topambtenaar Belgacom ontvangt 2000000 euro

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door King of beggars and fleas

waarmee je meteen je ware aard hebt getoont - armoede is volgens jouw altijd je eigen schuld. Zelfs een bejaarde van 79 jaar die heel zijn leven werkte en geen geld heeft om te verhuizen ( wat niet relevant is natuurlijk maar soit ) moet maar kreperen volgens chipie. Hoe zit het trouwens met de verhuisploeg van de telebouworde ?

Waar beweer ik dat?

Mss zou Uw clubje een verhuisdienst voor kansarmen kunnen inrichten...
[SIZE=1](en ja, ik ken het antwoord al)[/SIZE]

[King of beggars and fleas]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Waar beweer ik dat?

Mss zou Uw clubje een verhuisdienst voor kansarmen kunnen inrichten...
[SIZE=1](en ja, ik ken het antwoord al)[/SIZE]

je beweert hier dat het pirard zijn eigen schuld is dat hij arm is terwijl hij er niks aan kan doen dat de huren zo hoog zijn en dat hij geen geld heeft om te verhuizen

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door King of beggars and fleas

je beweert hier dat het pirard zijn eigen schuld is dat hij arm is terwijl hij er niks aan kan doen dat de huren zo hoog zijn en dat hij geen geld heeft om te verhuizen

Waar heb ik beweerd dat het Pirard zijn eigen schuld is dat hij arm is? Dit moet toch niet moeilijk zijn om te vinden?

[King of beggars and fleas]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Waar heb ik beweerd dat het Pirard zijn eigen schuld is dat hij arm is? Dit moet toch niet moeilijk zijn om te vinden?

Oorspronkelijk geplaatst door spitsmuis

Niet vergeten te vermelden dat Pirard 550 euro huur betaalt...
Als hij iets huurde voor 350 euro dan zou hij circa 100.000 frankskes per jaar minder moeten 'offeren' (op vijf jaar tijd een half miljoen frankskes)...

[Chipie]

@spitsluis

En dat is het bewijs dat ik zou beweerd hebben dat het Pirard zijn eigen schuld is dat hij arm is?! Tjonge, tjonge...

Als hij 200 euro minder huur zou betalen, dan zou hij 200 euro/maand minder arm zijn...

[King of beggars and fleas]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

@spitsluis

En dat is het bewijs dat ik zou beweerd hebben dat het Pirard zijn eigen schuld is dat hij arm is?! Tjonge, tjonge...

Als hij 200 euro minder huur zou betalen, dan zou hij 200 euro/maand minder arm zijn...

of maw zeg je dat hij wat 200 euro betreft die armoede aan zichzelf te danken hebt - en pirard heeft trouwens nooit voor 200 euro per maand uit de offerblokken gehaald. 200 euro zou zeker het verschil maken voor hem maar jij doet alsof het zijn eigen keuze is om 545 euro huur per maand te moeten betalen.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Ben jij dan eigenaar of topmanager?

Nee, maakt dat uit dan? Het ging wel wat ruimer dan enkel tegen die twee functies hoor.

De ene is niets zonder de andere, altijd geweest. Een manager zal wel zo zijn kwaliteiten hebben maar zijn belangrijkste functie is delegeren, zijn mensen volgen op. Je hoort me niet zeggen dat ik die functie onderschat (zou het waarschijnlijk zelf niet kunnen). De wedde's (en daar hadden we het toch over) zijn echter, net als de wedde's van topsporters buiten alle proportie. Die manager mag gerust vijf keren meer verdienen dan die arbeider, maar geen vijftig keren zoveel, dat is de spot drijven met een grote laag van de bevolking.

Als men dat wil betalen voor zo'n mensen, dan is die wedde niet overdreven. Moest ze werkelijk overdreven zijn, dan zou geen één van die topmanagers zo'n salaris opstrijken. Toptalent op zo'n niveau is zeldzaam en zeldzaamheid is duur en laat zich betalen. Zo simpel is het. Dat is geen spot drijven met, dat is de gewone wetmatigheid van vraag en aanbod.

ik begreep gewoon je antwoord niet. Is inderdaad parasiteren
Een voorbeeldje: Mijn beste vriend is toevallig topmanager (echt waar) van een textielbedrijf in het Vlaamse land. De drie eigenaars wonen in Spanje en komen (op een na) zowat nooit meer naar Belgie. Deze eigenaars hebben drie bedrijven in België (plus nog heel wat in andere landen). Mijn vriend werkt daar nu ongeveer een achttal jaren (ik kan er een beetje naast zitten). Toen hij in dienst trad was het bedrijf totaal verlieslatend. Dankzij een andere wind die hij liet blazen (de stukken worden nu voornamelijk in Polen en Turkije gemaakt) kon hij de firma omtoveren tot winstgevend (in termen van money weliswaar).
Sinds hij winst is beginnen maken pompen de eigenaars constant het geld van zijn winstgevende zaak in de andere twee verlieslatende (na de nodige afromingen voor eigen gebruik weliswaar). Hij heeft hier niets aan te zeggen.

Logisch, hij is dan ook de eigenaar niet.

Ondertussen zijn de onderhandelingen begonnen om het winstgevende bedrijf (waar hij manager is) te verkopen. De filosofie is dat ze er nu veel geld voor zullen krijgen en voor de verlieslatende medebedrijven niet. Ondertussen zal iedereen wel op straat worden gezet.
En de eigenaars blijven maar golf spelen.
Toch leuk als je ziet op welke manier ze gewoon spelletjes spelen met hun bedrijfjes. Voor hen is het gewoon monopolie. Dat er zoveel mensen zijn geweest die tot het uiterste zijn gegaan om uit de rode cijfers te geraken en het bedrijf hebben kunnen omtoveren naar winstgevend is voor de eigenaars geen zorg.
Maar ja, ze moeten wel content zijn niewaar, het eerste jaar kunnen ze gaan doppen aan het maximum van de uitkering.
Dat er daar mensen door op straat geraken van om en bij de vijftig jaar kan hen geen kl*ten schelen. Die mensen zullen tegen volgend jaar dan misschien dit forum komen volspammen met hun frustraties, gedoemd om nu al de naam te krijgen dat ze maar werk moeten zoeken.

En toch zeg je van jezelf dat jij evenmin zou investeren zonder er iets voor terug te verwachten.
Dat bedrijf is nog steeds eigendom van die eigenaars, zij hebben hun geld daar in geïnvesteerd, en zolang zij binnen de regels van de wet blijven mogen zij inderdaad doen wat ze doen. Pleit jij er dan voor dat die eigenaars niet zelf meer kunnen beslissen wat ze met hun zaken doen? Ga jij ze verplichten om hun bedrijf tegen hun zin te houden?

Ik hoop dat niemand in Belgie nog een jupiler of een "witteke" aanraakt. Zal wel rap terug investeren.

Als je dat hoopt, waarom klaag je dan dat ze hier weg trekken?

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door King of beggars and fleas

wel in dat geval wil ik met jouw wel eens een spelletje monopolie spelen hoor - als één het monopolie gevestigd heeft is het wel degelijk gedaan.

Bedrijfsvoering is dan ook geen monopolie spelen; het is wel wat moeilijker dan dat.
Bij het spel monopolie is het inderdaad dan gedaan, in een echte markt volstaat het dat er een concurrent met een beter of eenzelfde maar goedkoper product op de markt komt, om je monopolie in no time om zeep te helpen.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door King of beggars and fleas

of maw zeg je dat hij wat 200 euro betreft die armoede aan zichzelf te danken hebt - en pirard heeft trouwens nooit voor 200 euro per maand uit de offerblokken gehaald. 200 euro zou zeker het verschil maken voor hem maar jij doet alsof het zijn eigen keuze is om 545 euro huur per maand te moeten betalen.

Tjaaaaaaaaaaaaaa....
Als hij een appartement(je) kan huren dat 200 € goedkoper is en hij doet het niet, dan kiest hij idd voor 'meer' armoede ...
U zou beter met heel uw VWS-gedoe, die mens gaan helpen om een andere woning te vinden en de verhuis te 'regelen'... Maar ja, ik begrijp het wel, hoor... dan moet U werken...

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Sfax

Nee, maakt dat uit dan? Het ging wel wat ruimer dan enkel tegen die twee functies hoor.



Als men dat wil betalen voor zo'n mensen, dan is die wedde niet overdreven. Moest ze werkelijk overdreven zijn, dan zou geen één van die topmanagers zo'n salaris opstrijken. Toptalent op zo'n niveau is zeldzaam en zeldzaamheid is duur en laat zich betalen. Zo simpel is het. Dat is geen spot drijven met, dat is de gewone wetmatigheid van vraag en aanbod.



Logisch, hij is dan ook de eigenaar niet.



En toch zeg je van jezelf dat jij evenmin zou investeren zonder er iets voor terug te verwachten.
Dat bedrijf is nog steeds eigendom van die eigenaars, zij hebben hun geld daar in geïnvesteerd, en zolang zij binnen de regels van de wet blijven mogen zij inderdaad doen wat ze doen. Pleit jij er dan voor dat die eigenaars niet zelf meer kunnen beslissen wat ze met hun zaken doen? Ga jij ze verplichten om hun bedrijf tegen hun zin te houden?



Als je dat hoopt, waarom klaag je dan dat ze hier weg trekken?

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Gezellig als je zelfs niet meer op vragen kan antwoorden niet?
Het plaatje al eens als spiegelbeeld van jezelf gebruikt?

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Sfax

Gezellig als je zelfs niet meer op vragen kan antwoorden niet?
Het plaatje al eens als spiegelbeeld van jezelf gebruikt?

Dacht dat we stilaan uitgepraat waren. Alles wat we nu nog verder converseren is louter herhaling. Heb geen zin om er een wedstrijd van te maken vermits we toch van mening zullen blijven verschillen

Met de tekening wou ik enkel aantonen dat het steeds dezelfden zijn die aan de touwtjes trekken en steeds dezelfden die aan het koordje hangen.

Verder beschouw ik deze discussie als afgesloten met als enige reden dat ik hoffelijk wens te blijven en niet wil verzanden in een uitzichtloze machtstrijd en/of een spelletje van welles/nietes. Het is duidelijk dat jij steeds achter de grootkapitalisten wil blijven staan. [SIZE=1]Voor alle duidelijkheid heb ik geen linkse, noch rechtse voorkeuren. Noem me maar liever pluralistisch, ttz niet links, niet centrum, niet rechts, enkel rechtdoor. [/SIZE]

Steek gerust de pluim op uwen hoed dat je deze discussie hebt gewonnen (alhoewel het er mij niet om te doen was om te winnen/verliezen en ik van mening ben dat ik, wat de ethische kant betreft, helemaal niet aan het kortste eindje heb getrokken).
Grootkapitaal wint nu eenmaal altijd als het er op aan komt te manipuleren wat goed en wat slecht is En als ze dreigen te verliezen kopen ze wel een of andere om zodat ze uiteindelijk toch hun gelijk halen.


(geschiedenis wordt nu eenmaal geschreven, ook al benaderd ze de werkelijkheid niet).

[Karma]

Trouwens, en dit is het allerlaatste, in het land van de ambtenarij weten we ook wel op welke manier iemand aan "een belangrijk postje" geraakt. In Wallonie weten ze het nog beter dan hier. Vraag me af of hij ook een examen heeft moeten afleggen om hier aan te geraken?

[Mambo]

In de privé doe je wat je wil, maar een overheidsbedrijf is toch gans wat anders en de top managers daar zitten maar heel weinig op hun bureau maar laten alles doen door hun ondergeschikten. Bovendien zijn ze gekozen op basis van hun partijkaart als versterking van de zuilen. En met vriendjespolitiek dik en vet beloond voor daar te zijn.
Neem nu de voormalige spoorbaas Schoepe met zijn ABX kerkhof waar er minstens 2 miljard aan verloren is gegaan, idem voor de spoorweg of nog veel meer zelfs. Dat zijn duidelijk dus wel geen toppers die hun geld waard zijn maar steevast leuke vriendjes.
In de privé wordt je wel meteen afgerekent op goed of slecht management.

[Karma]

ter info: hoe de werknemers er zelf over denken


sorry, vermits de link het hier niet doet heb ik hem terug weggehaald.

[Karma]

de link is "managersonline.nl" maar doet het hier blijkbaar niet.

Effe proberen te kopieren en te plakken.

Gelukt (alhoewel een deel ontbreekt)



Werknemers hebben weinig vertrouwen in topmanagement

10 november 2005 - De meeste Nederlandse werknemers (55 procent) zijn trots op het bedrijf waarvoor zij werken. Twee derde voelt zich medeverantwoordelijk voor het succes of het falen van de organisatie. Maar of dit aan het topmanagement is te danken, is de vraag. Slechts een derde geeft aan vertrouwen te hebben in de eigen bedrijfsleiding.


Dit blijkt uit onderzoek van AON Consulting onder 827 werknemers. Vooral mannen en hoger opgeleiden hebben een sterk

Kleine bedrijven
Tussen werknemers van grote en kleine bedrijven zitten opmerkelijke verschillen: werknemers van kleine organisaties (met minder dan 50 werknemers) voelen zich aanmerkelijk meer gewaardeerd, meer verantwoordelijk en hebben meer vertrouwen in het topmanagement dan werknemers van grote bedrijven. Hiermee is de betrokkenheid van werknemers van kleine organisaties dan ook hoger dan die van grote bedrijven. Overigens heeft bijna één op de drie Nederlandse werknemers niet veel vertrouwen in het topmanagement: 30 procent geeft aan hier geen vertrouwen in te hebben en 39 procent van de werknemers staat neutraal tegenover deze stelling.

[Karma]

Een artikeltje over de bonussen die topmanagers zich toeeigenen.

http://www.exportservice.nl/articles...pmanagers.html

mocht de link niet werken:

Geef topmanagers vast inkomen
Prestatiebonussen verleiden topmanagers tot gedrag dat zowel hun bedrijf als de samenleving schaadt, betogen Hans van Ees en Arjen van Witteloostuijn.
De bonussen van de topmannen van de zeventien grootste Nederlandse beursgenoteerde bedrijven stegen in 2004 met 55 procent. De zeventien chief executive officers (ceo's) schreven meer dan 13,4 miljoen euro bij op hun privé-rekening.

Koploper is AEGON-bestuursvoorzitter Shepard met een bonus van bijna 1,9 miljoen euro (234 procent van het basissalaris), maar ook Shell-topman Van de Veer, vorig jaar medeverantwoordelijk voor de problemen rond de oliereserves, mag 1,35 miljoen euro bijschrijven. Nieuw is dat het bonusfestival van de beurs-NV's is overgeslagen naar de (semi-)publieke sector, zoals blijkt uit de salarissen van de energietopmannen Van Halderen en Boersma.

Nederland loopt zoals vanouds tegen deze 'exhibitionistische zelfverrijking' te hoop, maar de strijdlust van minister De Geus verzandde vorige week in veel woorden. Boersma suste de zaak met de belofte de helft van zijn bonus ongeveer 80.000 euro over te boeken naar het Essent-liefdadigheidsfonds. Nader overleg over de prestatiecriteria volgt. Nuon-topman Van Halderen maakte maandag bekend af te zien van een groot deel van zijn bonus. Daarmee komt de essentie het beloningsbeleid ongeschonden uit de strijd: salaris en bonus blijven ongemoeid.

Bij alle verontwaardiging wordt uit het oog verloren dat de stijging van de inkomens het gevolg is van de toename van het variabele deel van de beloning: de prestatiebonus. Het Nederlandse bedrijfsleven volgt daarmee de internationale trend. Bij de grootste, meest Amerikaanse, ondernemingen groeide het aandeel van

de variabele component in de beloning naar 75 procent. Verdiende in 1970 een bestuursvoorzitter in de VS ongeveer 25 keer zoveel als een industriearbeider, in 1996 was dit 210 keer zoveel en na 2000 500 keer zoveel. De inkomenskloof wordt steeds sneller groter. Vanuit Amerikaans perspectief kan het inkomen van ABN-topman Groenink (224 maal het minimumloon) nog verder omhoog.

De prestatiebeloning zelf staat onvoldoende ter discussie. Het belang van heldere criteria wordt erkend, maar kritiek op het systeem wordt weggezet als misplaatste moraliteit of zielige jaloezie. Wij denken dat een hoge variabele beloning topmanagers verleidt tot gedrag dat bedrijf en samenleving schaadt. Steun vinden we in Amerikaans onderzoek over 1992-2001. Daaruit blijkt dat hoge variabele beloningen de kans op fraude vergroten. Uit

onderzoek van het Amerikaanse General Accounting Office blijkt dat van bedrijven die in de periode 1997-2002 hun administratie moesten herzien, een onevenredig groot aantal werd geleid door bestuursvoorzitters met omvangrijke optieportefeuilles. Michael Jensen, grondlegger van de theorie van prestatiebeloning voor topmanagers, vergeleek in 2002 het uitkeren van opties met het verstrekken van managerial heroin.

Het belang van topbestuurders voor de waardecreatie wordt zwaar overschat. De communis opinio is dat de 'goede' topmanager de onderneming op sleeptouw neemt en zoveel waarde creëert dat zijn eigen beloning daar schril bij afsteekt. Onderzoek naar leiderschapswisseling op bedrijfsprestaties leert daarentegen dat de topmanager betrekkelijk irrelevant is.

Bedrijfsresultaten bepalen ook maar voor een klein deel de beloning van topmanager. Belangrijker is wie in de Raad van Commissarissen (RvC) zitten. Hoe meer de RvC-leden op elkaar en op topmanagers lijken, hoe hoger de beloning. De gedachte dat aandeelhouder en manager door bonussen in de vorm van aandelen of opties hetzelfde belang hebben is ook onjuist. Het tegendeel lijkt het geval: na de beurshausse stegen de inkomens van het topmanagement vaak zelfs terwijl de aandelenkoersen daalden.

Bonussen hebben op termijn negatieve consequenties. Een blik in de jaarverslagen leert dat ook in Nederland een groot deel van de bedrijfswinsten is behaald met de handel in bedrijfsonderdelen en niet zozeer via geniale investeringen in onderzoek en ontwikkeling of de introductie van nieuwe produkten. Door de beloning eenzijdig te koppelen aan winsten en aandeelhouderwaarde wordt vergeten dat die gemakkelijk te manipuleren zijn. Dit korte-termijngedrag gaat op termijn ten koste van de onderneming. Het topmanagement kan de eigen beloning zo eenvoudig beïnvloeden. Door de samenstelling van het beloningspakket aan te passen of de meetlat op te rekken wordt het management niet afgerekend op mindere prestaties.

De maatschappij ondervindt de negatieve gevolgen van het bonusfestival: de kans op bedrijfsschandalen neemt toe, bedrijven presteren slechter en de tegenstellingen in de samenleving worden groter. Daarbij werkt de openheid over beloningen waarschijnlijk averechts. Meer transparantie betekent dat salarissen gemakkelijk vergelijkbaar zijn met die van de collega's, wat niet leidt tot matiging. Publieke verontwaardiging versterkt het ol' boys netwerk en het topmanagent vervreemdt langzaam van de samenleving. Dat is ongewenst, niet in de laatste plaats omdat ondernemen niet alleen synoniem is aan het lopen van risico. Juist door samen te werken wordt waarde gecreëerd.

Samenwerking gedijt bij harmonie, uitwisseling van kennis, open communicatie en een goede balans tussen intrinsieke en extrinsieke motivatie. Bonussen sturen uitsluitend de extrinsieke motivatie met negatieve gevolgen voor het ondernemend vermogen van de Nederlandse vennootschappen. Managers zouden net als ambtenaren een vast inkomen moeten verdienen.

Hans van Ees en Arjen van Witteloostuijn zijn als hoogleraar economie verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Copyright © 2004 - 2006 ExportService 30 april 2005

[Karma]

Lap, nog een. Hadden we het niet over parasieten?

http://www.janmarijnissen.nl/opinies...aanpakken.html

Jan Marijnissen
:: Opinies Overheid moet zelfverrijking topmanagers hard aanpakken
Uit recent onderzoek van onder andere De Volkskrant en het Financieele Dagblad is gebleken dat de salarissen van de top van het Nederlandse bedrijfsleven in 2000 met 14 procent nog harder is gestegen dan in het jaar daarvoor. Nu de beperkte maatregelen van de overheid niet geholpen hebben wordt het tijd voor krachtiger maatregelen om een einde te maken aan de "exhibitionistische zelfverrijking". Dat kan door herinvoering van een 72%-tarief in de inkomstenbelasting voor jaarinkomens van boven de 250.000 gulden, afspraken bij de CAO-besprekingen dat álle salarissen binnen een onderneming jaarlijks met eenzelfde percentage zullen stijgen en desnoods door middel van een 'speciale' loonmaatregel voor de 'speciale' mensen van de top van het bedrijfsleven.


--------------------------------------------------------------------------------
Door Jan Marijnissen, voorzitter Tweede Kamer fractie van de SP
--------------------------------------------------------------------------------

Tijdens het lijsttrekkersdebat op 22 april 1998 was lijsttrekker Kok heel duidelijk in zijn veroordeling van de salarisstijgingen aan de top: "De overheid heeft de taak hier normstellend op te treden. Als wij spreken over normen en waarden in de samenleving, moeten wij ook normatief optreden tegenover mensen aan de top die zich onevenwichtig verrijken en buiten proporties zelf voordelen binnenhalen van wat rechtvaardiger naar anderen toe zou kunnen gaan."

De boosheid in de samenleving was toen gebaseerd op het feit dat in 1997 de topmanagers met 4 procent loonstijging zichzelf bijna twee keer zoveel hadden toebedeeld als de gemiddelde CAO-stijging. Maar vier procent, denkt u. Inderdaad, maar vier procent, daar lacht het gemiddelde lid van de top van het bedrijfsleven inmiddels om. Een jaar later stegen de salarissen aan de top met bijna 8 procent terwijl de gemiddelde werknemer er drie procent bij kreeg. Maar in 1999 brak het feest aan de top pas echt los. Bijna dertien procent aan loonsverhoging voor de top terwijl de gemiddelde CAO-lonen slechts met 2,6 procent stegen.

Wie had gedacht dat het niet gekker meer zou worden zat er naast. De bevindingen van De Volkskrant sporen met eerdere conclusies van het Financiële Dagblad volgens welke de top van 25 AEX bedrijven er in 2000 gemiddeld 14 procent bij kreeg. Philips en Unilever gaven de toon aan met loonsverhogingen van 13,8 en 20 procent. Voor de top. Al deze percentages zijn nog exclusief opties. En ook op dat vlak ging de zelfverrijking door. Bijvoorbeeld bij Unilever: het totaal aan te verzilveren opties van de raad van bestuur van Unilever steeg van 2,6 miljoen in 1999 tot 4,6 miljoen in 2000: 70 procent extra. O ja, de gemiddelde CAO-loonstijging lag in 2000 op 3,3 procent.

Toch is het niet zo dat er de afgelopen jaren door de overheid helemaal niets is gedaan tegen zoals minister-president Kok dat eens "de exhibitionistische zelfverrijking van de top" noemde. De belastingheffing op opties was erg mager en is enigszins verzwaard. Het kabinet bereidt (eindelijk) een wet voor die bedrijven verplicht openheid van zaken te geven over de 'normale' beloning van de top. Maar aan de andere kant heeft het kabinet de verrijking verder bevorderd door het toptarief van de inkomstenbelasting te verlagen van 60 naar 52 procent.

Het is zo klaar als een klontje dat de wettelijke maatregelen niet gewerkt hebben. Dat hoefde ook niet verwacht te worden omdat in de VS en Verenigd Koninkrijk al langer vergelijkbare wetgeving bestaat. Daar wordt eerder meer dan minder 'gecasht' door de top. Het is toch wel cynisch dat het zover is gekomen dat nota bene de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) een brandbrief schrijft aan Wim Kok om wettelijke maatregelen te nemen tegen "exhibitionistische zelfverrijking". Zij constateert daarin dat de "problematiek aanmerkelijk is toegenomen" en zelfregulering inmiddels een "gepasseerd station" is. De VEB pleit voor wettelijke maatregelen tegen het "misbruik van optieregelingen". Het FNV was op 1 mei de eerste die met een concreet voorstel kwam: een kleptocratentax van 100% moest alle inkomsten boven de 3 miljoen per jaar afromen. De reacties varieerden van "een maatregel die niet werkt" (NRC Handelsblad), "Spielerei" (Trouw), tot "een losse flodder die hoort bij de vakbondstraditie van 1 mei"(VNO-NCW). De laatste negatieve reactie was te verwachten omdat de geconditioneerde reflex van die kant op dit soort voorstellen langzamerhand algemeen bekend is. Ik zou willen zeggen: Het voorstel van de Waal is onder andere daarom niet zo serieus genomen omdat de grens van 3 miljoen zo hoog is dat slechts een paar mensen voor dat 100%-tarief in aanmerking komen. Maar dat alles neemt niet weg dat De Waal wél als eerste met een concreet voorstel kwam. Terwijl Kok in vier jaar tijd ondanks zijn beloftes niet meer heeft gedaan dan pappen en nathouden.

Sinds 1997 heb ik Kok talloze malen bevraagd over het grote graaien van de top. Elke keer kreeg ik bijna dezelfde wollige antwoorden met als meest heldere zinnen: "Het kabinet is van oordeel dat in zijn algemeenheid met het oog op behoud van evenwichtige sociaal-economische verhoudingen ook bij bijzonder beloningen proportionaliteit en terughoudendheid geboden is. Bij de beoordeling van en de toekeninning van opties aan bestuurders moet tegelijkertijd rekening worden gehouden met de internationale context waarin (een deel van) het bedrijfsleven opereert en de daarmee samenhangende arbeidsmobiliteit van bestuurders." Als je het leest rijst al snel de vraag: kunnen ze niet of willen ze niet?

Volgens adviesbureau Hay Management Consultants is van een braindrain van Nederlandse topmanagers niks te merken. Het aantal Nederlandse bestuurders dat naar het buitenland vertrok was de afgelopen jaren op de vingers van een hand te tellen. Dus óf ze zijn niet goed genoeg voor het buitenland óf ze verdienen in ons land gewoon goed. Topmanagers zijn misschien ook net mensen: ze laten niet graag huis en haard achter voor wat extra salaris. Geen reden dus om door te gaan met de dollemansrit van salarisstijgingen aan de top. Ik geloof er sowieso weinig van dat een man als Boonstra zo waardevol is voor de samenleving is dat hij ieder jaar 10 miljoen aan opties moest beuren.

Waarom kiezen we er niet voor een extra schijf in te voeren in de inkomstenbelasting? Vóór het plan Oort (1990) hadden we in ons land een toptarief van 72%. Sindsdien is het tarief van de hoogste schijf steeds verder verlaagd tot nu 52%. Een nieuw 'zinloze-rijkdom-tarief' van 72 procent zou bijvoorbeeld kunnen ingaan bij een belastbaar inkomen van meer dan een kwart miljoen gulden. De half-procent best verdienenden in ons land zou dan voor dit belastingtarief in aanmerking komen.

Waarom brengen we niet ook de salarissen van de top onder in de CAO? Want, beter dan fiscale maatregelen zijn natuurlijk afspraken tussen werkgevers en werknemers waarbij gesteld wordt dat hoog en laag hetzelfde percentage loonstijging krijgen. Objectief resultaat van zo'n afspraak zal zijn dat de lonen op de werkvloer extra omhoog gaan en de loonstijging aan de top fors zal verminderen. Vakbonden en werkgevers spraken in 1999 in het Akkoord van Garderen af dat een "verantwoorde loonontwikkeling" zou moeten gelden voor "allen in de onderneming".

Het begin is er dus al, nu nog de harde, concrete afspraken. Deze maand pleitte zowel de president van De Nederlandsche Bank als de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid voor loonmatiging op de werkvloer. Ik vind dat als de werkgevers niet willen meewerken aan effectieve maatregelen tegen de zakkenvullerij aan de top de overheid met een 'speciale' loonmaatregel moet komen voor deze 'speciale' mensen. Alleen zó kan er een einde gemaakt worden aan de nu heersende hypocrisie waarbij zij die de loonstijging verdienen 'm niet krijgen, en zij die aan de top zitten - ongeacht hun prestaties - altijd verzekerd zijn van een miljoenensalaris en een jaarlijkse verhoging met meer dan drievoudige van iemand op de werkvloer.


Dit artikel verscheen in het Financieele Dagblad van 6 juni 2001

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Lap, nog een. Hadden we het niet over parasieten?

http://www.janmarijnissen.nl/opinies...aanpakken.html

Jan Marijnissen
:: Opinies Overheid moet zelfverrijking topmanagers hard aanpakken
Uit recent onderzoek van onder andere De Volkskrant en het Financieele Dagblad is gebleken dat de salarissen van de top van het Nederlandse bedrijfsleven in 2000 met 14 procent nog harder is gestegen dan in het jaar daarvoor. Nu de beperkte maatregelen van de overheid niet geholpen hebben wordt het tijd voor krachtiger maatregelen om een einde te maken aan de "exhibitionistische zelfverrijking". Dat kan door herinvoering van een 72%-tarief in de inkomstenbelasting voor jaarinkomens van boven de 250.000 gulden, afspraken bij de CAO-besprekingen dat álle salarissen binnen een onderneming jaarlijks met eenzelfde percentage zullen stijgen en desnoods door middel van een 'speciale' loonmaatregel voor de 'speciale' mensen van de top van het bedrijfsleven.


--------------------------------------------------------------------------------
Door Jan Marijnissen, voorzitter Tweede Kamer fractie van de SP
--------------------------------------------------------------------------------

Tijdens het lijsttrekkersdebat op 22 april 1998 was lijsttrekker Kok heel duidelijk in zijn veroordeling van de salarisstijgingen aan de top: "De overheid heeft de taak hier normstellend op te treden. Als wij spreken over normen en waarden in de samenleving, moeten wij ook normatief optreden tegenover mensen aan de top die zich onevenwichtig verrijken en buiten proporties zelf voordelen binnenhalen van wat rechtvaardiger naar anderen toe zou kunnen gaan."

De boosheid in de samenleving was toen gebaseerd op het feit dat in 1997 de topmanagers met 4 procent loonstijging zichzelf bijna twee keer zoveel hadden toebedeeld als de gemiddelde CAO-stijging. Maar vier procent, denkt u. Inderdaad, maar vier procent, daar lacht het gemiddelde lid van de top van het bedrijfsleven inmiddels om. Een jaar later stegen de salarissen aan de top met bijna 8 procent terwijl de gemiddelde werknemer er drie procent bij kreeg. Maar in 1999 brak het feest aan de top pas echt los. Bijna dertien procent aan loonsverhoging voor de top terwijl de gemiddelde CAO-lonen slechts met 2,6 procent stegen.

Wie had gedacht dat het niet gekker meer zou worden zat er naast. De bevindingen van De Volkskrant sporen met eerdere conclusies van het Financiële Dagblad volgens welke de top van 25 AEX bedrijven er in 2000 gemiddeld 14 procent bij kreeg. Philips en Unilever gaven de toon aan met loonsverhogingen van 13,8 en 20 procent. Voor de top. Al deze percentages zijn nog exclusief opties. En ook op dat vlak ging de zelfverrijking door. Bijvoorbeeld bij Unilever: het totaal aan te verzilveren opties van de raad van bestuur van Unilever steeg van 2,6 miljoen in 1999 tot 4,6 miljoen in 2000: 70 procent extra. O ja, de gemiddelde CAO-loonstijging lag in 2000 op 3,3 procent.

Toch is het niet zo dat er de afgelopen jaren door de overheid helemaal niets is gedaan tegen zoals minister-president Kok dat eens "de exhibitionistische zelfverrijking van de top" noemde. De belastingheffing op opties was erg mager en is enigszins verzwaard. Het kabinet bereidt (eindelijk) een wet voor die bedrijven verplicht openheid van zaken te geven over de 'normale' beloning van de top. Maar aan de andere kant heeft het kabinet de verrijking verder bevorderd door het toptarief van de inkomstenbelasting te verlagen van 60 naar 52 procent.

Het is zo klaar als een klontje dat de wettelijke maatregelen niet gewerkt hebben. Dat hoefde ook niet verwacht te worden omdat in de VS en Verenigd Koninkrijk al langer vergelijkbare wetgeving bestaat. Daar wordt eerder meer dan minder 'gecasht' door de top. Het is toch wel cynisch dat het zover is gekomen dat nota bene de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) een brandbrief schrijft aan Wim Kok om wettelijke maatregelen te nemen tegen "exhibitionistische zelfverrijking". Zij constateert daarin dat de "problematiek aanmerkelijk is toegenomen" en zelfregulering inmiddels een "gepasseerd station" is. De VEB pleit voor wettelijke maatregelen tegen het "misbruik van optieregelingen". Het FNV was op 1 mei de eerste die met een concreet voorstel kwam: een kleptocratentax van 100% moest alle inkomsten boven de 3 miljoen per jaar afromen. De reacties varieerden van "een maatregel die niet werkt" (NRC Handelsblad), "Spielerei" (Trouw), tot "een losse flodder die hoort bij de vakbondstraditie van 1 mei"(VNO-NCW). De laatste negatieve reactie was te verwachten omdat de geconditioneerde reflex van die kant op dit soort voorstellen langzamerhand algemeen bekend is. Ik zou willen zeggen: Het voorstel van de Waal is onder andere daarom niet zo serieus genomen omdat de grens van 3 miljoen zo hoog is dat slechts een paar mensen voor dat 100%-tarief in aanmerking komen. Maar dat alles neemt niet weg dat De Waal wél als eerste met een concreet voorstel kwam. Terwijl Kok in vier jaar tijd ondanks zijn beloftes niet meer heeft gedaan dan pappen en nathouden.

Sinds 1997 heb ik Kok talloze malen bevraagd over het grote graaien van de top. Elke keer kreeg ik bijna dezelfde wollige antwoorden met als meest heldere zinnen: "Het kabinet is van oordeel dat in zijn algemeenheid met het oog op behoud van evenwichtige sociaal-economische verhoudingen ook bij bijzonder beloningen proportionaliteit en terughoudendheid geboden is. Bij de beoordeling van en de toekeninning van opties aan bestuurders moet tegelijkertijd rekening worden gehouden met de internationale context waarin (een deel van) het bedrijfsleven opereert en de daarmee samenhangende arbeidsmobiliteit van bestuurders." Als je het leest rijst al snel de vraag: kunnen ze niet of willen ze niet?

Volgens adviesbureau Hay Management Consultants is van een braindrain van Nederlandse topmanagers niks te merken. Het aantal Nederlandse bestuurders dat naar het buitenland vertrok was de afgelopen jaren op de vingers van een hand te tellen. Dus óf ze zijn niet goed genoeg voor het buitenland óf ze verdienen in ons land gewoon goed. Topmanagers zijn misschien ook net mensen: ze laten niet graag huis en haard achter voor wat extra salaris. Geen reden dus om door te gaan met de dollemansrit van salarisstijgingen aan de top. Ik geloof er sowieso weinig van dat een man als Boonstra zo waardevol is voor de samenleving is dat hij ieder jaar 10 miljoen aan opties moest beuren.

Waarom kiezen we er niet voor een extra schijf in te voeren in de inkomstenbelasting? Vóór het plan Oort (1990) hadden we in ons land een toptarief van 72%. Sindsdien is het tarief van de hoogste schijf steeds verder verlaagd tot nu 52%. Een nieuw 'zinloze-rijkdom-tarief' van 72 procent zou bijvoorbeeld kunnen ingaan bij een belastbaar inkomen van meer dan een kwart miljoen gulden. De half-procent best verdienenden in ons land zou dan voor dit belastingtarief in aanmerking komen.

Waarom brengen we niet ook de salarissen van de top onder in de CAO? Want, beter dan fiscale maatregelen zijn natuurlijk afspraken tussen werkgevers en werknemers waarbij gesteld wordt dat hoog en laag hetzelfde percentage loonstijging krijgen. Objectief resultaat van zo'n afspraak zal zijn dat de lonen op de werkvloer extra omhoog gaan en de loonstijging aan de top fors zal verminderen. Vakbonden en werkgevers spraken in 1999 in het Akkoord van Garderen af dat een "verantwoorde loonontwikkeling" zou moeten gelden voor "allen in de onderneming".

Het begin is er dus al, nu nog de harde, concrete afspraken. Deze maand pleitte zowel de president van De Nederlandsche Bank als de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid voor loonmatiging op de werkvloer. Ik vind dat als de werkgevers niet willen meewerken aan effectieve maatregelen tegen de zakkenvullerij aan de top de overheid met een 'speciale' loonmaatregel moet komen voor deze 'speciale' mensen. Alleen zó kan er een einde gemaakt worden aan de nu heersende hypocrisie waarbij zij die de loonstijging verdienen 'm niet krijgen, en zij die aan de top zitten - ongeacht hun prestaties - altijd verzekerd zijn van een miljoenensalaris en een jaarlijkse verhoging met meer dan drievoudige van iemand op de werkvloer.


Dit artikel verscheen in het Financieele Dagblad van 6 juni 2001

Hier gaat U ook objectieve info vinden...

[alberto]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Wat dat "verdienen" betreft: ook al gezegd, drie maand werken en "binnen" zijn voor de rest van je leven (superman komt blijkbaar niet allleen van krypton). Amaai, ....

Eerlijk gezegd, niemand is zo belangrijk dat hij of zij 2.000.000 euro moet verdienen.
Ik vind wel dat verantwoordelijkheid zeer goed mag betaald worden, dit is mijn inziens ook overdreven, maar stel, jij kan iets goed en iemand wil daarvoor 2.000.000 euro geven, ga je dan zeggen dat moet ik niet hebben die job doe ik wel voor 1000 euro, dat betwijfel ik toch wel, aannemen zou ik zeggen.

Ik vraag me ook af wat doet zo iemand met zoveel geld, op reis gaan? daar zal hij weinig tijd voor hebben denk ik, misschien geeft hij wel verschillende bedragen aan hulporganisaties, zou toch kunnen.