Atheïsme: de religie van "Geen God"

[AsGardSGO]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

De reden dat ik deze overtuiging schadelijk acht is dus omdat het fysieke (het wetenschappelijk verklaarbare) niet aan de basis kan staan van zichzelf. Wat atheïsten eigenlijk nastreven is het dienen van 'voorzienbare belangen' (zich blind laten leiden door de God Wetenschap) en dan werk je logischerwijs de verkeerde kant op en maakt als het ware een steen.

Begrijpt u nu wat ik bedoel? U neemt het begrip atheïsme naar mijns inziens veel te breed: atheïsme is de ontkenning van God vanuit principiële overtuiging met daaruit voortvloeiende motivaties.

Het probleem dat u heeft met Atheïsme is dat u het in het door u gemaakte hokje hebt geplaatst van zijnde "schadelijke overtuiging".
U tracht allerlei argumenten te vinden en te maken om uzelf te overtuigen dat u juist bent en dit dan ook te ondersteuen daarmee.
Echter u kan blijkbaar niet objectief nadenken en voelt uw persoonlijke overtuiging en die van uw gelijkgestemden aangevallen. Iets wat nu eenmaal inherent is aan geloof: Zodra dit aangevallen wordt en iemand niet wenst deel te nemen aan dat geloof woelt zich dat aangevallen en gaat het in verdediging waarna het uit pure frustratie zijn eigen valse tanden laat zien.
Elk geloof teert namelijk op de blinde volging van zijn dogma's en juicht alle mogelijke manieren van 'de verspreiding van het woord des god" toe. Het geloof kan het namelijk niet hebben dat er anders denkenden zijn.

Wat u vooral tracht te doen is het Atheisme en alle andere vormen van anders denken over dezelfde kam te scheren en door superimposie van de Religie op een non-religie in een slecht daglicht te stellen. Persoonlijk vind ik het dan ook eerder een zwak terugspelen van de bal dat men Religie een schadelijke overtuiging vind.

In ieder geval zulke kruistochterij kunnen we beter vermijden, zowel wij als niet gelovers alsook de gelovers: Niemand dringt een ander zijn geloof op of niemand verbied expliciet een ander te geloven. Wie gelijk heeft of niet ziet ieder wel voor zich op het einde lijkt me.
Echter moeten we spijtig genoeg te vaak vaststellen dat geloof het nogal moeilijk heeft daarmee en meer zijn stempel kost wat kost tracht door te drukken. En hoe meer mensen het geloof "afvallig" zijn hoe harder soms. Een trieste zaak die alleen maar constant leid tot opbouwende frustraties langs alle zijden.

[porpo]

Oorspronkelijk geplaatst door ministe van agitatie

we die kennen en mijn eigen ervaringen en inzichten daar op wijzen.

Hoe zoals "jullie" die kennen? Hoe is dat mogelijk als JIJ niet bestaat en als jij niet kunt weten dat jij bestaat en als jij niet kunt weten dat jij kunt weten?

Waarom vertrek jij vanuit het dogma "IK" om verder daarop andere dogma's te bouwen?

[porpo]

Reactie #23 op de titel en volgt nu een reactie op de inhoud.

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Atheïsme is naar mijn mening een schadelijke religie. Ik geloof zelf ook niet in God, maar het is niet zo dat ik vanuit principieel ongeloof stel dat God niet bestaat.

Atheïsme is niet theïst zijn en 'theïst zijn' betekent geloven/vertrouwen in theos, maar wat/wie is een theos ? Ego en materie is ook theos als je het aanbidt (aanbidden = zich onderwerpen aan deze theos). - Zie Does God Exist? - Abdur Raheem Green (eerste 20 minuten).

Is het een religie? Dat hangt af van jouw definitie van religie.
Een religie is alles wat jouw denken en doen beheerst, en alles wat jouw levensbeschouwing, gedrag en geloof beïnvloedt en (mee)bepaalt. Het atheïsme is eigenlijk een geloof (Brenda Watson: "faith position"), maar kan ook een religie zijn als het de rest beïnvloedt.

De islam, het socialisme, het christendom enz. zijn voorbeelden van religies. In de islam wordt er een onderscheid gemaakt tussen religie (din), geloof (iman) en spiritualiteit (ihsan) maar deze drie staan er ook niet los van elkaar. Een religie hoeft niet spiritueel te zijn om een religie te zijn, maar een religie kan niet zonder een bepaald geloof/wereldbeeld of een bepaalde levensbeschouwing.

Ongeloof gaat hand in hand samen met geloof, dus je kan geen geloof hebben zonder ongeloof, en je kan niet ongelovig zijn zonder gelovig te zijn.

Is het atheïstische geloofssysteem schadelijk? Dit hangt ook af van wat je daaronder verstaat. Wat is een schade?

Een 'echte' atheïst ontkent zichzelf (zijn bestaan) of anders ontkent hem het objectieve bestaan, of pleegt hem zelfmoord. Hoe kunnen we dan stellen dat deze al dan niet in iets gelooft?

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Atheïsten geloven niet alleen niet in God, ze vervangen God met de wetenschap en 'geloven' dat er niet meer is dan met de wetenschap te verklaren is. En dat leidt logischerwijs tot destructie want het leven streeft naar meer dan wat er reeds is en als het zou zijn zoals het is (wetenschappelijk verklaarbaar) dan was er geen reden om te bestaan.

Een moslim gelooft ook niet in god maar welke god en welk geloof?

Er zijn sommige 'atheïsten' die beroep doen op de wetenschap om het niet denken over het metafysische te rechtvaardigen, en hier moeten we best over positieve wetenschap / scientism spreken want dit is de ideologie van de positivisten die ervan uit gaan dat het metafysisch denken geen nut/waarde heeft omdat het niet op ""waarneembare feiten"" is gebaseerd. Hier spreken ze zichzelf tegen want het afwijzen van metafysica is op zich geen positivistische standpunt en geen wetenschappelijke beslissing want wetenschap heeft geen zeggenschap over hetgeen buiten diens domein afspeelt, om maar te zwijgen over wat "waarneembaar" en "feit" zijn, dus twee vragen die je onmogelijk zonder metafysisch denken kunt behandelen.

En om maar te zwijgen over de wetenschap zelf, wat het is en waar het op gebaseerd is, en waar deze basis op zijn beurt gebaseerd is enz. en waarom men ergens moet stoppen om daaruit te vertrekken.

En nog iets dat nog lastiger is, is eigenlijk het scheiden van wetenschap en niet-wetenschap. Hoe verhouden de wetenschappelijke uitspraken zich tot de werkelijkheid? Volgens welke wetenschap? Van rationalisten? empiristen? analisten en reductionisten? relativisten? sociaal-construvisten? pragmatisten? ....

Vraagstukken die men leiden tot het ontkennen van zichzelf, of zo iets van "laten we maar gewoon er vanuit gaan dat we bestaan" of "laten we maar gewoon leven(?) en genieten(?)" of "laten we maar een einde brengen aan deze miserie". Bekijk maar de statistieken van zelfmoord in de wereld waar de postivistische religies zijn verspreid.

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Je ziet in de atheïsme propaganda dan ook terug dat Atheïsten de overtuiging hebben dat het leven geen betekenis heeft en dat je daarom maar beter "kan genieten van het leven zolang je er bent":



http://www.nd.nl/artikelen/2009/maar...ngs-snelweg-a4

Dat zijn de existentialisten en pragmatisten enz. Een echte atheïst moet zichzelf ontkennen (zijn bestaan), het objectieve werkelijkheid of zelfmoord plegen. Kan niet anders, daarom zeg ik ook dat we de atheïsten niet allemaal over één kam mogen scheren, hoor.

De rest, die hun ouders (Adam en Eva) en hun natuurlijke aanleg ontkennen, gaan in plaats daarvan gewoon op zoek naar een "identiteit" en proberen om "zingeving" te verkrijgen via verenigingsleven met geloofsgenoten. Zetten hun vertrouwen en geloof in zichzelf (ego's) of in ((iets)) anders zoals een bepaalde ideologie om deze goden te aanbidden. Een mens kan niet bestaan zonder ergens in een god te geloven en zonder deze god(en) te aanbidden. Dat is de top van onmogelijkheid.

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

De reden dat het atheïsme zo machtig is geworden is omdat er grote partijen zijn die veel baat hebben bij een 'ethiekloze' overtuiging waarin profiteren voor persoonlijke gewin het hoogste doel is.

Het probleem met atheïstisch denken is dat het met werkelijkheid en realiteit botst. Dat gebeurt niet alleen op ontologisch niveau maar ook verder in conceptie, kennisverwerving en levensbeschouwing. Over ethiek gesproken, kan een atheïst nooit een bezwaar hebben tegen pakweg "moord" want wat is het? Wat is een moord en wat is leven?

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door porpo

Atheïsme is niet theïst zijn en 'theïst zijn' betekent geloven/vertrouwen in theos, maar wat/wie is een theos ? Ego en materie is ook theos als je het aanbidt (aanbidden = zich onderwerpen aan deze theos). - Zie Does God Exist? - Abdur Raheem Green (eerste 20 minuten).

Ok stop. Atheïsme betekent het niet geloven in God, het ontkennen van een God of goden, einde verhaal.

Je maakt het veel te ingewikkeld.

Is het een religie? Dat hangt af van jouw definitie van religie.

Neen, en begin niet met hoogstpersoonlijke definities erbij te sleuren. Atheïsme is géén religie.

Ongeloof gaat hand in hand samen met geloof, dus je kan geen geloof hebben zonder ongeloof, en je kan niet ongelovig zijn zonder gelovig te zijn.

Je bent me nu officieel kwijt hoor.

Een 'echte' atheïst ontkent zichzelf (zijn bestaan) of anders ontkent hem het objectieve bestaan, of pleegt hem zelfmoord. Hoe kunnen we dan stellen dat deze al dan niet in iets gelooft?

Het probleem met atheïstisch denken is dat het met werkelijkheid en realiteit botst. Dat gebeurt niet alleen op ontologisch niveau maar ook verder in conceptie, kennisverwerving en levensbeschouwing. Over ethiek gesproken, kan een atheïst nooit een bezwaar hebben tegen pakweg "moord" want wat is het? Wat is een moord en wat is leven?

Zo ongelooflijk fout en kort door de bocht.

[Travis66]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Dit is een voorbeeld van "niet verder kunnen kijken dan de neus lang is". U klopt die mug dood en denkt: dit is toeval voor die mug.

waar haal je dat?

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Maar u ziet niet dat die mug streefde naar overleven en NIET doodgeklopt worden.

toch wel hoor

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

De essentie die schuilt achter alles dat bestaat.

aaah, is dat de essentie?

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Leuk vanuit uw opgebouwde illusionaire wereldje waarin u volledig vrij en veilig bent. Wat als dat wegvalt en u geen licht meer aan het einde van de tunnel ziet? Wat doet u dan?

Er is meer nodig voor ik mezelf kan voorliegen "dat alles wel in orde zal komen".

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Wie kan vaststellen wat nog moet komen? Niemand. De complexe samenhang van genen voorziet in meer dan wat we er vanuit de waarneembare realiteit in kunnen zien.

en dat is relevant omdat...?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door ministe van agitatie

Als atheïsme een religie is dan is 'geen postzegels verzamelen' een hobby en 'geen alcohol drinken' een verslaving.

Heel goed gezegd.

Wikipedia:
"Onder religie (van het Latijn religio, zie verder Etymologie) wordt gewoonlijk een van de vele vormen van zingeving, of het zoeken naar betekenisvolle verbindingen, verstaan, waarbij meestal een hogere macht of opperwezen centraal staat. In bredere zin duidt het woord 'religie' op een algemenere vorm van spiritualiteit, gevoelens, gedachten met betrekking tot de zin van het leven. Deze religiositeit kan al dan niet beschouwd worden in relatie tot een macht, of manifestaties van een macht, of een (bewust) niet nader gedefinieerd beginsel, essentie of entiteit. Het gaat daarom dus niet per se om een identiteit, een persoon.

Vaak ook wordt de term geloof gebruikt. In monotheïstische religies wordt ook het specifiekere begrip godsdienst gebruikt. In polytheïstische religies spreekt men daarentegen over een godendom."

Dus: een atheïst heeft géén godsbegrip nodig als vorm van zingeving (voor zijn bestaan). Hij zoekt betekenisvolle verbindingen op aarde in zijn relatie met mens en dier en niet met iets hogers of een hogere wereld. Deze levenshouding voldoet niet aan de definitie van religie of godsdienst.

[Fallen Angel]

Oorspronkelijk geplaatst door porpo

Maar wacht, hoe weet jij als atheïst, dat jij bent?

Cogito ergo sum.

http://en.wikipedia.org/wiki/Cartesian_doubt
http://video.google.com/videoplay?do...7438060678292#

[porpo]

Oorspronkelijk geplaatst door Fallen Angel

Cogito ergo sum.

Fallen, hij was een RATIONALIST en DUALIST.
Angel, hij was geen POSITIVIST of EMPIRIST.
Fallen, hij was geen REDUCTIONIST of ANALIST.
Angel, hij was een REALIST en CARTESIANIST.
Fallen, hij was geen IDEALIST of SUBJICTIVIST.
Angel, ...........
Fallen, ......
Fallen Angel, hij was René Descartes en geen dogmaticus !!!!!!

[Fallen Angel]

Oorspronkelijk geplaatst door porpo

Fallen, hij was een RATIONALIST en DUALIST.
Angel, hij was geen POSITIVIST of EMPIRIST.
Fallen, hij was geen REDUCTIONIST of ANALIST.
Angel, hij was een REALIST en CARTESIANIST.
Fallen, hij was geen IDEALIST of SUBJICTIVIST.
Angel, ...........
Fallen, ......
Fallen Angel, hij was René Descartes en geen dogmaticus !!!!!!

"Ik denk dus ik ben" is geen dogma. Het is een essentieel onderdeel van zelfbewustzijn.

[porpo]

Oorspronkelijk geplaatst door Fallen Angel

"Ik denk dus ik ben" is geen dogma. Het is een essentieel onderdeel van zelfbewustzijn.

Is geen dogma als je dualist rationalist bent. Heb ik het ergens beweerd?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Fallen Angel

"Ik denk dus ik ben" is geen dogma. Het is een essentieel onderdeel van zelfbewustzijn.

Nietzsche trok dit in twijfel. Gedachten kun je namelijk niet oproepen. Ze komen aanwaaien en daarom stelde hij dat je niet weet wiens gedachten het zijn.

[Fallen Angel]

Oorspronkelijk geplaatst door porpo

Is geen dogma als je dualist rationalist bent. Heb ik het ergens beweerd?

Met dat verschil dat het dualisme tussen lichaam en geest reeds lang onderuitgehaald is.
En 'cogito ergo sum' heeft niets met dat dualisme te maken. Je kan het zelfs als het tegenovergestelde beschouwen: zijn en denken kan niet zonder lichaam.

[porpo]

Oorspronkelijk geplaatst door Fallen Angel

Met dat verschil dat het dualisme tussen lichaam en geest reeds lang onderuitgehaald is.
En 'cogito ergo sum' heeft niets met dat dualisme te maken. Je kan het zelfs als het tegenovergestelde beschouwen: zijn en denken kan niet zonder lichaam.

Als het niet dualistisch bedoeld is, dan is het volle bak onzin en dogma.

Ik denk, dus ik ben.

Er moet hier een relatie plaats vinden tussen zijn en denken anders zou er geen verschil lijken tussen "ik denk, dus ik ben" en "ik denk, dus ik frituur".

Indien deze relatie substantieel is in deze zijn dat denken zijn is, dan volgt de rednering als volgt.

Denken is zijn
Ik denk
-----------
Ik ben

Zonder dualisme is dit een cirkelredenering om twee redenen:
1) Er is hier sprake van wat de bekendste criticus van Aristoteliaanse logica in de middeleeuwen Ibn Taymiyyah ((conclusie is al in de premissen aanwezig)) noemt.

2) Ik = zijn en eigenlijk is ik een afkorting van "ik ben".

Met andere woorden:
Ik ben denk, dus ik ben.
Of Ik denk, dus ik.

Trekt op niets, te dogmatisch!

[Fallen Angel]

Oorspronkelijk geplaatst door porpo

Als het niet dualistisch bedoeld is, dan is het volle bak onzin en dogma.

Ik denk, dus ik ben.

Er moet hier een relatie plaats vinden tussen zijn en denken anders zou er geen verschil lijken tussen "ik denk, dus ik ben" en "ik denk, dus ik frituur".

Indien deze relatie substantieel is in deze zijn dat denken zijn is, dan volgt de rednering als volgt.

Denken is zijn
Ik denk
-----------
Ik ben

Zonder dualisme is dit een cirkelredenering om twee redenen:
1) Er is hier sprake van wat de bekendste criticus van Aristoteliaanse logica in de middeleeuwen Ibn Taymiyyah ((conclusie is al in de premissen aanwezig)) noemt.

2) Ik = zijn en eigenlijk is ik een afkorting van "ik ben".

Met andere woorden:
Ik ben denk, dus ik ben.
Of Ik denk, dus ik.

Trekt op niets, te dogmatisch!

Het dualisme is dood en begraven.
Het determinisme, de moderne neurowetenschap, de psychofarmaceutica, onderzoek naar artificiële intelligentie en onderzoek naar intelligentie in primaten zijn de grafdragers.
Maar het niet bestaan van het dualisme doet niets af aan 'cogito ergo sum' aangezien het een bewijs is voor het zelfbewustzijn.

[porpo]

Sorry voor de typefouten, maat ik had echt haast.
Dus aangezien denken het zijn impliceert, zou "ik denk" redundant moeten zijn wanneer we "ik" door "ik ben" vervangen en "denken" door "zijn" , en deze redundantie leidt, zoals eerder benoemd, tot een cirkelredenering:

Ik denk, dus ik ben.
Ik denk, dus ik ben. (ik = ik ben = ben = zijn). Ook taalkundig (Van Dale bijvoorbeeld):
1) ik onderwerpsvorm vh pers vnw ev vd 1e persoon: ik ben
2) ik het; o -ken ego

In Arabisch bijvoorbeeld vervoeg jij het werkwoord "zijn" helemaal niet; ik bedoel er is geen "ik ben", "je suis", "I am" .. maar slechts "ik, jij, hij, zij (vrouwelijk enkelvoud), jullie, wij, ze (meervoud mannelijk), ze (meervoud vrouwelijk)

Hier iemand die dat bevestigt
http://forum.wordreference.com/showt...php?t=626366#2

Dus ook taalkundig is "ik" eigenlijk "ik ben".

Ik denk, dus ik ben.
Ik Ik ben denk, dus ik ben. (ik door ik ben vervangen)
Ik Ik ben ben, dus ik ben. (denk door zijn vervangen)
Ik Ik ben ben, dus ik ben. (een "ben" laten wegvallen)
Ik Ik ben ben, dus ik ben. (ik terug door ik ben vervangen)
Ik ben, dus ik ben. (conclusie hoeft hier niet)
Ik ben, ik ben.
Ik ben, ik ben. (ik ben door ik vervangen)
Ik, ik.
Ik, ik (herhaling weglaten)
Ik

Dat is dus de onzin en dogma in deze redenering zonder dualisme rationalisme, als René Descartes dat zegt (gebaseerd op methodologisch scepticisme van Al-Ghazali en al-Baqillani), dan kan ik daar begrip voor hebben want hij was een rationalist realist dualist en geen idealist, empirist of reductionist.

Met dualisme rationalisme heeft "ik denk, dus ik ben" een betekenis en is een bewijs voor het zelf zijn en daar bewust van zijn of met andere woorden zelfbewustzijn.

Als je mijn reactie wilt kritiseren, dan lees ik het graag. Met een reactie waarin je voetblanwetenschap, zenuwcellen engineering, artificiële zelfbewustfrituren, high-technische onderzoek, of iets dergelijks inpompt, kunnen we eerlijk gezegd niets bereiken in deze discussie over "ik ben". Wij bediscussiëren hier wat er aan de basis ligt van de basis van de basis van de basis van theoretische evoluerende falsifieerbare wetenschap, namelijk "het zijn"/"ik ben".

Je moet eerst zijn en weten dat jij bent en weten dat je kunt weten om te weten dat er ((conceptie -> abstractie -> causaliteit -> logica -> fundamentele kennis -> natuurfilosofie/scientia)) is.

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Atheïsme is naar mijn mening een schadelijke religie. Ik geloof zelf ook niet in God, maar het is niet zo dat ik vanuit principieel ongeloof stel dat God niet bestaat.

Atheïsten geloven niet alleen niet in God, ze vervangen God met de wetenschap en 'geloven' dat er niet meer is dan met de wetenschap te verklaren is. En dat leidt logischerwijs tot destructie want het leven streeft naar meer dan wat er reeds is en als het zou zijn zoals het is (wetenschappelijk verklaarbaar) dan was er geen reden om te bestaan.

Je ziet in de atheïsme propaganda dan ook terug dat Atheïsten de overtuiging hebben dat het leven geen betekenis heeft en dat je daarom maar beter "kan genieten van het leven zolang je er bent":



http://www.nd.nl/artikelen/2009/maar...ngs-snelweg-a4

Atheïsten hebben geen reden om morgen te willen bereiken en korte termijn persoonlijk gewin is voor hun het hoogste belang. ("een goed leven hebben" etc.) Dat ze bij een grote langdurige ramp collectief zelfmoord zouden plegen zoals in veel sekten acht ik daarom niet uitgesloten.

Er is voor atheïsten geen echte reden om te vechten, alles is er maar bij toeval en de natuur is "wreed".

De reden dat het atheïsme zo machtig is geworden is omdat er grote partijen zijn die veel baat hebben bij een 'ethiekloze' overtuiging waarin profiteren voor persoonlijke gewin het hoogste doel is.

Wat is jullie mening over atheïsme? Bent u overtuigd Atheïst en zo ja: gelooft u echt dat alles in het universum er door toeval zou zijn?

Hoe durven ze!! D�*t moeten nogal smeerlappen zijn!
No true Scotsman believer would ever do that!

Zou de brandstapel voldoende oplossing bieden of moeten we elders in de geschiedenis een finale oplossing ervoor zoeken voor ze onze westerse maatschappij verrotten?

[Antman]

Oorspronkelijk geplaatst door Fallen Angel

Met dat verschil dat het dualisme tussen lichaam en geest reeds lang onderuitgehaald is.
En 'cogito ergo sum' heeft niets met dat dualisme te maken. Je kan het zelfs als het tegenovergestelde beschouwen: zijn en denken kan niet zonder lichaam.

Het materialisme in het lichaam-geest probleem is heeft evenzeer al lang gefaald.

[Fallen Angel]

Oorspronkelijk geplaatst door Antman

Het materialisme in het lichaam-geest probleem is heeft evenzeer al lang gefaald.

Waarom? De neurowetenschap heeft al lang aangetoond dat elke aspect van de menselijke persoonlijkheid en geheugen een materiële grondslag heeft en gemanipuleerd kan worden via materiële middelen.

[porpo]

Oorspronkelijk geplaatst door Fallen Angel

Waarom? De neurowetenschap heeft al lang aangetoond dat elke aspect van de menselijke persoonlijkheid en geheugen een materiële grondslag heeft en gemanipuleerd kan worden via materiële middelen.

Ik ga u niet dwingen om inhoudelijk op mijn twee bovenstaande berichten te reageren.

De rest mag ook mij tegenspreken en mijn strenge overtuiging weerleggen, de overtuiging dat een echte atheïst zelfmoord pleegt, zichzelf ontkent (zijn bestaan/zijn) op in het minst ergste geval: het objectieve bestaan ontkent.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door porpo

Sorry voor de typefouten, maat ik had echt haast.
Dus aangezien denken het zijn impliceert, zou "ik denk" redundant moeten zijn wanneer we "ik" door "ik ben" vervangen en "denken" door "zijn" , en deze redundantie leidt, zoals eerder benoemd, tot een cirkelredenering:

Ik denk, dus ik ben.
Ik denk, dus ik ben. (ik = ik ben = ben = zijn). Ook taalkundig (Van Dale bijvoorbeeld):
1) ik onderwerpsvorm vh pers vnw ev vd 1e persoon: ik ben
2) ik het; o -ken ego

In Arabisch bijvoorbeeld vervoeg jij het werkwoord "zijn" helemaal niet; ik bedoel er is geen "ik ben", "je suis", "I am" .. maar slechts "ik, jij, hij, zij (vrouwelijk enkelvoud), jullie, wij, ze (meervoud mannelijk), ze (meervoud vrouwelijk)

Hier iemand die dat bevestigt
http://forum.wordreference.com/showt...php?t=626366#2

Dus ook taalkundig is "ik" eigenlijk "ik ben".

Ik denk, dus ik ben.
Ik Ik ben denk, dus ik ben. (ik door ik ben vervangen)
Ik Ik ben ben, dus ik ben. (denk door zijn vervangen)
Ik Ik ben ben, dus ik ben. (een "ben" laten wegvallen)
Ik Ik ben ben, dus ik ben. (ik terug door ik ben vervangen)
Ik ben, dus ik ben. (conclusie hoeft hier niet)
Ik ben, ik ben.
Ik ben, ik ben. (ik ben door ik vervangen)
Ik, ik.
Ik, ik (herhaling weglaten)
Ik

Dat is dus de onzin en dogma in deze redenering zonder dualisme rationalisme, als René Descartes dat zegt (gebaseerd op methodologisch scepticisme van Al-Ghazali en al-Baqillani), dan kan ik daar begrip voor hebben want hij was een rationalist realist dualist en geen idealist, empirist of reductionist.

Met dualisme rationalisme heeft "ik denk, dus ik ben" een betekenis en is een bewijs voor het zelf zijn en daar bewust van zijn of met andere woorden zelfbewustzijn.

Als je mijn reactie wilt kritiseren, dan lees ik het graag. Met een reactie waarin je voetblanwetenschap, zenuwcellen engineering, artificiële zelfbewustfrituren, high-technische onderzoek, of iets dergelijks inpompt, kunnen we eerlijk gezegd niets bereiken in deze discussie over "ik ben". Wij bediscussiëren hier wat er aan de basis ligt van de basis van de basis van de basis van theoretische evoluerende falsifieerbare wetenschap, namelijk "het zijn"/"ik ben".

Je moet eerst zijn en weten dat jij bent en weten dat je kunt weten om te weten dat er ((conceptie -> abstractie -> causaliteit -> logica -> fundamentele kennis -> natuurfilosofie/scientia)) is.

Wat een woordenkots krijgen we hier weer door de strot geduwd...

Wanneer een zekere Theodoros de Atheist (hoe toepasselijk) in het Oude Athene met zulke sofistische logica-pastiche werd geconfronteerd, trok hij gewoon eventjes zijn toga opzij...

Een gebaar kan toch zoveel meer zeggen dan 1000 woorden.