Vlaams historicus Verbeke gearresteerd

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Tashunka

De Wannsee conferentie misschien, waar de resultaten van Zyklon B zijn besproken en deze bespreking is opgenomen in het verslag van Eichmann.

In het protokol van de Wannsee-conferentie staat geen vermelding tot het uitmoorden van de Joden. Wel over het verwijderen van de Joden uit het Germaanse volk alsook uit leefgebied van de Duitsers. Er wordt voor het overige gesproken over "emigratie".

[Tashunka]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

In het protokol van de Wannsee-conferentie staat geen vermelding tot het uitmoorden van de Joden. Wel over het verwijderen van de Joden uit het Germaanse volk alsook uit leefgebied van de Duitsers. Er wordt voor het overige gesproken over "emigratie".

Inderdaad maar iedereen wist wat er werd bedoelt als men het woord evacuatie gebruikte. Vandaar de behandeling van de effecten van Zyklon B op dezelfde conferentie en dat staat uitdrukkelijk in het verslag. Je gaat geen gifgas bespreken als je alleen van plan bent te evacueren. Josef Bühler heeft daar overigens uitspraken gedaan waaruit je heel goed kan afleiden dat iedereen wel wist over wat het ging.

[Edina]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Toch bestaat er een groot verschil tussen bepaalde revisionistische en negationistische auteurs. Dat zou GvdB wel moeten weten. Er bestaan auteurs die de holocaust niet in vraag stellen, maar wel bijvoorbeeld de bestaande beeldvorming rond de vergassing. Of ook de hele discussie rond het aantal (ook zoiets dat deel uitmaakt van een staatsdogma)...

Herlees mijn post nog eens. Hij was niet volledig en is dat inmiddels wel (er was iets mis gegaan bij het posten). GvdB toont heel duidelijk aan dat het ontkennen van gaskamers niets met revisionisme te maken heeft, maar alles met negationisme. Het bestaan van de gaskamers is een onweerlegbaar feit. De discussie over het aantal heeft ook niets met revisionisme te maken. Revisionisme heeft vooral te maken met een andere kijk op wie er waarvoor schuld draagt:

Ik citeer nogmaals GvdB:

Kritische en gefundeerde herinterpretatie van gebeurtenissen is van wezenlijk belang voor wetenschappelijke geschiedschrijving. Ter discussie stellen en herzien van geschiedkundige interpretaties is een noodzakelijke en legitieme geschiedkundige werkwijze of praktijk. Herzieningen gebeuren in het licht van nieuwe waarden, inzichten, perspectieven of gebeurtenissen, en door middel van nieuwe documenten of methodologieën. Historici leven niet in een vacuüm maar in een bepaald politiek, cultureel en wetenschappelijk milieu. Hun interpretaties zijn dan ook tot op zekere hoogte waardegeladen. Vandaar dat waardegeladen kwesties zoals oorzaaks- en schuldvragen het meest aan herziening onderhevig zijn.

In de geschiedkunde wordt het begrip 'revisionisme' meer in het bijzonder gebruikt ter aanduiding van een geschiedkundige beweging of stroming van dissidente theorieën over oorlogshandelingen en oorlogsparticipatie, meer bepaald wat betreft de politieke verantwoordelijkheid voor veroorzaking en gevolgen van de oorlog. Revisionistische stromingen danken hun bestaan en bekendheid grotendeels aan het feit dat ze een waardegeladen brok nationale geschiedenis anders, doorgaans minder vleiend, verklaren. Revisionisten gaat het voornamelijk om een billijker schuldverdeling en dat gaat gewoonlijk gepaard met onthullingen over de kwalijke rol die de eigen natie heeft gespeeld. De revisie van de officiële (gouvernementele) interpretatie roept natuurlijk weerstanden op.

Revisionisme heeft dus niets met het negationisme dat Verbeke verkondigt te maken.

[Rene Artois]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

In het protokol van de Wannsee-conferentie staat geen vermelding tot het uitmoorden van de Joden. Wel over het verwijderen van de Joden uit het Germaanse volk alsook uit leefgebied van de Duitsers. Er wordt voor het overige gesproken over "emigratie".

Het is niet omdat iets niet in een verslag raakt dat er niet over gesproken is. Enig idee wat de deelnemers er later over gezegd hebben? In het proces van Eichmann bv. Van de anderen hebben er ook voldoende de oorlog lang genoeg overleefd om hierover verklaringen af te leggen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Tashunka

Inderdaad maar iedereen wist wat er werd bedoelt als men het woord evacuatie gebruikte. Vandaar de behandeling van de effecten van Zyklon B op dezelfde conferentie en dat staat uitdrukkelijk in het verslag. Je gaat geen gifgas bespreken als je alleen van plan bent te evacueren. Josef Bühler heeft daar overigens uitspraken gedaan waaruit je heel goed kan afleiden dat iedereen wel wist over wat het ging.

Waar staat er uitdrukkelijk in het "verslag" (bij mijn weten gaat het om een getuigeverklaring van Eichmann dat nadien werd opgesteld...)?

En over welke uitspraken heeft u het van Bühler?

Geschiedkundigen kunnen niet werken met "wat iedereen wist". De Duitse administratie was trouwens van die aard dat ze heel nauwgezet alles optekende en alle verorderingen waren heel minitieus. Nu moet men mij toch een vertellen waarom men in dat document van de Wannsee-conferentie plotseling in bedekte termen is gaan spreken.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Rene Artois

Het is niet omdat iets niet in een verslag raakt dat er niet over gesproken is. Enig idee wat de deelnemers er later over gezegd hebben? In het proces van Eichmann bv. Van de anderen hebben er ook voldoende de oorlog lang genoeg overleefd om hierover verklaringen af te leggen.

Dat kan allemaal best zijn, maar het protokol van de Wannsee-conferentie is geen bewijs voor wat eerder werd gezegd. Dat heb ik willen onderstrepen.

Over de getuigenissen kan heel veel gezegd worden: bepaalden zijn gewoon tegengesteld en daarenboven bevatten er heel veel onwaarheden. Zo wordt er bij meerdere getuigen vermeld dat er een groen- of blauwkleurige nevel gezien werd boven de barakken waar mensen met zyklon-B werden vergast. Dit kan gewoonweg niet, daar het gaat om een onzichtbaar gas...

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Edina

Herlees mijn post nog eens. Hij was niet volledig en is dat inmiddels wel (er was iets mis gegaan bij het posten). GvdB toont heel duidelijk aan dat het ontkennen van gaskamers niets met revisionisme te maken heeft, maar alles met negationisme. Het bestaan van de gaskamers is een onweerlegbaar feit. De discussie over het aantal heeft ook niets met revisionisme te maken. Revisionisme heeft vooral te maken met een andere kijk op wie er waarvoor schuld draagt:

Ik heb het boek zelf gelezen en ik zie helemaal niet hoe u tot dit komt. Nergens zie ik een overtuigd bewijs staan van de koppeling tussen de twee elementen, vooral omdat ik zelf de nodige revisionistische en ook negationistische literatuur vroeger heb doorgenomen.

Als GvdB een bepaalde definitie opstelt voor revisionisme hoeft dit niet noodzakelijk de algemeen aanvaardbare te zijn. Dat is ze ook niet.

[Tashunka]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Waar staat er uitdrukkelijk in het "verslag" (bij mijn weten gaat het om een getuigeverklaring van Eichmann dat nadien werd opgesteld...)?

En over welke uitspraken heeft u het van Bühler?

Geschiedkundigen kunnen niet werken met "wat iedereen wist". De Duitse administratie was trouwens van die aard dat ze heel nauwgezet alles optekende en alle verorderingen waren heel minitieus. Nu moet men mij toch een vertellen waarom men in dat document van de Wannsee-conferentie plotseling in bedekte termen is gaan spreken.

Bon ik ga hier de discussie over de holocaust niet voeren maar Bühler heeft zcich uitdrukkelijk geschaard achter het gebruik van zyklon-B en gevraagd of de Joden vanuit het Ghetto van Warschauw eerst konden worden "geëvacueerd".
De Nazi's hebben overigens steeds zeer omslachtig gesproken over de holocaust.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Tashunka

Bon ik ga hier de discussie over de holocaust niet voeren maar Bühler heeft zcich uitdrukkelijk geschaard achter het gebruik van zyklon-B en gevraagd of de Joden vanuit het Ghetto van Warschauw eerst konden worden "geëvacueerd".

Over Bühler moet u me dat toch wel eens aantonen, hoor. Immers, Bühler was er immers aanwezig op vraag en in de plaats van Frank. Frank heeft in Nürnberg verklaard dat hij niets afwist van vergassingen (nogal merkwaardig toch...). Daarenboven had Bühler het over het algemeen verplaatsen van de Joden naar het Oosten.

Ook andere kopstukken hebben in Nürnberg verklaard nooit een gaskamer te hebben zien of iets gehoord te hebben over een uitroeiingsplan. Zelfs iemand als Kaltenbrunner.

[Vorenus]

In de Wannsee-notulen ging het alleen over wat ze met de Joden gingen doen. Hierbij werd nooit besproken over een eventuele uitroeing. Wie dit hierin ziet, moet wel zeer zwaar tussen de lijntjes lezen..

http://www.death-camps.org/reinhard/wannsee/min_nl.html

[Rene Artois]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dat kan allemaal best zijn, maar het protokol van de Wannsee-conferentie is geen bewijs voor wat eerder werd gezegd. Dat heb ik willen onderstrepen.

Daar ben ik het helemaal mee eens. Langs de andere kant is het aannemelijk dat een hoop buiten de notulen gehouden werd als men bedenkt dat het de bedoeling was dat de uitroeiing geheim bleef voor de bevolking. Als u de deelnemerslijst bekijkt valt het ook op dat het geen bijeenkomst van de nazi-top was. Die moesten zich op die dag blijkbaar allemaal laten vervangen door de lageren in rang.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

In de Wannsee-notulen ging het alleen over wat ze met de Joden gingen doen. Hierbij werd nooit besproken over een eventuele uitroeing. Wie dit hierin ziet, moet wel zeer zwaar tussen de lijntjes lezen.

Dat laatste kunnen we vervangen door: een portie verbeelding...

[Edina]

Jan van den Berghe, ook jij bent overduidelijk een negationist. Ik stel toch voor dat je eens leest wat de door jou overduidelijk gewaardeerde GvdB erover heeft geschreven. De bewijzen zijn namelijk legio:

5. Overweldigende bewijzen van de jodenuitroeiing
a. Geheimhouding
De bronnen over de jodenuitroeiing zijn zeldzamer noch onbetrouwbaarder dan die over andere genocides, integendeel. Zoals andere genocides was ook de judeocide een absoluut staatsgeheim en de nazi's hebben hun best gedaan om alle administratieve en materiële sporen uit te wissen. Toch bleven vele bronnen bewaard, maar de directe nazi-bronnen zijn bijna alle in verhullende of gecodeerde taal gesteld. Dergelijk eufemistisch taalgebruik is in dictaturen regel. Geen enkele staat drijft het cynisme zo ver de door hem bedreven genocide bij haar naam te noemen [Kuper, 104, 107, 144, 161]. De nazi's waren de eerste negationisten.
In 1935 achtte Hitler het moment nog niet gekomen voor de uitvoering van zijn plan om alle 'levensonwaardig leven' (geesteszieken, gehandicapten...) uit te roeien. Hij moet beseft hebben dat daartegen protest zou rijzen. De oorlog leek daarin verandering te brengen, militaire operaties eisten de aandacht op, mensenlevens leken minder zwaar te wegen. In oktober 1939, kort na de inval in Polen, gaf Hitler het startsein voor het 'euthanasie'-programma. Maar ook voor T4, zoals de codenaam luidde, werd geheimtaal gebruikt [Kogon-1987, 25, 29-30, 52]. Anders dan verwacht bood de oorlogssituatie onvoldoende dekking. Onder leiding van de beide kerken brak een storm van protest los die in augustus 1941 tot de stopzetting van het programma leidde. Dit protest maakte duidelijk dat de bevolking niet rijp was voor zulke drastische 'zuiveringsoperaties'.
Een andere reden voor de geheimhouding van de judeocide was dat de nazi-bonzen wisten dat ze op niet veel steun van de bevolking moesten rekenen. Het antisemitisme was in Duitsland minder sterk ontwikkeld dan doorgaans wordt aangenomen. De doorsnee Duitser liep niet warm voor de anti-joodse aspecten van de nazi-politiek, wat er met de joden gebeurde liet de meesten koud. De nazi-ideologie sprak hen om andere redenen aan (nationalisme, economisch herstel, anti-communisme, anti-kapitalisme, leidersprincipe). Antisemitisme was vooral voor de partij-elite een wezenlijk punt. Die elite wist dat de antisemitische propaganda weinig effect had, dat weinig actieve steun verwacht moest worden voor openlijke en brutale anti-joodse maatregelen. Daarom trok de nazi-leiding een gordijn op tussen de jodenuitroeiing en de Duitse bevolking [Baum, 63-69, 71-72; Marrus-1989, 94; Marrus-1982, 42; van Dorp]. Velen (niet alleen Duitsers) sloten de ogen voor concentratiekampen, deportaties en jodenvervolging, ze verdrongen of minimaliseerden wat gebeurde ('alleen het uitschot van de maatschappij werd geviseerd' - een argument dat het nog steeds doet in ontkennerskringen). Na de oorlog konden ze dan ook in alle 'eerlijkheid' beweren het niet geweten te hebben [Bettelheim-1970, 255, 257-261].
Aan passieve steun, passief antisemitische houdingen en onverschilligheid ontbrak het zeker niet. Het belang van passieve anti-joodse gevoelens kan verduidelijkt worden aan de hand van het door Michael Marrus ontwikkelde diagram van concentrische cirkels. De buitenste cirkel omsluit vrij algemene en vage anti-joodse houdingen. De middelste cirkel omvat gevoelens die zowel intenser als onstandvastiger zijn; deze zijn het die geactiveerd raken in crisisperiodes. De kern, de binnenste cirkel, bestaat uit fanatiek antisemitisme, een obsessie die niet aan verandering onderhevig is en niet beïnvloed wordt door wat joden doen of laten. De drie cirkels vloeien in elkaar over. Ze variëren met het politiek klimaat, zetten uit of krimpen in. Jodenvervolging wordt mogelijk als de middelste cirkel de buitenste activeert. Het ogenschijnlijk 'onschuldige' antisemitisme uit de twee buitenste ringen heeft een verdovend effect, zorgt ervoor dat velen onverschillig blijven voor vormen van vervolging waar ze eigenlijk niet voor te vinden zijn, dat ze desondanks de weg helpen bereiden die naar genocide leidt [Marrus-1982, 39-42].
In landen waar de joden minder geassimileerd en geïntegreerd waren en waar antisemitisme relatief makkelijk kon worden aangewakkerd - Polen, Rusland - gebeurde de jodenuitroeiing openlijker, nog beestachtiger, ter plekke en met medeweten van de plaatselijke bevolking (ook al omdat de veel grotere aantallen joden niet gedeporteerd konden worden, zeker niet onopgemerkt) [Marrus-1989, 66].
De geheimhouding was ook noodzakelijk voor een gesmeerd verloop van het vernietigingsproces. De om de tuin geleide slachtoffers verzetten zich niet of minder, er kwam minder protest uit de buitenwereld en de geheimtaal maakte het moorden ook minder belastend voor de daders [Courtois, 9-11, 12, 27].

b. Nazi-bronnen
Niettegenstaande de bevolen geheimhouding bleven toch enkele duidelijke en verhelderende uitspraken van nazi-bonzen bewaard. In oktober 1943 beriep Heinrich Himmler (leider van SS, politie en nazi-kampen) zich in verschillende toespraken tot hogere SS-officieren, partijleden en legerleiding op de enorme verdienste van de SS de taak van de jodenuitroeiing volbracht te hebben. Hij drukte zijn toehoorders op het hart die prestatie geheim te houden, de bevolking zou er nog geen begrip voor kunnen opbrengen. Himmler had het letterlijk over 'de jodenevacuering, de uitroeiing van het joodse volk' [Billig-1978, 62-63; Broszat-1977, 764; Wellers-1981, 37]. Op 27 maart 1942 schrijft Jozef Goebbels (minister voor propaganda) onverholen over de 'radicale oplossing' van het jodenprobleem. Hij vindt de toegepaste methode 'nogal barbaars en niet nader te beschrijven' maar er blijft in elk geval 'niet veel over van de joden'. Deze 'strafvoltrekking' verbaast hem een beetje maar 'sentimentaliteit is uit den boze, de Führer heeft hen gewaarschuwd, ze hebben het verdiend' en 'indien wij ons niet tegen hen te weer stelden zouden zij ons vernietigen'. Ook Goebbels beschouwt de jodenuitroeiing als een taak, de nazi's zouden de wereld verlossen van het kwaad, 'geen andere regering en geen ander regime zou de kracht kunnen verzamelen om dit probleem radicaal op te lossen'.
Ook in het antisemitisch schandaalblad Der Stürmer - dat ook in Duitsland niet populair was, maar wel overal uitgestald werd en te koop aangeboden - wordt er minstens één keer, op 4 november 1943, openlijk over de jodenuitroeiing gesproken [Billig-1978, 72].
Op 20 januari 1942 werden de modaliteiten van de uitvoering van de 'Endlösung der Europäische Judenfrage' vastgelegd op de Wannsee-conferentie. Uit de protocollen van die vergadering blijkt dat de 'vernietiging' van elf miljoen Europese joden werd afgesproken. Werkbekwame joden zouden als slaven worden ingezet in het oosten. Diegenen die dit 'natuurlijke eliminatie-proces' overleefden, waren in de ogen van de nazi's de biologisch sterkste en dus gevaarlijkste vertegenwoordigers van hun ras. Ze mochten dan ook niet vrijgelaten worden maar moesten op 'passende wijze' worden behandeld.
Over de eerste uitroeiingskampen bestaan weinig directe bronnen. Deze kampen (Chelmno, Belzec, Treblinka, Sobibor) werden alle nog tijdens de oorlog opgedoekt, toen de daders alle tijd hadden om de sporen grondig uit te wissen. Veel blijft onzeker. Maar we beschikken over officiële documenten van de transporten naar die kampen. En de archieven van de spoorwegdienst stemmen overeen met die van de begeleidings- en bewakingsdiensten. Ook de brieven van de commandant van Treblinka, zijn uitvoerige naoorlogse getuigenis [Sereny-1974] en de getuigenissen en schetsen van enkele overlevenden zijn eensluidend.
De deportatie van joden en zigeuners werd, zeker in West-Europa, zorgvuldig administratief bijgehouden door de nazi's. Er werden gedetailleerde transportlijsten opgemaakt (naam, geboorteplaats en geboortedatum...). Kopies werden bewaard door de centrale directie van de kampen (Oranienburg), de dienst van Adolf Eichmann in Berlijn, het kamp van bestemming en in de gestapo-archieven in het land waar het transport werd gevormd. Een deel van deze transportlijsten en kampregisters werd teruggevonden. Aan de hand daarvan kon het exact aantal gedeporteerden en doden uit België, Frankrijk en Nederland becijferd worden [Klarsfeld-1978/2; Klarsfeld-Steinberg; Wellers-1981, 56]. Meer dan de helft van de op deze lijsten vermelde joden werd bij aankomst op het kampperron geselecteerd, kreeg geen interneringsnummer en verdween in Auschwitz spoorloos uit de geschiedenis.
Voor de bouw van de grote gaskamers in Birkenau werd een beroep gedaan op gespecialiseerde firma's. Een deel van de correspondentie en rapporten van deze firma's werd teruggevonden. Daarin is sprake van vergassingskelders, uitgerust met ventilatoren en van gasdichte deuren met kijkgat [Kogon-1987, 196-200; Pressac-107, 109-111, 119-120, 122 en Wellers-1981, 89]. Ondanks de bevolen geheimhouding worden in enkele SS-documenten de termen 'lijkenkelder' en 'vergassingskelder' door elkaar gebruikt [Kogon-1987, 198-199; Wellers-1981, 85; Wellers-1987, 109-110]. Ook werden bestelbons teruggevonden voor gasdichte deuren, voor kamers die alleen van buitenaf geopend konden worden en verzoeken om reparaties aan gaskamers. Dringende orders die geplaatst werden toen in 1944 de toevloed van jodentransporten uit Hongarije begon [Pressac, 126].
Een deel van de correspondentie met de firma's die Zyklon B leverden (Zyklon B is de merknaam van het insekticide dat de SS gebruikte om mensen te vergassen) bleef bewaard. Daarin worden, vaak met grote aandrang, buitensporige hoeveelheden besteld [Kogon-87, 219-220]. De bestemming van het gas wordt vermeld, de ene keer moet een epidemie bestreden worden, de andere keer gaat het om een 'speciale behandeling' of 'Sonderaktion', nog een andere keer om de... 'evacuatie van joden' [Kogon-87, 200-201; Persitz-Wellers, 88; Wellers-1981, 88]. Van 1942 tot midden 1944 werden 22.500 kg Zyklon B geleverd aan Auschwitz, een hoeveelheid die ruimschoots volstond om meer dan een miljoen mensen mee om te brengen [Adam, 253; Bezwinska-Czech-1978, 92].
Om ongelukken te voorkomen werd aan Zyklon B normaliter een hoest- en traanverwekkende waarschuwingsstof toegevoegd. Na enige tijd werd die waarschuwingsstof weggelaten uit het Zyklon B bestemd voor de massamoord. Op die blikken Zyklon B stond een verwittiging dat ze géén waarschuwingsstof bevatten. Volgens Rudolf Höss, de beruchtste kampcommandant van Auschwitz, werd de waarschuwingsstof weggelaten om de vergassingsdood minder pijnlijk, humaner te maken [Katz, 290; Pressac-1982, 123].
Heel wat nazi-bonzen en vele SS-officieren hebben getuigd over getto's, kampen, Einsatzgruppen (mobiele SS-moordbrigades), gaskamers, vergassingen en het uitwissen van de sporen. Ze deden dat onafhankelijk van elkaar, in verschillende vormen en om verschillende redenen (dagboek, getuige in rechte, beschuldigde). Enkelen getuigden uit vrije wil (interview met Eichmann drie jaar voor zijn arrestatie, herhaald in zijn memoires). Anderen herhaalden hun getuigenis decennia later, toen ze niet langer beducht moesten zijn voor vervolging. Niemand trok zijn getuigenis in. Geen enkel hooggeplaatst nazi of SS-er heeft ooit het bestaan van gaskamers of jodenuitroeiing ontkend, velen hebben zelfmoord gepleegd vooraleer ze berecht konden worden [Bezwinska-Czech-1978; Höss; Kogon-1987, 110-116, 119, 126-131, 144-145, 154, 159, 177-180, 189, 203-211; Langbein-1975, 11; Persitz-Wellers, 87; Wellers-1981, 51, 58, 95].
Voor hun betrokkenheid bij de genocide werden, vier decennia lang, tal van oorlogsmisdadigers veroordeeld door West-Duitse rechters die doorgaans eerder toeschietelijk zijn voor nazi-misdaden [Kulka, 27-28; Wellers-1981, 52-53].

c. Andere bronnen
Er bestaat een ware stortvloed aan getuigenissen van slachtoffers (kampdagboeken) en overlevenden. In Chelmno, Belzec, Sobibor en Treblinka gingen bijna alle gevangenen direct de gaskamers in. Enkelen konden dank zij opstanden ontkomen en legden getuigenis af. Vergeten we ook niet dat van de meer dan anderhalf miljoen joden en zigeuners die naar deze kampen werden gevoerd, na de oorlog geen teken van leven werd teruggevonden, ondanks zorgvuldige en verwoede opsporingen.
Vele duizenden overlevenden hebben getuigd over de selectie bij aankomst op het kampperron in Birkenau, toen ze definitief werden gescheiden van samen met hen gearriveerde familieleden en dierbaren. Veel getuigenissen ook over de selecties in de kampen, waarbij zieke en zwakke gevangenen werden afgezonderd van de nog arbeidsbekwamen.
In en om crematoria en gaskamers werkten joodse gevangenen die moesten helpen bij het opruimen van alle stoffelijke resten van de vergasten. De gevangenen van dit speciale commando (Sonderkommando, afgekort SK) hadden het op materieel vlak iets minder slecht dan het gros der gevangenen. De SK-leden wisten dat ze te veel hadden gezien, dat ze Geheimnisträger waren en dat zij uit de weg geruimd zouden worden. Dit doodsbesef, de extremiteit van wat ze meemaakten en de minder nijpende materiële situatie, zorgden ervoor dat veel SK-leden heel wat in het werk stelden om wat ze gezien hadden te boekstaven. Ze maakten ter plekke notities, hielden een dagboek bij, begroeven bewijsstukken (bijvoorbeeld paspoorten van de vergasten). Dat alles blijkt uit enkele dagboeken en getuigenissen die na de oorlog werden opgegraven in de buurt van de vroegere crematoriagebouwen [Bezwinska-Czech-1973; Paisikovic, 35-37]. De authenticiteit van sommige ooggetuigenverslagen wordt NOG vergroot door het feit dat er verre van altijd positief wordt bericht over het onderlinge gedrag van gevangenen. Sommige SK-leden overleefden de oorlog en meer dan twintig overlevenden legden nadien getuigenis af.
Enkele gevangenen werden ingezet voor het vervaardigen van bepaalde onderdelen van de gaskamers of bij herstellingen. Ze hebben daarover getuigd. Een vijftal ontvluchte gevangenen bracht tijdens de oorlog al verslag uit over de massamoorden en enkele getuigenissen werden eind 1944 al gepubliceerd [Conway].
Over de gaskamers en vergassingen hebben ook niet-joodse overlevenden getuigd (denk aan het joodse komplot!). André Rogerie deed dat al direct na de oorlog. Hij beschrijft hoe duizenden, na selectie op het aankomstperron, verdwenen in de crematoriagebouwen en dat daaruit alleen hun materiële bezittingen en walmende rook weer te voorschijn kwamen. Rogerie vermeldt de gaskamers, zijn aanvankelijke ongeloof en het besef dat buitenstaanders daar nog meer moeite zullen mee hebben. Om die reden noemt hij zijn informant bij naam, een medegevangene die werd ingeschakeld bij de afbraak van de gasinstallatie.
In alle bezette landen hebben tijdens en na de oorlog burgers getuigd over de razzia's, executies en deportaties die voor hun neus plaatvonden. Omwonenden van uitroeiingskampen hebben getuigd over de massa's die ze zagen binnenvoeren en nooit meer zagen buitenkomen [Kogon-87, 106-110; 119-120; Wellers-1981, 151].
Deze zeer diverse bronnen kwamen bijna alle onafhankelijk van elkaar tot stand, bevestigen elkaar en vullen elkaar aan. Sommige getuigenissen werden voor het einde van de oorlog afgelegd, door mensen die wisten dat ze het niet konden overleven en beseften dat hun getuigenis misschien nooit de buitenwereld zou bereiken. Mensen die vaak hun hele familie in de crematoriagebouwen hadden zien verdwijnen, die geen belang hadden bij propaganda en die getuigden lang voordat de door ontkenners geïnsinueerde politieke of financiële motieven een rol konden spelen.
En, niet in het minst, de som van al deze indicaties. Het feit dat al deze onafhankelijk van elkaar tot stand gekomen bronnen, afkomstig van de meest verscheidene instanties en mensen (daders, slachtoffers en toeschouwers, van alle rang en stand) tot op zeer grote hoogte met elkaar overeenstemmen, elkaar overlappen en bekrachtigen.

Bron

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Rene Artois

Daar ben ik het helemaal mee eens. Langs de andere kant is het aannemelijk dat een hoop buiten de notulen gehouden werd als men bedenkt dat het de bedoeling was dat de uitroeiing geheim bleef voor de bevolking. Als u de deelnemerslijst bekijkt valt het ook op dat het geen bijeenkomst van de nazi-top was. Die moesten zich op die dag blijkbaar allemaal laten vervangen door de lageren in rang.

Alweer de zoveelste veronderstelling om toch maar het ontbreken van een document te verklaren. "Het zal wel buiten de notulen gehouden zijn"... Loze veronderstelling.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Edina

Jan van den Berghe, ook jij bent overduidelijk een negationist. Ik stel toch voor dat je eens leest wat de door jou overduidelijk gewaardeerde GvdB erover heeft geschreven. De bewijzen zijn namelijk legio:

Laten we even kijken:

In oktober 1943 beriep Heinrich Himmler (leider van SS, politie en nazi-kampen) zich in verschillende toespraken tot hogere SS-officieren, partijleden en legerleiding op de enorme verdienste van de SS de taak van de jodenuitroeiing volbracht te hebben. Hij drukte zijn toehoorders op het hart die prestatie geheim te houden, de bevolking zou er nog geen begrip voor kunnen opbrengen. Himmler had het letterlijk over 'de jodenevacuering, de uitroeiing van het joodse volk' [Billig-1978, 62-63; Broszat-1977, 764; Wellers-1981, 37].

Hier hebben we al een eerste "steek" naast het breiwerk van GvdB. "Ausrottung" wordt hier door GvdB als "uitroeiing" vertaald, wat volledig onjuist is.

De hele tekst van Himmler kan men hier nalezen:
http://www.go2war2.nl/artikel/1236

[Pietje]

Verbeke is zoveel historicus als mijn twee voeten. Zes miljoen moorden ontkennen en/of in twijfel trekken heeft dan ook niets te maken met vrije meningsuiting.
De enige bedoeling van Verbeke is/was "twijfel" zaaien onder de "jongere generaties" om het extreemrechtse gedachtengoed, verantwoordelijk voor die misdaden wit te wassen en terug aanvaardbaar te maken.
Het aanvaarden van "zijn" schrijfsels zou tevens een kaakslag betekenen voor de nabestaanden van die miljoenen slachtoffers.
Het gerecht heeft indertijd al veel teveel geduld gehad met Verbeke. Dus laat hem nu maar wat "brommen".

[Firestone]

De Wannssee conferentie had het over de "Endlösung der Judenfrage", en hiermee werd wel degelijk bedoeld de deportatie en het uitroeien van alle Joden (met enkele uitzonderingen, bv boven de 65 jaar). Het staat gewoon in het verslag van de conferentie.

Eén citaat:

Unter entsprechender Leitung sollen nun im Zuge der Endlösung die Juden in geeigneter Weise im Osten zum Arbeitseinsatz kommen. In großen Arbeitskolonnen, unter Trennung der Geschlechter, werden die arbeitsfähigen Juden straßenbauend in diese Gebiete geführt, wobei zweifellos ein Großteil durch natürliche Verminderung ausfallen wird.

Der allfällig endlich verbleibende Restbestand wird, da es sich bei diesem zweifellos um den widerstandsfähigsten Teil handelt, entsprechend behandelt werden müssen, da dieser, eine natürliche Auslese darstellend, bei Freilassung als Keimzelle eines neuen jüdischen Aufbaues anzusprechen ist. (Siehe die Erfahrung der Geschichte.)

Of de Engelse vertaling:

Under proper guidance, in the course of the final solution the Jews are to be allocated for appropriate labor in the East. Able-bodied Jews, separated according to sex, will be taken in large work columns to these areas for work on roads, in the course of which action doubtless a large portion will be eliminated by natural causes.

The possible final remnant will, since it will undoubtedly consist of the most resistant portion, have to be treated accordingly, because it is the product of natural selection and would, if released, act as a the seed of a new Jewish revival (see the experience of history.)

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Firestone

De Wannssee conferentie had het over de "Endlösung der Judenfrage", en hiermee werd wel degelijk bedoeld de deportatie en het uitroeien van alle Joden (met enkele uitzonderingen, bv boven de 65 jaar). Het staat gewoon in het verslag van de conferentie.

Neen, in heel het document is nergens sprake van uitroeien. En u begrijpt blijkbaar zo weinig Duits dat u het woord "Endlösung" niet goed kan inschatten.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

Verbeke is zoveel historicus als mijn twee voeten. Zes miljoen moorden ontkennen en/of in twijfel trekken heeft dan ook niets te maken met vrije meningsuiting.

Dit heeft alles met vrije meningsuiting te maken. Iemand mag ook boeken schrijven over het bestaan van UFO's of buitenaardse wezen. Iemand mag ook boeken schrijven over het feit dat hij of zij meent dat de aarde niet rond de zon draait.

Als iemand een bepaalde stelling meent te moeten aanhouden, dan is het normaal dat andere daar weerwerk tegen bieden. Niet echter dat een stelling bij wet verboden wordt. Dat is larie en botst niet alleen tegen de vrije meningsuiting maar tegen de academische vrijheid.

[Edina]

Kijk, beste JvdB, ik ga hier geen discussie met je aangaan over het bestaan van de holocaust. Als jij graag negationist speelt, dan moet je dat maar doen, maar dan zonder mij. De bewijzen zijn legio en de truuken van negationisten zijn gekend. Lees het boek van GvdB nog maar eens grondig door, want dat heb je duidelijk nog niet gedaan. Je hebt GvdB nota bene zelf aangehaald als een betrouwbare wetenschapper. Nu ik zijn uitvoerige argumentatie aanhaal hem ineens afdoen als een slechte en onbetyrouwbare wetenschapper is een beetje doorzichtig. Veel plezier nog met je negationistische onderonsje met anderen hier.