ons gerecht, een grap! Of gewoon onrechtvaardig.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door illwill

Tuurlijk wel. Maar wanneer iemand onder drugs en alcohol zit niet.

Dat verergergt de zaak enkel.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door illwill

Wat als die kerdief straatarm is?

Gaat hij bijbels eten of wat?

[illwill]

Oorspronkelijk geplaatst door Morduk

Celzitten is zo weinig productief en bovendien kostelijk, zijn er geen betere alternatieven?

Ja, gaan werken voor de familie die een dierbare verloren hebben en levenslang rijverbod op z'n minst, en toch een tijdje langer zitten dan 6 maand.

[illwill]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Gaat hij bijbels eten of wat?

Hij verkocht ze misschien...

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Dat verergergt de zaak enkel.

Serieus, drinken en drugs zijn je eigen verantwoordelijkheid. Naar mijn mening zijn dit zaken waar je vrij over mag beschikken. Echter, als je de vrijheid van iets dat nefaste gevolgen heeft voor je bewustzijn inherent gebruikt om tegen iemand anders dan toch agressie te plegen, dient dat zwaarder bestraft te worden.

Je hebt namelijk niet één regel (Gij zult niet doden) maar twee (Bezint eer ge begint) gebroken.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door illwill

Hij verkocht ze misschien...

Inderdaad.

[Raf]

Uiteindelijk gaat het hier nog altijd om een ongeval. Een rijverbod van 2 jaar en een effectieve celstraf van 6 maanden, gecombineerd met het levenslange besef dat je de dood van 2 mensen op je geweten hebt, is al een behoorlijk zware straf. Zelfs iemand die een zware fout maakt, moet de kans krijgen om zijn leven te beteren en met een levenslang rijverbod of een jarenlange celstraf is niemand gebaat, niet de dader, niet de slachtoffers en niet de nabestaanden.

Sommige mensen hebben het hier blijkbaar èrg moeilijk om hun bloeddorst in bedwang te houden...

[lombas]

Wat weet jij nu van de nabestaanden? Wat ben jij dat nu aan het invullen?

[Raf]

Want jij weet dat natuurlijk wèl...

[lombas]

De ouders en familie van de slachtoffers reageerden verontwaardigd en kwaad, omdat de man een beperkt rijverbod kreeg en niet naar de gevangenis zal moeten.

De man probeerde een vrachtwagen langs in te halen en maaide de vrouwen omver. Hij had te veel gedronken, was onder invloed van XTC en cannabis en reed 113 kilometer per uur waar hij maar 90 mocht. Lieve De Mey en Tiffany Rottiers, beide 26 jaar oud en uit Aalst, overleefden de klap niet.

Zie je, m'n beste Raf, je moet niet zo snel oordelen over wat jij denkt te weten in een ander zijn plaats.

Eerst eens lezen zou je goed doen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Want jij weet dat natuurlijk wèl...

Een wanhoopstegenargument dat kan tellen.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Zie je, m'n beste Raf, je moet niet zo snel oordelen over wat jij denkt te weten in een ander zijn plaats.

Eerst eens lezen zou je goed doen.

Heb ik gelezen, m'n beste lombas en ook meteen weer naast me neergelegd. Voor die nabestaanden kan de straf nooit hoog genoeg zijn en voor de dader is ze altijd te hoog. Het is aan de rechter om de gulden middenweg te bewandelen.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Een wanhoopstegenargument dat kan tellen.

Allerminst. Jij pretendeert hier immers evenzeer te weten waarmee de nabestaanden gebaat zijn en heft tegelijkertijd het typische belerende vingertje tegen iemand die jouw meninkje contesteert. Van wanhoopsargument gesproken...

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Heb ik gelezen, m'n beste lombas en ook meteen weer naast me neergelegd. Voor die nabestaanden kan de straf nooit hoog genoeg zijn en voor de dader is ze altijd te hoog. Het is aan de rechter om de gulden middenweg te bewandelen.

Toe, m'n waarde, dat is op weinig gegrondvest. In onderwerpen over de doodstraf wordt steeds weer gewezen dat families van slachtoffers vaak, tot zeer vaak, tegen het uitvoeren van die straf zijn.

Recht dient gebaseerd te zijn op het vergoeden van het slachtoffer voor het gedane leed, en wel in proportie tot het leed hij aangedaan heeft. Voor materiële zaken is de oplossing eenvoudig, bij fysieke zaken (verkrachting, verwonding, moord, doodslag, onopzettelijke doodslag, &c) moeilijker. Er bestaat daarin geen gulden middenweg. Je kunt niet zeggen dat als de ene zegt dat verkrachting moet kunnen en de ander dat men er tien jaar voor moet geven, het uiteindelijk vijf jaar wordt. Ik ben grote voorstander om bij strafbepaling eerst uit te gaan van reciprociteit: iemand die verkracht, mag verkracht worden bijvoorbeeld. Dat is uiteraard puur exemplisch, maar op die wijze kun je gaan spreken over wat "afkoopbaar is" om daar aan te ontsnappen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Allerminst. Jij pretendeert hier immers evenzeer te weten waarmee de nabestaanden gebaat zijn en heft tegelijkertijd het typische belerende vingertje tegen iemand die jouw meninkje contesteert. Van wanhoopsargument gesproken...

Als ik zeg dat jij niet moet spreken voor de familie, zeg ik dan dat ik wél mag spreken voor de familie? Ik haalde enkel een krantencitaat aan (DM).

[lombas]

Mijn gedachten daaromtrent zijn erg ingegeven door Stephen Kinsella, een Amerikaans advocaat.

Punishment is for, or in response to, some action, inaction, feature, or status of the person punished; otherwise, it is simply random violence, which is not usually considered to be punishment. Thus when we punish a person, it is because we consider him to be a wrongdoer of some sort.

In short, we may punish one who has initiated force, in a manner proportionate to his initiation of force and to the consequences thereof, exactly because he cannot coherently object to such punishment. It make no sense for him to object to punishment, because this requires that he maintain that the infliction of force is wrong, which is contradictory because he intentionally initiated force himself. Thus, he is estopped, to use related legal terminology, or precluded, from denying the legitimacy of his being punished, from withholding his consent.

In this way we can see a requirement of proportionality—or, more properly, of reciprocity, along the lines of the lex talionis, the law of retaliation, of eye-for-an-eye36—accompanies any legitimate punishment of an aggressor. “As the injury inflicted, so must be the injury suffered.”37 There are thus limitations to the amount of punishment the victim may administer to the aggressor, related to the extent of the aggression committed by the aggressor, because it is the nature of the particular act of aggression that determines the extent of the estoppel working against the aggressor. The more serious the aggression and the consequences tha flow from it, the more the aggressor is estopped from objecting to, and consequently the greater the level of punishment that may legitimately be applied.

No punishment can undo the harm done. For this reason the victim should not be artificially or easily restricted in his range of punishment options, because this would be to further victimize him. The victim did not choose to be made a victim, did not choose to be placed in a situation where he has only one narrow punishment option (namely, eye-for-an-eye retaliation). On the contrary, the responsibility for this situation is entirely that of the aggressor, who by his action has damaged the victim. Because the aggressor has placed the victim in a no-win situation where being restricted to one narrow type of remedy may recompense the victim even less than other remedies, the aggressor is estopped from complaining if the victim chooses among varying types of punishment, subject to the proportionality requirement.

In practice this means that, for example, the victim of assault and battery need not be restricted to only having the aggressor beaten (or even killed). The victim may abhor violence, and might choose to forego any punishment at all if his only option was to either beat or punish the aggressor. The victim may prefer, instead, to simply be compensated monetarily out of an (current or future) property of the wrongdoer. If the victim will gain more satisfaction from using force against the aggressor in a way different than the manner in which the aggressor violated the victim’s rights (e.g. taking property of an aggressor who has beat the victim), the aggressor is clearly estopped from complaining about this, as long as proportionality is satisfied.

Similarly, a victim is entitled instead forcibly to take a certain amount or portion of the aggressor’s property, if the punishment this would inflict on the aggressor would better satisfy the victim, or if the victim prefers this remedy for any reason at all, including greed, malice, or sadism. Of course, a mixture would be permissible as well. In response to rape, the victim might seize all of the ravisher’s $10,000 estate, have him publicly beaten, and enslaved for some number of years until his forced labor earns her $100,000 more (assuming that this overall level of punishment is roughly equivalent to the rape).

As mentioned above with respect to rape, the victim may be squeamish about violence itself and thus recoil at the idea of eye for an eye. If that is the victim’s nature, he should not be penalized further by being forced to administer lex talionis.

[illwill]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Uiteindelijk gaat het hier nog altijd om een ongeval. Een rijverbod van 2 jaar en een effectieve celstraf van 6 maanden, gecombineerd met het levenslange besef dat je de dood van 2 mensen op je geweten hebt, is al een behoorlijk zware straf. Zelfs iemand die een zware fout maakt, moet de kans krijgen om zijn leven te beteren en met een levenslang rijverbod of een jarenlange celstraf is niemand gebaat, niet de dader, niet de slachtoffers en niet de nabestaanden.

Sommige mensen hebben het hier blijkbaar èrg moeilijk om hun bloeddorst in bedwang te houden...

Onzin, iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen daden en weet ook wat de gevolgen kunnen zijn van zijn eigen daden. Iemand die een zware fout begaat moet eerst boeten voor zijn daden en daarna krijgt hij de kans om zijn leven te beteren.

Jij gaat ervan uit dat deze persoon automatisch leed heeft van de dood van deze 2 vrouwen, dit is geen zekerheid. Zo kun je iedereen gewoon zonder straf laten gaan. Personen die een juwelier overvallen en deze hiermee voor zijn leven een trauma bezorgen kun je een boete geven van wat ze gestolen hebben, 1 maand laten zitten samen met het besef dat ze de juwelier een trauma hebben bezorgt...yeah right.

Als jou vriend door een zatlap als mij word omvergereden na een avondje stappen en het nemen van drugs, dan zul je heel anders roepen. Eens kijken hoeveel baat je hebt bij mijn besef dat ik iemand heb omvergereden.

[illwill]

De straffen voor allerhande fieten hier in Belgie zijn te laag.

Anders zou men niet onder invloed blijven rijden. Geldboetes hoeft voor mij niet, zeg morgen dat je een jaar moet zitten indien je een bepaald pro-mille in je bloed hebt en je zult eens zien heoveel mensen nog drinken en rijden...tzal snel gedaan zijn.

Overvallers...de eerste keer een alternatieve straf, als hij mag gaan zeg je erbij dat hij bij de volgende overval er telke malen gewoonweg 5 jaar bijkrijgt...het zal snel gedaan zijn, is het niet gedaan dan zal hij ook telke malen langer van straat verdwijnen.

[Morduk]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Uiteindelijk gaat het hier nog altijd om een ongeval. Een rijverbod van 2 jaar en een effectieve celstraf van 6 maanden, gecombineerd met het levenslange besef dat je de dood van 2 mensen op je geweten hebt, is al een behoorlijk zware straf. Zelfs iemand die een zware fout maakt, moet de kans krijgen om zijn leven te beteren en met een levenslang rijverbod of een jarenlange celstraf is niemand gebaat, niet de dader, niet de slachtoffers en niet de nabestaanden.

Een ongeval OF een zware fout.

Rijden onder invloed van alcohol, XTC en cannabis? Zware fout en niets anders. Van snoepen krijgt men rotte tanden.

Sommige mensen hebben het hier blijkbaar èrg moeilijk om hun bloeddorst in bedwang te houden...

Wie heeft hier bloed doen vloeien?

Maar mensen die pleiten voor langere gevangenisstraffen of een levenslang rijverbod zijn bloeddorstig.

[Jantje]

Iemand die onder invloed rijd moet in de eerste plaats geholpen worden met zijn ziekte. elke straf die word uitgesproken is zinloos, als men de oorzaak niet aanpakt. Deze man zal met of zonder rijbewijs toch weer achter het stuur van een auto kruipen, maar dan van een voertuig met valse nummerplaten en zonder verzekering. Bij een volgend ongeval zal hij dus zeer moeilijk op te sporen zijn.

En dat de uitspraken van de rechtbanken vaak belachelijk lijken en schokken overkomen is zeer normaal. De rechtbanken moeten echter met veel meer rekening houden, dan enkel met de daad waarvoor zij moet veroordelen en met het slachtoffer. Zij is ook verantwoordelijk voor de toekomstige daden van de veroordeelden. Iemand zijn rijbewijs levenslang afnemen, staat gelijk met een veroordeling tot enorme ellende van toekomstige slachtoffers.

Daar komt bij dat niet de rechtbanken, maar de politici de wetten maken en de gevangenissen beheren. De hoofdschuldige aan de problemen van justitie zijn dus niet de rechters, maar de politici.
De werking en het onderhoud en de kosten van de gevangenissen worden volledig bepaald door de politici.
Zo krijgen de rechters vaak te maken met wachtlijsten voor veroordeelden om hun straf te kunnen uitzitten. En worden sommige straffen direct na de uitsprak er van, als niet uit te zitten verklaard door de politici.

Persoonlijk ken ik iemand die zijn straf van 5jaar wegens diefstaf en rijden zonder rijbewijs, verzekering en valse nummerplaten, is kwijt gescholden vanwege plaatsgebrek en de verjaardag van de koning door de politici.
En het gaat hier echt wel over iemand die een strafboek heeft, dus geen jongen die even een foutje heeft gemaakt.

Zelf rechter vinden dat bepaalde groepen van misdaden met echte levenslange verwijdering uit de maatschappij zouden moeten kunnen bestraft worden, maar ook zij staan hier vaak machteloos.
En wat ook vaak wraakroepen is, is dat veel misdadigers vaak rijker uit de gevangenissen komen dan dat ze er zijn binnen gegaan. Want zij krijgen daar gratis kost en woonst en mogen dan nog werken en krijgen daar zelfs geld voor binnen de gevangenis. Het geld dat zij verdienen word voor hen op een rekening gezet en beheerd door finaciele specialisten.
Dus vaak is een lange gevangenisstraf zelfs een beloning voor de veroordeelden.