De staat van de 'wetenschap'

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Ik heb 'em.

Emergent communisme, en gij moogt "the good Stalin" zijn.

Neen?

Ik snap dat jouw denken zich voorlopig beperkt tot:

1. alles is collectivisme of individualisme
2. collectivisme is foei, individualisme is thumbs up
3. alles wat ik leer, zal dat bevestigen.

Maar het geestelijke leven is rijker dan dat, beste gunther. Ontdek het en je zal versteld staan. Het is de moeite waard en je kan het best!

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Ik snap dat jouw denken zich voorlopig beperkt tot:

1. alles is collectivisme of individualisme
2. collectivisme is foei, individualisme is thumbs up
3. alles wat ik leer, zal dat bevestigen.

Maar het geestelijke leven is rijker dan dat, beste gunther. Ontdek het en je zal versteld staan. Het is de moeite waard en je kan het best!

Ah, mon vieux, het is genuanceerder dan dat.
1. Alles bevindt zich TUSSEN collectivisme en individualisme
2. Geen van beiden zijn foei. Dictatuur is foei.
3. In alles wat ik leer ben ik op zoek naar de tegenovergesteld positie, en pas dan trek ik mijn conclusies.

En mijn conclusie is dat "macht" best zo veel mogelijk verspreid wordt. Best zoveel mogelijk kleine machtspyramides, dan zo weinig mogelijk grote machtspyramides. Dus best zoveel mogelijk dictators met weinig macht over anderen, dan zo weinig mogelijk dictators met véél macht over anderen.

Uw tracht dat laatste als iets positiefs voor te stellen, als het maar emergent is. Nee?

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Ah, mon vieux, het is genuanceerder dan dat.
1. Alles bevindt zich TUSSEN collectivisme en individualisme
2. Geen van beiden zijn foei. Dictatuur is foei.
3. In alles wat ik leer ben ik op zoek naar de tegenovergesteld positie, en pas dan trek ik mijn conclusies.

En mijn conclusie is dat "macht" best zo veel mogelijk verspreid wordt. Best zoveel mogelijk kleine machtspyramides, dan zo weinig mogelijk grote machtspyramides. Dus best zoveel mogelijk dictators met weinig macht over anderen, dan zo weinig mogelijk dictators met véél macht over anderen.

Uw tracht dat laatste als iets positiefs voor te stellen, als het maar emergent is. Nee?

Het aristocratische gezag is emergent, dat is iets anders dan een dictatuur. De gezagsdrager is vergelijkbaar met een leraar van de hoogste klas. Als die repressie gebruikt, is dat om uitzonderingen op de goede gang van zaken op te vangen en vormt dat niet de kern van zijn optreden. Voor het overige zal hij in iedereen de kwaliteiten maximaal bevorderen in functie van vruchtbare synergie die utilitaire behoeften makkelijk doet bevredigen en maximaal ruimte laat voor intellectuele ontwikkeling, ambachtelijkheid, schoonheid (niet als propaganda maar celebratie van het samenleven in inzichtsvolle samenhang) etc. Doordat hij dit alles bij alle anderen mee bevordert, samen met andere 'leraars' van lagere klassen maar in principe samen met eender wie, zal het algemene ontwikkelingsniveau, intellectueel en moreel, zo hoog zijn dat er geen ruimte voor (of zelfs geen verleiding is tot) misbruik. De gezagsdrager is daarbij de beste onder beteren die de goeden tot voorbeeld dienen zonder hen te willen 'onderwerpen' als loutere 'onderdanen' of 'instrumenten' van willekeur (wat een dictator zou doen). Wel wordt er van in de kinderjaren bij iedereen ervoor gewaakt dat de bevordering van het mimetisme voor opbouw zonder onnodige blokkades niet omgekeerd gepaard gaat met ontbindende rivaliteit: positieve en genereuze emulatie zonder zieke fascinatie, haat of onbeschofte indifferentie (die het belang van de vruchtbare omgang zou miskennen en door nalatigheid alsnog kan leiden tot ontbindend conflict) is daarentegen prima.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Het aristocratische gezag is emergent, dat is iets anders dan een dictatuur. De gezagsdrager is vergelijkbaar met een leraar van de hoogste klas. Als die repressie gebruikt, is dat om uitzonderingen op de goede gang van zaken op te vangen en vormt dat niet de kern van zijn optreden.

We zijn daar weer. Gezag komt niet van diegene met gezag, maar van diegene die "vertrouwen heeft om te volgen". De goede leraar krijgt gezag van zijn leerlingen, omdat die leerlingen vertrouwen hebben in de wijsheid van zijn onderwijs. Leerlingen die geen vertrouwen hebben in zijn onderwijs, geven hem dus geen gezag. Als die leraar dan "repressie" gaat gebruiken, dan dwingt hij geen gezag af, maar gehoorzaamheid, door dominantie, niet door gezag. Hij zal nooit gezag bekomen door repressie. Hij heeft trouwens geen repressie toe te passen: een leerling die zijn gezag niet erkent, hoeft van hem ook niks te leren, want die leerling gaat ervan uit dat zijn onderwijs slecht is. En als zijn onderwijs slecht is, dan is het gegeven dat hij repressie gebruikt, nefast, want de leerlingen die hem geen gezag toekennen, hebben gelijk.

Het verschil tussen magister en dominus.

En we komen altijd maar bij diezelfde contradictie: hoe kan men nu de goeie leraar erkennen, als die repressie gebruikt, en die onderscheiden van de vulgaire sofist-dwingeland ?

De enige die dat kan, heeft geen dwang nodig als het om een goeie leraar gaat, en dwang is nefast als het om een sofist-dwingeland gaat. En hij die dat niet kan, zal evengoed gezag kunnen toekennen aan een sofist en die niet onderscheiden van een goede leraar.

Gij vindt een ras uit dat niet bestaat, maar dat zou moeten "emergeren", maar enkel maar zijn nut heeft, als niet iedereen tot dat ras behoort ; alleen zullen zij die niet tot dat ras behoren, dat ras niet kunnen onderscheiden van een bende sofisten.

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Het aristocratische gezag is emergent, dat is iets anders dan een dictatuur. De gezagsdrager is vergelijkbaar met een leraar van de hoogste klas. Als die repressie gebruikt, is dat om uitzonderingen op de goede gang van zaken op te vangen en vormt dat niet de kern van zijn optreden. Voor het overige zal hij in iedereen de kwaliteiten maximaal bevorderen in functie van vruchtbare synergie die utilitaire behoeften makkelijk doet bevredigen en maximaal ruimte laat voor intellectuele ontwikkeling, ambachtelijkheid, schoonheid (niet als propaganda maar celebratie van het samenleven in inzichtsvolle samenhang) etc. Doordat hij dit alles bij alle anderen mee bevordert, samen met andere 'leraars' van lagere klassen maar in principe samen met eender wie, zal het algemene ontwikkelingsniveau, intellectueel en moreel, zo hoog zijn dat er geen ruimte voor (of zelfs geen verleiding is tot) misbruik. De gezagsdrager is daarbij de beste onder beteren die de goeden tot voorbeeld dienen zonder hen te willen 'onderwerpen' als loutere 'onderdanen' of 'instrumenten' van willekeur (wat een dictator zou doen). Wel wordt er van in de kinderjaren bij iedereen ervoor gewaakt dat de bevordering van het mimetisme voor opbouw zonder onnodige blokkades niet omgekeerd gepaard gaat met ontbindende rivaliteit: positieve en genereuze emulatie zonder zieke fascinatie, haat of onbeschofte indifferentie (die het belang van de vruchtbare omgang zou miskennen en door nalatigheid alsnog kan leiden tot ontbindend conflict) is daarentegen prima.

Ik begin eindelijk beter te doorgronden wat U bedoelt.

De "aristocratie" is emergent, zodra aan het hoofd van de klas een "goede" leraar komt te staan. Die leraar moet soms "streng" zijn voor de leerling die van het "goede" pad afwijkt.

Het probleem is, dat "goed/beter/best" emotionele begrippen zijn.

Wat voor de ene een "goede leraar" is, is voor de andere "een biofascistische totalitaire dictator" om bij het onderwerp "du jour" te blijven.

Dus, op welke objectieve criteria men kan terugvallen om te bepalen wanneer de leiding een "goede" aristocratie, dan wel een "slechte" dictatuur is?

[CUFI]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Ik begin eindelijk beter te doorgronden wat U bedoelt.

De "aristocratie" is emergent, zodra aan het hoofd van de klas een "goede" leraar komt te staan. Die leraar moet soms "streng" zijn voor de leerling die van het "goede" pad afwijkt.

Het probleem is, dat "goed/beter/best" emotionele begrippen zijn.

Wat voor de ene een "goede leraar" is, is voor de andere "een biofascistische totalitaire dictator" om bij het onderwerp "du jour" te blijven.

Dus, op welke objectieve criteria men kan terugvallen om te bepalen wanneer de leiding een "goede" aristocratie, dan wel een "slechte" dictatuur is?

Het Testament vaneigenst. Wellicht niet objectief genoeg voor deze tijd.
Een regel, wet of gebod is van alle tijden en absoluut.
Beleidmakers die liegen en wetenschappen manipuleren en zelfs eugenetische doeleinden aspireren: drukken we best met de kop in.
Never again.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

We zijn daar weer. Gezag komt niet van diegene met gezag, maar van diegene die "vertrouwen heeft om te volgen". De goede leraar krijgt gezag van zijn leerlingen, omdat die leerlingen vertrouwen hebben in de wijsheid van zijn onderwijs. Leerlingen die geen vertrouwen hebben in zijn onderwijs, geven hem dus geen gezag. Als die leraar dan "repressie" gaat gebruiken, dan dwingt hij geen gezag af, maar gehoorzaamheid, door dominantie, niet door gezag. Hij zal nooit gezag bekomen door repressie. Hij heeft trouwens geen repressie toe te passen: een leerling die zijn gezag niet erkent, hoeft van hem ook niks te leren, want die leerling gaat ervan uit dat zijn onderwijs slecht is. En als zijn onderwijs slecht is, dan is het gegeven dat hij repressie gebruikt, nefast, want de leerlingen die hem geen gezag toekennen, hebben gelijk.

Het verschil tussen magister en dominus.

En we komen altijd maar bij diezelfde contradictie: hoe kan men nu de goeie leraar erkennen, als die repressie gebruikt, en die onderscheiden van de vulgaire sofist-dwingeland ?

De enige die dat kan, heeft geen dwang nodig als het om een goeie leraar gaat, en dwang is nefast als het om een sofist-dwingeland gaat. En hij die dat niet kan, zal evengoed gezag kunnen toekennen aan een sofist en die niet onderscheiden van een goede leraar.

Gij vindt een ras uit dat niet bestaat, maar dat zou moeten "emergeren", maar enkel maar zijn nut heeft, als niet iedereen tot dat ras behoort ; alleen zullen zij die niet tot dat ras behoren, dat ras niet kunnen onderscheiden van een bende sofisten.

Ik weet niet waartoe die eeuwige herhalingen dienen maar oke: mijn antwoord op zulke bedenkingen in een eerder topic:

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Niet als kernlogica maar delen ervan zijn wel degelijk aanwezig in het gedrag en maken deel uit van onze literaire, filosofische etc. erfenis die we kunnen herontdekken. Anders zou ik er niet over kunnen spreken.



Toch wel, precies om wat je eerder zei: er breekt nooit een paradijselijke toestand aan van perfecte harmonie. De rationele ethiek kan wel de kernlogica van de samenleving worden, maar er zal altijd geweld nodig zijn om lokale mislukkingen indien nodig te 'neutraliseren' (of althans hun schadelijkheid).



Hoe meer jij zelf weet, hoe meer je ook iets anders kan beoordelen, tenzij je vaststelt dat je de andere niet op fouten kan betrappen maar dat die net u op gebreken in uw visie wijst.

Verder is het niet nodig dat iedereen de theorie achter de rationele ethiek in de details beheerst, al kan veel bekomen worden met spreuken etc. Hoewel ik voor maximale rationele vorming ben, moet men de massa vaak ook emotioneel benaderen, wat geen bezwaar is zolang die 'manipulatie' wel aansluit bij een visie waarvan de rede expliciteerbaar is en daadwerkelijk geexpliciteerd wordt aan iedereen met het nodige talent en interesse.

Daarnaast zijn er de verslaafden aan het geweld, die niet buiten het gesloten circuit van de waarnemingen die het geweld opwekt kunnen kijken; die moet je in toom houden.



Nochtans werd pakweg Victor Hugo door zowel elitaire lezers als volksmensen herkend als 'goed voorbeeld'. Aristocratie is verder niet binair, niet iets wat je 'bent' of 'niet bent' (tenzij in hierarchische zin): het is primair een dynamiek die iedereen een trede hoger doet gaan telkens. Deel van het hoogste inzicht is ook het inzicht in de juiste 'volgende trede' voor elke concrete persoon. (Zoals je een kind voor vuur leert oppassen alvorens er Plato mee te lezen.)



Alles behalve de laatste zin is in theorie waar (ik zeg wel in theorie want bv. bij de opvoeding kan je nooit kwalijke 'mutanten' geheel uitsluiten etc.): dat is het limietgeval van de abdij van Thelema bij Rabelais waar iedereen 'doet wat hij wil'. Voor de rest zie boven.



Zie de bedenkingen hierboven. Verder heb je overigens voorlopig gelijk, zoals ook 'Barabas' door het volk verkozen werd boven Christus. Het kan anders worden als er geleidelijk een mode groeit van aristocratisch denken en handelen die wel degelijk zou kunnen 'aanslaan' omdat het al gauw zou blijken te werken. Zoals de Afrikanen ook niet meer van de infrastructuur van de kolonisatoren af willen, omdat dat toch wel handig is. Zeker als het alternatief erosie en destructie is. De aantrekking van het voorbeeld kortom.

Anderzijds heb je wel in die zin een punt dat het vroeger makkelijker zou geweest zijn, toen er nog een duidelijke hierarchie was: toen zou men hebben kunnen volstaan met het meekrijgen van de elite zelf (waarvan de leden dan wel het kortzichtige schijnegoisme moeten opgeven) die in staat is om dingen ook op een geletterde manier te bevatten. Nu zijn we zo 'ver' gekomen dat zelfs de basale structuren van de maatschappij geerodeerd raken. Uiteindelijk krijg je zo een apocalyptisch scenario: ofwel 'bekeert' de mensheid (of het beschaafde deel van de mensheid) zich alsnog, ofwel maken we een wereldbloedbad mee, maar ook dan is het leven vanuit de aristocratie desnoods op kleine schaal nog steeds de meest rationele manier om naar vreugde (op alle niveaus van het bestaan) te streven. Maar het is niet gezegd dat de cultuur niet ooit toch nog een draai maakt, desnoods na eerst diepe dalen te kennen: kleine mutaties kunnen grote gevolgen hebben, en geholpen door het mimetisme is dat ook in de cultuur zo.

Overigens klopt het wel wat je zegt dat de leerling de leraar niet kan beoordelen (wel met alle nuanceringen die ik hierboven aanhaal), maar dat is onvermijdelijk: als jij was opgegroeid in een moslimcontext, zou je ook niet beter weten net zoals je nu niet beter weet omdat je bent opgegroeid in een maatschappij waarin de mythes en illusies van 'de verlichting' als hoogste rationaliteit gelden. Dat doet niets af aan het onderscheid tussen weten en niet weten, noch aan het feit dat er in lagere stadia inderdaad dwang nodig kan zijn, zoals bij kinderen en lager ontwikkelden überhaupt (alleen ligt de lat qua ontwikkeling hoger, indien de maatschappij door een aristocratische dynamiek wordt aangestuurd). Overigens neemt dit alles niet weg dat de superioriteit van het aristocratische perfect rationeel inzichtelijk is, maar dat kan maar na een geslaagde vorming.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Ik begin eindelijk beter te doorgronden wat U bedoelt.

De "aristocratie" is emergent, zodra aan het hoofd van de klas een "goede" leraar komt te staan. Die leraar moet soms "streng" zijn voor de leerling die van het "goede" pad afwijkt.

Het probleem is, dat "goed/beter/best" emotionele begrippen zijn.

Wat voor de ene een "goede leraar" is, is voor de andere "een biofascistische totalitaire dictator" om bij het onderwerp "du jour" te blijven.

Dus, op welke objectieve criteria men kan terugvallen om te bepalen wanneer de leiding een "goede" aristocratie, dan wel een "slechte" dictatuur is?

Zoals ik zei: het gebruik van de gunstige aspecten van het mimetisme in functie van de opbouw in vruchtbare synergie met vermijding van zowel 1) ontbindende mimetische rivaliteit (en alle illusies die daarmee te maken hebben en eruit voortvloeien, daarover meer in de bespreking van de mimetische psychologie door Girard) en 2) schijnoplossingen die de problemen enkel kanaliseren, gaande van het zondebokmechanisme en het daaruit afgeleide geheel van religieuze praktijken tot het 'verdeel en heers' van de moderne democratie die nog teert op bepaalde 'waarden' die nog half religieus van aard zijn maar steeds meer door het terug opduikende mimetisme ondergraven worden, temeer omdat ze tot nu toe geen rationeel fundament hadden.

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Zoals ik zei: het gebruik van de gunstige aspecten van het mimetisme in functie van de opbouw in vruchtbare synergie met vermijding van zowel 1) ontbindende mimetische rivaliteit (en alle illusies die daarmee te maken hebben en eruit voortvloeien, daarover meer in de bespreking van de mimetische psychologie door Girard) en 2) schijnoplossingen die de problemen enkel kanaliseren, gaande van het zondebokmechanisme en het daaruit afgeleide geheel van religieuze praktijken tot het 'verdeel en heers' van de moderne democratie die nog teert op bepaalde 'waarden' die nog half religieus van aard zijn maar steeds meer door het terug opduikende mimetisme ondergraven worden, temeer omdat ze tot nu toe geen rationeel fundament hadden.

Wat een fantastische nietszeggende woordenbrijerij.

Copy paste uit een word-documentje, dat je bijhoudt ergens in een obscuur mapje op je pc, als de logica je niet meer kan redden...

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Ik begin eindelijk beter te doorgronden wat U bedoelt.

De "aristocratie" is emergent, zodra aan het hoofd van de klas een "goede" leraar komt te staan. Die leraar moet soms "streng" zijn voor de leerling die van het "goede" pad afwijkt.

Het probleem is, dat "goed/beter/best" emotionele begrippen zijn.

Wat voor de ene een "goede leraar" is, is voor de andere "een biofascistische totalitaire dictator" om bij het onderwerp "du jour" te blijven.

Dus, op welke objectieve criteria men kan terugvallen om te bepalen wanneer de leiding een "goede" aristocratie, dan wel een "slechte" dictatuur is?

Voila. Dat is het essentiele probleem met zijn visie. Misschien was Adolf de "goede leraar" maar hebben we die niet herkend. Misschien was Stalin dat. Wie zal het zeggen. Niet-aristocraten kunnen dat niet zien. En "juist geindoctrineerden" vinden dat het waar is. Wat er gewoon mis gegaan is met hen, is dat ze er niet zijn in geslaagd om streng genoeg de refractairen naar het juiste pad te brengen. Niet dat ze niet geprobeerd hebben he...

En als het antwoord is: "de goede leraar zal niet verliezen", wel, dan komt het er dus op neer van de normale strijd te leveren, en de winnende dictator is dus de goede leraar. Jules Ceasar was de goeie leraar, toch een tijdje. Napoleon ook. En toen weer niet, want hij verloor.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Overigens klopt het wel wat je zegt dat de leerling de leraar niet kan beoordelen (wel met alle nuanceringen die ik hierboven aanhaal), maar dat is onvermijdelijk: als jij was opgegroeid in een moslimcontext, zou je ook niet beter weten net zoals je nu niet beter weet omdat je bent opgegroeid in een maatschappij waarin de mythes en illusies van 'de verlichting' als hoogste rationaliteit gelden. Dat doet niets af aan het onderscheid tussen weten en niet weten, noch aan het feit dat er in lagere stadia inderdaad dwang nodig kan zijn, zoals bij kinderen en lager ontwikkelden überhaupt (alleen ligt de lat qua ontwikkeling hoger, indien de maatschappij door een aristocratische dynamiek wordt aangestuurd). Overigens neemt dit alles niet weg dat de superioriteit van het aristocratische perfect rationeel inzichtelijk is, maar dat kan maar na een geslaagde vorming.

Kijk, zoals je zelf zegt, was de Hitler Juegend dan bijna perfect bewust van het goeie aristocratische. Of waren de kinderen die opgroeiden onder soviet indoctrinatie die die het juiste aristocratische zagen. Of waren zij die op islam scholen grootgebracht waren, de "goeien" die het "wisten", of toch deels.

Ik begrijp niet dat je niet ziet dat uw visie perfect circulair is. Wie voldoende geindoctrineerd werd door visie X, gaat denken dat visie X de juiste is, behalve die paar heethoofden die niet mee willen, en die moeten volgens jou streng teruggebracht worden naar visie X. Dat is precies zoals het werkte met elke totalitaire ideologie. Die zijn dus ononderscheidbaar op dat vlak. Het enige wat uw visie niet toelaat, is juist een niet-totalitaire, niet-indoctrinerende opvoeding. Dat is ongeveer de enige die niet in uw plaatje past. Gelijk welk totalitair gedachtengoed voldoet dan wel aan uw manier van denken. Of het nu communisme, nazisme, katholicisme, islamisme is, dat heeft geen belang, zolang men maar indoctrineert, en men "weet" wat de "juiste weg" is, en de afwijkelingen worden streng naar het "juiste pad" gebracht.

Het enige wat vooral niet mag, volgens U, is kinderen leren rationeel, individualistisch te denken volgens de lijnen van de Verlichting. DAN gaat het verkeerd, dat is niet totalitair aristocratisch. Dat is ongeveer de enige visie die geen visie "X" is. Voor alle totalitaire indoctrinaties X gaat uw verhaal op, niet voor die van de verfoeilijke Verlichting.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Voila. Dat is het essentiele probleem met zijn visie. Misschien was Adolf de "goede leraar" maar hebben we die niet herkend. Misschien was Stalin dat. Wie zal het zeggen. Niet-aristocraten kunnen dat niet zien. En "juist geindoctrineerden" vinden dat het waar is. Wat er gewoon mis gegaan is met hen, is dat ze er niet zijn in geslaagd om streng genoeg de refractairen naar het juiste pad te brengen. Niet dat ze niet geprobeerd hebben he...

En als het antwoord is: "de goede leraar zal niet verliezen", wel, dan komt het er dus op neer van de normale strijd te leveren, en de winnende dictator is dus de goede leraar. Jules Ceasar was de goeie leraar, toch een tijdje. Napoleon ook. En toen weer niet, want hij verloor.

Het waarheidsgehalte van een visie hangt niet af van de (onmiddellijke of volledige) inzichtelijkheid ervan voor Jan en alleman. En ik heb geen voorspellingen gedaan over wie of wat 'wint' (ook 'winnen' zelf heeft een gelaagde betekenis overigens, wat niet uitsluit dat men wel degelijk op meerdere niveaus kan 'winnen'). In elk geval: het bewustzijn van mensen is niet inhoudelijk gelijkwaardig en an sich geen criterium om dan maar voor willekeur te kiezen.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ik begrijp niet dat je niet ziet dat uw visie perfect circulair is.

JIJ bent het die om op een circulaire manier je dogma's bevestigd te zien abstractie maakt van de inhoud. Je weet goed genoeg dat ik niet zomaar 'decreteer' dat er iets mis is met de Verlichting, falsificationisme etc. maar ik daar via redenering - die elders genoeg ter sprake gekomen is - toe concludeer. Ik heb gewoon niet altijd zin in het spelletje van de eeuwige herhaling, om dan weer op een dood punt te eindigen en een maand later weer van nul te beginnen. Dat is als discussieren met Dadeemelee over het coronabeleid. En nee, wat ik beschrijf, heeft niets met de Hitler Jugend te maken tenzij volgens de redenering 'alles wat niet "individualisme" zonder integraal rationele analyse of vorming van dat "individu" is, kortom alles wat niet de willekeur van 'het individu' centraal stelt, de individuele toevallige non-sens, is foei, Hitler, Stalin...'. Dat is even onnozel als een katholiek die alles wat niet in zijn dogmatiek past 'des duivels' noemt, zonder onderscheid.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Wat een fantastische nietszeggende woordenbrijerij.

Copy paste uit een word-documentje, dat je bijhoudt ergens in een obscuur mapje op je pc, als de logica je niet meer kan redden...

Moeder heeft viskes gebakken.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Het waarheidsgehalte van een visie hangt niet af van de (onmiddellijke of volledige) inzichtelijkheid ervan voor Jan en alleman.

Maar dus is het onmogelijk voor Jan en Alleman om de sofist te onderscheiden van de aristocraat, inclusief gij zelf. Een sofist die aan de macht komt, en "streng" is, is dus ononderscheidbaar van een aristocraat die aan de macht is en "streng" is "waar nodig".

In elk geval: het bewustzijn van mensen is niet inhoudelijk gelijkwaardig en an sich geen criterium om dan maar voor willekeur te kiezen.

Maar ik toon juist aan dat uw "systeem" toepasselijk is op elke totalitaire willekeur. Het enige wat uw systeem afkeurt, is individueel denken en de rationaliteit van de Verlichting. Alle andere totalitaire systemen voldoen aan alle kenmerken van uw "systeem" en kunnen daar niet door onderscheiden worden. Dat, plus het gegeven dat de geschiedenis uitpuilt van de totalitaire regimes, en nog nooit een "aristocraten" systeem is in werking getreden, en er dus geen enkele aanwijzing is dat die "aristocraten" zelfs maar kunnen bestaan, geeft toch alle redenen om heel heel wantrouwig te staan tegenover uw systeem.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maar dus is het onmogelijk voor Jan en Alleman om de sofist te onderscheiden van de aristocraat, inclusief gij zelf. Een sofist die aan de macht komt, en "streng" is, is dus ononderscheidbaar van een aristocraat die aan de macht is en "streng" is "waar nodig".

Enkel voor wie niet beter weet. Maar dat is altijd zo. Dat is een risico des levens: je weet aan het begin van een leerproces niet of je wel de goede leraar voor je hebt. 'Achteraf' wordt dat natuurlijk wel steeds duidelijker. Zoals wij ook niet teruggaan - tenzij het echt scheef loopt - naar letterlijke mensenoffers als manier om ons te verenigen omdat de 'rationaliteit' daarover verspreid is geraakt. Dat geldt echter veel minder of nog geheel niet in verband met complexere kennis over de mens die ook eerst 'ingang moet vinden' (zoals men ook niet per decreet is opgehouden met mensenoffers, maar men geleidelijk wel evolueerde naar instellingen die daar niet alleen niet rond draaien - tenzij in afgeleide zin, want we zijn nog niet echt rationeel, enkel 'meer ontwikkeld' - maar het ook beletten).

Het enige wat uw systeem afkeurt, is individueel denken en de rationaliteit van de Verlichting.

Dat zijn twee verschillende dingen. De 'Verlichting' is een mythisch denksysteem (de metafysica van 'het individu', ahistorische contracttheorieen, etc.); ik ben uiteraard voor het vrije individu als de mens die leeft vanuit inzicht, bevrijd van willekeur, mimetische illusies, uitzichtloos conflict en schijnoplossingen (kanaliseren van problemen ipv een hogere ontwikkeling bereiken). In de mate dat mensen in die zin vrije individuen zijn, hebben instellingen enkel nog een pragmatisch voordeel, naast hun rol in het reguleren van lokale mislukkingen (die je altijd hebt) en het verzekeren van de overdracht van de juiste Bildung naar nieuwe generaties.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Enkel voor wie niet beter weet. Maar dat is altijd zo.

Met andere woorden, het "toejuichen van strengheid ten aanzien van refractairen" is het recept voor een drama he.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Enkel voor wie niet beter weet. Maar dat is altijd zo. Dat is een risico des levens: je weet aan het begin van een leerproces niet of je wel de goede leraar voor je hebt.

Goed, neem nu uw bovenstaande waar ik het evident mee eens ben, en dan het volgende:

ik ben uiteraard voor het vrije individu als de mens die leeft vanuit inzicht, bevrijd van willekeur, mimetische illusies, uitzichtloos conflict en schijnoplossingen (kanaliseren van problemen ipv een hogere ontwikkeling bereiken).

Je legt dus "voorwaarden" op aan de vrijheid van het individu, voorwaarden die niemand op voorhand kan weten.

Je blijft maar in die cirkel draaien he, van het onontdekbare Grote Gelijk dat als voorwaarde moet dienen voor vrijheid.

In de mate dat mensen in die zin vrije individuen zijn, hebben instellingen enkel nog een pragmatisch voordeel, naast hun rol in het reguleren van lokale mislukkingen (die je altijd hebt) en het verzekeren van de overdracht van de juiste Bildung naar nieuwe generaties.

Juist, en aangezien dat helemaal niet kan nagegaan worden, of onderscheiden van een totalitair regime van sofisten, begrijp je het intrinsiek onmogelijke van uw systeem om zich van een totalitair regime te ontdoen.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Met andere woorden, het "toejuichen van strengheid ten aanzien van refractairen" is het recept voor een drama he.

Nee, dat is eigen aan elke beschaving, het tegendeel is anomie, anarchie, ontbinding, destructie en een (niet-)cultuur die het 'niveau' van de maffia niet zou kunnen overstijgen, als het al tot enige vorm van 'orde' komt. Ik heb het overigens niet over 'strengheid' gehad, dat hangt af van de verbeterbaarheid van de betrokkene.

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Moeder heeft viskes gebakken.

ik dacht dat je inhoud had. je hebt enkel je eigen overtuiging versterkt.