meerderheid Oost-Duitsers heeft heimwee naar DDR-periode

[Frankenstein]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

China ontwikket zich veel vlugger dan kapitalistische landen en had geen last van de crisis, nochtans een land waar de hele banksector en een groot deel van de economie in overheidshanden zijn, en ook de privé-sector volledig gedomineerd wordt door de overheid. Overigens ontwikkelde China zich ook onder Mao al sneller dan veel andere Aziatische landen, bvb. de grootste democratie ter wereld IndiË. Alfabetisatie, industrialisatie, aanleggen van kanalen en infrastructuur begon toen.

Overigens verwacht ik binnenkort een giga grote zeepbel in het onroerend goed in China. Zelfs in Paramaribo wordt het ene zakenpand na de andere uit de grond gestampt door noord Chinese arbeiders, waarschijnlijk met Chinees zwart geld betaald. De bevolking in Paramaribo is te klein om er allemaal winkels van te maken, ofwel we zitten straks met een stad vol zakenpanden waar niemand wat heeft.

[tomm]

Zwitser

Dat is wat ik ook steeds te horen krijg als ik de miljoenen doden die Stalin op zijn geweten heeft op tafel leg: Stalin was geen echte communist.
Nu als Stalin dus wel een echte communist was, hoe kan je dan nog het communisme blijven verdedigen?

Stalin was wel een echte communist, net als Verhofstadt een echte liberaal is. En Stalin's rol in de geschiedenis wordt in de voormalige Sovjet-Unie zelf voornamelijk positief beoordeeld, blijkt ook uit opiniepeilingen.

De nieuwe regering van GeorgiË gaat trouwens het standbeeld van Stalin terugplaatsen, dat door het regime van Saakashvili verwijderd werd, een beslissing die kwaad bloed zette bij veel Georgiërs.

http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-21656615

Ook in de Russische stad Penza werd een gloednieuw standbeeld van Stalin opgericht, net als in Yalta in Oekraïne.

In de VS gaan verhoudingsgewijs evenveel jongeren naar de unief als in België (in beide gevallen overigens teveel), dus blijkbaar kan men het toch betalen.

Misschien wel, maar de meerderheid van de "working class" kunnen het gewoon niet veroorloven hun kinderen naar de universiteit te sturen. Gevolg is dat de universiteiten, en zeker de betere, voornamelijk bevolkt worden door studenten met kapitaalkrachtige ouders. Je moet al een half genie zijn of extreem arm om een studiebeurs te krijgen. Zo creëer je een echte klassemaatschappij. Dat is in België niet zo.

Maar dat is hier niet mijn punt. Ik vind niet dat mensen die minder opleiding genoten hebben, of minder ambitie hebben, of die bijvoorbeeld rad van fortuin leuker vinden dan een opera minderwaardig zijn.
Je zit teveel vast in het idee dat er een juiste weg is, en dat mensen die er voor kiezen om een andere weg te bewandelen dus dwalen, of om te tuin geleid zijn.

Het rad van fortuin is minderwaardig aan opera, sorry. En goede literatuur is meerderwaardig aan stationsromannetjes. In een klassemaatschappij zijn opera, goede literatuur, klassieke muziek, theater voorbehouden voor de betere klassen. Dat was bvb. in de Sovjet-Unie niet zo.

Ik zeg niet dat die mensen minderwaardig zijn, maar ze missen wel wat door een gebrek aan cultuur. Dat is het gevolg van onderwijs en opvoeding.

Je kan in ontwikkelingslanden makkelijk een zaak openen als je in de informele economie blijft, maar dan blijven jou een hoop mogelijkheden om te groeien ontzegt.
Op de "Ease of doing business index" staat België op de 33ste plaats (Zweden bijvoorbeeld op 13, dat is dan ook een kapitalistischer land dan België), terwijl de Fillipijnen op de 138ste plaats staan (op 185 landen...).

Op die lijst staan succesvolle landen als IndiË en Brazilië erg laag, Georgië is dan weer een van de toppers, dus dat bewijst niet veel. En bvb. in het communistische Belarus met een staatsgeleide economie is het volgens de lijst even gemakkelijk om zaken te doen dan in Polen en gemakkelijker dan in Tsjechië. Suriname staat ergens helemaal onderaan. Dus die lijst bewijst niet dat een land meer of minder kapitalistisch is, enkel dat het gemakkelijker is een zaak te openen.

En hier komen we tot de kern: Voor jou is kapitalisme "een systeem dat mensen bevoordeelt met geld".

Kapitalisme is een economisch systeem "based on the private ownership of capital goods and the means of production, with the creation of goods and services for profit.[1][2] Elements central to capitalism include capital accumulation, competitive markets, and a price system.[3]
"

http://en.wikipedia.org/wiki/Capitalism

China, Vietnam of Belarus zijn volgens die definitie geen kapitalistisch land, want de "capital goods"en "means of production" zijn grotendeels in handen van de overheid.

Voor mensen die het kapitalisme echter promoten, is kapitalisme een systeem waar iedereen vrij en ongehinderd kan ondernemen.

Dat is niet de gebruikelijke definitie van kapitalisme.

Een land waar het systeem het mensen met geld makkelijker maakt om te ondernemen is eigenlijk hierdoor alleen al per definitie niet kapitalistische.

Kapitalisme, door de natuur van het systeem, zal er per definitie voor zorgen dat mensen met geld makkelijker kunnen ondernemen. Immers, zonder kapitaal(=geld) kun je zelfs niet beginnen te ondernemen.
In de realiteit zie je meestal dat wie reeds geld heeft van huis uit, er in zal slagen nog meer kapitaal te verzamelen en een belangrijke economische rol te spelen. De uitzonderingen bevestigen de regel.

Kapitalisme en oligarchie zijn eigenlijk niet compatible met elkaar. (En, ja, ik ga de eerste zijn om toe te geven dat bijvoorbeeld de VS de laatste decennia een stuk minder kapitalistisch geworden is...)

Kapitalisme leidt per definitie tot oligarchie, want wie veel geld heeft kan de hele economie opkopen, en dan nog rijker worden. België wordt voor een groot stuk geleid door een oligarchie, in landen als de VS is dat nog uitgesprokener.
Ooit al monopoli gespeeld? Verschil in de echte wereld is natuurlijk dat je geen kapitaal bij de start krijgt, en dat de meeste mensen er niet in slagen door hard te werken een groot kapitaal uit te bouwen, nodig om succesvol te zijn in zaken. Mensen die van huize uit reeds een groot kapitaal hebben worden dus per definitie enorm bevoordeeld in zo'n systeem. Dat verklaart waarom de economie in veel kapitalistische landen, inclusief de VS, door een kleine oligarchie beheerst wordt.

Voor jou is kapitalisme eigenlijk in de eerste plaats een beschrijving van een set van symptomen, waarvan vele eigenlijk niks met kapitalisme te maken hebben...

Het zijn symptomen die altijd samengaan met een kapitalistische maatschappij. Hoe uitgesprokener de symptomen, hoe kapitalistischer het land.

Rechters zijn ook niet neutraal. Ze veroordelen duidelijk meer misdadigers dan niet misdadigers. Zijn rechters dan ook een lachertje?

Rechters worden geacht neutraal te zijn en hun vonnis te baseren op de wet.
Het Nobel comitee baseert hun beslissingen op hun eigen oordeel en voorkeuren, voortvloeiend uit hun eigen ideologische overtuiging.

De USSR kon op wereldvlak goed met de rest van de wereld concurreren omdat het zich daar als een kapitalistische onderneming kon gedragen.
Intern faalde ze echter, zeker wat het produceren van de behoeften van de eigen bevolking betrof.

Het faalde niet want de levensstandaard bleef groeien. Er was natuurlijk ruimte voor verbeteringen, maar globaal gezien kon je niet zeggen dat het faalde. Dat de levensstandaard pijlsnel naar beneden ging na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, bewijst dat het systeem voordelen bood.

Maar hoe heeft het westen dan die voorsprong uitgebouwd?

Daar zijn hele bibiotheken over vol geschreven. Maar kort gezegd: de westerse maatschappij had reeds sinds de late middeleeuwen een voorsprong op niet-westerse maatschappijen, technologisch en wetenschappelijk stonden ze voor op andere landen. (dat was niet zo tot de 14de eeuw, toen de Arabische wereld en China een voorsprong hadden op ons). De afschaffing van de feodale maatschappij, ontwikkeling van steden en handel speelde een cruciale rol. En zoals Marx en Lenin zeiden, invoering van kapitalisme was een verbetering in vergelijking met het feodalisme, maar zorgde ook tegelijkertijd voor scherpere uitbuiting van de niet-westerse wereld. Je ziet dat, sinds de kolonisatie, het BNP van koloniserende landen veel sneller stijgt dan van gekoloniseerde landen.

En hoe komt het dat de rijkste landen van het moment nota benen voormalige kolonies zijn? Lijkt me toch niet echt compatible met het idee dat we onze welvaart aan koloniale uitbuiting te danken hebben?

Die uitzonderingen zijn op een hand te tellen, en bevestigen de spreekwoordelijke regel. De VS overigens kwam pas tot bloei na de onafhankelijkheid, en werd zelf een koloniserende macht. (rechtstreeks, maar vooral onrechtstreeks via de Monroe doctrine)

Nu echter is er een kentering gaande, voormalige kolonies zoals China en Brazilië verbreken de gevestigde economische orde, met het Westen als draaispil.

Andere steunpilaren van Batista waren de vakbonden en de communistische partij, die van de sovietunie de opdracht hadden gekregen om Batista te steunen.

Dat was in de jaren 30. Toen hij in de jaren 50 met steun van de VS opnieuw aan de macht kwam was daar geen sprake van. Hij ontpopte zich tot een anti-communistische havik, en liet heel de Cubaanse economie koloniseren door Amerikaanse bedrijven. In feite maakte hij van Cuba een Amerikaanse kolonie, dat geven verschillende Amerikaanse gezagsdragers zelf toe.



When asked by the U.S. government to analyze Batista's Cuba, Arthur M. Schlesinger, Jr. said "The corruption of the Government, the brutality of the police, the regime's indifference to the needs of the people for education, medical care, housing, for social justice and economic justice ... is an open invitation to revolution."[32]

Again in power, Batista did not continue the progressive social policies of his earlier term. He wanted recognition by the upper strata of Cuban society, which had never accepted him in their social circles. He also worked to increase his personal fortune.

In a manner that antagonized the Cuban people, the U.S. government used their influence to advance the interests of and increase the profits of the private American companies, which "dominated the island's economy."[35] As a symbol of this relationship, ITT Corporation, an American-owned multinational telephone company, presented Batista with a Golden Telephone, as an "expression of gratitude" for the "excessive telephone rate increase" that Batista granted at the urging of the U.S. government.[35]

Earl T. Smith, former U.S. Ambassador to Cuba, testified to the U.S. Senate in 1960 that, "Until Castro, the U.S. was so overwhelmingly influential in Cuba that the American ambassador was the second most important man, sometimes even more important than the Cuban president."[46] In addition, nearly "all aid" from the U.S. to Batista's regime was in the "form of weapons assistance," which "merely strengthened the Batista dictatorship" and "completely failed to advance the economic welfare of the Cuban people."[35] Such actions later "enabled Castro and the Communists to encourage the growing belief that America was indifferent to Cuban aspirations for a decent life."[35]

According to historian and author James S. Olson, the U.S. government essentially became a "co-conspirator" in the arrangement because of Batista's bitter anti-communism, which, in the rhetoric of the Cold War, seemed to maintain business stability and a pro-US posture on the island.[6] Thus, in the view of Olson, "The U.S. government had no difficulty in dealing with him, even if he was a hopeless despot."[6] On October 6, 1960 Senator John F. Kennedy, in the midst of his campaign for the U.S. Presidency, described Batista's relationship with the U.S. government and criticized the Eisenhower administration for supporting him:

"Fulgencio Batista murdered 20,000 Cubans in seven years ... and he turned Democratic Cuba into a complete police state—destroying every individual liberty. Yet our aid to his regime, and the ineptness of our policies, enabled Batista to invoke the name of the United States in support of his reign of terror. Administration spokesmen publicly praised Batista—hailed him as a staunch ally and a good friend—at a time when Batista was murdering thousands, destroying the last vestiges of freedom, and stealing hundreds of millions of dollars from the Cuban people, and we failed to press for free elections."[35]

Batista heeft ook een gezondheidssysteem uitgebouwd dat voor iedereen toegankelijk was. Dat is een van de redenen dat al voor Castro Cuba bij de wereldtop zat wat kindersterfte en levensverwachting betreft.

Cuba zat niet bij de wereldtop, noch economisch, noch wat levensstandaard betreft. Bvb. een derde van de bevolking had geen toegang tot electriciteit, een nog groter deel had geen zuiver water.

Zit jij naar dezelfde Madisson te kijken?
Ik heb 1958: GNP per capita: Cuba: 2363, Guatemala 2177...
De regio waar Cuba bij hoort dat is midden Amerika. Cuba heeft in de laatste 50 jaar nauwelijks vooruitgang geboekt...

Sorry, ik had de cijfers voor 1960 i p v 1958, maar veel verandert het niet. Cuba stond in 1958 op het economisch niveau van Nicaragua, Guatemala, Ecuador, en nu nog steeds (behalve Nicaragua dat het serieus slechter doet na jarenlange door de VS gesubsidieerde oorlogen). En dat ONDANKS een totaal embargo door de enige handelspartner van Cuba voor de revolutie.

Cuba heeft een vrij hoge levensstandaard, HDI van cuba is vergelijkbaar met Europese landen als Bulgarije, Roemenië, Rusland, staat 59ste in de wereld. Nicaragua staat 129ste, Honduras 120ste, Dominikaanse republiek 96ste, Guatemala 133ste. En, nogmaals, dat allemaal ondanks het embargo.

http://hdrstats.undp.org/en/indicators/103106.html





http://delong.typepad.com/sdj/2008/0...et-even-m.html

Brad Delong's website zou ik nu niet direct een neutrale bron noemen...

Trouwens, overschat dat embargo niet. Ik ken nog een ander eilandje dat door de grote buur zwaar geboycott werd... En dat niettemin toch behoorlijk welvarend geworden is...

Taiwan bedoel je? Een van de belangrijkste handelspartners van China, en weinig landen hebben per inwoner zoveel VS-hulp ontvangen.

Voor de zure communisten als Che werde er inderdaad teveel feest gevierd in Cuba. Na de machtsovername was het gedaan met feesten. Maar niet alleen de bordelen gingen dicht. Ook de jazzclubs gingen dicht, en muzikanten moesten vluchten als ze niet in een concentratiekamp terecht wilden komen.

Iedereen die ooit al op Cuba geweest is weet dat dat onzin is. Overal hoor je muziek, elke stad en elk dorp heeft z'n casa de la musica, overal hoor je muziek en zie je groepjes.

Overigens prostituée's zijn er nog steeds, maar niet meer zo talrijk als vroeger. Voor de revolutie was Cuba de belangrijkste bestemming voor sekstoeristen ter wereld. Nu komen er ook nog wel, maar je kunt het niet vergelijken met Thailand of de Filippijnen.

Quotes van een hypocriete valse heilige als Kennedy maken op mij geen indruk...

Kennedy staat niet bekend om z'n communistische sympathieën of z'n sympathie voor Castro. Er zal dan ook wel een grond van waarheid in gezeten hebben.

Maar het was inderdaad zo dat Batista in de jaren 50 niet het vriendje van de VS was.

Een pure leugen, zie boven. Earl T. Smith, former U.S. Ambassador to Cuba, testified to the U.S. Senate in 1960 that, "Until Castro, the U.S. was so overwhelmingly influential in Cuba that the American ambassador was the second most important man, sometimes even more important than the Cuban president."[46] In addition, nearly "all aid" from the U.S. to Batista's regime was in the "form of weapons assistance," which "merely strengthened the Batista dictatorship" and "completely failed to advance the economic welfare of the Cuban people."[35]

According to historian and author James S. Olson, the U.S. government essentially became a "co-conspirator" in the arrangement because of Batista's bitter anti-communism, which, in the rhetoric of the Cold War, seemed to maintain business stability and a pro-US posture on the island.[6]

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Frankenstein

Overigens verwacht ik binnenkort een giga grote zeepbel in het onroerend goed in China. Zelfs in Paramaribo wordt het ene zakenpand na de andere uit de grond gestampt door noord Chinese arbeiders, waarschijnlijk met Chinees zwart geld betaald. De bevolking in Paramaribo is te klein om er allemaal winkels van te maken, ofwel we zitten straks met een stad vol zakenpanden waar niemand wat heeft.

zou kunnen, maar de Chinese overheid neemt reeds sinds meerdere jaren verschillende maatregelen om de groei af te remmen en een constructiebubbel te vermijden, zo werden de interesten systematisch verhoogd.
Vermits enkel staatsbanken mogen opereren in China wordt niet elke lening of elke constructie automatisch goedgekeurd.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Stalin was wel een echte communist, net als Verhofstadt een echte liberaal is. En Stalin's rol in de geschiedenis wordt in de voormalige Sovjet-Unie zelf voornamelijk positief beoordeeld, blijkt ook uit opiniepeilingen.

Stalin heeft meer mensen laten ombrengen dan Hitler. Als dat inderdaad een echte communist is dan is het communisme dus nog erger dan het nazisme.

Misschien wel, maar de meerderheid van de "working class" kunnen het gewoon niet veroorloven hun kinderen naar de universiteit te sturen. Gevolg is dat de universiteiten, en zeker de betere, voornamelijk bevolkt worden door studenten met kapitaalkrachtige ouders. Je moet al een half genie zijn of extreem arm om een studiebeurs te krijgen. Zo creëer je een echte klassemaatschappij. Dat is in België niet zo.

Ook in België sturen arbeiders minder kinderen naar de universiteit dan de middenklasse.

Het rad van fortuin is minderwaardig aan opera, sorry. En goede literatuur is meerderwaardig aan stationsromannetjes. In een klassemaatschappij zijn opera, goede literatuur, klassieke muziek, theater voorbehouden voor de betere klassen. Dat was bvb. in de Sovjet-Unie niet zo.

Sorry, maar je bent nu weer paternalistisch bezig. Je verheft je eigen smaak tot de norm.

Ik zeg niet dat die mensen minderwaardig zijn, maar ze missen wel wat door een gebrek aan cultuur. Dat is het gevolg van onderwijs en opvoeding.

Gebrek aan wat jij als cultuur beschouwt mischien. Maar puur objectief gezien is een opera niet waardevoller dan "Take That".

Op die lijst staan succesvolle landen als IndiË en Brazilië erg laag, Georgië is dan weer een van de toppers, dus dat bewijst niet veel.

Ah. Nu is Indië opeens een succesvol land...

En bvb. in het communistische Belarus met een staatsgeleide economie is het volgens de lijst even gemakkelijk om zaken te doen dan in Polen en gemakkelijker dan in Tsjechië. Suriname staat ergens helemaal onderaan. Dus die lijst bewijst niet dat een land meer of minder kapitalistisch is, enkel dat het gemakkelijker is een zaak te openen.

Het is ook maar een van de aspecten.

Kapitalisme is een economisch systeem "based on the private ownership of capital goods and the means of production, with the creation of goods and services for profit.[1][2] Elements central to capitalism include capital accumulation, competitive markets, and a price system.[3]
"

http://en.wikipedia.org/wiki/Capitalism

China, Vietnam of Belarus zijn volgens die definitie geen kapitalistisch land, want de "capital goods"en "means of production" zijn grotendeels in handen van de overheid.

Maar ze zijn wel kapitalistischer dan ze pakweg 10 jaar geleden waren, want er is steeds meer in privé handen.

Kapitalisme, door de natuur van het systeem, zal er per definitie voor zorgen dat mensen met geld makkelijker kunnen ondernemen. Immers, zonder kapitaal(=geld) kun je zelfs niet beginnen te ondernemen.

Kapitaal is niet per definitie geld. Kapitaal dat zijn produktiemiddelen. Geld kan je ook elders krijgen.
Dat mensen zonder geld toch ondernemen kan je overal en ten alle tijden juist waarnemen.
Ideëen zijn immers het belangrijkste kapitaal. En ideëen kan iedereen hebben.

In de realiteit zie je meestal dat wie reeds geld heeft van huis uit, er in zal slagen nog meer kapitaal te verzamelen en een belangrijke economische rol te spelen. De uitzonderingen bevestigen de regel.

De realiteit is dat de wereld zwemt in de milliardairs die klein begonnen zijn.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

"Fulgencio Batista murdered 20,000 Cubans in seven years ... and he turned Democratic Cuba into a complete police state—destroying every individual liberty.

Castro heeft nog meer Cubanen laten vermoorden dan Batista. In een paar weken tijd meer dan Batista en zijn hele carriëre. En hij heeft van Cuba ook een politiestaat gemaakt, zonder individuele vrijheid. Als je consequent bent veroordeel je Castro dus nog meer.

Castro heeft de Cubaanse revolutie verraden. Bij de tegenstanders die hij in de eerste jaren liet elimineren zaten tientallen politieke leides die juist ook tegen Batista geprotesteerd hadden. Vakbondsleiders bijvoorbeeld.
Een typisch verhaal is dat van David Salvador. Een linkse activist die in de jaren 50 met de PSP (de officiële, door Moskou gesteunde communistische partij) brak omdat die weigerde actief Batista te bestrijden. Hij organiseerde stakingen tegen het Batista regime, en werd in 1959 verkozen tot algemene secretaris van de overkoepelende Cubaanse vakbond.
In 1960 echter moest hij onderduiken, werd toch gearresteerd en verbleef 12 jaar in de gevangenis.
Castro schafte verder ook het stakingsrecht af. Als je dat hier zou suggeren dan is het kot te klein. Vooral bij links...
Zoals elke communistische revolutie heeft ook de Cubaanse revolutie vanaf het begin ook haar eigen kinderen opgevreten...

[tomm]

Zwitser

Stalin heeft meer mensen laten ombrengen dan Hitler. Als dat inderdaad een echte communist is dan is het communisme dus nog erger dan het nazisme.

Als je alle doden in de Sovjet-Unie tijdens WOII op Stalin steekt, kun je misschien tot zulke cijfers komen... We kunnen natuurlijk ook eens berekenen hoeveel miljoenen de VS op hun geweten hebben in Vietnam, Cambodia, Irak, etc. Of het Britse en Franse kolonialisme tot de jaren 50... dan kunnen we misschien wel tot de conclusie komen dat het westerse liberalisme erger is dan het nazisme...

Ook in België sturen arbeiders minder kinderen naar de universiteit dan de middenklasse.

Ja, BelgiË is dan ook voor een stuk een klassenmaatschappij, maar nog altijd heel wat minder dan de VS.

Persoonlijk ben ik trouwens voorstander van een systeem zoals dat in AlbaniË bestond: iedereen, ook de directeur van een bedrijf of parlementsvoorzitter, moest enkele weken per jaar op het veld of in de fabriek werken, om zo opnieuw voeling te krijgen met de gewone bevolking.

Sorry, maar je bent nu weer paternalistisch bezig. Je verheft je eigen smaak tot de norm.


Gebrek aan wat jij als cultuur beschouwt mischien. Maar puur objectief gezien is een opera niet waardevoller dan "Take That".

Iedereen mag luisteren naar wat hij wil natuurlijk, maar mensen met minder middelen moeten tenminste de kans krijgen om kennis te maken met verschillende cultuurgenres. Het is nog al te dikwijls zo dat "werkmensen" luisteren naar Vlaamse schlagers, techno muziek of lady gaga en opera en klassieke muziek de voorkeur wegdragen van de betere klasse.

In de meeste Sovjet-republieken bestonden er in elk dorp "cultuurhuizen" met tentoonstellingen, muziekvoorstellingen, in alle steden had je balletscholen, opera, kindertheater, enzovoort. Op school ging veel aandacht naar sport maar ook naar schaken, literatuur, enzovoort. Gevolg is dat mensen, ook uit de arbeidersklassen, een heel brede interessesfeer hebben, dat is trouwens ook in Oost-Duitsland zo, ik denk niet dat dat in de VS het geval is.

Ah. Nu is Indië opeens een succesvol land...

Het blijft arm maar is wel een snel groeiende economie.

Het is ook maar een van de aspecten.

volgens mij staat het er zelfs volledig los van.

Maar ze zijn wel kapitalistischer dan ze pakweg 10 jaar geleden waren, want er is steeds meer in privé handen.

Maar het blijven in wezen niet-kapitalistische economieën, en men is niet van plan daar verandering in te brengen. Ik ben trouwens zelf ook voorstander van (beperkte) privé-inbreng in de economie, bvb. in de horeca, huisvesting, distributie, etc.

Kapitaal is niet per definitie geld. Kapitaal dat zijn produktiemiddelen. Geld kan je ook elders krijgen.
Dat mensen zonder geld toch ondernemen kan je overal en ten alle tijden juist waarnemen.
Ideëen zijn immers het belangrijkste kapitaal. En ideëen kan iedereen hebben.

Maar om ideeën te hebben moet je meestal al iets van de sector kennen, of/en een goede opleiding genoten hebben. Bovendien mag je nog de beste ideeën hebben, zonder een eigen financiële inbreng kom je niet ver.

De realiteit is dat de wereld zwemt in de milliardairs die klein begonnen zijn.

Een vrij groot aantal wiens ouders kleine zelfstandigen waren, maar hoeveel komen echt uit de arbeidersklasse?

Neem Koch, de auteur van The science of succes. Z'n grootvader was eigenaar van de Pacifische spoorwegen. Z'n broer is ook miljardair, puur succes?

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Iedereen mag luisteren naar wat hij wil natuurlijk, maar mensen met minder middelen moeten tenminste de kans krijgen om kennis te maken met verschillende cultuurgenres. Het is nog al te dikwijls zo dat "werkmensen" luisteren naar Vlaamse schlagers, techno muziek of lady gaga en opera en klassieke muziek de voorkeur wegdragen van de betere klasse.

Er valt me overigens in je argumentatie iets op.

Je hanteerd graag het argument. "mensen hebben de voorkeur aan A boven B, dus is A beter" als het gaat om iets waar jij ook de voorkeur hebt aan A boven B.
Als het echter zo is dat jouw persoonlijk vorkeur B is, en niet A, dan is het feit dat de massa de voorkeur geeft aan A opeens niet meer een argument te voordele van A, maar een argument te voordele van de stelling dat de massa dom is, geen smaak heeft of gemanipuleerd is...

Maar om ideeën te hebben moet je meestal al iets van de sector kennen, of/en een goede opleiding genoten hebben. Bovendien mag je nog de beste ideeën hebben, zonder een eigen financiële inbreng kom je niet ver.

Een vrij groot aantal wiens ouders kleine zelfstandigen waren, maar hoeveel komen echt uit de arbeidersklasse?

Neem Koch, de auteur van The science of succes. Z'n grootvader was eigenaar van de Pacifische spoorwegen. Z'n broer is ook miljardair, puur succes?

Correlatie impliceert niet causatie hoor. Als je de bios leest van de rijkste personen in de VS dan valt telkens weer op hoe het stuk voor stuk om personen gaat die keihard werken. Dat dit in bepaalde families zit geloof ik meteen, maar er zijn dus ook zat self-made miljardairs die van niks begonnen zijn. Larry Ellison is een voorbeeld.

Van de 20 nieuwkomers in de Forbes 400 van dit jaar zijn er 16 die hun fortuin uit het niks opgebouwd hebben...

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Bovendien mag je nog de beste ideeën hebben, zonder een eigen financiële inbreng kom je niet ver.

Blijkbaar is men vergeten Mark Zuckerberg dat te vertellen. Of Steve Jobs. Of Larry Ellison...

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Een vrij groot aantal wiens ouders kleine zelfstandigen waren, maar hoeveel komen echt uit de arbeidersklasse?

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

maar er zijn dus ook zat self-made miljardairs die van niks begonnen zijn. Larry Ellison is een voorbeeld.

Oorspronkelijk geplaatst door Wikipedia

Ellison grew up in a two-bedroom apartment in Chicago's South Shore middle-class Jewish neighborhood.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Ellison grew up in a two-bedroom apartment in Chicago's South Shore middle-class Jewish neighborhood.

"Two Bedroom Apartment". Dus niet bepaald in luxe dus. Blijkt dat niet iedereen in dat "middle class neighborhood" het breed had...

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

"Two Bedroom Apartment". Dus niet bepaald in luxe dus. Blijkt dat niet iedereen in dat "middle class neighborhood" het breed had...

Je geeft tomm dus gelijk, nl. dat deze zgn. self-made men uit de middenklasse en niet uit de arbeidersklasse komen. Waarvan akte.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Je geeft tomm dus gelijk, nl. dat deze zgn. self-made men uit de middenklasse en niet uit de arbeidersklasse komen. Waarvan akte.

Beweer ik dat ergens dan?

[AnarchoChristophe]

Oorspronkelijk geplaatst door meneer

Ik begrijp die mensen. En indien de DDR een dictatuur was, waar wij in leven is ook een dictatuur, die van het kapitaal. Wie geen geld heeft, is niets waard, en is enkel vrij om te gaan creveren waar hij wil. Het staat hem vrij door de 27 lidstaten te zwerven en uit te kiezen waar hij dakloos van de honger om wil komen.
D?*t is onze vrijheid : wij zijn geen lijfeigenen, vrij om te vertrekken en te verhuizen. We mogen ook ( nog ) lachen en spotten met onze " leiders ", manifesteren als we opslag wensen, of wanneer onze baas verhuist naar een lageloonland ( en dan nog wat motten op ons bakkes krijgen van de oproerpolitie ) Maar dat is zowat alles. Wat hebben wij méér als de inwoners van het ex-DDR ? Al vast geen bestaanszekerheid.

Ah neen? In een democratie als kan iedereen zich juist andere mensen hun eigendom toe eigenen door te gewoon stemmen. Dat is het hele concept van de welvaartstaat. Als je met genoeg kiesvee bent, kan je de rest van de bevolking of bepaalde bevolkingsgroepen pluimen. Democratie is in dat opzicht soft-communisme. Het hele profitariaat (faux-steuntrekkers en -arbeidsonbekwamen, van die types die door sluitingen op 52 op brugpensioen mogen, ...) heeft dat al lang door.

[AnarchoChristophe]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

De realiteit is dat de wereld zwemt in de milliardairs die klein begonnen zijn.

En op oneerlijke wijze groot werden.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door AnarchoChristophe

Ah neen? In een democratie als kan iedereen zich juist andere mensen hun eigendom toe eigenen door te gewoon stemmen. Dat is het hele concept van de welvaartstaat. Als je met genoeg kiesvee bent, kan je de rest van de bevolking of bepaalde bevolkingsgroepen pluimen. Democratie is in dat opzicht soft-communisme. Het hele profitariaat (faux-steuntrekkers en -arbeidsonbekwamen, van die types die door sluitingen op 52 op brugpensioen mogen, ...) heeft dat al lang door.

Je zou dus liever in een maatschappij wonen zoals in de VS of derde wereld, waar je job verliezen onmiddellijke armoede kan betekenen, met de grootste kinderarmoede in de westerse wereld?

De Belgische arbeidersklasse heeft inderdaad bepaalde privileges weten op te bouwen, ingevoerd in het interbellum of de jaren 50 door sociaal- of christen-democraten om hen weg te houden van het communisme, en dat is nog aardig gelukt ook.

[AnarchoChristophe]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Je zou dus liever in een maatschappij wonen zoals in de VS of derde wereld, waar je job verliezen onmiddellijke armoede kan betekenen, met de grootste kinderarmoede in de westerse wereld?

Heb ik dat gezegd? Ik zou uitleggen wat ik wil, maar ik weet dat het jou niet interesseert en gewoon voorbij zou vliegen.

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

De Belgische arbeidersklasse heeft inderdaad bepaalde privileges weten op te bouwen, ingevoerd in het interbellum of de jaren 50 door sociaal- of christen-democraten om hen weg te houden van het communisme, en dat is nog aardig gelukt ook.

Dat is waar, in de Sovjet-unie was stoppen met werken op 52 omdat een fabriek sloot en dan pre trekken not-done.

Ik denk ook dat steuntrekken daar niet zo simpel was als hier.

[tomm]

AnarchoChristophe

Heb ik dat gezegd? Ik zou uitleggen wat ik wil, maar ik weet dat het jou niet interesseert en gewoon voorbij zou vliegen.

Als je met zulke boude stellingen afkomt moet je tegen wat kritiek kunnen hé...

Dat is waar, in de Sovjet-unie was stoppen met werken op 52 omdat een fabriek sloot en dan pre trekken not-done.

Ik denk ook dat steuntrekken daar niet zo simpel was als hier.

"Dop" bestaat niet in de meeste communistische landen. In de grondwet stond dat werken niet alleen een recht maar ook een plicht is.
Wie z'n werk verloor kon altijd wel een nieuwe baan vinden, werk genoeg. En wie veel wilde verdienen moest naar de Siberische industriesteden trekken. Veel mannen werkten de hele week in Noord-Siberië en namen in het weekend het vliegtuig naar huis. De pensioenleeftijd was en is 60, maar veel mensen werkten (werken) door, omdat de pensioenen zo laag waren (zijn). Vroeger kregen gepensioneerden wel allerlei voordelen, zoals gratis openbaar vervoer, en de meesten leefden (leven) in bij hun kinderen, en zorgen voor de kleinkinderen, kweekten voedsel in hun moestuintjes, enzovoort.

[tomm]

http://www.dailymail.co.uk/news/arti...time-life.html

When people ask me what it was like growing up behind the Iron Curtain in Hungary in the Seventies and Eighties, most expect to hear tales of secret police, bread queues and other nasty manifestations of life in a one-party state.
They are invariably disappointed when I explain that the reality was quite different, and communist Hungary, far from being hell on earth, was in fact, rather a fun place to live.
The communists provided everyone with guaranteed employment, good education and free healthcare. Violent crime was virtually non-existent.
Golden years: Zsuzsanna, right, aged 14 with a friend
But perhaps the best thing of all was the overriding sense of camaraderie, a spirit lacking in my adopted Britain and, indeed, whenever I go back to Hungary today. People trusted one another, and what we had we shared.
I was born into a working-class family in Esztergom, a town in the north of Hungary, in 1968. My mother, Julianna, came from the east of the country, the poorest part. Born in 1939, she had a harsh childhood.
She left school aged 11 and went straight to work in the fields. She remembers having to get up at 4am to walk five miles to buy a loaf of bread. As a child, she was so hungry she often waited next to the hen for it to lay an egg. She would then crack it open and swallow the yolk and the white raw.
It was discontent with these conditions of the early years of communism that led to the Hungarian uprising in 1956.
The shock waves brought home to the communist leadership that they could consolidate their position only by making our lives more tolerable. Stalinism was out and 'goulash communism' - a unique brand of liberal communism - was in.
Janos Kadar, the country's new leader, transformed Hungary into the 'happiest barracks' in Eastern Europe. We probably had more freedoms than in any other communist country.
One of the best things was the way leisure and holiday opportunities were opened up to all. Before the Second World War, holidays were reserved for the upper and middle classes. In the immediate post-war years too, most Hungarians were working so hard rebuilding the country that holidays were out of the question.
In the Sixties though, as in many other aspects of life, things changed for the better. By the end of the decade, almost everyone could afford to go away, thanks to the network of subsidised trade-union, company and co-operative holiday centres.
My parents worked in Dorog, a nearby town, for Hungaroton, a state-owned record company, so we stayed at the factory's holiday camp at Lake Balaton, 'The Hungarian Sea'.
The camp was similar to the sort of holiday camps in vogue in Britain at the same time, the only difference being that guests had to make their own entertainment in the evenings - there were no Butlins-style Redcoats.
Some of my earliest memories of living at home are of the animals my parents kept on their smallholding. Rearing animals was something most people did, as well as growing vegetables. Outside Budapest and the big towns, we were a nation of Tom and Barbara Goods.
My parents had about 50 chickens, pigs, rabbits, ducks, pigeons and geese. We kept the animals not just to feed our family but also to sell meat to our friends. We used the goose feathers to make pillows and duvets.


The government understood the value of education and culture. Before the advent of communism, opportunities for the children of the peasantry and urban working class, such as me, to rise up the educational ladder were limited. All that changed after the war.
The school system in Hungary was similar to that which existed in Britain at the time. Secondary education was divided into grammar schools, specialised secondary schools, and vocational schools. The main differences were that we stayed in our elementary school until the age of 14, not 11.
There were also evening schools, for children and adults. My parents, who had both left school young, took classes in mathematics, history and Hungarian literature and grammar.
I loved my schooldays, and in particular my membership of the Pioneers - a movement common to all communist countries.
Many in the West believed it was a crude attempt to indoctrinate the young with communist ideology, but being a Pioneer taught us valuable life skills such as building friendships and the importance of working for the benefit of the community. 'Together for each other' was our slogan, and that was how we were encouraged to think.
As a Pioneer, if you performed well in your studies, communal work and school competitions, you were rewarded with a trip to a summer camp. I went every year because I took part in almost all the school activities: competitions, gymnastics, athletics, choir, shooting, literature and library work.
On our last night at Pioneer camp we sang songs around the bonfire, such as the Pioneer anthem: 'Mint a mokus fenn a fan, az uttoro oly vidam' ('We are as happy as a squirrel on a tree'), and other traditional songs. Our feelings were always mixed: sad at the prospect of leaving, but happy at the thought of seeing our families again.
Today, even those who do not consider themselves communists look back at their days in the Pioneers with great affection.
Hungarian schools did not follow the so-called 'progressive' ideas on education prevalent in the West at the time. Academic standards were extremely high and discipline was strict.
My favourite teacher taught us that without mastery of Hungarian grammar we would lack confidence to articulate our thoughts and feelings. We could make only one mistake if we wanted to attain the highest grade.
Unlike Britain, there were 'viva voce' exams in Hungary in every subject. In literature, for example, set texts had to be memorised and recited and then the student would have to answer questions put to them orally by the teacher.

High spirits: Zsuzsanna enjoys a day out with her cousins during their childhood in Hungary
Whenever we had a national celebration, I was among those asked to recite a poem or verse in front of the whole school. Culture was regarded as extremely important by the government. The communists did not want to restrict the finer things of life to the upper and middle classes - the very best of music, literature and dance were for all to enjoy.
This meant lavish subsidies were given to institutions including orchestras, opera houses, theatres and cinemas. Ticket prices were subsidised by the State, making visits to the opera and theatre affordable.
'Cultural houses' were opened in every town and village, so provincial, working-class people such as my parents could have easy access to the performing arts, and to the best performers.
Programming on Hungarian television reflected the regime's priority to bring culture to the masses, with no dumbing down.
When I was a teenager, Saturday night primetime viewing typically meant a Jules Verne adventure, a poetry recital, a variety show, a live theatre performance, or an easy Bud Spencer film.
Much of Hungarian television was home-produced, but quality programmes were imported, not just from other Eastern Bloc countries but from the West, too.
Hungarians in the early Seventies followed the trials and tribulations of Soames Forsyte in The Forsyte Saga just as avidly as British viewers had done a few years earlier. The Onedin Line was another popular BBC series I enjoyed watching, along with David Attenborough documentaries.
However, the government was alive to the danger of us turning into a nation of four-eyed couch potatoes.
Every Monday was 'family night', when State television was taken off the air to encourage families to do other things together. Others called it 'family planning night', and I am sure the figures showing the proportion of children conceived on Monday nights under communism would make interesting reading.
Although we lived well under 'goulash communism' and there was always enough food for us to eat, we were not bombarded with advertising for products we didn't need.
Throughout my youth, I wore hand-me-down clothes, as most young people did. My school bag was from the factory where my parents worked. What a difference to today's Hungary, where children are bullied, as they are in Britain, for wearing the 'wrong' brand of trainers.
Looking back: Zsuzsanna Clark
Like most people in the communist era, my father was not money-obsessed.
As a mechanic he made a point of charging people fairly. He once saw a broken-down car with an open bonnet - a sight that always lifted his heart. It belonged to a West German tourist.
My father fixed the car but refused payment - even a bottle of beer. For him it was unnatural that anyone would think of accepting money for helping someone in distress.
When communism in Hungary ended in 1989, I was not only surprised, but saddened, as were many others. Yes, there were people marching against the government, but the majority of ordinary people - me and my family included - did not take part in the protests.
Our voice - the voice of those whose lives were improved by communism - is seldom heard when it comes to discussions of what life was like behind the Iron Curtain.
Instead, the accounts we hear in the West are nearly always from the perspectives of wealthy emigrés or anti-communist dissidents with an axe to grind.
Communism in Hungary had its downside. While trips to other socialist countries were unrestricted, travel to the West was problematic and allowed only every second year. Few Hungarians (myself included) enjoyed the compulsory Russian lessons.
There were petty restrictions and needless layers of bureaucracy and freedom to criticise the government was limited. Yet despite this, I believe that, taken as a whole, the positives outweighed the negatives.
Twenty years on, most of these positive achievements have been destroyed.
People no longer have job security. Poverty and crime is on the increase. Working-class people can no longer afford to go to the opera or theatre. As in Britain, TV has dumbed down to a worrying degree - ironically, we never had Big Brother under communism, but we have it today.
Most sadly of all, the spirit of camaraderie that we once enjoyed has all but disappeared. In the past two decades we may have gained shopping malls, multi-party ' democracy', mobile phones and the internet. But we have lost a whole lot more.

[Echte Waal]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

http://www.dailymail.co.uk/news/arti...time-life.html

Ge zijt ene "coco"...

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Echte Waal

Ge zijt ene "coco"...

bedankt voor uw zeer interessante bijdrage...
Volgens mij versta je zelfs geen Engels...