Gedwongen 'solidariteit' is diefstal - Pagina 3

Jos Verhulst · 1 augustus 2006, 08:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pieke

Vertel me eens hoe een foetus zich gaat kunnen verzekeren tegen "pech", al dan niet genetisch bepaald?

Via de ouders, natuurlijk. Het is perfect mogelijk om dit soort risico's in de ziekteverzekering mee te nemen.

La Chunga · 1 augustus 2006, 09:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pieke

Vertel me eens hoe een foetus zich gaat kunnen verzekeren tegen "pech", al dan niet genetisch bepaald?

Er zijn natuurlijk veel gevallen te bedenken waaruit blijkt dat iemand door overmacht in een situatie terechtkomt die nogal vervelend is.

Voor mij persoonlijk primeert de vrijheid om te kiezen en veel mensen vatten dit op als een 'rechtse' houding die getuigt van onmenselijkheid. Totaal verkeerd natuurlijk omdat het om een principiële discussie gaat over de zelfbeschikking. Mag ik zelf bepalen wat ik doe? Mag ik autonoom keuzes maken? Mag ik ook de gevolgen van die daden en keuzes dragen? Ik vind van wel en ik zie dat nogal absoluut. Ik doe en kies wat ik wil! Zolang ik niemand kwaad berokken, what's the problem?

Maar goed, ik geef toe dat er nog al eens conflictsituaties kunnen ontstaan tussen 'vrijheid' en 'solidariteit'. Stel misschien volgende eens voor:

1. Solidariteit door verzekeringsmaatschappijen

Verzekeringsmaatschappijen kunnen er werk van maken om bijvoorbeeld - totaal vrijwillig - een deel van de polissen die ze krijgen in één pot te deponeren waarmee mensen die pech hebben door overmacht kunnen worden geholpen. Dus échte pechvogels, geen hypocrieten.
Indien voor het helpen van één pechvogel, er twintig 'normale' polissen nodig zijn. Dan komen we al ver.
Dergelijk systeem zou voor de verzekeringsmaatschappijen - indien goede marketing dit ondersteunt - zeker vruchten afwerpen.
Uiteindelijk zou de vrije markt elke verzekeringsmaatschappij dwingen, enige maatschappelijke verantwoordelijkheid op dit vlak te nemen. Geloof het of niet maar veel mensen laten ook ethiek doorwegen bij hun consumptiekeuze.
Hier wordt dus een diepgaande solidariteit georganiseerd, zonder dat ook maar iemand verplicht wordt door deze of gene overheid.

2. Solidariteit door verzekerden

Bij het afsluiten van een verzekering moeten mensen kunnen kiezen om een 'solidair surplus' te betalen. Bij het afsluiten van elke polis krijgt de verzekerde enige duiding waaruit blijkt dat het surplus wordt gebruikt om mensen te helpen die pech hebben en in financiële problemen zitten door overmacht.
Als één op twintig mensen deze vrijwillige solidariteit opbrengen, komen we al zéér ver.

Met beide vormen van vrijwillige solidariteit komen we tot een verhouding 1 op 20. Ttz voor elke twintig normale mensen kan één persoon die pechvogel is door overmacht worden geholpen. Ik vind dit toch al heel wat. Let wel, het gaat dus om échte pechvogels en geen geveinzde.

Momenteel worden te veel overbodige uitkeringen toegekend en wordt de mens niet verplicht verantwoordelijkheid te nemen. We leven hierdoor in een duur sociaal paradijs waarin iemand rustig kan stellen: "Waarom iets doen als ik het zo krijg?". Op die manier is er natuurlijk veel behoefte aan verplichte solidariteit.
Reken daarbij nog eens de kostprijs van een inefficiënte overheid, ja, dan weet je wel onmiddellijk waarom de door de overheid georganiseerde, 'solidaire diefstal' zo ingrijpend groot is.

La Chunga · 1 augustus 2006, 21:07

Maar goed, ik had een artikeltje over de heer Verhulst voorbereid. Maar het is 'verloren' gegaan op dit forum.
Laat mij toe te zeggen dat, ondanks het feit dat ik op deze of gene manier de heer Verhulst bijtreed in deze, ik onlangs heb gekozen voor libertarisme en uiteindelijk - corrigeer me - de heer Verhulst, behalve het feit dat ik hem tolereer voor zijn opvatting (ik ben libertariër), niks, maar dan ook niks te maken heeft met wat ik ervaar als vrijheid.
Vrijheid is nu eenmaal geen kneedbaar begrip. Het is een algemeen begrip en ik heb gelezen - in al de verkrachting van vrijheid die ik mocht ervaren - in de zaken van de heer Verhulst en zijn bende hun visie op een samenleving en dit is mijn conclusie...
Ze hebben het recht hun ding te pogen doen (wat uiteindelijk niet meer dan een utopie zal blijken die hun frustraties zal voeden en hun schijnbaar gelijk ondersteund) maar een libertarische samenleving is - naar mijn bescheiden mening - tolerant. Wat ik heb gelezen van de bende Verhulst kan niet meer dan getoleerd worden - in het teken van de vrijheid van gedachte - maar kan nooit essentie zijn.

Oh ja, sorry, voor de velen die de heer Verhulst zien als dees of gene verpersoonlijkking van één of andere goddelijkheid.
Er is geen goddelijkheid, er is geen drie-eenheid, er is alleen: U!

praha · 2 augustus 2006, 01:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Via de ouders, natuurlijk. Het is perfect mogelijk om dit soort risico's in de ziekteverzekering mee te nemen.

lol
da's ook een vorm van solidariteit
en je zegt bovendien nog 'natuurlijk' wat toch enigzins duidt dat ge het niet meer dan normaal vindt... om maar niet te zeggen een vorm van plicht ?

Jos Verhulst · 2 augustus 2006, 08:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door praha

lol
da's ook een vorm van solidariteit
en je zegt bovendien nog 'natuurlijk' wat toch enigzins duidt dat ge het niet meer dan normaal vindt... om maar niet te zeggen een vorm van plicht ?

Ik ben niet tegen alle vormen van solidariteit, zoals u schijnt te denken. Ik ben tegen ‘gedwongen solidariteit’. Met 'gedwongen solidariteit' bedoel ik, in verband met de sociale zekerheid, de praktijk die erin bestaat om de ziekteverzekering (en andere ziekteverzekeringen) niet op een zuivere manier als verzekering te laten functioneren, maar dit systeem tevens te gebruiken om aan staatsgecontroleerde 'herverdeling' te gaan doen. Ik kan geen enkele verantwoording zien voor die praktijk. Ik heb hier reeds de vergelijking gemaakt met de Chiractaks: net zoals er geen reden is om aidsbestrijding te moeten financieren zodra men een vliegtuigticket koopt, is er ook geen reden om aan ‘solidariteit’ met allerhande buitenstaanders te moeten doen op het moment dat men een verzekering koopt.

Er ontstaat nogal gemakkelijk begripsverwarring omdat men, in een andere betekenis van dat woord, ook het verzekeringsprincipe als een vorm van ‘solidariteit’ kan zien in de zin dat de verzekerde die nadien pech heeft gefinancierd wordt door andere verzekerden die van pech verschoond blijven. Deze vorm van ‘solidariteit’ is echter van een andere aard dan het soort zogenaamde solidariteit waarbij door derden in de kas van de verzekerden wordt gegraaid. Het verschil is natuurlijk, dat de startsituatie bij de verzekerden symmetrisch is en dat de latere transfers voortvloeien uit een vrij aangegane overeenkomst.

Ik heb in een vorige posting reeds uitdrukkelijk gesteld dat ik niet tegen solidariteit ben, maar integendeel denk dat solidariteit in een samenleving onmisbaar is. De relatie tussen ouders en kinderen is daarvan een voorbeeld. In casu kan de staat niemand verplichten om kinderen te krijgen; maar wie in vrijheid kinderen krijgt heeft verplichtingen tegenover die kinderen, inclusief de verplichting om ze te verzekeren tegen risico’s waartegen ze zichzelf nog niet kunnen verzekeren; ongeveer zoals niemand u verplicht om auto te rijden, maar het wel redelijk lijkt dat u, indien u voor autorijden opteert, de derden die mogelijk slachtoffer zouden kunnen zijn van een door u veroorzaakt ongeval, via een verzekering moet dekken.

Er is een fundamenteel verschil tussen enerzijds de natuurlijke solidariteit tussen ouders en hun minderjarige kinderen, die direct voortvloeit uit de menselijke conditie (en tot stand komt op basis van een vrij besluit van de betaler der verzekering), en anderzijds door de staat opgelegde nepsolidariteit, die erin bestaat dat mensen die een verzekering sluiten bij die gelegenheid ook geld moeten afgeven aan mensen buiten het verzekeringssysteem of aan mensen, die op basis van staatsdwang zich op asymmetrische wijze (zonder evenredig dragen van het risico) in het systeem kunnen binnenwerken. Waarna dan, al kers op de taart, ook nog eens een premie moet betaald worden voor de hogere beheerskosten die het opgelegde staatsmonopolie veroorzaakt .

eno2 · 2 augustus 2006, 09:04

Citaat:

Gedwongen 'solidariteit' is diefstal

Ik wou maar zeggen: in een democratie heb je de kans je belastingsbestedingen te richten naar wens door op deze of gene partij te stemmen. Meer varianten zijn er echt niet, tenzij je je op het glibberige pad van de burgerlijke (fiscale) ongehoorzaamheid begeeft, waar je een hele resem illustere maar minder reactionaire voorgangers hebt dan jij, wijlen Thoreau, bv.
Ondertussen eens goed frustraties ventileren op politics doet goed, maar helpt niet echt.
Sterkte.

vulpes · 2 augustus 2006, 09:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Er is een fundamenteel verschil tussen enerzijds de natuurlijke solidariteit tussen ouders en hun minderjarige kinderen, die direct voortvloeit uit de menselijke conditie (en tot stand komt op basis van een vrij besluit van de betaler der verzekering), en anderzijds door de staat opgelegde nepsolidariteit, die erin bestaat dat mensen die een verzekering sluiten bij die gelegenheid ook geld moeten afgeven aan mensen buiten het verzekeringssysteem of aan mensen, die op basis van staatsdwang zich op asymmetrische wijze (zonder evenredig dragen van het risico) in het systeem kunnen binnenwerken. Waarna dan, al kers op de taart, ook nog eens een premie moet betaald worden voor de hogere beheerskosten die het opgelegde staatsmonopolie veroorzaakt .

hoewel ook ik veel belang hecht aan vrijheid en het dragen van verantwoordelijkheid dat er eigenlijk mee gepaard gaat, vind ik niet dat dat tot basisgezondheidszorg moet worden doorgetrokken. Immers, er zijn mensen die door omstandigheden (volledig buiten hun wil) niet aan een privé-verzekering zouden kunnen geraken (wegens voor hen onbetaalbaar).

daarnaast ben ik tevens van mening dat een gemeenschap verantwoordelijkheid heeft voor de zwakkeren die deel uitmaken van deze gemeenschap. Ik denk bijvoorbeeld aan kinderen. Je kan kinderen toch niet overlaten aan de complete willekeur van de ouders? Althans.. ik vind toch niet dat dat kan.. Ik besef wel dat het moeilijk is om een evenwicht te vinden tussen laat ons zeggen: de pedagogische vrijheid van de ouders, de visie van 'de gemeenschap' en het 'belang van het kind'. Soit, ik vind het dus 'normaal' dat ik als lid van een gemeenschap mijn steentje bijdraag om basisgezondheidszorg te voorzien. Ik wil uiteraard wél dat dat goed besteed wordt.

Supe®Staaf · 2 augustus 2006, 10:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Wat ik heb gelezen van de bende Verhulst kan niet meer dan getoleerd worden - in het teken van de vrijheid van gedachte - maar kan nooit essentie zijn.

Guilt by association?

Bob · 2 augustus 2006, 10:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik wou maar zeggen: in een democratie heb je de kans je belastingsbestedingen te richten naar wens door op deze of gene partij te stemmen. Meer varianten zijn er echt niet, tenzij je je op het glibberige pad van de burgerlijke (fiscale) ongehoorzaamheid begeeft, waar je een hele resem illustere maar minder reactionaire voorgangers hebt dan jij, wijlen Thoreau, bv.
Ondertussen eens goed frustraties ventileren op politics doet goed, maar helpt niet echt.
Sterkte.

.

Bob · 2 augustus 2006, 10:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik wou maar zeggen: in een democratie heb je de kans je belastingsbestedingen te richten naar wens door op deze of gene partij te stemmen. Meer varianten zijn er echt niet, tenzij je je op het glibberige pad van de burgerlijke (fiscale) ongehoorzaamheid begeeft, waar je een hele resem illustere maar minder reactionaire voorgangers hebt dan jij, wijlen Thoreau, bv.
Ondertussen eens goed frustraties ventileren op politics doet goed, maar helpt niet echt.
Sterkte.

Neemt niet weg dat solidariteit ook zijn breekgrens heeft, en dat deze in Belgie, wat mij betreft, deze overschreden is.
Een verhouding belasting/nettoloon van 1/2 lijkt mij logisch, maar een verhouding belasting/nettoloon, gelijk wij het kennen, van 2/1 is mij wat teveel van het goede.
Zou al blij zijn met een verhouding 1/1.

Bob · 2 augustus 2006, 10:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik wou maar zeggen: in een democratie heb je de kans je belastingsbestedingen te richten naar wens door op deze of gene partij te stemmen. Meer varianten zijn er echt niet, tenzij je je op het glibberige pad van de burgerlijke (fiscale) ongehoorzaamheid begeeft, waar je een hele resem illustere maar minder reactionaire voorgangers hebt dan jij, wijlen Thoreau, bv.
Ondertussen eens goed frustraties ventileren op politics doet goed, maar helpt niet echt.
Sterkte.

.

Bob · 2 augustus 2006, 10:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door praha

lol
da's ook een vorm van solidariteit
en je zegt bovendien nog 'natuurlijk' wat toch enigzins duidt dat ge het niet meer dan normaal vindt... om maar niet te zeggen een vorm van plicht ?

Eveneens lol. Is wel een vorm van vrijwillige solidariteit. Niemand is verplicht om kinderen te maken.

Jos Verhulst · 2 augustus 2006, 10:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

[b]Ik wou maar zeggen: in een democratie heb je de kans je belastingsbestedingen te richten naar wens door op deze of gene partij te stemmen.

Ik vermoed dat u met 'democratie' het bestaande particratische regime bedoelt. Uiteraard kan men niet de 'belastingsbestedingen richten naar wens' door op één of andere partij te stemmen, (1) omdat die partijen na de verkiezingen sowieso doen wat ze willen, en (2) omdat - zelfs indien partijen hun verkiezingsbeloften zouden nakomen - men toch altijd rekening zou moeten houden met het gehele partijprogramma en niet enkel met het luik belastingsbestedingen.

In een democratie zou men een referendum op volksinitiatief kunnen lanceren over de kwestie. Indien in Frankrijk inderdaad, zoals de opiniepeilers beweren, twee derden van de burgers de afschaffing van het staatsmonopolie inzake ziekteverzekering wensen, zou dat een interessante democratische oefening kunnen worden. Maar Frankrijk is dus geen democratie, doch een particratie, en zo'n referendum op volksinitiatief is daar dientengevolge (net als in België) onmogelijk. De voorkeuren van de burgers en van de heersende kaste kunnen over het algemeen zeer grondig verschillen, zoals bv bleek bij het door Chirac geriskeerde referendum over de Europese grondwet (net als in Nederland een zeer ruime parlementaire meerderheid pro, maar de meeste burgers tegen).

eno2 · 2 augustus 2006, 11:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bob

Neemt niet weg dat solidariteit ook zijn breekgrens heeft, en dat deze in Belgie, wat mij betreft, deze overschreden is.
Een verhouding belasting/nettoloon van 1/2 lijkt mij logisch, maar een verhouding belasting/nettoloon, gelijk wij het kennen, van 2/1 is mij wat teveel van het goede.
Zou al blij zijn met een verhouding 1/1.

Gij moet wel een serieuze knetter verdienen.

eno2 · 2 augustus 2006, 11:25

[quote]

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Ik vermoed dat u met 'democratie' het bestaande particratische regime bedoelt.

Ik weet niet wat ik bedoel, als ik je zo bezig hoor.
Wat zouden we aanvangen zonder het multi-partijenstelsel?
Ik wil wel mezelf vertegenwoordigen, maar wie heeft zoveel tijd?
Ik ben het er wel mee eens, dat de mensen wat meer zelf aan politiek gaan doen. Je kan ze niet verplichten, maar je zou ze moeten kunnen verleiden...

Citaat:

Uiteraard kan men niet de 'belastingsbestedingen richten naar wens' door op één of andere partij te stemmen, (1) omdat die partijen na de verkiezingen sowieso doen wat ze willen, en (2) omdat - zelfs indien partijen hun verkiezingsbeloften zouden nakomen - men toch altijd rekening zou moeten houden met het gehele partijprogramma en niet enkel met het luik belastingsbestedingen.

'k Weet het, dat is een probleem.
Zelf heb ik trouwens niet meer dan een erzatz-partij gevonden, en geen enkele die in staat is bv de werkloosheidsval op te lossen. Nog niet met alle partijen tesamen. Laat staan van de fiscale politiek meer een communicerend vat te maken.

Citaat:

In een democratie zou men een referendum op volksinitiatief kunnen lanceren over de kwestie. Indien in Frankrijk inderdaad, zoals de opiniepeilers beweren, twee derden van de burgers de afschaffing van het staatsmonopolie inzake ziekteverzekering wensen, zou dat een interessante democratische oefening kunnen worden. Maar Frankrijk is dus geen democratie, doch een particratie, en zo'n referendum op volksinitiatief is daar dientengevolge (net als in België) onmogelijk. De voorkeuren van de burgers en van de heersende kaste kunnen over het algemeen zeer grondig verschillen, zoals bv bleek bij het door Chirac geriskeerde referendum over de Europese grondwet (net als in Nederland een zeer ruime parlementaire meerderheid pro, maar de meeste burgers tegen).[/

Ja, naarmate je de lat hoger legt voor wat democratie is, wordt je steeds minder Tia Hellebaut.
We moeten vechten voor meer directe democratie, dat is waar, maar veel komt er vooralsnog niet uit de bus.
Ik stap trouwens ook maar alleen uit die bus, wanneer de verbeteringen de moeite beloven te lonen. Wat zeer zelden het geval is.

Bob · 2 augustus 2006, 11:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Gij moet wel een serieuze knetter verdienen.

.

Bob · 2 augustus 2006, 11:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Gij moet wel een serieuze knetter verdienen.

.

Bob · 2 augustus 2006, 11:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Gij moet wel een serieuze knetter verdienen.

Dat is juist het probleem de mensen weten gewoonweg niet hoeveel belastingen en rsz (rechtstreeks en onrechtstreeks) ze betalen.
Bovenstaande is wel geldig vanaf modaal (dus toch niet zo'n serieuze knetter) en de definitie van belastingen is: bedrijfsbelasting + rsz werknemer + rsz werkgever
Moesten we de definitie van belastingen uitbreiden met onr.vhf, roerende vhf, BTW... dan zou het helemaal leuk worden.

vulpes · 2 augustus 2006, 11:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bob

Dat is juist het probleem de mensen weten gewoonweg niet hoeveel belastingen en rsz (rechtstreeks en onrechtstreeks) ze betalen.
Bovenstaande is wel geldig vanaf modaal (dus toch niet zo'n serieuze knetter) en de definitie van belastingen is: bedrijfsbelasting + rsz werknemer + rsz werkgever
Moesten we de definitie van belastingen uitbreiden met onr.vhf, roerende vhf, BTW... dan zou het helemaal leuk worden.

idd. 'k heb hier ooit eens opgelijst welke bijdragen werkgevers met wat personeel moeten betalen...: naast de bedrijfsvoorheffing, werknemersbijdrage, werkgeversbijdrage heb je nog een hele reeks extra bijdragen bijv. voor het sluitingsfonds etc..

de loonwig is - zo werd mij reeds enige jaren terug verteld - om en bij de 1/3. Daarbij wordt idd geen rekening gehouden met accijnzen, BTW e.d. 't ging enkel over het loon.

een ambtenaar bij financiën stelde enige jaren terug dat een zelfstandige met niet al te veel investeringen zoiets van 40% overhoudt. Als je rekening houdt met het feit dat die zelfstandige zelf voor zijn sociaal vangnet moet zorgen (extra verzekeringen/sparen)...

alles hangt natuurlijk af van de concrete omstandigheden.

Cynicus · 2 augustus 2006, 19:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Op France 5 was op 29 mei jl. een korte reportage gewijd aan het (vermeende) einde van het staatsmonopolie op de sociale zekerheid in Frankrijk. Zo’n 5.000 Fransen zouden volgens het ‘Mouvement pour la liberté de la protection sociale” reeds zijn overgestapt op een buitenlandse verzekeraar (waaronder DKV in België). De besparing zou blijkens diverse betrokkenen, die in de uitzending aan het woord kwamen, meerdere duizenden euro’s per jaar bedragen.

De uitzending:
http://www.dailymotion.com/blog_radi...-securite-soci
De tekst van de uitzending:
http://www.claudereichman.com/articl...television.htm

Het staatsmonopolie dat ten grondslag ligt aan het plunderstelsel van de sociale zekerheid heet in tegenspraak te zijn met de Europese regels die concurrentie moeten bevorderen. Probleem zou echter zijn (volgens Jean-François Prévost, een hoogleraar rechten aan Paris V) dat vele rechters, die in dienst staan van een ander vergelijkbaar staatsmonopolie, vooralsnog weigeren om de wet toe te passen en burgers beletten om aan de plundering te ontsnappen. Een artikel in "L’Entreprise" (april 2005) gaat in dezelfde richting: men heeft het recht eruit te stappen maar vele rechters gaan op de rem staan. Ook dit blad meldt dat overstap op private sociale zekerheid voor de het kleine aantal pioniers dat in Franrijk de stap heeft gezet, een besparing van meerdere duizenden euro’s per jaar oplevert, voor een superieure dekking (p.24).
http://www.claudereichman.com/articles/entreprise.pdf

Te noteren valt ook dat het staatsmonopolie op de sociale zekerheid helemaal niet samenvalt met de volkswil. Volgens een IPSOS-peiling vermeld in de uitzending wenst 65% van de Fransen een opheffing van dit monopolie.

Een Vlaamse werknemer is momenteel verplicht aangesloten bij de sociale zekerheid, wordt door die sociale zekerheid in ruil van een aantal verzekeringen voorzien, maar wordt tegelijk verplicht om via datzelfde stelsel tegen heug en meug ‘solidair’ te zijn met allerlei categorieën zogenaamde ‘kansarmen’ en ‘achtergestelden’, in het zuiden des lands en elders. Men kan zich afvragen of de doorbreking van dit staatsmonopolie en de opheffing van de gedwongen ‘solidariteit’ (die op diefstal neerkomt) niet meteen het einde van België zou betekenen.

http://www.lalibre.be/article.phtml?...0&art_id=20837
http://www.dekamer.be/FLWB/pdf/51/1736/51K1736001.pdf

Hiermee vergeleken zijn mijn socialezekerheidshervormingsvoorstellen al bij al nog zeer gematigd.

1 augustus 2006, 21:07	#43
La Chunga Minister Geregistreerd: 27 juni 2006 Locatie: Waar ik me thuisvoel...Overal dus Berichten: 3.534	Maar goed, ik had een artikeltje over de heer Verhulst voorbereid. Maar het is 'verloren' gegaan op dit forum. Laat mij toe te zeggen dat, ondanks het feit dat ik op deze of gene manier de heer Verhulst bijtreed in deze, ik onlangs heb gekozen voor libertarisme en uiteindelijk - corrigeer me - de heer Verhulst, behalve het feit dat ik hem tolereer voor zijn opvatting (ik ben libertariër), niks, maar dan ook niks te maken heeft met wat ik ervaar als vrijheid. Vrijheid is nu eenmaal geen kneedbaar begrip. Het is een algemeen begrip en ik heb gelezen - in al de verkrachting van vrijheid die ik mocht ervaren - in de zaken van de heer Verhulst en zijn bende hun visie op een samenleving en dit is mijn conclusie... Ze hebben het recht hun ding te pogen doen (wat uiteindelijk niet meer dan een utopie zal blijken die hun frustraties zal voeden en hun schijnbaar gelijk ondersteund) maar een libertarische samenleving is - naar mijn bescheiden mening - tolerant. Wat ik heb gelezen van de bende Verhulst kan niet meer dan getoleerd worden - in het teken van de vrijheid van gedachte - maar kan nooit essentie zijn. Oh ja, sorry, voor de velen die de heer Verhulst zien als dees of gene verpersoonlijkking van één of andere goddelijkheid. Er is geen goddelijkheid, er is geen drie-eenheid, er is alleen: U! __________________ Let your sympathies and your compassion be always with the under dog in the fight--this is magnanimity; but bet on the other one--this is business. - Mark Twain Laatst gewijzigd door La Chunga : 1 augustus 2006 om 21:27.