Nobelprijzen: het Joodse Volk excelleert.

[tomm]

Alleszins wel spijtig dat alle discussies over het Joodse volk uiteindelijk uitdraaien op discussies over de onderdrukking van de palestijnen. Vergelijkbaar met de vernauwing van grootste volkeren als Duitsers of Japanners tot de vreselijke misdaden die ze begingen tijdens WOII. Het Joodse volk betekent veel meer dan dat, maar binnen de Joodse gemeenschap moet wel het besef groeien dat het zo niet verder kan.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Ik wist dat het daar op zou uitdraaien.

Uiteraard wist u dat, ze moorden elkaar al eeuwen uit op de meest gruwelijke wijze. Maar in uw communistisch bolletje is dat uiteraard allemaal de schuld van ... tiens, en die bestaan nog maar 65 jaar ...

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Alleszins wel spijtig dat alle discussies over het Joodse volk uiteindelijk uitdraaien op ...

Daar zijn jullie inderdaad sterk in. Het Joodse Volk is bewonderenswaardig. Ook de verwezenlijkingen van Israel zijn dat, ondanks de extreme vijandigheden.

Maar omdat jullie dat niet graag zien, draaien jullie dat steeds weer naar een opgemaakte foute discussie met foutieve argumenten en verdraaiingen van feiten om alle zonden Israëls ... ( what's in a name? ).

[Antoon]

dubbel

[Micele]

Kort intermezzo...

http://nl.wikipedia.org/wiki/Shlomo_Sand

Biografie

Sand werd geboren in Oostenrijk, uit Pools-Joodse overlevenden van de Holocaust. Zijn ouders hadden communistische en anti-imperialistische denkbeelden en weigerden compensatie te ontvangen van Duitsland voor hun lijden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zijn vader was actief in de Israëlische Communistische Partij.[bron?] Sand bracht zijn jeugd door in een kamp voor ontheemden (displaced persons camp), en verhuisde in 1948 met zijn familie naar Jaffa. Hij werd op zijn zestiende jaar van school verwijderd, en sloot alleen zijn VWO-studie (bagrut) af na zijn militaire dienst.[2] Zijn militaire ervaring gedurende de oorlog van 1967, en de verveling daarna, bracht hem ertoe “the Union of Israeli Communist Youth” (Banki) te verlaten en in 1968 lid te worden van de radicalere, en anti-Zionistische, Matzpen. Sand trad uit de Matzpen in 1970 omdat hij gedesillusioneerd was in de organisatie.[3][4]

Hij wees een aanbod van de communistische partij Rakah (nu Maki) af om filmstudies in Polen te verrichten, en in 1975 studeerde Sand af als bachelor geschiedenis aan de Universiteit van Tel Aviv. Van 1975 tot 1985, na een beurs te hebben gewonnen, studeerde en later doceerde hij in Parijs, hij ontving het doctoraal in de Franse geschiedenis en promoveerde met zijn thesis[5] on "George Sorel and Marxism". Sinds 1982, heeft Sand gedoceerd aan de Universiteit van Tel Aviv, de Universiteit van Californie, Berkeley en de École des hautes études en sciences sociales in Parijs.[1]

Sand is een criticus van het joodse essentialisme en de tendens binnen het moderne judaisme om de etniciteit als basis van het geloof te beschouwen. Hij ziet zichzelf niet als een anti-zionist maar als een post-zionist. Hij heeft de zionistische ideologie trachten te deconstrueren op een post-moderne manier.

"Hoe het Joodse volk werd uitgevonden"
>> ** Zie Comment le peuple juif fut inventé voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Onderwerp van het boek[

In zijn boek Matai ve’ech humtza ha’am hayehudi? (Frans: Comment le peuple juif fut inventé, "hoe het Joodse volk werd uitgevonden"), probeert Sand te bewijzen "dat het Joodse volk nooit heeft bestaan als een 'natie-ras' met een gemeenschappelijke oorsprong, maar dat het eerder een kleurrijke mix van groepen is die op verschillende tijdstippen in de geschiedenis het Joodse geloof aannamen. Hij beargumenteert dat bij een aantal Zionistische ideologen de mythische perceptie van de Joden als een oud volk daadwerkelijk leidde tot echt racistisch denken".[6]
Een component van Sands argumentatie is dat de mensen die de oorspronkelijk in Israël levende Joden waren, in tegenstelling tot wat algemeen wordt gedacht, niet werden verbannen na de Bar Kokhba revolutie. Hij heeft voorgesteld dat veel van de hedendaagse Joodse bevolking bestaat uit individuen, en groepen, die zich op latere tijdstippen tot het Judaïsme hebben bekeerd (e.g., the Khazars).[bron?] Aanvullend stelt hij dat het verhaal van de verbanning een mythe is, die door vroege christenen is gepromoot om Joden voor het nieuwe geloof te werven. Sand schrijft: "Christenen wilden latere generaties Joden laten geloven dat hun voorouders waren verbannen als straf van God."[7] Sand beargumenteert dat de meeste Joden niet werden verbannen door de Romeinen, en dat hen werd toegestaan in het land te blijven. Hij stelt dat het aantal bannelingen hooguit in de grootte-orde van tienduizenden ligt. Verder betoogt hij dat veel Joden zich (noodgedwongen) bekeerden tot de islam volgend op de Arabische verovering en overheersing, en door de veroveraars werden geassimileerd.
Hij concludeert dat deze oorspronkelijke Joden het werkelijke voorgeslacht van de Palestijnse Arabieren zijn. [8]
Sand verklaart de geboorte van het concept van een Joods volk als volgt: "[o]p een zeker moment in de 19e eeuw namen intellectuelen van Joodse oorsprong in Duitsland, beïnvloed door het volkse karakter van het Duits-Germaanse nationalisme, de taak op zich 'retrospectief' een volk uit te vinden, vanuit de wens een modern Joods volk te creëren. Vanaf de historicus Heinrich Graetz begonnen Joodse historici de geschiedenis van het Judaïsme op te tekenen als de geschiedenis van een natie die een koninkrijk was, een dolend volk werd en uiteindelijk terugkeerde naar zijn geboortegrond."[6]

SHLOMO SAND OVER DE ETNOCRATIE ISRAËL

Hoe het Joodse volk werd uitgevonden
03/10/2009 | Lieven Sioen

Controverse verzekerd. De Joodse historicus Shlomo Sand haalt het stichtingsverhaal van het Joodse volk onderuit. Er was geen exodus en geen diaspora, en dus is de terugkeer naar het Beloofde land op een mythe gebaseerd, schrijft Sand. Maar zijn boodschap is vooral politiek. ‘Israël moet absoluut zijn identiteitspolitiek wijzigen.'

http://www.standaard.be/cnt/tr2g1rel

>>**

http://nl.wikipedia.org/wiki/Comment...t_invent%C3%A9
...

Politieke motivaties[bewerken]

Tom Segev schreef dat Sands boek "is bedoeld om het idee te promoten dat Israël een 'staat voor al zijn burgers' - Joden, Arabieren en anderen - zou moeten zijn, in tegenstelling tot zijn zelfverklaarde identiteit van 'Joodse en democratische' staat", dat het boek over het algemeen "goed geschreven" is en "vele feiten en inzichten die veel Israëliërs tot hun verbijstering voor het eerst zullen lezen" bevat.[5]
Sand vertelde een interviewer: "De openbaring dat de Joden niet van Judea komen zou de legitimiteit voor onze aanwezigheid hier ogenschijnlijk onder ons vandaan slaan.... Er is een zeer diepe angst dat er twijfel wordt gezaaid over ons recht te bestaan."[2] Echter, Sand denkt dat deze angst niet gerechtvaardigd is. Voor hem is de historische diasporamythe niet de bron van de legitimiteit voor zijn aanwezigheid in Israël. Hij gelooft dat de Israëlische natie niet gebaseerd zou moeten zijn op een etnocentrische, 19e-eeuwse, biologische mythe, maar op de belofte van een betere toekomst, zoals dat bij de Amerikaanse natie het geval is.[bron?]
Wegens dit politieke programma is zijn boek gekritiseerd als een poging de "geschiedenis bij een actuele discussie te betrekken en ze met behulp van verkeerde voorstellingen en halve waarheden aan de behoeften van een politieke discussie aan te passen." [8]

Sands kwalificaties[bewerken]

Er zijn experts in de Joodse Geschiedenis die stellen dat Sand zich bezighoudt met onderwerpen waar hij geen verstand van heeft en dat hij zijn boek baseert op werken waarvan hij niet in staat is die in de originele taal te lezen.[2]
Het grootste deel van zijn boek gaat over waar de Joden vandaan komen, en niet over de vragen aangaande het moderne Joodse nationalisme en de - volgens Sand - moderne uitvinding van het Joodse volk.[2] Sand geeft toe dat hij een historicus van Frankrijk en Europa en niet van de klassieke perioden is (...)" is,[2] en dat hij is bekritiseerd in Israël, omdat [hij] schreef over de Joodse geschiedenis terwijl de Europese geschiedenis [zijn] specialiteit is.[4]

Populair succes[bewerken]

Het boek stond in Israël 19 weken op de bestsellerslijst en kwam al snel uit in een derde editie van de Franse vertaling (Comment le people juif fut inventé, Fayard, Paris, 2008). In Frankrijk ontving het de "Aujourd'hui Award", een journalistenprijs voor top non-fictie politieke of historische werken.[9] Meer vertalingen zijn in bewerking en een Engelse vertaling van het boek is gepland voor publicatie door Verso in 2009.[4][10]

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2664/...ng-rsquo.dhtml

‘Het Joodse volk is een uitvinding’
Alex Burghoorn − 12/11/09, 21:08

De Israëlische historicus Shlomo Sand is er nog altijd verbaasd over. In een jaar of tien las hij zich door de bibliotheek van de vakgroep Joodse geschiedenis heen met in zijn achterhoofd de vraag: waar komt het Joodse volk vandaan?

En het antwoord was niet: van aartsvader Abraham. En ook niet: van het bijbelse Israël. En evenmin: van het koninkrijk Judea, dat met Jeruzalems Tempel en al door de Romeinen is verwoest in 70 na Christus.

Nee, het antwoord waar Sand op uitkwam, was: het Joodse volk is een uitvinding van de zionisten.

‘Druk ik me wel duidelijk genoeg uit?’, vraagt hij een paar keer. Het netelige gespreksonderwerp staat immers garant voor een grandioze spraakverwarring, waar Jodenhaters misbruik van maken. En dát is niet de bedoeling.

‘Begrijp je wel wat ik precies bedoel? Ik ontken dat het Joodse volk bestaat. Maar het jodendom bestaat natuurlijk wel – dat is een zeer belangrijke religieuze beschaving die ik met alle respect behandel. De staat Israël bestaat ook, evenals het Israëlische volk. Alleen het Joodse volk bestaat niet. Tweeduizend jaar geleden niet, en nu nog steeds niet. Het Joodse volk is in de 19de eeuw uitgevonden door zionistische denkers.’

Jarenlang was de 63-jarige historicus een doorsnee academicus: hij beoefende een kleine specialisatie (Franse intellectuele geschiedenis) en hij bracht het zo tot hoogleraar bij de vakgroep Geschiedenis aan de Universiteit van Tel Aviv.

Maar er knaagde iets aan Sand. Eigenlijk al van jongs af aan. Zijn ouders waren Joods-Poolse communisten. Ze overleefden de Holocaust, en vertrokken na de oorlog via een kamp voor Joodse ontheemden naar de nieuwe staat Israël. De complexe familiegeschiedenis zette hem er toe aan in stilte ‘terug te keren naar de primaire vragen, zoals kinderen die stellen’.

Het verslag van zijn terugkeer naar de bron verscheen in 2008 onder de titel Wanneer en hoe is het Joodse volk uitgevonden? Het is het werk van een beeldenstormer. In vijf hoofdstukken met honderden voetnoten zet Sand een streep door het zelfbeeld van Israël als ‘de staat van het Joodse volk’.

De Israëlische nationale geschiedenis beschrijft de lotgevallen van het Joodse volk kortweg zo: de Joden zijn na de verwoesting van de Tweede Tempel in Jeruzalem verbannen uit het beloofde land; bijna tweeduizend jaar heeft het volk, verstrooid over de wereld in de diaspora, terugverlangd naar Jeruzalem; met de stichting van de Joodse staat Israël in 1948 is het volk in de oude luister hersteld.

Maar Sand kwam erachter dat Israëlische historici al lang weten dat de geschiedenis niet zo lineair is verlopen. Zelfs David Ben-Goerion, de latere vader des vaderlands, schreef in 1918 in het boek Het Land Israëls in het verleden en in het heden dat de Joden niet zijn verbannen. ‘De Joodse boer was, zoals iedere boer, niet makkelijk los te scheuren van zijn land.’

De ‘wandelende Jood’, schrijft Sand, is een oud christelijk stereotype, dat later ingang heeft gevonden in het Joodse denken. De Joden zijn vooral over de wereld verspreid geraakt door bekering: aanvankelijk, vóór de komst van het christendom, alleen in het oostelijke Middellandse Zeegebied van Alexandrië tot Rome; en later, in het eerste millennium na Christus, met massabekeringen van koninkrijken in Jemen, Noord-Afrika en de Kaukasus.

‘Joden van Buenos Aires tot Amsterdam en Melbourne delen, afhankelijk van hoe religieus ze zijn, de tradities van het geloof’, zegt Sand. ‘Maar ze vormen geen cultureel of etnisch homogene groep. Ze spreken allemaal andere talen, groeien op met andere boeken, kijken andere films, hebben andere ervaringen. Blijkbaar zijn ze daar ook gelukkig mee, want ze verhuizen niet naar Israël. De meeste Joden in de wereld kiezen er niet voor te leven in een staat met Joodse soevereiniteit.’

Palestijnen beweren al sinds de komst van de eerste zionisten dat het Joodse volk niet bestaat. Zij hebben dus gelijk?

‘Ja. Maar ze vergeten daarbij dat ze in reactie op het zionisme zelf het Palestijnse volk hebben uitgevonden. Ook dat bestond niet. Ze hebben daartoe ook een ‘oervolk’ uitgevonden dat duizend jaar geleden al in Palestina zou hebben gewoond. Zo gingen alle nationalisten te werk – ook Fransen en Duitsers. Maar ze gingen voorbij aan het gegeven dat ‘volk’ pas in de 19de eeuw een nationalistische, politieke betekenis heeft gekregen.

‘De zionisten waren dus niet de enigen die een volk wilden uitvinden. Wel is het uniek dat ze n�*et het volk hebben gesticht dat ze beoogden. Ze hebben aan de basis gestaan van het Israëlische en het Palestijnse volk, maar n�*et het Joodse volk. Dat is de paradox.’

U baseert zich uitsluitend op bestaand bronnenonderzoek dat vrijelijk beschikbaar is. Waarom is dat niet eerder gedaan?

‘De omslag is 1967 geweest, toen Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog de Palestijnse gebieden veroverde en de niet-Joodse bevolking van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook erbij kreeg. In de dagelijkse confrontatie met zo veel Palestijnen verhardde de notie van een etnisch-Joodse staat zich.

‘Het was vroeger anders. Zo was in de jaren zestig nog de hypothese bespreekbaar dat uit de bekering tot het jodendom van het Khazaarse koninkrijk in de Kaukasus de Asjkenazische Joden van Oost-Europa zijn voortgekomen. Maar toen Arthur Koestler daar in 1976 The thirteenth tribe over schreef, distribueerde de Israëlische uitgever dat niet, omdat hij vreesde dat Israël er niet klaar voor was.’

Was het een vergissing van de Verenigde Naties om in 1947 het Joodse volk het recht op een eigen staat te verlenen?

‘Ik kan uit moreel oogpunt begrijpen dat de Joden na de shoah het recht op een eigen staat is toegekend. Het kwam Amerika en Europa ook goed uit om de Joodse overlevenden naar het Midden-Oosten te bonjouren, in plaats van ze in de eigen gelederen op te nemen.

‘Maar Israël ziet zichzelf nog steeds als de staat van het Joodse volk, en dat is problematisch. Iedere Jood kan hier een paspoort krijgen. Dat betekent dat de staat symbolisch toebehoort aan mensen die hier niet wonen. Tegelijkertijd beschouwt 25 procent van de echte Israëlische bevolking zich helemaal niet als Joods: er zijn 1,2 miljoen christelijke en islamitische Arabieren, en 300 duizend Russen die weliswaar Joodse voorouders hadden maar zich christen voelen.

‘Voor een democratisch land is dat onhoudbaar. Wij leven in de zionistische mythe, die ons racistisch en blind heeft gemaakt. De eis van premier Netanyahu dat de wereld, en met name de Arabische wereld, Israël moet erkennen als Joodse staat, is verkeerd. De wereld moet het Israëlische volk en het Palestijnse volk erkennen, want die bestaan nu in de werkelijkheid.’

Wat staat Israël te doen?

‘Israël moet een land worden van zijn burgers en niet van een imaginair volk. Alle inwoners moeten zich in de staat kunnen herkennen, en daarnaast hun eigen identiteit – of die joods, islamitisch of christelijk is – kunnen uitdragen.

‘Begrijp me goed, ik wil wel dat Israël een thuishaven blijft voor Joden die worden vervolgd – dat besef heb ik als historicus wel. Maar de Wet op Terugkeer, die nu alle Joden theoretisch een Israëlisch paspoort verstrekt, is anti-democratisch en moet worden afgeschaft.’

[Dixie]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Arabieren (Palestijnen zijn inderdaad een Arabischsprekend volk, net als Syriërs, Iraki's, Algerijnen, TunesiËrs, Egyptenaren, enzovoort) aanvaardden natuurlijk geen Joodse staat in het gebied waar ze al vele eeuwen als meerderheid leefden.
Maar Joden wilden vanaf het begin heel palestina.

als verkrachting van de geschiedenis kan deze weer tellen
Palestina was tot 1947 Brits gebied dus de daar wonende arabieren hadden niets te willen, het was dankzij de VN dat men een eigen land kon krijgen...

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Daar zijn jullie inderdaad sterk in. Het Joodse Volk is bewonderenswaardig. Ook de verwezenlijkingen van Israel zijn dat, ondanks de extreme vijandigheden.

Maar omdat jullie dat niet graag zien, draaien jullie dat steeds weer naar een opgemaakte foute discussie met foutieve argumenten en verdraaiingen van feiten om alle zonden Israëls ... ( what's in a name? ).

opnieuw ga je niet in op argumenten, Israel heeft die extreme vijandigheid aan zichzelf te danken, net als Nazi-Duitsland bvb.
Het Joodse volk is bewonderenswaardig, maar zou nog bewonderswaardiger zijn moest het een einde maken aan de onderdrukking van het Palestijnse volk.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Uiteraard wist u dat, ze moorden elkaar al eeuwen uit op de meest gruwelijke wijze. Maar in uw communistisch bolletje is dat uiteraard allemaal de schuld van ... tiens, en die bestaan nog maar 65 jaar ...

geen argumenten, gewoon grove, racistische algemeenheden, U gaat er op achteruit.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Dixie

als verkrachting van de geschiedenis kan deze weer tellen
Palestina was tot 1947 Brits gebied dus de daar wonende arabieren hadden niets te willen, het was dankzij de VN dat men een eigen land kon krijgen...

Dus nu zeg je dat de koloniale heersers het recht hadden te beslissen wie het land zou krijgen? De VN besliste tot een tweestatenoplossing.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Vier van de vijf Nobelprijs winnaars van de laatste twee dagen zijn van Joodse afkomst. God heeft duidelijk een doel met het Joodse Volk.

Nobelprijs Natuurkunde :

François Englert (België) : Joods
Peter Higgs

Nobelprijs Chemie :

Martin Karplus : Joods
Michael Levitt : Joods
Arieh Warshel : Joods

Ik blijf het Joodse Volk bewonderen voor haar prestaties in deze wereld, ze excelleert op ongeveer alle gebied, van kunst tot wetenschap, van commercie tot filosofie.

Misschien zijn zij die de prijs uitreiken ook wel joods.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Vier van de vijf Nobelprijs winnaars van de laatste twee dagen zijn van Joodse afkomst. God heeft duidelijk een doel met het Joodse Volk.

Nobelprijs Natuurkunde :

François Englert (België) : Joods
Peter Higgs

Nobelprijs Chemie :

Martin Karplus : Joods
Michael Levitt : Joods
Arieh Warshel : Joods

Ik blijf het Joodse Volk bewonderen voor haar prestaties in deze wereld, ze excelleert op ongeveer alle gebied, van kunst tot wetenschap, van commercie tot filosofie.

En ook in het schandalig onderdrukken van de Palestijnen.

[bf62]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Vier van de vijf Nobelprijs winnaars van de laatste twee dagen zijn van Joodse afkomst. God heeft duidelijk een doel met het Joodse Volk.

Nobelprijs Natuurkunde :

François Englert (België) : Joods
Peter Higgs

Nobelprijs Chemie :

Martin Karplus : Joods
Michael Levitt : Joods
Arieh Warshel : Joods

Ik blijf het Joodse Volk bewonderen voor haar prestaties in deze wereld, ze excelleert op ongeveer alle gebied, van kunst tot wetenschap, van commercie tot filosofie.

Mijn bewondering hebben ze ook:

Joden (15 miljoen) vs Moslims (1.4 miljard)

Vermits de “Palestijnen” het nadeel hebben om een godsdienst te beleven die elke vooruitgang van hun beschaving kapot maakt zijn ze natuurlijk niet opgewassen tegen een volk dat zijn godsdienst wel kan combineren met vooruitgang. De Joden zijn beschaafder en maken enorme technologische sprongen t.o.v. hun omringende landen. Ze zijn voor mij een bloem in woestijnland, de vraag is hoelang kunnen ze dit volhouden?

Het moet voor de Palestijnen enorm frustrerend zijn om elke keer plat op hun buik te gaan als het uitverkoren volk van deze wereld. Het doet me denken aan een topsporter die elke dag in de zetel ligt en dan een enorme razernij krijgt als hij verslagen wordt door een topsporter die elke dag keihard aan het trainen is.

Uitverkoren gefrustreerde godsdienstaanhangers die niet investeren in vooruitgang/welvaart moeten natuurlijk een uitlaatklep hebben. De Palestijnen hebben de eer om als eerste een vliegtuig vol onschuldigen te laten ontploffen (klapklap). Dat hun beestigheden een ongezonde wisselwerking in het leven riepen met de Joden lijkt me een logisch effect. Desondanks slagen de Joden erin om hun morele beschavingsgraad zo hoog mogelijk te houden. Ondertussen blijven de Palestijnen het spel smerig spelen.

En nu gaan we even naar West-Europa, een beschaving die in een rouwfase zit. Waarom hebben wij het goed en de rest van de wereld niet? Dit is oneerlijk en moet rechtgezet worden. Om het schuldgevoel nog wat aan te wakkeren gaan we in de geschiedenis op zoek naar elk feit dat ons schuldgevoel nog kan vergroten. Dat onze voorouders keihard hun best gedaan hebben om ons een mooie toekomst te geven wordt een marginaal gegeven. We gedragen ons als verwende nesten die niet beseffen dat overdreven beschaafde gedragingen snel kunnen verdwijnen als onze welvaart als een pudding in elkaar stuikt. Iedereen heeft mooie woorden over hoe een perfecte wereld volgens hem er moet uitzien tot de toestand voor iedereen slechter wordt. Dan denkt iedereen aan zichzelf en zijn familie. Daar gaan al die mooie principes.

De harde kern van ons schuldgevoel (extreme vorm van zelfhaat) uit zich natuurlijk in de marxistische geïnspireerde mensen. De basisprincipes van het marxisme kan ik in nuchtere toestand alleen maar omarmen. Maar het verleden heeft al meermaals uitgewezen dat marxistische zaadjes keer op keer uitgroeien tot totalitaire smeerlapperij (Stalin, Mao, Castro, Hitler,… en hun medewerkers). Achteraf zijn de marxisten natuurlijk als de kippen erbij om te benadrukken dat deze mensen niets te maken hebben met hun erfgoed.

Vermits West-Europa een sociaal systeem heeft waardoor onze zwakkeren minder en minder de behoefte van de marxisten kunnen vervullen hebben ze hun grenzen verlegd. Het boze monster dat ze ondekten was globalisatie en zodoende werd het antiglobalisme opgericht. Dit kon ze een tijdje bekoren tot het Seattle moment. Toen stonden de marxisten op de barricades samen met hun doorgeverfde tegenstanders, nationalisten (extreem rechts??????). Verwarring alom, zij de “goeden” kunnen toch moeilijk dezelfde belangen nastreven als de “slechten”. Alle mensen zijn gelijk en moeten gehoord worden schreeuwen ze constant maar hun haat naar andersdenkende is het grote paradox in hun gedachtegang.

Maar goed, een deel van de antiglobalisten kon de schande van hun gezamenlijke strijd met de nationalisten tegen de globalisering niet meer aan! Ze moesten op zoek naar een ander knuffeldier. Daar zijn ze, de Palestijnen, de ideale zwakkere die ze gingen beschermen tegen de ideale sterkere.

Gevoed door de marxistische propagandamachine begonnen de Palestijnen hun slachtofferpositie nog meer uit te buiten. Als Palestijnen onschuldige mensen opblazen dan is het volgens de marxisten een wanhopige schreeuw voor aandacht. Raketjes afschieten naar de Joden vanuit woonwijken/scholen zorgde voor een mooi menselijk schild. De Joden konden dit na een tijdje niet meer negeren en probeerden met al hun kennis en technologische vaardigheden de terroristen te liquideren. Een vrij onmogelijke taak en als er dan onschuldige slachtoffers vielen, waar de Palestijnen verantwoordelijk voor waren (ze konden hun raketten ook van een verlaten plaats lanceren) dan gebruikten ze het als propagandatool om de andere kant te demoniseren. Ondertussen staan de marxisten te zwaaien met hun vingertje naar de Joden. Dit gaat gepaard met de nodige vlaggetjes en sjaaltjes. “Wij zijn vrijheidstrijders! Komaan laten we met een aantal bootjes naar daar varen, samen met wat zelfmoordterroristen, euh ik bedoel medevrijheidsstrijders.“

West-Europa heeft de Joden uitgekotst vanwege jaloezie. Ze proberen nu een veilige thuishaven te creëren in Israël maar dat gunnen de marxisten en hun aanhangers de Joden niet. Waarom haten ze de Joden die elke dag een enorme bijdrage leveren aan de mensheid? Met amper 15 miljoen zijn de Joden nog, 0.2 procent van de wereldbevolking. Desondanks gaat 30 procent van de Nobelprijzen naar Joden. De moslims zijn met 1.4 miljard (20 procent van de wereldbevolking) en je kan hun nobelprijswinnaars tellen met minder dan tien vingers. Kom daar nog eens bij dat de terrorist Yasser Arafat een nobelprijs gekregen heeft. Te gek voor woorden.

Hoe komt het dat een deel van onze bevolking er een sport van maakt om vooruitgang kapot te maken? Welk ziekelijk mechanisme zit achter deze constructie? Je moet het zwakkere niet omarmen maar aanmoedigen om sterker te worden, desnoods helpen. Je moet de sterkere niet afbreken maar een schouderklopje geven, desnoods bijsturen.

Bron: http://forum.politics.be/showthread.php?t=162252

[Charlie don't Surf]

Organisatie voor Verbod op Chemische Wapens wint Nobelprijs voor de Vrede

http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Bui...de-Vrede.dhtml

"Everything is politics" ?

[R.Verhiest]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Er bestaat wel degelijk een Joods Volk.

Zoals er het spaghettibordvolk bestaat. Of als je wil : ze stammen allemaal af van Adam en Eva zoals wij...

Als je dan toch een of ander niveau in de discussie zou willen brengen definieer "volk"...

[R.Verhiest]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

Het "Belgische Volk" bestaat dus ook niet?

evenmin als er een "zwitsers" volk zou bestaan...

[R.Verhiest]

Oorspronkelijk geplaatst door zonbron

Een volk kan ook een bepaalde groep mensen zijn die onderlinge verwantschap en verbondenheid voelen op basis van één of meerdere gemeenschappelijke kenmerken. Gebruikmakend van deze definitie kunnen we zeggen dat Belgische bevolking uit drie volkeren bestaat: Vlamingen, Walen en Duitsers (Duitstalige Belgen). In de 21e eeuw wordt taal als hét kenmerk van een volk gezien. Echter in de 19e eeuw werd volk in de zin van etniciteit onder de opkomst van de romantiek doorgaans als gezamenlijke afstamming en overeenstemmende uiterlijke kenmerken beschouwd. Een bijzonder geval is het Joodse volk, dat primair op een religieuze verbondenheid is gebaseerd: slechts ongeveer de helft van alle joden woont in de staat Israël, lang niet allen spreken Hebreeuws, Jiddisch of Ladino en door de diaspora behoren zij tot alle menselijke rassen.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Volk

Het antwoord is dus : Nee, er bestaat geen Belgisch volk.

Bestaat er Zwitsers volk (*)?

(*) Een volk is een groep mensen die al eeuwen samenwonen en dezelfde cultuur hebben. De etnologie is de wetenschap, die zich met het verschijnsel volk, voornamelijk als etniciteit, bezighoudt. Nauw verbonden daarmee is de culturele antropologie, de wetenschap van het sociale gedrag. In moderne geïntegreerde samenlevingen met veel immigranten wordt de definitie van een volk minder duidelijk.

Lang leve de multikul!

Leuke aanzet tot het zoeken naar een definitie.
Het is intussen wel zo dat "migratie" een menselijke eigenschap is die reeds minstens 60.000 jaar meegaat (alle mensen komen uit Afrika en migreerden via ZW Europa naar het Oosten - antropologen kunnen je heel wat vertellen over allerhande migratie"s). Taal als gemeenschappelijke quasi-bloedband
bestaat niet overal, maar vanuit een centristische eurobril kun je vanzelfsprekend spreken over Chinese, Indische, Indonesische "volkeren"-
waarbij om een eenheidsgevoel te bewerkstelligen er één taal voorgetrokken/dominant werd (zoals ook Frankrijk dat diverse minderheidstalen wist "uit te schakelen" en er zijn nog voorbeelden..)

Dus ja : "volkeren" zijn een kunstmatige creatie ten behoeve van natie-staten...

De eerste stap om de zo noodzakelijke samenwerking te bewerkstelligen tussen alle mensen is het relativeren van het begrip "volk" en "natie".

Een geografische indeling is één zaak het scheppen van een bevoorrechte kaste/klasse in bepaalde gebieden is uit den bozen...

[R.Verhiest]

Israël, Palestina...

Er leven daar arabische Israëliers, joodse Israëliers, christelijke Israëlieers,
arabische Palestijnen, christelijke Palestijnen...


maar eigenaardig genoeg leven er in officiël palestijns gebied geen joodse Palestijnen
enkel en alleen joodse Israëlische bezetters...

Je zou kunnen dromen van een apartheidoplossing door de arabische Israëliers te huisvesten in de Israëlische nederzettingen (en die mensen aanbieden om Palestijn te worden). Of je zou in het kader van de 2 statenoplossing de Joden in de Israëliszche nederzettingen in Palestina kunnen aanbieden om joodse Palestijnen te worden...

Allemaal "pijnloze" oplossingen ??

[D'ARTOIS]

@ Micele

Ik ken het boek niet maar ik zal het gaan lezen. De grote lijnen die jij beschrijft kan ik goed volgen. Zie alleen maar de controverse Sfaradim en Ashkenazim.
Wee het gebeente als een Sefardisch meisje het had voorzien op een Ashkenazi.

In Israël zelf is het minder merkbaar, maar wel terug te vinden in de Kibbutzim.

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

bembem



Nee, dat wist ik niet, zou me verbazen, maar als U enige links hebt?

Zie hier en hier...

[bembem]

A Forgotten Episode in Jewish History

We now come of a very sordid period in Jewish history. Late in the 19th and early 20th centuries, Jews controlled the trade in white slavery, which is a polite way of saying prostitution. And they did so worldwide. Reputable historians claim Jews ran brothels in Shanghai, India, Turkey, Argentina, Brazil and New York City.

Women for the trade were procured in the following way: After the Eastern European pogroms, many young Jewish women became orphans who were without skills. As orphans they lacked dowries, which meant that arranged marriages were out of the question for them. During those years, only men received Yeshiva education, and if they were to marry and continue their education, they needed a wife with a dowry.

A charming young man, with plenty of cash, would show up in an Eastern European town and seek out a beautiful Jewish orphan. He would connect with her through an organization and eventually offer to marry her. After the marriage had been consummated, he would excuse himself because he had business commitments in another city, and leave, but not before giving his new wife a steamship ticket to Buenos Aires and promising to meet her there. When the wife would arrive in Buenos Aires or Rio, her husband was nowhere to be seen, but someone presenting herself as his aunt would meet the young woman.

Typically, these young ladies, some not older than 18 years, without any skills, with no education and without family, were told by these "aunts" in so many words that they either become prostitutes or would starve to death. Although many women faced with this situation committed suicide, others adapted.

Because these women and their pimps were considered "impure" by the regular Jewish community, they were ostracized. At the end of their lives they were not allowed to be buried in the existing Jewish cemeteries. To deal with this situation, the women and their pimps established their own cemeteries and synagogues. Incidentally, the word in Portuguese for pimp, is cafetão, a word derived from kaftan, the long black silk robes worn by orthodox Jews.

In his book "Prostitution and Prejudice: the Jewish Fight against White Slavery - 1870-1939", Edward J. Bristow quotes my father after he had visited several cemeteries where Jewish prostitutes were buried. My father reported that their average age was about 20 years. My father surreptitiously copied the wording of many tombstones. According to my dad, a typical tombstones might be inscribed in Yiddish or Portuguese: "Ruchelle, beloved daughter of Shmuel and Hanna O…, of (the name of the village in Eastern Europe), 1900-1920".

One unfortunate result of Jewish-controlled white slavery was that anti-semites in Europe used the information to paint all Jews as unworthy, as criminals, and deserving of expulsion from their country. Fortunately, Jewish communities that had been initially timid in dealing with this issue eventually rallied and worked throughout the world to stamp out this blemish, finally succeeding. So much so that today many Jews have not heard of this shameful episode in Jewish history.

By 1960, the Jewish prostitutes of Latin America had all but disappeared. Most had died, as did their associates and associations.

Recent Brazilian Jewish historians have been more charitable when writing about these women and their plight. Brazilian historian Beatriz Kushnir has pointed out that the women and their men, despite being ostracized by the Jewish community, maintained their Jewish identity by creating their own synagogues, cemeteries and even mutual help societies that duplicated those of the regular community. According to Kushnir, they kept Jewish holidays and some even kept the kashrut. In recent years the Jewish community of São Paulo has allowed the reburial in its regular cemetery of those who initially had been laid to rest in a cemetery restricted to Jewish prostitutes. But instead of burying them with names on their tombstones, they were given numbers.

I have just received a clipping from a Brazilian newspaper reporting that a director is planning a film dealing with the story of a Jewish woman immigrant from Poland who was forced into prostitution, etc. It is based on a book by Moacyr Scliar, a Brazilian Jewish writer.

The woman in this film had been promised marriage. That didn't occur on her arrival in Rio, and her only option for survival turned out to be prostitution. Furthermore, in the story, the woman only speaks Yiddish. The Brazilian, non-Jewish, soap-opera actress chosen for the part has been learning to speak Yiddish for her part in the film.