hierboven aangaf hoeveel moeite het kostte om aan voldoende geld te komen wanneer een familie minder draagkrachtig was.

Maarschalk Ney uit het Napoleontisch leger was de zoon van een tonnenmaker...

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

De realiteit is dat Waterloo zeker geen Britse maar wel een Pruisische overwinning was. Het was immers de flankaanval van Blücher via Plencenoit die Napoleon de slag deed verliezen. Zonder de interventie van Blücher had Napoleon gewonnen.

Geen enkel leger zou het Franse leger alleen aangekund hebben. Slechts door een coalitie was het mogelijk Napoleon op de knieën te krijgen.