Is ons zonnestelsel binair en inkomende zwerfster plus planeten?

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door zomdupar

Ik ben niet oneens met wat u zegt maar vals is niet een woord dat ik zou gebruiken.

Het menselijk oog is niet echt gemaakt om zulke dingen te aanschouwen en daarom wordt het aangepast for our human pleasure ...

Hoe vooruit is de techniek gegaan, bewijst wel deze twee foto's van de paardenkopnevel. De eerste van de Hubble, de tweede een amateurfoto.

[zomdupar]

The idea of the Nibiru encounter originated with Nancy Lieder, a Wisconsin woman who claims that as a girl she was contacted by gray extraterrestrials called Zetas, who implanted a communications device in her brain.

Ik weet niet meer wie ik moet geloven ...

[Ars_Nova]

Oorspronkelijk geplaatst door Johnny Blaze

Daar zijn we nog steeds niet uit. Niet vergeten dat systemen met 1 ster eerder uitzondering dan regel zijn. Er zijn theorieën dat ons zonnestelsel een binair systeem is, samen met een bruine dwerg. Die dingen zijn uiteraard uiterst moeilijk te detecteren. Nu, dit heeft helemaal niets met Niburu en co te maken. De zon en deze theoretische bruine dwerg draaien rond een gezamelijk zwaartepunt, dus, de ene zal nooit rond de andere draaien zoals de Niburu theorie luidt. In elk geval, ons systeem zou wel eens binair kunnen zijn. Zoek maar eens bv achter Nemisis. Er zijn echter geen directe aanwijzingen op dit moment maar het zou kunnen.

Ik kan me niet inbeelden dat zoiets niet minstens 100 jaar geleden zou ontdekt zijn.

[Den Vlaemschen Leeuw]

Niburu? zijn dat die wezens die ons op 21/12/2012 komen lastigvallen?

[zomdupar]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Hoe vooruit is de techniek gegaan, bewijst wel deze twee foto's van de paardenkopnevel. De eerste van de Hubble, de tweede een amateurfoto.

Beeldschoon.

Er is en zal nooit een religieuze tekst zijn die de Hubble kan verslaan.

[Johnny Blaze]

Oorspronkelijk geplaatst door Ars_Nova

Ik kan me niet inbeelden dat zoiets niet minstens 100 jaar geleden zou ontdekt zijn.

Pluto is nog niet eens 100 jaar geleden ontdekt, om nog maar te zwijgen over de andere Oort-wolk voorwerpen.

[Ars_Nova]

Oorspronkelijk geplaatst door Johnny Blaze

Pluto is nog niet eens 100 jaar geleden ontdekt, om nog maar te zwijgen over de andere Oort-wolk voorwerpen.

Maar Pluto is zeer klein en bijna niet te zien. Een bruine dwerg is veel groter (een heel stuk groter/zwaarder dan Jupiter zelfs) en heeft bovendien nog reststraling.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door Johnny Blaze

Pluto is nog niet eens 100 jaar geleden ontdekt, om nog maar te zwijgen over de andere Oort-wolk voorwerpen.

Pluto is dan ook geen Oort-wolk object, maar hangt veel en veel dichter bij. En Pluto was natuurlijk bij toeval ontdekt, inderdaad veel eerder dan vergelijkbare objecten. Maar het gaat hier niet over Pluto, het gaat hier over een ster, of op zijn minst een grote gasplaneet. Als die op de plaats van Pluto had gehangen was hij al in de oudheid bekend geweest. Er is dan ook een hoop veranderd sinds de ontdekking van Pluto, we hebben hele databanken vol rotsen van slechts enkele tientallen meters in doorsnede. Amateurs van tegenwoordig zullen vrij makkelijk kunnen concurreren met de profs van destijds. Ja, zou waarschijnlijk best kunnen dat een net-niet-bruine-dwerg van een Jupitermassa of tien ergens in de Oortwolk vandaag nog onontdekt zou zijn, maar never de nooit niet dat dat dan een object is dat binnen enkele decennia dood en verderf komt zaaien in het bekende deel van het zonnestelsel. Als dat zo was was hij allang dichtbij genoeg om gespot te worden.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Hoe vooruit is de techniek gegaan, bewijst wel deze twee foto's van de paardenkopnevel. De eerste van de Hubble, de tweede een amateurfoto.

Van de messier-reeks kan je met amateurinstallaties fotos maken van waar je zou denken dat ze van de hubbe komen. Hoewel je dan er wel vele duizenden euros tegenaan moet smijten

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door zomdupar

Een binair systeem zijn twee sterren die in elkaars zwaartekracht ronddraaien, niet het geval hier en hier valt niet over te praten trouwens : als er geen tweede ster rond de ene draait --> geen binair systeem. Als er een bruine dwerg op ons afkomt mag u er zeker van zijn dat dit letterlijk duizenden jaren op voorhand te zien is met het blote oog. En aangezien we tegenwoordig planeten kunnen detecteren rond sterren lichtjaren van ons verwijdert, mag men er met een gerust geweten vanuitgaan dat er geen apocalyps op ons afkomt.

Zelfs het gemeenschappelijk zwaartepunt Jupiter - Zon ligt buiten het oppervlakte van de zon.
De massa van Jupiter is twee keer groter dan de overige planeten bijelkaar.
Een bruine dwerg ver buiten de gordel van Kuiper (eigenlijk Oort) zal nauwelijks invloed hebben.
Een compleet ander zonnestelsel dat op ramkoers ligt naar ons stelsel is kwats en al zou het gebeuren, de kans dat twee planeten elkaar raken is miniem.
Dat zie ook bij botsende melkwegstels, de meeste sterren zullen dat overleven omdat de onderlinge afstand veel te groot voor veelvuldige botsingen. Alleen een botsing met de twee superzware zwarte gaten in beide kernen zou wellicht voor wat onrust zorgen.
Het grootste gevaar dat wij nu lopen is een inslag van een meteoor, komeet of erger een planetoïde.
En dan kan de ster Betelgeuze ook nog eens een supernova worden op oplichten met een helderheid van enige volle manen.

Er zijn maar weinig sterren die botsen, de gemiddelde dichtheid van een sterrenstelsel is bijna vacuum door de enorme onderlinge afstanden.
Zo ook met een zonnestelsel dat het onze zou penetreren, de kans op een botsing is te verwaarlozen.

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Van de messier-reeks kan je met amateurinstallaties fotos maken van waar je zou denken dat ze van de hubbe komen. Hoewel je dan er wel vele duizenden euros tegenaan moet smijten

Mijn 110 mm Newton spiegeltelescoop staat al 40 jaar op zolder, heb er een maand mee gekeken en toen het zilverlaagje beschadigd.
Een vriend heeft een 350 mm in een open behuizing, dat begint er op te lijken.
Met veel pijn en moeite kan je net de polen op Mars zien.
Het wachten is op een 30 meter aardse telescoop of een 10 meter ruimtetelescoop die direct planeten bij andere zonnen zou kunnen zien.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Mijn 110 mm Newton spiegeltelescoop staat al 40 jaar op zolder, heb er een maand mee gekeken en toen het zilverlaagje beschadigd.
Een vriend heeft een 350 mm in een open behuizing, dat begint er op te lijken.
Met veel pijn en moeite kan je net de polen op Mars zien.
Het wachten is op een 30 meter aardse telescoop of een 10 meter ruimtetelescoop die direct planeten bij andere zonnen zou kunnen zien.

Met mijn 8 inch SCT kan ik ook de polen op mars zien hoor. Hangt ook af van de atmosferische omstandigheden.

Veel planetaire nevels zijn goed te zien met een middengrote telescoop, en op een donkere plek kan je ook de spiraalstructuur in galaxies ontwaren.

Hangt er ook maar af, waar je staat In de stad ga je niet veel zien.

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Mijn 110 mm Newton spiegeltelescoop staat al 40 jaar op zolder, heb er een maand mee gekeken en toen het zilverlaagje beschadigd.
Een vriend heeft een 350 mm in een open behuizing, dat begint er op te lijken.
Met veel pijn en moeite kan je net de polen op Mars zien.
Het wachten is op een 30 meter aardse telescoop of een 10 meter ruimtetelescoop die direct planeten bij andere zonnen zou kunnen zien.

Voor zover ik vermoed (eigenlijk zijn het ingenieurs en niet fysici die dat weten), gaat zoiets altijd onmogelijk zijn, door het enorm veel grotere intensiteit van de ster tov de intensiteit van die planeten. Dat is zoals het meten van lichtaberratie door de zon door Eddington, tenzij de ster echt weg is (=zonsverduistering), kan je met de beste wil (en apparatuur) van de wereld die planeet (=ster vlakbij de zon) niet zien. Da's juist een gevolg van... de Rayleigh limiet? Denk ik? Misschien een gevolg van dispersie van licht?

[Micele]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Het wachten is op een 30 meter aardse telescoop ...]

Idd, bijna 40 m zelfs.
Als alles vlot verloopt mss in 2018.

http://www.eso.org/public/teles-instr/e-elt.html

(via http://de.wikipedia.org/wiki/Europea...arge_Telescope )

[Micele]

dubbele post

[Micele]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Voor zover ik vermoed (eigenlijk zijn het ingenieurs en niet fysici die dat weten), gaat zoiets altijd onmogelijk zijn, door het enorm veel grotere intensiteit van de ster tov de intensiteit van die planeten. Dat is zoals het meten van lichtaberratie door de zon door Eddington, tenzij de ster echt weg is (=zonsverduistering), kan je met de beste wil (en apparatuur) van de wereld die planeet (=ster vlakbij de zon) niet zien. Da's juist een gevolg van... de Rayleigh limiet? Denk ik? Misschien een gevolg van dispersie van licht?

Hier vind je zeker wat uitleg:

http://www.eso.org/public/teles-instr/technology.html

Technology for Telescopes

Since its invention 400 years ago, the astronomical telescope has evolved from a small, manually pointed device for visual observations to a large, sophisticated, computer-controlled instrument with full digital output. Throughout this development, two properties have been particularly important: the light-collecting power, or diameter of the telescope's mirror (allowing for the detection of fainter and more distant objects), and the image sharpness, or angular resolution (allowing smaller and fainter objects to be seen).

The European Southern Observatory (ESO), as a worldwide leader in astronomy, has developed several advanced technologies that have enabled the construction of ever larger telescope mirrors, while maintaining optical accuracy.

ESO has developed the technique of #1 active optics, which is now in use in most modern medium-sized and large telescopes. It preserves optimal image quality by pairing a flexible mirror with actuators that actively adjust the mirror's shape during observations.

The bigger a mirror, the greater its theoretical resolution, but even at the best sites for astronomy, large, ground-based telescopes observing at visible wavelengths cannot achieve an image sharpness better than telescopes with a 20- to 40-cm diameter, due to distortions introduced by atmospheric turbulence. For a 4-metre telescope, atmospheric distortion degrades the resolution by more than an order of magnitude compared with what is theoretically possible, and the intensity of light at the centre of the star's image is lowered by a factor of 100 or more. One of the principal reasons for launching the NASA/ESA Hubble Space Telescope was to avoid this image smearing. The effects of the atmosphere can be compensated for in some modern telescopes by the #2 adaptive optics technique. ESO's VLT has also led the way in adaptive optics, which has revolutionised ground-based astronomy.

Combining the light collected by two or more telescopes in a technique known as #3 interferometry can boost the resolution beyond what a single telescope can accomplish. ESO has been a pioneer in this field with the Very Large Telescope Interferometer (VLTI) at Paranal.

In addition to atmospheric turbulence, the telescopes themselves can introduce errors into astronomical observations. Manufacturing errors and irregularities in equipment, ranging from mirrors to structural components, can mar views of the cosmos.

Over the years, engineers have made a series of improvements to minimise wear-and-tear errors caused by the mechanical movement of the telescope and heat damage. Mirror figuring and polishing have improved, along with the design of stiffer support structures and mirrors to reduce deformations. Low expansion glass has also reduced mirror distortions when temperatures vary. To reduce the small, but noticeable, turbulence inside the telescope dome, heat loss from motors and electronic equipment is curtailed during the night, and the dome that shields the telescope from the wind is cooled during the day.

# 1 http://www.eso.org/public/teles-inst...ve_optics.html
# 2 http://www.eso.org/public/teles-inst...ve_optics.html
# 3 http://www.eso.org/public/teles-inst...ferometry.html

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Voor zover ik vermoed (eigenlijk zijn het ingenieurs en niet fysici die dat weten), gaat zoiets altijd onmogelijk zijn, door het enorm veel grotere intensiteit van de ster tov de intensiteit van die planeten. Dat is zoals het meten van lichtaberratie door de zon door Eddington, tenzij de ster echt weg is (=zonsverduistering), kan je met de beste wil (en apparatuur) van de wereld die planeet (=ster vlakbij de zon) niet zien. Da's juist een gevolg van... de Rayleigh limiet? Denk ik? Misschien een gevolg van dispersie van licht?

Van alle strerren is alleen Betelgeuze met de beste kijkers onder extreme vergrotingen als een schijfje te zien met een schijnbare grote van 0,05 boogseconde.
Met een 30 meter supertelescoop zou men meerdere sterren tot een schijfje kunnen uitvergroten en zo wellicht direct planeten om die ster kunnen waarnemen. Blijft dan wel beperkt tot grote gasreuzen zoals Jupiter, voor aardse planeten zou welicht een overgang (zoals in dit zonnestelsen bij Venus- of Mercuriusovergang) waar te nemen zijn.

Venusovergang:

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Voor zover ik vermoed (eigenlijk zijn het ingenieurs en niet fysici die dat weten), gaat zoiets altijd onmogelijk zijn, door het enorm veel grotere intensiteit van de ster tov de intensiteit van die planeten. Dat is zoals het meten van lichtaberratie door de zon door Eddington, tenzij de ster echt weg is (=zonsverduistering), kan je met de beste wil (en apparatuur) van de wereld die planeet (=ster vlakbij de zon) niet zien. Da's juist een gevolg van... de Rayleigh limiet? Denk ik? Misschien een gevolg van dispersie van licht?

Ik heb nog meegewerkt aan het E-ELT van ESO.

De bedoeling van dat ding is niet planeten te zien.

Voor die dingen moet je naar Kepler en Darwin kijken (ESA missies). Darwin gaat een constallatie sattelieten zijn die met extreme nauwkeurigheid naar sterren kunnen kijken. De bedoeling is het licht van die ster uit te nullen om zodoende enkel licht van de planeet over te houden. Als je dan naar het spectrum van dat licht kijkt kan je zien wat voor elementen er aanwezig zijn in de atmosfeer. Dus in theorie kan je kijken of er leven is.

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Ik heb nog meegewerkt aan het E-ELT van ESO.

De bedoeling van dat ding is niet planeten te zien.

Voor die dingen moet je naar Kepler en Darwin kijken (ESA missies). Darwin gaat een constallatie sattelieten zijn die met extreme nauwkeurigheid naar sterren kunnen kijken. De bedoeling is het licht van die ster uit te nullen om zodoende enkel licht van de planeet over te houden. Als je dan naar het spectrum van dat licht kijkt kan je zien wat voor elementen er aanwezig zijn in de atmosfeer. Dus in theorie kan je kijken of er leven is.

Welke elementen zouden er in de atmosfeer aanwezig moeten zijn om te weten of er leven is? Of bedoel je kijken of de nodige elementen aanwezig zijn die een voorwaarde zijn op leven?

[zomdupar]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Welke elementen zouden er in de atmosfeer aanwezig moeten zijn om te weten of er leven is? Of bedoel je kijken of de nodige elementen aanwezig zijn die een voorwaarde zijn op leven?

Zuurstof is bv een indicator. Als erop aarde geen planten zouden zijn die zuurstof uitstoten dan zou dat gas vrij snel (paar miljoen jaar) afgebroken worden. Verder als er daarbij methaangas, water, CO2 wordt gedetecteerd dan is de kans groot dat er leven is, maar je weet het natuurlijk niet zeker tot je effectief een bezoekje brengt.