De onbekende god

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Voor het ontstaan van een godsgeloof heb ik:

• gemis aan kennis
• buitengewone ervaring (spiritualiteit)
• streven naar rechtvaardigheid
• betrokkenheid?, empathie? al zie ik dat verband met geloof niet zo duidelijk

Ik dacht ook nog aan onzekerheid of angst. Als we geen god hebben als autoriteit, als symbolische vader, dan staan we er alleen voor. Dan hebben we niemand op om terug te vallen.

Betrokkenheid empathie is een soort van liefde, van verbondenheid. Als men lief heeft wenst men één te worden.

[duncan]

En als die gelukzalige éénheid geweten en gevoeld werd dan kan NIETS deze omdraaien teniet doen weg praten of overstappen naar een andere geloof want dan betekent dit een scheiding en die hebben we al genoeg .

mooi omschreven L.

[duncan]

over primitievelingen gesproken i a o zijn 3 letters maar ook symbolen die de wilde man in australië en elders NOG kennen ...iets dat bij ons verloren ging .

I = verbinding tussen de hemel en aarde en god als mens .

A = de kosmische mens of adam kadmon ook wel hemelse mens maar dan op aarde

o = de hemel + aarde als 1 gehéél .
Good luck ben ik blij dat ik syncretist ben LOL .

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Met de onbekende god bedoel ik niet dat er een god is die we (nog) niet kennen. Het niet kunnen kennen zelf leidt tot een godsbeeld.

In primitieve maatschappijen stellen mensen zich vaak voor dat er geesten bestaan die dingen veroorzaken. Een god voor de regen, een god voor de wind, een zonnegod, et cetera. Mensen hebben het vermogen relaties te leggen tussen verschillende zaken, met andere woorden tot kennis te geraken. Men realiseerde dat wat men aanvankelijk door verschillende geesten veroorzaakt hield in een relatie tot elkaar stond, zodat die relatie door één god gerepresenteerd kon worden. In wat verder ontwikkelde maatschappijen, zoals de antiek Griekse, bedacht men een serie goden, Zeus, Poseidon, Aphrodite, Pallas Athene en nog een paar. De mythologie over goden, halfgoden en de interactie tussen goden en mensen geeft verklaringen voor het ontstaan van de wereld, de hemellichamen, de mensen, de goden, het kwaad en ziekten, natuurverschijnselen. Nog weer later, in het Christendom en de Islam, bedacht men dat er één god was die alles bestierde.

God is eigenlijk begonnen als imaginair vriendje. Er was eens een jongen, A., die zich verveelde en daarom een imaginair vriendje bedacht. Dat vriendje speelde via A. met de knikkers tegen A., liep altijd wat harder dan A., bouwde zandkastelen met A. A. was zo in de wolken met zijn nieuwe vriendje dat zijn ouders hem zagen veranderen van een verveeld, treurig kind naar een opgewekte, actieve jongen. Toen zijn vriendjes, die zich ook verveelden, wilden weten wat A. zo gelukkig maakte, vertelde A. over zijn imaginair vriendje, die hij De Geest noemde, naar de bron waaraan hij ontsproten was (later werd het vriendje De Heilige Geest ==> 'heilig' van 'heil brengend', maar nu loop ik op de zaken vooruit).

De kameraadjes van A. wilden ook zo'n imaginair vriendje. Het aantal imaginaire vriendjes vermenigvuldigde zich dan ook snel. Ze waren elkeen geschapen naar het evenbeeld van hun uitvinder (dus niet het omgekeerde, zoals later werd beweerd). Maar het ene kind had al meer fantasie dan het andere en allen richten zich op het imaginaire vriendje van de fantasierijkste, het kameraadje dat het meeste plezier maakte met zijn vriendje. Alzo bleef er één vriendje over, dat alle kameraadjes met elkaar verbond en ervoor zorgde dat ze met elkaar speelden. Dat ene vriendje blies hen in dat ze moesten ravotten, zakdoek leggen, krijgertje spelen. Dat krijgertje-spelen gebeurde soms in naam van het vriendje tegen rivalen van het vriendje, jaloerse lieden dus, maar ook hier loop ik te ver vooruit op de zaken.

Rond het imaginaire vriendje groeide een hele cultus. Er werden hem offers gebracht, men ging met hem in gesprek (zij het nog niet in gestandaardiseerde gebeden), hij werd vereerd omdat hij de verveling had weggenomen en de sociale banden had versterkt. Niet toevallig gaat de mythe van het imaginaire vriendje d�*�*r bloeien waar de mensen zich vervelen, niets om handen hebben en het gevoel hebben er alleen voor te staan. Gaandeweg werd bedacht dat het imaginaire vriendje een eigen huis moest hebben, een kerk (van kurios, huis der heren). Belangrijke gebeurtenissen, zoals een geboorte, werden in de kerk aangekondigd opdat het imaginaire vriendje ook de nieuwgeborene van de verveling zou verlossen. Een huwelijk moest Zijn instemming dragen, zo niet zou het huwelijk mislukken.

Opdat de oogst zou lukken, sprak men het vriendje aan, waarna men gezamenlijk aan het werk toog om op zijn instructies de patatten te planten. Alzo lukte de oogst en was de opbrengst hoger dan toen men nog elk apart, uit verveling vooral, zijn eigen moestuin bewerkte. Iemand die niet geloofde aan het imaginaire vriendje werd een ketter genoemd, iemand die zich overgaf aan de verveling ('ketter' etym. naar 'Ketnet' = het net van de verveling waarin men gevangen zit). Hij behoorde dan ook niet tot het sociale verband dat rond het vriendje was ontstaan.

Later gingen mensen steeds spontaner voor elkander zorgen. De Sociale Zekerheid werd de doodsteek voor het vriendje. De mensen werden nu in verband gehouden door een abstract mechanisme van onderlinge solidariteit, dat het vriendje verving zoals de robotica de mens verving. De Sociale Zekerheid kwam op kruissnelheid in de jaren 1945-1970, niet toevallig de periode waarin de ontkerking zich doorzette. In landen zonder Sociale Zekerheid is het vriendje echter nog altijd springlevend: in vele islamitische landen, maar ook in de VS, waar de Sociale Zekerheid dan ook vooral wordt tegengehouden door de diepgelovigen.

Zo is het ongeveer gegaan. Ik hoop hiermee een warm pleidooi te hebben afgestoken voor onze Sociale Zekerheid.

[duncan]

ah bestaat da nog sociale zekerheid ?!

[lombas]

God hoeft niet te bestaan om hem te zien of om in hem te geloven.

[duncan]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

God hoeft niet te bestaan om hem te zien of om in hem te geloven.

Schoon
omschreven