Gelukkig vindt Smet zichzélf wél goed.

[Ill Duce]

Oorspronkelijk geplaatst door WetIsWet

Vraag 1, wie zijn dubbelnick is dit nu weer

Vraag 2, leg me eens uit waarom een ondernemer 'dom' personeel zou willen? Volgens mij zijn het net bedrijven die geschoold en 'slim' personeel willen, maar bij de NMBS maakt het blijkbaar niet echt heel erg uit of je nu Bachelor of Master bent ... als de partijkaart maar goed zit

De werkgever wil enkel werkkrachten die goed zijn in hun functie. Al de rest is onnodige ballast die teveel tijd in beslag neemt en zorgt voor vertraging van de aanvoer van verse werknemers op de arbeidsmarkt.

Dat zie je aan het onderwijs. M'n evolueert naar richtingen die enkel op maat opgestart zijn voor de bedrijven.

Nochthans is een brede algemene kennis nodig voor de vooruitgang van een maatschappij. Zo kan er eens buiten de krijtlijnen om gekeken worden en ziet m'n eerder waar de pijnpunten in een maatschappij zijn.

Kijk maar naar de V.S.

[Ill Duce]

Oorspronkelijk geplaatst door Dakeyras

Omdat ik het onverantwoord vind, zeker in het kleuteronderwijs.

Wanneer kinderen naar de crèche gaan moet er 1 begeleider per 7 of 8 kinderen zijn. De veiligheidsnormen zijn zeer streng en er is voortdurend controle van Kind&Gezin. Wanneer er dan toch eens iets misgaat, wordt iedereen hysterisch en moet het nog strenger.

Wanneer zo'n kind dan 2,5 of 3 wordt en naar de kleuterklas gaat, komt het terecht in een klas met 25 of 30 kleuters, met één kleuterjuf (die, als ze geluk heeft, 1 halve dag per week eens hulp krijgt van een kinderverzorgster) en in gebouwen die soms in lamentable staat verkeren.

En daar kraait dan geen haan naar? Plots is dat allemaal goed voor die kinderen?

En wat de debilisering van het onderwijs betreft: niet enkel het onderwijs, maar heel de samenleving debiliseert.

2

[Ill Duce]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

1: Dat niet alleen. Gewoon de gehele studie.

Dat is tenminste een studie waarmee je nog genoeg vrijetijd overhoud.

2: Waarom?

Dat moet je per individu bekijken. Het is niet omdat iemand rechten studeert dat hij of zij dan ook alleen geïnteresseerd is in rechten.

Dan moet rechten uitgebreid worden met een aantal exacte wetenschappen.

Een groot probleem wat we nu ervaren is dat de politieke kastes volgeperst zitten met lui die niks kunnen en praktisch allemaal rechten hebben gestudeerd. Wanneer het over economie gaat dan is het enkel een kosten en baten analyse en daarmee moet een maatschappij het dan maar doen.

Er wordt veel van de exacte wetenschap genegeerd. Of ze hebben er nog nooit van gehoord en bijgevolg hebben ze ook geen visie inzake hoe een maatschappij best kan evolueren.

Weg met die lui.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door abramis brama

Oei. Nu zeg je dus zelf dat hij zwaar faalt.

Neen, ik zeg dat hij doet wat hij kan en dit in functie van het geld waarover hij kan beschikken. Of, om het wat begrijpelijk te maken voor u: geen geld, grote klassen. Wel geld, kleine klassen.

[abramis brama]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Neen, ik zeg dat hij doet wat hij kan en dit in functie van het geld waarover hij kan beschikken. Of, om het wat begrijpelijk te maken voor u: geen geld, grote klassen. Wel geld, kleine klassen.

Dat klopt niet. Als hij zou doen wat hij kon, dan deed hij niks.

Hij doet echter wel iets, met name een desastreuze hervorming die een doorslagje is van de invoering van het VSO destijds. Herinner U dat die als de wiedeweerga weer werd afgevoerd wegens deugt-enkel-in-theorie-maar-niet-in-de-praktijk.

Ik zou liever zien dat die onbekwame ego-tripper niets deed in plaats van een al mislukt experiment nog eens te herhalen op de kap van ons onderwijsniveau.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door abramis brama

Dat klopt niet. Als hij zou doen wat hij kon, dan deed hij niks.

Hij doet echter wel iets, met name een desastreuze hervorming die een doorslagje is van de invoering van het VSO destijds. Herinner U dat die als de wiedeweerga weer werd afgevoerd wegens deugt-enkel-in-theorie-maar-niet-in-de-praktijk.

Ik zou liever zien dat die onbekwame ego-tripper niets deed in plaats van een al mislukt experiment nog eens te herhalen op de kap van ons onderwijsniveau.

Het VSO werd afgevoerd omdat het te duur was. De opzet was goed, maar zoals elk nieuw systeem vertoonde het mankementen. Financieel echter was dit systeem niet vol te houden. Onder meer omdat er in bepaalde afdelingen klasjes waren van 3 of 4 leerlingen. En dit door de gewilde diversificaties van de studierichtingen. Men wilde per se zo klein mogelijke klasjes om zo goed mogelijk onderwijs te kunnen geven. Goed en wel, maar men moet die luxe van kleine klasjes wel kunnen betalen. En kunnen blijven betalen. En dat was op termijn niet mogelijk.

[Bad Attila]

Oorspronkelijk geplaatst door Ill Duce

Dan moet rechten uitgebreid worden met een aantal exacte wetenschappen.

Een groot probleem wat we nu ervaren is dat de politieke kastes volgeperst zitten met lui die niks kunnen en praktisch allemaal rechten hebben gestudeerd. Wanneer het over economie gaat dan is het enkel een kosten en baten analyse en daarmee moet een maatschappij het dan maar doen.

Er wordt veel van de exacte wetenschap genegeerd. Of ze hebben er nog nooit van gehoord en bijgevolg hebben ze ook geen visie inzake hoe een maatschappij best kan evolueren.

Weg met die lui.

Eventjes OT, in mijn twee eerste jaren rechten heb ik overwegend algemene vakken gehad, gaande van politieke geschiedenis tot psychologie, alsook ... economie (Keynes inbegrepen).

Trouwens, om maatschappelijke evoluties te volgen, zijt je veel beter met menswetenschappen, zoals sociologie of filosofie.

Einde OT.

[Pericles]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Attila

Eventjes OT, in mijn twee eerste jaren rechten heb ik overwegend algemene vakken gehad, gaande van politieke geschiedenis tot psychologie, alsook ... economie (Keynes inbegrepen).

Trouwens, om maatschappelijke evoluties te volgen, zijt je veel beter met menswetenschappen, zoals sociologie of filosofie.

Einde OT.

Met alle respect , maar je gaat de economie die je in rechten krijgt toch niet vergelijken met de economie die je in TEW of handelsingenieur krijgt . Ze presteren het in rechten zelfs economie te geven zonder wiskunde , zonder afgeleiden.
Straf is dat.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Attila

Eventjes OT, in mijn twee eerste jaren rechten heb ik overwegend algemene vakken gehad, gaande van politieke geschiedenis tot psychologie, alsook ... economie (Keynes inbegrepen).

Trouwens, om maatschappelijke evoluties te volgen, zijt je veel beter met menswetenschappen, zoals sociologie of filosofie.

Einde OT.

Of moraalwetenschappen. Een zeer interessant pakket. Vakken zoals populatiegenetiek, of historische kritiek, sociologie, vergelijkende godsdienstwetenschappen, enz, zitten er als keuzevakken allemaal in.

[Bad Attila]

Oorspronkelijk geplaatst door Pericles

Met alle respect , maar je gaat de economie die je in rechten krijgt toch niet vergelijken met de economie die je in TEW of handelsingenieur krijgt . Ze presteren het in rechten zelfs economie te geven zonder wiskunde , zonder afgeleiden.
Straf is dat.

Uiteraard! Je krijgt vooral de algemene principes mee, en je zijt dus alles behalve een specialist terzake. Ieder zijn vak.

Ik zeg gewoon dat de richting "rechten" niet helemaal enkel op rechten focust, juristen hebben een (zij het uiteraard beperkte) basis in een beetje van alles.

[Pericles]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Attila

Uiteraard! Je krijgt vooral de algemene principes mee, en je zijt dus alles behalve een specialist terzake. Ieder zijn vak.

Ik zeg gewoon dat de richting "rechten" niet helemaal enkel op rechten focust, juristen hebben een (zij het uiteraard beperkte) basis in een beetje van alles.

het was dan ook niet beledigend bedoeld , ieder zijn ding , ieder zijn talent.

[abramis brama]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Het VSO werd afgevoerd omdat het te duur was. De opzet was goed, maar zoals elk nieuw systeem vertoonde het mankementen. Financieel echter was dit systeem niet vol te houden. Onder meer omdat er in bepaalde afdelingen klasjes waren van 3 of 4 leerlingen. En dit door de gewilde diversificaties van de studierichtingen. Men wilde per se zo klein mogelijke klasjes om zo goed mogelijk onderwijs te kunnen geven. Goed en wel, maar men moet die luxe van kleine klasjes wel kunnen betalen. En kunnen blijven betalen. En dat was op termijn niet mogelijk.

Er zijn veel meer parallellen tussen de invoering van het VSO in 1970 en het plan Smet dan enkel maar het streven naar kleinere klassen. Dat er onder een socialistisch minister een onbetaalbare hervorming werd doorgedrukt is overigens geen verrassing. Socialisten waren en zijn immers grootmeesters in het uitgeven van andermans geld zonder zich al te veel vragen te stellen over waar het geld vandaan moet komen.

Maar het gaat dus heus wel over méér dan het financiële plaatje.

Ik rakel even een korte historiek van het VSO met kritieken van destijds op, en onderlijn voor het gemak eens de opvallendste parallellen met het plan Smet. Het zal je vast opvallen dat die parallellen veel verder gaan dan enkel het financiële plaatje van het VSO destijds.

Aanvankelijk - rond 1970 – wekten de socialistische ministers Vermeylen en Dubois de indruk dat er een ruime consensus omtrent de invoering van het vso bestond. (Smet hanteerde precies dezelfde techniek) Gaston Colebunders, de kabinetschefschef van minister Vermeylen e.a., poneerde in 1984 nog dat tot dan toe niemand in Vlaanderen de grondprincipes van het vso in vraag had gesteld. “Nooit is er iemand geweest die openlijk één van de grondprincipes van het vso heeft durven aanvallen. De kritiek was altijd naast de kwestie. De reacties waren ingegeven uit vermeend eigenbelang. Conservatieve krachten verzetten zich tegen de vernieuwing omwille van de bescherming van de bestaande sociale structuren” (VSO-studiedag, 1984, Kessel-Lo).

Vermeylen en Colebunders waren blijkbaar in 1970 toch niet zo zeker van hun stuk. Zij zetten de scholen vooreerst ‘financieel’ onder druk om toe te treden via fabuleuze financiële bonussen: (ook nu is er sprake van een niet verplichte hervorming, maar dan wel eentje waarbij de hervormende scholen bevoordeeld zullen worden t.o.v. zij die niet wensen mee te gaan in dit verhaal) lage splitsingsnorm, uren voor inhaal- en heroriënteringslessen, uren voor bijscholing en klassenraad, heroriënteringsjaar voor mensen die na het 4de jaar van richting veranderen, ... Een andere chantagetruc bestond erin dat enkel VSO-scholen nieuwe opties mochten oprichten. De huidige wildgroei in tso & bso is daar nog steeds het gevolg van. En het NSKO liet dit alles gebeuren.

De CVP was niet echt pro VSO en kon in 1970 het oorspronkelijk plan wat afzwakken. De meeste scholen waren geen vragende partij. De scherpe kritiek kwam al in 1971 tot uitdrukking in de publicatie “Het VSO, een gemiste kans’, van M. Debeuker, L. Lamberts, D. Stappaert en K. Van Assche (AccoLeuven). De katholieke koepel werd verweten toegevingen te doen aan de socialisten omdat ze hen wilden gunstig stemmen bij de bespreking van de herziening van het schoolpact. Het katholiek onderwijs had naar verluidt centen nodig en wou de tegenpartij niet voor de voeten lopen. De auteurs betreurden ook het eigengereide en autoritaire optreden van een aantal nieuwlichters binnen het ministerie en binnen de katholieke koepel.

Op het colloquium ’10 jaar VSO’ (Leuven, 23 april 1982) toonde de Antwerpse prof.-economist Eric Raaymaekers aan dat het vso financieel niet houdbaar en veralgemeenbaar was omdat het zoveel meer kostte dan het traditioneel type-2. De onderwijskost voor een leerling in het vso-Rijksonderwijs was toen 147.709 BFr. Een leerling uit het vrij onderwijs type -2 kostte slechts 85.311 BFr. Een leerling in het Rijks-vso kostte dus 70 % meer dan een leerling in type-2; binnen het katholiek onderwijs bedroeg het verschil 37 %. Dit betekent ook dat in die tijd veel meer onderwijscenten naar Franstalig België gingen waar het vso veralgemeend was.

In Franstalig België waren de verschillen nog groter. Een Waals inspecteur merkte op dat men in het vso aan het evolueren was naar één leraar per leerling. Ook in het Vlaams vso werd vaak lesgegeven aan groepjes van enkele leerlingen. Het vso was alleen al door zijn vele vakkencombinaties, complementaire opties en nieuwe tso-richtingen een veel duurder systeem dan het klassieke s.o. De beleidsmensen waren verantwoordelijk voor deze uitwassen. Later en ook nu nog werd de scholen verweten dat ze vaak werken met opties die slechts door enkele leerlingen worden gevolgd.

De type-2-scholen klaagden erover dat ze door de financiële chantage gediscrimineerd werden en ook niet meer mochten programmeren. Wie niet meedeed met het vso werd dus gestraft. Veel scholen stapten om financiële en andere pragmatische redenen over naar het vso – het meest in Franstalig België. De vrijgestelde coördinatoren ondersteunden ook enkel het vso.

In NSKO-publicaties leek het lange tijd alsof er in het katholieke net een ruime consensus bestond. Het Nationaal Secretariaat van het Katholiek Onderwijs (NSKO) ging er lange tijd van uit dat de veralgemening van het vso niet lang op zich zou laten wachten. Het Pedagogisch Bureau onder leiding van Roger Beirnaert en de vso-coördinatoren stelden het vso steeds voor als een onafwendbaar iets en als een wondermiddel. In de talrijke propagandaspreekbeurten werden de vele zegeningen bejubeld. In het NSKO en in het verbond van het middelbaar onderwijs leefde dus de idee om het vso zo spoedig mogelijk te veralgemenen. Omwille van de grote weerstand van de directies en inrichtende machten durfde men het vso wel niet opleggen. De onderhandelingen in de periode 1976-1979 die tot zo’n veralgemening hadden moeten leiden, veroorzaakten een grote weerstand bij de basis zodat van een opgelegde overgang naar het vso werd afgezien en de voorkeur werd gegeven aan een ‘begrensde geleidelijkheid’ - waarbij de Guimardstraat
de overgang naar het vso wel sterk zou stimuleren maar niet opleggen.

In de aanvangsjaren waren het vooral ‘individuele’ critici die hun proteststem lieten horen. Naarmate er meer met het VSO geëxperimenteerd werd, nam de kritiek in sterke mate toe.
De liberale onderwijsminister Herman De Croostond vanaf zijn aantreden vrij kritisch ten aanzien van het VSO. Een belangrijke uitspraak luidde:
“Vaststaand is dat we het huidige vso niet kunnen veralgemenen, willen wij niet tot een algemene niveauverlaging komen met al de gevolgen daaraan verbonden. Derhalve dienen o.a. de minder begaafde leerlingen tijdig naar het beroepsonderwijs te kunnen overstappen.” De Croo vond ook dat het tso en bso al te veel in de verdrukking waren gekomen.

De Croo greep in 1975 al in en voerde in het 2de jaar weer 6 vaste studiepakketten (studierichtingen) in: klassieke, moderne en 4 technische. De gemeenschappelijkheid in het 2de jaar werd aanzienlijk gereduceerd. Ook de vele complementaire opties die de leerlingen in de derde graad vrij konden kiezen, werden sterk gereduceerd. De leerlingen konden nu ook na 1 jaar overstappen naar een beroepsvoorbereidend jaar. Het afgezwakte vso werd in alle Rijksscholen ingevoerd. De Croo voerde ook weer summatieve toetsen (= examens) in. Een paar jaar later werden die door minister Raemaekers weer afgevoerd.

Als gevolg van de vele kritiek - ook in academische middens - werd het vso dus al na 5 jaar grondig bijgestuurd. De gemeenschappelijkheid werd in het 2de jaar grondig afgezwakt. Er kwamen opties en een beroepsvoorbereidend jaar. (Merk op dat er in het Plan-Monard geen opties voorzien zijn en ook geen beroepsvoorbereidend jaar.) De meeste directeurs van vso-scholen waren gelukkig met deze bijsturing; comprehensievelingen als Gaston Colebunders waren ongelukkig en gewaagden van verraad aan de comprehensieve principes. De Croo verving verder het modieuze vso-vak maatschappelijke vorming door geschiedenis. Geschiedenis werd in 1970 door Vermeylen en Colebunders gezien als een maatschappijbevestigend vak, maatschappelijke vorming als maatschappij-vernieuwend. Volgens minister Vermeylen was er voor maatschappelijke vorming zelfs geen leerplan nodig; het volstond de actualiteit in klas te bespreken - zoals b.v. de kaping van een vliegtuig. Tegen het schrappen van het vak geschiedenis kwam veel protest - geleid door professoren en leraars geschiedenis (R. De Keyser en W. Dupon, Geschiedenis op dreef en drift. in: Leraar zijn in Vlaanderen: terugblik op honderd jaar middelbaar onderwijs en nascholing, Antwerpen, Garant, 2007, p. 228).

Vooral vanaf 1977 lieten de critici hun stem luider horen en ze richtten actiegroepen op. Er kwamen ook steeds meer vso-afvalligen. Opvallend veel inspecteurs, professoren ... formuleerden scherpe kritiek. Ook de directies, de koepel van het katholiek technisch onderwijs en de inrichtende machten kwamen in verzet.
De aanwezigheid van veel politici binnen die inrichtende machten was hierbij heel belangrijk. Het Rijksonderwijs had nog geen eigen koepel; hier waren het mensen van de federatie van Vlaamse Studieprefecten die hun stem lieten horen. Ongeveer de helft van de katholieke scholen was rond 1984 overgestapt naar het vso, vaak ook omwille van pragmatische redenen: de gunstige normen, het pedagogisch comfort, de in het vooruitzicht gesteld nakende veralgemening van het VSO. Een voorbeeld: in het katholiek-vso was de omkadering 1 leerkracht per 12 leerlingen en in type-2 was dit 1 per 15, in het vso van het Rijksonderwijs 1 per 10.

Bij het begin van de jaren tachtig hadden al veel oorspronkelijke VSO-voorstanders hun geloof in het vso verloren. De zegeningen bleven uit en ook in het ‘tweede tussentijds VSO-rapport’ van 1977 kwam dit tot uiting. Veel vso-gelovigen waren ontgoocheld over de magere resultaten. Sommigen schreven dit toe aan de slechte uitvoering en aan het terugschroeven van het vso door minister De Croo. De ‘marxisten’ van hun kant stelden dat onderwijs steeds de ongelijkheid van de maatschappij zou reproduceren en dat het vso dit enkel wou verhullen. Aan de universiteiten waren het bijna uitsluitend onderwijskundigen en enkele sociologen die het opnamen voor het vso. De meeste vakdocenten wezen het VSO af. Bij de (vak)docenten van de regentenopleiding was er ook veel scepticisme.

Er ontstond al vlug ook een polarisatie en wederzijdse intolererantie tussen de voor- en tegenstanders van het vso. Ook de voorstanders hanteerden een stoere taal. Enkele voorbeelden :
*De pioniers van de eerste vso-scholen voelen zich verraden door de anderen (Stelling op de Algemene Raad Katholiek Onderwijs van 3 april 1976).
*We zijn ervan overtuigd dat de filosofische fundamenten van het vso moeten aanvaard worden als wij onze roeping niet willen verloochenen (Stelling in
Forum van NSKO, 1976, nr. 7).
*De traditionelen geven toe aan elitair denken dat gewoon onschristelijk ! is (Stelling in vakbondsblad Brandpunt, mei 1976,p.365). (Terloops: omwille van
onze kritische stellingname ten aanzien van comprehensief onderwijs e.d. bestempelde Nico Hirtt onlangs Onderwijskrant op de OVDS-website als
een rechts tijdschrift.)
*Met nog meer overtuiging dan in 1973 kan men nu zeggen dat het s.o. van het jaar 2000 in niet geringe mate door het vso zal zijn voorbereid”, aldus de vsocoördinatoren in het ‘Tweede tusentijds VSO-rapport’ van 1977. De coördinatoren en het Pedagogisch Bureau wisten dat er enorm veel kritiek was, maar ze toonden zich zegezeker.
Het vso lokte een ware schoolstrijd uit tussen de voor- en de tegenstanders. Ook hoogleraren trokken openlijk ten strijde. Zo ontpopten de Brusselse prof. A. Gerlo, gewezen rector van de VUBrussel zich als de grote tegenstander en de Leuvense pedagoog C. C. De Keyser als de grote propagandist. Gerlo en een groot aantal academici bekritiseerden vooral de nivellering. De ‘pedagogen’ werd verweten dat ze via het vso een vaste voet probeerden te verkrijgen binnen het onderwijs. Critici vonden dat de pedagogen en sociologen te veel vernieuwingsdruk uitoefenden. In 1982-1983 werd er in de media een hevige discussie gevoerd rond de slaagcijfers aan de universiteiten (als het plan Smet volledig ten uitvoer zou worden gebracht, dan is dit stellig een toekomstige overeenkomst).
In de jaren tachtig moest er bespaard worden en het onderwijs deelde in de klappen. Onderwijsminister Daniël Coens (CVP) verhoogde de normen voor type-1 en verminderde het pedagogische comfort, waardoor type-1 een stuk minder aantrekkelijk werd.
Door de besparingen van het Sint-Annaplan (grotere klassen, geen extra uren meer voor inhaallessen, enzovoort) verdwenen nog meer aantrekkingspolen
van het vso. Minister Coens en de katholieke koepel zagen in dat de patstelling tussen de twee onderwijstypes enkel kon doorbroken worden door
het introduceren van een nieuwe structuur die een compromis vormde tussen type 1 en type 2: de eenheidsstructuur. De 3x2-jaar cycli en de wildgroei
in tso/bso bleven jammer genoeg behouden. Ook de type-2-scholen van weleer konden nu weer volop ‘programmeren’.

Bijlage 1 : kritiek van directies Rijksonderwijs (1980)

Het VSO werd op korte tijd veralgemeend in het rijksonderwijs. Dit onderwijs werd in die tijd nog rechtstreeks bestuurd door de onderwijsminisiter en
beschikte nog niet over een eigen koepel.Veel directeurs Rijksonderwijs betreurden dat ze veel leerlingen verloren die overstapten naar klassieke type-2 scholen van het vrij onderwijs. Inspecteur Dambre getuigde dat er in Brugge bij de start van het vso onmiddellijk 160 leerlingen overstapten naar het katholiek onderwijs (type 2).
Na tien jaar vso formuleerde de progressieve Herman Schoeters als voorzitter van de federatie van Vlaamse studieprefecten in het Rijksonderwijs, volgende scherpe kritiek en alarmkreet in Persoon en Gemeenschap; themanummer over ‘10 jaar VSO’, juni 1980:
*De gemeenschappelijkheid is nefast voor de vele leerlingen die al weten waar ze naartoe willen.
* De gemeenschappelijk eerste graad leidt tot vervlakking.
*Het gevaar bestaat ook dat de positieve intellectuele of manuele gerichtheid wordt uitgeroeid.
* De totale gelijkschakeling in de eerste graad leidt tot onverschilligheid, gemakzucht, gebrek aan belangstelling en motivatie.
*Het kind dreigt het kind van de rekening te worden; men heeft de indruk dat vernieuwd werd om te vernieuwen;
*Het vso botst ook op de weerstand van de ouders, de onmacht van de leerkrachten en de voortdurende structuurwijzigingen.”

Bijlage 2 : Kritiek directies katholiek onderwijs

Ook vanwege directies uit het vrij onderwijs kreeg het vso veel kritiek. We beluisteren even 2 vooraanstaande en invloedrijke directeurs in ‘Nova et Vetera’ oktober 1984. Van Paepegem, directeur college Lokeren, stelde vooreerst dat de onderwijsmensen die zich goed voelden in type-2 en jaar na jaar positieve leerresultaten boekten, zich ergerden “toen dat onderwijs plots met alle zonden van Israël beladen werd. Is de vso-vernieuwing wel de goeie?
Zal deze vernieuwing in de feiten het bewijs leveren dat zij een remedie is voor de vastgestelde kwalen? Is de enorme investering in het vso in verhouding met de resultaten? Kortom: wij hebben veel vragen over het pedagogisch rendement, en over de haalbaarheid van de vso-vernieuwing.”
Directeur V.P. wees verder op de vage vso-doelstellingen en slogans. V.P. pleitte voor differentiatievanaf het eerste jaar: “Het is zeer belangrijk zo vroeg mogelijk aan te sluiten bij de eigen mogelijkheden, interesses en beperkingen van de leerlingen. Er zijn al veel leerlingen die de theoretische benadering van zoveel vakken gewoonweg niet aankunnen. Een gemeenschappelijk eerste jaar houdt ook het gevaar in dat teveel leerlingen vroegtijdig in het Beroepsonderwijs terechtkomen, wat overigens in de studies over het vso bewezen wordt. Een heel pak zwakkere middenmoters geraakt al heel vlug geblokkeerd voor Frans of wiskunde bijvoorbeeld en haakt af. Verder zijn we heel bang voor de heterogene groepen in het eerste en tweede jaar. ... “.

Van Paepegem toonde verder aan dat het vso niet tot uitstel van keuze leidde en dat de overgangen in type-2 makkelijker waren en vlotter verliepen dan binnen de 3x2-vso-structuur. De vso-leerlingen belandden nu ook een jaar vroeger in het Beroepsonderwijs.“Waarom moeten de schotten verdwijnen? De vso-promotoren, zelf ex-aso-ers, onderschatten de humane waarde van het technisch onderwijs.” Directeur V.P. vond verder terecht dat het vso in zijn pedagogische principes te weinig
waarde hechtte aan ‘de school als leerinstituut’ en aldus de ontscholing bevorderde. Hij betreurde ook dat het type-2 veel minder centen kreeg en dat deze scholen niet meer mochten programmeren en daardoor sterk benadeeld werden.
In de getuigenis van de invloedrijke VTI-directeur Jan Vandenbulcke toonde deze aan dat de tso- en bso-leerlingen het meest de dupe waren van het vso; daarom ook wou zijn Brugs VTI niet op het vso overschakelen. Zijn besluit luidde: “Als het technisch onderwijs zich te sterk beperkt tot het verstrekken van een brede, maar onvoldoende diepgaande kennis zoals in het vso, dan gaat het voorbij aan zijn specifieke doelstelling en motiveringskans. Dat leidt tot een systeem waarbij de industrie al te zeer verplicht wordt zelf voor een aanvullende vorming in te staan. Of zulks vanuit pedagogisch oogpunt wenselijk en vanuit economisch oogpunt haalbaar is, betwijfelen we heel sterk.”

De kritieken van inrichtende machten en andere actoren liggen allemaal in het verlengde. Enkele zeer opvallende overeenkomsten tussen het oorspronkelijk plan-Smet (pre-BDW-interventie) en het VSO :

- Invoering zonder draagvlak terwijl de bevoegde minister de media voorliegt dat dat draagvlak er wél is.
- Uitblijvende resultaten als gevolg van nivellering. Een aangekondigde kroniek van een niveauverlaging dus, door een te langdurige fase van veel te heterogene klasgroepen.
- Het gaat om een hervorming waar geen nood aan is omdat niemand er vragende partij voor is. Hét kenmerk bij uitstek van een hervorming die doorgevoerd wordt door een minister met Vereeuwigingsdrang.
- Een brede eerste graad die een dermate pedagogisch-educatieve ramp is dat hij al na een vijftal jaar wordt afgeschaft door invoering van opties in het tweede jaar
- Grote weerstand van degenen die het allemaal in de praktijk moeten brengen, terwijl de pedagogen en onderwijs"specialisten" krampachtig blijven vasthouden aan de utopische zegeningen van een zo langdurig mogelijk volgehouden eenheidsworst-systeem
- Positieve discriminatie van scholen die willen meestappen in het vernieuwingsverhaal
- In het oorspronkelijk plan van Smet was het ook de bedoeling dat mensen die al vroeg wisten wat ze wilden, verhinderd werden zich daarop toe te leggen. Gelukkig voor de leerlingen die in hervormersscholen willen starten is dat (door o.m. De Wever) verhinderd.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door abramis brama

Er zijn veel meer parallellen tussen de invoering van het VSO in 1970 en het plan Smet dan enkel maar het streven naar kleinere klassen. Dat er onder een socialistisch minister een onbetaalbare hervorming werd doorgedrukt is overigens geen verrassing. Socialisten waren en zijn immers grootmeesters in het uitgeven van andermans geld zonder zich al te veel vragen te stellen over waar het geld vandaan moet komen.

Maar het gaat dus heus wel over méér dan het financiële plaatje.

Ik rakel even een korte historiek van het VSO met kritieken van destijds op, en onderlijn voor het gemak eens de opvallendste parallellen met het plan Smet. Het zal je vast opvallen dat die parallellen veel verder gaan dan enkel het financiële plaatje van het VSO destijds.


De kritieken van inrichtende machten en andere actoren liggen allemaal in het verlengde. Enkele zeer opvallende overeenkomsten tussen het oorspronkelijk plan-Smet (pre-BDW-interventie) en het VSO :

- Invoering zonder draagvlak terwijl de bevoegde minister de media voorliegt dat dat draagvlak er wél is.
- Uitblijvende resultaten als gevolg van nivellering. Een aangekondigde kroniek van een niveauverlaging dus, door een te langdurige fase van veel te heterogene klasgroepen.
- Het gaat om een hervorming waar geen nood aan is omdat niemand er vragende partij voor is. Hét kenmerk bij uitstek van een hervorming die doorgevoerd wordt door een minister met Vereeuwigingsdrang.
- Een brede eerste graad die een dermate pedagogisch-educatieve ramp is dat hij al na een vijftal jaar wordt afgeschaft door invoering van opties in het tweede jaar
- Grote weerstand van degenen die het allemaal in de praktijk moeten brengen, terwijl de pedagogen en onderwijs"specialisten" krampachtig blijven vasthouden aan de utopische zegeningen van een zo langdurig mogelijk volgehouden eenheidsworst-systeem
- Positieve discriminatie van scholen die willen meestappen in het vernieuwingsverhaal
- In het oorspronkelijk plan van Smet was het ook de bedoeling dat mensen die al vroeg wisten wat ze wilden, verhinderd werden zich daarop toe te leggen. Gelukkig voor de leerlingen die in hervormersscholen willen starten is dat (door o.m. De Wever) verhinderd.

Onderwijsmilieus reageren altijd conservatief op een verandering. Zij zitten al vele decennia vastgebeiteld in een bepaald pedagogisch systeem en hebben moeite om dit los te laten. Om allerlei redenen. Maar de maatschappij verandert, en verandert snel. Ik las nog enige tijd geleden de hele discussie in het onderwijs over het al dan niet invoeren van de calculators. Dat mocht men toch niet doen, want de kinderen zouden niet meer uit het hoofd kunnen rekenen. En zo is dit met veel dingen in het onderwijs. Het onderwijs hinkt eeuwig achter.

[abramis brama]

Wat je over het hoofd ziet is dat men het er destijds over eens was - van de basis tot op het academisch niveau - dat de gemeenschappelijkheid in de eerste graad tot nivellering en niveauverlaging leidde. Reeds na vijf jaar werd de brede eerste graad - waar Smet zó gebrand op is - terug afgeschaft wegens nefast.

Enfin, de zelfde kritieken als nu hoorden we toen ook. Toen kregen de critici over de volledige lijn gelijk door de feiten, en dat zal nu niet anders zijn want de overeenkomsten tussen beide hervormingen zijn angstwekkend groot. Dat heeft met conservativiteit geen uitstaans. De onderwijssector staat samen met de culturele sector bekend als één van de meest progressieve sectoren. Desondanks spuwt meer dan 85 % van die sector de hervorming uit, en moet je met een vergrootglas op zoek naar betrokkenen die Smet een goed minister vinden.

Overigens snap ik niet wat je bedoelt met die "vastgebeiteld" in "Onderwijsmilieus reageren altijd conservatief op een verandering. Zij zitten al vele decennia vastgebeiteld in een bepaald pedagogisch systeem en hebben moeite om dit los te laten." Blijkbaar ken je weinig volk in het onderwijs, want als er nu één beroepsveld is waar de ene verandering na de andere wordt opgelegd - doorgaans zonder veel gemor - dan is het wel in het onderwijs.

De hervorming van Smet is gewoon een slechte hervorming voor de leerlingen van de toekomst. Da's de enige reden voor de abnormaal hoge weerstand die ertegen geboden wordt. Maar blijkbaar moet je er zelf instaan om dat te kunnen inzien.

P.S. : wat die ICT-hervorming betreft (met inderdaad o.m. het overdreven gebr... misbruik van rekenmachines) : die kritiek klopte. In een 5de of 6de jaar grijpt de helft van de klas in een niet-wiskundige richting tegenwoordig naar zijn TI84 wanneer je vraagt hoeveel zeven keer acht is. Je hebt er geen idee van hoeveel het niveau van de leerplannen de jongste 15 jaar achteruit gebold is a.g.v. die ICT-gekte. Vraag dat gerust na bij mensen die in het Hoger Onderwijs staan. De instroom daar is de laatste 10-15 jaar zwaar "geidiotiseerd", onder meer door een gebrek aan algemene kennis ("feiten kan je opzoeken op internet") en rekenvaardigheid ("viva de rekenmachine").

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door abramis brama

Wat je over het hoofd ziet is dat men het er destijds over eens was - van de basis tot op het academisch niveau - dat de gemeenschappelijkheid in de eerste graad tot nivellering en niveauverlaging leidde. Reeds na vijf jaar werd de brede eerste graad - waar Smet zó gebrand op is - terug afgeschaft wegens nefast.

Enfin, de zelfde kritieken als nu hoorden we toen ook. Toen kregen de critici over de volledige lijn gelijk door de feiten, en dat zal nu niet anders zijn want de overeenkomsten tussen beide hervormingen zijn angstwekkend groot. Dat heeft met conservativiteit geen uitstaans. De onderwijssector staat samen met de culturele sector bekend als één van de meest progressieve sectoren. Desondanks spuwt meer dan 85 % van die sector de hervorming uit, en moet je met een vergrootglas op zoek naar betrokkenen die Smet een goed minister vinden.

Overigens snap ik niet wat je bedoelt met die "vastgebeiteld" in "Onderwijsmilieus reageren altijd conservatief op een verandering. Zij zitten al vele decennia vastgebeiteld in een bepaald pedagogisch systeem en hebben moeite om dit los te laten." Blijkbaar ken je weinig volk in het onderwijs, want als er nu één beroepsveld is waar de ene verandering na de andere wordt opgelegd - doorgaans zonder veel gemor - dan is het wel in het onderwijs.

De hervorming van Smet is gewoon een slechte hervorming voor de leerlingen van de toekomst. Da's de enige reden voor de abnormaal hoge weerstand die ertegen geboden wordt. Maar blijkbaar moet je er zelf instaan om dat te kunnen inzien.

P.S. : wat die ICT-hervorming betreft (met inderdaad o.m. het overdreven gebr... misbruik van rekenmachines) : die kritiek klopte. In een 5de of 6de jaar grijpt de helft van de klas in een niet-wiskundige richting tegenwoordig naar zijn TI84 wanneer je vraagt hoeveel zeven keer acht is. Je hebt er geen idee van hoeveel het niveau van de leerplannen de jongste 15 jaar achteruit gebold is a.g.v. die ICT-gekte. Vraag dat gerust na bij mensen die in het Hoger Onderwijs staan. De instroom daar is de laatste 10-15 jaar zwaar "geidiotiseerd", onder meer door een gebrek aan algemene kennis ("feiten kan je opzoeken op internet") en rekenvaardigheid ("viva de rekenmachine").

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door abramis brama

Wat je over het hoofd ziet is dat men het er destijds over eens was - van de basis tot op het academisch niveau - dat de gemeenschappelijkheid in de eerste graad tot nivellering en niveauverlaging leidde. Reeds na vijf jaar werd de brede eerste graad - waar Smet zó gebrand op is - terug afgeschaft wegens nefast.

Enfin, de zelfde kritieken als nu hoorden we toen ook. Toen kregen de critici over de volledige lijn gelijk door de feiten, en dat zal nu niet anders zijn want de overeenkomsten tussen beide hervormingen zijn angstwekkend groot. Dat heeft met conservativiteit geen uitstaans. De onderwijssector staat samen met de culturele sector bekend als één van de meest progressieve sectoren. Desondanks spuwt meer dan 85 % van die sector de hervorming uit, en moet je met een vergrootglas op zoek naar betrokkenen die Smet een goed minister vinden.

Overigens snap ik niet wat je bedoelt met die "vastgebeiteld" in "Onderwijsmilieus reageren altijd conservatief op een verandering. Zij zitten al vele decennia vastgebeiteld in een bepaald pedagogisch systeem en hebben moeite om dit los te laten." Blijkbaar ken je weinig volk in het onderwijs, want als er nu één beroepsveld is waar de ene verandering na de andere wordt opgelegd - doorgaans zonder veel gemor - dan is het wel in het onderwijs.

De hervorming van Smet is gewoon een slechte hervorming voor de leerlingen van de toekomst. Da's de enige reden voor de abnormaal hoge weerstand die ertegen geboden wordt. Maar blijkbaar moet je er zelf instaan om dat te kunnen inzien.

P.S. : wat die ICT-hervorming betreft (met inderdaad o.m. het overdreven gebr... misbruik van rekenmachines) : die kritiek klopte. In een 5de of 6de jaar grijpt de helft van de klas in een niet-wiskundige richting tegenwoordig naar zijn TI84 wanneer je vraagt hoeveel zeven keer acht is. Je hebt er geen idee van hoeveel het niveau van de leerplannen de jongste 15 jaar achteruit gebold is a.g.v. die ICT-gekte. Vraag dat gerust na bij mensen die in het Hoger Onderwijs staan. De instroom daar is de laatste 10-15 jaar zwaar "geidiotiseerd", onder meer door een gebrek aan algemene kennis ("feiten kan je opzoeken op internet") en rekenvaardigheid ("viva de rekenmachine").

Volgens mij heeft die 'idiotisering' maar weinig te maken met het onderwijs als dusdanig. Het heeft meer te maken met de manier van leven in onze hedendaagse maatschappij: de beeldcultuur, het moet allemaal gemakkelijk, snel, zijn en niet te ingewikkeld, de oppervlakkigheid (internet), de laksheid van vele ouders die partij kiezen voor hun gemakzuchtige kinderen en niet meer voor de school, de 'zware' vrijetijds-invullingen van de kinderen', enz. Al deze gegevens hebben hun effect op het 'les-geven' en halen de kwaliteit van het onderwijs naar beneden. Niet voor niets klagen de hoge scholen en de universiteiten dat de kwaliteit van de studenten die ze binnenkrijgen drastisch verminderd is. Alleen vergeten ze één ding: de kwaliteit van de hoogleraren is ook niet meer zoals die was. Want ook zij zijn nu een product geworden van deze gesofistikeerde maatschappij.

[Nota Bene]

Oorspronkelijk geplaatst door Koenraad Noël

Pascal Smet heeft rechten gestudeerd, een opleiding die totaal niet breed is. Dat zou veel kunnen verklaren van zijn incompetentie. Zo iemand moet dan leerkrachten een hoop onzin gaan opdringen...

Arm België.

Waar haal je dat?

Ik dacht dat het maatschappelijk werk was, zelfs geen universiteit dus.

[Nota Bene]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Volgens mij heeft die 'idiotisering' maar weinig te maken met het onderwijs als dusdanig. Het heeft meer te maken met de manier van leven in onze hedendaagse maatschappij: de beeldcultuur, het moet allemaal gemakkelijk, snel, zijn en niet te ingewikkeld, de oppervlakkigheid (internet), de laksheid van vele ouders die partij kiezen voor hun gemakzuchtige kinderen en niet meer voor de school, de 'zware' vrijetijds-invullingen van de kinderen', enz. Al deze gegevens hebben hun effect op het 'les-geven' en halen de kwaliteit van het onderwijs naar beneden. Niet voor niets klagen de hoge scholen en de universiteiten dat de kwaliteit van de studenten die ze binnenkrijgen drastisch verminderd is. Alleen vergeten ze één ding: de kwaliteit van de hoogleraren is ook niet meer zoals die was. Want ook zij zijn nu een product geworden van deze gesofistikeerde maatschappij.

2

[giserke]

Het grootste drama is eigenlijk voor de technische richtingen.
Maw richtingen die geacht worden jongeren op de arbeidsmarkt afleveren wanneer ze 18 jaar zijn.

Nu hebben ze 1 algemeen jaar, een 2de algemeen jaar en dan 4 jaar in een keuzerichting.
Die gastjes moeten dus in amper 4 jaar tijd een beroep geleerd hebben.
Smetje wil aan die 4 jaar nog wat knabbelen door de algemene jaren nog wat uit te breiden?

De industrie zit met de handen in het haar vrees ik, want het zijn nu al geen hoogvliegers die afstuderen aan 18 jaar.

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Volgens mij heeft die 'idiotisering' maar weinig te maken met het onderwijs als dusdanig. Het heeft meer te maken met de manier van leven in onze hedendaagse maatschappij: de beeldcultuur, het moet allemaal gemakkelijk, snel, zijn en niet te ingewikkeld, de oppervlakkigheid (internet), de laksheid van vele ouders die partij kiezen voor hun gemakzuchtige kinderen en niet meer voor de school, de 'zware' vrijetijds-invullingen van de kinderen', enz. Al deze gegevens hebben hun effect op het 'les-geven' en halen de kwaliteit van het onderwijs naar beneden. Niet voor niets klagen de hoge scholen en de universiteiten dat de kwaliteit van de studenten die ze binnenkrijgen drastisch verminderd is. Alleen vergeten ze één ding: de kwaliteit van de hoogleraren is ook niet meer zoals die was. Want ook zij zijn nu een product geworden van deze gesofistikeerde maatschappij.

Daarom moet onderwijs de "idiotisering" niet nog een tandje meer helpen, wat de gevolgen door Smetje zijn plannen wel degelijk waren.