Groen verliest zijn belangrijkste politiek talent

[E. Gidius]

Bijzonder interessant standpunt van Bart Eeckhoudt in De Morgen:

https://www.demorgen.be/meningen/pet...ken~b6d28ee9e/

Petra De Sutter laat haar partij in de steek. Punt. Daar mag je als groene basismilitant wat van denken

Volgens hoofdcommentator Bart Eeckhout is het een veilige gok dat ‘teleurstelling’ een onderschatting is van de reacties bij de basis van Groen nu Petra De Sutter voor een exit kiest.

Bart Eeckhout

28 januari 2025, 16:59

Het is een interessante tegenstelling. Bij stembusverliezer Groen wil kopstuk Petra De Sutter graag haar Kamerzetel opgeven om rector van de UGent te worden. Dat brengt haar partij in de problemen. Bij de andere stembusverliezer, Open Vld, blijven ervaren oud-ministers als Vincent Van Quickenborne, Gwendolyn Rutten en voorlopig ook Alexander De Croo juist kleven aan hun mandaat. Ook dat brengt hun partij in de problemen. Beide stellingen zijn waar. Is het dan nooit goed, wat politici ook beslissen?

Er is een belangrijk verschil tussen de genoemde politici. Petra De Sutter mag dan wel opwerpen dat ze niet eeuwig boegbeeld kan blijven, in werkelijkheid heeft ze maar een uiterste korte tijd aan de politieke top gespeeld: één regeerperiode en één verkiezingscampagne. Dan komt een exit, ongeacht leeftijd, vroeg.

Bij de Open Vld’ers ligt dat anders. Zij stapten jarenlang van het ene mandaat in het andere. Hun individuele loopbanen waren heus niet allemaal de mislukkingen die hun critici er nu gretig van maken – Vincent Van Quickenborne bijvoorbeeld deed het op Justitie naar behoren, tot het fout ging. Toch is het ondermaatse verkiezingsresultaat van 9 juni in ruime mate hun collectieve verantwoordelijkheid. Dan is een stap opzij, om ruimte te maken voor nieuwe, frisse gezichten juist wel wenselijk.

In de mail aan de leden van haar partij zegt De Sutter te begrijpen mochten haar partijgenoten ‘teleurgesteld’ zijn in haar keuze. Het is een veilige gok dat teleurstelling een onderschatting is van de reacties bij de basis. Petra De Sutter laat haar partij in de steek. Ze laat de nieuwe voorzitter, die ze hielp verkiezen om de job te doen die ze zelf niet wou, in de steek. Punt. Ze is/was het enige kopstuk dat mensen kon aanspreken buiten de eigen, almaar kleinere kring. Op een moment dat de partij alle hens aan dek roept – en ook werkelijk nodig heeft – beslist de kapitein zelf op een andere boot te stappen. Daar mag je als groene basismilitant wat van denken.

Er is ook een fundamenteler punt. Het is vrij duidelijk dat mevrouw De Sutter is beginnen uitkijken naar ‘iets anders’ toen het helder was dat er voor haar geen nieuw regeringsmandaat in zat. Ook voor haar voelt een zetel in de Kamer blijkbaar aan als een troostprijs, een plek met minder impact, een mandaat dat haar minder ligt.

Dat is problematisch. Politici, ook alom gewaardeerde toppolitici, moeten beseffen dat verkiezingen draaien om het winnen van een zetel in de Kamer. Niet in de regering. Alle begrip als je meent dat een parlementair mandaat niks voor jou is, maar dan doe je beter niet mee aan de verkiezingen. Ook al is het, zeker in deze particratische tijd, zo dat de impact van een oppositielid in de Kamer minder groot is dan van een vicepremier, toch is die rol in de oppositie cruciaal in onze democratische organisatie. Omdat je de beschaafde tegenspraak, als kern van die democratie, mee vorm geeft.

En precies om hun partij een kans te geven om enigszins geloofwaardig mee stem te geven aan die tegenspraak, zou het de uitgeregeerde kopstukken van Open Vld sieren om wél plaats te maken voor nieuwe gezichten.