Eigen ik eerst

[duveltje382]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Je moet waar je staat. Vele armen leven van een vorm van staatssteun, uitkeringen allerhande. In sé is dat ook leven van de hand van anderen, je ziet het alleen niet. Je ziet hoogstens een dozijn ambtenaars om daadwerkelijk steun te krijgen. Alles is mooi gecamoufleerd en iedereen kan zijn eigen gang gaan - zie ook in dit geval het opwekken van asociaal en apathisch gedrag in de samenleving onder zulk systeem - maar de kern van de boodschap: de ene helpt de andere, is compleet vervlogen.

Je kent waarschijnlijk het verhaal van Sint-Maarten, die de helft van zijn mantel aan een bedelaar gaf. Welnu, je hebt dat systeem, of je hebt het systeem waarbij Sint-Maarten thuis op zijn luie zelf kan blijven zitten, maar elk jaar komt de tollenaar de helft van zijn mantel halen. Vermits de tollenaar ook moet leven, krijgt de bedelaar uiteindelijk maar 1/3 van de helft van die mantel. Nu is niet iedereen Sint-Maarten, maar de huidige samenleving ontneemt de meeste incentieven tot armenzorg, ziekenzorg &c, juist omdat deze volledig verstaatst zijn.

Tenslotte, als alle mensen zo'n egoïstische vrekken zouden zijn, waarom zouden hen dan in het parlement kiezen? Waarom zamelt een tsunami-actie dan op een luttele avond miljoenen euro's in? Waarom bestaan er tal van particuliere hulporganisaties? Als jouw bezwaar is dat armen op die manier in direct contact zouden komen met degene van wie ze "leven", of dat ten dele doen, bewerkstellig je dan zo niet juist dat voornoemde asociaal en apathisch systeem?

Ok Lombas ik versta het idee hier achter heel goed{en gelijk heb je zekers) Maar ik blijf geloven in een VERPICHTE vangnet voor de ECHTE hulpbehoevende,niet voor de werkweigeraars bv.niet voor de schijn gehandicapte...... enz.....

[lombas]

Percalion weet meer omtrent gehandicaptenzorg, heeft dat bestudeerd - laat ons zeggen - of is daar intensief mee bezig. Ik zal hem vragen of hij een antwoord op je opmerking wil geven.

[Percalion]

Laat ik een voorbeeld geven uit het échte leven, en niet uit de theoretische werken.

Een man heeft een dochter met een ernstige mentale handicap. Ze zal nooit in staat zijn om bv. in een beschutte werkplaats te werken. We hebben het over een tweeverdienersgezin, dat bovendien relatief spaarzaam leeft. De ouders doen dit ten dele voor hun dochter.

De ouders hebben intussen een relatief mooi kapitaal opgebouwd, en er zijn vage plannen om - in samenwerking met andere ouders - een eigen voorziening te bouwen.

Dan gebeurt het onverwachte: de man overlijdt, en de fiscus komt langs. De portemonnee van het gezin wordt geplunderd; zodat de plannen terug in de koelkast verdwijnen...

Dit zijn de verhalen die we nooit te horen krijgen. Het zijn de verhalen die we niet geloven, als we ze wel te horen krijgen: ouders en vrienden die kapitaal zouden willen inzamelen om zelf de toekomst van iemand met een handicap veilig te stellen, en die daarbij niet bepaald geholpen worden door de overheid.

Er bestaat in de Vlaamse gehandicaptensector - en de hele zorgsector, bij uitbreiding - een werkgroepverslaving. Er bestaan honderd-en-één "overlegplatforms", "actiecomités", VGPH, ROG, en nog een stapel afkortingen waar niemand aan uitkan.
In al die verenigingen zitten mensen die het zéér goed menen; ze vergaderen en vergaderen; ze schrijven uitgebreide rapporten en verslagen die enkel gelezen worden door leden van soortgelijke werkgroepen, die dan een verslag terugsturen.

Zo nu en dan wil een minister iets veranderen, en wordt er een nieuw overlegplatform gecreëerd, waarbij vertegenwoordigers uit andere overlegplatforms, gebruikersorganisaties, verenigingen, comités en commissies samenkomen en opnieuw vergaderen, verslagjes schrijven en naar elkaar en de minister doormailen.

Al deze organisaties ontvangen natuurlijk werkingsmiddelen; velen hebben zelfs 'vrijgestelden' (die door de overheid betaald worden om papierwerk e.d. te verrichten op het secretariaat).

Daarnaast bestaat er nog een heel oerwoud aan organisaties met als enige doel het losweken van subsidies bij de overheid. Om subsidies los te weken, moet de organisatie een dossier indienen, een verslagje maken, een vergadering bijwonen, een brief schrijven naar iemand die in een werkgroep zit, waarna die laatste in een vergadering in een verslag iets voorstelt, wat daarna door duizenden andere vergaderingen passeert en eventueel uitmondt in meer centen voor het een of het ander project.

Worden de mensen met een handicap geholpen?

Ah, dat is een vraag die we bijna zouden vergeten te stellen.

Inmiddels zijn er echter organisaties zoals Oranje, De Ark ... die voor een groot stuk gefinancierd worden met privé-middelen. (Ik heb weet van een Ark-gemeenschap die nog maar enkele jaren geleden voor het eerst subsidies heeft aangevraagd; tot dan toe draaide het systeem volledig op donaties en vrijwilligerswerk). Die privé-middelen komen niét van mensen die "aalmoezen" geven (of in mindere mate). Die middelen komen hoofdzakelijk van vaders en moeders, broers en zussen, tantes en nonkels en grootouders die het beste voorhebben met hun zorgbehoevend familielid.

[Percalion]

Om te beginnen bestaat de zorgsector haast volledig uit personeelskosten. Die kosten bestaan dan weer voor 56% uit belastingen... om het sociale systeem recht te houden, nietwaar.

Er is absoluut geen reden waarom er in de zorgsector geen ondernemers zouden kunnen actief zijn, mensen die met een winstoogmerk werken dus. We vertrouwen op ondernemers voor het leveren van brood, computers en behangpapier, maar om één of andere reden ligt er een taboe op ondernemers die "zorg" leveren...

Nochtans is het simpel: de ondernemers zorgen voor een aanbod aan zorg, ze rekenen hiervoor een kostprijs aan die hen in staat stelt om winst te maken.

Momenteel is de kostprijs van zorg echter zo hoog, dat niemand in staat is om zich zulke privé-zorg te permitteren. Zoals al opgemerkt, heeft dat voor een belangrijk deel te maken met de overbelasting op arbeid.

Een liberalisering van de samenleving zou dan ook het aanbod aan zorg uitbreiden (en daardoor de kostprijs drukken). De mensen en de middelen die nu circuleren in het werkgroepenoerwoud kunnen gerust gebruikt worden om aan fund-raising te doen. Er zijn nu al talrijke organisaties van ouders van kinderen met een handicap, e.d. - er is geen reden waarom zulke organisaties niet zélf een voorziening zouden kunnen uitbaten, of een solidariteitsmechanisme zouden kunnen vormen.

[Percalion]

Los daarvan heb ik hoofdpijn en stress, dus mijn verontschuldigingen voor de vaagheid e.d.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Met dat tweede ben ik toch niet echt volledig akkoord, vrees ik. Ik ben van oordeel dat men steeds verantwoordelijkheid moet opnemen voor elk goed dat men ge-homestead heeft of bekomen door vrijwillige ruil met een ander individu.

Ik zou, moest ik een boosaardige wapenindustrie-mogul op pensioen zijn, niet het recht hebben om een partij mijnen te dumpen in de natuur (nog niet ge-homestead terrein) en wanneer daar een natuurwandelaar op trapt te beweren dat die mijnen voorheen wel eigendom van mij waren en dat ik er toen met plezier verantwoordelijkheid voor droeg, maar dat ik op een mooie zondagmorgen heb besloten om mij ervan te ontdoen en dat, alhoewel ik meevoel met de wandelaar omwille van het verlies van zijn beide benen, toch niet denk dat ik op eniger wijze verantwoordelijk daarvoor gesteld kan worden.

Immers, door mij van mijn mijnen te ontdoen op niet ge-homestead terrein homestead ik net dat stukje terrein en moet ik dus ook voor de gebeurtenissen die in gang gezet worden door dat stukje verantwoordelijkheid dragen.

Ha, maar het verlaten van eigendom impliceert alleen maar de afstand van het beschikkingsrecht - niet de afstand van de verantwoordelijkheid. Die k�*n men niet afstaan; die moet worden overgenomen. Bijvoorbeeld door iemand die homesteadt.

Zie Van Dun daarvoor. Ik dacht dat Van Dun het voorbeeld geeft van iemand die gifgas loost: die kan zich niet verweren door te zeggen dat hij zijn eigendomsrechten heeft "afgestaan". De verantwoordelijkheid blijft de zijne tot iemand anders ze heeft overgenomen.
Of zoiets.

[Phrea|K]

Ik vraag me soms wel af waar iemand de motivatie haalt om zich vrijwillig in te zetten voor demente bejaarden of mentaal gehandicapten. Het is misschien grof om het zo te zeggen, maar uiteindelijk kun je zoveel tijd en geld investeren in die mensen als je wil en zie je toch geen verbetering. Als je armen helpt, of mensen met een lichamelijke handicap, of weeskinderen of whatever, dan heb je volgens mij toch meer voldoening vermits die mensen nog in een bepaalde richting kunnen ontwikkelen. Het zijn normale mensen en er is iets van perspectief, bij mentaal gehandicapten & demente bejaarden is dat (in mijn ogen) minder het geval.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Phrea|K

Ik vraag me soms wel af waar iemand de motivatie haalt om zich vrijwillig in te zetten voor demente bejaarden of mentaal gehandicapten. Het is misschien grof om het zo te zeggen, maar uiteindelijk kun je zoveel tijd en geld investeren in die mensen als je wil en zie je toch geen verbetering. Als je armen helpt, of mensen met een lichamelijke handicap, of weeskinderen of whatever, dan heb je volgens mij toch meer voldoening vermits die mensen nog in een bepaalde richting kunnen ontwikkelen. Het zijn normale mensen en er is iets van perspectief, bij mentaal gehandicapten & demente bejaarden is dat (in mijn ogen) minder het geval.

Het is niet aan ons om de motivatie en waarden van anderen in vraag te stellen... Hen is het niet om de ontwikkeling te doen, of om de perspectieven. Wie zegt dat je enkel genoegdoening kan krijgen als je vooruitgang ziet? Dat is helemaal niet de bedoeling van hulp voor mensen met een mentale handicap, of toch zeker niet de hoofdreden.

[Percalion]

Net zoals iemand ook niet op Politics komt discussiëren om bij anderen vooruitgang te zien...

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Phrea|K

Ik vraag me soms wel af waar iemand de motivatie haalt om zich vrijwillig in te zetten voor demente bejaarden of mentaal gehandicapten. Het is misschien grof om het zo te zeggen, maar uiteindelijk kun je zoveel tijd en geld investeren in die mensen als je wil en zie je toch geen verbetering. Als je armen helpt, of mensen met een lichamelijke handicap, of weeskinderen of whatever, dan heb je volgens mij toch meer voldoening vermits die mensen nog in een bepaalde richting kunnen ontwikkelen. Het zijn normale mensen en er is iets van perspectief, bij mentaal gehandicapten & demente bejaarden is dat (in mijn ogen) minder het geval.

Ik heb enkele jaren meegewerkt aan hippotherapie bij een instelling voor gehandicapten in de buurt (Zevenbergen), en ik vond dat enorm leerrijk en betekenisvol.

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Ik heb enkele jaren meegewerkt aan hippotherapie bij een instelling voor gehandicapten in de buurt (Zevenbergen), en ik vond dat enorm leerrijk en betekenisvol.

Waar ik werk geven ze ook hippotherapie. De resultaten zijn eigenlijk wel positief te noemen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Waar ik werk geven ze ook hippotherapie. De resultaten zijn eigenlijk wel positief te noemen.

Ze worden er vaak helemaal opgewekt en rustig van eh. Ontroerend om mee te maken, en het geeft een hoop genoegdoening, vind je niet?

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Ze worden er vaak helemaal opgewekt en rustig van eh. Ontroerend om mee te maken, en het geeft een hoop genoegdoening, vind je niet?

Ik ben er wel een paar keer bijgeweest toen de sessies doorgingen. Sommige van de gasten werden er inderdaad rustig van maar enkele anderen hadden er geen boodschap aan en haakten af na een tijdje.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Ik ben er wel een paar keer bijgeweest toen de sessies doorgingen. Sommige van de gasten werden er inderdaad rustig van maar enkele anderen hadden er geen boodschap aan en haakten af na een tijdje.

Wij deden gewoon een ritje van ongeveer een kilometer of twee met een drietal van die gasten, en als de ene niet kalm werd, dan zorgden de anderen er wel voor.

Nee, die hippotherapie vond ik fantastisch als zestienjarige. Je leert de dieren respecteren - ik moest ook wat helpen op de "boerderij" - en je komt meteen in aanraking met een niet te verwaarlozen bevolkingsgroep: de mentaal gehandipten. Ik vond het enorm leerrijk en de basis van mijn voluntarisme lag daar.

Zevenbergen is overigens een instelling waar mijn vader nog altijd zorg voor draagt, en die me nauw aan het hart ligt.

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Wij deden gewoon een ritje van ongeveer een kilometer of twee met een drietal van die gasten, en als de ene niet kalm werd, dan zorgden de anderen er wel voor.

Nee, die hippotherapie vond ik fantastisch als zestienjarige. Je leert de dieren respecteren - ik moest ook wat helpen op de "boerderij" - en je komt meteen in aanraking met een niet te verwaarlozen bevolkingsgroep: de mentaal gehandipten. Ik vond het enorm leerrijk en de basis van mijn voluntarisme lag daar.

Zevenbergen is overigens een instelling waar mijn vader nog altijd zorg voor draagt, en die me nauw aan het hart ligt.

Voor ons is het eigenlijk nogal nieuw. Vorig jaar zijn we met hippotherapie gestart. Kent onvermijdelijk wel wat groeipijnen veronderstel ik maar de resultaten zijn nogal veelbelovend.
Het is zoals je zegt, de jongeren worden er doorgaans nogal rustig van en vereenzelvigen zich met het dier dat ze moeten berijden. Verschillende jongeren met ADHD die doorgaans nergens in te tomen zijn tonen zich wonderingswaardig de rustigheid zelve. Of hoe de natuur eigenlijk voor elkaar kan zorgen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Voor ons is het eigenlijk nogal nieuw. Vorig jaar zijn we met hippotherapie gestart. Kent onvermijdelijk wel wat groeipijnen veronderstel ik maar de resultaten zijn nogal veelbelovend.
Het is zoals je zegt, de jongeren worden er doorgaans nogal rustig van en vereenzelvigen zich met het dier dat ze moeten berijden. Verschillende jongeren met ADHD die doorgaans nergens in te tomen zijn tonen zich wonderingswaardig de rustigheid zelve. Of hoe de natuur eigenlijk voor elkaar kan zorgen.

De hippotherapie waar ik aan meewerkte was dan ook gestart als "meewerken in de boerderij". De gehandicapten die konden, leerden eerst omgaan met geitjes en zo, ze voederen, en dan schakelde men over op het "dier berust mens"-principe. Dat werkte zeer goed, vermits ze respect hadden leren opbouwen, en een bepaalde band, met het dier.

Ik blijf een voorstander van het houden van een kleine boerderij op zulke instellingen, puur uit wat ik daar heb meegemaakt. Dieren hebben zeer eenvoudige gevoelens, en dat biedt een antwoord op de soms wisselende buien van de patiënten. Zeker een paard, en dat maakt hippotherapie zo wonderlijk, is in staat de gehandicapte als het ware geheel te bevatten. Er zijn manen om vast te houden, een vacht om te strelen, een zadel om in te blijven zitten, een zij om je benen tegen te klemmen &c.

[Karma]

Voor mij was het wel wat minder eerlijk gezegd. Een van mijn medewerksters heeft de plaats ingenomen van iemand die zich totaal wil inzetten voor de hippotherapie. Daardoor is die medewerkster weg uit mijn dienst ......... en 'k was eerlijk gezegd een beetje verliefd op haar maar goed ... doet niets terzake natuurlijk.

[dereien]

Oorspronkelijk geplaatst door [U

Karma[/u];2356130]Waar ik werk geven ze ook hippotherapie. De resultaten zijn eigenlijk wel positief te noemen.

Als ik dit zo allemaal lees moet ik denken aan wat Wim Sonneveld in een van zijn conferences over opvoeders zei:
“Een opvoeder is een stakker die in de duisternis tast”

Zou die hoofdopvoeder uit Ronse, onze vriend Ruf Nachtergaele daarom Regina Louf op haar paardjes gezet hebben in De Pinte?

Blijkbaar helpt hippotherapie ook bij haar want is ze tegenwoordig oooo zo stil geworden.

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door dereien

Als ik dit zo allemaal lees moet ik denken aan wat Wim Sonneveld in een van zijn conferences over opvoeders zei:
“Een opvoeder is een stakker die in de duisternis tast”

Zou die hoofdopvoeder uit Ronse, onze vriend Ruf Nachtergaele daarom Regina Louf op haar paardjes gezet hebben in De Pinte?

Blijkbaar helpt hippotherapie ook bij haar want is ze tegenwoordig oooo zo stil geworden.

Blijkbaar kan je het niet laten om mij of mambo te volgen niewaar.
Ps: Ik werk noch in Ronse noch in de Pinte (maar ben inderdaad wel hoofdopvoeder). En Regina Louf noch Ruf Nachtergaele ken ik persoonlijk niet.

[guerin]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Neen, absoluut niet. Eén van de uitgangspunten van het libertarisme is juist dat zulk een maatschappijbeeld sociaal, empathisch gedrag bij mensen opwekt.

Door het eigendomsrecht te verstevigen en de complementaire recht op erfenis welke een basisonrecht is!