De Verenigde Naties, houden of afschaffen?

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Boven alles moet VN objectief en onafhankelijk blijven. Zolang in de VN niet duidelijk vastgelegd wordt wat de precieze eisen zijn voor behoorlijk bestuur of systeem, dan kunnen geen voorwaarden gesteld worden door deze organisatie inzake bv democratie. Niet verkozen regeringen hoeven niet per definitie nadelig te zijn voor een land, net zomin als 'democratisch' verkozen leiders een zekere meerwaarde te bieden hebben.
AV blijft vooral belangrijk als geïnstitutionaliseerd diplomatiek forum. Dat is toch al heel wat.

Ok, maar hoe krijg je de VN in haar huidige vorm zo ver dat er voorwaarden inzake behoorlijk bestuur worden opgesteld?
Misschien kan dit enkel als je vanaf nul begint met een nieuwe organisatie.

Verder ben ik het niet eens met je stelling inzake democratie en de mogelijke meerwaarde van niet-democratische regimes. Uiteindelijk leidt het gebrek aan pluralisme, aan transparantie, aan accountability, aan controle, en aan vernieuwing (wat allemaal inherent is aan een niet-democratisch systeem), tot verstarring, stagnatie, en een verlaagde efficiëntie.
Dus ook louter praktisch gezien, zonder morele overwegingen, zijn dictaturen slechtere systemen dan democratieën. Maar toegegeven, dictaturen zijn goed in het zetten van de eerste stap naar industrialisatie, zo blijkt.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Ik ben het over veel zaken eens met jouw visie , Chunga. Ik heb dan ook eveneens niet gestemd in de peiling.
De VN als idee, als concept, is veel beter dan de VN in har huidige verschijningsvorm.
Maar ik vind jouw voorstel over een "internationale hulp-en dialoogorganisatie" toch iets te beperkt. Er zijn in de21ste eeuw steeds meer tansnatuonae problemen, en die vragen om tansnatuonale oplssingen, en dus grensoverschrijdende beslissingen. Deze evolutie zal volgens mij niet stoppen, en dus moeten we nadenken over hoe we een dergelijke hervormde instantie kunnen
- in een meer rechvaardige afspiegeling van de wereld omvormen
- minder bureaucratisch maken
-effectieve daadkracht geven, en dit zonder dat we een "wereldregering" creëren, want dit zou per definitie de demcratie verzwakken door de grote afstand met de wereldburgers.

Ik benader de VN op twee manieren, Dr. Strangelove:

1. Ideologisch-utopische benadering

Hierbij vertrek ik - eenvoudig uitgelegd - vanuit mijn libertarische overtuiging die gebiedt dat de overheid slechts een instrument is dat dient om de vrijheid van individuen te verdedigen - volgens het NAP - welke zich onder 'sociaal contract' verenigden waarmee die minimale overheid in het leven werd geroepen.
Hierbij denk ik niet in termen van naties of staten maar samenlevingsgemeenschappen. Grenzen en feitelijke nationaliteiten bestaan niet want elk individu kan vrijblijvend zijn/haar 'sociaal contract' met een samenlevingsgemeenschap verbreken en een 'sociaal contract' met een andere, bereidwillige samenlevingsgemeenschap aangaan. Of groepen uittredende individuen kunnen vrijelijk nieuwe samenlevingsgemeenschappen in het leven roepen met hun specifieke bepalingen.
Vertrekkend vanuit dit theoretisch ideaal is het dus zeer moeilijk om een 'overheid van overheden' te aanvaarden omdat die 'overheid van overheden' zichzelf - via het democratisch stelsel - bevoegdheden zou kunnen toeëigenen die toelaten om specifieke eigenheden van individuele samenlevingsgemeenschappen aan te tasten. Dit betekent een agressieve daad en maakt dat elk van de samenlevingsgemeenschappen die geconfronteerd wordt met een aantasting van de vrijheid van haar individuen - via supranationale regelgeving door de 'overheid van overheden' - het recht heeft zich hiertegen te verdedigen (indien nodig mét geweld).
Bijgevolg is een 'overheid van overheden' een louter voluntaristisch gegeven. Men kan er dialogeren maar die 'overheid van overheden' kan nooit enige macht hebben om iets manu militari te implementeren.

Dit is meteen mijn grootste bezwaar bij de UN zoals we die nu kennen. Die UN heeft wél de macht om een resolutie - zoals men dat noemt - uit te vaardigen en de uitvoering ervan via militaire middelen af te dwingen. Niet dat we op dit vlak al veel successen zagen, maar de UN kan het in feite wel.
Wanneer wordt gepleit voor het verstevigen van de macht van de UN dan ben alvast ik daar een heftig tegenstander van.

Maar binnen het ideologisch-utopisch denken ga ik nog een stap verder door te stellen dat hét ideaal het niet bestaan van grenzen is waardoor op gans deze aardbol vrijheid van beweging van personen en goederen geldt. Slechts één overheid - een, jawel, wereldoverheid - ziet toe op het harmonieus samenleven volgens het libertarisch principe (zeer eenvoudig gesteld):
"Elk mens bezit de absolute vrijheid zolang het gebruik van dit recht geen belemmering betekent voor een ander mens datzelfde recht te gebruiken".

In dergelijke open en vrije wereld kunnen mensen zich naar eigen goeddunken eender waar ter wereld verenigen of bestaande verenigingen ontbinden zolang de onvervreembaarheid van het recht op absolute vrijheid (dus zelfbeschikking) wordt geëerbiedigd. Dit impliceert natuurlijk ook een volledige deregureling van de wereldmarkt (ik weet dat je het daar moeilijk mee hebt) maar de louter economische discussie - die een afgeleide van de fundamentele discussie is - is nu even van geen belang, denk ik.

Dit is in het kort mijn ideologisch-utopische visie op wat een wereldoverheid zou zijn.


2. Real-politieke visie

Hierin moet ik vertrekken bij de geldende realiteit, bij wat de UN nu is. Zoals je zelf stelt is het een bureaucratische mastodont zonder gelijke die zo log en niet transparant is dat het hem ontbreekt aan enige slagkracht (enkele uitzonderingen bijv. de Tweede Golfoorlog buiten beschouwing gelaten).
Vooreerst denk ik dat de UN volledig moet worden ontbonden en dat de verschillende hulpverlenende nevenorganisaties (UNESCO, UNICEF, ...) autonome organisaties moeten worden zonder afdwingende bevoegdheden en op louter voluntaristische basis. Eigenlijk moeten al deze activiteiten van de huidige UN dus worden afgestoten en omgevormd tot een soort liefdadigheidsorganisaties die op wereldvlak actief zijn zoals het Rode Kruis, Artsen zonder Grenzen, World Wildlife Fund, Amnesty International etc. dat zijn.

Wat rest is de UN als werelddialoogorganisatie. Een veiligheidsraad is onbestaande en ik geloof dat we met betrekking tot dit gegeven op dezelfde golflengte zitten. De veiligheidsraad - waarin een beperkt aantal leden over grote bevoegdheden (veto-recht) beschikken - is een aanfluiting van het gelijkwaardigheidsbeginsel en één van de hoofdredenen van het malfunctioneren van de ganse UN.
Enkel de algemene vergadering blijft bestaan en kan louter adviezen geven mbt bepaalde problematieken. Resoluties kunnen dus worden goedgekeurd bij bijvoorbeeld gewone of tweederde meerderheid. Die resoluties zijn echter niet afdwingbaar.
Net zoals elke andere vereniging heeft ook de UN het recht leden te weigeren of indien nodig uit te sluiten. Ook dit gebeurt via stemming in de algemene vergadering en laat de uitsluiting van dictatoriale regimes toe.
Binnen de schoot van de UN kunnen onderhandelingen plaatsvinden waarbij coalities worden gevormd die hun bedoelingen kenbaar maken en deze ter evaluatie voorleggen aan de algemene vergadering. Indien een bepaalde bedoeling wordt goedgekeurd kan ze eventueel onder UN-resolutie ten uitvoer worden gebracht zonder dat de UN de uitvoering leidt (dus VN-vredesmachten worden definitief naar de geschiedenisboeken verwezen).
De grootste kracht van de UN moet voortkomen uit haar ongebondenheid en haar feitelijke niet betrokkenheid. Op deze manier kan noch de één, noch de ander gaan opperen dat de UN een instrument is van deze of gene grote staat.
De macht van die grote staten wordt binnen de VN sterk gereduceerd omdat het moeilijker wordt resoluties te sturen. Honderden landen 'bewerken' in de algemene vergadering, is nu eenmaal moeilijker dan de weinige landen die al dan niet permanent tot de veiligheidsraad behoren.

Zo dat is in het kort mijn - weliswaar onvolledige - visie op wat de UN moet zijn: een louter dialoogorganisatie zonder afdwingende bevoegdheden en gevormd op voluntaristische basis.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Neen, in mijn wereld kunnen we allemaal knuffelend en gezellig samenleven op gelijke voet. Zoals de troetelbeertjes...

Volgens u zijn alle organisaties die zich verzetten tegen kolonialisme "troetelbeetjes". PKK, PFLP, ETA, IRA,... zullen blij zijn met hun nieuw koosnaampje.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Volgens u zijn alle organisaties die zich verzetten tegen kolonialisme "troetelbeetjes". PKK, PFLP, ETA, IRA,... zullen blij zijn met hun nieuw koosnaampje.

Verbanden leggen is blijkbaar je sterkste kant niet.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Verbanden leggen is blijkbaar je sterkste kant niet.

??

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

??

Zoals ik al zei...

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Ik benader de VN op twee manieren, Dr. Strangelove:

1. Ideologisch-utopische benadering

Hierbij vertrek ik - eenvoudig uitgelegd - vanuit mijn libertarische overtuiging die gebiedt dat de overheid slechts een instrument is dat dient om de vrijheid van individuen te verdedigen - volgens het NAP - welke zich onder 'sociaal contract' verenigden waarmee die minimale overheid in het leven werd geroepen.
Hierbij denk ik niet in termen van naties of staten maar samenlevingsgemeenschappen. Grenzen en feitelijke nationaliteiten bestaan niet want elk individu kan vrijblijvend zijn/haar 'sociaal contract' met een samenlevingsgemeenschap verbreken en een 'sociaal contract' met een andere, bereidwillige samenlevingsgemeenschap aangaan. Of groepen uittredende individuen kunnen vrijelijk nieuwe samenlevingsgemeenschappen in het leven roepen met hun specifieke bepalingen.
Vertrekkend vanuit dit theoretisch ideaal is het dus zeer moeilijk om een 'overheid van overheden' te aanvaarden omdat die 'overheid van overheden' zichzelf - via het democratisch stelsel - bevoegdheden zou kunnen toeëigenen die toelaten om specifieke eigenheden van individuele samenlevingsgemeenschappen aan te tasten. Dit betekent een agressieve daad en maakt dat elk van de samenlevingsgemeenschappen die geconfronteerd wordt met een aantasting van de vrijheid van haar individuen - via supranationale regelgeving door de 'overheid van overheden' - het recht heeft zich hiertegen te verdedigen (indien nodig mét geweld).
Bijgevolg is een 'overheid van overheden' een louter voluntaristisch gegeven. Men kan er dialogeren maar die 'overheid van overheden' kan nooit enige macht hebben om iets manu militari te implementeren.

Dit is meteen mijn grootste bezwaar bij de UN zoals we die nu kennen. Die UN heeft wél de macht om een resolutie - zoals men dat noemt - uit te vaardigen en de uitvoering ervan via militaire middelen af te dwingen. Niet dat we op dit vlak al veel successen zagen, maar de UN kan het in feite wel.
Wanneer wordt gepleit voor het verstevigen van de macht van de UN dan ben alvast ik daar een heftig tegenstander van.

Maar binnen het ideologisch-utopisch denken ga ik nog een stap verder door te stellen dat hét ideaal het niet bestaan van grenzen is waardoor op gans deze aardbol vrijheid van beweging van personen en goederen geldt. Slechts één overheid - een, jawel, wereldoverheid - ziet toe op het harmonieus samenleven volgens het libertarisch principe (zeer eenvoudig gesteld):
"Elk mens bezit de absolute vrijheid zolang het gebruik van dit recht geen belemmering betekent voor een ander mens datzelfde recht te gebruiken".

In dergelijke open en vrije wereld kunnen mensen zich naar eigen goeddunken eender waar ter wereld verenigen of bestaande verenigingen ontbinden zolang de onvervreembaarheid van het recht op absolute vrijheid (dus zelfbeschikking) wordt geëerbiedigd. Dit impliceert natuurlijk ook een volledige deregureling van de wereldmarkt (ik weet dat je het daar moeilijk mee hebt) maar de louter economische discussie - die een afgeleide van de fundamentele discussie is - is nu even van geen belang, denk ik.

Dit is in het kort mijn ideologisch-utopische visie op wat een wereldoverheid zou zijn.


2. Real-politieke visie

Hierin moet ik vertrekken bij de geldende realiteit, bij wat de UN nu is. Zoals je zelf stelt is het een bureaucratische mastodont zonder gelijke die zo log en niet transparant is dat het hem ontbreekt aan enige slagkracht (enkele uitzonderingen bijv. de Tweede Golfoorlog buiten beschouwing gelaten).
Vooreerst denk ik dat de UN volledig moet worden ontbonden en dat de verschillende hulpverlenende nevenorganisaties (UNESCO, UNICEF, ...) autonome organisaties moeten worden zonder afdwingende bevoegdheden en op louter voluntaristische basis. Eigenlijk moeten al deze activiteiten van de huidige UN dus worden afgestoten en omgevormd tot een soort liefdadigheidsorganisaties die op wereldvlak actief zijn zoals het Rode Kruis, Artsen zonder Grenzen, World Wildlife Fund, Amnesty International etc. dat zijn.

Wat rest is de UN als werelddialoogorganisatie. Een veiligheidsraad is onbestaande en ik geloof dat we met betrekking tot dit gegeven op dezelfde golflengte zitten. De veiligheidsraad - waarin een beperkt aantal leden over grote bevoegdheden (veto-recht) beschikken - is een aanfluiting van het gelijkwaardigheidsbeginsel en één van de hoofdredenen van het malfunctioneren van de ganse UN.
Enkel de algemene vergadering blijft bestaan en kan louter adviezen geven mbt bepaalde problematieken. Resoluties kunnen dus worden goedgekeurd bij bijvoorbeeld gewone of tweederde meerderheid. Die resoluties zijn echter niet afdwingbaar.
Net zoals elke andere vereniging heeft ook de UN het recht leden te weigeren of indien nodig uit te sluiten. Ook dit gebeurt via stemming in de algemene vergadering en laat de uitsluiting van dictatoriale regimes toe.
Binnen de schoot van de UN kunnen onderhandelingen plaatsvinden waarbij coalities worden gevormd die hun bedoelingen kenbaar maken en deze ter evaluatie voorleggen aan de algemene vergadering. Indien een bepaalde bedoeling wordt goedgekeurd kan ze eventueel onder UN-resolutie ten uitvoer worden gebracht zonder dat de UN de uitvoering leidt (dus VN-vredesmachten worden definitief naar de geschiedenisboeken verwezen).
De grootste kracht van de UN moet voortkomen uit haar ongebondenheid en haar feitelijke niet betrokkenheid. Op deze manier kan noch de één, noch de ander gaan opperen dat de UN een instrument is van deze of gene grote staat.
De macht van die grote staten wordt binnen de VN sterk gereduceerd omdat het moeilijker wordt resoluties te sturen. Honderden landen 'bewerken' in de algemene vergadering, is nu eenmaal moeilijker dan de weinige landen die al dan niet permanent tot de veiligheidsraad behoren.

Zo dat is in het kort mijn - weliswaar onvolledige - visie op wat de UN moet zijn: een louter dialoogorganisatie zonder afdwingende bevoegdheden en gevormd op voluntaristische basis.

Een zeer boeiende visie, Chunga. Maar ik heb toch enkele vragen en opmerkingen.

1. Ideologisch-utopisch

Als je uitgaat van gemeenschappen en niet van natie-staten, zie dan het lidmaatschap van internationale organisaties ook op deze basis? Ik bedoel, wil je het intergouvermentele karakter van quasi alle internationale organisaties vervangen door het lidmaatschap van (vele duizenden?) samenlevingsgemeenschappen?

Hoe groot zie jij die samenlevingsgemeenschappen?
Ik ben persoonlijk van mening dat als men deze gemeenschappen op basis van directe democratie wil organiseren, een klein bevolkingsaantal (en dus veel gemeenschappen) het beste zou werken. Maar dat zou op wereldniveau de zaken complexer maken, tenzij men een tussenniveau zou creëren.

De discussie over deregulering zullen we hier best niet voeren, dat zou ons afleiden van het onderwerp. Maar ik wil toch opmerken dat ik weliswaar een "libertarian socialist" ben, maar daarom nog geen voorstander van protectionisme of van centrale planning. Als de radicale liberalen eisen dat de Europese landbouwsubsidies worden afgeschaft, dan hebben ze mijn steun.

2. Real-politieke visie

Je idee over het afstoten en autonoom maken van UNICEF, UNESCO, en dergelijke is interessant en zou inderdaad kunnen helpen om de VN opnieuw te laten focussen op haar eigenlijke kerntaken. Maar als NGO's zouden dergelijke organistaies in bepaalde dictaturen misschien kwetsbaarder zijn voor repressie en sabotage door het regime dan nu, als officiële VN-organisatie.

En dan, wanneer we uitgaan van de reële machtsverhoudingen, dan vrees ik dat het quasi onmogelijk zal zijn om de huidige permanente leden van de VN-veiligheidsraad er van te overtuigen dit privilege op te geven. Ik zie niet in hoe dit zou kunnen lukken.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Ik benader de VN op twee manieren, Dr. Strangelove:

1. Ideologisch-utopische benadering

Hierbij vertrek ik - eenvoudig uitgelegd - vanuit mijn libertarische overtuiging die gebiedt dat de overheid slechts een instrument is dat dient om de vrijheid van individuen te verdedigen - volgens het NAP - welke zich onder 'sociaal contract' verenigden waarmee die minimale overheid in het leven werd geroepen.
Hierbij denk ik niet in termen van naties of staten maar samenlevingsgemeenschappen. Grenzen en feitelijke nationaliteiten bestaan niet want elk individu kan vrijblijvend zijn/haar 'sociaal contract' met een samenlevingsgemeenschap verbreken en een 'sociaal contract' met een andere, bereidwillige samenlevingsgemeenschap aangaan. Of groepen uittredende individuen kunnen vrijelijk nieuwe samenlevingsgemeenschappen in het leven roepen met hun specifieke bepalingen.
Vertrekkend vanuit dit theoretisch ideaal is het dus zeer moeilijk om een 'overheid van overheden' te aanvaarden omdat die 'overheid van overheden' zichzelf - via het democratisch stelsel - bevoegdheden zou kunnen toeëigenen die toelaten om specifieke eigenheden van individuele samenlevingsgemeenschappen aan te tasten. Dit betekent een agressieve daad en maakt dat elk van de samenlevingsgemeenschappen die geconfronteerd wordt met een aantasting van de vrijheid van haar individuen - via supranationale regelgeving door de 'overheid van overheden' - het recht heeft zich hiertegen te verdedigen (indien nodig mét geweld).
Bijgevolg is een 'overheid van overheden' een louter voluntaristisch gegeven. Men kan er dialogeren maar die 'overheid van overheden' kan nooit enige macht hebben om iets manu militari te implementeren.

Dit is meteen mijn grootste bezwaar bij de UN zoals we die nu kennen. Die UN heeft wél de macht om een resolutie - zoals men dat noemt - uit te vaardigen en de uitvoering ervan via militaire middelen af te dwingen. Niet dat we op dit vlak al veel successen zagen, maar de UN kan het in feite wel.
Wanneer wordt gepleit voor het verstevigen van de macht van de UN dan ben alvast ik daar een heftig tegenstander van.

Maar binnen het ideologisch-utopisch denken ga ik nog een stap verder door te stellen dat hét ideaal het niet bestaan van grenzen is waardoor op gans deze aardbol vrijheid van beweging van personen en goederen geldt. Slechts één overheid - een, jawel, wereldoverheid - ziet toe op het harmonieus samenleven volgens het libertarisch principe (zeer eenvoudig gesteld):
"Elk mens bezit de absolute vrijheid zolang het gebruik van dit recht geen belemmering betekent voor een ander mens datzelfde recht te gebruiken".

In dergelijke open en vrije wereld kunnen mensen zich naar eigen goeddunken eender waar ter wereld verenigen of bestaande verenigingen ontbinden zolang de onvervreembaarheid van het recht op absolute vrijheid (dus zelfbeschikking) wordt geëerbiedigd. Dit impliceert natuurlijk ook een volledige deregureling van de wereldmarkt (ik weet dat je het daar moeilijk mee hebt) maar de louter economische discussie - die een afgeleide van de fundamentele discussie is - is nu even van geen belang, denk ik.

Dit is in het kort mijn ideologisch-utopische visie op wat een wereldoverheid zou zijn.


2. Real-politieke visie

Hierin moet ik vertrekken bij de geldende realiteit, bij wat de UN nu is. Zoals je zelf stelt is het een bureaucratische mastodont zonder gelijke die zo log en niet transparant is dat het hem ontbreekt aan enige slagkracht (enkele uitzonderingen bijv. de Tweede Golfoorlog buiten beschouwing gelaten).
Vooreerst denk ik dat de UN volledig moet worden ontbonden en dat de verschillende hulpverlenende nevenorganisaties (UNESCO, UNICEF, ...) autonome organisaties moeten worden zonder afdwingende bevoegdheden en op louter voluntaristische basis. Eigenlijk moeten al deze activiteiten van de huidige UN dus worden afgestoten en omgevormd tot een soort liefdadigheidsorganisaties die op wereldvlak actief zijn zoals het Rode Kruis, Artsen zonder Grenzen, World Wildlife Fund, Amnesty International etc. dat zijn.

Wat rest is de UN als werelddialoogorganisatie. Een veiligheidsraad is onbestaande en ik geloof dat we met betrekking tot dit gegeven op dezelfde golflengte zitten. De veiligheidsraad - waarin een beperkt aantal leden over grote bevoegdheden (veto-recht) beschikken - is een aanfluiting van het gelijkwaardigheidsbeginsel en één van de hoofdredenen van het malfunctioneren van de ganse UN.
Enkel de algemene vergadering blijft bestaan en kan louter adviezen geven mbt bepaalde problematieken. Resoluties kunnen dus worden goedgekeurd bij bijvoorbeeld gewone of tweederde meerderheid. Die resoluties zijn echter niet afdwingbaar.
Net zoals elke andere vereniging heeft ook de UN het recht leden te weigeren of indien nodig uit te sluiten. Ook dit gebeurt via stemming in de algemene vergadering en laat de uitsluiting van dictatoriale regimes toe.
Binnen de schoot van de UN kunnen onderhandelingen plaatsvinden waarbij coalities worden gevormd die hun bedoelingen kenbaar maken en deze ter evaluatie voorleggen aan de algemene vergadering. Indien een bepaalde bedoeling wordt goedgekeurd kan ze eventueel onder UN-resolutie ten uitvoer worden gebracht zonder dat de UN de uitvoering leidt (dus VN-vredesmachten worden definitief naar de geschiedenisboeken verwezen).
De grootste kracht van de UN moet voortkomen uit haar ongebondenheid en haar feitelijke niet betrokkenheid. Op deze manier kan noch de één, noch de ander gaan opperen dat de UN een instrument is van deze of gene grote staat.
De macht van die grote staten wordt binnen de VN sterk gereduceerd omdat het moeilijker wordt resoluties te sturen. Honderden landen 'bewerken' in de algemene vergadering, is nu eenmaal moeilijker dan de weinige landen die al dan niet permanent tot de veiligheidsraad behoren.

Zo dat is in het kort mijn - weliswaar onvolledige - visie op wat de UN moet zijn: een louter dialoogorganisatie zonder afdwingende bevoegdheden en gevormd op voluntaristische basis.

Het eerste is idd een even grote droom als mijn Wereld-regering.
Maar het tweede moet haalbaar zijn, alleen zouden richtlijnen in verband met sociale waarden wel afdwingbaar moeten zijn bij een behalen van 3/4 meerderheid.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Als je uitgaat van gemeenschappen en niet van natie-staten, zie dan het lidmaatschap van internationale organisaties ook op deze basis? Ik bedoel, wil je het intergouvermentele karakter van quasi alle internationale organisaties vervangen door het lidmaatschap van (vele duizenden?) samenlevingsgemeenschappen?
Hoe groot zie jij die samenlevingsgemeenschappen? .

Wel, op de eerste plaats zie ik elk individu als een vrij mens die beschikt over een onvervreemdbare zelfbeschikking. Dat is dé essentie. Een mens gaat, staat, zegt, schrijft, denkt en doet wat die mens wil zolang dit alles geen belemmering betekent voor een ander mens datzelfde recht te gebruiken.

In de finale utopie geldt dit voor alle mensen op deze aardbol.

Er is één wereldoverheid die, via de bevoegdheden politie en justitie, de onvervreemdbare zelfbeschikking van elk vrij mens garandeert.

De grootte van de samenlevingsgemeenschappen is inderdaad variabel en het 'sociaal contract' wordt op basis van vrije keuze afgesloten en kan vrijblijvend worden verbroken door het individu of door de samenlevingsgemeenschap.

Een samenlevingsgemeenschap kan bestaan uit minimum twee leden en uit een onbepaald maximum. Een mens kan echter ook beslissen helemaal alleen door het leven te gaan maar dan hebben we het niet meer over 'gemeenschap'.

De toetredings -en vewijderingsvoorwaarden worden in het sociaal contract bepaald en met de inhoud van de sociale contracten heeft de wereldoverheid geen uitstaans zolang dus de onvervreemdbare zelfbeschikking van elk vrij mens niet wordt aangetast.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Ik ben persoonlijk van mening dat als men deze gemeenschappen op basis van directe democratie wil organiseren, een klein bevolkingsaantal (en dus veel gemeenschappen) het beste zou werken. Maar dat zou op wereldniveau de zaken complexer maken, tenzij men een tussenniveau zou creëren.

Hoe de verschillende samenlevingsgemeenschappen zich organiseren (inspraak, infrastructuur, onderwijs, economische activiteit, etc.) is in deze eigenlijk van geen belang. Ze doen dit zoals het hen uitkomt maar - ik leg er de nadruk op: de onvervreemdbaarheid van de zelfbeschikking van elk vrij mens mag niet worden aangetast.

Belangrijk om te melden - dat vergat ik in vorige reactie - is dat ik binnen dit ideologisch-utopisch denken uitga van de rationele mens. Dat is een zeer belangrijk element om uiteindelijk tot een sluitend ideologisch-utopisch model te komen. Ik weet dus ook nog niet hoe dat model er uiteindelijk zal uitzien, daar denk ik nog over na vertrekkend vanuit bovenstaande hoofdlijnen en rekeninghoudend met bedenkingen van derden.

Met de rationele mens als uitgangspunt is het binnen dit ideologisch-utopisch denken makkelijker om het Non-Agressie Principe als een onveranderlijke waarde te beschouwen (het is nu eenmaal utopisch denken).

Je bedenking echter, is er één die me al eens ganse tijd doet vastlopen omdat theoretisch genomen - ervan uitgaand dat er geen mensen zijn die zich niet aansluiten bij een samenlevingsgemeenschap - er momenteel meer dan drie miljard samenlevingsgemeenschappen kunnen ontstaan. Om vanuit zo een brede basis een koepel te vormen waarin eerlijke vertegenwoordiging is verzekerd, is geen senicure, zelfs niet binnen het ideologisch-utopisch denken. Ik ben hier dus helemaal niet uit en dacht ook al aan één of meer tussenniveau's maar dan verval ik al gauw in complexiteit en beperking van de mogelijkheid tot het vrij afsluiten van samenlevingsgemeenschappen.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

De discussie over deregulering zullen we hier best niet voeren, dat zou ons afleiden van het onderwerp. Maar ik wil toch opmerken dat ik weliswaar een "libertarian socialist" ben, maar daarom nog geen voorstander van protectionisme of van centrale planning. Als de radicale liberalen eisen dat de Europese landbouwsubsidies worden afgeschaft, dan hebben ze mijn steun.

Inderdaad, binnen deze context een afgeleide discussie.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

2. Real-politieke visie
Je idee over het afstoten en autonoom maken van UNICEF, UNESCO, en dergelijke is interessant en zou inderdaad kunnen helpen om de VN opnieuw te laten focussen op haar eigenlijke kerntaken. Maar als NGO's zouden dergelijke organistaies in bepaalde dictaturen misschien kwetsbaarder zijn voor repressie en sabotage door het regime dan nu, als officiële VN-organisatie.

Een belangrijke opmerking, maar afstoten van deze activiteiten hoeft niet te betekenen dat men die organisaties aan hun lot overlaat. Die organisaties zouden bijvoorbeeld de mogelijkheid moeten krijgen om problemen waarmee ze worden geconfronteerd op de agenda te plaatsen van de algemene vergadering van de VN.
Stel je eens voor welke politieke impact een negatieve stemming zou hebben voor een land dat weigert aan een onafhankelijke, humanitaire hulporganisatie haar activiteiten te ontplooien.
Of een meer specifiek voorbeeld, dat Amnesty International een misprijzende resolutie over een land in de algemene vergadering van de VN kan laten goedkeuren met een grote meerderheid.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

En dan, wanneer we uitgaan van de reële machtsverhoudingen, dan vrees ik dat het quasi onmogelijk zal zijn om de huidige permanente leden van de VN-veiligheidsraad er van te overtuigen dit privilege op te geven. Ik zie niet in hoe dit zou kunnen lukken.

Dat is zeker hét grootste probleem. De privileges zijn geïnstitutionaliseerd en zullen nooit in een opwelling van goedheid door de permanente leden worden opgegeven.
Hoe dat moet worden opgelost, weet ik niet en ik durf te betwijfelen indien er iemand is die voor dit probleem een oplossing in pacht heeft.
Voorlopig zie ik als enige mogelijkheid het doodbloeden van de VN als gevolg van voortdurend falen waarna een nieuwe organisatie wordt opgericht die het gelijkwaardigheidsbeginsel wél van bij het begin inschrijft.
Ik mag er echter niet aan denken welke gebeurtenissen zouden kunnen leiden tot dat doodbloeden en dan vraag ik me ook af indien het sop de kolen waard zou zijn.
Want we moeten wel wezen, de VN zal - volgens mij - enkel ophouden te bestaan op een manier zoals de Volkerenbond indertijd aan zijn einde kwam.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Het eerste is idd een even grote droom als mijn Wereld-regering.
Maar het tweede moet haalbaar zijn, alleen zouden richtlijnen in verband met sociale waarden wel afdwingbaar moeten zijn bij een behalen van 3/4 meerderheid.

Wel, het afstoten van de nevenactiviteiten zie ik als haalbaar, maar het verleggen van de werkelijke macht van de veiligheidsraad naar de algemene vergadering zodat het gelijkheidsbeginsel ten volle kan spelen en de invloed van de grote staten wordt gereduceerd, zie ik niet snel en op een rustige manier verlopen.

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Wel, op de eerste plaats zie ik elk individu als een vrij mens die beschikt over een onvervreemdbare zelfbeschikking. Dat is dé essentie. Een mens gaat, staat, zegt, schrijft, denkt en doet wat die mens wil zolang dit alles geen belemmering betekent voor een ander mens datzelfde recht te gebruiken.

In de finale utopie geldt dit voor alle mensen op deze aardbol.

Er is één wereldoverheid die, via de bevoegdheden politie en justitie, de onvervreemdbare zelfbeschikking van elk vrij mens garandeert.

De grootte van de samenlevingsgemeenschappen is inderdaad variabel en het 'sociaal contract' wordt op basis van vrije keuze afgesloten en kan vrijblijvend worden verbroken door het individu of door de samenlevingsgemeenschap.

Een samenlevingsgemeenschap kan bestaan uit minimum twee leden en uit een onbepaald maximum. Een mens kan echter ook beslissen helemaal alleen door het leven te gaan maar dan hebben we het niet meer over 'gemeenschap'.

De toetredings -en vewijderingsvoorwaarden worden in het sociaal contract bepaald en met de inhoud van de sociale contracten heeft de wereldoverheid geen uitstaans zolang dus de onvervreemdbare zelfbeschikking van elk vrij mens niet wordt aangetast.



Hoe de verschillende samenlevingsgemeenschappen zich organiseren (inspraak, infrastructuur, onderwijs, economische activiteit, etc.) is in deze eigenlijk van geen belang. Ze doen dit zoals het hen uitkomt maar - ik leg er de nadruk op: de onvervreemdbaarheid van de zelfbeschikking van elk vrij mens mag niet worden aangetast.

Belangrijk om te melden - dat vergat ik in vorige reactie - is dat ik binnen dit ideologisch-utopisch denken uitga van de rationele mens. Dat is een zeer belangrijk element om uiteindelijk tot een sluitend ideologisch-utopisch model te komen. Ik weet dus ook nog niet hoe dat model er uiteindelijk zal uitzien, daar denk ik nog over na vertrekkend vanuit bovenstaande hoofdlijnen en rekeninghoudend met bedenkingen van derden.

Met de rationele mens als uitgangspunt is het binnen dit ideologisch-utopisch denken makkelijker om het Non-Agressie Principe als een onveranderlijke waarde te beschouwen (het is nu eenmaal utopisch denken).

Je bedenking echter, is er één die me al eens ganse tijd doet vastlopen omdat theoretisch genomen - ervan uitgaand dat er geen mensen zijn die zich niet aansluiten bij een samenlevingsgemeenschap - er momenteel meer dan drie miljard samenlevingsgemeenschappen kunnen ontstaan. Om vanuit zo een brede basis een koepel te vormen waarin eerlijke vertegenwoordiging is verzekerd, is geen senicure, zelfs niet binnen het ideologisch-utopisch denken. Ik ben hier dus helemaal niet uit en dacht ook al aan één of meer tussenniveau's maar dan verval ik al gauw in complexiteit en beperking van de mogelijkheid tot het vrij afsluiten van samenlevingsgemeenschappen.



Inderdaad, binnen deze context een afgeleide discussie.




Een belangrijke opmerking, maar afstoten van deze activiteiten hoeft niet te betekenen dat men die organisaties aan hun lot overlaat. Die organisaties zouden bijvoorbeeld de mogelijkheid moeten krijgen om problemen waarmee ze worden geconfronteerd op de agenda te plaatsen van de algemene vergadering van de VN.
Stel je eens voor welke politieke impact een negatieve stemming zou hebben voor een land dat weigert aan een onafhankelijke, humanitaire hulporganisatie haar activiteiten te ontplooien.
Of een meer specifiek voorbeeld, dat Amnesty International een misprijzende resolutie over een land in de algemene vergadering van de VN kan laten goedkeuren met een grote meerderheid.



Dat is zeker hét grootste probleem. De privileges zijn geïnstitutionaliseerd en zullen nooit in een opwelling van goedheid door de permanente leden worden opgegeven.
Hoe dat moet worden opgelost, weet ik niet en ik durf te betwijfelen indien er iemand is die voor dit probleem een oplossing in pacht heeft.
Voorlopig zie ik als enige mogelijkheid het doodbloeden van de VN als gevolg van voortdurend falen waarna een nieuwe organisatie wordt opgericht die het gelijkwaardigheidsbeginsel wél van bij het begin inschrijft.
Ik mag er echter niet aan denken welke gebeurtenissen zouden kunnen leiden tot dat doodbloeden en dan vraag ik me ook af indien het sop de kolen waard zou zijn.
Want we moeten wel wezen, de VN zal - volgens mij - enkel ophouden te bestaan op een manier zoals de Volkerenbond indertijd aan zijn einde kwam.

Ik vermoed dat je, net als ik, Kants Eeuwige Vrede en Rousseau en Locke hebt gelezen.
Ik ben eveneens beïnvloed door deze denkers, maar ik heb een paar probleempjes met hun theorieën.

De sociaal-contract-theorie is bij Locke een verdere uitwerking van Hobbes. Men vertrekt vanuit een mythisch verleden, waarin het individu een stuk zelfbeschikking heeft afgestaan aan een overheid/gemeenschap, in een "sociaal contract".
De tegenprestatie van die overheid is het verzekeren van de veiligheid van het individu, om hem te beschermen tegen "de mens als wolf", wat volgens Hobbes de natuurlijke toestand is.
Hobbes leefde natuurljk tijdens de Britse burgeroorlog, en is duidelijk beïnvloed door de gebeurtenissen in zijn pesoonlije leven.
Locke vertrekt vanuit Hobbes zijn theorie, maar maakt een belangrijke aanvulling. De overheid is niet langer een hobbesiaanse Leviathan, maar kan afgezet worden, aangezien de soevereiniteit altijd bij "the people" ligt, en de bevolking dus op elk moment het contract kan opzeggen.
Ik vind dit een goede bijsturing van de sociaal-contract-theorie, maar fundamenteel verzet Locke zich niet tegen de mensvisie van Hobbes en de mythische oorsprong van het sociaal contract. Ik vind dit vreemd, want de mensvisie van Hobbes is duidelijk conservatief en misantroop, terwijl Locke toch de vader van het liberalisme is, en dus wel een meer positieve mensvisie zou mogen gehad hebben.

Kant heeft dan weer duidelijk een rationele mensvisie, net als jij. Hij gaat uit van een confederatie van civiele stadstaten, zonder staand leger, die met behulp van verdragen en internationeel recht, én geleid door een rationele moraliteit, de vrede moeten verzekeren.
Persoonlijk vrees ik dat Kant iets te veel vertrouwne ad in de these dat een grotere rationaliteit leidt tot een sterker moreel en ethisch bewustzijn. Ik geloof niet in "a priori"-waarden. Ik bedoel, een dergelijk systeem is kwetsbaar, want er kan rationeel beslist worden om zich niet aan het internationaal recht te houden, om zo een direct voordeel na te streven. Zie ook het free-rider-syndroom bij kartels bvb.

Rousseaus gemeenschappen die hun sociale contracen zelf opstellen en zich daaarna verenigen in een confederatie van gemeenschappen, ligt waarschijnljkst het dichtst bij jouw ideaal, vermoed ik. Hier is er geen sprake van een mythisch verleden: de bepalingen van het contract worden via directe democratie vastgelegd, en kunnen veranderen.
Maar mijn probleem met Rousseau is zijn nadruk op het "algemeen belang". Hij wil alle deelbelangen verbieden en enkel het algemeen belang laten primeren. Ik vind dit nogal gevaarlijk, het zet de deur open voor de dictatuur van de "verlichten", zij die claimen in naam van het algemeen bekang te handelen.

Wanneer men aan verdere theorievorming doet over samenlevingsgemeenschappen en de afweging tussen presoonlijke vrijheid en zelfbeschikking enerzijds, en de structuur van de gemeenschap/overheid anderzijds, dan zal men hier nog aan moeten werken, denk ik.

(Ok, tot zover mijn mijmeringen over het sociaal contract. )

Ik heb nog een vraag:
In die nieuwe wereldgemeenschap-organisatie, die moet worde opgericht nadat de VN is doodgebloed zoals de Volkenbond, zou je daar dan opteren voor "1 country/community, 1 vote", ongeacht het bevolkingsaantal, of voor een gewogen stemming op basis van het aantal inwoners? (of andere factoren?)

By the way, tussen het doodbloeden van de Volkenbond en de oprichting van de VN was er wel een wereldoorlog, vrees ik.

[La Chunga]

@ Dr.Strangelove,

Ik ga vanavond of morgenvroeg op je interessante bijdrage reageren.


Nu toch al dit.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

By the way, tussen het doodbloeden van de Volkenbond en de oprichting van de VN was er wel een wereldoorlog, vrees ik.

Ik vrees het ook.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Wel, het afstoten van de nevenactiviteiten zie ik als haalbaar, maar het verleggen van de werkelijke macht van de veiligheidsraad naar de algemene vergadering zodat het gelijkheidsbeginsel ten volle kan spelen en de invloed van de grote staten wordt gereduceerd, zie ik niet snel en op een rustige manier verlopen.

De permanente leden zullen zich idd aan hun macht vastklappen. Daarom is er eerst een verandering in de EU nodig. Door deze verandering dringen er zich immers ook veranderingen in de veiligheidsraad op.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

De sociaal-contract-theorie is bij Locke een verdere uitwerking van Hobbes. Men vertrekt vanuit een mythisch verleden, waarin het individu een stuk zelfbeschikking heeft afgestaan aan een overheid/gemeenschap, in een "sociaal contract".
De tegenprestatie van die overheid is het verzekeren van de veiligheid van het individu, om hem te beschermen tegen "de mens als wolf", wat volgens Hobbes de natuurlijke toestand is.
Hobbes leefde natuurljk tijdens de Britse burgeroorlog, en is duidelijk beïnvloed door de gebeurtenissen in zijn pesoonlije leven.
Locke vertrekt vanuit Hobbes zijn theorie, maar maakt een belangrijke aanvulling. De overheid is niet langer een hobbesiaanse Leviathan, maar kan afgezet worden, aangezien de soevereiniteit altijd bij "the people" ligt, en de bevolking dus op elk moment het contract kan opzeggen.
Ik vind dit een goede bijsturing van de sociaal-contract-theorie, maar fundamenteel verzet Locke zich niet tegen de mensvisie van Hobbes en de mythische oorsprong van het sociaal contract. Ik vind dit vreemd, want de mensvisie van Hobbes is duidelijk conservatief en misantroop, terwijl Locke toch de vader van het liberalisme is, en dus wel een meer positieve mensvisie zou mogen gehad hebben.

Misschien kort reageren op bovenstaande door te stellen dat ik uitga van de mens als egoïst. Dat egoïsme beschouw ik niet als negatieve eigenschap want een mens die niet egoïstisch is, kan geen bevrediging uit het leven halen. Wel weet ik dat, indien dat egoïsme de vrije loop krijgt er een intermenselijk, egoïstisch opbod zal plaatsvinden waarbij de ene mens de andere mens schade wil/zal toebrengen om de egoïstische behoefte te bevredigen. Het is louter om die mogelijke schade te vermijden dat ik de noodzaak van een - weliswaar minimale - overheid aanvaard.
Dus is een overheid noodzakelijk? Zeker en vast! Maar enkel om ervoor te zorgen dat het menselijk egoïsme geen menselijke schade veroorzaakt. Of om ervoor te zorgen dat indien er toch schade werd veroorzaakt deze wordt schadeloos gesteld.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Kant heeft dan weer duidelijk een rationele mensvisie, net als jij.

Wel, in eerste instantie lijkt dat wel zo. De mens is een egoïst en zal op de meest rationele manier pogen dat egoïsme te bevredigen.

Toch - en hier kom ik bij empirisme - heb ik eigenlijk een - noem het - schizofrene mensvisie, Dr. Strangelove. Ik geloof dat de mens pas tot rationaliteit wordt gedwongen na een periode van irrationaliteit.

Oorlogen zijn daar tekenende voorbeelden van. Oorlog op zich is irrationeel maar uiteindelijk komt één of meerdere strijdende partijen tot het inzicht dat er meer te winnen is bij vrede.

De puur rationele mensvisie hanteer ik dus enkel binnen het ideologisch-utopisch denken.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Kant gaat uit van een confederatie van civiele stadstaten, zonder staand leger, die met behulp van verdragen en internationeel recht, én geleid door een rationele moraliteit, de vrede moeten verzekeren.
Persoonlijk vrees ik dat Kant iets te veel vertrouwne had in de these dat een grotere rationaliteit leidt tot een sterker moreel en ethisch bewustzijn. Ik geloof niet in "a priori"-waarden. Ik bedoel, een dergelijk systeem is kwetsbaar, want er kan rationeel beslist worden om zich niet aan het internationaal recht te houden, om zo een direct voordeel na te streven. Zie ook het free-rider-syndroom bij kartels bvb.

Inderdaad denk ook ik dat Kant de rationaliteit veel te zwaar liet doorwegen en hij de moraliteit boven het egoïsme plaatste. Dat doe ik dus niet: moraliteit is voor de mens ondergeschikt aan egoïsme. Hiermee bedoel ik dat de mens niet goed doet als hij zich daardoor niet bevredigd voelt.
Ik denk hier bijvoorbeeld aan het steunen van goede doelen, het geven van aalmoezen en dis meer. Een mens gaat geen goede doelen steunen of aalmoezen geven als hij er nadien geen goed gevoel aan overhoudt. Als hij er dus geen voordeel uithaalt. Dat voordeel willen behalen is op zich rationeel, maar de weg om dat voordeel te behalen is niet per definitie moreel. Dat is inderdaad ook mijn grootste bedenking bij Kant: hij gaat ervan uit dat de menselijke rationaliteit automatisch moraliteit induceert. Dat is dus niet zo.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Rousseaus gemeenschappen die hun sociale contracen zelf opstellen en zich daarna verenigen in een confederatie van gemeenschappen, ligt waarschijnljkst het dichtst bij jouw ideaal, vermoed ik. Hier is er geen sprake van een mythisch verleden: de bepalingen van het contract worden via directe democratie vastgelegd, en kunnen veranderen.
Maar mijn probleem met Rousseau is zijn nadruk op het "algemeen belang". Hij wil alle deelbelangen verbieden en enkel het algemeen belang laten primeren. Ik vind dit nogal gevaarlijk, het zet de deur open voor de dictatuur van de "verlichten", zij die claimen in naam van het algemeen bekang te handelen.

Inderdaad, denk ik in de richting van samenlevingsgemeenschappen waarbinnen vrije individuen autonoom sociale contracten opstellen. Liefst gebeurt dit samenleven democratisch maar voor mij is de feitelijke besluitvorming eerder bijzaak (daarom niet onbelangrijk) omdat ik meen dat eender welke vorm van 'decision making' kan, zolang (1) de genomen besluiten geen aantasting betekenen van de individuele vrijheid, (2) dat in acht wordt genomen dat die individuele vrijheid onvervreembaar is én (3) dat er vrijblijvende uitstap uit de samenlevingsgemeenschap mogelijk is.

Met Rousseau bots ik, zoals je aangeeft, in zijn omschrijving van het algemeen belang. Het algemeen belang is voor mij de optelsom van de individuele belangen van alle leden van een samenlevingsgemeenschap. Bijgevolg is dat algemeen belang niet definieerbaar.
Je kan bijvoorbeeld moeilijk stellen dat het hebben van een dak boven het hoofd behoort tot het algemeen belang, terwijl er misschien mensen zijn die prefereren onder de blote hemel te leven. Ik zeg maar wat.
Mocht het hebben van een dak boven het hoofd behoren tot het algemeen belang en mocht een overheid dat algemeen belang - desnoods met geweld - willen toepassen voor elk individu dan wordt de vrijheid van zij die onder de blote hemel wensen te leven geschonden. Weliswaar kan gesteld worden dat er de vrijwillige uitstap is, maar mij lijkt het beter dat niet wordt omschreven welke huisvestingsvorm wordt gekozen.

Vanuit dit laatste ben ik dan ook geen voorstander van directe democratie tijdens het samenleven omdat zoiets leidt tot een perpetale seccessie. Directe democratie impliceert dagdagelijkse besluitvorming over alles wat met het samenleven te maken heeft. Dat leidt geheid tot voortdurende ontevredenheid bij één of meerdere individuen die hun recht op vrijblijvende uitstap gebruiken.
Dit betekent echter niet dat binnen een samenlevingsgemeenschap geen directe democratie kan worden toegepast. Ik beschouw het echter niet als een noodzakelijk fundament voor alle samenlevingsgemeenschappen maar als een mogelijk onderdeel van een sociaal contract.

Ik ga dus uit van een minimale overheid - waarvan de personeelsinvulling weliswaar democratisch verloopt - die het harmonieus samenleven garandeert door het vrijwaren van de individuele rechten. Deze individuele rechten kunnen - via het sociaal contract - worden aangevuld met allerhande zaken eigen aan elke samenlevingsgemeenschap, maar het uitgangspunt voor elke samenlevingsgemeenschap moet de individuele vrijheid zijn.
Op deze manier kunnen socialistisch geïnspireerde samenlevingsgemeenschappen worden opgezet, religieus geïnspireerde, louter economische, theoretisch zelfs samenlevingsgemeenschappen waar niet eens een minimale overheid bestaat enzovoort.

De samenlevingsgemeenschappen kunnen zich verenigen in confederaties maar ook dit kan slechts op vrijwillige basis. Binnen het geheel van de samenlevingsgemeenschappen wordt elke samenlevingsgemeenschap beschouwd als een individu.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Wanneer men aan verdere theorievorming doet over samenlevingsgemeenschappen en de afweging tussen presoonlijke vrijheid en zelfbeschikking enerzijds, en de structuur van de gemeenschap/overheid anderzijds, dan zal men hier nog aan moeten werken, denk ik.

Zeer zeker.

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

(Ok, tot zover mijn mijmeringen over het sociaal contract. )

Zoals je hierboven merkt, betrap ik me er zelf voortdurend op. Dus ga ik over tot je vraag uit de realiteit...

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Ik heb nog een vraag:
In die nieuwe wereldgemeenschap-organisatie, die moet worden opgericht nadat de VN is doodgebloed zoals de Volkenbond, zou je daar dan opteren voor "1 country/community, 1 vote", ongeacht het bevolkingsaantal, of voor een gewogen stemming op basis van het aantal inwoners? (of andere factoren?)

Ik zou opteren voor een gemengd systeem waarbij in de eerste plaats het principe van één land, één stem zou gelden.
Verder zou elk land nog een extra stem krijgen met een 'variabel gewicht'. Dwz dat een standaard wordt opgesteld waarbij de 100%-stem overeenkomt met x aantal inwoners. Ligt het aantal inwoners van een land beneden x, dan zou het gewicht van de stem dalen (bijvoorbeeld 0,9); ligt het aantal inwoners van een land boven x, dan zou het gewicht van de stem stijgen (bijvoorbeeld 1,2).
Bovendien denk ik dat het mogelijk moet worden gemaakt dat landenunies tot één vertegenwoordiging komen. Ik denk bijvoorbeeld aan de EU of een unie van Zuid-Amerikaanse of Afrikaanse landen die en bloc hun stem laten horen binnen de VN.

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

De permanente leden zullen zich idd aan hun macht vastklappen. Daarom is er eerst een verandering in de EU nodig. Door deze verandering dringen er zich immers ook veranderingen in de veiligheidsraad op.

Je bedoelt een staatvorming van de lidstaten van de EU? Dat lijkt mij ook wel wat, op voorwaarde dat de lidstaten vrijwel gehele soevereiniteit behouden.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Ik benader de VN op twee manieren, Dr. Strangelove:

1. Ideologisch-utopische benadering

Speelt absoluut geen rol. Doet totaal niet terzake. Sterker nog: dergelijke utopische visies kunnen de VN of andere organisaties enkel benadelen. Er is immers geen gebrek aan utopen. Die sukkels zouden nog durven geloven dat dergelijke zever in de praktijk werkt, met alle gevolgen vandien. Me dunkt dat de VN hier al voldoende onder geleden heeft.

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

2. Real-politieke visie

Hierin moet ik vertrekken bij de geldende realiteit, bij wat de UN nu is. Zoals je zelf stelt is het een bureaucratische mastodont zonder gelijke die zo log en niet transparant is dat het hem ontbreekt aan enige slagkracht (enkele uitzonderingen bijv. de Tweede Golfoorlog buiten beschouwing gelaten).
Vooreerst denk ik dat de UN volledig moet worden ontbonden en dat de verschillende hulpverlenende nevenorganisaties (UNESCO, UNICEF, ...) autonome organisaties moeten worden zonder afdwingende bevoegdheden en op louter voluntaristische basis. Eigenlijk moeten al deze activiteiten van de huidige UN dus worden afgestoten en omgevormd tot een soort liefdadigheidsorganisaties die op wereldvlak actief zijn zoals het Rode Kruis, Artsen zonder Grenzen, World Wildlife Fund, Amnesty International etc. dat zijn.

Volledig akkoord

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Wat rest is de UN als werelddialoogorganisatie. Een veiligheidsraad is onbestaande en ik geloof dat we met betrekking tot dit gegeven op dezelfde golflengte zitten. De veiligheidsraad - waarin een beperkt aantal leden over grote bevoegdheden (veto-recht) beschikken - is een aanfluiting van het gelijkwaardigheidsbeginsel en één van de hoofdredenen van het malfunctioneren van de ganse UN.
Enkel de algemene vergadering blijft bestaan en kan louter adviezen geven mbt bepaalde problematieken. Resoluties kunnen dus worden goedgekeurd bij bijvoorbeeld gewone of tweederde meerderheid. Die resoluties zijn echter niet afdwingbaar.
Net zoals elke andere vereniging heeft ook de UN het recht leden te weigeren of indien nodig uit te sluiten. Ook dit gebeurt via stemming in de algemene vergadering en laat de uitsluiting van dictatoriale regimes toe.
Binnen de schoot van de UN kunnen onderhandelingen plaatsvinden waarbij coalities worden gevormd die hun bedoelingen kenbaar maken en deze ter evaluatie voorleggen aan de algemene vergadering. Indien een bepaalde bedoeling wordt goedgekeurd kan ze eventueel onder UN-resolutie ten uitvoer worden gebracht zonder dat de UN de uitvoering leidt (dus VN-vredesmachten worden definitief naar de geschiedenisboeken verwezen).
De grootste kracht van de UN moet voortkomen uit haar ongebondenheid en haar feitelijke niet betrokkenheid. Op deze manier kan noch de één, noch de ander gaan opperen dat de UN een instrument is van deze of gene grote staat.
De macht van die grote staten wordt binnen de VN sterk gereduceerd omdat het moeilijker wordt resoluties te sturen. Honderden landen 'bewerken' in de algemene vergadering, is nu eenmaal moeilijker dan de weinige landen die al dan niet permanent tot de veiligheidsraad behoren.

Zo dat is in het kort mijn - weliswaar onvolledige - visie op wat de UN moet zijn: een louter dialoogorganisatie zonder afdwingende bevoegdheden en gevormd op voluntaristische basis.

En meer kan het ook niet zijn in een real-politieke benadering; de enige die telt. Gelijkwaardigheidsbeginsel zal enkel werken wanneer staten gelijkwaardig zijn: nooit. Rusland en Bhutan dezelfde stem? Dream on. Uitsluiten van staten onbelangrijk in een forum. Praten kan nooit geen kwaad. Ook niet met dictators. Uitsluiten zorgt er enkel voor dat het land underground zal moeten opereren. Heeft geen nut, staat blijft volgens zelfde principes functioneren.
Een wereldregering? Mogelijk: wanneer één land de wereld veroverd heeft. Niet vroeger. Dat wordt dus wachten op een kruising tussen Bismarck, Napoleon en Gandhi.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Speelt absoluut geen rol. Doet totaal niet terzake. Sterker nog: dergelijke utopische visies kunnen de VN of andere organisaties enkel benadelen. Er is immers geen gebrek aan utopen. Die sukkels zouden nog durven geloven dat dergelijke zever in de praktijk werkt, met alle gevolgen vandien. Me dunkt dat de VN hier al voldoende onder geleden heeft.

De ideologisch-utopische benadering heeft een louter theoretisch - noem het voor mijn part filosofisch karakter - en heeft aldus haar nut. Ik begrijp echter dat dit vanuit uw real-benadering niet relevant is.
Wel kan ik volgen als u stelt dat ideologisch-utopische gefilosofeer de plaats niet mag innemen van de real-benadering en dat is voor de UN - niet enkel voor die organisatie trouwens - het geval geweest.
Ik denk graag utopisch, maar weet dat ik niet in een utopie leef.

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

En meer kan het ook niet zijn in een real-politieke benadering; de enige die telt. Gelijkwaardigheidsbeginsel zal enkel werken wanneer staten gelijkwaardig zijn: nooit. Rusland en Bhutan dezelfde stem? Dream on. Uitsluiten van staten onbelangrijk in een forum. Praten kan nooit geen kwaad. Ook niet met dictators. Uitsluiten zorgt er enkel voor dat het land underground zal moeten opereren. Heeft geen nut, staat blijft volgens zelfde principes functioneren.
Een wereldregering? Mogelijk: wanneer één land de wereld veroverd heeft. Niet vroeger. Dat wordt dus wachten op een kruising tussen Bismarck, Napoleon en Gandhi.

Gelijkwaardigheid slaat enkel op het hebben van een stem, niet op de macht (bevolking, economie, ...) al dusdanig van een land.
Uitsluiten van een forum kan steeds (een vereniging bepaalt wie en onder welke voorwaarden iemand lid wordt/blijft), maar dit betekent niet - zoals u fout concludeert - dat dialoog met niet-leden niet kan doorgaan.
In mijn real-politieke benadering ga ik niet uit van een wereldregering maar van de UN als uitsluitend dialoogorganisatie zonder afdwingende bevoegdheden, zonder veiligheidsraad en zonder allerhande humanitaire aanhangsels.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Je bedoelt een staatvorming van de lidstaten van de EU? Dat lijkt mij ook wel wat, op voorwaarde dat de lidstaten vrijwel gehele soevereiniteit behouden.

De EU zou van mij idd slechts een deel wetten mogen uitvaardigen en slechts een deel zaken in handen krijgen.
En iedere deelstaat zou idd de vrijheid moeten hebben bepaalde zaken zelf te regelen.

De zaken die de EU zou moeten regelen zijn; verkeer, justitie, defentie, basis sociale zekerheid, basis arbeidsvoorwaarden en minimumloon, immigratie, ontwikkelingsbeleid en -hulp binnen en buitenland, belastingen, landbouwbeleid. Maar steeds enkel de basis, de deelstaten moeten het recht behouden om ze zwaarder te maken.

[Jozef Ostyn]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

De EU zou van mij idd slechts een deel wetten mogen uitvaardigen en slechts een deel zaken in handen krijgen.
En iedere deelstaat zou idd de vrijheid moeten hebben bepaalde zaken zelf te regelen.

De zaken die de EU zou moeten regelen zijn; verkeer, justitie, defentie, basis sociale zekerheid, basis arbeidsvoorwaarden en minimumloon, immigratie, ontwikkelingsbeleid en -hulp binnen en buitenland, belastingen, landbouwbeleid. Maar steeds enkel de basis, de deelstaten moeten het recht behouden om ze zwaarder te maken.

U wenst dus duidelijk de hele ontstaansreden van de EU overboord te gooien. Daar bedank ik hartelijk voor. Liever geen EU dan de monster-EU die u voorstelt.

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

De EU zou van mij idd slechts een deel wetten mogen uitvaardigen en slechts een deel zaken in handen krijgen.
En iedere deelstaat zou idd de vrijheid moeten hebben bepaalde zaken zelf te regelen.

De zaken die de EU zou moeten regelen zijn; verkeer, justitie, defentie, basis sociale zekerheid, basis arbeidsvoorwaarden en minimumloon, immigratie, ontwikkelingsbeleid en -hulp binnen en buitenland, belastingen, landbouwbeleid. Maar steeds enkel de basis, de deelstaten moeten het recht behouden om ze zwaarder te maken.

Ik denk dat er in Europa enkel samengewerkt moet worden op gebieden waar dat van belang is. U stelt bijvoorbeeld voor sociale zekerheid en minimumloon op te hevelen naar Europees niveau. Ik vind dit een beetje te ver doorgeslagen omdat Europa veel te divers is om op deze gebieden gezamelijk beleid te voeren, vooral op economisch gebied. Ik zie de EU dus het liefste als een confederatie, waarbij enkel samengewerkt wordt op gebied van defensie en buitenlands beleid, en infrastructuur. Gebieden die belangrijk zijn om als wereldmacht met één vuist op tafel te slaan.