Toch Belgische militairen ingezet in Zuiden Afghanistan

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Soldaten in het Belgische leger hebben niet als enige taak het Belgische grondgebied verdedigen. Het leger heeft immers ook NAVO-verplichtingen.

de Navo-lidstaten zijn helemaal niet verplicht om mee te vechten met ISAF in Afghanistan. Er zijn een heleboel navo-landen die geen troepen in Afghanistan hebben, of die al hebben teruggetrokken.

[Europese Vlaming]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Het gaat hier niet om medelijden !
Het gaat hier om de centen v.d. belastingbetalers. Het is nu toch duidelijk dat Afganistan een bodemloze korf is. Onze militaitren zouden bv nuttiger werk kunnen doen in Oost-Kongo.

Interessant idee dat je daar hebt: Is het inderdaad nuttiger om een dictator/massamoordenaar te legitimeren in Oost-Congo dan in Afghanistan ervoor te zorgen dat de drugshandel ingeperkt wordt (Afghanistan is een van de grootste drugsproducerende landen van deze planeet), dat meisjes/vrouwen naar school kunnen gaan / werken / ... en dat moslimterroristen soldaten in Afghanistan aanvallen (en gedood worden door de soldaten) in plaats van burgers in Europa/VS?

En als je het over de VN hebt in Oost-Congo: maak me dan niet wijs dat de VN echt zo nuttig is, want de grootste genocides in Afrika en Oost-Europa zijn gebeurt onder VN toezicht. Misschien moet je het eens aan de nederlanders vragen in Bosnië zaten? Of eens kijken naar ons eigen verleden in Rwanda/Congo? "Shooting Dogs"/"Beyond the gates" is misschien een film die je een handje kan helpen

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

Voor wie of voor wat is niet van belang. 't Zijn militairen, ze hebben voor dat beroep gekozen. Dat ze hun job doen. Als gij op uw werk iets moet doen dat u niet aanstaat, hebt gij ook geen keuze.

Inderdaad: op mijn werk heb ik geen keuze.
Hier is de situatie anders: Het is de regering die beslist wat de militairen moeten doen !
Als de politici zeggen "Het is goed geweest" dan is dat zo !
Ze hebben hun job gedaan. Dat is voldoende.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

de Navo-lidstaten zijn helemaal niet verplicht om mee te vechten met ISAF in Afghanistan. Er zijn een heleboel navo-landen die geen troepen in Afghanistan hebben, of die al hebben teruggetrokken.

Dat klopt, ze zijn dat niet "verplicht". Maar de VS en hun bondgenoten zetten de andere NAVO-lidstaten wel onder druk, diplomatiek en economisch. Zo werkt dat.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Europese Vlaming

Interessant idee dat je daar hebt: Is het inderdaad nuttiger om een dictator/massamoordenaar te legitimeren in Oost-Congo dan in Afghanistan ervoor te zorgen dat de drugshandel ingeperkt wordt (Afghanistan is een van de grootste drugsproducerende landen van deze planeet), dat meisjes/vrouwen naar school kunnen gaan / werken / ... en dat moslimterroristen soldaten in Afghanistan aanvallen (en gedood worden door de soldaten) in plaats van burgers in Europa/VS?

En als je het over de VN hebt in Oost-Congo: maak me dan niet wijs dat de VN echt zo nuttig is, want de grootste genocides in Afrika en Oost-Europa zijn gebeurt onder VN toezicht. Misschien moet je het eens aan de nederlanders vragen in Bosnië zaten? Of eens kijken naar ons eigen verleden in Rwanda/Congo? "Shooting Dogs"/"Beyond the gates" is misschien een film die je een handje kan helpen

In Afghanistan zijn er weinig of geen Belgen
In Oost-Kongo zijn er heel wat Belgen en Belgische bedrijven.
D�*�*r hebben we iets dat belangrijk is.

[Europese Vlaming]

Misschien nog een interessant artikel van Time magazine (van de editie met de afghaanse vrouw op de cover met ondertiteling "what happens if we leave afghanistan"):

The following is an abridged version of an article that appears in the Aug. 9, 2010, print and iPad editions of TIME magazine.

The Taliban pounded on the door just before midnight, demanding that Aisha, 18, be punished for running away from her husband's house. Her in-laws treated her like a slave, Aisha pleaded. They beat her. If she hadn't run away, she would have died. Her judge, a local Taliban commander, was unmoved. Aisha's brother-in-law held her down while her husband pulled out a knife. First he sliced off her ears. Then he started on her nose. (See managing editor Richard Stengel's message to readers about this week's cover.)

This didn't happen 10 years ago, when the Taliban ruled Afghanistan. It happened last year. Now hidden in a secret women's shelter in Kabul, Aisha listens obsessively to the news. Talk that the Afghan government is considering some kind of political accommodation with the Taliban frightens her. "They are the people that did this to me," she says, touching her damaged face. "How can we reconcile with them?" (See pictures of Afghan women and the return of the Taliban.)

In June, Afghan President Hamid Karzai established a peace council tasked with exploring negotiations with the Taliban. A month later, Tom Malinowski from Human Rights Watch met Karzai. During their conversation, Karzai mused on the cost of the conflict in human lives and wondered aloud if he had any right to talk about human rights when so many were dying. "He essentially asked me," says Malinowski, "What is more important, protecting the right of a girl to go to school or saving her life?" How Karzai and his international allies answer that question will have far-reaching consequences, not only for Afghanistan's women, but the country as a whole. (Watch TIME's video on photographing Aisha for the cover.)

As the war in Afghanistan enters its ninth year, the need for an exit strategy weighs on the minds of U.S. policymakers. Such an outcome, it is assumed, would involve reconciliation with the Taliban. But Afghan women fear that in the quest for a quick peace, their progress may be sidelined. "Women's rights must not be the sacrifice by which peace is achieved," says parliamentarian Fawzia Koofi. (Comment on this story.)

Yet that may be where negotiations are heading. The Taliban will be advocating a version of an Afghan state in line with their own conservative views, particularly on the issue of women's rights. Already there is a growing acceptance that some concessions to the Taliban are inevitable if there is to be genuine reconciliation. "You have to be realistic," says a diplomat in Kabul. "We are not going to be sending troops and spending money forever. There will have to be a compromise, and sacrifices will have to be made." (Watch TIME's video "Portraits of the Women of Afghanistan.")

For Afghanistan's women, an early withdrawal of international forces could be disastrous. An Afghan refugee who grew up in Canada, Mozhdah Jamalzadah recently returned home to launch an Oprah-style talk show in which she has been able to subtly introduce questions of women's rights without provoking the ire of religious conservatives. On a recent episode, a male guest told a joke about a foreign human-rights team in Afghanistan. In the cities, the team noticed that women walked six paces behind their husbands. But in rural Helmand, where the Taliban is strongest, they saw a woman six steps ahead. The foreigners rushed to congratulate the husband on his enlightenment — only to be told that he stuck his wife in front because they were walking through a minefield. As the audience roared with laughter, Jamalzadah reflected that it may take about 10 to 15 years before Afghan women can truly walk alongside men. But once they do, she believes, all Afghans will benefit. "When we talk about women's rights," Jamalzadah says, "we are talking about things that are important to men as well — men who want to see Afghanistan move forward. If you sacrifice women to make peace, you are also sacrificing the men who support them and abandoning the country to the fundamentalists that caused all the problems in the first place."

Read more: http://www.time.com/time/world/artic...#ixzz0vwTd1HZD

http://www.time.com/time/world/artic...007238,00.html