kan de mens zijn mens-zijn overstijgen?

[marie daenen]

idem

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Laten we alles eens van een ander oogpunt bekijken.
Waar verschilt de mens van het dier; of wat maakt de mens mens; of wat heeft de mens achter zich gelaten uit het dierenrijk dat hem ervan afgezonderd heeft tot een hoger (?) wezen?
Meestal wordt er gesproken over het verstand, het bewustzijn, de verbeelding.
Zou het kunnen dat het opgeven van het instinctief handelen de mens onherroepelijk op het verkeerde been heeft gezet?

Vanaf het ontstaan van het universum zijn er krachten aanwezig die zowel opbouwend als noodzakelijk vernietigend konden werken om steeds in de richting van meer complexiteit te gaan.

Geen enkel commentaar over de zuiver materiele krachten, alhoewel ook zij schenen te werken aan het opbouwen van een steeds meer en meer complex geheel.
Uit de materie is, wat wij noemen, leven ontstaan en elk levend wezen wist vanaf zijn ontstaan tot zijn dood wat te doen.
Het leven vermenigvuldigde zich, groeide in verscheidenheid, werd complexer en volgde zonder noemenswaardige uitzondering, of het betrof zieke wezens, zijn intstinct, van amoeba tot Boabab en verder....

En dan komt de mens en alles verandert en corrumpeert; want de mens heeft verstand, heeft een vrije keuze en weet vooral niet meer wat te doen.
Hij beseft dat hij naak op de wereld staat, hij leert dat hij dood gaat, hij ziet in dat hij enorm Klein en zielig is en toch verdomme neemt hij zichzelf voor de top van de schepping.

Tot de komst van de mens liep alles op radertjes; wat er gebeurde was juist en hoorde zo te zijn, volgens de mens, natuurlijk als voorbereiding op zijn grote komst.

Maar met zijn grote komst begon hij ineens te foeteren, in te zien, dat het allemaal niet zo goed liep; dat hij als mens het beter wist; dat hij als mens de wereld ging verbeteren; de landbouw, de veeteelt, de geneeskunde, het energieverbruik, de handel, de organisatie van de samenleving....

En hij veranderde en veranderde en hij was minder en minder content want hoeveel hij ook veranderde, steeds liep het ergens weer verkeerd en ipv van één pas vooruit te gaan moest hij dikwijls erkennen dat hij vele passen achteruit was gelopen.

De dierenwereld heeft die problemen niet; zelfs indien de mensen op dit ogenblik bezig zijn met hen systematish uit te roeien; hij blijft zichzelf, probeert zich aan te passen waar mogelijk en anders sterft hij uit, punt.

Kan het zijn dat de mens volledig verloren is gelopen door het instinct achter zich te laten; meer, het te hebben afgezworen als ondermaats, terwijl het juist ons instinct is dat ons direct in contact brengt met de scheppende krachten die deze wereld, vanaf het begin van zijn ontstaan, tot vandaag, gevormd hebben?

In dit opzicht zijn wij enkel kleine radertjes in een groter geheel, geleid via ons instinct die ons de zekerste weg aanduidt om optimaal te functioneren, zoals alle levende en niet levende materie op deze wereld en gestatig in de richting van een hoger doel.

In dat opzicht zou het verstand een versterking van dat instinct hebben moeten zijn, zoals het leven in zijn steeds complexere vorm steeds een versterking van dat instinct en van zijn werking is en was.

Maar ipv dat instinct te versterken hebben wij, in onze menselijke dwaasheid en hoogmoed, ons tegen ons instinct gekeerd en zijn wij ons ipv als radertjes in een groter geheel te blijven beschouwen zijn wij ons als levende wezens, levend voor zichzelf gaan zien en hebben wij ons zo afgesloten van het groter geheel, dat wij nu, na een hopeloze en lange zoektocht, God zijn gaan noemen.

Ik ben akkoord dat ons optreden geen succes over de hele lijn kan genoemd worden.
We doen mooie dingen maar ook verschrikkelijke.

Er is dus ruimte voor verbetering (die verschrikkelijke mogen wat mij betreft verdwijnen)
Vanwaar moet die verbetering komen?

Gooien we (kort samengevat hetgeen jij voorstelt?) ons verstand weg en omarmen we terug onze instincten?

Mocht het al mogelijk zijn denk ik dat ook dat niet de juiste weg is.

De reden:
We waren niet altijd zo sterk.
Lange tijd waren we vnl een prooidier vermoed ik.
We leerden samenwerken, ons verstand gebruiken om wapens en vuur te maken, kleding, onderdak enz...
Allemaal grote stappen vooruit die ons deed evolueren van schichtig prooidier tot zelfbewuste jager die uiteindelijk zelfs aan de top van de keten kwam te staan.

Op zich geen slechte weg.

Moeten we dit alles aan de kant schuiven?

Ten slotte heeft instinct wel zijn waarde maar ook zijn beperkingen.
Het is onder meer door gebruik te maken van het instinct bij dieren dat we er in slaagden meerdere en grotere dieren op hol te doen slaan (vluchtinstinct) en hen bvb over een klif te jagen.
Hetgeen een relatief gemakkelijke jachttechniek is.
Deze overwinningen van ons verstand op het instinct van dieren zal wel mede aan de basis liggen voor ons ontzag/waardering voor intelligentie.
Misschien is deze waardering hier en daar zelfs doorgeschoten naar hoogmoed, daar kan ik zeker akkoord mee gaan.

Zoals eerder gezegd er is zeker ruimte voor verbetering.
Het zou trouwens heel goed kunnen dat een deel van het antwoord effectief niet tot het domein van het verstand behoort.
Het is misschien eerder een aanvoelen dan een weten dat deze verbetering voor een groot stuk moet komen van meer harmonie tussen de mens en zijn leefwereld.
Enfin dat is toch hoe ik er over denk of het aanvoel.
In dat opzicht ga ik dus wel een stuk mee in hoe jij tegen deze zaken aankijkt vermoed ik.

[dewanand]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Laten we alles eens van een ander oogpunt bekijken.
Waar verschilt de mens van het dier; of wat maakt de mens mens; of wat heeft de mens achter zich gelaten uit het dierenrijk dat hem ervan afgezonderd heeft tot een hoger (?) wezen?
Meestal wordt er gesproken over het verstand, het bewustzijn, de verbeelding.
Zou het kunnen dat het opgeven van het instinctief handelen de mens onherroepelijk op het verkeerde been heeft gezet?

Vanaf het ontstaan van het universum zijn er krachten aanwezig die zowel opbouwend als noodzakelijk vernietigend konden werken om steeds in de richting van meer complexiteit te gaan.

Geen enkel commentaar over de zuiver materiele krachten, alhoewel ook zij schenen te werken aan het opbouwen van een steeds meer en meer complex geheel.
Uit de materie is, wat wij noemen, leven ontstaan en elk levend wezen wist vanaf zijn ontstaan tot zijn dood wat te doen.
Het leven vermenigvuldigde zich, groeide in verscheidenheid, werd complexer en volgde zonder noemenswaardige uitzondering, of het betrof zieke wezens, zijn intstinct, van amoeba tot Boabab en verder....

En dan komt de mens en alles verandert en corrumpeert; want de mens heeft verstand, heeft een vrije keuze en weet vooral niet meer wat te doen.
Hij beseft dat hij naak op de wereld staat, hij leert dat hij dood gaat, hij ziet in dat hij enorm Klein en zielig is en toch verdomme neemt hij zichzelf voor de top van de schepping.

Tot de komst van de mens liep alles op radertjes; wat er gebeurde was juist en hoorde zo te zijn, volgens de mens, natuurlijk als voorbereiding op zijn grote komst.

Maar met zijn grote komst begon hij ineens te foeteren, in te zien, dat het allemaal niet zo goed liep; dat hij als mens het beter wist; dat hij als mens de wereld ging verbeteren; de landbouw, de veeteelt, de geneeskunde, het energieverbruik, de handel, de organisatie van de samenleving....

En hij veranderde en veranderde en hij was minder en minder content want hoeveel hij ook veranderde, steeds liep het ergens weer verkeerd en ipv van één pas vooruit te gaan moest hij dikwijls erkennen dat hij vele passen achteruit was gelopen.

De dierenwereld heeft die problemen niet; zelfs indien de mensen op dit ogenblik bezig zijn met hen systematish uit te roeien; hij blijft zichzelf, probeert zich aan te passen waar mogelijk en anders sterft hij uit, punt.

Kan het zijn dat de mens volledig verloren is gelopen door het instinct achter zich te laten; meer, het te hebben afgezworen als ondermaats, terwijl het juist ons instinct is dat ons direct in contact brengt met de scheppende krachten die deze wereld, vanaf het begin van zijn ontstaan, tot vandaag, gevormd hebben?

In dit opzicht zijn wij enkel kleine radertjes in een groter geheel, geleid via ons instinct die ons de zekerste weg aanduidt om optimaal te functioneren, zoals alle levende en niet levende materie op deze wereld en gestatig in de richting van een hoger doel.

In dat opzicht zou het verstand een versterking van dat instinct hebben moeten zijn, zoals het leven in zijn steeds complexere vorm steeds een versterking van dat instinct en van zijn werking is en was.

Maar ipv dat instinct te versterken hebben wij, in onze menselijke dwaasheid en hoogmoed, ons tegen ons instinct gekeerd en zijn wij ons ipv als radertjes in een groter geheel te blijven beschouwen zijn wij ons als levende wezens, levend voor zichzelf gaan zien en hebben wij ons zo afgesloten van het groter geheel, dat wij nu, na een hopeloze en lange zoektocht, God zijn gaan noemen.

Namaste Marie Daenen,

Ja dit is een hele mooie analyse van jou, ik ben toch blij dat je dit kan schrijven als vrouw, en dit ook doet. Kijk ik ben een goudbruine hindoeman en lager dan de langere blanke mannen dus ook voor mij geldt een zekere absolute minderwaardigheid tov elke blanke man op aarde.

Jij schrijft:
'uit het dierenrijk dat hem ervan afgezonderd heeft tot een hoger (?) wezen?'

Nou ten eerste tov mij als goudbruine koelie/hindoe aapje ben ik een lager wezen vergeleken met de hogere blanke mannen en dit is erg absoluut gesteld in de hele hindoewereld. Hindoeisme is een radicaal racistisch geloof.

De mensapen zitten nu alleen met elkaar oorlog te voeren, elkaar kapot te pesten, kapot te discrimineren, elkaar seksueel te misbruiken en te verkrachten, alles op aarde te vernietigen, enz enz. Ja, ik zie geen hogere wezens hoor, ik zie gewoon mensapen met grotere hersenen en gigantische geslachtsorganen (grote kut en grote lul) met heel weinig beschaving of moreel besef. En Wieroe leerde mij het zo te zien, als slimme hindoe kat.

De vijfde, zesde en zevende mensapen zijn wanprodukten van de evolutie op aarde en parasitaire gedrochten die verdoemd zijn om zichzelf uit te roeien en samen ten onder te gaan.

dewanand en Wieroe
hindoe fundamentalisten
planet of the intelligent hindu chimps

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Ik ben akkoord dat ons optreden geen succes over de hele lijn kan genoemd worden.
We doen mooie dingen maar ook verschrikkelijke.

Er is dus ruimte voor verbetering (die verschrikkelijke mogen wat mij betreft verdwijnen)
Vanwaar moet die verbetering komen?

Gooien we (kort samengevat hetgeen jij voorstelt?) ons verstand weg en omarmen we terug onze instincten?

Mocht het al mogelijk zijn denk ik dat ook dat niet de juiste weg is.

De reden:
We waren niet altijd zo sterk.
Lange tijd waren we vnl een prooidier vermoed ik.
We leerden samenwerken, ons verstand gebruiken om wapens en vuur te maken, kleding, onderdak enz...
Allemaal grote stappen vooruit die ons deed evolueren van schichtig prooidier tot zelfbewuste jager die uiteindelijk zelfs aan de top van de keten kwam te staan.

Op zich geen slechte weg.

Moeten we dit alles aan de kant schuiven?

Ten slotte heeft instinct wel zijn waarde maar ook zijn beperkingen.
Het is onder meer door gebruik te maken van het instinct bij dieren dat we er in slaagden meerdere en grotere dieren op hol te doen slaan (vluchtinstinct) en hen bvb over een klif te jagen.
Hetgeen een relatief gemakkelijke jachttechniek is.
Deze overwinningen van ons verstand op het instinct van dieren zal wel mede aan de basis liggen voor ons ontzag/waardering voor intelligentie.
Misschien is deze waardering hier en daar zelfs doorgeschoten naar hoogmoed, daar kan ik zeker akkoord mee gaan.

Zoals eerder gezegd er is zeker ruimte voor verbetering.
Het zou trouwens heel goed kunnen dat een deel van het antwoord effectief niet tot het domein van het verstand behoort.
Het is misschien eerder een aanvoelen dan een weten dat deze verbetering voor een groot stuk moet komen van meer harmonie tussen de mens en zijn leefwereld.
Enfin dat is toch hoe ik er over denk of het aanvoel.
In dat opzicht ga ik dus wel een stuk mee in hoe jij tegen deze zaken aankijkt vermoed ik.

Sorrie, maar ik stel niet voor dat wij ons verstand uitroeien, in tegendeel. Ik pleit er voor dat we ons instinct terug vinden en verder ontplooien met de hulp van ons verstand. Dat zou een enorme versterking betekenen van ons menszijn.
We moeten eindelijk inzien dat het verstand in ons leven slechts een hulpmiddel is zoals al onze andere kapaciteiten maar zeker niet de onherroepelijke heerser waar wij het voor nemen.
Welke mens kan zich nog zien zonder zijn verstand? Het verstand heeft als het waren de plaats ingenomen van ons 'zijn'; heeft in feiten ons eigen verdrongen.

Een voorbeeld:

Neem de trekvogels die jaarlijks duizenden kilometers afleggen. Hoe vinden ze hun weg? De wetenschappers hebben verschillende ideeën en theorieën, maar in werkelijkheid kunnen ze het verstandelijk niet uitleggen.
Voor mij volgen ze gewoon hun instinct, zoals ze het miljarden jaren altijd gedaan hebben.

Veronderstel dat die vogels ergens in hun leven een ontdekking doen en dat hun verstand zich begint te ontwikkelen en te groeien.

Ik ben er bijna zeker van dat na tientallen jaren, honderden jaren die trekvogels hun weg niet meer blindelings zullen vinden, want ze zullen opgehouden hebben met te luisteren naar hun instinkt en hun werking vervangen hebben door hun verstand.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door dewanand

Namaste Marie Daenen,

De mensapen zitten nu alleen met elkaar oorlog te voeren, elkaar kapot te pesten, kapot te discrimineren, elkaar seksueel te misbruiken en te verkrachten, alles op aarde te vernietigen, enz enz. Ja, ik zie geen hogere wezens hoor, ik zie gewoon mensapen met grotere hersenen en gigantische geslachtsorganen (grote kut en grote lul) met heel weinig beschaving of moreel besef. En Wieroe leerde mij het zo te zien, als slimme hindoe kat.

De vijfde, zesde en zevende mensapen zijn wanprodukten van de evolutie op aarde en parasitaire gedrochten die verdoemd zijn om zichzelf uit te roeien en samen ten onder te gaan.

dewanand en Wieroe
hindoe fundamentalisten
planet of the intelligent hindu chimps

Misschien als we terug het belang zouden inzien van ons instinkt en het verstandelijk gaan verder versterken en uitbouwen; misschien dat we dan de klip van de zelfdoding zouden kunnen omzeilen?

Misschien?

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Sorrie, maar ik stel niet voor dat wij ons verstand uitroeien, in tegendeel. Ik pleit er voor dat we ons instinct terug vinden en verder ontplooien met de hulp van ons verstand. Dat zou een enorme versterking betekenen van ons menszijn.
We moeten eindelijk inzien dat het verstand in ons leven slechts een hulpmiddel is zoals al onze andere kapaciteiten maar zeker niet de onherroepelijke heerser waar wij het voor nemen.
Welke mens kan zich nog zien zonder zijn verstand? Het verstand heeft als het waren de plaats ingenomen van ons 'zijn'; heeft in feiten ons eigen verdrongen.

Een voorbeeld:

Neem de trekvogels die jaarlijks duizenden kilometers afleggen. Hoe vinden ze hun weg? De wetenschappers hebben verschillende ideeën en theorieën, maar in werkelijkheid kunnen ze het verstandelijk niet uitleggen.
Voor mij volgen ze gewoon hun instinct, zoals ze het miljarden jaren altijd gedaan hebben.

Veronderstel dat die vogels ergens in hun leven een ontdekking doen en dat hun verstand zich begint te ontwikkelen en te groeien.

Ik ben er bijna zeker van dat na tientallen jaren, honderden jaren die trekvogels hun weg niet meer blindelings zullen vinden, want ze zullen opgehouden hebben met te luisteren naar hun instinkt en hun werking vervangen hebben door hun verstand.

Alle verbetering is welkom.
Enig idee hoe je dit kan verwezenlijken?

[dewanand]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Misschien als we terug het belang zouden inzien van ons instinkt en het verstandelijk gaan verder versterken en uitbouwen; misschien dat we dan de klip van de zelfdoding zouden kunnen omzeilen?

Misschien?

namaste Marie Daenen,

sterkste instinct is het overlevings instinct, als individu en als unieke, tribale soort, in raciaal/genetische/religieuze/etnische zin. Denk eens na Marie als je mijn teksten leest op mijn grote site www.dewanand.com dan ga je ontdekken dat ik puur mijn bruin koelie apen instinct volg om te overleven (mijn zelfmoord letterlijk voorkomen) en van mijn sarnami/koelie apen stam uit suriname he. Check die Hindoelander doctrine eens.

fundamenteel heb je:

instinct
Ratio
verstand
behoeften

en dit alles wordt doorgerekend en geoptimaliseerd door je
individuele intelligentie als autark organisme. Hierom zijn wij niets anders dan organische computers die alleen willen genieten ('alles moet letterlijk LEKKERBEK zijn' voor al onze 7 genotszintuigen en vele erogene zones, tel maar na bij jezelf).

Nou analyseer dit maar Marie deze week dan zal je het zelf beseffen.

Waar is je vrouwelijke instinct?

Besef dat mijn mannelijke instinct toch sterker is dan ik vaak denk. Donderdag zie ik voor de tweede keer mijn hindu dreamgirl type (goudbruine hindoemeid uit mijn dromen als oude, zieke, halfseniele hindoeman) en ja, ik ben verliefd op haar geraakt toen ik haar twee weken geleden voor de eerste keer zag en tegen haar stond te praten als een verwarde, zieke, oude, verloren hindoeman, die weet dat zijn brandstapel al gebouwd is door de goden en godinnen om hem te verlossen uit zijn lijdensweg. Wat heeft het leven mij verder nog te bieden dan de dood? Ok ok, er is nog een ding dat het leven mij nu nog te bieden heeft en dat kan je ontdekken door deze offercode van mijn oude werk te googlen:

'wart0129'

Ja zo werkt het instinct van een oude, verloren, goudbruine hindoe/koelieman denk ik, die verder alles al weggedaan heeft en alles toch allang kwijt raakte.

Het pad naar mijn dood is korter dan ik dacht, daarom heeft Wieroe het verlengd met brede bestrate kronkels zodat het langer lijkt dan een snellere rechte lijn van huidige punt A naar de brandstapel op punt B.

dewanand en Wieroe
hindoe fundamentalisten

[Peche]

Volgens mij ontplooit een mens zichzelf het beste door een "format" te doen.
What would the shaman do?

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Alle verbetering is welkom.
Enig idee hoe je dit kan verwezenlijken?

Voor mijzelf is dit inzicht nieuw, maar het lost wel vele vragen op;

- waarom dat gevoel van verlatenheid van de mens dat hij op alle mogelijke wijze tracht op te lossen, door vb heel druk bezig te zijn met van alles en nog wat, maar totaal nutteloos gezien het geheel;

- het uitvinden van een God, die overal aanwezig is en alles ziet en ons altijd verantwoordelijkheid zal vragen; waarom doet de mens dat; waarom kan hij niet zonder; waarom moet er iets hoger zijn;

- de gedachte dat wij onszelf moeten overstijgen en dat het Gods wil is dat telt en niet onze Eigen wil;

Ok, het kan te zot lijken om los te lopen, maar dat instinct dat niet alleen een eigenschap van de dieren zou zijn en dat, zoals we toch menen te weten, de dieren leidt, hun hele leven van a tot z bepaald; indien dat instinct al zou bestaan alvorens het dierenrijk tot ontwikkeling kwam; indien dat instinct er van in den beginne geweest zou zijn en de kracht zou geweest zijn die de schepping bepaalde; wie kan zeggen dat het niet het geval is?
Ikzelf heb dat instinct in mijzelf voelen groeien, waarschijnlijk omdat ik het de gelegenheid gaf om het terug zijn natuurlijke plaats in te laten nemen en ik heb hetzelf lang gezien als een hogere kracht die verder rijkte dan mijn bekrompen menselijk verstand. Het bracht mij dikwijls in de zevende hemel, het hielp mij stormen te doorstaan, het was er als een rustige vastheid, een alles bepalende zekerheid, ook in, volgens menselijke normen gezien tegenspoed, maar volgens het leven gezien gewone natuurlijkheid.

- en dan de zin uit een boek, dat ik erg waardeer, over de diepere zin van het leven: de mens denkt dat hij voor zichzelf leeft; dat is niet zo.

Oh het was een zin die ik haatte, want zogezegd leek dat teveel op de zogenaamde wet van gehoorzaamheid aan de hogere wereldse machten; de hogere geestelijkheid; wat in negatieve zin gezien de mens zijn verantwoordelijkheid afneemt voor zijn Eigen handelen, want slechts een kuddebeest.
Maar de mens omvat ook die hogere geestelijkheid, die hogere wereldse machten. En ik wil niet zonder begrijpen lompweg buigen voor een hogere God.
Tot ik doorhad het belang van het instinct in ieder van ons aanwezig, aanwezig vanaf den beginnge, altijd en overal daar, en die de hele wereld stuurt en in die wereld is de mens inderdaad slechts een radertje, maar een radertje dat verstand heeft en dank zij dat verstand, ten minste wanneer hij dat verstand in samenwerking met zijn instinct en niet tegen zijn instinct gebruikt, enorm kan meewerken aan de werking van het heelal en er veel intensiever deel van kan uitmaken dan alles wat op een lagere ontwikkelingstrap staat dan ons, mensen.


Enfin, dat is mijn inzicht op dit ogenblik, maar het is duidelijk dat er nog veel moet aan gewerkt worden om het klaarder en duidelijker te maken.

[marie daenen]

[quote=satiper;7128650]

idem

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door dewanand

namaste Marie Daenen,

sterkste instinct is het overlevings instinct, als individu en als unieke, tribale soort, in raciaal/genetische/religieuze/etnische zin. Denk eens na Marie als je mijn teksten leest op mijn grote site www.dewanand.com dan ga je ontdekken dat ik puur mijn bruin koelie apen instinct volg om te overleven (mijn zelfmoord letterlijk voorkomen) en van mijn sarnami/koelie apen stam uit suriname he. Check die Hindoelander doctrine eens.

fundamenteel heb je:

instinct
Ratio
verstand
behoeften

en dit alles wordt doorgerekend en geoptimaliseerd door je
individuele intelligentie als autark organisme. Hierom zijn wij niets anders dan organische computers die alleen willen genieten ('alles moet letterlijk LEKKERBEK zijn' voor al onze 7 genotszintuigen en vele erogene zones, tel maar na bij jezelf).

Nou analyseer dit maar Marie deze week dan zal je het zelf beseffen.

Waar is je vrouwelijke instinct?

Besef dat mijn mannelijke instinct toch sterker is dan ik vaak denk. Donderdag zie ik voor de tweede keer mijn hindu dreamgirl type (goudbruine hindoemeid uit mijn dromen als oude, zieke, halfseniele hindoeman) en ja, ik ben verliefd op haar geraakt toen ik haar twee weken geleden voor de eerste keer zag en tegen haar stond te praten als een verwarde, zieke, oude, verloren hindoeman, die weet dat zijn brandstapel al gebouwd is door de goden en godinnen om hem te verlossen uit zijn lijdensweg. Wat heeft het leven mij verder nog te bieden dan de dood? Ok ok, er is nog een ding dat het leven mij nu nog te bieden heeft en dat kan je ontdekken door deze offercode van mijn oude werk te googlen:

'wart0129'

Ja zo werkt het instinct van een oude, verloren, goudbruine hindoe/koelieman denk ik, die verder alles al weggedaan heeft en alles toch allang kwijt raakte.

Het pad naar mijn dood is korter dan ik dacht, daarom heeft Wieroe het verlengd met brede bestrate kronkels zodat het langer lijkt dan een snellere rechte lijn van huidige punt A naar de brandstapel op punt B.

dewanand en Wieroe
hindoe fundamentalisten

Ik geloof dat je teveel het instinct in zijn uiterste vormen blijft zien; overlevingskracht, sexuele kracht,...
Het instinct is voor mij dat, maar nog veel meer.

Ik heb je al gezegd dat je je moet ontdoen van je zelfbeklacht, je hebt enorm veel en goed werk geleverd, waarom blijf je je dan voorstellen als een onderontwikkeld, tweedehandswezen.
Weiger die instelling en je zult nog veel verder komen.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Volgens mij ontplooit een mens zichzelf het beste door een "format" te doen.
What would the shaman do?

"format"?

The shaman heeft inzicht gekregen in diepere krachten en machten die werken in deze wereld; misschien speelt hij op de snaren van het instinct?

Dus voor mij is niet de vraag wat de shaman op een zeker moment zou doen, maar voor mij is de vraag welke diepere inzichten die shaman bekomen heeft en hoe hij tot die inzichten gekomen is.

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Voor mijzelf is dit inzicht nieuw, maar het lost wel vele vragen op;

- waarom dat gevoel van verlatenheid van de mens dat hij op alle mogelijke wijze tracht op te lossen, door vb heel druk bezig te zijn met van alles en nog wat, maar totaal nutteloos gezien het geheel;

- het uitvinden van een God, die overal aanwezig is en alles ziet en ons altijd verantwoordelijkheid zal vragen; waarom doet de mens dat; waarom kan hij niet zonder; waarom moet er iets hoger zijn;

- de gedachte dat wij onszelf moeten overstijgen en dat het Gods wil is dat telt en niet onze Eigen wil;

Ok, het kan te zot lijken om los te lopen, maar dat instinct dat niet alleen een eigenschap van de dieren zou zijn en dat, zoals we toch menen te weten, de dieren leidt, hun hele leven van a tot z bepaald; indien dat instinct al zou bestaan alvorens het dierenrijk tot ontwikkeling kwam; indien dat instinct er van in den beginne geweest zou zijn en de kracht zou geweest zijn die de schepping bepaalde; wie kan zeggen dat het niet het geval is?
Ikzelf heb dat instinct in mijzelf voelen groeien, waarschijnlijk omdat ik het de gelegenheid gaf om het terug zijn natuurlijke plaats in te laten nemen en ik heb hetzelf lang gezien als een hogere kracht die verder rijkte dan mijn bekrompen menselijk verstand. Het bracht mij dikwijls in de zevende hemel, het hielp mij stormen te doorstaan, het was er als een rustige vastheid, een alles bepalende zekerheid, ook in, volgens menselijke normen gezien tegenspoed, maar volgens het leven gezien gewone natuurlijkheid.

- en dan de zin uit een boek, dat ik erg waardeer, over de diepere zin van het leven: de mens denkt dat hij voor zichzelf leeft; dat is niet zo.

Oh het was een zin die ik haatte, want zogezegd leek dat teveel op de zogenaamde wet van gehoorzaamheid aan de hogere wereldse machten; de hogere geestelijkheid; wat in negatieve zin gezien de mens zijn verantwoordelijkheid afneemt voor zijn Eigen handelen, want slechts een kuddebeest.
Maar de mens omvat ook die hogere geestelijkheid, die hogere wereldse machten. En ik wil niet zonder begrijpen lompweg buigen voor een hogere God.
Tot ik doorhad het belang van het instinct in ieder van ons aanwezig, aanwezig vanaf den beginnge, altijd en overal daar, en die de hele wereld stuurt en in die wereld is de mens inderdaad slechts een radertje, maar een radertje dat verstand heeft en dank zij dat verstand, ten minste wanneer hij dat verstand in samenwerking met zijn instinct en niet tegen zijn instinct gebruikt, enorm kan meewerken aan de werking van het heelal en er veel intensiever deel van kan uitmaken dan alles wat op een lagere ontwikkelingstrap staat dan ons, mensen.


Enfin, dat is mijn inzicht op dit ogenblik, maar het is duidelijk dat er nog veel moet aan gewerkt worden om het klaarder en duidelijker te maken.

Ik begrijp alleszins nog niet wat je bedoelt.
Instinct is ook maar een woord.
Een woord dat staat voor hetgeen de dieren stuurt (meen ik te begrijpen).
Wij mensen denken meestal in taal (als volwassene).
Ik denk dat dieren dat minder hebben (hebben ze een taal?)
Ze denken wss meer in kleuren, beelden, geuren, gevoelens, (zintuigelijk maw) wss gelijkaardig hoe we zelf denken als baby (voor we taal beheersen - overgang is gelijdelijk en achteraf merk je niet eens dat er een wijziging is opgetreden - het lijkt alsof we altijd in taal hebben gedacht, terwijl dat wss niet het geval is).
Het lijkt me dat het functioneren van dieren vrij basic is (eten, drinken, slapen, voortplanten, ...)
Primaire behoeften?
Ook als mens hebben we die en proberen we die ook te vervullen dus daar lopen we op dat vlak min of meer gelijk met de dieren.
Dus zie ik niet zo direct hoe we dat deel (instinct) nog kunnen opwaarderen?

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Ik begrijp alleszins nog niet wat je bedoelt.
Instinct is ook maar een woord.
Een woord dat staat voor hetgeen de dieren stuurt (meen ik te begrijpen).
Wij mensen denken meestal in taal (als volwassene).
Ik denk dat dieren dat minder hebben (hebben ze een taal?)
Ze denken wss meer in kleuren, beelden, geuren, gevoelens, (zintuigelijk maw) wss gelijkaardig hoe we zelf denken als baby (voor we taal beheersen - overgang is gelijdelijk en achteraf merk je niet eens dat er een wijziging is opgetreden - het lijkt alsof we altijd in taal hebben gedacht, terwijl dat wss niet het geval is).
Het lijkt me dat het functioneren van dieren vrij basic is (eten, drinken, slapen, voortplanten, ...)
Primaire behoeften?
Ook als mens hebben we die en proberen we die ook te vervullen dus daar lopen we op dat vlak min of meer gelijk met de dieren.
Dus zie ik niet zo direct hoe we dat deel (instinct) nog kunnen opwaarderen?

Inderdaad is instinct ook maar een woord; een woord dat we een beetje denigrerend gebruiken om het gedrag van de dieren te verklaren; wij mensen daar en tegen, wij hebben ons verstand om te zeggen hoe en wat we moeten doen.

Maar bij nader inzien gaat het instinct veel verder; ok de dieren hebben hoofdzakelijk primaire behoeften, maar zoals hierboven aangehaald; hoe kunnen trekvogels de juiste weg honderden km ver vinden? Hoe vinden zalmen de weg terug naar hun broedplaats, tegen de stroom in? Hoe zijn sommige vogels in staat enorme kunstige nesten te bouwen. De sterkte van een spinnenweb, heel kunstig. Ok, allemaal aangeboren talenten, maar het blijven talenten, dikwijls heel diepzinnig en de mens in al zijn observaties heeft de sleutels nog altijd niet gevonden.
Het is niet omdat het instinct bij de dieren hoofzakelijk primaire behoeften bevredigt dat wat gebeurt minder diepzinnig is.

Neem dat dat instinct niet alleen de motor van het dierenrijk is, maar altijd al bestaan heeft, lang voor het dierenrijk en zelfs aan de oorsprong van alles ligt!
de motor van de schepping, de vorming van de sterren, de opbouw van de materie, het ontstaan van de planeten, de aarde, het eerste leven op aarde, de verdere ontwikkeling... ,
zelfs de komst van de mens in de stijgers gezet zou hebben, met het enorme risico dat de mens, in al zijn kleinmenselijke hoogmoed, zich tegen de werking van het instinct zal keren, zoals we vandaag zien dat gebeurt.

En het instinct bestaat, zie de dieren, en voor mij, zie mijn Eigen ervaringen.

Zoals levende wezens niet kunnen leven zonder te ademen, zo kan om het even welke stof, welke materie, levend of niet, niet bestaan zonder doordrongen te zijn door het instinct en te handelen volgens het instinct.

Materie om over na te denken, niet?

[marie daenen]

[quote=satiper;7129584]

idem

[maf]

Overstijgen=transcenderen

Er zijn mystici van alle richtingen en geloven die hun menselijke conditie transcenderen

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door maf

Overstijgen=transcenderen

Er zijn mystici van alle richtingen en geloven die hun menselijke conditie transcenderen

Inderdaad, wat is uw punt?

Volgens mij bestaan die mensen inderdaad, maar ik zou willen dat de breuk tussen die mensen en de gewone mensen overbrugd wordt en dat dat overstijgen = trancenderen meer een keuze kan worden voor iedereen ipv een uitzondering voor bepaalde 'uitverkorenen'.

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Inderdaad is instinct ook maar een woord; een woord dat we een beetje denigrerend gebruiken om het gedrag van de dieren te verklaren; wij mensen daar en tegen, wij hebben ons verstand om te zeggen hoe en wat we moeten doen.

Maar bij nader inzien gaat het instinct veel verder; ok de dieren hebben hoofdzakelijk primaire behoeften, maar zoals hierboven aangehaald; hoe kunnen trekvogels de juiste weg honderden km ver vinden? Hoe vinden zalmen de weg terug naar hun broedplaats, tegen de stroom in? Hoe zijn sommige vogels in staat enorme kunstige nesten te bouwen. De sterkte van een spinnenweb, heel kunstig. Ok, allemaal aangeboren talenten, maar het blijven talenten, dikwijls heel diepzinnig en de mens in al zijn observaties heeft de sleutels nog altijd niet gevonden.
Het is niet omdat het instinct bij de dieren hoofzakelijk primaire behoeften bevredigt dat wat gebeurt minder diepzinnig is.

Neem dat dat instinct niet alleen de motor van het dierenrijk is, maar altijd al bestaan heeft, lang voor het dierenrijk en zelfs aan de oorsprong van alles ligt!
de motor van de schepping, de vorming van de sterren, de opbouw van de materie, het ontstaan van de planeten, de aarde, het eerste leven op aarde, de verdere ontwikkeling... ,
zelfs de komst van de mens in de stijgers gezet zou hebben, met het enorme risico dat de mens, in al zijn kleinmenselijke hoogmoed, zich tegen de werking van het instinct zal keren, zoals we vandaag zien dat gebeurt.

En het instinct bestaat, zie de dieren, en voor mij, zie mijn Eigen ervaringen.

Zoals levende wezens niet kunnen leven zonder te ademen, zo kan om het even welke stof, welke materie, levend of niet, niet bestaan zonder doordrongen te zijn door het instinct en te handelen volgens het instinct.

Materie om over na te denken, niet?

Je uitleg doet me denken aan een theorie van Rupert Sheldrake.

Morfische velden.

Ook maar een naam natuurlijk.
Maar het zou een verklaring kunnen zijn voor veel zaken die we tot op heden niet echt goed kunnen verklaren.

Mss eens interessant om te googelen?

[maf]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Inderdaad, wat is uw punt?

Dat het uitzonderingen zijn die hun menszijn kunnen overschrijden.
En dat die uitzonderingen mystici zijn.

Volgens mij bestaan die mensen inderdaad, maar ik zou willen dat de breuk tussen die mensen en de gewone mensen overbrugd wordt en dat dat overstijgen = trancenderen meer een keuze kan worden voor iedereen ipv een uitzondering voor bepaalde 'uitverkorenen'

Kiezen Dat kies je niet. Daar streef je naar. Als je geluk hebt, wordt het je gegeven.

[Peche]

Look into the shaman ... What would the shaman do?
And what would the Fox say?