Niets is zo communautair als het sociaal-economische

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Je kan toch perfect denken/zeggen dat er overproductie is in een bepaalde sector, zonder de onzin van het koopkrachtredenering te volgen?

Overproductie in een bepaalde sector betekent exact dat: er is teveel productie in die sector in vergelijking met de prijs die mensen wensen te betalen voor de producten daar. Herallocatie van productiefactoren in sectoren die wel welvaart opbrengen is dan wenselijk - en zal ook gebeuren, want geleidt door het winstmotief.

Het 'overproductieverhaal' betekent dat mensen geen koopkracht willen geven in die mate dat er nog winst oplevert in die sector. Dat zal altijd en noodzakelijk gepaard gaan met onderinvesteringen in andere sectoren, waar arbeiders dan ook hogere lonen zullen kunnen verdienen. Daarom dat je de markt 'vrij' moet laten opdat de productiefactoren in betere productielijnen gebruikt kunnen worden, aan hogere lonen. Deze adaptatie kost echter tijd en moeite en daar verzetten mensen zich tegen want hun 'gevestigde belangen' komen in gevaar. Helaas; want daardoor treffen ze de gehele samenleving - ook zichzelf - en natuurlijk vooral de zwakkeren in de samenleving, want hoe moeilijker je, via wetgeving, de adaptie aan economische omstandigheden maakt, hoe meer je de sociaal zwakkeren daarbij treft - die hebben het immers sowieso al moeilijk en het wordt alleen maar moeilijker gemaakt.

Woordkeuze is zoals altijd heel belangrijk, natuurlijk. Vanuit jouw invalshoek kan ik de jouwe begrijpen. Een paar woorden vervangen en je krijgt een heel andere uitleg: "wensen en willen" of misschien "kunnen"?
Die hogere lonen, wat betekent dat: dat die lonen in vergelijking met nu opgetrokken zouden worden, of dat de andere lonen in vergelijking met nu zouden inkrimpen?

[Pelgrim]

Flexibele arbeidsmarkt:

voor hetzelfde werk waar ik tot een jaar geleden 9,4 netto kreeg per uur, krijg ik nu blijkbaar via interim 7,4 netto per uur.