Nationale kieskring

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Een landelijke kieskring en een landelijk parlement, dat regeerd volgens zijn verkozenen en niet volgens taal of zelfs volgens stad waar ze vandaan komen, zo veel problemen in Belgie oplossen. Maar het zou ook een politieke aardverschuiving in Belgie veroorzaken. Want men zal dan niet meer met het zaaien van tweedracht aan stemmen kunnen geraken en men zal met echte oplossingen voor onze bevolking moeten komen.

Dat is de zoveelste vrome gedachte over de eenheid van de Belgen (waar is die eenheid trouwens...?). In een land met een sterke federale loyaliteit zien we dat het taalbeginsel een samenbundelende kracht heeft: vaak stemmen Duitstalige Zwitsers op een bepaalde manier die afwijkt van de Franstaligen. In het algemeen kan gesteld worden dat de Franstaligen sterk onder invloed staan van wat in Frankrijk leeft, terwijl dat nauwelijks of niet een rol speelt in het Duitstalig gedeelte. Dat vertaalt zich heel vaak in een ander stemgedrag (vooral bij volksraadplegingen is het vaak prijs).

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

De Waalse politici zouden zelfs de eerste zijn om de tweetaligheid van alle diensten in Halle te eisen, want zij moeten dan de Vlamingen van heel het land behagen om daar stemmen te halen, nu moeten zij zoveel mogelijk tegen de Vlamingen handelen om hun stemmen in Wallonie te halen.

U beseft het niet, maar u brengt het zelf aan: er is geen echt Belgisch eenheidsgevoel. Walen tegenover Vlamingen. Dat politici dit als electoraal middel aanwenden, betekent dat er sprake is van een dergelijke tweespalt en ook loont.

Indien de Belgische eenheid sterk zou zijn (zoals belgicisten voortdurend beweren) dan zou die strategie van de politici niet werken. Ze werkt evenwel, omdat er een verschil bestaat en ook zo wordt aangevoeld door Walen als Vlamingen.

De kans is dan ook heel groot dat deze reflex boven komt wanneer er weer unitaire verkiezingen komen (trouwens, voor als na de oorlog werd dat ook al duidelijk).

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U beseft het niet, maar u brengt het zelf aan: er is geen echt Belgisch eenheidsgevoel. Walen tegenover Vlamingen. Dat politici dit als electoraal middel aanwenden, betekent dat er sprake is van een dergelijke tweespalt en ook loont.

Indien de Belgische eenheid sterk zou zijn (zoals belgicisten voortdurend beweren) dan zou die strategie van de politici niet werken. Ze werkt evenwel, omdat er een verschil bestaat en ook zo wordt aangevoeld door Walen als Vlamingen.

De kans is dan ook heel groot dat deze reflex boven komt wanneer er weer unitaire verkiezingen komen (trouwens, voor als na de oorlog werd dat ook al duidelijk).

Die strategie kan enkel gebruikt worden omdat de politici zich gewoonweg niet tegenover de hele belgische bevolking moeten verantwoorden.
Nu doen de politici gewoon alsof de problemen van dit land de schuld zijn van het andere deel van de bevolking. En beweren zij dat het stukken beter zou gaan als dat deel geen invloed meer zou hebben op het andere deel van Belgie. En om dit te bewijzen komen ze met zaken af die totaal niets te maken hebben met een goed bestuur van Belgie.
Zij stoken gewoon tweedracht tussen de bevolking en gaan dan samen een pint drinken en de bevolking uitlachen.

Indien Belgie een President zou moeten kiezen, zou dit ook gebeuren in een federale kieskring.
Wel laat ons het parlement federaal kiezen en zorgen dat zij zich federaal moeten verantwoorden. Het zou trouwens een totale aardverschuiving geven in de politieke wereld van Belgie. want dan kunnen de Vlamingen in Wallonie ook op de Vlaamse partijen stemmen en kunnen de Walen die stemmen niet meer tegen de Vlamingen gebruiken.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Die strategie kan enkel gebruikt worden omdat de politici zich gewoonweg niet tegenover de hele belgische bevolking moeten verantwoorden.
Nu doen de politici gewoon alsof de problemen van dit land de schuld zijn van het andere deel van de bevolking. En beweren zij dat het stukken beter zou gaan als dat deel geen invloed meer zou hebben op het andere deel van Belgie. En om dit te bewijzen komen ze met zaken af die totaal niets te maken hebben met een goed bestuur van Belgie.
Zij stoken gewoon tweedracht tussen de bevolking en gaan dan samen een pint drinken en de bevolking uitlachen.

Er is geen tweedracht, er is wel een bestaand verschil en een gescheiden leefmilieu. Vlamingen als Walen leven naast en niet met elkaar. De taalgrens is een sociologische grens die enkel in het Brusselse een zekere osmose kent. Politici zijn oorzaak noch verantwoordelijke voor die toestand (ten andere in het rapport-Harmel dat in de jaren zestig werd gepubliceerd staat die sociologische verscheidenheid al beschreven).

Een politicus zal zich nooit tegenover heel de bevolking moeten verantwoorden (tenzij hij een bepaalde ministeriële functie opneemt): steeds zal een politicus zijn verantwoordelijkheid afleggen tegenover zijn kiespubliek dat steeds een bepaald segment zal uitmaken van de kiesgerechtigden. Dat is nu zo; dat was vroeger zo (ook toen alles nog unitair was) en dat zal ook zo blijven.

Over welke zaken heeft u het trouwens "die totaal niets te maken hebben met goed bestuur"? Kunt u dat even verduidelijken?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Indien Belgie een President zou moeten kiezen, zou dit ook gebeuren in een federale kieskring.
Wel laat ons het parlement federaal kiezen en zorgen dat zij zich federaal moeten verantwoorden. Het zou trouwens een totale aardverschuiving geven in de politieke wereld van Belgie. want dan kunnen de Vlamingen in Wallonie ook op de Vlaamse partijen stemmen en kunnen de Walen die stemmen niet meer tegen de Vlamingen gebruiken.

Het eerste idee zal zo goed als zeker op een njet van de Franstaligen stoten. Vanaf de jaren zestig waren zij immers de voorstanders van een federalistische opbouw, omdat ze sedert WO II steeds meer vrezen voor hun numerieke en politieke minorisering.

Of een landelijke kieskring tot een aardverschuiving zou leiden, is louter gewoon een vrome wens. Geen aangetoonde zekerheid. Het bewijs ligt in de kiesresultaten van het unitaire België.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Er is geen tweedracht, er is wel een bestaand verschil en een gescheiden leefmilieu. Vlamingen als Walen leven naast en niet met elkaar. De taalgrens is een sociologische grens die enkel in het Brusselse een zekere osmose kent. Politici zijn oorzaak noch verantwoordelijke voor die toestand (ten andere in het rapport-Harmel dat in de jaren zestig werd gepubliceerd staat die sociologische verscheidenheid al beschreven).

Een politicus zal zich nooit tegenover heel de bevolking moeten verantwoorden (tenzij hij een bepaalde ministeriële functie opneemt): steeds zal een politicus zijn verantwoordelijkheid afleggen tegenover zijn kiespubliek dat steeds een bepaald segment zal uitmaken van de kiesgerechtigden. Dat is nu zo; dat was vroeger zo (ook toen alles nog unitair was) en dat zal ook zo blijven.

Over welke zaken heeft u het trouwens "die totaal niets te maken hebben met goed bestuur"? Kunt u dat even verduidelijken?

De Vlaamse MUG in Halle bijvoorbeeld heeft niets te maken met goed beleid, maar met goede medische zorgen bieden.

[Catalyst]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Een politicus zal zich nooit tegenover heel de bevolking moeten verantwoorden (tenzij hij een bepaalde ministeriële functie opneemt): steeds zal een politicus zijn verantwoordelijkheid afleggen tegenover zijn kiespubliek dat steeds een bepaald segment zal uitmaken van de kiesgerechtigden. Dat is nu zo; dat was vroeger zo (ook toen alles nog unitair was) en dat zal ook zo blijven.

Gegeven dat dat al zo is, handelt desbetreffende politicus tegen de Grondwet (art. 42).

[Catalyst]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

De taalgrens is een sociologische grens

Wat een wollige zin. U moet eerst eens het begrip "sociologische grens" definiëren en dan, aan de hand van concrete voorbeelden, aantonen hoe zich dat uit.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

De Vlaamse MUG in Halle bijvoorbeeld heeft niets te maken met goed beleid, maar met goede medische zorgen bieden.

En?

Als er geen goed beleid wordt uitgestippeld, is er geen MUG. De besluitvorming en regelgeving is dus in deze ENORM belangrijk, zeker in de medische wereld.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Catalyst

Wat een wollige zin. U moet eerst eens het begrip "sociologische grens" definiëren en dan, aan de hand van concrete voorbeelden, aantonen hoe zich dat uit.

Dit is geenszins een wollige zin (tenminste als u het woord "sociologisch" begrijpt natuurlijk; voor iemand die niet weet waarover het gaat, kan dit inderdaad "wollig" overkomen): het is gewoon de werkelijkheid. Vlamingen als Franstaligen leven, afgezien van de zekere overlapping in het Brusselse, niet met dan wel naast elkaar. De invloedssferen is ook heel anders: Wallonië is veel sterker gericht op Frankrijk (u moet maar eens naar het politiek praatprogramma kijken op RTL hoe vaak daar verwezen wordt naar de Franse politiek terwijl men het heeft over de Belgische of Waalse politiek); Vlaanderen veel sterker op Nederland (de moord op Van Gogh en Fortuyn was maandenlang gespreksonderwerp in Vlaanderen; niet in Wallonië). Voor heel veel Vlamingen is Wallonië evenzeer een vakantiebestemming geworden als bijvoorbeeld de streek van de Loire of de Duitse Eifel. Nu de belemmeringen eigen de grenzen steeds meer wegvallen, wordt dit steeds duidelijker.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Catalyst

Gegeven dat dat al zo is, handelt desbetreffende politicus tegen de Grondwet (art. 42).

Dat is zo. Wees gerust. Iedere politicus handelt in de eerste plaats vanuit de gedachte aan zijn eigen achterban. Zeker als de verkiezingen naderen.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Vlaanderen veel sterker op Nederland (de moord op Van Gogh en Fortuyn was maandenlang gespreksonderwerp in Vlaanderen; niet in Wallonië).

Wallonië is veel sterker op Frankrijk gericht, dan Vlaanderen op Nederland.
Vergelijkbaar met Zwitserland: de Franstalige Zwitsers zijn veel sterker op Frankrijk gericht, dan de Duitstalige Zwitsers op Duitsland.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Wel laat ons het parlement federaal kiezen en zorgen dat zij zich federaal moeten verantwoorden. Het zou trouwens een totale aardverschuiving geven in de politieke wereld van Belgie. want dan kunnen de Vlamingen in Wallonie ook op de Vlaamse partijen stemmen en kunnen de Walen die stemmen niet meer tegen de Vlamingen gebruiken.

Voor de Vlaamse verkiezingen kan een Oost-Vlaming niet op West-Vlaamse kandidaten kiezen. Zorgt dit voor tweedracht tussen Oost- en West-Vlamingen?

[Luc Bekaert]

Oorspronkelijk geplaatst door Catalyst

Wat een wollige zin. U moet eerst eens het begrip "sociologische grens" definiëren en dan, aan de hand van concrete voorbeelden, aantonen hoe zich dat uit.

Emeritus Prof. Wilfried Dewachter (KU Leuven) zette de sociologische verschillen tussen Vlaanderen en Wallonie op een rijtje tijdens de presentatie van het boek over 50 jaar vlaamse volksbeweging : taal, communicatiemedia, onderwijs, politiek en partijen, economie, demografie, woonsituatie, veiligheidsbehoeften, mobiliteit, cultuur, de geopolitieke situatie...
Zoals Jan zegt kunnen we inderdaad spreken van een sociologische grens (naast een linguistische)

[evilbu]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dat is de zoveelste vrome gedachte over de eenheid van de Belgen (waar is die eenheid trouwens...?). In een land met een sterke federale loyaliteit zien we dat het taalbeginsel een samenbundelende kracht heeft: vaak stemmen Duitstalige Zwitsers op een bepaalde manier die afwijkt van de Franstaligen. In het algemeen kan gesteld worden dat de Franstaligen sterk onder invloed staan van wat in Frankrijk leeft, terwijl dat nauwelijks of niet een rol speelt in het Duitstalig gedeelte. Dat vertaalt zich heel vaak in een ander stemgedrag (vooral bij volksraadplegingen is het vaak prijs).

Heb je in Zwitserland eigenlijk ook het fenomeen van anderstaligen in een bepaalde regio die hun eigen partijen oprichten bij gemeenteraadsverkiezingen en hoger?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door evilbu

Heb je in Zwitserland eigenlijk ook het fenomeen van anderstaligen in een bepaalde regio die hun eigen partijen oprichten bij gemeenteraadsverkiezingen en hoger?

Neen, totaal niet. In Genève is er bijvoorbeeld een belangrijke Duitstalige minderheid. Op geen enkele wijze reageren die zoals de Franstaligen in de Vlaamse Rand. Genève is eentalig Frans en dat wordt gerespecteerd. Hetzelfde in Zürich waar Franstaligen ook wonen. Iedereen respecteert echter het Duitstalig karakter van de stad.

Enkel dit inherent en loyaal respect voor de strikte eentaligheid is dus de garantie voor communautaire verzoening. Niet het voortdurend toegeven aan het Franstalig imperialisme.

[evilbu]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, totaal niet. In Genève is er bijvoorbeeld een belangrijke Duitstalige minderheid. Op geen enkele wijze reageren die zoals de Franstaligen in de Vlaamse Rand. Genève is eentalig Frans en dat wordt gerespecteerd. Hetzelfde in Zürich waar Franstaligen ook wonen. Iedereen respecteert echter het Duitstalig karakter van de stad.

Enkel dit inherent en loyaal respect voor de strikte eentaligheid is dus de garantie voor communautaire verzoening. Niet het voortdurend toegeven aan het Franstalig imperialisme.

Maar toen zij hun grenzen vastlegden... wat waren hun criteria? Hebben zij ook "voorlopige" faciliteiten gehad? Bij ons heb je twee soorten Franstaligen in de Rand, zij die er voor 1963 woonden en zij die erna zijn komen wonen in de Rand.

[Catalyst]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dit is geenszins een wollige zin (tenminste als u het woord "sociologisch" begrijpt natuurlijk; voor iemand die niet weet waarover het gaat, kan dit inderdaad "wollig" overkomen): het is gewoon de werkelijkheid. Vlamingen als Franstaligen leven, afgezien van de zekere overlapping in het Brusselse, niet met dan wel naast elkaar. De invloedssferen is ook heel anders: Wallonië is veel sterker gericht op Frankrijk (u moet maar eens naar het politiek praatprogramma kijken op RTL hoe vaak daar verwezen wordt naar de Franse politiek terwijl men het heeft over de Belgische of Waalse politiek); Vlaanderen veel sterker op Nederland (de moord op Van Gogh en Fortuyn was maandenlang gespreksonderwerp in Vlaanderen; niet in Wallonië). Voor heel veel Vlamingen is Wallonië evenzeer een vakantiebestemming geworden als bijvoorbeeld de streek van de Loire of de Duitse Eifel. Nu de belemmeringen eigen de grenzen steeds meer wegvallen, wordt dit steeds duidelijker.

Het is niet omdat de Franstaligen resp. Nederlandstaligen (misschien) meer oog hebben voor resp. Parijs of Amsterdam dat er een "sociologische grens" bestaat. Natuurlijk zijn er cultuurverschillen tussen taalgroepen. Er zijn ook andere grenzen in de maatschappij: genderverschillen, gescheiden sferen tussen hoog-en laaggeschoolden, tussen Limburgers en West-Vlamingen. Ik moet toegeven dat ik een pak West-Vlamingen gewoonweg niet versta omdat ze hun eigen taal - het Nederlands - niet eens machtig zijn. Ik poog echter samen te leven mét lager geschoolden, met W-Vlamingen, met vrouwen, met Franstaligen...

Ik voel mij Belg, of ik nu in Nederlands- of Franstalig België ben.

Uw argumenten leiden naar een zeer isolationistische maatschappij waarin iedereen onder zijn kerktoren zit. Zelfs in de middeleeuwen was er in Brabant meer eenheid dan vandaag.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door evilbu

Maar toen zij hun grenzen vastlegden... wat waren hun criteria? Hebben zij ook "voorlopige" faciliteiten gehad? Bij ons heb je twee soorten Franstaligen in de Rand, zij die er voor 1963 woonden en zij die erna zijn komen wonen in de Rand.

Ik weet niet wanneer die eentaligheid werd vastgelegd. Wel moet het al heel lang geleden zijn, daar ik geen onmiddellijke verwijzing naar recente wetten of bepalingen vind. "Faciliteiten" hebben de Zwitsers niet gekend, bij mijn weten.

[Catalyst]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Enkel dit inherent en loyaal respect voor de strikte eentaligheid is dus de garantie voor communautaire verzoening. Niet het voortdurend toegeven aan het Franstalig imperialisme.

Dus het volstaat in België de taalwetten te doen naleven om tot een "communautaire verzoening" te komen?