het instinct

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Heb niet de discussie gevolgd, maar toch deze opmerkingen. Hoe oud is het instinct? Wie is de ontdekker van het instinct? Bestaat het instinct eigenlijk wel en zo ja waar zit het? Je noemt het een kracht. Wat is een kracht? In welke eenheid wordt die kracht uitgedrukt? In Newtons en KiloNewtons? Is het instinct wel goed te definiëren en is het iets anders dan gevoel of verstand? Waarom uitgaan van het bestaan van een instinct als je verderop beweert dat het ik niet bestaat? Bestaat er dan wel een entiteit met een instinct of is het instinct een universele kracht die alles met alles verenigt en verdeelt?
AUB alles goed uitleggen en geen lariekoekjes presenteren en geen raadseltjes opgeven.

Indien je vraagt of ik een boek gelezen heb over het instinct, indien ik opzoekingen ben gaan doen naar wat het instinct is....
Het antwoord is kort en bondig: neen.

Dus, indien het enkel dat is wat je interesseert mag je hier stoppen met lezen.

Bestaat het instinct? Wat is het?
Het wordt ons voorgeschoteld als de drijfkracht, de oorsprong van het dierlijk handelen. Waarom handelen dieren zus of zo, omdat hun instinct het hen zegt.
Hoe vinden ze hun weg honderden km ver? Omdat het instinct het hen zegt....
Indien de mensen onredelijk handelen wordt dikwijls ook gesteld dat ze ondoordacht en instinctief handelen.

wordt vervolgd.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Heb niet de discussie gevolgd, maar toch deze opmerkingen. Hoe oud is het instinct? Wie is de ontdekker van het instinct? Bestaat het instinct eigenlijk wel en zo ja waar zit het? Je noemt het een kracht. Wat is een kracht? In welke eenheid wordt die kracht uitgedrukt? In Newtons en KiloNewtons? Is het instinct wel goed te definiëren en is het iets anders dan gevoel of verstand? Waarom uitgaan van het bestaan van een instinct als je verderop beweert dat het ik niet bestaat? Bestaat er dan wel een entiteit met een instinct of is het instinct een universele kracht die alles met alles verenigt en verdeelt?
AUB alles goed uitleggen en geen lariekoekjes presenteren en geen raadseltjes opgeven.

Vervolg.
Hoe oud is het instinct?
Hoe lang bestaat het dierenrijk?
Is het instinct misschien ouder, of ligt het dierenrijk aan het ontstaan van het instinct?
Waar verschilt het dierenrijk van het plantenrijk? Is het enkel het zichzelf kunnen voortbewegen van het dierenrijk dat het verschil uitmaakt? In dat geval kunnen we misschien zeggen dat het instinct ook het plantenrijk reguleert en voortdrijft.

Speculatie is de veronderstelling dat het instinct misschien vanaf het begin van het ontstaan van de wereld aanwezig is en dat het instinct de ordende beweging in het heelal vertegenwoordigd.

Ok, schrijf het maar af als lariekoek, iedereen heeft zijn Eigen manier om met zijn Eigen middelen te proberen de raadselen van het bestaan te ontcijferen.

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Indien je vraagt of ik een boek gelezen heb over het instinct, indien ik opzoekingen ben gaan doen naar wat het instinct is....
Het antwoord is kort en bondig: neen.

Dus, indien het enkel dat is wat je interesseert mag je hier stoppen met lezen.

Bestaat het instinct? Wat is het?
Het wordt ons voorgeschoteld als de drijfkracht, de oorsprong van het dierlijk handelen. Waarom handelen dieren zus of zo, omdat hun instinct het hen zegt.
Hoe vinden ze hun weg honderden km ver? Omdat het instinct het hen zegt....
Indien de mensen onredelijk handelen wordt dikwijls ook gesteld dat ze ondoordacht en instinctief handelen.

wordt vervolgd.

Ik zie dat onder meer Piero het wat moeilijk heeft met het begrip 'instinct' en hetgeen jij er allemaal aan vastknoopt.
Eigenlijk twijfel ik ook wel of instinct de juiste term is voor hetgeen je tracht te omschrijven.
Wat is er mis met de term 'god' ?
Lijkt me nauwer aan te sluiten bij hetgeen je brengt.
Akkoord god is een begrip waar ook eenieder wat anders onder verstaat, over dit soort van zaken praten blijft moeilijk omdat het zaken betreft die door de huidige stand van de wetenschap onvoldoende nauwkeurig worden beschreven.

Als we echter aannemen dat alles wat we kunnen waarnemen een oorsprong heeft en dat we die oorsprong 'god' noemen zitten we misschien niet zo heel ver uit de buurt.
Oorsprong is waarschijnlijk ook ontoereikend als term.
Voorlopig zegt de wetenschap dat de oerknal de oorsprong is van alles.
Het lijkt erop dat samen met die oerknal een aantal regels/wetten ontstonden volgens dewelke de hele geschiedenis zich als een scenario ontrolde.
Een scenario lijkt erop te wijzen dat alles zich ontrold volgens een vast en onveranderbaar script en ook dat is ver van zeker. Kan een mens zijn eigen lot bepalen of niet? Ook daarover lopen de meningen uiteen.

Je zou die regels/wetten misschien als een botstructuur kunnen zien die voor een groot stuk de grote lijnen aangeven maar waar nog ruimte is voor de massa (de spieren het vlees) die errond zit om te variëren van dun tot dik.

In de christelijke leer wordt dit aangegeven als 'de geest' die in alles aanwezig is.
Waarom heeft water een bepaalde structuur bij 10 graden en een andere bij -10.

Een zaadje weet in zekere zin hoe het moet uitgroeien tot een boom, hoe? Geest (god) lijkt mij persoonlijk een betere omschrijving dan instinct.
Maar eigenlijk is de naam die we er aan geven niet zo belangrijk.
Belangrijker lijkt me de positie die we innemen ten opzichte van het bestaan van een dergelijke kracht die in alles wat ons omringt aanwezig is.
We kunnen geloven dat die er is of geloven dat die er niet is met alle mogelijke tussenvormen van geloof en twijfel er tussenin.
Deze positie heeft namelijk een behoorlijke impact hoe we ons ten opzichte van de rest van de schepping (als ik hier even deze term mag gebruiken) zullen gedragen.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Ik zie dat onder meer Piero het wat moeilijk heeft met het begrip 'instinct' en hetgeen jij er allemaal aan vastknoopt.
Eigenlijk twijfel ik ook wel of instinct de juiste term is voor hetgeen je tracht te omschrijven.
Wat is er mis met de term 'god' ?
Lijkt me nauwer aan te sluiten bij hetgeen je brengt.
Akkoord god is een begrip waar ook eenieder wat anders onder verstaat, over dit soort van zaken praten blijft moeilijk omdat het zaken betreft die door de huidige stand van de wetenschap onvoldoende nauwkeurig worden beschreven.

Als we echter aannemen dat alles wat we kunnen waarnemen een oorsprong heeft en dat we die oorsprong 'god' noemen zitten we misschien niet zo heel ver uit de buurt.
Oorsprong is waarschijnlijk ook ontoereikend als term.
Voorlopig zegt de wetenschap dat de oerknal de oorsprong is van alles.
Het lijkt erop dat samen met die oerknal een aantal regels/wetten ontstonden volgens dewelke de hele geschiedenis zich als een scenario ontrolde.
Een scenario lijkt erop te wijzen dat alles zich ontrold volgens een vast en onveranderbaar script en ook dat is ver van zeker. Kan een mens zijn eigen lot bepalen of niet? Ook daarover lopen de meningen uiteen.

Je zou die regels/wetten misschien als een botstructuur kunnen zien die voor een groot stuk de grote lijnen aangeven maar waar nog ruimte is voor de massa (de spieren het vlees) die errond zit om te variëren van dun tot dik.

In de christelijke leer wordt dit aangegeven als 'de geest' die in alles aanwezig is.
Waarom heeft water een bepaalde structuur bij 10 graden en een andere bij -10.

Een zaadje weet in zekere zin hoe het moet uitgroeien tot een boom, hoe? Geest (god) lijkt mij persoonlijk een betere omschrijving dan instinct.
Maar eigenlijk is de naam die we er aan geven niet zo belangrijk.
Belangrijker lijkt me de positie die we innemen ten opzichte van het bestaan van een dergelijke kracht die in alles wat ons omringt aanwezig is.
We kunnen geloven dat die er is of geloven dat die er niet is met alle mogelijke tussenvormen van geloof en twijfel er tussenin.
Deze positie heeft namelijk een behoorlijke impact hoe we ons ten opzichte van de rest van de schepping (als ik hier even deze term mag gebruiken) zullen gedragen.

Klaar en duidelijk uitgelegd; hoed af, chapeau.

Toch zou ik het instinct niet willen inwisselen met het woord 'God', maar misschien eerder met het begrip van 'de weg' die naar 'God' leidt.

Alle godsdiensten, alle religies spreken over een weg die naar dat absolute leidt; een weg die smal is en moeilijk te vinden, maar die men verplicht moet gaan en ik zie het instinct die rol vervullen, juist omdat dat instinct in ieder van ons aanwezig is en omdat iedereen dat instinct in zichzelf kan terugvinden.

En bij uitbreiding vraag ik mij dan af of

dat instinct niet vanaf het allereerste begin van het bestaan aanwezig is en was en door de hele evolutie heen, zelf voortdurend mee geëvolueerd is

en/of dat instinct misschien zelf mee vorm gegeven heeft aan alles wat later kwam,

want de schepper en zijn schepping zijn één.


We halen hier inderdaad heel abstracte religieuze begrippen door elkaar, begrippen die soms heel ver van de dagelijkse realiteit verwijderd lijken, maar mijn doel is om steeds verder in te zien en de andere te doen inzien dat het de dagdagelijkse realiteit betreft; de 'hemel' begint hier en nu en is in ons aller bereik.

[marie daenen]

dubbel

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Klaar en duidelijk uitgelegd; hoed af, chapeau.

Toch zou ik het instinct niet willen inwisselen met het woord 'God', maar misschien eerder met het begrip van 'de weg' die naar 'God' leidt.

Alle godsdiensten, alle religies spreken over een weg die naar dat absolute leidt; een weg die smal is en moeilijk te vinden, maar die men verplicht moet gaan en ik zie het instinct die rol vervullen, juist omdat dat instinct in ieder van ons aanwezig is en omdat iedereen dat instinct in zichzelf kan terugvinden.

En bij uitbreiding vraag ik mij dan af of

dat instinct niet vanaf het allereerste begin van het bestaan aanwezig is en was en door de hele evolutie heen, zelf voortdurend mee geëvolueerd is

en/of dat instinct misschien zelf mee vorm gegeven heeft aan alles wat later kwam,

want de schepper en zijn schepping zijn één.


We halen hier inderdaad heel abstracte religieuze begrippen door elkaar, begrippen die soms heel ver van de dagelijkse realiteit verwijderd lijken, maar mijn doel is om steeds verder in te zien en de andere te doen inzien dat het de dagdagelijkse realiteit betreft; de 'hemel' begint hier en nu en is in ons aller bereik.

Halleluja!

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Halleluja!

Begrepen, Satiper, waarom men op deze site vele woorden gewoonweg niet mag gebruiken en er zelfs niet naar mag verwijzen?
Het zijn woorden die als rode vlekken voor de ogen van een stier, elk verder zinnig gesprek gewoonweg onmogelijk maken.

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Begrepen, Satiper, waarom men op deze site vele woorden gewoonweg niet mag gebruiken en er zelfs niet naar mag verwijzen?
Het zijn woorden die als rode vlekken voor de ogen van een stier, elk verder zinnig gesprek gewoonweg onmogelijk maken.

Met je pleidooi voor herwaardering van instinct lijkt het me niet abnormaal dat er wat tegenwerk geboden wordt.
Velen (ikzelf inbegrepen) zullen bij instinct toch ook wel denken aan de dierenwereld waar lang niet alles peis en vree is.
Als ik er zo over nadenk wil elke soort (instinctief?) expanderen en levert ze op haar manier strijd met concurrerende organismen.
Eens je over het geschenk verstand beschikt is dat best een harde constatatie.

Vele mensen willen in hun hart waarschijnlijk naar een soort van paradijselijk bestaan waar alles wel peis en vree is.
Waar je niet hoeft te doden om te overleven.
Instinct (de vorm die je doorgaans in de natuur waarneemt) lijkt daar wat haaks op te staan.

Expansie lijkt me (in een beperkte ruimte) synoniem voor strijd.
Willen we strijd of vrede?
Wie is we (instinct? Verstand? Andere? Combinatie?)

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Met je pleidooi voor herwaardering van instinct lijkt het me niet abnormaal dat er wat tegenwerk geboden wordt.
Velen (ikzelf inbegrepen) zullen bij instinct toch ook wel denken aan de dierenwereld waar lang niet alles peis en vree is.
Als ik er zo over nadenk wil elke soort (instinctief?) expanderen en levert ze op haar manier strijd met concurrerende organismen.
Eens je over het geschenk verstand beschikt is dat best een harde constatatie.

Vele mensen willen in hun hart waarschijnlijk naar een soort van paradijselijk bestaan waar alles wel peis en vree is.
Waar je niet hoeft te doden om te overleven.
Instinct (de vorm die je doorgaans in de natuur waarneemt) lijkt daar wat haaks op te staan.

Expansie lijkt me (in een beperkte ruimte) synoniem voor strijd.
Willen we strijd of vrede?
Wie is we (instinct? Verstand? Andere? Combinatie?)

Ik begrijp je wel, maar het is niet het woord instinct dat afschrikt, daar zullen het velen niet met mij eens zijn, hun goed recht, maar als het woord god, en/of andere bijbelse woorden gebruikt worden dan valt, bij velen, alle rede weg.

Ik ben een boek beginnen te lezen, een chirurg (Thierry Janssen) die tien jaar geleden van vandaag op morgen gestopt is met zijn praktijk om boeken te schrijven, 'le travail d'une vie' en 'la maladie a-t-elle un sens', die dus de innerlijke weg zoekt en na tien jaar ineens tot de constatie is gekomen dat hij in zijn leven wel van richting is veranderd maar dat hij opnieuw veel te veel van zichzelf geëist heeft en zelf niet de lessen van zijn boeken in de praktijk toepast.

Ik ga lettelijk aanhalen:

Comment étais-je arrivé �* être aussi incohérent par rapport �* mon désir de mener une vie paisible?
Ma réponse me surprit, car elle remettait en cause l'idée même de mon incohérence. Certes, je n'avais pas respecté mes besoins essentiels de calme et de lenteur. Mais n'avais-je pas été très cohérent par rapport �* d'autres besoins, beaucoup moins paisibles, plus superficiels sans doute, dictés par ce que j'identifie comme étant mon Ego? Accepter cette idée revenait �* comprendre que j'avais agi par peur, car je savais que ce que l'on appelle l'"Ego" est une réponse �* nos craintes, une stratégie de survie constituée de protections et de défenses, un Moi névrotique qui empêche de vivre au niveau plus essentiel du Soi que nous sommes profondément.
Dans le cas présent, quelques minutes de reconnaissance qui m'avait incité �* trop souvent répondre positivement �* toutes les sollicitations. J'avais eu tellement peur qu'on ne s'intéresse pas �* mon travail, j'avais tant redouté que les lecteurs boudent un livre dans le titre duquel figurait le mot "maladie". Force est de reconnaître que je ne suis pas le premier auteur �* écrire des ouvrages proposant une réflexion et des moyens pour "vivre mieux" tout en sacrifiant sa propre santé sur l'autel de la renommée. J'imagine que chacun a ses propres raisons pour justifier ce genre d'égarement. En ce qui me concerne, je ne veux pas me dérober, car je ne veux plus avoir �* revivre le sentiment d'anéantissement et de désespoir que j'ai connu sur cette autoroute entre Bruxelles et Arlon. Je ne veux plus tricher avec personne, ni avec ceux que j'accompagne dans mes consultations, ni avec les lecteurs de mes livres, ni avec les auditeurs de mes conférences, et encore moins avec moi-même ou avec la vie, tout simplement.

Wordt vervolg.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik begrijp je wel, maar het is niet het woord instinct dat afschrikt, daar zullen het velen niet met mij eens zijn, hun goed recht, maar als het woord god, en/of andere bijbelse woorden gebruikt worden dan valt, bij velen, alle rede weg.

Ik ben een boek beginnen te lezen, een chirurg (Thierry Janssen) die tien jaar geleden van vandaag op morgen gestopt is met zijn praktijk om boeken te schrijven, 'le travail d'une vie' en 'la maladie a-t-elle un sens', die dus de innerlijke weg zoekt en na tien jaar ineens tot de constatie is gekomen dat hij in zijn leven wel van richting is veranderd maar dat hij opnieuw veel te veel van zichzelf geëist heeft en zelf niet de lessen van zijn boeken in de praktijk toepast.

Ik ga lettelijk aanhalen:

Comment étais-je arrivé �* être aussi incohérent par rapport �* mon désir de mener une vie paisible?
Ma réponse me surprit, car elle remettait en cause l'idée même de mon incohérence. Certes, je n'avais pas respecté mes besoins essentiels de calme et de lenteur. Mais n'avais-je pas été très cohérent par rapport �* d'autres besoins, beaucoup moins paisibles, plus superficiels sans doute, dictés par ce que j'identifie comme étant mon Ego? Accepter cette idée revenait �* comprendre que j'avais agi par peur, car je savais que ce que l'on appelle l'"Ego" est une réponse �* nos craintes, une stratégie de survie constituée de protections et de défenses, un Moi névrotique qui empêche de vivre au niveau plus essentiel du Soi que nous sommes profondément.
Dans le cas présent, quelques minutes de reconnaissance qui m'avait incité �* trop souvent répondre positivement �* toutes les sollicitations. J'avais eu tellement peur qu'on ne s'intéresse pas �* mon travail, j'avais tant redouté que les lecteurs boudent un livre dans le titre duquel figurait le mot "maladie". Force est de reconnaître que je ne suis pas le premier auteur �* écrire des ouvrages proposant une réflexion et des moyens pour "vivre mieux" tout en sacrifiant sa propre santé sur l'autel de la renommée. J'imagine que chacun a ses propres raisons pour justifier ce genre d'égarement. En ce qui me concerne, je ne veux pas me dérober, car je ne veux plus avoir �* revivre le sentiment d'anéantissement et de désespoir que j'ai connu sur cette autoroute entre Bruxelles et Arlon. Je ne veux plus tricher avec personne, ni avec ceux que j'accompagne dans mes consultations, ni avec les lecteurs de mes livres, ni avec les auditeurs de mes conférences, et encore moins avec moi-même ou avec la vie, tout simplement.

Wordt vervolg.

Wat ik wil aanhalen is het alles behalve positieve van het 'Ego', dat ik als het werk zie van het verstand en dat de mensen doodsangsten doet uitstaan, hem in wanhoop onderdompeld, hem voortdurend vooruitjaagd zodat velen zelfs liever dood zouden willen zijn en daar tegenover wil ik het instinct plaatsen, het diepere mij dat van kalmte en rust houdt.

U zegt dat het dierenrijk met zijn overlevingsstrijd hard is; weet dat de meeste dieren, zeker van de hogere soorten, niet meer dan twee uren per dag 'werken'; dat geen enkele diersoort andere dieren doodt of het moet zijn omdat hij honger heeft, of omdat hij zichzelf en/of zijn nazaten bedreigd voelt...

Zou het niet ons verstand zijn dat de dierenwereld zo negatief afschildert; zou het niet de menselijke veroveringszucht zijn die altijd meer en meer voor zichzelf wil en dat enkel om te hebben en zeker niet omdat hij altijd meer en meer nodig heeft die zijn Eigen hardheid op het dierenrijk vertaalt en/of afwentelt?
Die angst waar er in dit boek over geschreven wordt, die angst heb ik gekend; maar die angst valt als toverslag van mij af wanneer ik echt in contact ben met mijn diepste zijn; maar die komt wel terug op die dagen dat ik mijzelf weer eens voorbij loopt gedreven door het verstand dat zegt dat ik om een goede persoon te zijn nog dit en dat en dat en dat moet doen...

Waarom verlangen vele mensen naar een paradijs van peis en vrede op aarde? Indien we in contact zijn met ons diepste zijn is het enige dat we verlangen om te leven, gewoon te leven, want het leven is het paradijs op aarde.
Dus wie komt ons zulke dwaze dromen in onze kop steken, al zou het niet ons verstand zijn dat ons tot slaven herleid heeft tot een leven dat voor vele mensen inderdaad niet meer leefbaar is omdat andere 'verstandelijke' mensen menen dat ze recht hebben op alles zonder rekening te houden met derden.

Het verstand is het beste en grootste werktuig dat de mensheid heeft meegekregen, maar onszelf ondergeschikt maken aan dat werktuig is de grootste dwaasheid die heel het mensdom op de rand van het failliet zal brengen als ze niet vlug hun dwaasheid zullen inzien.

Is het juist om dat diepere leven te linken aan het instinct?
Voor de eerste keer zie ik dat het gelinkt is aan iets dat gekend en bekend is en zo ergens zijn ephemere toestand verliest en wezenlijker geworden is.
Maar de toekomst en nog veel zoekwerk en aftasten zal het moeten uitwijzen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Vervolg.
Hoe oud is het instinct?
Hoe lang bestaat het dierenrijk?
Is het instinct misschien ouder, of ligt het dierenrijk aan het ontstaan van het instinct?
Waar verschilt het dierenrijk van het plantenrijk? Is het enkel het zichzelf kunnen voortbewegen van het dierenrijk dat het verschil uitmaakt? In dat geval kunnen we misschien zeggen dat het instinct ook het plantenrijk reguleert en voortdrijft.

Speculatie is de veronderstelling dat het instinct misschien vanaf het begin van het ontstaan van de wereld aanwezig is en dat het instinct de ordende beweging in het heelal vertegenwoordigd.

Ok, schrijf het maar af als lariekoek, iedereen heeft zijn Eigen manier om met zijn Eigen middelen te proberen de raadselen van het bestaan te ontcijferen.

Je hebt dus niets te melden over je onderwerp.

Ter zijde: Wat is in godsnaam de ordenende beweging in het heelal?

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Je hebt dus niets te melden over je onderwerp.?

Ter zijde: Wat is in godsnaam de ordenende beweging in het heelal?

Uw twee zinnen wijzen allebei op een duidelijk gebrek om buiten de bestaande en officiëel goedgekeurde lijntjes te kunnen kleuren.
Geen verder commentaar op nodig.

[marie daenen]

'Un homme ne va jamais aussi loin que lorsqu'il ne sait pas où il va.'
Deze zin wordt toegeschreven aan Christofel Colombus.

Het verstand haat de onzekerheid van niet te weten waar hij gaat; hij overlaadt dan het individu met vele angsten en nodeloze vragen die het leven ondraaglijk kunnen maken en tot vele geestelijke en fysieke ziektens kunnen leiden.

Heel, vooral onze Westerse wereld, is opgebouwd op de zogezegde 'rede', het verstand en de mensen lopen achter die maatschappij aan, overladen hun leven met verplichtingen en dringende noodzaken die ze absoluut moeten vervullen om er nog bij te mogen horen... en vele mensen voelen zich meer en meer vervreemd van zichzelf... nieuwe ziektens zoals anorexie, kankers en vele andere kwalen steken meer en meer de kop op...
En ondanks dat ons verstand ons zekerheid zou moeten geven voelen we ons meer en meer onzeker en meer en meer opgejaagd om zekerheid te creëren.

We voelen ons verloren in de jungle en alles dat niet berekend kan worden, elke onzekerheid jaagt ons meer en meer angst aan.
Welke angst we trachten te stillen door een mooie carrière op te bouwen, door zoveel mogelijk overal de eerste of de beste te zijn, een mooie vrouw te kiezen, een mooi huis, een grote auto,... enz. te kopen.

Al die verdiensten zien we als een zekerheid in ons leven, die de angst doet afnemen.
We leven helemaal buiten onszelf, volgens alle geplogenheden waar het Eigen 'ik' niets mee te maken heeft maar die ons allemaal door een steeds indringender en dwingender maatschappij worden opgedrongen en ipv dat de wereld door onze rede er nu beter voor zou staan bollen we in versneld tempo achteruit.

Dat is de rede, dat is het verstand, de grote vooruitgang van het mensenrijk tegenover het dierenrijk.

Maar we vergeten onszelf en we leven, opgejaagd, buiten ons Eigen zijn.

Terwijl de echte zekerheid, de echte veiligheid, de echte rust alleen in onszelf kan gevonden worden.

En terwijl het voor de moderne mens meer en meer moed vraagt om nog te durven naar onze Eigen innerlijke wereld te luisteren, omdat we er zo erg van vervreemd zijn en omdat hij zo danig tot dikwijls het omgekeerde zegt van dat wat de buitenwereld ons voorschrijft.

En toch, als we kunnen afdalen in die Eigen wereld met als enige leiddraad ons gezuiverd instinct, ontdaan van zijn misvormde verstandelijke redelijkheid, dan gaan we in alle onwetendheid, in alle onzekerheid volgens de buitenwereld, maar in de rustige zekerheid van ons instinctief voorvoelen, veel en veel verder in de onbekende wereld van ons innerlijk zijn en kunnen we nieuwe ontdekkingen doen die ons bewustzijn en onze inzichten enorm verruimen en waar de huidige wereld zo'n behoefte aan heeft.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

'Un homme ne va jamais aussi loin que lorsqu'il ne sait pas où il va.'
Deze zin wordt toegeschreven aan Christofel Colombus.

Het verstand haat de onzekerheid van niet te weten waar hij gaat; hij overlaadt dan het individu met vele angsten en nodeloze vragen die het leven ondraaglijk kunnen maken en tot vele geestelijke en fysieke ziektens kunnen leiden.

Heel, vooral onze Westerse wereld, is opgebouwd op de zogezegde 'rede', het verstand en de mensen lopen achter die maatschappij aan, overladen hun leven met verplichtingen en dringende noodzaken die ze absoluut moeten vervullen om er nog bij te mogen horen... en vele mensen voelen zich meer en meer vervreemd van zichzelf... nieuwe ziektens zoals anorexie, kankers en vele andere kwalen steken meer en meer de kop op...
En ondanks dat ons verstand ons zekerheid zou moeten geven voelen we ons meer en meer onzeker en meer en meer opgejaagd om zekerheid te creëren.

We voelen ons verloren in de jungle en alles dat niet berekend kan worden, elke onzekerheid jaagt ons meer en meer angst aan.
Welke angst we trachten te stillen door een mooie carrière op te bouwen, door zoveel mogelijk overal de eerste of de beste te zijn, een mooie vrouw te kiezen, een mooi huis, een grote auto,... enz. te kopen.

Al die verdiensten zien we als een zekerheid in ons leven, die de angst doet afnemen.
We leven helemaal buiten onszelf, volgens alle geplogenheden waar het Eigen 'ik' niets mee te maken heeft maar die ons allemaal door een steeds indringender en dwingender maatschappij worden opgedrongen en ipv dat de wereld door onze rede er nu beter voor zou staan bollen we in versneld tempo achteruit.

Dat is de rede, dat is het verstand, de grote vooruitgang van het mensenrijk tegenover het dierenrijk.

Maar we vergeten onszelf en we leven, opgejaagd, buiten ons Eigen zijn.

Terwijl de echte zekerheid, de echte veiligheid, de echte rust alleen in onszelf kan gevonden worden.

Je houdt maar niet op om volkomen nonsens te spuien. Het verstand biedt geen enkel houvast Marie. Alleen kennis geeft macht en helpt angst te verdrijven. En kennis is alleen beschikbaar op de gebaande wegen. Daarbuiten heerst duisternis. Jij dwaalt en je leutert.

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Je houdt maar niet op om volkomen nonsens te spuien. Het verstand biedt geen enkel houvast Marie. Alleen kennis geeft macht en helpt angst te verdrijven. En kennis is alleen beschikbaar op de gebaande wegen. Daarbuiten heerst duisternis. Jij dwaalt en je leutert.

Dieren hebben denk ik niet het soort kennis waar jij het over hebt.
Hebben dieren volgens jou meer of minder angst dan mensen?

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Je houdt maar niet op om volkomen nonsens te spuien. Het verstand biedt geen enkel houvast Marie. Alleen kennis geeft macht en helpt angst te verdrijven. En kennis is alleen beschikbaar op de gebaande wegen. Daarbuiten heerst duisternis. Jij dwaalt en je leutert.

Sorry, het is toch dat dat ik de hele tijd stel; het verstand biedt geen enkel houvast (de zin die je aanhaalde had ik er spottend bijgezet omdat hij duidelijk het omgekeerde aangaf van wat ik beweerde)

Indien je kennis beschouwt als een gevolg van onze verstandelijke werking alleen, dan kan ik ook daar niet mee akkoord gaan en indien je stelt dat die kennis alleen beschikbaar is op de gebaande wegen, dan noem ik dat ter plaatse blijven trappelen ipv van te kiezen voor vooruitgang en verruiming van inzicht.

Maar dat we niet in het wilde weg moeten gaan zoeken en dat we elke stap die we zetten moeten proberen te verantwoorden, om eruit te leren, dat kan ik alleen maar aanmoedigen.
Ten andere een van mijn regels is dat we de realiteit recht in de ogen moeten kijken, maar we moeten de moed hebben om dieper en dieper te graven en bij elke bekomen antwoord zullen zich opnieuw andere vragen opdringen en zal een nieuw onderzoekingsgebied open gelegd worden.

De grote val waarin we kunnen lopen is ons over te leveren aan ons verstand; ons verstand kan een groot hulpmiddel zijn maar de baas moet jijzelf blijven en mag zeker niet het verstand worden.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Dieren hebben denk ik niet het soort kennis waar jij het over hebt.
Hebben dieren volgens jou meer of minder angst dan mensen?

Mooi en duidelijk gezegd.

Ik denk dat dieren heel anders tegen het leven aankijken dan wij mensen en zeker onze aangekweekte angsten niet hebben.
In feiten zouden wij mensen veel minder angsten moeten hebben dan de dieren, maar het omgekeerde lijkt duidelijker het geval te zijn.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

In feiten zouden wij mensen veel minder angsten moeten hebben dan de dieren, maar het omgekeerde lijkt duidelijker het geval te zijn.

.. aldus sprak het orakel van België.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

.. aldus sprak het orakel van België.

Oh, neen, indien je mij op één plaats niet voor orakel kunt houden dan is het wel hier; hele bibliotheken zijn vol geschreven over de angst van de mensen om uit de toon te vallen, om niet voor vol aangezien te worden, faalangst, nevrose, neurotische angsten...
Waarom zijn wij zo kuddebeesten denkt u?
Waarom zijn we zo ja-knikkers?

90% van de houding van de mensen kan verklaard worden door de, inderdaad dikwijls verdrongen, maar daarom niet minder actieve, angsten die ze hebben.

En inderdaad als machthebbers op iets inspelen is het wel op die angsten van die mensen om ze braaf in het gareel te doen lopen.

[microwezen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

.. aldus sprak het orakel van België.

Ooit een aap met hoogtevrees gezien? Of een hond met paruresis?