Persoonlijkheid en droompersonages

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Ja, ok, het is goed jongen.

Voor de meer ernstige mensen, ik ben met lucide dromen gestopt omdat de "fake awakenings" te sterk werden bij mij, ik schoot zo regelmatig wel eens vier a vijf keer wakker voor ik echt ontwaakte, wat me redelijk van slag bracht.

false awakenings zijn #@!|*.
overlaatst nog ene gehad. "Wakker" geworden, naar beneden gegaan, naar de katten hun slaapplaats gegaan, om daar te zien dat ze allemaal onthoofd of anderzijds gruwelijk verminkt waren. Beginnen roepen en tieren en schreeuwen, en pas dan écht wakker geworden.

Dat voelde zo echt aan dat het gewoon bijna traumatiserend was. Die beelden blijven op m'n netvlies gebrand.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

In het onderstaande onderzoek ik in welke verhouding het ik staat tot zijn droompersonages.

De neurofysiologie heeft enig licht geworpen op de vraag wat het ik of de persoonlijkheid is en waar het zetelt. De persoonlijkheid is een werking van de prefrontale cortex. Deze persoonlijkheid ontstaat uit gewaarwording en interpretatie van de confrontatie van het individu met zijn lichaam en zijn omgeving. Wij kennen naast onze eigen persoonlijkheid ook de persoonlijkheid van anderen, althans, wij menen de anderen te kennen.

Tijdens de droom is de prefrontale cortex ook actief en het ik is aanwezig. Maar er ontbreekt meestal iets aan de werkelijkheidszin omdat de zintuigen geen informatie aandragen. Waar komt dan de informatie vandaan die dient als onderwerp van de droom? Die informatie komt toch uit de hersengebieden die de zintuigen bedienen omdat deze hersengebieden tijdens de slaap toch enigszins functioneren. Het is een synthese van chaos aan prikkels afkomstig van delen van de hersenen. De prefrontale cortex construeert uit die chaotische prikkels een schijnwerkelijkheid en droompersonages die een relatie aangaan met de persoon. Hiervan las ik het volgende voorbeeld:


Het lijkt er op dat het brein in staat is om fictieve personages te creëren die met het ik een relatie aan gaan. In een uiterste geval neemt een ander personage ook nog eens bezit van de persoon, of liever van zijn lichaam, namelijk in het geval van mensen met een tweede persoonlijkheid. We spreken dan niet van schizofrenie maar van een dissociatieve identiteitsstoornis. De godsdienst heeft deze stoornis, evenals schizofrenie, opgevat als bezeten zijn door geesten, liever dan aan een persoon meerdere zielen toe te kennen.

Ik kan begrijpen hoe droompersonages tot stand komen. Maar hoe kan het dat ze in dromen blijven terugkomen en de dromer blijven verrassen en boeien? Leiden ze een soort van illegaal bestaan in ons brein?

De mens leeft behalve in een uiterlijke wereld ook in een innerlijke wereld, die in wezen net zo echt en werkelijk is als de uiterlijke wereld, die we ten onrechte als de enige en ware beschouwen.

De innerlijke wereld is wezenlijk hoger en gaat ook dieper.

Zo omvat de innerlijke wereld ook al die mensen die al reeds gestorven zijn, dus heeft een extra tijdsbewustzijn.

En waarom zou het per se verkeerd zijn als een ander persoon in ons bezit van ons neemt?

Zegt de gelovige dat ook als Jezus in hem komt en bezit van hem neemt?

De ware mens is niet alleen zijn uitsluitende zelf (wat is dat overigens?), maar de eenheid van alle mensen.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Welwel, een Vlaamse uitvinding...

Ik bedoel: een Nederlandse

[eno2]

A false awakening is a vivid and convincing dream about awakening from sleep, while the dreamer in reality continues to sleep. After a false awakening, subjects often dream they are performing daily morning rituals such as cooking, cleaning and eating. The experience is sometimes called a double dream or dream within a dream.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

false awakenings zijn #@!|*.
overlaatst nog ene gehad. "Wakker" geworden, naar beneden gegaan, naar de katten hun slaapplaats gegaan, om daar te zien dat ze allemaal onthoofd of anderzijds gruwelijk verminkt waren. Beginnen roepen en tieren en schreeuwen, en pas dan écht wakker geworden.

Dat voelde zo echt aan dat het gewoon bijna traumatiserend was. Die beelden blijven op m'n netvlies gebrand.

Bij mij ging dat zo, ik schiet wakker en in zit rechtop in mijn bed, me afvragend wat er eigenlijk gebeurde. Waarna ik rechtop in mijn bed wakker schoot, me afvragend wat er gebeurde, waarna ik rechtop in mijn bed wakker schoot, me afvragend wat er gebeurde, waarna ik rechtop in mijn bed wakker schoot...

En dat is inderdaad levensecht tot je weer wakker wordt, en dat lijkt levensecht tot je weer wakker wordt...

[eno2]

Lijkt m e zeer onprettig. Je kan wel eens het gevoel krijgen, niet meer uit je droom te kunnen geraken...

Als ik uit een droom wil raken, lukt me dat vrijwel onmiddelijk...

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

En waarom zou het per se verkeerd zijn als een ander persoon in ons bezit van ons neemt?

Twee personen in één lichaam lijkt mij erg verwarrend voor de omgeving.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Twee personen in één lichaam lijkt mij erg verwarrend voor de omgeving.

Vooral vervelend in een forum-omgeving

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Twee personen in één lichaam lijkt mij erg verwarrend voor de omgeving.

Een mens heeft echt wel meer dan twee personen in zijn lichaam.

Nooit van de heilige drie eenheid gehoord?

Dus om te beginnen is de mens God en Mens in ene, allebei, dat zijn er al twee.
Dus eeuwig en tijdelijk, geest en stoffelijk.

Ook weten we dat de mens zich in verschillende situaties totaal verschillend kan gedragen.

Zo is dat het geval in een bedreigende noodsituatie dat de mens een dier kan worden: ja, een beest.



Ook is het zeker dat de Mens niet precies kan bepalen wie hij zelf is.
Hij kan heel anders over zichzelf denken dan anderen hem zien.

En ga zo maar door.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Twee personen in één lichaam lijkt mij erg verwarrend voor de omgeving.

Gedurende een heel mensenleven verandert de mens vele malen.

Niks om erg moeilijk over te doen.

Oud opaatje is echt niet meer het babietje in de wieg....

[Piero]

Veel mensen praten in hun slaap, hoewel meestal onverstaanbaar, dus mag men veronderstellen dat er in dromen gecommuniceerd wordt. Helaas kan ik mij na het ontwaken meestal heel weinig van een droom herinneren en na een paar minuten ben ik alles vergeten.

Als mijn droompersonages bekenden zijn dan wordt er meestal gesproken en maakt de droom een ontwikkeling door die ik zelf niet stuur. Ik herinner mij wel dat bekende droompersonages zich zowel voorspelbaar als onvoorspelbaar gedragen, al weet ik vrijwel geen voorbeelden daarvan te herinneren. Op internet heb ik tot op heden weinig voorbeelden gevonden van boeiende gesprekken met droompersonages. Meestal gaat het om onduidelijke conversaties of het spreken van een enkele zin. Een voorbeeld:

ik vroeg mijn droompersonages

“Wat ben je?” Ze keek me lachend aan. “Ik ben…” Ze pauzeerde alsof ze moest nadenken. “Ik ben niets.” Ze lachte nog steeds. “Niets. Net zoals jij.” Dit begreep ik niet. Ik vroeg: “Ben je een hallucinatie?” Ze dacht weer na. “Zo zou je het kunnen noemen.” De intonatie gaf aan dat ze helemaal niet bedoelde dat ze een hallucinatie was. We waren in een gymzaal. Aan een grote tafel zaten veel personen te eten. Ik kende ze niet, maar ondervroeg enkelen. Eén persoon beweerde een goed verhaal te zijn, een ander kwam met een afkorting. Ik vroeg wat die betekende. “Dat is een afkorting”, luidde het antwoord. Hij vertelde me vervolgens de volledige termen, lange wetenschappelijke woorden.

Een meisje zei me: “Ken je tien kleine negertjes? Ik ben als het negende negertje.”
http://rproost.tumblr.com/post/40523...roompersonages

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Veel mensen praten in hun slaap, hoewel meestal onverstaanbaar, dus mag men veronderstellen dat er in dromen gecommuniceerd wordt. Helaas kan ik mij na het ontwaken meestal heel weinig van een droom herinneren en na een paar minuten ben ik alles vergeten.

Als mijn droompersonages bekenden zijn dan wordt er meestal gesproken en maakt de droom een ontwikkeling door die ik zelf niet stuur. Ik herinner mij wel dat bekende droompersonages zich zowel voorspelbaar als onvoorspelbaar gedragen, al weet ik vrijwel geen voorbeelden daarvan te herinneren. Op internet heb ik tot op heden weinig voorbeelden gevonden van boeiende gesprekken met droompersonages. Meestal gaat het om onduidelijke conversaties of het spreken van een enkele zin. Een voorbeeld:

Wie stuurt er uw dromen dan?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Wie stuurt er uw dromen dan?

Wat ik bedoel is dat ik niet lucide droom, dat ik een droom niet bewust in een bepaalde richting stuur of kan sturen. Ik ervaar mijn droompersonages niet als mijn marionetten. Dat is nu juist het punt dat mij interesseert. Een droom heeft een tijdsverloop waarin er een interactie is tussen de dromer en de gedroomde omgeving met haar personages die hoewel ze vaag zijn toch als echt worden ervaren. Ze worden in het onderbewuste deel van het brein geschapen evenals de situaties en personen uit de werkelijke wereld in wakkere toestand. Dit zou betekenen dat in het onbewuste deel van het brein de creativiteit en de verbeelding zetelt; dat is het vermogen om de wereld te ordenen en te verklaren.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Wat ik bedoel is dat ik niet lucide droom, dat ik een droom niet bewust in een bepaalde richting stuur of kan sturen. Ik ervaar mijn droompersonages niet als mijn marionetten. Dat is nu juist het punt dat mij interesseert. Een droom heeft een tijdsverloop waarin er een interactie is tussen de dromer en de gedroomde omgeving met haar personages die hoewel ze vaag zijn toch als echt worden ervaren. Ze worden in het onderbewuste deel van het brein geschapen evenals de situaties en personen uit de werkelijke wereld in wakkere toestand. Dit zou betekenen dat in het onbewuste deel van het brein de creativiteit en de verbeelding zetelt; dat is het vermogen om de wereld te ordenen en te verklaren.

Ik denk niet dat het zo eenvoudig is, de tegenstelling tussen het bewustzijn en het onbewuste.
Als het bewustzijn niets met de dromen te zien heeft, dan zou je de droom niet herinneren. Er moet dus een zekere graad van bewustzijn aanwezig zijn om de droom te ervaren.

Los daarvan denk ik niet dat "de droom" voortkomt uit de verbeelding/creativiteit, zeg maar de fantasie. ik ben meer genegen om te denken dat de droom meestal de onbegrepen boodschap is van het onbewuste waarbij de creativiteit/verbeelding eventuleel kan betrokken zijn, maar niet als achterliggende of drijvende kracht..

Verder ben ik ook van mening dat de droom alleszins bijvoorbeeld ook beinvloed wordt door de intuitie - waarbij we dan uiteraard verschil moeten maken tussen diegenen die de intuitie in het bewustzijn gedifferentieerd hebben zitten en diegenen die de intuitie latent in het onbewuste hebben zitten.

[eno2]

Canarias, vannacht. Op het plekje strand waar ik altijd ga zonnen lag er een lijk begraven waarvan alleen de voeten door een opening zichtbaar waren. Stelde vast na enig graafwerk dat het een jonge vrouw was. Met dodelijke wonden.
Ik ging naar de politie om aangifte te doen van een moord, maar daar wilden ze er niets van horen. Woest en machteloos moest ik afdruipen...

Waarschijnlijk een geval van verdrongen frustraties....

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Canarias, vannacht. Op het plekje strand waar ik altijd ga zonnen lag er een lijk begraven waarvan alleen de voeten door een opening zichtbaar waren. Stelde vast na enig graafwerk dat het een jonge vrouw was. Met dodelijke wonden.
Ik ging naar de politie om aangifte te doen van een moord, maar daar wilden ze er niets van horen. Woest en machteloos moest ik afdruipen...

Waarschijnlijk een geval van verdrongen frustraties....

Wie was die vrouw?

Uiteraard wou de politie er niet van horen, dat zou je ook niet willen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Ik denk niet dat het zo eenvoudig is, de tegenstelling tussen het bewustzijn en het onbewuste.
Als het bewustzijn niets met de dromen te zien heeft, dan zou je de droom niet herinneren. Er moet dus een zekere graad van bewustzijn aanwezig zijn om de droom te ervaren.

Ik begrijp het zo dat een bepaald deel van het brein de droom bewust beleeft als ik terwijl een ander deel de droom ervaart als niet-ik. Het ik deel is het logische zelfbewustzijn en het niet-ik deel is het niet altijd logische onderbewuste.

Los daarvan denk ik niet dat "de droom" voortkomt uit de verbeelding/creativiteit, zeg maar de fantasie. ik ben meer genegen om te denken dat de droom meestal de onbegrepen boodschap is van het onbewuste waarbij de creativiteit/verbeelding eventuleel kan betrokken zijn, maar niet als achterliggende of drijvende kracht..

Ik bedoel niet dat de droom uit de verbeelding komt maar dat hij een verbeelding is in het brein. Ik zeg niet dat de mens fantasie heeft of verbeelding heeft maar dat hij fantaseert en verbeeldt als activiteit om informatie te ordenen en betekenis te geven. Die betekenis is emotie en dat is ook de drijvende kracht van het bewustzijn en de verbeelding.

Verder ben ik ook van mening dat de droom alleszins bijvoorbeeld ook beinvloed wordt door de intuitie - waarbij we dan uiteraard verschil moeten maken tussen diegenen die de intuitie in het bewustzijn gedifferentieerd hebben zitten en diegenen die de intuitie latent in het onbewuste hebben zitten.

Intuïtie is voor mij een zeer vaag begrip. Ik denk niet dat het bestaat in die zin dat het ergens zit. Het is voor mij een woord om aan te duiden dat we ons bewust worden van een bepaalde opvatting over een specifieke situatie terwijl we daar geen rationele verklaring voor kunnen geven. Of anders, het is een manier om een onzekerheid op te lossen zonder een rationele verklaring te kunnen geven. Zoiets als het schatten van het gewicht van een koe. Dat speelt natuurlijk ook in een droom.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

...


Intuïtie is voor mij een zeer vaag begrip. Ik denk niet dat het bestaat in die zin dat het ergens zit. Het is voor mij een woord om aan te duiden dat we ons bewust worden van een bepaalde opvatting over een specifieke situatie terwijl we daar geen rationele verklaring voor kunnen geven. Of anders, het is een manier om een onzekerheid op te lossen zonder een rationele verklaring te kunnen geven. Zoiets als het schatten van het gewicht van een koe. Dat speelt natuurlijk ook in een droom.

Voor mij is de intuitie een van de psychologische functies die hetzij in het bewustzijn hetzij in het onderbewustzijn zit.

In wezen is de intuitie het schouwen van de toekomst waarbij dan eerst later duidelijk wordt in hoeverre de toekomst voorspeld is.

Een voorbeeld over mijn vrouw, die overduidelijk het extraverte intuitive type is.
We zijn op een gegeven moment in Ekeren als ze een blein op haar hiel krijgt, we springen in de Kruitvat binnen om van die plakkers te kopen. ik bekijk me daar de leesbrillen en merk dat ze een iets grote model hebben dan de normale kleine brilletjes en wil me daar een + 2.5 meenemen. Die van ons die zit daar tussen te rommelen en als ik haar vraag wat ze doet antwoord ze dat ze een straffere bril, + 3 wil meenemen voor mij.
Ik zeg haar dat dit niet nodig is, ik sta erop zelfs, een + 2.5 is wat ik nodig heb.

We komen thuis, ik pak de bril uit en wat blijkt? Dat 2.5 te zwak is, ik heb + 3 nodig. zij wist/voelde dat het zo ging lopen.

Een andere maal was ze me al drie dagen aan het zeggen dat er iets ging gebeuren en hoe slecht ze zich daarbij voelde. Ze belde haar zuster op en zei haar van op te passen, er stond iets te gebeuren. Drie dagen later verongelukte de zuster met haar wagen op de autostrade.

Vorige week zei ze me dat ze zich slecht voelde en ze wilde haar vriendin opbellen, ze kreeg ze niet aan de lijn, ze vertelde me dat het slecht zat met die vriendin. De vriendin lag in het gasthuis na een mislukte zelfmoordpoging zo bleek de dag erna.

Als ik u iets zo moeten aanraden, dan zou ik zeggen, bekijk "Psychologische types" van Jung, die bespreekt de verschillende psychologische functies en hoe ze in elkaar zitten.

[Piero]

@Xenophon
Wat betreft de bril kan je vrouw opgemerkt hebben dat de leesafstand van een boek kort was. De andere voorbeelden die je noemt, gaan verder dan intuïtie. Met een dergelijke 'intuïtie' wordt men miljonair bij de paardenrennen. Ik ken zulke mensen niet. En de betekenis die filosofen er aan geven, zoals niet aangeleerde kennis, gaat mij te ver. Intuïtie berust op ervaring.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

@Xenophon
Wat betreft de bril kan je vrouw opgemerkt hebben dat de leesafstand van een boek kort was. De andere voorbeelden die je noemt, gaan verder dan intuïtie. Met een dergelijke 'intuïtie' wordt men miljonair bij de paardenrennen. Ik ken zulke mensen niet. En de betekenis die filosofen er aan geven, zoals niet aangeleerde kennis, gaat mij te ver. Intuïtie berust op ervaring.

Over de bril, die zat ingepakt op zulke manier dat je hem niet kon proberen, anders had ik zelf gemerkt dat hij te zwak was voor mij. Ze kon dat dus niet gezien hebben op die manier, ze wist dat intuitief, ze zocht daar effectief naar een + 3 bril voor mij. In alle andere leesbrilletjes die we ooit zijn tegengekomen was + 2.5 goed voor mij, alleen bij die variant bleek dat (later) niet goed te zijn.

Het paarderennen voorbeeld dat je aanhaalt is helemaal niet juist als vergelijking, niettemin is het niet onmogelijk en valt het niet uit te sluiten.

Ik heb met die van ons al zo dikwijls gezien dat ze wat er later gebeurde voorspeld had, in die mate dat we toeval of gelukstreffers kunnen uitsluiten.

In tegenstelling met u, ken ik dus wel zulke mensen en nog een stapje verder, ik heb zelf al wel eens geweten dat er bepaalde zaken gingen fout lopen ook al duurde het nog anderhalf jaar voor het ook daadwerkelijk liep zoals ik voorspeld/gevoeld had.

Maar goed, ik weet uit het verleden dat u en ik een totaal ander beeld hebben over psychologie in het algemeen. Daar waar je post dat die zaken die ik beschreef verder gaan als intuitie kan ik alleen maar volharden en zeggen, het gaat niet verder, het is zuivere intuitie.

Nogmaals, als je ooit tijd en goesting moest hebben, "Psychologische Types" van Jung lezen, ik garandeer u dat je jezelf gaat herkennen tussen de verschillende types die Jung beschrijft.