mensheid zal spoedig vergaan door impact kometen? - Pagina 3

Amon_Re · 11 september 2006, 08:16

De mogelijkheid dat een meteor op Aarde inslaat & de boel hier nogal wat omzeep helpt is mogelijk, ja. De vraag is, wanneer?

ElFlamencoLoco · 11 september 2006, 16:53

In de geschiedenis van deze planeet Aarde werd ze al meermaals door meteorieten getroffen. Vaak met katastrofale gevolgen. Meer dan eens stierf tot 95% van alle leven op korte tijd uit.

Toch wist het leven zich te handhaven.

Eigenlijk zijn er behoorlijk wat factoren die een meteorieteninslag zwaar beperken. Eén van de belangrijkste is de aanwezigheid van de reuzenplaneten in de buitenste regionen van het zonnestelsel. Vooral de grootste, Jupiter, speelt graag "paraplu" en vangt meer dan eens een steentje op dat anders potentieel gevaarlijk zou kunnen worden. Nog maar enkele jaren geleden trouwens, konden beelden gemaakt worden van een komeet die op Jupiter te pletter sloeg.

En om je maar een idee te geven hoe groot die paraplu is: de planeet Jupiter is met zijn diameter van 140.000 km (onze Aarde nog geen 13.000) zo groot dat hij meer dan 1000 aardbollen kan bevatten. Hij weegt daarentegen "slechts" 319 keer zo zwaar als de Aarde. Hij bestaat grotendeels uit superlichte elementen zoals waterstof en helium, die aan het oppervlak gasvormig zijn, maar dieper in de planeet vloeibaar. Een steentje van zelfs enkele honderden km doormeter maakt geen schijn van kans tegen zo'n gigant: ofwel slaat het te pletter in de oceaan van waterstof, ofwel wordt het o.i.v. Jupiters enorme aantrekkingskracht gewoon uit het zonnestelsel gezwierd.

Ik hoop dat ik met deze informatie iedereen een beetje heb mogen geruststellen...

slegie · 13 september 2006, 13:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

In de geschiedenis van deze planeet Aarde werd ze al meermaals door meteorieten getroffen. Vaak met katastrofale gevolgen. Meer dan eens stierf tot 95% van alle leven op korte tijd uit.

Toch wist het leven zich te handhaven.

Eigenlijk zijn er behoorlijk wat factoren die een meteorieteninslag zwaar beperken. Eén van de belangrijkste is de aanwezigheid van de reuzenplaneten in de buitenste regionen van het zonnestelsel. Vooral de grootste, Jupiter, speelt graag "paraplu" en vangt meer dan eens een steentje op dat anders potentieel gevaarlijk zou kunnen worden. Nog maar enkele jaren geleden trouwens, konden beelden gemaakt worden van een komeet die op Jupiter te pletter sloeg.

En om je maar een idee te geven hoe groot die paraplu is: de planeet Jupiter is met zijn diameter van 140.000 km (onze Aarde nog geen 13.000) zo groot dat hij meer dan 1000 aardbollen kan bevatten. Hij weegt daarentegen "slechts" 319 keer zo zwaar als de Aarde. Hij bestaat grotendeels uit superlichte elementen zoals waterstof en helium, die aan het oppervlak gasvormig zijn, maar dieper in de planeet vloeibaar. Een steentje van zelfs enkele honderden km doormeter maakt geen schijn van kans tegen zo'n gigant: ofwel slaat het te pletter in de oceaan van waterstof, ofwel wordt het o.i.v. Jupiters enorme aantrekkingskracht gewoon uit het zonnestelsel gezwierd.

Ik hoop dat ik met deze informatie iedereen een beetje heb mogen geruststellen...

dank je voor je informatie en ze is correct maar ik ben mij heel goed bewust van het feit dat jupiter ons voor ee ngroot deel beschermt tegen meteoriet aanvallen.
maar niettemin moeten we realistisch blijven en durven toegeven dat we lang nog niet alles weten van ons zonnestelsel laat staan dat we alle banen kennen van elk stukje steen in ons zonnestelsel, stenen die dikwijls zo weinig licht weerkaatsen dat ze eigenlijk onzichtbaar zijn.
enkel met infrarood kunnen ze deze monsters ook opsporen maar dit kost veel tijd en heel veel geld en daar wringt het schoentje.
misschien kunnen we nog 50 000 jaar zonder enige aanslag maar misschien kan het ook morgen zijn.
en het leven zal ook na die meteoriet aanval zich herstellen maar of de mens daar bij is???
als je ziet dat de mensheid nog niet in staat is om degelijk te reageren op kleine lokale rampen zoals de tsunamie indertijd en bepaalde aardbevingen dan kun je je de vraag stellen hoe de mens in staat zal zijn als de aarde op hetzelfde moment word getroffen misschien wel een stuk of 10 rampen die dubbel zo erg zijn of als de aarde word getroffen door een zodanige grote meteoriet dat de helft van de planeet vernietigd word?

daar gaat het bij mij om. ik zeg niet dat we in functie van dit doemscenario moeten gaan leven nu maar een beetje meer aandacht en geld hiervoor kan heus geen kwaad

Jantje · 13 september 2006, 14:28

Dat er af en toe keien van uit de ruimte op aarde terecht komen is reeds duidelijk bewezen.
En dat de kans bestaat er ooit een grote kei tegen de aarde zal botsen is ook bewezen en men zoek nu de ruimte idd af naar mogelijke keien die in aanvaring zouden kunnen komen met de aarde.

Maar of we het gevaar enkel daar moeten zoeken is zeer twijfelachtig.
Een kleine kei of een vliegtuig op een kerncentrale is immers al genoeg om de halve wereld onbewoonbaar te maken, of zelfs onze hele bol.

En Meems, stop maar met dingen ui de Bijbel te halen over het vergaan van de wereld of de zondvloed, dit boek is immers reeds langgeleden achterhaald in zijn verhalen.

ElFlamencoLoco · 13 september 2006, 19:32

Als we niet vernietigd worden door een steentje, dan wil ik hier nog wel een ander, minder bekend gevaar vermelden: supernovae.

Een supernova is, zoals de meeste mensen wel weten, een ster die op het eind van haar leven uit elkaar knalt. Er zijn echter supernovae en supernovae: ik vermeld hier de twee voornaamste

Type II supernovae zijn de bekendste: een reuzenster, verscheidene malen zwaarder als onze zon, en duizenden tot honderdduizenden keer helderder, knallen uit elkaar, wanneer ze door hun voorraad brandstof heen zijn.
Type I supernovae zijn witte dwergen die rond een andere ster roteren en van die partner materie "afsnoepen", waardoor ze op een bepaald moment een bepaalde massalimiet (Chandrasekar-limiet) passeren en in een supernova ten ondergaan.

Supernovae zijn dodelijk tot op zowat 50 lichtjaar. Maar binnen 50 lichtjaar bevindt zich - gelukkig voor ons - geen enkele ster die zwaar genoeg is om supernova te worden. Eén van de "kandidaten" die "op het punt staan" te ontploffen is de ster Betelgeuze (alfa Orionis). En die staat op veilige afstand: zo'n 450-500 lichtjaar.

Maar op 15 lichtjaar hiervandaan zweeft de ster Sirius, de Hondster. Het is de helderste ster die wij hier op aarde kunnen zien. Ze is twee keer zwaarder als onze zon, en geeft 27 keer meer licht. Het betreft in feite een dubbelster: rond de heldere Sirius A cirkelt de nagenoeg onzichtbare Sirius B. En die Sirius B is een witte dwerg: een gloeiend heet lichaam waar echter geen kernfusie meer plaatsheeft, een uitdovende ster dus.

Volgens sommige astronomen zweeft Sirius B dichtbij Sirius A, zodanig dat zij materie van de grotere ster kan afsnoepen. Daardoor wordt zij zwaarder. Wanneer haar massa voldoende groot wordt en de Chandrasekar-limiet overschrijdt wordt ze een spectaculaire supernova en rekent ze afdoent af met alle leven hier op aard. Dat leven wordt dan voor de volle 100% vernietigd, iets wat nog nooit gebeurd is.

13 september 2006, 19:32	#45
ElFlamencoLoco Minister Geregistreerd: 23 november 2004 Berichten: 3.053	Als we niet vernietigd worden door een steentje, dan wil ik hier nog wel een ander, minder bekend gevaar vermelden: supernovae. Een supernova is, zoals de meeste mensen wel weten, een ster die op het eind van haar leven uit elkaar knalt. Er zijn echter supernovae en supernovae: ik vermeld hier de twee voornaamste Type II supernovae zijn de bekendste: een reuzenster, verscheidene malen zwaarder als onze zon, en duizenden tot honderdduizenden keer helderder, knallen uit elkaar, wanneer ze door hun voorraad brandstof heen zijn. Type I supernovae zijn witte dwergen die rond een andere ster roteren en van die partner materie "afsnoepen", waardoor ze op een bepaald moment een bepaalde massalimiet (Chandrasekar-limiet) passeren en in een supernova ten ondergaan. Supernovae zijn dodelijk tot op zowat 50 lichtjaar. Maar binnen 50 lichtjaar bevindt zich - gelukkig voor ons - geen enkele ster die zwaar genoeg is om supernova te worden. Eén van de "kandidaten" die "op het punt staan" te ontploffen is de ster Betelgeuze (alfa Orionis). En die staat op veilige afstand: zo'n 450-500 lichtjaar. Maar op 15 lichtjaar hiervandaan zweeft de ster Sirius, de Hondster. Het is de helderste ster die wij hier op aarde kunnen zien. Ze is twee keer zwaarder als onze zon, en geeft 27 keer meer licht. Het betreft in feite een dubbelster: rond de heldere Sirius A cirkelt de nagenoeg onzichtbare Sirius B. En die Sirius B is een witte dwerg: een gloeiend heet lichaam waar echter geen kernfusie meer plaatsheeft, een uitdovende ster dus. Volgens sommige astronomen zweeft Sirius B dichtbij Sirius A, zodanig dat zij materie van de grotere ster kan afsnoepen. Daardoor wordt zij zwaarder. Wanneer haar massa voldoende groot wordt en de Chandrasekar-limiet overschrijdt wordt ze een spectaculaire supernova en rekent ze afdoent af met alle leven hier op aard. Dat leven wordt dan voor de volle 100% vernietigd, iets wat nog nooit gebeurd is.

11 september 2006, 08:16	#41
Amon_Re Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 7 februari 2006 Berichten: 19.121	De mogelijkheid dat een meteor op Aarde inslaat & de boel hier nogal wat omzeep helpt is mogelijk, ja. De vraag is, wanneer?

11 september 2006, 16:53	#42
ElFlamencoLoco Minister Geregistreerd: 23 november 2004 Berichten: 3.053	In de geschiedenis van deze planeet Aarde werd ze al meermaals door meteorieten getroffen. Vaak met katastrofale gevolgen. Meer dan eens stierf tot 95% van alle leven op korte tijd uit. Toch wist het leven zich te handhaven. Eigenlijk zijn er behoorlijk wat factoren die een meteorieteninslag zwaar beperken. Eén van de belangrijkste is de aanwezigheid van de reuzenplaneten in de buitenste regionen van het zonnestelsel. Vooral de grootste, Jupiter, speelt graag "paraplu" en vangt meer dan eens een steentje op dat anders potentieel gevaarlijk zou kunnen worden. Nog maar enkele jaren geleden trouwens, konden beelden gemaakt worden van een komeet die op Jupiter te pletter sloeg. En om je maar een idee te geven hoe groot die paraplu is: de planeet Jupiter is met zijn diameter van 140.000 km (onze Aarde nog geen 13.000) zo groot dat hij meer dan 1000 aardbollen kan bevatten. Hij weegt daarentegen "slechts" 319 keer zo zwaar als de Aarde. Hij bestaat grotendeels uit superlichte elementen zoals waterstof en helium, die aan het oppervlak gasvormig zijn, maar dieper in de planeet vloeibaar. Een steentje van zelfs enkele honderden km doormeter maakt geen schijn van kans tegen zo'n gigant: ofwel slaat het te pletter in de oceaan van waterstof, ofwel wordt het o.i.v. Jupiters enorme aantrekkingskracht gewoon uit het zonnestelsel gezwierd. Ik hoop dat ik met deze informatie iedereen een beetje heb mogen geruststellen...

13 september 2006, 14:28	#44
Jantje Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 11 augustus 2006 Berichten: 38.482	Dat er af en toe keien van uit de ruimte op aarde terecht komen is reeds duidelijk bewezen. En dat de kans bestaat er ooit een grote kei tegen de aarde zal botsen is ook bewezen en men zoek nu de ruimte idd af naar mogelijke keien die in aanvaring zouden kunnen komen met de aarde. Maar of we het gevaar enkel daar moeten zoeken is zeer twijfelachtig. Een kleine kei of een vliegtuig op een kerncentrale is immers al genoeg om de halve wereld onbewoonbaar te maken, of zelfs onze hele bol. En Meems, stop maar met dingen ui de Bijbel te halen over het vergaan van de wereld of de zondvloed, dit boek is immers reeds langgeleden achterhaald in zijn verhalen.