De toestand van Chavez zou kritiek zijn...

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ja

Noem anders zelf een grote Spaanse linkse krant...

Dat bipolair universum is niet geldig mbt de berichtgeving van de mainstram media ivm Latijns Amerika. Bijna alle zogezegd linkse kranten zijn in handen van neoliberale entiteiten. Enkel qua lokaal nieuws mogen ze zich wat 'links' gedragen, binnen het pathetisch kleine en onschuldige speelveld dat er nog over is om wat van mening te mogen verschillen. Ze zouden beter helemaal zwijgen in plaats van dat spel mee te spelen die 'linkse' media.

Mmt anti Venezuela propaganda zijn el Pa�*s en ABC de grofste leugenaars (wat nu ook weer blijkt) in de Spaanse media. Grupo Prisa. Echt linkse jongens hoor.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Dat bipolair universum is niet geldig mbt de berichtgeving van de mainstram media ivm Latijns Amerika. Bijna alle zogezegd linkse kranten zijn in handen van neoliberale entiteiten. Enkel qua lokaal nieuws mogen ze zich wat 'links' gedragen, binnen het pathetisch kleine en onschuldige speelveld dat er nog over is om wat van mening te mogen verschillen. Ze zouden beter helemaal zwijgen in plaats van dat spel mee te spelen die 'linkse' media.

Mmt anti Venezuela propaganda zijn el Pa�*s en ABC de grofste leugenaars (wat nu ook weer blijkt) in de Spaanse media. Grupo Prisa. Echt linkse jongens hoor.

El Pais is traditioneel links geweest. Je moet ABC daarmee niet vergelijken. Ik volg ze beide.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

El Pais is traditioneel links geweest. Je moet ABC daarmee niet vergelijken. Ik volg ze beide.

Zo goed als geen verschil mbt Venezuela berichtgeving.

The big picture:

...la Red de Intelectuales y Artistas en Defensa de la Humanidad alertó sobre la presencia de “una guerra psicológica y desestabilizadora que viene cobrando fuerza y ampliándose, con la clara intención de revertir los procesos liberadores que están dándose en América Latina”.

2

[eno2]

ABC.es
Los médicos que atienden a Hugo Chávez en La Habana ya han comunicado a la familia del presidente, a los hermanos Castro y a la cúpula chavista que el paciente ya no está en condiciones de regresar para ejercer la presidencia de Venezuela.

As�* lo aseguran fuentes en contacto con el equipo médico, que también indican que Chávez ha perdido la voz por completo, a consecuencia del tratamiento médico recibido. Este ha causado daño permanente en sus cuerdas vocales y dif�*cilmente va a poder recuperar la voz. Sin habla y sin poder moverse de la cama, en la que lleva exactamente dos meses, el presidente se encuentra «muy deprimido», apuntan las citadas fuentes.

Google vertaling

Physicians caring for Hugo Chavez in Havana and have notified the family of the president, the Castro brothers and Chavez dome that the patient is no longer able to return to exercise the presidency of Venezuela.

So say sources in contact with the medical team, which also indicate that Chavez has lost his voice completely, as a result of medical treatment. This has caused permanent damage to his vocal cords and is unlikely to be able to find her voice. Speechless and unable to move from the bed, which takes exactly two months, the president is "very depressed", pointing to the sources cited.

[-Jo-]

De man is hoe dan ook een icoon in Latijns Amerika, indien hij zou sterven zal dit enkel nog maar toenemen in prestige.
Hij heeft mee een gezicht gegeven aan een heropstanding, een beweging over dat ganse continent waar grootgrondbezitters, conservatieve profiteurs en pro-Amerikaanse imperialisten op hun bakkes hebben gekregen en hun belangen werden doorkruist. Latijns-Amerikaanse naties hebben in de varianten van het nieuwe bolivarisme hun nationale trots herwonnen en de arme bevolking hoop en voorspoed geschonken die ze anders nooit zouden verkregen hebben. Het is een beweging die niet meer terug te draaien valt. De USA en vooral de financiële en industriële belangengroepen uit de USA zijn hun achtertuin waar ze zowat kondoen doen en laten wat ze wensten grotendeels kwijt. De enige rotte vlekken die ze nog hebben zijn Chili, Colombia en Paraguay. Tijdelijk nog...

[Johan Bollen]

January 31, 2013
An Orgy of One-Sided Reporting
Venezuela Hate-Fest
by MARK WEISBROT

Last week there was a real media hate-fest for Venezuelan president Hugo Chávez, with some of the more influential publications on both sides of the Atlantic really hating on the guy. Even by the hate-filled standards to which we have become accustomed, it was impressive.

It’s interesting, since this is one of the only countries in the world where the reporting of the more liberal media – NPR or even the New Yorker – is hardly different from that of Fox News or other right-wing media (more on that below).

The funniest episode came from El Pa�*s, which on Thursday ran a front page picture of a man that they claimed was Chávez, lying on his back in a hospital bed, looking pretty messed-up with tubes in his mouth. The picture was soon revealed to be a complete fake. Oops! The paper, which is Spain’s most influential publication (and with a lot of clout in Latin America, too), had to pull its newspapers from the stands and issue a public apology. Although, as the Venezuelans complained, there was no apology to Chávez or his family. Not surprisingly, since El Pa�*s really hates Chávez. For a really funny pictorial response to El Pa�*s, click here.

The New York Times, for its part, ran yet another hate piece on its op-ed page. Dog bites man. Nothing new here, they have doing this for almost 14 years – most recently just three months ago. This one was remarkably unoriginal, comparing the Chávez government to a Latin American magical realist novel. It contained very little information – but being fact-free allowed the authors to claim that the country had “dwindling productivity” and “an enormous foreign debt load.” Productivity has not “dwindled” under Chávez; in fact real GDP per capita, which is mostly driven by productivity growth, expanded by 24 percent since 2004. (For an explanation of why 2004 is a reasonable starting point, see here.) In the 20 years prior to Chávez, real GDP per person actually fell. As for the “enormous foreign debt load,” Venezuela’s foreign public debt is about 28 percent of GDP, and the interest on it is about 2 percent of GDP. If this is enormous – well, let’s just say these people don’t have a good sense of quantity.

The authors were probably just following a general rule, which is that you can say almost anything you want about Venezuela, so long as it is bad – and it usually goes unquestioned. Statistics and data count for very little when the media is presenting its ugly picture.

This is especially true for Jon Lee Anderson, writing in the January 28 issue of the New Yorker (“Slumlord: What has Hugo Chávez wrought in Venezuela?”). He mentions in passing that “the poorest Venezuelans are marginally better off these days.” Marginally? From 2004-2011, extreme poverty was reduced by about two-thirds. Poverty was reduced by about one-half, and this measures only cash income. It does not count the access to health care that millions now have, or the doubling of college enrollment – with free tuition for many. Access to public pensions tripled. Unemployment is half of what it was when Chávez took office.

I shouldn’t have to emphasize that Venezuela’s poverty reduction, real (inflation-adjusted) income growth, and other basic data in the Chávez era are not in dispute among experts, including international statistical agencies such as the World Bank or U.N. Even opposition economists use the same data in making their case against the government. It is only journalists like Anderson who avoid letting commonly agreed upon facts and numbers get in the way of their story.

Anderson devotes many thousands of words, in one of America’s leading literary magazines, to portraying the dark underside of life in Venezuela — ex-cons and squatters, horrible prisons: “A thick black line of human excrement ran down an exterior wall, and in the yard below was a sea of sludge and garbage several feet deep.” He draws on more than a decade of visits to Venezuela to shower the reader with his most foul memories of the society and the government. The article is accompanied by a series of grim, depressing black-and-white photos of unhappy-looking people in ugly surroundings. (I couldn’t help thinking of all those international surveys that keep finding Venezuelans to be among the happiest people in Latin America and the world – did Anderson never meet even one of these Venezuelans?)

I am all in favor of journalism that exposes the worst aspects of any society. But what makes this piece just another cheap political hack job is the conclusions that the author draws from his narrow, intentionally chosen slice of Venezuelan reality. For example:

They [Venezuelans] are the victims of their affection for a charismatic man . . . After nearly a generation, Chávez leaves his countrymen with many unanswered questions, but only one certainty: the revolution that he tried to bring about never really took place. It began with Chávez, and with him, most likely it will end.

Really? It sure doesn’t look that way. Even Chávez’s opponent in the October presidential election, Henrique Capriles, had to promise voters that he would preserve and actually expand the Chávez-era social programs that had increased Venezuelans’ access to health care and education. And after Chávez beat him by a wide margin of 11 percentage points, Chávez’s party increased its share of governorships from 15 to 20 of 23 states, in the December elections that followed. During nearly all of the campaign ahead of those elections, Chávez was not even in the country.

But it’s the one-sidedness of the New Yorker’s reporting that is most overwhelming. Imagine, for example, writing an article about the United States at the end of President Clinton’s eight years – interviewing the homeless and the destitute, the people tortured in our prisons, the unemployed and the poor single mothers struggling to feed their children. Could you get away with pretending that this is all of “What Clinton has wrought in America?” Without mentioning that unemployment hit record lows not seen since the 1960s, that poverty was sharply reduced, that it was the longest-running business cycle expansion in U.S. history?

This is an imperfect analogy, since many people outside the U.S. know something about the country, and wouldn’t buy such a one-sided story line. And also because the improvements of the Clinton years didn’t last that long: the stock market bubble burst and caused a recession in 2001; the gains from the recovery that followed went mostly to the richest 1 percent of the population; and then the housing bubble burst, causing the worst recession since the Great Depression — from which we are still recovering. Unemployment today is considerably above the level of Clinton’s first year in office, and poverty has rebounded dramatically; and we could take another decade to get back to full employment. Whereas in Venezuela, progress has not been reversed; there really is no going back, now that the majority of the country has gotten used to sharing in the country’s oil wealth – not just through government programs but primarily through a higher level of employment and income in the private sector. Maybe that’s not “revolutionary” enough for Anderson, but it’s enough for Venezuelans to keep re-electing their president and his party.

As for the media, it is a remarkable phenomenon, this outpouring of animosity toward Chávez and his government, from across the Western media spectrum. How is it that this democratically elected president who hasn’t killed anyone or invaded any countries gets more bad press than Saddam Hussein did (aside from the months immediately preceding invasions of Iraq)? Even when he is fighting for his own life?

The Western media reporting has been effective. It has convinced most people outside of Venezuela that the country is run by some kind of dictatorship that has ruined it. Fortunately for Venezuelans, they have access to more information about their country than the foreigners who are relying on one-sided and often inaccurate media. So they keep re-electing the president and the party that has improved their lives — much to the annoyance of the major media and its friends.

Mark Weisbrot is an economist and co-director of the Center for Economic and Policy Research. He is co-author, with Dean Baker, of Social Security: the Phony Crisis.

This essay originally appeared in Al Jazeera.

Niet alleen vorige week. De orgie van desinformatie ivm Venezuela is continu. Sommigen willen echter niets liever dan belogen te worden. Zelfs na de ontmanteling van tientallen leugens over de laatste jaren blijven ze de haatverspreiders geloven, wie weet, misschien in de hoop dat ze ooit eens de waarheid vertellen.

[eno2]

Nos.nl

Venezuela devalueert de bol�*var

Update: zaterdag 9 feb 2013, 07:24

Door correspondent Marc Bessems

Venezuela devalueert de bol�*var. Dat heeft minister Jorge Giordani van Financiën gisteren bekendgemaakt. De bol�*var is vanaf woensdag 32 procent minder waard ten opzichte van de dollar.

De devaluatie komt niet als een verrassing: de Venezolaanse regering stak zich de laatste tijd diep in de schulden. Vooral rond de laatste verkiezingen gaf president Hugo Chávez veel geld uit. Om de schuldenlast te verlichten was devaluatie een noodzaak. De regering van het olierijke land krijgt nu meer bol�*vares binnen.
Schaarste

Door de devaluatie zullen naar verwachting ook de prijzen verder stijgen. De inflatie is al hoog: de Venezolaanse Centrale Bank maakte enkele uren voor de devaluatie bekend dat de jaarlijkse inflatie inmiddels 22,2 procent bedraagt.

Tegelijkertijd is er schaarste in het land. De kunstmatig dure bol�*var had onder andere als gevolg dat het importeren van goederen goedkoper werd. De binnenlandse productie stortte in en er ontstond schaarste van bijvoorbeeld melk en brood.

De devaluatie komt op een politiek moeilijk moment voor de regering. President Chávez is ernstig ziek, hij is al twee maanden niet in het openbaar verschenen. Chávez heeft kanker en werd eind december in Cuba geopereerd. Als hij niet terugkeert als president, komen er waarschijnlijk nieuwe verkiezingen.
Kapitaalvlucht

Dat de Venezolaanse regering nu toch besloten heeft te devalueren, zou er op kunnen wijzen dat er voorlopig geen nieuwe verkiezingen komen. Devaluatie is immers een politiek impopulaire maatregel. Volgens Venezolaanse bronnen zou de president de devaluatie vanuit Havana hebben goedgekeurd.

President Chávez voerde in 2003 een vaste wisselkoers in voor buitenlandse valuta, om kapitaalvlucht tegen te gaan. Een dollar was volgens die kunstmatige koers de afgelopen jaren 4,30 bol�*var waard. Maar op de zwarte markt werd soms wel vier keer zoveel betaald. Na woensdag is de officiële koers bijgesteld naar 6,30 bol�*var voor een dollar, nog steeds beduidend minder dan de straatkoers.

[Johan Bollen]

context van de devaluatie...financiële speculatie tegen Venezuela

En las últimas semanas, los poderes fácticos han logrado que el llamado dólar no oficial haya ensanchado ampliamente su brecha con respecto a los dos precios oficiales (CADIVI y SITME). Los dólares que se transan en este circuito informal siguen siendo una proporción menor a la totalidad de dólares que se adquieren dentro de la econom�*a. Sin embargo, esta proporción menor, en volumen, ha logrado una gran incidencia sobre la fijación de los precios (en bol�*vares) de los bienes finales. Explicar cómo una posición minoritariamente representativa (en términos de volumen) logra tener un poder de fijación de precios mayoritariamente representativo, es una clave para comprender la actual disyuntiva cambiaria.

En primer lugar, el precio actual del dólar clandestino, es fundamentalmente el resultado de la lógica especulativa del capital financiero en la búsqueda de una mayor rentabilidad de los activos financieros que han logrado acumular. Esta acumulación representa una de las paradojas de la econom�*a venezolana en la última década, debido que es resultado, principalmente, de un mecanismo de captura y privatización de la renta petrolera, que al llegar a manejar un volúmen significativo, ha permitido disminuir la capacidad de poder por parte del Estado para mantener una pol�*tica cambiaria y una pol�*tica económica soberana.

Esto es una paradoja porque hace 10 años se instauró un control de cambios y, a pesar de ello, la exportación de dólares se ha incrementado en ese per�*odo, especialmente desde 2006. En este sentido , los ataques cambiarios que se inician en el último trimestre de cada año, represen un mecanismo de control y dominio en las decisiones de pol�*tica económica del Estado Nacional. La pol�*tica económica, y especialmente la macroeconómica, se convierte en un campo de batalla donde se libra una confrontación por la renta petrolera.

Un sector, importante en términos de su posición de activos financieros externos (dólares en efectivos e instrumentos financieros denominados en dólares), termina siendo el gran beneficiado, si logra concretar una ganancia cambiaria. Para llevar a cabo esta estrategia, los intereses del capital financiero, se ocultan detrás de los medios de comunicación corporativos y reciben el apoyo de los economistas ortodoxos. La gran prensa empieza una campaña bien planificada, para generar expectativas cambiarias negativas e inflar el deseo de la gente por arrojar los bol�*vares y abrazar los dólares como medio de cambio, como reserva de valor y como unidad de cuenta.



En segundo lugar, los factores especulativos deben de tener bases objetivas para que logren ejercer, efectivamente, su influencia sobre el desenlace final. Si el ataque cambiario tiene pocas bases objetivas (que generalmente los economistas neoliberales suelen argumentar cuando hablan de los “fundamentals”) su incidencia final sobre la pol�*tica cambiaria y sobre los precios oficial y no oficial del dólar, probablemente será débil. Por lo contrario, si el rumor, la campaña mediática para inflar las expectativas de devaluación, y los pronósticos eternamente pesimistas de los economistas antichavistas, cuentan con factores objetivos, la especulación dominará, la profec�*a se cumplirá con cierta efectividad.

Esto último se conoce en los manuales de econom�*a, como la “profec�*a autocumplida”, es decir los que no es una realidad ahora, será un hecho real al pasar un breve tiempo, durante el cual las decisiones de los formadores de precios se sesguen hacia esa inicial especulación. As�* lo que no era “verdad” al principio, terminará siéndolo gracias a la pequeña ayuda de las expectativas que prenden en un terreno fértil.

Por lo general, el discurso de los macroeconomistas convencionales tiende a argumentar, como factor principal, la sobrevaluación de la moneda en virtud a la tasa de inflación que se ha acumulado desde que se fijó -por última vez- el tipo de cambio. Esta es la explicación por excelencia de los bancos centrales y la que viene anexada a los modelos de programación monetaria-financiera que enseñan en los cursos del FMI. Ciertamente, la famosa explicación del tipo de cambio real (donde se combinan el tipo de cambio nominal, la inflación interna y la inflación externa) puede llegar a tener una influencia en los desbalances que se producen en el comercio externo.

Men zou ook het Iranscenario kunnen proberen toepassen om te proberen Venezuela economisch op de knieën te krijgen. In Venezuela probeert men een andere strategie. Het doel blijft hetzelfde...landen die een onafhankelijke koers willen varen geen succesvol voorbeeld laten zijn. En als dat niet lukt in de werkelijkheid dan tenminste in de perceptie van het publiek. Dat is een van de belangrijkste redenen voor de grote anti Venezuela mediacampagnes.

Desondanks blijft Venezuela mooie resultaten neerzetten. Kijk naar de cijfers van de wereldband of het IMF, instanties die Venezuela niet vriendelijk gezind zijn maar niet om de resultaten heen kunnen.

[Johan Bollen]

Tegelijkertijd is er schaarste in het land. De kunstmatig dure bol�*var had onder andere als gevolg dat het importeren van goederen goedkoper werd. De binnenlandse productie stortte in en er ontstond schaarste van bijvoorbeeld melk en brood.

Toon die zogezegde schaarste van melk en brood eens. Het is niet omdat (net als in Bolivia) af en toe een tijdelijke boycot van basisproducten georganiseerd geweest is (wat dan meestal enkel de prijs tijdelijk doet stijgen meer niet, want aangevuld vanuit andere landen) om de regering in een slecht daglicht te pogen stellen dat er sprake is van schaarste. Men kan hier zowat alles kopen, en in Venezuela is dat niet anders. Nog nooit geweten dat er geen melk of brood te koop was bv.

Wat we waarschijnlijk minder gaan zien zijn volgende zaken... import van goedkope consumptiegoederen.

Nu, Latijns Amerikanen zijn erg consumptiegericht. Zot van reuzeflatscreens, ipads en dergelijke. Daarom dat ik er 'waarschijnlijk' bij zet.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

context van de devaluatie...financiële speculatie tegen Venezuela



Men zou ook het Iranscenario kunnen proberen toepassen om te proberen Venezuela economisch op de knieën te krijgen. In Venezuela probeert men een andere strategie. Het doel blijft hetzelfde...landen die een onafhankelijke koers willen varen geen succesvol voorbeeld laten zijn. En als dat niet lukt in de werkelijkheid dan tenminste in de perceptie van het publiek. Dat is een van de belangrijkste redenen voor de grote anti Venezuela mediacampagnes.

Desondanks blijft Venezuela mooie resultaten neerzetten. Kijk naar de cijfers van de wereldband of het IMF, instanties die Venezuela niet vriendelijk gezind zijn maar niet om de resultaten heen kunnen.

H. Chavez is een zegen voor z'n land.
Hij houdt zielsveel van z'n volk. Dat is z'n sterkte.
Hij is een VOORBEELD voor alle politici, die naam waardig.

[eno2]

Twee maanden na zijn jongste behandeling tegen kanker op Cuba is de Venezolaanse president Hugo Chávez naar zijn geboorteland teruggekeerd. Dat meldde de linkse populistische politicus via Twitter in de nacht van zondag op maandag na zijn aankomst in Caracas.

"We zijn terug in het Venezolaanse vaderland. Bedankt, mijn God! Bedankt, mijn geliefde volk!", schreef de 58-jarige Chávez. Hij zal de behandeling in Venezuela voortzetten, vervolledigde hij. De nieuwszender Telesur berichtte dat het toestel van Chávez rond 2.30 uur lokale tijd was geland.
Geen ongevoegdverklaring

Chávez onderging op 11 december in Havanna voor de vierde keer een chirurgische ingreep tegen kanker. Wegens de ziekte en complicaties kon hij na zijn herverkiezing in oktober niet zoals voorzien op 10 januari de eed afleggen voor zijn nieuwe tot 2019 lopende ambtstermijn. Het hooggerechtshof oordeelde dat zijn afwezigheid geen reden was voor een onbevoegdverklaring, omdat het niet om een nieuw verkozen president ging.

Presidenten moeten niet aan de ziekenbond, dat zijn supernatuurlijke wezens.

[eno2]

Health of Hugo Chávez not improving, Venezuelan government indicates

[Johan Bollen]

Chavez gezondheid mag dan precair zijn, het heeft hem er niet van weerhouden een brief te schrijven en publiek te maken op 22 februari 2013, naar aanleiding van de derde ASA top (zuid America- Afrika) die nu bezig is en waarvan vele Europeanen niet eens op de hoogte zullen zijn waarschijnlijk, want het gaat om initiatieven die de ontvoogding van het zuiden nastreven, en het neokolonialisme verwerpen.

Chávez: La estrategia neocolonial ha sido dividir para crear dependencia

"Chavez: de neokoloniale strategie is verdelen om afhankelijkheid te creëren."

Hermanos y hermanas

Reciban el más fervoroso saludo bolivariano, unionista y solidario, cargado de toda mi alegr�*a y esperanza por el desarrollo de esta impostergable y tan esperada III Cumbre de Jefas y Jefas de Estado y de Gobierno de América del Sur y África.

Lamento en realidad y en verdad, desde lo más profundo de mi ser, no poder estar presente f�*sicamente con ustedes, y reiterarles una vez más, en un sincero y eterno abrazo, mi más irrevocable compromiso con la causa de la unión de nuestros Pueblos. Me hago presente, sin embargo, en la persona del Canciller de la República Bolivariana de Venezuela, el compañero El�*as Jaua Milano, a quien he pedido transmita a ustedes la más viva expresión de mi amor por estos continentes que son más que hermanos, unidos por indivisibles lazos históricos, y destinados a marchar juntos hacia su absoluta y plena redención.

Lo digo desde lo más hondo de mi conciencia: América del Sur y África son un mismo pueblo, Solo se logra entender la profundidad de la realidad social y pol�*tica de nuestro continente, en las entrañas del inmenso territorio africano, en donde, estoy seguro, se dio origen a la humanidad. De él provienen los códigos y elementos que componen el sincretismo cultural, musical y religioso nuestroamericano, creando una unidad ya no tan solo meramente racial entre nuestros pueblos, sino más aún espiritual.

De igual manera, los imperios del pasado, culpables del secuestro y asesinato de millones de hijas e hijos de la África madre, con el fin de alimentar un sistema de explotación esclavista en sus colonias, sembraron en Nuestra América sangre africana guerrera y combativa, que ard�*a por el fuego que produce el deseo de libertad. Esa siembra germinó, y nuestra tierra parió hombres de la altura de Toussaint Louverture, Alexandre Pétion, José Leonardo Chirino, Pedro Camejo, entre muchos otros, dando como resultado, hace más de 200 años, el inicio de un proceso independentista, unionista, antiimperialista y restaurador en la América latina y caribeña.

Luego el siglo XX, y las luchas libertarias del África. Sus independencias, sus nuevas amenazas neocoloniales sus héroes y mártires: Patrice Lumumba, Am�*lcar Cabral por mencionar tan solo unos pocos.

Aquellos que en el pasado nos conquistaron, cegados por su sed de poder, no supieron advertir que el colonialismo barbárico que impon�*an, se convertir�*a en el elemento fundador de nuestras primeras independencias. Y as�*, si bien América latina y caribeña, juntamente con África comparten un pasado de opresión y esclavitud, hoy más que nunca, hijos somos de nuestros libertadores y sus gestas, podemos decir, debemos decirlo, con convicción y firmeza, nos une también un presente de lucha irrenunciable por la libertad y definitiva independencia de nuestras naciones.

No me cansaré de reiterarlo: somos un mismo pueblo. Estamos en la obligación de encontrarnos, más allá de la formalidad y el discurso, en un mismo sentir por nuestra unidad, y as�* juntos darle vida a la ecuación que habrá de aplicarse en la construcción de las condiciones que nos permitan terminar de sacar a nuestros pueblos del laberinto al que fueran arrojados por el colonialismo, y luego el capitalismo neoliberal del siglo XX.

Por esto, quiero recordar en este momento a dos grandes luchadores por la cooperación Sur - Sur, como lo fueron los expresidentes del Brasil y de Tanzania, Luiz Inácio "Lula" da Silva y Julius Nyerere respectivamente, cuyos aportes y esfuerzos permitieron en el tiempo la conformación de este magn�*fico foro para una cooperación solidaria y complementaria como lo es el ASA.

Sin embargo, los tiempo que el mundo vive actualmente nos obligan a dedicarle nuestras más profundas y urgentes reflexiones al esfuerzo que hace falta dedicar para convertir al ASA en un verdadero instrumento generador de soberan�*a y desarrollo en lo social, en lo económico, lo pol�*tico, en lo ambiental.

Es en nuestros continentes donde se encuentran los suficientes recursos naturales, pol�*ticos e históricos, que se requieren para salvar al planeta del caos al que ha sido conducido. No perdamos la oportunidad que el sacrificio independentista de nuestros antepasados nos brinda el d�*a de hoy, de unificar nuestras capacidades para convertir a nuestras naciones en un auténtico polo de poder, que, para decirlo con el padre Libertador Simón Bol�*var, sea más grande por su libertad y gloria que por su extensión y riquezas.

Resuenan siempre en mi alma, en mi conciencia, las palabras de aquel General uruguayo infinito, José Gervasio Artigas: "Nada podemos esperar si no es de nosotros mismos". Este tan profundo pensamiento encierra una gran verdad que debemos asumirla, estoy convencido, con absoluta certeza.

Nuestra cooperación Sur-Sur debe ser un auténtico y permanente v�*nculo de trabajo conjunto que debe volcar todas sus estrategias y planes de desarrollo sostenible hacia el sur, hacia nuestros pueblos.

Aunque de ninguna manera negamos nuestras soberanas relaciones con las potencias occidentales, debemos recordar que no son éstas la fuente de la solución integral y definitiva para la problemática que comparten nuestros pa�*ses. Lejos de serlo, algunas de ellas proyectan una pol�*tica neocolonial que amenaza la estabilidad que hemos comenzado a fortalecer en nuestros continentes.

Hermanas y hermanos: Quisiera evocar para esta III Cumbre de Jefas y Jefes de Estado y de Gobierno del ASA, el esp�*ritu de fraternidad, unionismo y voluntad que condujo el desarollo de aquella maravillosa II Cumbre en la isla de Margarita, en Venezuela, el cual nos permitió adoptar de manera unánime los compromisos de la Declaración de Nueva Esparta. Formulo con mucha fe y esperanza mis mejores votos porque podamos recuperar en Malabo el impulso y desempeño de aquel momento extraordinario para nuestro proceso de unidad, la Cumbre de 2009, evidenciando tanto por su masiva recurrencia como por la cantidad y sustancia de los acuerdos alcanzados.

Desde Venezuela renovamos hoy nuestro más firme compromiso con el fortalecimiento de la Secretar�*a Permanente de la Mesa Presidencial Estratégica del ASA, con sus principales tareas y funciones, para acelerar el ritmo en la consolidación de nuestra institucionalidad, y lograr as�* mayor eficiencia en nuestro trabajo conjunto.

Con mucho dolor y pesar lamento que todo nuestro trabajo iniciado formalmente desde el 2006, haya sido interrumpido por las fuerzas imperiales que pretenden aún dominar el mundo. No es ventura ni azar, lo dico con absoluta responsabilidad, que desde la Cumbre en Margarita el continente africano haya sido v�*ctima de las múltiples intervenciones y ataques por parte de las potencias de Occidente.

Las diversas invasiones y bombardeos imperiales, desestimando toda opción a soluciones pol�*ticas y pac�*ficas de los conflictos internos que se iniciaron en diversas naciones del África, tuvieron entre sus objetivos principales, frenar el proceso de consolidación de la unidad de los pueblos africanos, y en consecuencia, minar el avance de la unión de estos con los pueblos latinoamericanos y caribeños.

La estrategia neocolonial ha sido, desde inicios del siglo XIX, dividir a las naciones más vulnerables del mundo, para as�* someterlas a una esclavizadora relación de dependencia. Es por esto que Venezuela se opuso radicalmente y desde un inicio a la intervención militar extranjera en Libia. Es el mismo motivo por el que Venezuela reitera hoy, su más absoluto rechazo a toda actividad injerencista de la OTAN.

Ante la amenaza extraregional de impedir el avance y profundización de nuestra Cooperación Sur-Sur, lo digo con Bol�*var en su carta de Jamaica de 1815: "unión, unión, unión, debe ser nuestra máxima consigna". Nuestro Gobierno renueva, en esta III Cumbre ASA, en esa hermana República de Guinea Ecuatorial, su absoluta disposición de avanzar en el trabajo requerido para consolidar nuestra cooperación en las áreas que personalmente propuse durante nuestra pasada Cumbre, en la bella isla de Margarita. Energ�*a, Educación, Agricultura, Finazas y Comunicación siguen siendo nuestras prioridades, para las cuales reiteramos nuestro planteamiento de avanzar en iniciativas concretas como PetroSur, la Universidad de los Pueblos del Sur o el Banco del Sur, por citar algunos ejemplos. En el
área comunicacional, desde Venezuela proponemos que este esfuerzo que hemos logrado desarrollar conjuntamente con distintos pa�*ses de América del Sur, teleSUR, se articule con el África a fin de que
pueda cumplir desde esas latitudes su principal función: conectar a los pueblos del mundo entre s�* y llevar a ellos la verdad y realidad de nuestros pa�*ses.

Finalmente, quiero reiterarle todo mi deseo porque los resultados arrojados en esta III Cumbre ASA, nos permitan convertir a este foro en una herramienta útil para conquistar nuestra definitiva independencia, ubicándonos a la altura de la exigencia epocal y trar, como lo dir�*a el Libertador, la mayor suma de felicidad para nuestros Pueblos.

Soy un convencido, cabal e irrenunciable, que lograremos completar esta causa de siglos que nos han encomendado nuestros libertadores y mártires, nuestros millones de mujeres y hombres presentados en sacrificio por su plena y absoluta libertad. Con el padre infinito, nuestro Libertador Simón Bol�*var, lo digo una vez más: "Debemos esperar mucho del tiempo, su inmenso vientre contiene más esperanzas que sucesos pasados y los prodigios futuros deben ser superiores a los pretéritos".

Marchemos pues hacia nuestra unión y definitiva independencia. Parafraseando a Bol�*var digo ahora: formémonos una patria, un continente, un sólo pueblo, a toda costa y todo lo demás será tolerable.

¡Viva la unión suramericana y africana!

¡Viva el ASA!

¡Hasta la victoria siempre!

¡Viviremos y venceremos!

Hugo Chávez Fr�*as

Ook de antikoloniale zuid zuid samenwerking die Chavez hier voorstaat zal niet in dank afgenomen worden in de machtscentra in de VS en Europa die niet hebben kunnen verhinderen hoe deze leider aan hun (neo-)koloniaal imperium aan het knagen is. De strijd voor vrijheid gaat verder in het zuiden.

[Antoon]

Bollen, hebt u geen vertaling? Al die Spaanse teksten zijn nutteloos. Weinig lezers hier die Spaans kunnen, me dunkt.

[Antoon]

Terug on topic, het lijkt erop dat Chavez' gezondheid serieus achteruitgaat.

Nieuws van 4 dagen geleden : Hugo Chávez heeft zware ademhalingsproblemen

Een reactie van een lezer op dit artikel is de nagel op de kop:

"Volgens de poll heeft 52 % van de lezers sympathie voor deze communistische dictator en hater van het capitalisme. Het dagelijks demoniseren van "de rijken" en de bedrijven in onze media schijnt te werken!"

[Frankenstein]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Terug on topic, het lijkt erop dat Chavez' gezondheid serieus achteruitgaat.

Nieuws van 4 dagen geleden : Hugo Chávez heeft zware ademhalingsproblemen

Een reactie van een lezer op dit artikel is de nagel op de kop:

"Volgens de poll heeft 52 % van de lezers sympathie voor deze communistische dictator en hater van het capitalisme. Het dagelijks demoniseren van "de rijken" en de bedrijven in onze media schijnt te werken!"

Ik had gisteren nog een gespek met iemand over het steeds maar groter worden gedesintegratreerden van de maatschappij. Ook in Suriname wordt dit probleem steeds nijpender, wat zich uit dat bv 10 jarigen bij hun eigen ouders inbreken, 12 en 13jarigen die zwanger worden van hetzelfde vriendje, kinderen wiens broek naar rotte urine stinkt als ze naar school gaan, er gemiddeld genomen 15% procent anafabeet de laatste klas van de lagere school verlaat. Deze groep debielen stijgt schrikbarend, en gelukkig lopen ze niet rond met blaffers zoals elders in de onderbuik van L Amerika. Maar toch deze groep
debielen stijgt en gaat een probleem vormen voor mensen die wel voor hun betere toekomst willen vechten, zoals ik onder andere. Echter ik herhaal deze gedesintegreerde debielen zijn die @#%^&$ op soort lieden a Chavez stemmen. Wellicht omdat ze onder dit soort leiders nog meer rottigheid kunnen uithalen, en hun groep exponentieel kan groeien.


Mijn oplossing, het Cubaanse model maar dan op kapitalistische leest geschroeid. Daarbij invoeren, onmiddelijke legalisatie van abortus, strafkampen, lijfstraffen op scholen, minmaal 1% van de bevolking hoort thuis in de gevangenis, en godsdienst afschaffen.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Een reactie van een lezer op dit artikel is de nagel op de kop:

"Volgens de poll heeft 52 % van de lezers sympathie voor deze communistische dictator en hater van het capitalisme. Het dagelijks demoniseren van "de rijken" en de bedrijven in onze media schijnt te werken!"

Deze reactie duidt eerder op een gebrek aan inzicht in de realiteit, of misschien op onwil om de zaken eerlijk voor te stellen.

Het zijn trouwens eerder de corporatieve media binnen en buiten Venezuela die dagelijks Chavez demoniseren en daarvoor de leugen niet schuwen.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Frankenstein

Ik had gisteren nog een gespek met iemand over het steeds maar groter worden gedesintegratreerden van de maatschappij. Ook in Suriname wordt dit probleem steeds nijpender, wat zich uit dat bv 10 jarigen bij hun eigen ouders inbreken, 12 en 13jarigen die zwanger worden van hetzelfde vriendje, kinderen wiens broek naar rotte urine stinkt als ze naar school gaan, er gemiddeld genomen 15% procent anafabeet de laatste klas van de lagere school verlaat. Deze groep debielen stijgt schrikbarend, en gelukkig lopen ze niet rond met blaffers zoals elders in de onderbuik van L Amerika. Maar toch deze groep
debielen stijgt en gaat een probleem vormen voor mensen die wel voor hun betere toekomst willen vechten, zoals ik onder andere. Echter ik herhaal deze gedesintegreerde debielen zijn die @#%^&$ op soort lieden a Chavez stemmen. Wellicht omdat ze onder dit soort leiders nog meer rottigheid kunnen uithalen, en hun groep exponentieel kan groeien.


Mijn oplossing, het Cubaanse model maar dan op kapitalistische leest geschroeid. Daarbij invoeren, onmiddelijke legalisatie van abortus, strafkampen, lijfstraffen op scholen, minmaal 1% van de bevolking hoort thuis in de gevangenis, en godsdienst afschaffen.

Absurdistisch

[Johan Bollen]

WikiLeaks revela complots imperialistas de EE.UU. contra Hugo Chávez
(spaans)
Deze week gelekte documenten door Wikileaks afkomstig van Stratfor en Canvas onthullen plots van de VS tegen Chavez.

Ook hier: WikiLeaks evidencia plan estadounidense para derrocar al presidente Chávez

[Johan Bollen]

Rigoberta Menchú: A Chávez lo necesitan todos los pueblos del mundo

Nobelprijswinnaar voor de vrede Rigoberta Menchú zei vorige vrijdag dat al degenen die rechtvaardigheid, vrijheid en emancipatie zoeken Chavez nodig hebben.

Además recalcó que el pueblo y su equipo pol�*tico deben confiar en su recuperación para no pasarle energ�*as negativas.