Dr. Laura Batstra (RuG, NL): ADHD is geen ziekte

[zonbron]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Liefde heeft betrekking op meer dan wat er reeds is, de emoties ontstaan uit gedeelde belangen t.b.v. de toekomst en kan daarom geen oorsprong vinden in toevallige chemie.



De man heeft maar 20% hersenen en leeft een gewoon leven. Zijn hersenen hebben zich aangepast. Hij werkt als ambtenaar en heeft een vrouw en twee kinderen.

De hypothese van de psychiatrie dat druk gedrag of depressieve emoties door een biochemisch onbalans in de hersenen zou worden veroorzaakt, hetgeen niet te meten is, is zeer onwaarschijnlijk als je dit soort feiten weet. Daarbij spoort het niet met logica en zijn er verschillende hoogleraren die de psychiatrie beschuldigen van bedrog.

Bedrog is een misdrijf, de kinderen worden in potentie opgelicht omdat een stel omstreden artsen overtuigd is dat het leven niet meer is dan toevallige chemie.

Of ze gelijk zouden kunnen hebben doet er niet toe als de toekomst van kinderen op het spel staat.

Ook al kan misschien niemand het tegendeel bewijzen en definiëren waarom het leven betekenis heeft, dan nog heeft een arts het recht niet om in de hersenen van kinderen te komen op basis van een omstreden en volgens sommigen zelfs frauduleuze theorie.

Kinderen verdienen een respectvolle kans om een unieke betekenis te vervullen in het leven. De psychiatrie heeft geen bewijs voor de hersenziekten die ze behandelen en moet dus maken dat ze wegkomen uit de hersenen van kinderen.

2 !

[ArjanD]

Hoogleraar kinderpsychiatrie Robert Vermeiren die recent een open brief schreef aan de Tweede Kamer over 'criminalisering' van ADHD-diagnostiek vraagt zich af waarom fysiek bewijs nodig is voor de ziekte ADHD...



https://twitter.com/RobertVermeiren/...14276553719808

De open brief is te lezen op het volgende adres:

Geachte Tweede Kamerleden

...

Artsen die kinderen medicatie voorschrijven lijken gewetenloze criminelen die farmaceutische belangen boven kinderen plaatsen. Dit alles bezorgt me zeer, want het schaadt kinderen die door een stoornis (bij ADHD, drukte en concentratieproblemen) ernstig disfunctioneren en daar in hun gezin, op school en met vriendjes last van ondervinden.

Ik hoop in het belang van deze kinderen uw aandacht te kunnen krijgen voor deze zorg.

http://www.artsennet.nl/opinie/artse...Kamerleden.htm

[Ariadne]

Ik zou ADHD een stoornis noemen. Het is een handicap ook, lastig om mee te leven, zeker de meer ernstige vormen. Gelukkig vermindert de ernst van de symptomen sterk bij de aanvang van de puberteit. Ik heb ervaring met een kind dat ADHD had/heeft, al lijkt aan ADHD nu een andere definitie gegeven te worden dan een twintigtal jaar geleden. Nu lijken de meeste met ADHD gediagnosticeerde kinderen eerder op wat we vroeger een hyperkinetisch of overactief kind noemden of gewoon een kind dat wat druk was en meer aandacht vroeg.

Een beschrijving van wat een kleine twintig jaar geleden ADHD genoemd werd en mijn eigen ervaringen verduidelijken misschien wat ik bedoel:
Mijn dochter had erg moeite om zich te concentreren, het was een actief, druk en vrolijk kind. Het was een enig kind en we konden met twee erg veel tijd vrij maken voor haar dus problematisch vonden wij haar niet al kon ik er moeilijk mee overweg dat je zo dikwijls een eenvoudige vraag moest herhalen. Later leerden we dat ze niet koppig was of iets niet wou doen bv maar dat ze geen opdracht of vraag kon onthouden die uit meer dan één element bestond. Met andere kinderen omgaan ging moeilijk maar goed, ze was niet erg sociaal blijkbaar, zo dacht ik. Vreemd werd het toen ik haar wou leren lezen. Op school ging het niet maar zelfs thuis, met veel aandacht en geduld, wou het maar niet lukken. Cijfers ging ook niet, ze leek niet te begrijpen waar dat over ging. En toch leek ze me een normale nieuwsgierigheid en intelligentie te hebben. Ik had nog met licht mentaal gehandicapten gewerkt, had kinderen gekend die op het randje zaten en die vertoonden een totaal ander gedrag: begrepen bv moeilijk complexe zaken terwijl dat bij haar helemaal niet zo was.
Toen de school ons in het eerste leerjaar zei dat ze naar 't bijzonder onderwijs moest zijn we ernstig beginnen zoeken naar wat het probleem juist was en wat er eventueel aan kon gedaan worden. Bijzonder onderwijs leek me voor een kind met normale intelligentie een nachtmerrie (nadien bleek dit ook zo te zijn).

PMS/CLB hielpen ons niet verder, talloze testen ook niet. Het enige dat ze ons duidelijk konden zeggen was dat ze geen idee hadden wat haar I.Q. was gezien ze geen enkele test volledig kon of wou afwerken. Op de eerste vragen in een reeks antwoordde ze goed bv maar na enkele vragen vulde ze zomaar iets in en enkel na sterk aandringen. Ik testte zelf haar aandachtsspanne bij het leren lezen en ontdekte dat die hoop en al een halve tot één minuut was.
Tenslotte en zonder veel animo kwamen we bij een gekende kinderpsychiater uit het Gentse terecht die haar ook weer onderwierp aan een batterij testen en o.a. een encephalogram. Hij stelde als diagnose een afwijking in de hersenen, vertelde ons dat dit een eerder zeldzame stoornis was. Gedragstherapie kon helpen (al vond ik haar gedrag zelf niet problematisch, ze was nog altijd dat lieve, vrolijke, drukke, nieuwsgierige meisje) en er bestond een geneesmiddel: rilatine dat hielp om de aandachtsspanne wat langer te maken. Dat het op haar gedrag een invloed zou hebben dacht hij niet, daar raadde hij therapie voor aan. Haar probleem met cijfers kon dyscalculie zijn, één van de mogelijke symptomen van die hersenafwijking. Het goede nieuws was: meestal verminderden de symptomen sterk vanaf de puberteit om tegen de jongvolwassenheid minimaal te worden.

Therapie bij een psychiater die ons bovendien niet bepaald kindvriendelijk leek hadden we geen zin in. Bovendien: Ik had destijds wat psychologie en (ortho)pedagogie gestudeerd, ik studeer graag en ik hield dolsveel van mijn dochter, had er ook de tijd voor dus zou ik zelf wel alles leren wat er over die ADHD (als het dat was...) te leren was.
Viavia leerde ik iemand kennen met een kind dat wel een tweeling van mijn dochter leek en die leerde ons dan weer 'Zit Stil' kennen. Een organisatie van ouders met een kind met ADHD en ook de naam van een tijdschriftje. En plots was er die enorme opluchting. Al die kinderen waar die ouders het over hadden waren zo herkenbaar in hun gedrag. Ik leerde ook hoe eenvoudig sommige oplossingen waren. In plaats van te vragen iets te halen én het licht in de gang uit te doen bv begrepen we nu dat dat gewoon niet kon. Dus deelden we zo'n vraag op in twee stukken. Iets halen. En eens ze terug was gewoon vragen 't licht uit te doen. En toen bleek dat ze helemaal niet 'koppig' was.

Veel ouders raadden rilatine aan, een 'wondermiddel' voor de periode tussen zes en twaalf jaar. Na erg veel gepalaber, navraag en twijfel besloten we het eens te proberen. En ja, het was een wondermiddel. Plots was die aandachtsspanne uitgebreid tot drie minuten. En op twee weken leerde ik haar lezen, 't leek alsof haar geest de tijd wou inhalen, ze wou op mijn schoot mijn boeken meelezen, begreep plots de ondertiteling van een leuk feuilleton,.. Aan haar gedrag veranderde er niet veel. Misschien was ze iets rustiger maar dat was voor ons niet het grootste probleem en het algemeen drukke veranderde niet spectaculair. Een kind dat aandacht vroeg zagen wij ook niet als iets dat lastig was, er kroop gewoon wat meer tijd in en die tijd gaven we haar graag.

Rekenen ging er niet in en inderdaad, het is er nooit ingegaan, ook later niet. Tien, honderd, duizend,.. ze kon er geen betekenis aan geven, alsof je een kleurenblinde kleuren wil uitleggen.
Met school is ze 't moeilijk blijven hebben al hebben ze uiteindelijk na een antal testen wel een verbaal I.Q. kunnen geven; 110. Na de nachtmerrie van het bijzonder onderwijs heeft het ons veel moeite gekost om haar naar het TSO te krijgen. Later heeft ze nog een bachelor geprobeerd maar de leerachterstand in combinatie met dyscalculie bleek een te grote hindernis. Leerkrachten kenden ADHD niet en toen het wat meer bekend werd bleek plots dat het over iets anders ging. ADHD was plots synoniem met gedragsgestoord bv. Dyscalculie begreep en kende al helemaal niemand. En die ene persoon van het CLB die beweerde het woord te kennen dacht dat het gewoon vergelijkbaar was met dyslexie.
Het lastigste als ouder vond ik de manier waarop ze met emoties omging. Ze lijkt daar slechts een korte termijn geheugen voor te hebben. Uit het oog is uit het hart, zoiets. Het voordeel is dat ze aan negatieve ervaringen geen negatieve herinneringen lijkt over te houden. Na een relatiebreuk bv viel ze in een zwart gat. Maar een paar dagen later was er een al even heftige nieuwe verliefdheid en het grote verdriet was gewoon verdwenen. Jongeren verwerken over 't algemeen gemakkelijk zoiets maar bij haar was dat telkens weer spectaculair. Het nadeel: ook mooie emoties en relaties bleken gemakkelijk 'vergeten'.

En de rilatine? Het bleek inderdaad dat haar aandachtsspanne bij 't begin van haar puberteit langer werd. Ik verminderde de dosis navenant en ik denk dat ze ongeveer twaalf was toen we er definitief mee gestopt zijn.

Ze is een jonge vrouw nu en nog altijd wat bijzonder. Een rekenwonder is ze niet maar goed, de meeste mensen kunnen moeilijk met getallen om dus dat valt niet erg op. Sinds ze zelfstandig gaan wonen is, is onze ooit zeer dichte band er één geworden van onverschilligheid lijkt het. Dat is moeilijk te begrijpen en aanvaarden maar ze redt het zelfstandig en lijkt erg gelukkig in een goede relatie, daar ben ik blij om.

Heeft ze nu een ziekte? Ik denk het niet. Ik denk dat de diagnose van een hersenstoornis destijds correct was en ze beantwoordde aan wat destijds als iemand met ADHD beschreven werd. Andere kinderen die in die periode de diagnose ADHD kregen hadden vergelijkbare symptomen. Terwijl een groot deel van degenen die nu het etiket ADHD krijgen helemaal niet op haar lijken. ADHD heeft gewoon een volledig andere invulling gekregen, het is een verzamelwoord geworden voor alle kinderen die lastig gedrag vertonen. Ik denk niet dat kinderen -zowel degene met het ADHD van vroeger als degene die daar buiten vallen- met die uitbreiding gebaat zijn. Ook de betrokken ouders niet, al zeker niet diegenen onder hen die met hun kind begaan zijn.

Ik denk overigens niet dat ik haar ooit rilatine gegeven had als oplossing voor gedragsstoornissen: een erg complex gedrag met een geneesmiddel behandelen dat bij 'normale' hersenen verslavend kan zijn en waarvan het effect op gedrag moeilijk te meten valt lijkt me een erg drastisch en riskant experiment. Al helemaal bij kinderen met zich ontwikkelende hersenen.
Goed voor de farmaceutische industrie, leuk voor psychiaters, gemakkelijk voor leraren en zeer ontlastend voor de ouders: plots is je kind niet meer moeilijk maar 't heeft een ziekte en 't medicament zal het wel oplossen.

[ArjanD]

Concentratieproblemen en druk gedrag kunnen ontelbare oorzaken hebben. Er is bijvoorbeeld bewijs dat een voedingsdeficiënt de oorzaak kan zijn.

http://www.nieuwsblad.be/article/det...leid=GO7360AER

Andere bekende oorzaken zijn een verstoorde ouder-kind relatie, gebrek aan structuur/dagritme, gebrek aan natuur in de opgroeiomgeving, mee-roken in de speelomgeving, loodvergiftiging van de botten door autogassen en bepaalde verfsoorten.

http://www.hln.be/hln/nl/33/Fit-Gezo...eractief.dhtml

Bij uw kind is daadwerkelijk een hersenprobleem aangetoond waardoor geen psychiater maar een neuroloog nodig zou zijn. Zomaar in het wilde weg hersenbehandeling voorschrijven met als enige motief om de concentratiespanne te verruimen is onzinnig. De praktijk belet de kans om een echte oplossing voor het probleem te vinden, dan wel uw kind de kans te geven zelf unieke oplossingen te vinden (c.q. over de problemen heen te groeien of er veel voordeel mee te ontdekken)

Albert Einstein sprak geen woord tot hij 4 jaar oud was en kon pas lezen toen hij 7 jaar oud was. Hij werd door leraren omschreven als mentaal traag, niet sociaal en afwezig in eigen domme dromen. Hij kon niet concentreren op voorgeschotelde taken op school en was altijd aan het klieren in de klas en is van de middelbare school afgestuurd en geweigerd aan de universiteit Zurich Polytechnic.

http://goo.gl/5KUVC (Hoogbegaafde kinderen slachtoffer ADHD-hype)

Als een kind een probleem heeft in de hersenen en duidelijk is dat het een ziekte is dan zou hersenbehandeling nodig kunnen zijn maar niet zomaar in het wilde weg door een psychiater maar op basis van neurologische kennis afgestemd op het specifieke hersenprobleem van het kind.

[Ariadne]

Tja, mijn dochter had geen verstoorde kind/ouder relatie enz, meeroken in de speelomgeving als oorzaak is een ongepaste grap van een anti-roker en was overigens ook niet relevant. Alles heeft wel een oorzaak maar daar kom je natuurlijk geen stap mee verder. We wéten dat berglucht beter is dan stadslucht en gezonde voeding beter dan fastfood. Btw, toen mijn dochter klein was speelde ze in onze bio-boomgaard en had een erg gevarieerde gezonde voeding. Onze dochter had ook geen 'concentratieproblemen en druk gedrag', net om het onderscheid te maken tussen drukke, lastige kinderen en ADHD schreef ik dat hele verhaal.
Als je de volledige tekst gelezen hebt las je dat ik sprak over een kleine twintig jaar geleden. Toen kregen drukke of onhandelbare kinderen geen rilatine voorgeschreven maar was aangetoond dat het bij kinderen met ADHD de aandachtsspanne verlengde. Het werd ons niet in 't wilde weg voorgeschreven en we gaven het haar ook niet in 't wilde weg. Maar het had voor haar gedurende een bepaalde periode een zeer positief effect. En dat had en heeft het bij de meeste kinderen met 'echte' ADHD. Die psychiater was slechts één element in de diagnose maar daar heb je misschien overheen gelezen. Wij waren mensen die zeer behoedzaam omsprongen met medicatie, mijn partner studeerde trouwens alternatieve geneeskunde. School was ook slechts enkele uurtjes per dag, naast de school had ik ruim de tijd haar een veelvoud bij te brengen van wat ze daar opstak en zoals ik duidelijk schreef: geen van beide hadden wij thuis echt problemen met haar gedrag.
Wij hadden natuurlijk ons kind de unieke kans kunnen geven niet te kunnen lezen maar daar opteerden we niet voor. Als je een kind met ADHD zou hebben zou je weten dat het ook met dat gecontroleerde gebruik van rilatine erg veel kansen heeft uniek op te groeien.
Waar je wel gelijk in hebt dat het totaal onverantwoord is om drukke kinderen zomaar de diagnose ADHD te geven en dan een voor hen gevaarlijke drug te geven.
Je opmerkingen over een 'hersenbehandeling' op aanwijzen van een neuroloog zal ik maar aan een wat ondoordacht snel tikken toeschrijven. Er bestaan namelijk geen 'hersenbehandelingen door neurologen' bij ADHD.
Er bestaat enkel rilatine om te zorgen dat ze nét lang genoeg de tijd hebben om iets aan te kunnen leren (hen die tijd niet geven zou ik pas erg vinden) en gedragstherapie (al hou ik niet van dat woordje therapie) voor het kind en dat houdt eigenlijk vooral één ding in: je kind voldoende structuur geven. Dat lag ons iets minder maar voor haar hadden we het er graag voor over. Daarnaast is er gedragstherapie voor de ouders: leer dat je kind slechts één ding tegelijk kan verwerken.
Indien je rilatine toedient aan een kind met ADHD krijgt het géén kleinere hersenen. Vergelijk het met morfine: iemand die chronisch erge pijn heeft kan nooit verslaafd worden aan morfine, wie geen pijn heeft wel. Dat heeft te maken met de verwerking van het product door een lichaam/hersenen die het nodig hebben om het eenvoudig uit te leggen.

O ja, die mythe van Einstein klopt niet. Hij was gewoon een erg intelligente jongen. Hij was geen voorlijk kindgenie en las misschien pas toen hij het op school geleerd werd: dat is normaal bij kinderen, ook de extreem intelligente, . Net als elk erg intelligent kind verveelde hij zich al snel in de klas maar ook zijn leraren zagen dat het een erg slimme student was, zij het dat hij niet de meest volgzame was. Maar de normen lagen toen ook héél wat strenger. Einstein zou nooit rilatine gekregen hebben
Er is tegenwoordig een hype rond hoogbegaafde kinderen waardoor er een verkeerd beeld van ontstaat. Het klopt dat een hoogbegaafd kind zich snel verveelt op school en hierdoor in conflict kan komen met leerkrachten of slecht presteren vanaf het middelbaar maar dat valt onmogelijk te verwarren met ADHD of zelfs druk of hyperactief zijn. Nu ja, ik lees over ouders met een kind met een IQ van 130 of 140 die dat hoogbegaafd noemen en dan denk ik: na iedereen ADHD nu ook iedereen hoogbegaafd. En de max is natuurlijk: mijn kind is druk en onhandelbaar DUS is het hoogbegaafd.

Maar goed: het is fijn dat je nadenkt en ik deel je mening dat er blijkbaar op scholen gegooid wordt met de gemakkelijkheidsdiagnose ADHD en met massa's verkeerd toegediende rilatine. Vergelijk het misschien met migraine. Als je plots ieder kind met hoofdpijn een middel tegen migraine zou geven ben je erg fout bezig (de vergelijking klopt in zoverre dat migraine middelen niet eens helpen tegen hoofdpijn en omgekeerd) maar dat betekent niet dat echte migraine niet bestaat. En niet elke migraine los je op of vermijd je door gezond te leven of op een andere manier tegen het leven aan te kijken.

Het individualisme van een kind stimuleren en het helpen in zijn zoektocht naar zijn eigen uniciteit is inderdaad belangrijk. Maar eens een -correcte- diagnose van een probleem gesteld is het een oplossing voor dat probleem ontzeggen, d�*�*r zou Dickens pas een hartaanval van gekregen hebben.

[ArjanD]

'We kunnen niet beter' is geen excuus voor hersenbehandeling, zeker als het gaat om de toekomst van een kind.

Er zijn andere oplossingen, maar het belangrijkste nog is de wil om oplossingen te vinden. Voor een hersenprobleem dient een neurologische oplossing te worden gevonden, maar er is helemaal geen bewijs dat kinderen die concentratieproblemen hebben volgens de definitie van de psychiatrie een hersenprobleem hebben. Het probleem van uw kind is in dat opzicht uniek (zover dit niet bekend is binnen de neurologie)

De argumenten die u aanvoert om toch de hersenen van het kind te behandelen zijn ongeldig. Ook al leven we in autogassen en is er veel (slechte) fastfood, dat wil niet zeggen dat we dan ook maar slechte zorg moeten geven omdat we zogenaamd 'niet beter kunnen'

Het voedingsonderzoek dat ik citeerde toonde dat 78% van de kinderen met de diagnose ADHD kan worden verlost van de diagnose met een goedkoop dieet.

http://www.nieuwsblad.be/article/det...leid=GO7360AER

Dat onderzoek werd uitgevoerd door dr. Pelsser en moest met privégeld van een ouder worden bekostigd. Het werd bijna 10 jaar verdrukt.

Dit zegt prof. dr. Trudy Dehue hierover in Trouw:

Belastinggeld gaat naar ontwikkeling pillen

Er is veel onderzoek gedaan naar de werking van ADHD-pillen. Relatief weinig aandacht gaat naar onderzoek naar niet-medicamenteuze behandelingswijzen en naar de onderliggende oorzaken van ADHD.

Eerder dit jaar moest de Nederlandse onderzoekster Lidy Pelsser van het Nederlandse ADHD Research Centrum nog schooien om fondsen bij elkaar te rapen. Ze onderzoekt als enige de mogelijke samenhang tussen ADHD en voeding.

Ze kon de studie aanvankelijk niet financieren. Pelsser kreeg pas fondsen van een anonieme privé-donor nadat de actualiteitenrubriek ’EenVandaag’ berichtte over de mogelijke stopzetting van haar onderzoek.

http://www.trouw.nl/achtergrond/deve...__.html?part=2

Alternatieven worden verdrukt, er is sprake van aanhoudende excessieve groei in ADHD medicatie voorschriften ondanks jarenlange kritiek van overheid en geleerden. In 2011 werden in Nederland 1,1 miljoen pakjes ADHD medicijnen voorgeschreven aan voornamelijk kinderen, 22% groei t.o.v. 2010.

ADHD pillen kunnen misschien op de korte termijn prettige effecten hebben in het leven van een kind maar daar gaat het niet om. Voor een hersenziekte is geen bewijs en alternatieve behandelingen worden verdrukt omdat ze het beroep psychiater onnodig maken.

Oorspronkelijk geplaatst door Ariadne

Er bestaat enkel rilatine om te zorgen dat ze nét lang genoeg de tijd hebben om iets aan te kunnen leren (hen die tijd niet geven zou ik pas erg vinden)

Een recent onderzoek in Australië welke voor 20 jaar de vooruitgang volgde van meer dan 2800 families toonde dat ADHD medicijnen de leerprestaties met factor 10x verslechteren t.o.v. kinderen met de diagnose ADHD waarvan de ouders medicijnen weigerden. De oorzaak wordt gezocht in een verhoogde bloeddruk door ADHD medicatie.

West Australian Labor kamerlid Martin Whitely:

“De claim van de ADHD industrie dat kinderen zonder medicatie academisch falen riskeren blijkt volledige kolder te zijn.”, zei hij. “Het is niet dat ADHD medicijnen de lange termijn schoolprestaties niet verbeteren, ze trekken kinderen naar beneden. Ouders zullen woedend zijn dat ze zijn opgelicht om kinderen overheids gesubsidieerde amfetaminen te geven. Geen enkele verantwoorde ouder zou bij willens en wetens de kans op academisch falen van hun kind vergroten.”

http://www.theaustralian.com.au/news...-1225831116701

Dit is waarom het belangrijk is om eerlijk te blijven zoeken naar oplossingen voor problemen en niet genoegen te nemen met 'we kunnen niet beter'.

Als we om de toekomst van kinderen geven dan moet voorkomen worden dat ze onterecht hersenbehandeling krijgen. We moeten eerlijk blijven zoeken naar de beste oplossingen voor problemen en niet zomaar toestaan dat omstreden artsen in de hersenen gaan rommelen onder het mom van 'we kunnen niet beter' (noodzakelijk kwaad), onderwijl artsen met andere ideeën worden verdrukt.

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Als we om de toekomst van kinderen geven dan moet voorkomen worden dat ze onterecht hersenbehandeling krijgen.

ben je een been kwijt dan krijg je ook hulpmiddelen.
werken hersenverbindingen niet dan moet je die mensen helpen.

dat je sommige beenbreuken verkeerd behandelt betekent niet dat je beenbreuken niet meer mag behandelen

onterechte behandelingen moeten ALTIJD voorkomen worden ongeacht leeftijd, geslacht of aandoening.
terechte behandelingen moeten ALTIJD gegeven worden ongeacht leeftijd, geslacht of aandoening

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door 1207

onterechte behandelingen moeten ALTIJD voorkomen worden ongeacht leeftijd, geslacht of aandoening.
terechte behandelingen moeten ALTIJD gegeven worden ongeacht leeftijd, geslacht of aandoening

Bent u het dan eens dat we fysiek bewijs moeten eisen van de psychiatrie voordat ze de hersenen van kinderen mogen behandelen?

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Bent u het dan eens dat we fysiek bewijs moeten eisen van de psychiatrie voordat ze de hersenen van kinderen mogen behandelen?

??? wat bedoel je met fysiek bewijs?
best eerst naar de patient kijken en van daaruit vertrekken.
eerst de diagnose dan de hulp

[ArjanD]

U stelt dat onterechte behandeling moet worden voorkomen, vindt u dan niet dat er bewijs moet zijn voor een hersenziekte voordat het behandeld mag worden?

Stelt u zich eens voor hoe het is voor kinderen die zich nu tussen wild getouwtrek begeven waarin ze soms wel en soms niet een aangeboren hersenziekte hebben en waarin door een grote groep, waaronder de overheid, wordt beweerd dat de kinderen onterecht hersenbehandeling ontvangen. Dat lijkt mij verschrikkelijk.

Hoe kan er zo onvoorzichtig worden omgesprongen met de toekomst van een kind?

Wie er gelijk heeft doet er niet toe. Zolang de discussie en onzekerheid voort duurt staat het leven van een weerloos kind op het spel.

[the_dude]

Oorspronkelijk geplaatst door 1207

onterechte behandelingen moeten ALTIJD voorkomen worden ongeacht leeftijd, geslacht of aandoening.
terechte behandelingen moeten ALTIJD gegeven worden ongeacht leeftijd, geslacht of aandoening

dat is misschien tof om roepen maar hoe doe je dat in de praktijk?

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Wie er gelijk heeft doet er niet toe. Zolang de discussie en onzekerheid voort duurt staat het leven van een weerloos kind op het spel.

Is er onzekerheid? bvb bewijs
kind a is
-kontaktgestoord
-motorisch onhandig
-afhankelijk van strikte rituelen
-niet empathisch tov mensen
-erkent noverbale signalen niet
-kan beter met dieren overw"eg dan met mensen
-overgevoelige zintuigen (reuk, gehoor,..)
-heeft splinterbegaafdheden
-problemen met oogcontact
-voelt zich als een alien onder mensen
...

welk bewijs moet je hebben vooraleer je bij dit kind mag gaan kijken naar autisme? hersenscans of liever wachten tot hij 50 is? lekker sociaal gestoord, thuiswonend, zwaardepressief, zowel professioneel als persoonlijk een totaal wrak,...

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door the_dude

dat is misschien tof om roepen maar hoe doe je dat in de praktijk?

huisartsen verbieden nondiagnoses te stellen en bepaalde medicatie pas toelaten na diepgravend onderzoek?
bvb rilatine mag enkel na onderzoek, door gespecialiseerde teams, gegeven worden en niet meer na het vragenlijstje vd huisarts.

[ArjanD]

Hetgeen u opsomt is geen bewijs voor een hersenziekte en zoals prof. dr. Robert Vermeiren al liet doorschemeren met zijn Tweet bestaat er geen fysiek bewijs voor een psychiatrische hersenziekte.

Vindt u niet dat we daarom fysiek bewijs moeten eisen van de psychiatrie voordat ze de hersenen mogen behandelen?

Stel dat er geen hersenziekte is, maar dat de problemen voortkomen uit een vergiftiging, of misschien een verstoorde ouder-kind relatie waarbij het kind met de juiste interventie de kans heeft om als normaal kind op te groeien en zelfs door het overwinnen van de ogenschijnlijke problemen, waarvoor talloze voorbeelden zijn, uit te groeien tot een groot talent ipv. levenslang medicijnen te moeten slikken tegen een chronische hersenziekte dat het niet heeft?

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Hetgeen u opsomt is geen bewijs voor een hersenziekte

uiteraard niet

zo zijn er nog steeds mensen die beweren dat er geen bewijs is voor 9/11
dat er terroristen met een vliegtuig in torens zijn gevlogen

[ArjanD]

Kan u zich voorstellen dat er bij een kind geen hersenziekte is, maar bijvoorbeeld een vergiftiging en dat dat de door u opgesomde problemen geeft in het leven?

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Kan u zich voorstellen dat er bij een kind geen hersenziekte is, maar bijvoorbeeld een vergiftiging en dat dat de door u opgesomde problemen geeft in het leven?

een voedselvergiftiging die krek dezelfde symptomen geeft als autisme?

tsja, uitsluiten kunt ge niets maar ik acht het zeer onwaarschijnlijk.
ik kan natuurlijk ook niet uitsluiten dat er een koffiepot rond mars vliegt.

als je zo iemand zijn problemen zou kunnen verzachten met medicatie zodat hij beter aangepast kan functioneren, waarom niet? uiteraard zal deze medicatie op het neurologische inwerken omdat daar het probleem zit.

[ArjanD]

Als er geen bewijs is voor een hersenziekte, wat valt er dan te behandelen?