|
Staatssecretaris
Geregistreerd: 14 februari 2011
Berichten: 2.565
|
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jantje
Binnen de koninklijke familie zijn er veel meer die hun geld zelf verdienen.
Astrid heeft zo tot nadat haar vader koning werd steeds geleefd van het inkomen van haar echtgenoot en haar toelage als voorzitster van het Rode Kruis.
En Laurent leefde van een inkomen dat hij verkreeg door als voorzitter te werken van enkele onafhankelijke verenigingen. En de overheid had geen controle over die verenigingen, gewoon omdat ze zuiver met buitenlandse giften werkte en geen subsidies ontvingen.
Je zou haast gaan denken dat ze de dotaties hebben ingevoerd om controle te kunnen uitvoeren op Laurent, want zonder die dotaties had de regering, noch de politiek iets te zeggen over Laurent.
En Laurent was niet verlegen om het geld te gaan halen waar het zit.
Dus bij de rijken van de aarde, hoe zij aan hun geld komen laat hem koud, als hij er maar van kan meegenieten.
|
Astrid als voorzitster van het Rode Kruis (1994-2005), toen ze niet op het geld van haar man teerde:
http://www.standaard.be/Artikel/Deta...elId=GM1MGJC6:
Citaat:
Het Belgische Rode Kruis zit in een maalstroom van wantrouwen, onbegrip, financiële onduidelijkheden en inmenging van het koninklijk Paleis. Een reconstructie.
Het Rode Kruis is meer dan de jaarlijkse stickerverkoop. Het is ook meer dan de inzet van vrijwillige hulpverleners op festivals en andere evenementen.
De Belgische afdeling van het Rode Kruis zit in een diepe crisis, met als voorlopig dieptepunt het ontslag van prinses Astrid als nationaal voorzitter. Zij kondigde vorige maand aan niet langer het uithangbord te willen zijn van de humanitaire organisatie.
Nochtans was de prinses zeer populair bij de ruim twintigduizend vrijwilligers van het Rode Kruis. Ook uit een enquête bij de leden was haar grote wervende kracht gebleken. Toch liet de leiding van het Rode Kruis de voorzitter probleemloos vertrekken.
In de bestuurskamers van het Rode Kruis werd nauwelijks een traan gelaten. In Mechelen, waar zich het hoofdkantoor van de Vlaamse afdeling bevindt, was zelfs een zucht van verlichting te horen. Want het ontslag van Astrid - die eind 1993 haar vader Albert als voorzitter was opgevolgd - zou de communautaire onderhandelingen binnen het Rode Kruis misschien wel vooruithelpen.
De Vlamingen zaten met de Franstalige afdeling Croix Rouge de Belgique al sinds begin 2004 in een uitzichtloze onderhandeling over de 'modernisering' van de structuren - een onderhandeling die nu, januari 2008, trouwens nog geen meter is opgeschoven.
Over het belang van een dergelijke modernisering zijn Vlamingen en Franstaligen het eens. Beiden zijn van oordeel dat de nationale structuur van het Rode Kruis niet aangepast is aan de realiteit van twee afdelingen die bijna volledig autonoom werken.
Het knelpunt zit in de bevoegdheid van de nationale koepel - tot eind vorig jaar in de persoon van prinses Astrid. Die koepel is noodzakelijk omdat het internationale Rode Kruis maar één afdeling per land erkent. De vraag is alleen hoeveel macht die moet krijgen. Net zoals in de partijpolitiek willen de Vlamingen een afslanking, en de Franstaligen het behoud van een slagkrachtig federaal niveau.
Begin november 2007 vroeg Astrid over die besprekingen een stand van zaken. Afhankelijk van het antwoord daarop zou ze beslissen om haar voorzittersmandaat al dan niet te verlengen. Uiteindelijk leidde het tot een stopzetting, omdat voor haar de antwoorden van de twee afdelingen te ver uit elkaar lagen.
Tot daar de officiële versie. Daarnaast circuleren enkele andere motieven. Zo zou de prinses, als nationaal voorzitter juridisch verantwoordelijk, niet het risico willen lopen in financiële malversaties te belanden. Door de manke structuur van het Rode Kruis zijn lang niet alle geldstromen even transparant. Bovendien draagt de Franstalige afdeling een historische schuld mee. Risicofactoren die de prinses liever wilde vermijden.
Nog een ander scenario is dat de prinses geen vertrouwen had in de stemming over haar voorzittersmandaat. Bij haar zou de schrik leven dat ze aan Vlaamse kant onvoldoende steun zou hebben voor een herverkiezing.
Dat is geen onlogische redenering, gezien de voorgeschiedenis.
Die voorgeschiedenis begint eind 2005. Toen is het Paleis zich met de zaak beginnen te bemoeien, en vooral dan de kabinetschef van de koning, Jacques van Ypersele de Strihou. Vanaf dan was prinses Astrid niet langer de enige in het koninklijk paleis die zich over de humanitaire organisatie boog.
Vooral Guido Kestens, die van 2002 tot maart vorig jaar de Vlaamse voorzitter was, wijst daarop. Een bron dicht bij het hof bevestigt dat.
Van Ypersele de Strihou zou in actie zijn gekomen na enkele gebeurtenissen die eind 2005 plaatsvonden.
Zo had de Vlaamse afdeling voor het tweede jaar op rij de begroting van de Franstalige afdeling afgekeurd omdat het Croix Rouge tekorten in het vooruitzicht stelde. Maar niet zozeer die gebeurtenis zelf zette kwaad bloed. Vooral de reactie die de toenmalige Vlaamse voorzitter Kestens samen met zijn gedelegeerd bestuurder Philippe Vandekerckhove stuurde, kwam hard aan.
Beiden schoven het plan dat ze al in 2004 hadden opgesteld, als oplossing naar voren. De kern daarvan was de juridische zelfstandigheid van de twee afdelingen. Ook bood het Rode Kruis Vlaanderen aan om de 'diensten van het bloed' van de Franstalige en de Brusselse afdelingen over te nemen. In ruil daarvoor zouden de Vlamingen de historische Franstalige schuld van 12,2 miljoen euro overnemen.
Dat voorstel was voor het Paleis separatistisch en imperialistisch.
Nog een andere gebeurtenis sterkte het Paleis in die overtuiging. Het Rode Kruis Vlaanderen was zijn 'Strategisch Plan 2010' aan het uitwerken. Eén zinnetje werkte als een rode lap op een stier: 'Wij ijveren voor een juridische entiteit voor Rode Kruis Vlaanderen'.
Dergelijke 'tekenen van separatisme' vormden niet alleen een risico voor de eenheid van de organisatie. Ze zouden volgens het Paleis ook een kwalijke symboolwaarde hebben voor het hele land.
Die redenering zou veel te maken hebben met wat in 1972 gebeurde. Toen werd, onder het voorzitterschap van de toenmalige prins Albert, een eerste stap in de federalisering van het Rode Kruis gedaan. Dat viel samen met een verdere ontmanteling van het unitaire België.
De interesse van van Ypersele voor het Rode Kruis zou voortkomen uit vrees dat de geschiedenis van 1972 zich zou herhalen. Een confederaal Rode Kruis zou de voorbode zijn van een confederaal België.
De bezorgdheid om een confederaal Rode Kruis was zelfs zo groot dat ze eind januari 2006 de nieuwjaarstoespraak van koning Albert haalde. Daarin waarschuwde de vorst voor 'openlijk of omfloerst separatisme'. In het publieke debat werd dat als een vingerwijzing naar de Vlaamse partijen gezien. Maar de betrokkenen hoorden daarin vooral een waarschuwing aan het Rode Kruis Vlaanderen.
In een brief begin maart aan het paleis verwijst Guido Kestens zelfs naar die woorden, om de koning gerust te stellen dat niemand de solidariteit tussen de twee afdelingen wil opblazen. In zijn antwoord op die brief bevestigt noch ontkent de kabinetschef van de koning.
Eind 2005 is niet alleen het begin van de vertrouwensbreuk tussen het Rode Kruis Vlaanderen en prinses Astrid. Ook de Franstalige afdeling botst begin december 2005 met de prinses.
Pierre de Wergifosse had in die periode net ontslag genomen als voorzitter van de Franstalige afdeling, en prinses Astrid stelde voor hem door een crisismanager te laten opvolgen. Die zou de afdeling zo snel mogelijk uit de rode cijfers moeten halen.
Als voorbeeld gold Guido Kestens, die het Rode Kruis Vlaanderen als voorzitter financieel rendabeler had gemaakt. Kestens was voordien tien jaar lang algemeen directeur van C&A België geweest.
Voor de Franstalige afdeling vond de prinses als meest geschikte kandidaat Marc Van Ossel, de voormalige topman van glasproducent Saint-Gobain en voorzitter van Adic (Franstalige tegenhanger van de katholieke werkgeversorganisatie VKW).
Maar op het moment dat Van Ossel verkozen had moeten worden, heeft de topman zelfs de binnenkant van de vergaderzaal niet gezien.
De prinses had hem meegebracht naar de Franstalige gemeenschapsraad - het 'parlement' van het Rode Kruis, dat over een dergelijke aanstelling beslist. Maar de leden van die raad wilden de man niet eens ontvangen. Ze vonden het ongehoord dat de prinses zelf met een kandidaat op de proppen kwam. Bovendien moest de man stante pede in functie treden, om de problemen zo snel mogelijk aan te pakken. Uren heeft het de gemeenschapsraad gekost om uit te leggen dat een nieuwe voorzitter pas na democratisch overleg binnen de gemeenschapsraad wordt verkozen.
Marc Van Ossel is kort daarna via een zij-ingang wel weer met het Rode Kruis in contact gekomen. Een van de initiatieven van van Ypersele voor het Rode Kruis was een 'raad van wijzen'. Die kwam vanaf begin 2006 in het koninklijk paleis bijeen. De raad bestond uit enkele vertrouwelingen van het hof, die samen de situatie van het Rode Kruis bespraken.
Hoe zwaar de adviezen van deze groep wogen, is moeilijk in te schatten. De Franstalige voorzitster, Danielle Mallinus, bijvoorbeeld vergelijkt het met kennissen die informeel en vrijblijvend over het Rode Kruis spreken.
De interpretatie van het Rode Kruis Vlaanderen was heel anders. Toen de Vlamingen het bestaan ervan ontdekten, waren ze razend. Niet alleen was niemand binnen het Rode Kruis daarover geïnformeerd. In de 'raad der wijzen' zat ook niemand die enige officiële band had met de organisatie.
Behalve Van Ossel waren onder meer ook de ex-topman van UCB, baron Georges Jacobs, en de topadvocaat Jean-Pierre de Bandt lid van deze groep.
'Maar je moet de impact daarvan niet overdrijven', zegt de Bandt in een reactie. 'In het totaal zijn we maar drie of vier keer samengekomen. Ikzelf zat daar als juridisch adviseur. Over de inhoud van die bijeenkomsten kan ik daarom ook niets zeggen.'
Volgens de Vlaamse gedelegeerd bestuurder Philippe Vandekerckhove is er alleszins één concrete actie die onder impuls van deze groep heeft plaatsgevonden: de audits.
Begin februari 2006 werden alle betrokkenen van het Rode Kruis op het kabinet van de toenmalige voogdijminister van Volksgezondheid, Rudy Demotte (PS), uitgenodigd. Daar werd een financiële audit van de twee afdelingen aangekondigd. Wanneer die af was, zou er ook een algemene audit van de structuren komen. Volgens Kestens werd daarbij duidelijk gezegd dat het de bedoeling was om de nationale koepel van het Rode Kruis te versterken.
Uiteindelijk is die audit afgezwakt tot een doorlichting van het gebruik van de federale subsidies. Die afgezwakte versie is er pas gekomen na tussenkomst van de Vlaamse ministers.
Het initiatief van Demotte kreeg ook internationale weerklank. Vanuit de hoofdzetel in het Zwitserse Genève kwam begin maart 2006 een bezorgde brief van secretaris-generaal Markku Niscala. Die maakte zich zorgen over de neutraliteit van het Rode Kruis, een principe dat haaks staat op politieke inmenging - en dus ook op een audit in opdracht van de politieke overheid.
Het antwoord dat daarop naar Genève is vertrokken, is op een merkwaardige manier tot stand gekomen. Dat blijkt uit het verslag van de vergadering waarop de Vlaamse gemeenschapsraad deze brief besprak.
Op 7 maart vond over de brief van Niscala een overleg plaats op het koninklijk paleis, met de topmensen van de twee afdelingen. Zij adviseerden allen om aan Demotte te laten weten dat een audit van de hele organisatie niet kan plaatshebben, precies vanwege de neutraliteit die Niscala aanhaalt. De prinses vroeg daarop een dag bedenktijd.
Twee dagen later kreeg het Rode Kruis Vlaanderen de boodschap dat de prinses een onderhoud met Demotte had gehad, en dat ze de audit steunde.
Nog een dag later, op vrijdag 10 maart, komt er in het hoofdkantoor van het Rode Kruis Vlaanderen in Mechelen een kopie aan van een brief, waarin de prinses aan secretaris-generaal Niscala schrijft dat ze als nationaal voorzitter de audit steunt.
Niet alleen het initiatief voor de audit wordt toegeschreven aan Jacques van Ypersele de Strihou. Ook het antwoord op de brief aan het internationale bestuur zou van de hand van de kabinetschef van de koning zijn.
Tussen september 2005 en eind vorig jaar was van Ypersele de Strihou niet de enige stoorzender in de werking van de humanitaire organisatie. Op 1 september kwam de jonge en ambitieuze juriste Stéphanie Rutten (toen 32 jaar) in dienst van de prinses. Zij was aangeworven om de relaties tussen de nationale voorzitster en de twee afdelingen te verbeteren.
De prinses had al in 2004 haar wil geuit om meer greep op de zaken te krijgen. Ze wou meer zijn dan het ceremoniële uithangbord van het Rode Kruis. Maar om voluit haar rol als voorzitter te kunnen spelen, had ze iemand nodig om de communicatie met de dagelijkse leiding van de twee afdelingen te onderhouden.
Dat uiteindelijk Rutten in die functie kwam, was allesbehalve een evidente zaak.
Volgens toenmalig voorzitter Guido Kestens had het Rode Kruis eerst iemand anders geselecteerd, maar is Rutten hem door het Paleis opgelegd.
Het getuigenis van Kestens is niet mals. Uit de sollicitaties die na de advertentie van maart 2004 binnenkwamen, had Kestens namelijk iemand anders geselecteerd, een vrouw die als beste uit de tests was gekomen. Een paar weken daarna kreeg hij van generaal Willy Simons, de toenmalige adviseur van Astrid, het bericht dat het Paleis een andere kandidaat had geselecteerd: Stéphanie Rutten, juriste op het advocatenkantoor Linklaters de Bandt - geleid door Jean-Pierre de Bandt, die later in de raad van wijzen opduikt.
De Bandt zegt nu dat de overstap van Rutten niet meer was dan een van zijn medewerksters die 'gewoon' van baan veranderde.
De nieuwe jobinhoud van Rutten was om de communicatie te verbeteren. Maar in de plaats daarvan bleek zij de communicatie te bemoeilijken. Toch zeker aan Vlaamse kant. Het Rode Kruis Vlaanderen zag in haar steeds meer een hofdame, die de belangen van het Paleis boven die van het Rode Kruis plaatste.
Begin vorig jaar probeerde de Vlaamse afdeling Stéphanie Rutten nog te ontslaan, maar door tegenkanting van de Franstaligen lukte dat niet. Bovendien botsten de Vlamingen op de consultancyovereenkomst van Rutten, waardoor ze het statuut van zelfstandige had. Dat plaatste haar juridisch buiten de hiërarchie van het Rode Kruis.
Intussen heeft Rutten, samen met prinses Astrid, het Rode Kruis verlaten. 'Maar ik sluit niet uit dat, gezien de vriendschappelijke banden met de prinses, Stéphanie Rutten een nieuwe functie binnen het Paleis krijgt aangeboden', aldus haar advocaat Carl Bevernage.
|
Haar geld verdienen heeft ze niet echt gedaan, denk ik dan. Eerder een vinger in de pap houden pour la Belgique.
Qua Laurent; andermaal een artikel uit de Standaard. dat voor zich spreekt hoe Laurent denkt dat 'zakendoen' in elkaar zit.
http://www.standaard.be/artikel/deta...elid=GQH38BKME
Citaat:
De Congoreis van prins Laurent vestigt opnieuw de aandacht op het warrige zootje privéstichtingen die de prins bestuurt. Al is besturen een groot woord. Van de stichting GRECT, die de reis naar Congo opgezet zou hebben, is amper een spoor terug te vinden.
GRECT staat voor Global Renewable Energy & Conservation Trust en werd in 2006 opgericht met een startkapitaal van 1.000 euro. Stichter is 'Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Laurent', zo vermeldt de oprichtingsakte. Als bestuurder trok de prins onder anderen Etienne Davignon aan, een van 's lands grootste industriëlen.
Met de stichting wil Laurent 'historisch en architecturaal erfgoed' op een heel eigen wijze in stand houden, namelijk door deze gebouwen op te kopen, ze uit te rusten met 'hernieuwbare energieconcepten' en ze dan op lange termijn te verhuren. Van reizen naar Congo is geen sprake.
Geen website, geen kantoor
Of GRECT met zijn concept een gat in de markt heeft gevonden, is nog maar de vraag. Een website ontbreekt, een kantoor ook. Wie de stichting probeert te bereiken, komt bij EREC uit, de Europese Raad voor Hernieuwbare Energie die in Brussel een groot kantoorgebouw betrekt. Er zijn tal van bedrijfjes rond groene energie gevestigd. 'De GRECT? Die heeft hier geen kantoor', klinkt het echter bij EREC. De post die er toekomt, sturen ze door. Er loopt in het gebouw wel een zaakgelastigde voor GRECT rond, een zekere Christine Lins, maar die beantwoordde woensdag noch donderdag haar telefoon.
Ook GRECT-bestuurder Etienne Davignon deed er gisteren het zwijgen toe. 'Voor meer informatie over deze stichting wendt u zich het best tot de advocaat van prins Laurent', zegt zijn secretaresse. Die advocaat toont zich verbaasd. 'Ik word eigenlijk enkel ingeschakeld wanneer de stichting juridische vraagstukken heeft', zegt advocaat Pierre Legros. Maar hij wil wel proberen te helpen.
Geen klare structuur
Volgens zijn informatie is GRECT een groot succes. 'De stichting geeft elk jaar een rapport uit waarin alle realisaties opgelijst worden', al heeft hij dat rapport zelf ook niet liggen. En dat de stichting geen website heeft? 'Dat is niet verplicht.'
De werkingsmiddelen van GRECT komen volgens Legros van talrijke privépersonen die met het milieu zijn begaan. Of ze voor die giften iets terug verwachten? 'Absoluut, een schoner milieu', repliceert Laurents advocaat gevat.
De stichting van Laurent leidde al eens tot serieuze politieke stampei, toen in 2008 bekend raakte dat hij via deze stichting en een kluwen van andere verenigingen 'commerciële activiteiten' ontwikkelde. Lees: geld probeerde te verdienen. 'En dat is onverenigbaar met het ontvangen van een dotatie', zei premier Yves Leterme (CD&V) toen. Sommige van die constructies leidden zelfs naar de villa van Laurent voor de kust van Sicilië. Leterme gebood daarop Etienne Davignon orde op zaken te stellen in deze knoeiboel.
Davignon schoot in actie. 'Maar niet omdat er iets rechtgetrokken moest worden', zei hij naderhand minzaam. 'Ik koester al lang sympathie voor de prins. Ik heb enkel voor een klare structuur gezorgd.'
Geen jaarrekening
Te controleren valt dat niet. Volgens het studiebureau Graydon komt GRECT zijn 'verplichtingen inzake neerlegging van de jaarrekening niet na'. Eerder trok de regering ook al haar handen af van KINT, het met overheidsgeld gefinancierde milieu-instituut van de prins dat door ingewijden als 'een zootje ongeregeld' werd omschreven.
|
Prins Amadeo blijft op eenzame hoogten staan vooralsnog als het gaat om geld 'verdienen'. |
22 januari 2013, 02:57
