Nederland "vergeten" bij herdenking Slag bij Waterloo:

[Weyland]

Wel interessant dat wanneer Napoleon boven komt Belgicisten de eersten zijn om die man ter verdediging te snellen.

[Wiley E Coyote]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Maarschalk Ney uit het Napoleontisch leger was de zoon van een tonnenmaker...

De Revolutie gaf kansen aan iedereen, van daar het gezegde dat iedere soldaat in zijn rugzak een maarschalksstaf kon vinden. Ter illustratie, dit is de achtergrond van de door Napoleon benoemde maarschalken:
Augereau was de zoon van een fruitverkoper
Bernadotte was de zoon van een advocaat
Berthier was de zoon van een luitenant-kolonel uit het Franse leger
Bessieres was de zoon van een chirurgijn-barbier
Brune was de zoon van een advocaat
Davout was van lage adel
Gouvion Saint Cyr was de zoon van een leerlooier
Grouchy was een zoon van een markies
Jourdan was de zoon van een dokter
Kellermann was van lage adel en was een brigade-generaal in het oude leger, zijn zoon zou een cavaleriekorps (kurassiers) leiden te Waterloo
Lannes was de zoon van een boer
Lefebvre was de zoon van een poortwachter
MacDonald was de zoon van Schotse emigres/aanhangers van de verdreven Stuarts
Marmont was de zoon van een officier
Massena was de zoon van een winkelier
Moncey was de zoon van een advocaat
Mortier was de zoon van rijke boeren
Murat was de zoon van een herbergier
Ney was de zoon van een tonnenmaker
Oudinot was de zoon van een brouwer
Perignon was van lage adel
Poniatowski was een Poolse prins
Serurier was de zoon van de koninklijke mollenvanger
Soult was de zoon van een notaris
Suchet was de zoon van een zijdehandelaar
Victor was de zoon van een pachter

[Wiley E Coyote]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Geen enkel leger zou het Franse leger alleen aangekund hebben. Slechts door een coalitie was het mogelijk Napoleon op de knieën te krijgen.

Dat kwam door de leveé en masse die de revolutie had geïnstitutionaliseerd.

Maar te Waterloo waren de legers van Napoleon (69000) en Wellington (67000) ongeveer even groot. Meer nog, door de aantocht van de Pruissen was Napoleon genoodzaakt om het grootste deel van zijn reserve, namelijk het zesde korps (6000 man), lichte cavalerie en de hele Jonge Garde (4500 man) van voor het echte begin van de slag te detacheren richting Plancenoit om zijn flank te beschermen. Later nog versterkt door twee bataljons van de Oude Garde. Daardoor had Wellington in feite tactisch gezien gedurende de hele slag een numeriek overwicht en toch vocht hij de ganse slag in het defensief.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Maarschalk Ney uit het Napoleontisch leger was de zoon van een tonnenmaker...

Zeker, maar dit was de situatie op een gegeven moment.
Tevens speelde mee dat Napoleon op de beter gesitueerden mikte daar deze vanwege opleiding het potentieel konden bieden voor goede officieren
De gewone arbeider werkte zich 12 uur per dag aan gort en had weinig scholing ondervonden

" De ingelijfde Hollandse departementen moeten onder de ‘plus imposés’, hoogstaangeslagenen, van haar burgers tezamen 500 gardisten leveren. Het worden er uiteindelijk volgens de keizerlijke administratie 435; onder hen zijn 112 vrijwilligers. Er is in de bronnen sprake van contingenten uit de departementen Groningen, Friesland, Overijssel, Gelderland, de Zuiderzee, Utrecht, Holland en Zeeland, die gelegerd werden in Tours of Metz. In de laatstgenoemde stad werden een aantal Amsterdamse gardes d’honneur gelegerd.

Volgens het keizerlijke decreet van 5 april 1813 moesten "de leden van de garde d’honneur zich op eigen kosten kleden, equiperen en monteren." De prefect van het departement der Zuiderzee, waaronder Amsterdam viel, stelde de kosten vast op 1500 francs (heden 4700 euro). Het departement Friesland stelde de kosten daarentegen vast op 800 francs (2500 euro). Het decreet gaf een nauwkeurige beschrijving van het kleurrijke uniform, bewapening en equipage. Echter zo bleek achteraf, er werd bij de officiële bekendmaking in twee kolommen - één voor de Franse tekst, één voor de Nederlandse vertaling - in het Staatkundig Dagblad van het departement van de Zuiderzee, slechts gesproken over het groottenue. De beschrijving van de dolman (nauwsluitend met tressen versierd kort uniformjasje) en de sabel van het alledaagse uniform werd vergeten. Deze omissie betekende een navordering van 165 francs.

Deze kosten werden door de ontvanger der belastingen geïnd en vormden een fonds, waaruit alle uniformen door de centrale overheid werden betaald om zo te voorkomen dat er te grote verschillen zouden ontstaan in de uitvoering van de uniformen. Daarom werd onder andere het rode schakot (hoofddeksel) met een witte metalen keizerlijke adelaar in Parijs besteld. Gezien de haast die de autoriteiten achter het oproepen van dit elitekorps zette, is het niet verwonderlijk dat de logistieke operatie rondom het uniform niet vlekkeloos verliep. Zo werd bij het vertrek niet het echte sabel, maar een voorlopig siersabel uitgereikt en waren voorzieningen als slaapzakken, nog niet in orde.
http://www.crommelin.org/history/Anc...ed_honneur.htm


Kosten uniform van een officier

De auteur plaatst de kosten van de uitrusting niet ten opzichte van het loon van een arbeider. Hierdoor ontstaat een vertekend beeld van de kosten
(Vermoed overigens dat de omrekening van de auteur gulden/Euro historisch niet correct is. Reken deze nog wel een keer om)
Als rekenvoorbeeld het loon van Belgische arbeiders gebruikt in 1812

Quote: De prefect van het departement der Zuiderzee, waaronder Amsterdam viel, stelde de kosten vast op 1500 francs (heden 4700 euro).

Quote: Het departement Friesland stelde de kosten daarentegen vast op 800 francs (2500 euro).
Uitrusting officier: fr. 1500

* De sabel (navordering): fr.165,-

Kosten uitrusting in verhouding met jaarsalaris twee beroepen
Inkomen 1812 in België
A. Katoendrukker
P/dag: fr.2,25
P/wk: fr. 13,5
p/jr: fr. 702 <> 2,13x jaarsalaris

B. Katoenspinner
P/dag: fr. 1,60
P/wk: fr. 9,60
p/jr: fr. 499,2 <> 3x jaarsalaris

Uitrusting officier: fr. 800
A. Katoendrukker: 1,13x jaarsalaris
B. Katoenspinner: 1,6x jaarsalaris

Koers gulden in 1813: 1 gulden = 2,1 Franc
Het inkomen van een wever bedroeg in Nederland rond de jaren 1830 minder dan fl.30.- per jaar
Een gezin had fl.100,- á fl150 per jaar nodig om van te kunnen leven.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

Lotelingen is iets dat tot in 1909 ook in België van toepassing was.

Ha, nog een positieve bijdrage van Napoleon die na zijn nederlaag in Waterlo is blijven bestaan???

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Je weet maar al te goed dat inteelt niet de reden is dat het een Belgische troonzitter verboden is om voor een koninklijke telg uit Nederland te kiezen.

Oh maar dat gaat veel verder; Zaventem mocht in de tijd niet samensmelten of samenwerken met KLM uit Nederland want anders zou het te Vlaams worden; dixit Spitaels...
Ze hebben hun lot dan maar verbonden met Zwitserland, geen gevaar voor vervlaamsing en hun lot is nu beschoren; ze bestaan niet meer...

[Wiley E Coyote]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ha, nog een positieve bijdrage van Napoleon die na zijn nederlaag in Waterlo is blijven bestaan???

eigenlijk dateert dat conscriptiesysteem al van voor Napoleon: werd al ingesteld tijdens het Revolutionaire tijdperk via de loi Jourdan. Napoleon maakte er gewoon "optimaal gebruik" van.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

De Revolutie gaf kansen aan iedereen, van daar het gezegde dat iedere soldaat in zijn rugzak een maarschalksstaf kon vinden.

Het was één en al feest met onze Nappy. Hij was zeer begaan met z'n militairen. Ofwel: "al kost het een miljoen militairen" (Napoleon)
Het eten was slecht, soms regelrechte hongersnood. Arme Friezen die echt wel wat gewend waren verhaalden hoe bar en boos het soms gesteld kon zijn met de kwaliteit van het eten.
Behalve bij officieren, dit schrijft een Nederlandse chirurgijn in een brief

Soldij niet uitbetalen was tevens eerder regel dan uitzondering.
Een pensioentje voor een invalide geraakte militair was zelfs zo laag dat er nauwelijks van te leven viel. Een dergelijke ex -militair mocht geen bijbaantje erop nahouden. Deed hij dit in het geniep raakte hij z'n pensioen kwijt. De Fransen waren uitermate systematisch en hielden dit scherp in de gaten.

In brieven naar huis zoals Nederlandse officieren in Napoleon z'n elitekorps werd overdreven positief geschreven. Waarom deden ze dit? Brieven werden gecontroleerd door het Franse politiesysteem. Door uiterst positief te schrijven probeerden ze waarschijnlijk hiermee het omgekeerde aan te geven.

België
Bevolking: 3 miljoen
Belgen die dienden in Napoleon z'n Leger: 216.111
Omgekomen: ±50%

Ze waren uitermate blij na terugkomst uit Rusland. Vrolijk ontvangen worden door de Belgische bevolking worden was er daarentegen niet echt bij.

Met Napoleon naar Moskou
De ongelooflijke overlevingstocht van Joseph Abbeel.
Memoires, Joseph Abbeel (Vrasene,1786 – Anzegem,1866)


Onze Nappy had het zeer goed voor met z'n onderdanen

Op 18 maart 1811 schreef Napoleon:
‘U spreekt me niet van de frequente oproeren die plaatsvinden in Amsterdam, noch van de maatregelen die u neemt om ze te onderdrukken. De correspondentie tussen generaal Molitor en de minister van Oorlog staat vol met dergelijke incidenten. Het lijkt me, dat in plaats van dergelijke misdaden tegen mijn troepen te verbergen, waardoor de oproerkraaiers stoutmoedig worden, u maatregelen zult moeten nemen om ze te straffen.

[…] Ik wens dat u de generaal-commandant van de divisie, de kolonel van de gendarmerie, het hoofd van de politie en de ministers van Financiën en Binnenlandse Zaken bij elkaar roept en dat u samen vaststelt wat er te doen staat om de rust te verzekeren in Amsterdam. […] er zijn een groot aantal leeglopers. Men moet ze arresteren, overhandigen aan de marine, ze in armenhuizen stoppen, ze te werk stellen, deze vier maatregelen tezamen hebben meer voordelen en houdt de bevolking bezig. Een ander middel is om een militaire commissie op te richten en een streng voorbeeld te stellen met de eerste persoon die in opstand komt.’

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

eigenlijk dateert dat conscriptiesysteem al van voor Napoleon: werd al ingesteld tijdens het Revolutionaire tijdperk via de loi Jourdan. Napoleon maakte er gewoon "optimaal gebruik" van.

Het systeem was vrijwel net zo grondig en repressief als onder de Duitsers.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Het systeem was vrijwel net zo grondig en repressief als onder de Duitsers.

En net als onder de Duitsers ontsnapten er veel aan de conscriptie door onder te duiken (de zogenaamde 'refractairs').

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

En net als onder de Duitsers ontsnapten er veel aan de conscriptie door onder te duiken (de zogenaamde 'refractairs').

Ook voor geïnteresseerd hoe dit destijds toeging? Alleen al de opgelegde boetes waren zo hoog dat een familie met een modaal inkomen met geen mogelijkheid het op kon brengen.
Met name van de wat beter gesitueerden werd met bijna Duitse grondigheid op papier een complete doopcel gelicht van families: fysieke toestand, financiën etc.
Van elke weigeraar werd een dossier aangemaakt. Als iemand weigerde werd repressie uitgeoefend op de familie.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

En net als onder de Duitsers ontsnapten er veel aan de conscriptie door onder te duiken (de zogenaamde 'refractairs').

Bureaucratie
De ook in Holland ingevoerde Franse bureaucratie bleek met griezelige precisie in een 12-koloms kasboek de persoonlijke gegevens van de betreffende families bij te houden. In de kolommen werden naam, geboortedatum, beroep - indien van toepassing van de kandidaat-gardist genoteerd. Daarnaast werden zijn jaarinkomsten en de te betalen belastingen genoteerd als ook naam, geboortedatum van zijn vrouw, dochters, zonen en neven. Mocht het gaan om een jongere kandidaat, dan noteerde het gezag de gegevens van zijn ouders. Bij de vermelding van echtgenote of moeder diende haar meisjesnaam te worden genoemd, want dat zou wellicht tot andere geschikte manlijke familieleden - neven - kunnen leiden. In de laatste kolom wordt de geschiktheid van de betreffende manlijke leden van de familie voor het dienen in de garde d’honneur beschreven.

Bij het inzien van deze laatste gegevens, waar van alles vermeld staat: vergroeiing of mankheid door gebroken ledematen, zwak gestel, geestelijke labiliteit, onmisbaarheid voor een oude vader of moeder of voor de zaak, proeft de hedendaagse lezer iets van de opstandigheid, woede en wanhoop waarmee de gegevens ingevuld moeten zijn. Menige familie probeerde met niet of onjuist invullen van de gegevens de zaken te saboteren of te traineren. Alles werd in de strijd geworpen: onderduiken, het uitstellen van de betaling van de kosten, het voorwenden van gebreken of ziektes tot en met het botweg weigeren. Niets mocht baten. Onder dreigementen van repercussies op familieleden, verbeurdverklaring van goederen, het gevang of van het inkwartieren van troepen van de Franse bezetter, gingen de meeste families overstag. Zelfs al die pogingen en de correspondentie erover hielden de bureaucraten bij.

Dit blijkt uit de bewaard gebleven ontvangstbewijzen, aanmaningen van de deurwaarder etc. die of door de gegadigde zelf, zijn ouders of - zoals bij de familie van Lodoricus Ernstus Hovius op de Singel bij de Warmoesgraght - door Elisabeth, de beste werkmeid - werden ondertekend.

Onbarmhartige overheid
Over het gedrag van de prefect der Zuiderzee, de Belg Antoine Ph.F.Gh. Visscher graaf De Celles, sprak men schande. Verschillende van de opgeroepen zonen bezochten met hun vader de prefect op zijn kantoor in de Doelenstraat om hun beklag te doen over de "onstaatkundige" basis van deze oproep of om clementie te smeken. De Celles kende geen genade en stond - wat misschien wel het ergste in hun ogen was – deze leden van de elite neerbuigend en onbeschoft te woord. Kandidaat-gardist Johan André Boymans uit Utrecht, die niet alleen naar Den Haag ging met zijn verzoek gevrijwaard te blijven van deze ‘eervolle’ dienstplicht, maar hiervoor ook De Celles bezocht, beschrijft verontwaardigd diens onhebbelijke manieren. "De Celles net als zijn secretaris Dubois, zijn ongevoelig voor bezwaren van verlies van fortuin om zich te bekostigen als garde d’honneur noch voor het argument dat ik mijn dienstplicht middels remplacement al heb vervuld. De Celles kijkt niet op of om, terwijl hij zich te goed doet aan een maaltijd."

Ook vader Boymans, die naar Dresden reisde om er Napoleon zelf zijn smeekbede aan te bieden, kwam onverrichte zaken terug. Onder druk van dreigementen legden ook deze vader en zoon zich tandenknarsend bij de oproep neer. Boymans jr. beschrijft
later zijn wanhoop en diepe depressie over ‘het noodlot’ als garde d’honneur te moeten gaan. "Mochten de echte achterliggende beweegredenen ons eerst nog niet bekend zijn. Uit het gedrag van de prefect blijkt hoe die te werk gaat met een zorgvuldig verzamelde inventaris van alle bezittingen van de eerste families, zodat hij hen kan kwellen en knevelen om het decreet uit te voeren."

Dienstweigeraars
Zowel in persoonlijke aantekeningen van gardisten en hun families als in de annalen van de Franse bezetter vallen de namen van een paar hardnekkige Amsterdamse dienstweigeraars en hun vaders op: Crommelin, Van Halmael, Goll van Frankensteyn en Warin. "Crommelin en zijn zoon naar het Verbeterhuis gebracht, wegens weigering Garde d’Honneurschap. Hun zij hulde!", meldde Daniel Boissevain G. Jzn., vriend van de familie in zijn dagboek. "In die hachelijke tijden was dan ook zulk een openlijk verzet door een voornaam Amsterdammer, lid van de Tribunal de Commerce van politieke beteekenis en niet door de vingers te zien. Immers het Fransche gezag kon zich alleen handhaven door strengheid.

Ten slotte zag dan ook de jonge Claude zich verplicht het uniform aan te trekken, en werd opgestuurd naar Frankrijk." Wegens zijn koppige volharding in het verzet werd de vader van de gardist Arend van Halmael weggevoerd naar Parijs, waar hij tot oktober 1813 gevangen zat.

Onder de gardisten zelf bleven enkelen zich verzetten. Zo werden Pieter Hendrik Goll van Frankensteyn en Jan Nicolaas Warin uit Amsterdam en vier dienstweigeraars uit andere departementen door de gendarme in Metz bij de het 2e regiment der Garde d’Honneur afgeleverd.
http://www.crommelin.org/history/Anc...ed_honneur.htm

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Bureaucratie
De ook in Holland ingevoerde Franse bureaucratie bleek met griezelige precisie in een 12-koloms kasboek de persoonlijke gegevens van de betreffende families bij te houden. In de kolommen werden naam, geboortedatum, beroep - indien van toepassing van de kandidaat-gardist genoteerd. Daarnaast werden zijn jaarinkomsten en de te betalen belastingen genoteerd als ook naam, geboortedatum van zijn vrouw, dochters, zonen en neven. Mocht het gaan om een jongere kandidaat, dan noteerde het gezag de gegevens van zijn ouders. Bij de vermelding van echtgenote of moeder diende haar meisjesnaam te worden genoemd, want dat zou wellicht tot andere geschikte manlijke familieleden - neven - kunnen leiden. In de laatste kolom wordt de geschiktheid van de betreffende manlijke leden van de familie voor het dienen in de garde d’honneur beschreven.

Bij het inzien van deze laatste gegevens, waar van alles vermeld staat: vergroeiing of mankheid door gebroken ledematen, zwak gestel, geestelijke labiliteit, onmisbaarheid voor een oude vader of moeder of voor de zaak, proeft de hedendaagse lezer iets van de opstandigheid, woede en wanhoop waarmee de gegevens ingevuld moeten zijn. Menige familie probeerde met niet of onjuist invullen van de gegevens de zaken te saboteren of te traineren. Alles werd in de strijd geworpen: onderduiken, het uitstellen van de betaling van de kosten, het voorwenden van gebreken of ziektes tot en met het botweg weigeren. Niets mocht baten. Onder dreigementen van repercussies op familieleden, verbeurdverklaring van goederen, het gevang of van het inkwartieren van troepen van de Franse bezetter, gingen de meeste families overstag. Zelfs al die pogingen en de correspondentie erover hielden de bureaucraten bij.

Dit blijkt uit de bewaard gebleven ontvangstbewijzen, aanmaningen van de deurwaarder etc. die of door de gegadigde zelf, zijn ouders of - zoals bij de familie van Lodoricus Ernstus Hovius op de Singel bij de Warmoesgraght - door Elisabeth, de beste werkmeid - werden ondertekend.

Onbarmhartige overheid
Over het gedrag van de prefect der Zuiderzee, de Belg Antoine Ph.F.Gh. Visscher graaf De Celles, sprak men schande. Verschillende van de opgeroepen zonen bezochten met hun vader de prefect op zijn kantoor in de Doelenstraat om hun beklag te doen over de "onstaatkundige" basis van deze oproep of om clementie te smeken. De Celles kende geen genade en stond - wat misschien wel het ergste in hun ogen was – deze leden van de elite neerbuigend en onbeschoft te woord. Kandidaat-gardist Johan André Boymans uit Utrecht, die niet alleen naar Den Haag ging met zijn verzoek gevrijwaard te blijven van deze ‘eervolle’ dienstplicht, maar hiervoor ook De Celles bezocht, beschrijft verontwaardigd diens onhebbelijke manieren. "De Celles net als zijn secretaris Dubois, zijn ongevoelig voor bezwaren van verlies van fortuin om zich te bekostigen als garde d’honneur noch voor het argument dat ik mijn dienstplicht middels remplacement al heb vervuld. De Celles kijkt niet op of om, terwijl hij zich te goed doet aan een maaltijd."

Ook vader Boymans, die naar Dresden reisde om er Napoleon zelf zijn smeekbede aan te bieden, kwam onverrichte zaken terug. Onder druk van dreigementen legden ook deze vader en zoon zich tandenknarsend bij de oproep neer. Boymans jr. beschrijft
later zijn wanhoop en diepe depressie over ‘het noodlot’ als garde d’honneur te moeten gaan. "Mochten de echte achterliggende beweegredenen ons eerst nog niet bekend zijn. Uit het gedrag van de prefect blijkt hoe die te werk gaat met een zorgvuldig verzamelde inventaris van alle bezittingen van de eerste families, zodat hij hen kan kwellen en knevelen om het decreet uit te voeren."

Dienstweigeraars
Zowel in persoonlijke aantekeningen van gardisten en hun families als in de annalen van de Franse bezetter vallen de namen van een paar hardnekkige Amsterdamse dienstweigeraars en hun vaders op: Crommelin, Van Halmael, Goll van Frankensteyn en Warin. "Crommelin en zijn zoon naar het Verbeterhuis gebracht, wegens weigering Garde d’Honneurschap. Hun zij hulde!", meldde Daniel Boissevain G. Jzn., vriend van de familie in zijn dagboek. "In die hachelijke tijden was dan ook zulk een openlijk verzet door een voornaam Amsterdammer, lid van de Tribunal de Commerce van politieke beteekenis en niet door de vingers te zien. Immers het Fransche gezag kon zich alleen handhaven door strengheid.

Ten slotte zag dan ook de jonge Claude zich verplicht het uniform aan te trekken, en werd opgestuurd naar Frankrijk." Wegens zijn koppige volharding in het verzet werd de vader van de gardist Arend van Halmael weggevoerd naar Parijs, waar hij tot oktober 1813 gevangen zat.

Onder de gardisten zelf bleven enkelen zich verzetten. Zo werden Pieter Hendrik Goll van Frankensteyn en Jan Nicolaas Warin uit Amsterdam en vier dienstweigeraars uit andere departementen door de gendarme in Metz bij de het 2e regiment der Garde d’Honneur afgeleverd.
http://www.crommelin.org/history/Anc...ed_honneur.htm

De gewone mens zal na Waterloo wel blij geweest zijn dat de Franse terreur ten einde kwam.

[Wiley E Coyote]

@Adrian

de situatie in de andere legers was vaak nog slechter. Het Britse, Oostenrijkse en Russische leger waren gekend om hun brutaliteit waarbij voor de minste infractie zware straffen werden opgelegd en om slechte levensomstandigheden die nog erger waren dan het Franse leger.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

@Adrian

de situatie in de andere legers was vaak nog slechter. Het Britse, Oostenrijkse en Russische leger waren gekend om hun brutaliteit waarbij voor de minste infractie zware straffen werden opgelegd en om slechte levensomstandigheden die nog erger waren dan het Franse leger.

Vanzelf was het beter bij het Franse Leger. Friezen verhaalden dat ze geslagen werden, bespuwd, bij het minste of geringste het cachot in draaiden. Terwijl arme Friezen echt wat gewend waren het eten ongelofelijk slecht was. Geen soldij was eerder regel dan wel krijgen.
Een Belgische militair verhaalt in z'n memoires 10 jaar in dienst, diverse malen gewond geraakt en nooit ook maar een cent soldij ontvangen

[Zucht]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

Lotelingen is iets dat tot in 1909 ook in België van toepassing was.

En in 1969 terug ingevoerd in de US voor de Viëtnam conscripties.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

De gewone mens zal na Waterloo wel blij geweest zijn dat de Franse terreur ten einde kwam.

Denkt u echt? Valt alles mee hoor, een opgekomen militair die deserteerde:
o fr. 1.500 boete. Door hem zelf te betalen, dan wel door de familie
o Executie
o Evt een aantal jaren strafkamp etc. met een ijzeren ketting plus een ijzeren bal

Klein beetje lastig voor de familie met een jaarinkomen van fr.702 of fr. 499,2
Inkomen 1812 in België
A. Katoendrukker
P/dag: fr.2,25
P/wk: fr. 13,5
p/jr: fr. 702

B. Katoenspinner
P/dag: fr. 1,60
P/wk: fr. 9,60
p/jr: fr. 499,2

Weigeren bij opkomen lagen de bedragen wel wat lager, maar onmogelijk op te brengen door een modale familie

Werd echt leuk als een militair naar huis ging. Ontslag, eervol, en paspoort op zak voor trouw verrichtte dienst.
Bij de grens (Holland) stonden onderofficieren ze op te wachten. Tonen van het paspoort hielp niet en werden onmiddellijk ingelijfd bij de nationale militie en etc. Wie moeilijk deed ging z'n broek naar beneden, voorover gebogen op een balk. Met een stok werd er op losgeslagen zo lang als nodig was en hij vanzelf wel inbond.
Vrees dat in België het niet anders toegegaan zal zijn. Er zal ook zeker geen onderscheid geweest zijn tussen Walen en Vlamingen.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

@Adrian

de situatie in de andere legers was vaak nog slechter. Het Britse, Oostenrijkse en Russische leger waren gekend om hun brutaliteit waarbij voor de minste infractie zware straffen werden opgelegd en om slechte levensomstandigheden die nog erger waren dan het Franse leger.

Vrouwen in het leger van Napoleon
12 oktober 2012

Het leger was vrijwel voortdurend in oorlog, er was een enorme groei van het aantal militairen en in 1798 werd de dienstplicht ingesteld. Er kwam een belangrijke verandering in de bevoorrading: het leger zorgde alleen nog voor wapens en munitie, de militairen moesten door te fourageren zelf voor eten en drinken zorgen, dat van de paarden inbegrepen. Binnen Frankrijk was fourageren overigens verboden. Grote wagens voor het leger waren vanaf 1789 afgeschaft, dus de vivandières vervoerden hun spullen op een pakdier.
http://www.isgeschiedenis.nl/archief...-van-napoleon/


Brief van Friese fuselier die naar huis schrijft. Waarom schrijft hij dit? Wel hij draait het om en overdrijft sterk om aan te geven dat hij het slecht had. Thuis was hij niet gewend aan zulk een rijke maaltijd. Laat staan tweemaal in de week vlees. Voeding was stervensduur en het inkomen uiterst laag
Brieven werden gecontroleerd en zag er slecht voor een militair uit als hij de werkelijkheid beschreven zou hebben.

Stamboek 124e regiment infanterie van linie onder nr.5046, 1e compagnie van het
5e en 2e bataljon;
Eind 1814 als vermist opgegeven; zijn laatste bericht was van 22 juli 1813 uit Wittenberg

De daags tweemaal warm eeten en 1½ pond brood Dan er is groene erten en daneris soetappels en witte boontjes en alle daagen aardappels en 2 maal daags een ordentlijk stikje vlees dat ik moet niet klaagen. Wij hebben het goed God is mijn steen en anders geen daar ik op bouw en vast vertrouw God en niemand meer te vreesen weldoen altijd vrolijk weezen

[Adrian M]

Liberté, égalité, fraternité gold voor de één wel ietsje anders dan voor de ander

Bij officieren liep het salaris van de laagste rang t/m maarschalk op van fr. 125 per week naar fr.3.333 per week.
Daarboven kregen diverse rangen wekelijkse toelagen.

Maarschalk
Maandsalaris: fr. 3.333
(Per jaar: fr. 39.996)

Generaal van een Divisie
Maandsalaris: fr. 1.250
Wekelijkse toelage: fr. 312,5
(Per jaar: fr. 15.000 + fr.16.250: fr. 31.250)

Kolonel
Maandsalaris: fr. 562,5
Wekelijkse toelage: fr. 168
(Per jaar: fr. 6.750 + fr.8.736 = fr. 15.486)

Luitenant
Maandsalaris: fr. 141,6
Wekelijkse toelage: fr. 3 (dagelijks)
(Per jaar: fr.1.699,2 + fr.1.095 = fr. 2.794,3)

Ter vergelijking: 1812
- Katoendrukker: fr. 703 p/jr
- Katoenspinner: fr. 499,2 p/jr

Een soldaat, korporaal, sergeant en chirurg kregen geen maandloon. Eveneens geen wekelijkse toeslagen. Ze werden per dag betaald (als er al betaald werd)
- Chirurg: 1,69 (dagelijks) <> p/jr: fr. 616,85
- Sergeant: 1,23 (dagelijks) <> p/jr: fr. 448,95
- Korporaal: 0,96 (dagelijks) <> p/jr: fr. 350,4
- Soldaat: 0,62 (dagelijks) <> p/jr: fr. 226,3

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Het was één en al feest met onze Nappy. Hij was zeer begaan met z'n militairen. Ofwel: "al kost het een miljoen militairen" (Napoleon)
Het eten was slecht, soms regelrechte hongersnood. Arme Friezen die echt wel wat gewend waren verhaalden hoe bar en boos het soms gesteld kon zijn met de kwaliteit van het eten.
Behalve bij officieren, dit schrijft een Nederlandse chirurgijn in een brief

Soldij niet uitbetalen was tevens eerder regel dan uitzondering.
Een pensioentje voor een invalide geraakte militair was zelfs zo laag dat er nauwelijks van te leven viel. Een dergelijke ex -militair mocht geen bijbaantje erop nahouden. Deed hij dit in het geniep raakte hij z'n pensioen kwijt. De Fransen waren uitermate systematisch en hielden dit scherp in de gaten.

In brieven naar huis zoals Nederlandse officieren in Napoleon z'n elitekorps werd overdreven positief geschreven. Waarom deden ze dit? Brieven werden gecontroleerd door het Franse politiesysteem. Door uiterst positief te schrijven probeerden ze waarschijnlijk hiermee het omgekeerde aan te geven.

België
Bevolking: 3 miljoen
Belgen die dienden in Napoleon z'n Leger: 216.111
Omgekomen: ±50%

Ze waren uitermate blij na terugkomst uit Rusland. Vrolijk ontvangen worden door de Belgische bevolking worden was er daarentegen niet echt bij.

Met Napoleon naar Moskou
De ongelooflijke overlevingstocht van Joseph Abbeel.
Memoires, Joseph Abbeel (Vrasene,1786 – Anzegem,1866)


Onze Nappy had het zeer goed voor met z'n onderdanen

Op 18 maart 1811 schreef Napoleon:
‘U spreekt me niet van de frequente oproeren die plaatsvinden in Amsterdam, noch van de maatregelen die u neemt om ze te onderdrukken. De correspondentie tussen generaal Molitor en de minister van Oorlog staat vol met dergelijke incidenten. Het lijkt me, dat in plaats van dergelijke misdaden tegen mijn troepen te verbergen, waardoor de oproerkraaiers stoutmoedig worden, u maatregelen zult moeten nemen om ze te straffen.

[…] Ik wens dat u de generaal-commandant van de divisie, de kolonel van de gendarmerie, het hoofd van de politie en de ministers van Financiën en Binnenlandse Zaken bij elkaar roept en dat u samen vaststelt wat er te doen staat om de rust te verzekeren in Amsterdam. […] er zijn een groot aantal leeglopers. Men moet ze arresteren, overhandigen aan de marine, ze in armenhuizen stoppen, ze te werk stellen, deze vier maatregelen tezamen hebben meer voordelen en houdt de bevolking bezig. Een ander middel is om een militaire commissie op te richten en een streng voorbeeld te stellen met de eerste persoon die in opstand komt.’

Ik heb ietwat andere cijfers.

De gedwongen rekruteringen bij ons bedroegen 223.336 individuen.
Hiervan keerden er 78.657 nooit meer naar huis.