Als God zou bestaan...

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Hoe zou Hij dan moeten zijn?

Welke religie biedt hierop het juiste antwoord?

Paulus.

Een twijfelaar, ja zelfs een leugenaar.
Als ik ervan uitga dat elke religie dé waarheid van god verkondigt, dan verkondigde die god al veel verschillende waarheden. Waarheden die elkaar tegenspreken en dus zijn sommige van die waarheden niet waar.
Of misschien verkondigde god aan alle religies een beetje waarheid en een beetje leugen zodat religieuze onenigheid kan dienen als bezigheidstherapie voor zijn menselijke schepping.
Neen, god en religie in het algemeen zijn niet meer dan menselijke uitvindingen voor onbeantwoorde vragen. Naarmate de tijd vordert krijgen meer vragen een antwoord waardoor de religie evolueerde van polytheïsme naar monotheïsme.
Als binnen een tiental jaren mocht blijken dat er op Mars omwille van de aanwezigheid van water, leven op Mars was zelfs onder de vorm van micro-organismen dan wordt één van de belangrijkste peilers van het christendom én de islam onderuit gehaald. Die peiler die stelt dat de christelijke en islamitische god met de Aarde een unieke haard van leven schiep.
Anticiperend op dit laatste is binnen de Rooms-katholieke kerk de studie van de ruimte onder impuls van paus Johannes Paulus II gevoelig opgevoerd. Naast het ruimtecentrum in het buitenverblijf van de paus - Castel Gandolfo - bezit het Vaticaan één van de meest moderne ruimteobservatoriums ter wereld in Arizona.

Om enige duiding te geven, plak ik hieronder een fragment uit een paper die een zestal maanden geleden schreef:

“…Bestaat er een superwezen – dat wij een god noemen – dat niet enkel aan de oorsprong van de mensheid ligt maar bovendien het leven van elk mens beïnvloedt? Net zoals aantonen dat dergelijk wezen bestaat is het onmogelijk aan te tonen dat een dergelijk wezen niet bestaat. Op basis van deze zekerheid mag worden gesteld dat zowel mensen die geloven in het bestaan van zo’n god – theïsten – als mensen die niet geloven in het bestaan ervan – atheïsten – gelovig zijn. Ook deïsten, die geloven in een scheppend wezen dat geen invloed meer heeft op het geschapene, zijn gelovigen. Het overgrote deel van de mensen op aarde mag door deze stelling tot de gelovigen worden gerekend. Er bestaat slechts één soort ongelovigen en dat zijn de agnostici of zij die aanvaarden dat ze niet weten indien er een god bestaat of niet. Tot de agnostici reken ik mezelf maar dat betekent niet dat ik berust in onwetendheid. Ik beschouw mijn agnostische onwetendheid als een voorlopig gegeven. Wanneer ik sterf zal ik een antwoord op de godsvraag krijgen maar dat antwoord zal ik met geen levenden delen. Het is goed mogelijk dat gedurende mijn leven mensen kennis verwerven die het antwoord op de godsvraag dichter brengt maar dat tijdens mijn leven een sluitend antwoord op de godsvraag wordt gevonden, betwijfel ik.
Omdat die goddelijke onwetendheid – zoals elke onwetendheid trouwens – een negatieve ervaring is, volg ik bijvoorbeeld de exploraties naar de planeet Mars van nabij. Mocht blijken dat op de rode planeet ooit water stroomde, dan worden op termijn vrijwel zeker bewijzen gevonden dat er ooit leven was op die planeet. Vanuit puur wetenschappelijk opzicht is dit natuurlijk interessant maar voor de Rooms-katholieke kerk betekent zoiets een echte nachtmerrie. Die kennis zou de essentiële peiler van het christelijk geloof onderuit halen die bepaalt dat de christelijke god met de aarde een unieke door de mens gedomineerde haard van leven schiep.
Dat er ooit leven was op Mars wordt langzamerhand duidelijk. Ook al gingen de laatste jaren ruimte-exploraties naar Mars door, toch bestaat reeds een gegrond vermoeden van leven op Mars sedert de vondst in 1984 van de ALH84001. Deze meteoriet van 16 miljoen jaar oud werd losgeslagen van Mars na een meteorietinslag en kwam op Aarde terecht. Lang onderzoek dat in 1996 in het wetenschappelijk tijdschrift “Science” werd beschreven, leverde tekenen van waterafzetting en mogelijke fossiele resten op. Naar mijn mening kunnen we binnen tien jaar met zekerheid stellen dat op Mars ooit micro-organismen leefden. Het feit dat het tegenwoordig op Mars kouder is dan op de Zuidpool, er veel CO2 en weinig zuurstof is, betekent niet dat dit altijd zo was of dat dit een bepaald voor ons onbekend soort leven volledig uitsluit.


Men kan wel stellen dat bevindingen voorlopig enkel in de richting van leven onder de vorm van micro-organismen wijzen maar dat is niet de essentie. De essentie is dat op het moment dat tekenen van leven elders dan op Aarde worden aangetoond, de hypothese van absolute uniciteit van leven op Aarde wordt ontkracht. Als er binnen ons zonnestelsel twee planeten van leven zijn, dan wordt de hypothese dat er in het oneindig heelal nog levende planeten zijn, zeer plausibel.
Het Vaticaan ziet deze bui al een tijd hangen en bereidt zich – weliswaar discreet – voor op revelaties die eeuwenoude dogma’s onderuit halen. Deze voorbereidingen zijn de jongste jaren geïntensifieerd maar het Vaticaan observeert de ruimte al sinds 1583 toen paus Gregorius XIII een eerste telescooptoren liet bouwen voor Jezuïeten.
Galilei verfijnde door wetenschappelijk onderzoek de bevindingen van Copernicus en stelde met zekerheid dat niet de Aarde het centraal punt was van het zonnestelsel maar wel de zon. Dit deed hij voor de eerste maal in 1610 in zijn werk “Sidereus Nuncius” waarin hij de ontdekking van de vier manen van Jupiter beschrijft en de schijngestalten van Venus en waarvoor hij in 1616 werd veroordeeld. In dat jaar werd ook zijn boek “De revolutionibus orbium coelestium” op de index geplaatst, werd hij in 1633 gedwongen zijn leer af te zweren en gestraft door zijn bewegingsvrijheid te beperken.
Natuurlijk ontstonden rond deze polemiek tussen Galilei en het Vaticaan de wildste verhalen over intimidatie, marteling en opsluiting maar die zijn uit de lucht gegrepen. In werkelijkheid ging de discussie erover dat het Vaticaan eiste dat Galilei afstand zou doen van de zekerheid rond zijn stelling. Met andere woorden wou het Vaticaan dat Galilei zijn theorie als hypothese verkocht maar niet als realiteit. Zoiets is natuurlijk een regelrechte aanfluiting van de wetenschap en vanaf het proces tegen Galilei zijn de relaties tussen Vaticaan en wetenschap begrijpelijkerwijs bijzonder troebel. Zowel de werken van Copernicus als van Galilei werden pas in 1835 van de index van verboden boeken gehaald.

Sedert de achttiende eeuw beschikt het Vaticaan over drie krachtige telescopen nabij het zomerverblijf van de paus, Castel Gandolfo. In de Verenigde Staten staat sinds 1981 een telescoop die toebehoort aan het Vaticaan en vanaf 1993 observeert het Vatican Advanced Technology Telescope in Tuscon (Arizona) permanent de ruimte met een staf van 18 astrologen, astrofysici en wiskundigen.


Dat het Vaticaan zich voorbereid op verhelderende ontdekkingen komt duidelijk naar voor in uitlatingen van monseigneur Corrado Balducci. Balducci sprak als lid van de Curie van de Rooms-katholieke kerk en Prelaat van de Congregatie van Evangelisatie en Verspreiding van het Geloof weliswaar in eigen naam, maar het feit dat hij op geen enkel vlak werd teruggefloten, toont aan dat het Vaticaan onopgemerkt bijstuurt. Enkele opmerkelijke uitspraken van Balducci die ik uit RKNews.net haal, wil ik u niet onthouden:
“De duizenden verslagen van ooggetuigen laten geen ruimte om te ontkennen dat er een bepaalde mate van waarheid in zit, zelfs als je optische illusie, atmosferische fenomenen en dergelijke meerekent. Als katholiek theoloog kan ik dergelijke getuigenissen niet ontkennen. Getuigenissen zijn een manier om de waarheid door te geven…
…Het is zeker mogelijk dat er op andere planeten leven is. De bijbel sluit die mogelijkheid ook niet uit. Als we uitgaan van de geschriften en onze kennis van Gods almacht en ongelimiteerde wijsheid, kunnen we alleen maar instemmen met het idee dat leven op andere planeten mogelijk is. Sterker nog, het is niet alleen mogelijk, maar zelfs aannemelijk en waarschijnlijk…
…Als ik over buitenaards leven spreek moet men denken aan wezens die waarschijnlijk verder gevorderd zijn dan wij, in die zin dat hun aard een combinatie van een materieel en een geestelijk deel is, een lichaam en een ziel, hoewel in verschillende samenstelling dan bij mensen. Engelen zijn wezens die zuiver geestelijk zijn, verstoken van een fysiek lichaam. Wij mensen zijn opgebouwd uit materie en een geest maar staan spiritueel nog steeds op een laag niveau. Het is volledig geloofwaardig dat in de enorme afstand tussen Engelen en mensen één of ander middenstadium gevonden kan worden, dat kunnen dan wezens zijn met een lichaam zoals wij, maar spiritueel veel verder gevorderd.”

Om de houding van de Rooms-katholieke kerk omtrent dit alles beter te begrijpen is het ook nuttig na te gaan wat de Jezuïet George Coyne meegeeft rond dit alles. De Amerikaan Coyne is bijna drie decennia directeur van de Vatican Observatory Research Group en bijgevolg zijn ook zijn uitlatingen van belang om te begrijpen hoe het Vaticaan haar houding voorbereidt in geval bewijs wordt geleverd van leven elders dan op Aarde. Ik citeer hiervoor Coyne tijdens een interview in 2005 door Bill Broadway voor “The Washington Post”:
“Despite recent surges in knowledge and technology, scientists still don't understand fully how Earth and life came to be. At the same time, advances in the study of star and planet formation -- about 100 planets have been identified in the past few years -- suggest that other worlds like ours are likely and that other intelligent beings are possible. How possible? No one knows”.
Niet lang geleden zouden dergelijke uitspraken tot excommunicatie hebben geleid en het feit dat dit nu niet gebeurd, bewijst dat het Vaticaan leven elders dan op Aarde reeds heeft aanvaard. Door geen afstand te nemen van deze uitspraken kan het Vaticaan later beweren dat ze er een open geest op nahield en dat niet werd ontkend dat leven elders dan op Aarde mogelijk was. Meer nog, volgens de uitspraken van Balducci, sluit zelfs de Bijbel geen leven elders dan op Aarde uit en diplomatisch voegt hij er aan toe dat dergelijk leven wel eens van een hoger niveau dan het onze zou kunnen zijn.
Ondanks deze koerswijziging staat nu reeds vast dat wanneer bewijzen worden geleverd dat op Mars ooit leven was, veel mensen automatisch zullen aannemen dat wij niet de enige levensvorm in het heelal zijn. Hierdoor zullen veel gelovigen twijfelen aan hun geloof in een god die volgens Genesis 1,26 de mens naar zijn beeld en gelijkenis schiep. Veronderstel in deze eens dat we in de toekomst worden geconfronteerd met ander leven in het heelal dat fysisch niet op de mens lijkt en bovendien intelligenter blijkt. Hoe zou de Rooms-katholieke kerk hierop reageren? Ik ga op dit gegeven niet doordrammen omdat het – voorlopig althans – nog te hypothetisch is maar dat het een religieuze ontnuchtering zou zijn staat wel vast. Hoe men alles ook draait of keert feit is dat de wetenschap eigenlijk een bedreiging blijft voor organisaties die mensen groeperen en controleren en geloof in een goddelijk opperwezen prediken.

Wetenschap is mogelijk dankzij het groot denkvermogen dat de mens onderscheidt van elke andere bekende levensvorm en toelaat rationele antwoorden te vinden op zaken die minder rationeel lijken. Het is paradoxaal genoeg hetzelfde denkvermogen dat aan de oorsprong van irrationeel geloof ligt. Mijn stelling is dat ons denkvermogen goddelijk geloof schiep maar het ook onderuit zal halen. Hoe ik tot deze paradox kom?
Als er één ding is wat het eerste hoofdstuk van dit boek leert, dan is het dat wanneer de mens geen wetenschappelijke verklaringen vindt voor bepaalde zaken, de mens zijn denkvermogen gebruikt om verklaringen te formuleren die niet wetenschappelijk zijn. Het onverklaarbare wordt dan een geheim iets, een verborgen iets, een bovennatuurlijk iets, een niet-menselijk iets en ja, zelfs een goddelijk iets. Die onverklaarbare onwetendheid gaat steeds gepaard met angst. Door deze xenofobie bedacht de mens tovenaars, heksen, feeën, elfen, reuzen, draken, monsters of trollen die in talloze mythes, sagen en legendes verantwoordelijk werden gesteld voor verschijnselen die aldus een logische verklaring kregen. Al die wezens werden door de mens geschapen naar zijn beeld. Indien een positief verschijnsel moest worden verklaard dan ontstond een geïdealiseerd mensbeeld (bijv. een geslaagde oogst), indien het om een negatief verschijnsel (bijv. ziekte) ging schiep de mens een gedemoniseerd mensbeeld. Zowel het geïdealiseerde als het gedemoniseerde wezen kreeg buitengewone krachten die toelieten het onverklaarbare verschijnsel te laten plaatsvinden. Om die machtige wezens aan zijn zijde te krijgen, bracht de mens offers waarvan de riten in goede banen werd geleid door een geestelijke klasse. De macht van deze klasse nam als gevolg van door hen aangemoedigde religieuze angst snel toe en vertaalde zich ook op politiek vlak. Die geestelijke klasse komt eigenlijk voort uit de luieriken binnen vroegere gemeenschappen. Dit klinkt oneerbiedig maar het is wel zo.
Toen de mens duizenden jaren geleden begon met het houden van vee en het bewerken van land, liet de productie al gauw toe dat de mens zich op één plaats kon vestigen. De opbrengsten van landbouw en veeteelt waren zo verhoogd dat er overproductie ontstond wanneer alle leden van een bevolkingsgroep deelnamen aan de productie. Hierdoor ontstond een niet-productieve klasse die zich toelegde op meer geestelijke arbeid en zo ontstonden stamleiders en tovenaars die door hun kennis de leiding van de bevolking op zich namen. De geestelijke kracht verdrong op die manier de lichamelijke kracht waardoor de mens zich echt ging onderscheiden van andere dieren. Een wisselwerking tussen stamleiders – wereldlijke macht –en tovenaars – religieuze macht – zorgde voor een totale beheersing van de bevolking. Lettend op de indertijd beperkte kennis van de mens werd aan elk natuurlijk verschijnsel een minder menselijk wezen met speciale krachten gekoppeld. Dat ontwikkelde zich tot het polytheïsme – het geloof in meerdere goden – en tot henotheïsme waarin één oppergod leiding had over de andere goden.
Naarmate de tijd vorderde en de kennis van de mens toenam, verdwenen meer en meer sprookjesfiguren onder de druk van minder kleurrijke fysische, chemische of wiskundige formules. Vroegere “goden” bleven slechts voortbestaan in mythes, sagen en legenden. Uiteindelijk leidt dit naar het monotheïsme waarin één god verantwoordelijk is voor alles, geen andere goden worden geduld en vroegere riten en gewoonten godslasterlijk worden. Dit monotheïsme is echter nog steeds een angstreligie die de mens onder de knoet houdt van een geestelijke klasse die beweert in naam te spreken van een superwezen.
Hoe meer angstverschijnselen een wetenschappelijke verklaring kregen, hoe meer de geestelijke klasse haar invloed op de mensen zag afnemen omdat meer en meer mensen zich afkeerden van het geloof. Die geestelijke klasse speelt hierop in en de angstreligie evolueert meer en meer naar een moraalreligie. Hierin staat niet zozeer de verafgoding plaats van het machtig superwezen maar worden waarden en principes naar voor geschoven die onderdeel waren van de eerdere angstreligie. Het naleven van die waarden en principes wordt dan in verband gebracht met de ultieme angst: de dood. Wie de waarden en principes van de geestelijke klasse naleeft zal door het superwezen eeuwig leven krijgen in een zalige omgeving.
…”

[Flippend Rund]

Wist je dat voor vogels ons gepraat klinkt als gekwetter?

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Flippend Rund

Wat zouden we moeten aanvangen met een eeuwigheid? Onze psyche zou zoiets nooit aankunnen.

Ook hieraan heeft het universum een mouwtje aangepast. Het gebeurt onbewust.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Flippend Rund

Wat zouden we moeten aanvangen met een eeuwigheid? Onze psyche zou zoiets nooit aankunnen.

Dat beweert u.

[Flippend Rund]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dat beweert u.

Er zijn er wel die beweren dat we na de dood eeuwig blijven leven. Dat is wel nog een categorie of twee straffer qua bewering.

Ik meen trouwens te verstaan dat Jezus wil dat we het rijk gods al in _dit_ leven vinden.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Flippend Rund

Er zijn er wel die beweren dat we na de dood eeuwig blijven leven. Dat is wel nog een categorie of twee straffer qua bewering.

Ik meen trouwens te verstaan dat Jezus wil dat we het rijk gods al in _dit_ leven vinden.

Jezus heeft het daarbij over het leven naar Gods geboden. Niet over het eeuwig leven bij Zijn Vader.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga

Een twijfelaar, ja zelfs een leugenaar.
Als ik ervan uitga dat elke religie dé waarheid van god verkondigt, dan verkondigde die god al veel verschillende waarheden. Waarheden die elkaar tegenspreken en dus zijn sommige van die waarheden niet waar.
Of misschien verkondigde god aan alle religies een beetje waarheid en een beetje leugen zodat religieuze onenigheid kan dienen als bezigheidstherapie voor zijn menselijke schepping.
Neen, god en religie in het algemeen zijn niet meer dan menselijke uitvindingen voor onbeantwoorde vragen. Naarmate de tijd vordert krijgen meer vragen een antwoord waardoor de religie evolueerde van polytheïsme naar monotheïsme.
Als binnen een tiental jaren mocht blijken dat er op Mars omwille van de aanwezigheid van water, leven op Mars was zelfs onder de vorm van micro-organismen dan wordt één van de belangrijkste peilers van het christendom én de islam onderuit gehaald. Die peiler die stelt dat de christelijke en islamitische god met de Aarde een unieke haard van leven schiep.
Anticiperend op dit laatste is binnen de Rooms-katholieke kerk de studie van de ruimte onder impuls van paus Johannes Paulus II gevoelig opgevoerd. Naast het ruimtecentrum in het buitenverblijf van de paus - Castel Gandolfo - bezit het Vaticaan één van de meest moderne ruimteobservatoriums ter wereld in Arizona.

Om enige duiding te geven, plak ik hieronder een fragment uit een paper die een zestal maanden geleden schreef:

“…Bestaat er een superwezen – dat wij een god noemen – dat niet enkel aan de oorsprong van de mensheid ligt maar bovendien het leven van elk mens beïnvloedt? Net zoals aantonen dat dergelijk wezen bestaat is het onmogelijk aan te tonen dat een dergelijk wezen niet bestaat. Op basis van deze zekerheid mag worden gesteld dat zowel mensen die geloven in het bestaan van zo’n god – theïsten – als mensen die niet geloven in het bestaan ervan – atheïsten – gelovig zijn. Ook deïsten, die geloven in een scheppend wezen dat geen invloed meer heeft op het geschapene, zijn gelovigen. Het overgrote deel van de mensen op aarde mag door deze stelling tot de gelovigen worden gerekend. Er bestaat slechts één soort ongelovigen en dat zijn de agnostici of zij die aanvaarden dat ze niet weten indien er een god bestaat of niet. Tot de agnostici reken ik mezelf maar dat betekent niet dat ik berust in onwetendheid. Ik beschouw mijn agnostische onwetendheid als een voorlopig gegeven. Wanneer ik sterf zal ik een antwoord op de godsvraag krijgen maar dat antwoord zal ik met geen levenden delen. Het is goed mogelijk dat gedurende mijn leven mensen kennis verwerven die het antwoord op de godsvraag dichter brengt maar dat tijdens mijn leven een sluitend antwoord op de godsvraag wordt gevonden, betwijfel ik.
Omdat die goddelijke onwetendheid – zoals elke onwetendheid trouwens – een negatieve ervaring is, volg ik bijvoorbeeld de exploraties naar de planeet Mars van nabij. Mocht blijken dat op de rode planeet ooit water stroomde, dan worden op termijn vrijwel zeker bewijzen gevonden dat er ooit leven was op die planeet. Vanuit puur wetenschappelijk opzicht is dit natuurlijk interessant maar voor de Rooms-katholieke kerk betekent zoiets een echte nachtmerrie. Die kennis zou de essentiële peiler van het christelijk geloof onderuit halen die bepaalt dat de christelijke god met de aarde een unieke door de mens gedomineerde haard van leven schiep.
Dat er ooit leven was op Mars wordt langzamerhand duidelijk. Ook al gingen de laatste jaren ruimte-exploraties naar Mars door, toch bestaat reeds een gegrond vermoeden van leven op Mars sedert de vondst in 1984 van de ALH84001. Deze meteoriet van 16 miljoen jaar oud werd losgeslagen van Mars na een meteorietinslag en kwam op Aarde terecht. Lang onderzoek dat in 1996 in het wetenschappelijk tijdschrift “Science” werd beschreven, leverde tekenen van waterafzetting en mogelijke fossiele resten op. Naar mijn mening kunnen we binnen tien jaar met zekerheid stellen dat op Mars ooit micro-organismen leefden. Het feit dat het tegenwoordig op Mars kouder is dan op de Zuidpool, er veel CO2 en weinig zuurstof is, betekent niet dat dit altijd zo was of dat dit een bepaald voor ons onbekend soort leven volledig uitsluit.


Men kan wel stellen dat bevindingen voorlopig enkel in de richting van leven onder de vorm van micro-organismen wijzen maar dat is niet de essentie. De essentie is dat op het moment dat tekenen van leven elders dan op Aarde worden aangetoond, de hypothese van absolute uniciteit van leven op Aarde wordt ontkracht. Als er binnen ons zonnestelsel twee planeten van leven zijn, dan wordt de hypothese dat er in het oneindig heelal nog levende planeten zijn, zeer plausibel.
Het Vaticaan ziet deze bui al een tijd hangen en bereidt zich – weliswaar discreet – voor op revelaties die eeuwenoude dogma’s onderuit halen. Deze voorbereidingen zijn de jongste jaren geïntensifieerd maar het Vaticaan observeert de ruimte al sinds 1583 toen paus Gregorius XIII een eerste telescooptoren liet bouwen voor Jezuïeten.
Galilei verfijnde door wetenschappelijk onderzoek de bevindingen van Copernicus en stelde met zekerheid dat niet de Aarde het centraal punt was van het zonnestelsel maar wel de zon. Dit deed hij voor de eerste maal in 1610 in zijn werk “Sidereus Nuncius” waarin hij de ontdekking van de vier manen van Jupiter beschrijft en de schijngestalten van Venus en waarvoor hij in 1616 werd veroordeeld. In dat jaar werd ook zijn boek “De revolutionibus orbium coelestium” op de index geplaatst, werd hij in 1633 gedwongen zijn leer af te zweren en gestraft door zijn bewegingsvrijheid te beperken.
Natuurlijk ontstonden rond deze polemiek tussen Galilei en het Vaticaan de wildste verhalen over intimidatie, marteling en opsluiting maar die zijn uit de lucht gegrepen. In werkelijkheid ging de discussie erover dat het Vaticaan eiste dat Galilei afstand zou doen van de zekerheid rond zijn stelling. Met andere woorden wou het Vaticaan dat Galilei zijn theorie als hypothese verkocht maar niet als realiteit. Zoiets is natuurlijk een regelrechte aanfluiting van de wetenschap en vanaf het proces tegen Galilei zijn de relaties tussen Vaticaan en wetenschap begrijpelijkerwijs bijzonder troebel. Zowel de werken van Copernicus als van Galilei werden pas in 1835 van de index van verboden boeken gehaald.

Sedert de achttiende eeuw beschikt het Vaticaan over drie krachtige telescopen nabij het zomerverblijf van de paus, Castel Gandolfo. In de Verenigde Staten staat sinds 1981 een telescoop die toebehoort aan het Vaticaan en vanaf 1993 observeert het Vatican Advanced Technology Telescope in Tuscon (Arizona) permanent de ruimte met een staf van 18 astrologen, astrofysici en wiskundigen.


Dat het Vaticaan zich voorbereid op verhelderende ontdekkingen komt duidelijk naar voor in uitlatingen van monseigneur Corrado Balducci. Balducci sprak als lid van de Curie van de Rooms-katholieke kerk en Prelaat van de Congregatie van Evangelisatie en Verspreiding van het Geloof weliswaar in eigen naam, maar het feit dat hij op geen enkel vlak werd teruggefloten, toont aan dat het Vaticaan onopgemerkt bijstuurt. Enkele opmerkelijke uitspraken van Balducci die ik uit RKNews.net haal, wil ik u niet onthouden:
“De duizenden verslagen van ooggetuigen laten geen ruimte om te ontkennen dat er een bepaalde mate van waarheid in zit, zelfs als je optische illusie, atmosferische fenomenen en dergelijke meerekent. Als katholiek theoloog kan ik dergelijke getuigenissen niet ontkennen. Getuigenissen zijn een manier om de waarheid door te geven…
…Het is zeker mogelijk dat er op andere planeten leven is. De bijbel sluit die mogelijkheid ook niet uit. Als we uitgaan van de geschriften en onze kennis van Gods almacht en ongelimiteerde wijsheid, kunnen we alleen maar instemmen met het idee dat leven op andere planeten mogelijk is. Sterker nog, het is niet alleen mogelijk, maar zelfs aannemelijk en waarschijnlijk…
…Als ik over buitenaards leven spreek moet men denken aan wezens die waarschijnlijk verder gevorderd zijn dan wij, in die zin dat hun aard een combinatie van een materieel en een geestelijk deel is, een lichaam en een ziel, hoewel in verschillende samenstelling dan bij mensen. Engelen zijn wezens die zuiver geestelijk zijn, verstoken van een fysiek lichaam. Wij mensen zijn opgebouwd uit materie en een geest maar staan spiritueel nog steeds op een laag niveau. Het is volledig geloofwaardig dat in de enorme afstand tussen Engelen en mensen één of ander middenstadium gevonden kan worden, dat kunnen dan wezens zijn met een lichaam zoals wij, maar spiritueel veel verder gevorderd.”

Om de houding van de Rooms-katholieke kerk omtrent dit alles beter te begrijpen is het ook nuttig na te gaan wat de Jezuïet George Coyne meegeeft rond dit alles. De Amerikaan Coyne is bijna drie decennia directeur van de Vatican Observatory Research Group en bijgevolg zijn ook zijn uitlatingen van belang om te begrijpen hoe het Vaticaan haar houding voorbereidt in geval bewijs wordt geleverd van leven elders dan op Aarde. Ik citeer hiervoor Coyne tijdens een interview in 2005 door Bill Broadway voor “The Washington Post”:
“Despite recent surges in knowledge and technology, scientists still don't understand fully how Earth and life came to be. At the same time, advances in the study of star and planet formation -- about 100 planets have been identified in the past few years -- suggest that other worlds like ours are likely and that other intelligent beings are possible. How possible? No one knows”.
Niet lang geleden zouden dergelijke uitspraken tot excommunicatie hebben geleid en het feit dat dit nu niet gebeurd, bewijst dat het Vaticaan leven elders dan op Aarde reeds heeft aanvaard. Door geen afstand te nemen van deze uitspraken kan het Vaticaan later beweren dat ze er een open geest op nahield en dat niet werd ontkend dat leven elders dan op Aarde mogelijk was. Meer nog, volgens de uitspraken van Balducci, sluit zelfs de Bijbel geen leven elders dan op Aarde uit en diplomatisch voegt hij er aan toe dat dergelijk leven wel eens van een hoger niveau dan het onze zou kunnen zijn.
Ondanks deze koerswijziging staat nu reeds vast dat wanneer bewijzen worden geleverd dat op Mars ooit leven was, veel mensen automatisch zullen aannemen dat wij niet de enige levensvorm in het heelal zijn. Hierdoor zullen veel gelovigen twijfelen aan hun geloof in een god die volgens Genesis 1,26 de mens naar zijn beeld en gelijkenis schiep. Veronderstel in deze eens dat we in de toekomst worden geconfronteerd met ander leven in het heelal dat fysisch niet op de mens lijkt en bovendien intelligenter blijkt. Hoe zou de Rooms-katholieke kerk hierop reageren? Ik ga op dit gegeven niet doordrammen omdat het – voorlopig althans – nog te hypothetisch is maar dat het een religieuze ontnuchtering zou zijn staat wel vast. Hoe men alles ook draait of keert feit is dat de wetenschap eigenlijk een bedreiging blijft voor organisaties die mensen groeperen en controleren en geloof in een goddelijk opperwezen prediken.

Wetenschap is mogelijk dankzij het groot denkvermogen dat de mens onderscheidt van elke andere bekende levensvorm en toelaat rationele antwoorden te vinden op zaken die minder rationeel lijken. Het is paradoxaal genoeg hetzelfde denkvermogen dat aan de oorsprong van irrationeel geloof ligt. Mijn stelling is dat ons denkvermogen goddelijk geloof schiep maar het ook onderuit zal halen. Hoe ik tot deze paradox kom?
Als er één ding is wat het eerste hoofdstuk van dit boek leert, dan is het dat wanneer de mens geen wetenschappelijke verklaringen vindt voor bepaalde zaken, de mens zijn denkvermogen gebruikt om verklaringen te formuleren die niet wetenschappelijk zijn. Het onverklaarbare wordt dan een geheim iets, een verborgen iets, een bovennatuurlijk iets, een niet-menselijk iets en ja, zelfs een goddelijk iets. Die onverklaarbare onwetendheid gaat steeds gepaard met angst. Door deze xenofobie bedacht de mens tovenaars, heksen, feeën, elfen, reuzen, draken, monsters of trollen die in talloze mythes, sagen en legendes verantwoordelijk werden gesteld voor verschijnselen die aldus een logische verklaring kregen. Al die wezens werden door de mens geschapen naar zijn beeld. Indien een positief verschijnsel moest worden verklaard dan ontstond een geïdealiseerd mensbeeld (bijv. een geslaagde oogst), indien het om een negatief verschijnsel (bijv. ziekte) ging schiep de mens een gedemoniseerd mensbeeld. Zowel het geïdealiseerde als het gedemoniseerde wezen kreeg buitengewone krachten die toelieten het onverklaarbare verschijnsel te laten plaatsvinden. Om die machtige wezens aan zijn zijde te krijgen, bracht de mens offers waarvan de riten in goede banen werd geleid door een geestelijke klasse. De macht van deze klasse nam als gevolg van door hen aangemoedigde religieuze angst snel toe en vertaalde zich ook op politiek vlak. Die geestelijke klasse komt eigenlijk voort uit de luieriken binnen vroegere gemeenschappen. Dit klinkt oneerbiedig maar het is wel zo.
Toen de mens duizenden jaren geleden begon met het houden van vee en het bewerken van land, liet de productie al gauw toe dat de mens zich op één plaats kon vestigen. De opbrengsten van landbouw en veeteelt waren zo verhoogd dat er overproductie ontstond wanneer alle leden van een bevolkingsgroep deelnamen aan de productie. Hierdoor ontstond een niet-productieve klasse die zich toelegde op meer geestelijke arbeid en zo ontstonden stamleiders en tovenaars die door hun kennis de leiding van de bevolking op zich namen. De geestelijke kracht verdrong op die manier de lichamelijke kracht waardoor de mens zich echt ging onderscheiden van andere dieren. Een wisselwerking tussen stamleiders – wereldlijke macht –en tovenaars – religieuze macht – zorgde voor een totale beheersing van de bevolking. Lettend op de indertijd beperkte kennis van de mens werd aan elk natuurlijk verschijnsel een minder menselijk wezen met speciale krachten gekoppeld. Dat ontwikkelde zich tot het polytheïsme – het geloof in meerdere goden – en tot henotheïsme waarin één oppergod leiding had over de andere goden.
Naarmate de tijd vorderde en de kennis van de mens toenam, verdwenen meer en meer sprookjesfiguren onder de druk van minder kleurrijke fysische, chemische of wiskundige formules. Vroegere “goden” bleven slechts voortbestaan in mythes, sagen en legenden. Uiteindelijk leidt dit naar het monotheïsme waarin één god verantwoordelijk is voor alles, geen andere goden worden geduld en vroegere riten en gewoonten godslasterlijk worden. Dit monotheïsme is echter nog steeds een angstreligie die de mens onder de knoet houdt van een geestelijke klasse die beweert in naam te spreken van een superwezen.
Hoe meer angstverschijnselen een wetenschappelijke verklaring kregen, hoe meer de geestelijke klasse haar invloed op de mensen zag afnemen omdat meer en meer mensen zich afkeerden van het geloof. Die geestelijke klasse speelt hierop in en de angstreligie evolueert meer en meer naar een moraalreligie. Hierin staat niet zozeer de verafgoding plaats van het machtig superwezen maar worden waarden en principes naar voor geschoven die onderdeel waren van de eerdere angstreligie. Het naleven van die waarden en principes wordt dan in verband gebracht met de ultieme angst: de dood. Wie de waarden en principes van de geestelijke klasse naleeft zal door het superwezen eeuwig leven krijgen in een zalige omgeving.
…”

Deze visie wil ik ondersteunen met een fragment uit bedenking van Albert Einstein die op 9 november 1930 in The New York Times werd gepubliceerd:
”...Bij de primitieve mens staat vooral angst centraal –angst voor honger, wilde beesten, ziekten, dood. Aangezien in deze fase van het bestaan een begrip van oorzaak en gevolg in de regel slecht ontwikkeld is, schept de menselijke geest illusoire wezens, meer of minder analoog aan zichzelf, waaraan alle angstwekkende gebeurtenissen gewijt worden. Bijgevolg zal men de gunst van deze wezens voor zich willen winnen met behulp van het uitvoeren van bepaalde handelingen en het offeren van slachtoffers. De traditie –overgeleverd van generatie op generatie- verzekert de mens ervan dat verzoening en gunstig stemmen van deze machten ten aanzien van stervelingen op desbetreffende manieren uitgevoerd moet worden. De religie van angst wordt -hoewel niet door haar gecreëerd- voor een belangrijk deel gestabiliseerd door de formatie van een bijzondere priesterklasse, die zichzelf opstelt als bemiddelaar tussen de mens en de wezens waar men angst voor heeft; en die zo uitgroeit tot een positie van grote macht. In vele gevallen wordt wereldlijk gezag ondersteund door de politieke leider godsdienstige functies te geven, of door een grote mate van samenwerking tussen de priesterklasse en de politieke wereldlijke macht...”

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Als er een God zou bestaan, maar Hij is geen persoon, wat heb je daar dan aan?

Jij wenst dus van jouw god dat wij mensen er iets hebben?

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Flippend Rund

Wat zouden we moeten aanvangen met een eeuwigheid? Onze psyche zou zoiets nooit aankunnen.

Gelieve de beperkte actieradius van uw persoonlijke psyche niet te projecteren op die van mensen die iets ruimdenkender zijn.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Flippend Rund

Wist je dat voor vogels ons gepraat klinkt als gekwetter?

Mijn kanariepiet laat u weten dat hij mijn gepraat eerder ervaart als een operette-aria.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Om welke reden?

Om de reden dat je in een heel kort bestaan de fouten kunt opstapelen waarvoor je dan later eeuwig zou moeten voor boeten ........
Dat is dus heel onelegant van de spelleider. Het is trouwens onelegant van de mensen tegen elkaar op te zetten.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Om welke reden?

Bijvoorbeeld omdat hij ons als ongeneselijke knoeiers ervaart ........ het is maar één van de vele mogelijkheden.
Zijn we zijn mooiste cel of juist de minder mooie ?

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Mooie uiteenzetting labyrinth, waarvoor mijn dank.

Maar is het "universum" niet een beetje onpersoonlijk? Als er een God zou bestaan, maar Hij is geen persoon, wat heb je daar dan aan? De meeste mensen snappen wel dat er "iets" is, maar weiningen houden het op "iemand".

Nu. Het is je goed recht natuurlijk om te denken dat God eigenlijk het alles in al is. Maar zo is het ook mijn recht om een God te wensen die weldegelijk persoonlijk is. Het universum zie ik slechts als een kleine creatie.

Wat denk je van deze:

"Als er een God zou bestaan, dan moet Hij ons vrij laten om Hem te zien zowel als "iets", maar ook als "iemand", maar ook als niks als wij dat wensen."

Ik voor mij zou toch willen dat "Datgene" wat verantwoordelijk is voor mijn bestaanswereld, mezelf incluus, mij ook gewenst zou hebben. Dat lijkt mij begrijpelijk. Ik maak ook geen dingen, waar ik niet aan denk.

Maar ieder zijn waarheid uiteraard.

Paulus.

In zijn universele liefde laat God natuurlijk toe dat men hem ziet als iets of iemand of niets...... dat spreekt vanzelf. Universeel respect voor de mening van de anderen.

Maar je noemt het universum klein en je wenst dat er iemand dat geschapen heeft. Je wenst dus dat er iemand macht over ons uitoefend, voor ons alles beslist, wij zijn de kinderen hij is de vader die ons de spelregels oplegt.
Ik wil God gelukkig maken, zijn schepping met respect behandelen, uit pure liefde voor wat ons omringd zonder dwang, zonder boete of beloning na de dood.

[xylitar]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Hoe zou Hij dan moeten zijn?

Welke religie biedt hierop het juiste antwoord?

Paulus.

religie en antwoorden... hmm... water en olie...

Geef mij een uurtje en ik geef u 100 "religies" die tot nu nog niet bestonden. De mens heeft het geloof gemaakt, de mens heeft god gemaakt. Een gemakkelijk instrument dat zich gewillig door idereen laat bedienen. In veel films al gehoord "Somthing good happens, it's gods will, something bad happens, he works in mystrious ways". En daar zit veel waarheid in.
Er zijn zoveel "goden" als er mensen zijn.Want iedereen vult "god" zelf in.

Over een paar duizend jaar kan men misschien een humo vinden, onderzoeken, en concluderen dat daarin "het heilige zekere antwoord" staat. Of dit doen met een boek van Hugo Claus, of elk ander schrijver.

Dus als men antwoorden vraagt van een religie, dan krijgt men een mening van iemand die "ooit" heeft bestaan, en neemt die voor waarheid. Gelovigen, is er nog een groep die je NOG GEMAKKEIJKER dingen kan wijsmaken...

Waar de wetenschap faalt is het de religie die het haalt...

God bestaat enkel bij iedere mens persoonlijk, het is de stem die je de weg wijst tussen "goed" en "kwaad". Het is het geweten, het menselijke... niet een (v)liegende wolk die boven ons hoofd hangt.

[Rudy Van Nespen]

Deze discussie is één van de meest hoogstaande die ik al op dit forum heb mogen lezen. Waren de politiek getinte discussies ook maar van deze hoogstaande kwaliteit...

Dit gezegd zijnde ga ik mijn persoonlijke visie op deze thread effe neerpennen. Neem ze voor wat ze waard is.

Ik heb eigenlijk geen godsbeeld. Dat wil zeggen: ik geloof niet in een God die alles regelt en ons opdraagt hoe wij zouden moeten leven om een beloning zoals 'het eeuwige leven' te verkrijgen.
Ik heb zelfs een resolute afkeer tegenover elke georganiseerde religie, die ons vertelt dat er wél zulk een God bestaat en die ons met allerlei, zogenaamd heilige, geschriften oplegt hoe wij dienen te leven.

Ik heb veelal de indruk dat religie in de eerste plaats ontstaan is als een excuus om niet zelfstandig te moeten nadenken of om je geweten te durven volgen.

Als God moest bestaan, zoals Paulus in het begin aangaf, dan zou die zijn zoals ik: niemand tot iets verplichten, maar je wel beoordelen op de waarde van je daden tijdens je leven.

[Paulus]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Om de reden dat je in een heel kort bestaan de fouten kunt opstapelen waarvoor je dan later eeuwig zou moeten voor boeten ........
Dat is dus heel onelegant van de spelleider. Het is trouwens onelegant van de mensen tegen elkaar op te zetten.

Je zou ook kunnen zeggen:

Als God zou bestaan dan zou Hij ons niet moeten laten boeten.

Paulus.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Je zou ook kunnen zeggen:

Als God zou bestaan dan zou Hij ons niet moeten laten boeten.

Paulus.

Zou God kwaad zijn moesten we er zelf in universele liefde verbonden proberen er het beste van te maken. Geen boete tijdens het leven en geen boete na het leven .......
Alleen handelaars in boeteprocessies kunnen hierbij schade ondervinden, maar kunnen we die echt niet missen ?

[Flippend Rund]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Gelieve de beperkte actieradius van uw persoonlijke psyche niet te projecteren op die van mensen die iets ruimdenkender zijn.

Ik zie maar 1 reden waarom ik een eeuwig leven zou willen.

De kans dat ik ooit met een fotomodel in bed beland is hoogstens 0,01% per jaar. Maar als je een eeuwig leven hebt, dan moet het op een keer toch lukken, ondanks de minieme kans.

We willen een eeuwig leven omdat we er nooit in slagen om *dit* leven op te vullen met de intensiteit die we wensen. We zijn boos om onze gemiste kansen, en daarom eisen we van god een herkansing.

[ronnydecoster]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy Van Nespen

Deze discussie is één van de meest hoogstaande die ik al op dit forum heb mogen lezen. Waren de politiek getinte discussies ook maar van deze hoogstaande kwaliteit...

Dit gezegd zijnde ga ik mijn persoonlijke visie op deze thread effe neerpennen. Neem ze voor wat ze waard is.

Ik heb eigenlijk geen godsbeeld. Dat wil zeggen: ik geloof niet in een God die alles regelt en ons opdraagt hoe wij zouden moeten leven om een beloning zoals 'het eeuwige leven' te verkrijgen.
Ik heb zelfs een resolute afkeer tegenover elke georganiseerde religie, die ons vertelt dat er wél zulk een God bestaat en die ons met allerlei, zogenaamd heilige, geschriften oplegt hoe wij dienen te leven.

Ik heb veelal de indruk dat religie in de eerste plaats ontstaan is als een excuus om niet zelfstandig te moeten nadenken of om je geweten te durven volgen.

Als God moest bestaan, zoals Paulus in het begin aangaf, dan zou die zijn zoals ik: niemand tot iets verplichten, maar je wel beoordelen op de waarde van je daden tijdens je leven.

Ik vindt deze discussie niet zo hoogstaande en waarom zou we niet kunnen nadenken of ons geweten niet kunnen volgen , is dat jou enige bewijst , jou argument is eigelijk die jou betreft, stelt die argument in een sessie voor je psychiater maar. Ik geloof nog altijd dat degenen die Godsgeest niet bezitten de waarheid niet kunnen ontrafelen en onderscheiden.

Groet Ronny

[xylitar]

Oorspronkelijk geplaatst door ronnydecoster

...
...

Ik geloof nog altijd dat degenen die Godsgeest niet bezitten de waarheid niet kunnen ontrafelen en onderscheiden.

Groet Ronny

Ik hoop dat de lachende gezichtjes moeten uitwijzen dat je aan't zeveren bent....