Schrijfsels van een dertienjarige - Pagina 4

Koenraad Noël · 7 mei 2012, 18:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Er zijn van die kwieten die in werken als de Silmarillion fouten proberen te zoeken.
Zo van; Trokkadator is de broer van Gwenzolador, zoon van Yull dus Vurgamitor kan nooit de neef van Zarradur zijn want diens vader (Grommil) was getrouwd met Elisadoma van Fronbor, wiens zus Fra huwde met Lokar Van Rudor en dus nooit de neef van Zarradur kan zijn want die stierf al veel eerder tijdens de Slag om Cuggallor.

Ook een hobby van u?

Nee, enkel de fouten in de verfilmingen van LOTR.

BigF · 7 mei 2012, 18:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Noël

Nee, enkel de fouten in de verfilmingen van LOTR.

Dat telt ook.

Koenraad Noël · 7 mei 2012, 18:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Dat telt ook.

Bij de Hobbit begaan ze ook al enorme flaters! Insinueren dat de mensen de tovenaar-koning hebben opgesloten. Glorfindel zei nochtans duidelijk: "Do not pursue him! He will not return to these lands."

BigF · 7 mei 2012, 18:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Noël

Bij de Hobbit begaan ze ook al enorme flaters! Insinueren dat de mensen de tovenaar-koning hebben opgesloten. Glorfindel zei nochtans duidelijk: "Do not pursue him! He will not return to these lands."

Ik begin een beetje bang van van u te worden.

Koenraad Noël · 7 mei 2012, 18:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Ik begin een beetje bang van van u te worden.

Xenophon · 7 mei 2012, 18:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Noël

Flauwe replieken op een zeker politiek forum.

2

Mitgard · 7 mei 2012, 20:30

Toen ik 13 jaar was stak ik strijkers af in het park, waarop de omwonenden dan de politie verwittigden.

Ok, ik was nogal een laatbloeier.

Goed geschreven, Koenraad.

Stingray · 7 mei 2012, 21:07

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

Toen ik 13 jaar was stak ik strijkers af in het park, waarop de omwonenden dan de politie verwittigden.

Ok, ik was nogal een laatbloeier.

Goed geschreven, Koenraad.

Strijkers ? Dat is lang geleden dat ik daar nog iets van gehoord heb.

Toen het sintemaarten was, schuimden we een naburig dorp af. Met vier man voor een brievenbus, drie met een krabber. Eentje die de klep openhield en dan allemaal gelijk ze erin gooien.

Tsjonge.

Koenraad Noël · 8 mei 2012, 20:18

Schrijfsel van een vijftienjarige.

Bloed en Ijzer [Alternatieve geschiedenis]

Vlaanderen, mijn Vlaanderen, wat is er toch gebeurd? Ik begrijp mijn Führer niet. Hoe kon hij mijn Vlaanderland opnieuw toevertrouwen aan dat koningshuis? Waar streden wij dan eigenlijk voor? Het bevalt met hier in Oostland beter dan in dat groot Belgenland. Eventjes proefden wij de vrijheid, als onze eigen rijksgouw. Historiciteit, spraken zij? Wat is dat? Een geschiedenis van onderdrukking, dat is het!

Bert Cuypers was Vlaams-nationalist. Net als vele anderen voelde hij zich bedrogen door de instelling van het Dietsche protectoraat. Om de situatie na de oorlog snel te regulariseren, besloot het Derde Rijk om de gebieden uit West-Europa langzaamaan weer onafhankelijk te maken. Dit was een kaakslag voor flaminganten, want in plaats van hun onafhankelijk Vlaanderen werd het Diets Protectoraat door toedoen van Joris Van Severen en Leopold III een verenigde Benelux. Uit protest vertrokken veel flaminganten naar de Vlaamse kolonie Broekzele in Oostland. De gedesillusioneerde Cyriel Verschaeve diende als missiepriester in de kolonie, maar na zijn dood verliet de kolonie het christelijke geloof. Ontevredenheid groeide, en Broekzele werd al gauw een schuiloord voor dissidenten. Naast wat neopaganistische groepen was Otto Strasser de voornaamste dissident die school in Broekzele. Het Strasserisme sprak de Vlamingen wel aan, weg met die Führer die hun Vlaanderen afnam. De Schutzstaffel was al jaren log en inefficiënt geworden. Uitblinkers zoals SS-Oberführer Van Hool konden op hun eentje weinig uithalen tegen de openlijke dissidentie in de kolonie.

Oostland, ja, het veroverde Oost-Europa. Een lappendeken van gouwen gesticht door weerboeren, Hitlers gewapende boeren-kolonisten. Het voormalige Rusland werd als een groot concentratiekamp behandeld, met als enige opzichters de bewakers in hun torentjes aan de grens met Oostland, torentjes op een letterlijk ijzeren gordijn. Duitslands macht wankelde en stortte in toen de uitroeiingskampen niet langer verborgen konden blijven. De oude Hitler was tot pion verworden van een nieuwe generatie politici. Hij werd een ambigu figuur dat onschuldig beweerde te zijn, en verdween langzaamaan op de achtergrond ten voordele van zijn zoon Rudolf, die inmiddels getrouwd was met de erfgename van Pruisen. Langzaamaan werden Weimar en het Derde Rijk niet meer dan een interregnum. En ook dat werd niet aanvaard in Oostland. Oostland was de facto autonoom, en slechts de SS gehoorzaamde nog aan Berlijn. Zelfs de lokale NSDAP-afdelingen zweerden trouw aan Strassers Zwart Front. Ook Richard Darré, die uit gratie gevallen was, werd warm onthaald in Oostland.

De kerkklok luidde het uur, en zoals afgesproken ging Bert de kerk binnen. Het oude gebouw was leeg en stoffig. De oude knielstoelen had men al lang als brandhout aangewend. Op de kruising van het schip, enkele meters voor de knielbank, stond Verschaeves tombe. Boven het kaalgeplukt hoofdaltaar hing een ijzeren zwaard ter vervanging van de crucifix, en op het altaar zelf lag een met leer ingebonden exemplaar van Mein Kampf, conform de vroegere pogingen een positief Christendom te scheppen. De stilte werd al gauw verbroken door een dozijn anderen die binnenkwamen. Één van hen, een ruige kerel met lange haren, spuugde op een Sint-Antoniusbeeldje naast het portaal, waarna de andere, een lange grijsaard, hem met een elleboogstoot terecht wees. De grijsaard beklom de oude spreekstoel en sprak spottend het groepje mensen aan, zoals een priester de parochie aanspreekt. “Dierbeminde parochianen”, en het groepje lachte luid. “Zoals besproken met de andere gouwen, zullen wij weldra onze onafhankelijkheid uitroepen van dat misleide Duitsland. En, zoals nu iedereen wel weet, komt Hitler morgen onze gouw bezoeken. Het moment is aangebroken om onze wraakactie uit voeren, operatie Lang Mes.”

Enkelen kraakten hun knokkels, anderen lachten eens. De ruige kerel met lang haar naam een dolk uit zijn laars, en stapte naar het hoofdaltaar. Met een snelle beweging sneed hij Mein Kampf aan flarden. Hij keek wat rond, en hoopte een bijbel te vinden die hetzelfde lot zou kunnen ondergaan, maar vond niets. De anderen volgden hun voorbeeld, en stootten beeldjes omver. “Stop, addergebroed”, schreeuwde de man op de preekstoel. “Wij hadden afgesproken dat deze kerk bewaard zou blijven als grafmonument voor Cyriel!” De man vervolgde: “We mogen niet vergeten dat er nog steeds de Leibstandarte-SS Adolf Hitler is, Hitlers persoonlijke bewaking. Daarom hebben we deze kerk ook nodig. Vanuit de toren zal één van jullie paraat staan om Hitler neer te schieten zodra de rest van ons de Leibstandarte afgeleid heeft.” De grijsaard keek naar het zootje ongeregeld, en wees Bert aan: “Bert, jij zal de schutter worden. Installeer jezelf al maar in de toren.” Bert beefde, hij had dit niet verwacht. Maar hij moest en zou het doen. De ruige kerel gaf hem een scherpschuttersgeweer. Hij opende de houten deur naast het portaal, en ging langzaam de wenteltrap op. Langzaam ademde hij, trachtend te kalmeren. Op een oud stoeltje naast de klok zette hij zich neer, en dommelde traag in slaap.

Toen hij wakker werd, klonk muziek. De optocht was al bezig. Hij keek door het raam, en zag dat Hitler net arriveerde in zijn wagen, na een lange stoet. Hitler stapte uit, geëscorteerd door zijn lijfwachters. Iemand schreeuwde, gevolgd door enkele rake klappen tegen de lijfwachters. Het was begonnen. De aanvallers maakten geen kans tegen de voltallige lijfwachten, enkelen van hen hielpen de oude Hitler de wagen weer in te stappen en ... knal. Raak op de eerste keer. Hitler viel neer, en Bert viel achteruit. Het volk juichte.

vrijevlaming · 8 mei 2012, 20:59

bier?

Txiki · 8 mei 2012, 21:00

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door vrijevlaming

bier?

Koenraad Noël · 8 mei 2012, 21:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door vrijevlaming

bier?

Er was eens bier, en men dronk nog lang en gelukkig.

Txiki · 8 mei 2012, 21:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Noël

Er was eens bier, en men dronk nog lang en gelukkig.

drinkt

Koenraad Noël · 8 mei 2012, 21:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

drinkt

*zucht*

Er is bier, en men drinkt lang, veel en gelukkig.

Klinkt niet echt sprookjesachtig meer, hé?

vrijevlaming · 9 mei 2012, 06:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Noël

*zucht*

Er is bier, en men drinkt lang, veel en gelukkig.

Klinkt niet echt sprookjesachtig meer, hé?

sounds good enough for me

7 mei 2012, 20:30	#67
Mitgard Banneling Geregistreerd: 16 februari 2004 Berichten: 23.890	Toen ik 13 jaar was stak ik strijkers af in het park, waarop de omwonenden dan de politie verwittigden. Ok, ik was nogal een laatbloeier. Goed geschreven, Koenraad.

8 mei 2012, 20:18	#69
Koenraad Noël Europees Commissaris Geregistreerd: 4 april 2012 Locatie: Europa Berichten: 7.744	Schrijfsel van een vijftienjarige. Bloed en Ijzer [Alternatieve geschiedenis] Vlaanderen, mijn Vlaanderen, wat is er toch gebeurd? Ik begrijp mijn Führer niet. Hoe kon hij mijn Vlaanderland opnieuw toevertrouwen aan dat koningshuis? Waar streden wij dan eigenlijk voor? Het bevalt met hier in Oostland beter dan in dat groot Belgenland. Eventjes proefden wij de vrijheid, als onze eigen rijksgouw. Historiciteit, spraken zij? Wat is dat? Een geschiedenis van onderdrukking, dat is het! Bert Cuypers was Vlaams-nationalist. Net als vele anderen voelde hij zich bedrogen door de instelling van het Dietsche protectoraat. Om de situatie na de oorlog snel te regulariseren, besloot het Derde Rijk om de gebieden uit West-Europa langzaamaan weer onafhankelijk te maken. Dit was een kaakslag voor flaminganten, want in plaats van hun onafhankelijk Vlaanderen werd het Diets Protectoraat door toedoen van Joris Van Severen en Leopold III een verenigde Benelux. Uit protest vertrokken veel flaminganten naar de Vlaamse kolonie Broekzele in Oostland. De gedesillusioneerde Cyriel Verschaeve diende als missiepriester in de kolonie, maar na zijn dood verliet de kolonie het christelijke geloof. Ontevredenheid groeide, en Broekzele werd al gauw een schuiloord voor dissidenten. Naast wat neopaganistische groepen was Otto Strasser de voornaamste dissident die school in Broekzele. Het Strasserisme sprak de Vlamingen wel aan, weg met die Führer die hun Vlaanderen afnam. De Schutzstaffel was al jaren log en inefficiënt geworden. Uitblinkers zoals SS-Oberführer Van Hool konden op hun eentje weinig uithalen tegen de openlijke dissidentie in de kolonie. Oostland, ja, het veroverde Oost-Europa. Een lappendeken van gouwen gesticht door weerboeren, Hitlers gewapende boeren-kolonisten. Het voormalige Rusland werd als een groot concentratiekamp behandeld, met als enige opzichters de bewakers in hun torentjes aan de grens met Oostland, torentjes op een letterlijk ijzeren gordijn. Duitslands macht wankelde en stortte in toen de uitroeiingskampen niet langer verborgen konden blijven. De oude Hitler was tot pion verworden van een nieuwe generatie politici. Hij werd een ambigu figuur dat onschuldig beweerde te zijn, en verdween langzaamaan op de achtergrond ten voordele van zijn zoon Rudolf, die inmiddels getrouwd was met de erfgename van Pruisen. Langzaamaan werden Weimar en het Derde Rijk niet meer dan een interregnum. En ook dat werd niet aanvaard in Oostland. Oostland was de facto autonoom, en slechts de SS gehoorzaamde nog aan Berlijn. Zelfs de lokale NSDAP-afdelingen zweerden trouw aan Strassers Zwart Front. Ook Richard Darré, die uit gratie gevallen was, werd warm onthaald in Oostland. De kerkklok luidde het uur, en zoals afgesproken ging Bert de kerk binnen. Het oude gebouw was leeg en stoffig. De oude knielstoelen had men al lang als brandhout aangewend. Op de kruising van het schip, enkele meters voor de knielbank, stond Verschaeves tombe. Boven het kaalgeplukt hoofdaltaar hing een ijzeren zwaard ter vervanging van de crucifix, en op het altaar zelf lag een met leer ingebonden exemplaar van Mein Kampf, conform de vroegere pogingen een positief Christendom te scheppen. De stilte werd al gauw verbroken door een dozijn anderen die binnenkwamen. Één van hen, een ruige kerel met lange haren, spuugde op een Sint-Antoniusbeeldje naast het portaal, waarna de andere, een lange grijsaard, hem met een elleboogstoot terecht wees. De grijsaard beklom de oude spreekstoel en sprak spottend het groepje mensen aan, zoals een priester de parochie aanspreekt. “Dierbeminde parochianen”, en het groepje lachte luid. “Zoals besproken met de andere gouwen, zullen wij weldra onze onafhankelijkheid uitroepen van dat misleide Duitsland. En, zoals nu iedereen wel weet, komt Hitler morgen onze gouw bezoeken. Het moment is aangebroken om onze wraakactie uit voeren, operatie Lang Mes.” Enkelen kraakten hun knokkels, anderen lachten eens. De ruige kerel met lang haar naam een dolk uit zijn laars, en stapte naar het hoofdaltaar. Met een snelle beweging sneed hij Mein Kampf aan flarden. Hij keek wat rond, en hoopte een bijbel te vinden die hetzelfde lot zou kunnen ondergaan, maar vond niets. De anderen volgden hun voorbeeld, en stootten beeldjes omver. “Stop, addergebroed”, schreeuwde de man op de preekstoel. “Wij hadden afgesproken dat deze kerk bewaard zou blijven als grafmonument voor Cyriel!” De man vervolgde: “We mogen niet vergeten dat er nog steeds de Leibstandarte-SS Adolf Hitler is, Hitlers persoonlijke bewaking. Daarom hebben we deze kerk ook nodig. Vanuit de toren zal één van jullie paraat staan om Hitler neer te schieten zodra de rest van ons de Leibstandarte afgeleid heeft.” De grijsaard keek naar het zootje ongeregeld, en wees Bert aan: “Bert, jij zal de schutter worden. Installeer jezelf al maar in de toren.” Bert beefde, hij had dit niet verwacht. Maar hij moest en zou het doen. De ruige kerel gaf hem een scherpschuttersgeweer. Hij opende de houten deur naast het portaal, en ging langzaam de wenteltrap op. Langzaam ademde hij, trachtend te kalmeren. Op een oud stoeltje naast de klok zette hij zich neer, en dommelde traag in slaap. Toen hij wakker werd, klonk muziek. De optocht was al bezig. Hij keek door het raam, en zag dat Hitler net arriveerde in zijn wagen, na een lange stoet. Hitler stapte uit, geëscorteerd door zijn lijfwachters. Iemand schreeuwde, gevolgd door enkele rake klappen tegen de lijfwachters. Het was begonnen. De aanvallers maakten geen kans tegen de voltallige lijfwachten, enkelen van hen hielpen de oude Hitler de wagen weer in te stappen en ... knal. Raak op de eerste keer. Hitler viel neer, en Bert viel achteruit. Het volk juichte.

8 mei 2012, 20:59	#70
vrijevlaming Banneling Geregistreerd: 17 februari 2004 Locatie: Vlaanderen Berichten: 7.535	bier?